111 Town
ณัฐพินทุ์สาวร่างเล็กที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับกันตภัทรเรื่องลูกหว้าสาวน้อยที่เคยเป็นแฟนเก่ากันตภัทรลูกหว้าตามราวีเธอแต่ที่หน้ากลัวลูกหว้าตายไปแล้วนะซิ
Tags: สยองขวัญ/โรแมนติก/คอมดี้
ตอน: บทนำ
"ลูกหว้า"เสียงชายหนุ่มที่ฟังแล้วอบอุ่นดังขึ้น
"คะ!!พี่กัน"หญิงสาวหันหาพร้อมกับรอยยิ้ม
"พรุ่งนี้พี่ต้องไปเรียนที่เมืองนอกแล้วนะ"ชายหนุ่มพูดขึ้น
"ฮะ.....หว้าไม่ให้ไปอ่ะหว้าไม่ให้ไป"เสียงหญิงสาวดังขึ้น
"พี่ต้องไป"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้หญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
ณ รุ่งเช้า
"ลูกหว้าทำไมยังไม่มานะ"ชายหนุ่มพึมพำกับตนเอง
"ลูกไปได้แล้วเดี๋ยวจะตกเครื่อง"เสียงผู้เป็นแม่เรียก
"แป็บได้ไหมครับ"ชายหนุ่มบอกแม่
"ไม่ทันแล้วลูกขึ้นรถ"แม่ตะโกนบอกลูกชายกันจึงจำใจขึ้นรถ
"เราคงไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะ...ลูกหว้า"ชายหนุ่มคิดในใจ
"รอด้วยจอดก่อนหนูยังไม่ได้ลาพี่กันเลยรอด้วย"เสียงเดกสาววัย18มีนามว่าลูกหว้าวิ่งตามรถออกไปแต่ทว่าเธอกลับวิ่งไม่ทัน
เวลาผ่านไป 2 ปี
"เราจะได้เจอกันแล้วนะลูกหว้า"ชายหนุ่มหยิบรูปหญิงสาวขึ้นมาดูแล้วพูดพึมพำตอนอยู่บนเครื่อง
"ผู้โดยสารโปรดทราบตอนนี้เครื่องกำลังลงขอให้ทุกท่านนั่งนิ่งนิ่ง"เสียงแอร์พูด
ณ หมู่บ้าน
"ถึงซักทีนะ"ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปเปิดประตูบ้านแต่กลับไม่มีคนอยู่เค้าจึงโทรหาแม่ไม่นานก็มีคนรับ
"แม่ครับอยู่ไหนครบ"
"แม่อยู่ตลาด เดี๋ยวไว้เจอกันนะลูกแม่กำลังยุ่งงอยู่"ปลายเสียงพูดจบปุ๊บก็วางทันทีโดยไม่ฟังเสียงทักท้วงของลูกชาย
"แม่เรานี่..ไม่เป็นไรไปหารูปหว้าก่อนก็ได้"ชายหนุ่มเดินไปบ้านข้างข้างพร้องกดกริ๊งแต่ไม่มีคนมาเปิดจึงกดอีกรูปก็ต้องยิ้มร่าเมื่อเห็นลูกหว้าเดินมาเปิดประตู
"พี่กลับมาแล้วหรอคะ"
"จ้ะ ขอพี่เข้าไปข้างในหน่อยนะ"ชายหนุ่มพูดพรางเดินเข้าไปข้างใน
"คะ"
"อยู่คนเดียวหรอเราอ่า"ชายหนุ่มถาม
"คะ แม่กับน้าไปต่างจังหวัด"
"เราดูไม่เปลี่ยนเลยนะ ยัยตัวน้อย"ชายหนุ่มเอามือขยี้หัว
ณ บ้านเลขที่ 201
"ยัยแคทเอาขนมไปให้ คุณหญิงหน่อยเร็ว"แม่ตะโกนเรียก
"คะแม่"
"หนูไปด้วยนะ เสียงเด็กสาววัย13 วิ่งลงมาจากด้านบน"
"ได้จ้ะ"หญิงสาวตอบ
ณ หน้าบ้านคุณหญิง
"เอ คุณหญิงหายไปไหนนะ ที่ครีมรู้ข่าววันนี้ลูกชายคุณหญิงกลับมาน่าจะอยู่นะ"ครีมน้องสาวแคทพูดขึ้น
"เสียงใครคุยอะไรเนี่ยไปดูกัน"แคทกับครีมค่อยค่อยเดินไปหน้าบ้าน109
"เค้าคุยคนเดียวนิพี่"
"จริงด้วยบ้านนี้ร้างมานานแล้วนะ แล้วเค้าคุยกับใครล่ะ"แคทพูด
"จริงด้วยเราไปกันเถอะ"ครีมและแคทค่อยค่อยเดินกลับบ้านเมื่อพ้นจากบ้านนั้น2คนก็วิ่งเอาวิ่งเอา
"ลูกไปทำอะไรในนั้นออกมาออกมาเร็วเร็วเลย"เสียงผู้เป็นแม่ทำท่าตกใจพร้อมทำเสียงดังให้ลูกออกมา
"ครับแม่ เดี๋ยวพี่มานะ"ชายหนุ่มหันไปหาลูกหว้าแต่พบว่าเธอหายไปแล้ว
"ออกมาเร็วเร็ว"ผู้เป็นแม่เริ่มตวาดกชายหนุ่มเห็นแม่ท่าทางไม่ดีจึงออกมา"เข้าบ้านเร็วเร็วลูก"ผู้เป็นแม่ไล่ให้ลูกเข้าบ้านพร้อมตนเองเข้าตาม
"มีอะไรครับแม่"
"เมื่อกี้ลูกคุยกับใคร"ผู้เป็นแม่ถาม
"คุยกับลูกหว้าไงครับ"
"ตายแล้วลูกหนูลูกหว้าเสียชีวิตไปแล้วนะ"สีหน้าชายหนุ่มซีดเผือด
"ไม่จริงครับไม่จริงใช่ไหมครับ"ชายหนุ่มเสียงอ่อนลง
"จริงลูก ก็หลังจากลูกไปอเมริกา ซักอาทิตย์1หนูลูกหว้าออกไปเดินเล่นข้างนอกแล้วก็พลัดตกน้ำหนูลูดหว้าว่ายน้ำไม่เป็็นเลยเสียชีวิต
"ไม่จริง ไม่จริง..ลูกหว้ายังไม่ตายใช่ไหมครับ"ชายหนุ่มน้ำตาไหลส่ายหัวแล้วเดินเหม่อลอยขึ้นห้อง
--------------------ช่วยติชมหน่อยนะคะ-----------------------------------
"คะ!!พี่กัน"หญิงสาวหันหาพร้อมกับรอยยิ้ม
"พรุ่งนี้พี่ต้องไปเรียนที่เมืองนอกแล้วนะ"ชายหนุ่มพูดขึ้น
"ฮะ.....หว้าไม่ให้ไปอ่ะหว้าไม่ให้ไป"เสียงหญิงสาวดังขึ้น
"พี่ต้องไป"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินออกไปจากห้องทิ้งให้หญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
ณ รุ่งเช้า
"ลูกหว้าทำไมยังไม่มานะ"ชายหนุ่มพึมพำกับตนเอง
"ลูกไปได้แล้วเดี๋ยวจะตกเครื่อง"เสียงผู้เป็นแม่เรียก
"แป็บได้ไหมครับ"ชายหนุ่มบอกแม่
"ไม่ทันแล้วลูกขึ้นรถ"แม่ตะโกนบอกลูกชายกันจึงจำใจขึ้นรถ
"เราคงไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะ...ลูกหว้า"ชายหนุ่มคิดในใจ
"รอด้วยจอดก่อนหนูยังไม่ได้ลาพี่กันเลยรอด้วย"เสียงเดกสาววัย18มีนามว่าลูกหว้าวิ่งตามรถออกไปแต่ทว่าเธอกลับวิ่งไม่ทัน
เวลาผ่านไป 2 ปี
"เราจะได้เจอกันแล้วนะลูกหว้า"ชายหนุ่มหยิบรูปหญิงสาวขึ้นมาดูแล้วพูดพึมพำตอนอยู่บนเครื่อง
"ผู้โดยสารโปรดทราบตอนนี้เครื่องกำลังลงขอให้ทุกท่านนั่งนิ่งนิ่ง"เสียงแอร์พูด
ณ หมู่บ้าน
"ถึงซักทีนะ"ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปเปิดประตูบ้านแต่กลับไม่มีคนอยู่เค้าจึงโทรหาแม่ไม่นานก็มีคนรับ
"แม่ครับอยู่ไหนครบ"
"แม่อยู่ตลาด เดี๋ยวไว้เจอกันนะลูกแม่กำลังยุ่งงอยู่"ปลายเสียงพูดจบปุ๊บก็วางทันทีโดยไม่ฟังเสียงทักท้วงของลูกชาย
"แม่เรานี่..ไม่เป็นไรไปหารูปหว้าก่อนก็ได้"ชายหนุ่มเดินไปบ้านข้างข้างพร้องกดกริ๊งแต่ไม่มีคนมาเปิดจึงกดอีกรูปก็ต้องยิ้มร่าเมื่อเห็นลูกหว้าเดินมาเปิดประตู
"พี่กลับมาแล้วหรอคะ"
"จ้ะ ขอพี่เข้าไปข้างในหน่อยนะ"ชายหนุ่มพูดพรางเดินเข้าไปข้างใน
"คะ"
"อยู่คนเดียวหรอเราอ่า"ชายหนุ่มถาม
"คะ แม่กับน้าไปต่างจังหวัด"
"เราดูไม่เปลี่ยนเลยนะ ยัยตัวน้อย"ชายหนุ่มเอามือขยี้หัว
ณ บ้านเลขที่ 201
"ยัยแคทเอาขนมไปให้ คุณหญิงหน่อยเร็ว"แม่ตะโกนเรียก
"คะแม่"
"หนูไปด้วยนะ เสียงเด็กสาววัย13 วิ่งลงมาจากด้านบน"
"ได้จ้ะ"หญิงสาวตอบ
ณ หน้าบ้านคุณหญิง
"เอ คุณหญิงหายไปไหนนะ ที่ครีมรู้ข่าววันนี้ลูกชายคุณหญิงกลับมาน่าจะอยู่นะ"ครีมน้องสาวแคทพูดขึ้น
"เสียงใครคุยอะไรเนี่ยไปดูกัน"แคทกับครีมค่อยค่อยเดินไปหน้าบ้าน109
"เค้าคุยคนเดียวนิพี่"
"จริงด้วยบ้านนี้ร้างมานานแล้วนะ แล้วเค้าคุยกับใครล่ะ"แคทพูด
"จริงด้วยเราไปกันเถอะ"ครีมและแคทค่อยค่อยเดินกลับบ้านเมื่อพ้นจากบ้านนั้น2คนก็วิ่งเอาวิ่งเอา
"ลูกไปทำอะไรในนั้นออกมาออกมาเร็วเร็วเลย"เสียงผู้เป็นแม่ทำท่าตกใจพร้อมทำเสียงดังให้ลูกออกมา
"ครับแม่ เดี๋ยวพี่มานะ"ชายหนุ่มหันไปหาลูกหว้าแต่พบว่าเธอหายไปแล้ว
"ออกมาเร็วเร็ว"ผู้เป็นแม่เริ่มตวาดกชายหนุ่มเห็นแม่ท่าทางไม่ดีจึงออกมา"เข้าบ้านเร็วเร็วลูก"ผู้เป็นแม่ไล่ให้ลูกเข้าบ้านพร้อมตนเองเข้าตาม
"มีอะไรครับแม่"
"เมื่อกี้ลูกคุยกับใคร"ผู้เป็นแม่ถาม
"คุยกับลูกหว้าไงครับ"
"ตายแล้วลูกหนูลูกหว้าเสียชีวิตไปแล้วนะ"สีหน้าชายหนุ่มซีดเผือด
"ไม่จริงครับไม่จริงใช่ไหมครับ"ชายหนุ่มเสียงอ่อนลง
"จริงลูก ก็หลังจากลูกไปอเมริกา ซักอาทิตย์1หนูลูกหว้าออกไปเดินเล่นข้างนอกแล้วก็พลัดตกน้ำหนูลูดหว้าว่ายน้ำไม่เป็็นเลยเสียชีวิต
"ไม่จริง ไม่จริง..ลูกหว้ายังไม่ตายใช่ไหมครับ"ชายหนุ่มน้ำตาไหลส่ายหัวแล้วเดินเหม่อลอยขึ้นห้อง
--------------------ช่วยติชมหน่อยนะคะ-----------------------------------
ณัฐจารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 เม.ย. 2556, 18:38:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 เม.ย. 2556, 18:38:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 929
| หลอกตัวเอง >> |
เพียงใจกล้า 27 เม.ย. 2556, 12:02:46 น.
ชอบนะ แอบอยากรู้ตอนต่อไปแล้ว
ชอบนะ แอบอยากรู้ตอนต่อไปแล้ว