ดาวปาฏิหาริย์
เพราะ 'เธอ' ประสบอุบัติเหตุตอนที่อยู่กับเขา
สิตะจึงต้องรับผิดชอบ
ปากบอกไม่ชอบหน้า แต่ว่ากลับปรารถนาจะอยู่ใกล้ๆ
การเดินทาง 'หนี' คนร้ายที่ทำลายชีวิต กลับทำให้เขาค้นพบปาฏิหาริย์ในชีวิตที่ค้นหามานาน
สิตะจึงต้องรับผิดชอบ
ปากบอกไม่ชอบหน้า แต่ว่ากลับปรารถนาจะอยู่ใกล้ๆ
การเดินทาง 'หนี' คนร้ายที่ทำลายชีวิต กลับทำให้เขาค้นพบปาฏิหาริย์ในชีวิตที่ค้นหามานาน
Tags: เกาหลีใต้
ตอน: ดาวปาฏิหาริย์ บทที่ 32
“คุณสิตะ!!! คุณสิตะมา” เทียนแก้วร้องขึ้นด้วยความยินดี ในเวลาเช่นนี้ เธอจำความเกลียดชังไม่ได้แล้ว
ไฟลุกลามรวดเร็วเพราะได้เชื้อเพลิงชั้นดีอย่างกองกระดาษที่วางเรียงเป็นตั้ง กลุ่มควันพวยพุ่งร้อนระอุจนสำลัก หน้าต่างคือทางออกเดียว แต่บันไดที่เธอใช้ปีนขึ้นมาก็ถูกเธอเองนั่นแหละผลักทิ้งไปเสียแล้ว
“คุณสิตะ ช่วยด้วย” เธอร้องเรียกพร้อมโบกมือ ก่อนหันมาทางดาวประกายที่ยืนหน้าซีดตัวสั่นอยู่ติดผนัง “ดาวประกาย เรียกคุณสิตะสิ ให้เขามาช่วยเรา”
“ไม่..ไม่ ฉันกลัว มันสูง...”
“เวลาอย่างนี้เธอน่าจะกลัวโดนไฟคลอกตายมากกว่า มา!!!” ว่าแล้วก็จับคนตัวบางให้ไปตรงหน้าต่าง คิดว่าถ้าสิตะเห็น เขาจะทำการช่วยเหลือได้เร็วขึ้น
“ดาวประกาย!!!” เสียงร้องจากชายหนุ่มด้านล่างร้อนรนจนสัมผัสได้ ขณะที่ดาวประกายตะโกนกลับทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“คุณสิตะ... ช่วยฉันด้วย”
“คุณสิตะ มีบันได หยิบมาสิ” เทียนแก้วชี้บอก ซึ่งคนด้านล่างก็คว้าบันไดลิงบนพื้นขึ้นมาพาดกับบานหน้าต่างเกือบจะในทันที โดยมีอนณและเสกสาระที่ตามมาสมทบคอยช่วยเหลือ และเมื่อทางรอดถูกยื่นมาเรียบร้อย นักสืบสาวก็เตรียมจะปีนลงไปโดยไม่สนใจหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่
“คุณเทียน!!! แล้วฉันล่ะ” ดาวประกายร้องด้วยความหวาดกลัว แต่เทียนแก้วก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน เธอพาดขาที่หน้าต่าง วินาทีนั้นเอง ที่โครงเหล็กของอาคารทนความร้อนไม่ไหว ยุบตัวพังลงมาใส่ ร่างสูงโปร่งทรุดฮวบลงกับพื้นพร้อมซากหลังคาที่ถูกเพลิงเผา
ดาวประกายกรีดร้องด้วยความตกใจ เหมือนสัมปชัญญะทั้งหมดจะพังพาบลงไปพร้อมกับร่างที่อยู่ในกองเหล็ก หญิงสาวหันซ้ายหันขวา ทำอะไรไม่ถูก ขณะที่เพลิงลุกโหมแรงขึ้น จนแทบหายใจไม่ออก ความหวาดกลัวทำให้หัวใจเธอเต้นแรงที่สุดในชีวิต
ยังไงดี ทำยังไงดี ฉันจะทำยังไงดี...
‘ตั้งสติ ดาวประกาย ตั้งสติ!!!” เสียงหนึ่งร้องเตือน ฉุดดาวประกายขึ้นมาจากความตระหนก เธอพยายามรวบรวมสติตามเสียงสั่ง แม้จะยากลำบาก แต่เธอก็ไม่สามารถพึ่งใครได้นอกจากตัวเอง
เมื่อควบคุมความหวาดหวั่นในใจได้ สิ่งแรกที่สมองสั่งคือการช่วยเทียนแก้ว หญิงสาวมองหาเศษผ้า ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายของตัวเองที่ตกอยู่ ขึ้นมารองมือตอนยกแผ่นหลังคาเหล็กขึ้น
“คุณเทียน... คุณเทียน”
“ดาวประกาย...” ร่างที่นอนนิ่งครางเสียงแผ่ว ใบหน้าสวยคมบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด ไฟร้อนจากเหล็กแนบเข้าที่แขนซ้าย ผิวหนังไหม้พองอย่างน่ากลัว
“คุณเทียน เป็นยังไงบ้าง”
“หนี...ไป”
“คุณลุกไหวไหม เดี๋ยวฉันช่วยพยุงนะ” เธอว่า แต่ก็ไม่รู้จะจับตรงไหน ร่างกายของเทียนแก้วดูเหมือนจะเต็มไปด้วยบาดแผล ในที่สุดดาวประกายก็ตัดสินใจยกแขนของอีกฝ่ายขึ้นพาดไหล่ ด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของคนตัวเล็กอย่างเธอ ทำให้ยากเหลือเกินกว่าจะประคองร่างสูงให้ลุกขึ้นได้
“เธอ...ไปสิ...หนีไป”
เทียนแก้วกระซิบทั้งที่เจ็บปวด ดาวประกายไม่สน เธอพยุงอีกฝ่ายมาจนถึงหน้าต่าง
“คุณปีนลงไปไหวไหม”
“ช่วยฉัน...ทำไม”
“แล้วฉันจะทนเห็นคนตายต่อหน้าต่อตาได้ยังไง เอ้า เร็วสิ หนีลงไป” ดาวประกายว่าขณะที่พยายามจับมือของอีกฝ่ายวางบนขอบหน้าต่าง เทียนแก้วมองหน้าคนที่เธอเคยคิดร้ายแต่กลับตั้งใจช่วยเหลือเธอ น้ำตาไหลพรากออกมา
“ดาวประกาย... ขอบคุณ” เธอพูดเสียงเบากับตัวเองขณะปีนถอยหลังลงบันได ไม่นานนัก อนณก็คอยรับร่างที่อ่อนเปลี้ยของเธอไว้ แล้วเธอก็ไม่รับรู้สิ่งใดอีก
สิตะมองหญิงสาวร่างสูงที่หมดสติในอ้อมแขนของบอดี้การ์ดหนุ่ม ก่อนจะเงยหน้ามองไปที่หน้าต่างอีกครั้ง ดาวประกายผลุบหายเข้าไปข้างใน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไวเท่าความคิด ชายหนุ่มตัดสินใจปีนบันไดขึ้นไปหาเสียเอง
ชั้นบนเต็มไปด้วยกลุ่มควันแทบมองอะไรไม่เห็น เปลวเพลิงสีแดงรายล้อมร้อนระอุ เขารีบยกมือปิดปากและจมูก พร้อมกวาดตามองหาหญิงสาวที่เขาเป็นห่วง ร่างบางนั่งไอโขลกอยู่บนพื้น
“ดาวประกาย” เขาโผเข้ากอดเธอไว้ด้วยความดีใจ ขณะที่เธอยังไอไม่หยุด
“คุณสิตะ...ฉัน...หายใจ...ไม่ออก”
น้ำเสียงขาดๆ หายๆ ของเธอทำให้เขารีบอุ้มเธอไปที่หน้าต่าง แต่พอจะทำแบบเดียวกับที่เธอทำกับเทียนแก้ว หญิงสาวกลับบีบแขนเขาแน่น
“ฉัน...กลัว”
แค่นั้นชายหนุ่มก็เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร ความสูงสองชั้นใช่ไหมที่ทำให้เธอไม่กล้าปีนลงไปเสียที
“ดาวประกาย ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น มีฉันอยู่ ฉันจะไม่ให้เธอเป็นอะไร เธอตั้งสติไว้ ฟังฉันนะ... ฉันจะปีนลงไปก่อน เธอปีนตาม ช้าๆ ไม่มีอะไรน่ากลัว จำไว้ ฉันอยู่กับเธอเสมอ ไม่ต้องกลัว” เขาให้คำมั่นหนักแน่น ก่อนก้าวนำลงไป ดาวประกายรู้ว่าวางใจที่เขาได้ แต่เธอก็ยังหลับตาตอนก้าวตาม
“ช้าๆ นะดาวประกาย ทีละก้าว อย่างนั้น” เสียงของสิตะคอยบอกเป็นระยะ เธอทำตามอย่างว่าง่าย ทีละก้าว ทีละก้าว ค่อยๆ ลงไป แต่เพราะมองอะไรไม่เห็นทำให้เธอก้าวพลาดในที่สุด
“กรี๊ด!!!” หญิงสาวกรีดร้องตอนร่วงหล่น แต่สิตะก็ปล่อยมือจากบันไดแล้วคว้าร่างเธอไว้ พร้อมจะตกไปกับเธอ ดาวประกายหมดสติตั้งแต่ตัวยังไม่ถึงพื้น เลยไม่รู้ว่าไม่ใช่คอนกรีตแข็งกระด้างนั้นหรอกที่รอรับเธออยู่ หากแต่เป็นอกกว้างของคนตัวใหญ่ที่เต็มใจเป็นเบาะนุ่มคอยป้องกันเธอไว้จากความเจ็บปวดทั้งปวดต่างหาก
ดาวประกาย....เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะ
“ไม่เป็นอะไรได้ยังไง ไม่เป็นอะไรแล้วทำไมต้องเข้าไปอยู่ในนั้นด้วย”
เสียงของหญิงวัยกลางคนร่างผอมบางดังขึ้นหน้าห้องไอซียู ดวงหน้ารูปไข่ที่มีริ้วรอยแห่งวัยเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย
เธอมาถึงกรุงเทพฯ เมื่อตอนบ่าย เพราะได้ยินว่าลูกสาวไม่สบาย แต่ที่เธอเห็นอยู่ตอนนี้ มันร้ายแรงเกินกว่าเจ็บป่วยด้วยไข้หวัดนัก
“ยายดาวเป็นอะไรกันแน่ อิ่ม บอกน้ามาสิ บอกน้ามา” เดือนทอหันไปคาดคั้นกับหมื่นอาสา ขณะที่ปันปรีดา...มารดาของเขาก็ยืนอยู่ด้วยเช่นกัน
“เดือน ใจเย็นๆ ก่อนนะ ฟังที่อิ่มอธิบายก่อน” หญิงวัยกลางคนที่เพียบพร้อมไปด้วยเครื่องแต่งกายหรูหรา ดูไม่ออกเลยว่ามีอาชีพเป็นชาวสวนพยายามปลอบ แต่มารดาของดาวประกายก็ยังส่ายหน้า
“ไม่ ฉันร้อนใจจนทนไม่ไหวแล้วนะพี่ปัน ยายดาวเป็นอะไร ทำไมเข้าไปอยู่ในนั้น ไม่มีใครบอกอะไรฉันเลยสักคน”
“ดาวประกายตกมาจากบันไดตอนหนีไฟไหม้ เธอหมดสติไปตั้งแต่ตอนนั้นครับ”
ใครคนหนึ่งที่ตอบไม่ใช่หมื่นอาสา หากแต่เป็นชายวัยเดียวกัน ตัวใหญ่พอกัน แต่ที่แขนข้างขวาถูกเข้าเฝือกไว้
“คุณเป็นใคร” เดือนทอถามด้วยความแปลกใจ เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาเหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง แต่ก็จำไม่ได้
“ผมชื่อสิตะ เป็นคนที่อยู่กับดาวประกายตอนเกิดเรื่อง”
“สิตะ!!!!” ทวนคำแล้วก็ต้องชะงัก ก่อนจะเพิ่งมองหน้าอีกฝ่ายอีกครั้งอย่างพิจารณา “อย่าบอกนะว่า สิตะ มหาคำสุวรรณ”
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สบตาอย่างไม่หวาดหวั่น ก่อนตอบกลับด้วยเสียงมั่นคง
“ครับ ผมนี่แหละ สิตะ มหาคำสุวรรณ คนที่เคยขับรถชนสามีของคุณเสียชีวิตเมื่อ 8 ปีที่แล้ว”
---------------------------------
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ใกล้จะจบแล้วค่ะ เอาใจช่วยกันด้วยนะ
ปลายสี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 พ.ค. 2556, 00:04:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 พ.ค. 2556, 00:04:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 1258
| << ดาวปาฏิหาริย์ บทที่ 31 | ดาวปาฏิหาริย์ บทที่ 34 >> |
goldensun 1 พ.ค. 2556, 17:34:29 น.
เทียนแก้วคงกลับใจได้แล้ว เพราะความดีของปลาดาวชนะใจ
สิตะจะผ่านด่านแม่ปลาดาวได้ยังไง
เอาใจช่วยสิตะ
เทียนแก้วคงกลับใจได้แล้ว เพราะความดีของปลาดาวชนะใจ
สิตะจะผ่านด่านแม่ปลาดาวได้ยังไง
เอาใจช่วยสิตะ