หนึ่่งหัวใจ
ชายหนุ่มที่มีแผลใหญ่เพราะภรรยาเก่า ต้องมาเจอกับสาวน้อยที่มาทำให้หัวใจคนมีแผลต้องปั่นป่วน และ ต้องมาเจอกับปัญหารักสามเศร้า เพราะแม่สาวน้อยเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเขาก็ยังมีทะเบียนสมรส ที่ยังอยู่
Tags: ความรัก
ตอน: ตอนที่1 วันวุ่นวาย
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักนะคะ พูดคุยกันได้นะ @v@
********************************************************************************
ชายหนุ่มร่างสูงยืนอุ้มเด็กวัยห้าขวบไว้ในอก ใบหน้าที่หล่อเหล่าบูดเบี้ยวเพราะความเซ็ง เสื้อผ้าราคาแพงก็เปื้อนไปด้วยคราบเลือด มอมแมมพอๆกับเด็กน้อยที่อยู่ในอก
ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมอะไร ชวินถึงหนีไม่พ้นสถานีตำรวจ เจ้าเด็กน้อยก็ยังหลับไม่ยอมตื่น สองชั่วโมงแล้วที่เขาต้องอุ้มเด็กคนนี้ไว้
“เสร็จยังวะ”
ชวินเดินไปถามแดนไทยที่นั่งเป็นคนพิการอยู่บนรถเข็น
“ไม่รู้สิ น้ำค้างกลับมาแกก็กลับไปเลยก็ได้”
คำตอบนี้ค่อยทำให้ชวินรู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยก็ยังดีกว่าคำว่าไม่รู้ล่ะ
เวลาไม่นานนัก รถตำรวจที่พานรีไปที่หมู่บ้านละมั่งก็กลับมา พร้อมโลงที่บรรจุร่างของหลวงตา และศพที่ถูกห่อด้วยผ้าอีกสองศพ
“พี่วินทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ”นรีที่เดินมาพร้อมกัตพงศ์ถาม
นรีผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เพิ่งพาเขาฝ่าลูกปืนมาหยอกๆ
“ไม่มีอะไร พี่แค่มีความหลังกับสถานีตำรวจนิดหน่อย กระเป๋าอะไรเหรอ”ชวินตอบก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไปที่กระเป๋า
“น่าจะเป็นของต้นนะคะ น้ำค้างจะรองเปิดดูว่ามีอะไรพอจะติดต่อญาติเด็กได้บ้าง”พูดจบนรีก็เปิดกระเป๋าออก สิ่งที่พบก็ทีเสื้อผ้า และกล่องเหล็กอีกหนึ่งใบ เธอเลยส่งไปให้กัตพงศ์
“ใบเกิด ใบมรณะบัตร ของพ่อกับแม่เด็ก รูปถ่ายเด็กกับพ่อแม่ ไม่มีแล้ว”กัตพงศ์บอกนรี
“ไม่มีที่อยู่ใครเลย ต้นตื่นแล้ว”นรีหันไปเห็นเด็กน้อยลืมตาพอดี
ชวินมองเด็กน้อยที่ตั้งท่าร้องไห้อีกรอบ งานนี้เขาต้องปลอบเด็กเหรอตั้งแต่เกิดมาเคยทำที่ไหน
“เด็กอยู่ที่นี่อาจจะยุ้ง เดี๋ยวพี่เอาเด็กกลับก่อนดีกว่า คุณช่วยเอาเอกสารนั้นไปทำเรื่องให้เด็กอยู่กลับผมทีนะ เอากระเป๋าเด็กมาให้พี่”ชวินหันไปบอกกัตพงศ์และอุ้มเด็กน้อยลงไปหารถรับจ้าง
“พี่ผมให้หมื่นหนึ่ง ไปส่งผมที่กรุงเทพ”ชวินสั่งรถรับจ้างก่อนจะพาเด็กน้อยไปนั่งข้างคนขับ
“พาลูกกลับบ้านเหรอครับ”คนขับรถถาม
“อืม”ชวินตอบสั่นๆ ไม่รู้ว่านี่เรียกว่ามนุษย์สัมพันธ์หรืออยากรู้อยากเห็นกันแน่
“เด็กท่าจะคิดถึงแม่นะครับร้องไห้ใหญ่เลย”คนขับรถยังซักต่อ
“ขับไปเถอะ”ชวินเริ่มรำคาญ
“ครับๆ”
เวลาสามชั่วโมงเศษรถก็มาจอดอยู่ที่ร้านอาหาร NaNa Win ที่ๆเป็นร้านอาหารและที่อยู่ของชวิน เขาย้ายออกจากบ้านที่เป็นเรืองหอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนั้น
ร้านอาหารห้าชั้นห้าคูหา ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ทำให้มีลูกค้าเข้าออกไม่ขาดสาย การตกแต่งก็แปลกตา กว่าร้านอื่นๆรอบข้าง แถมยังมีโซนที่จัดไว้ให้ลูกค้าวีไอพีที่ชอบ
ความเป็นส่วนตัว
ชั้นที่หนึ่งถึงสี่จะเป็นห้องอาหาร แบ่งตามกำลังเงินของคนที่มาใช้บริการ ส่วนชั้นที่ห้าใช้เป็นที่อยู่
“ต้น ใครถามอะไรก็บอกว่าเธอเป็นลูกฉัน”ชวินสั่งเด็กน้อย ก่อนที่จะมีใครมาถาม เด็กน้อยพยักหน้ารับรู้
“คุณวินพาเด็กที่ไหนมาคะ ดูสิคะมอมแมมเชียวเอาเข้าร้านมีหวังคนหนีหมด”แทบจะยังไม่ขาดคำ กรุณา เลขาสาวของเขาก็รีบวิ่งออกจากร้านมาถาม
“ลูกผม”ชวินบอกสั่นๆ
“คุณวินไปมีลูกเมื่อไหร่คะ”เลขาสาวแปลกใจที่เจ้านายไปแอบไข่ไว้ที่ไหนกลับมาตัวโตเลย
“บอกทุกคนมาเด็กคนนี้เป็นลูกผมก็พอ พาเด็กคนนี้ไปอาบน้ำที่ห้องผม ดูเสื้อผ้าที่สะอาดที่สุดให้เด็กใส่”ชวินสั่งแล้วยื่นกระเป๋ากับเด็กน้อยไปให้เลขา
“คุณวิน...เดี๋ยวค่อยบอกก็ได้”กรุณามีเรื่องจะรายงานแต่ก็ไม่ทันชวินที่เดินเข้าร้านไปแล้ว “หนูๆเป็นลูกใคร”กรุณาหับมาถามเด็กน้อย
“หนูเป็นลูกคนนั้น”เด็กน้อยชี้ไปที่ชวิน
“เฮ้อ!!!”เลขาสาวถอนใจก่อนจะพาเด็กน้อยเข้าร้าน
ชวินเดินมาในครัวชั้นหนึ่งของร้านเพื่อหาของกินไปให้เด็กน้อย ชั้นนี้จะเป็นชั้นที่คนธรรมดาทั่วๆไปจะเข้ามาใช้บริการ
แต่ต้องแปลกใจที่ในครัวมีเพียงแม่ครัวอยู่คนเดียว แถมเขายังไม่คุ้นเธอคนนี้อีกด้วย
“พี่มาพอดีเลยส่งถาดกุ้งให้หน่อย”
แม่ครัวหันมาสั่ง ที่หน้าเธอมีซอสติดอยู่ แต่ก็ปิดบังความสวยของเธอไว้ไม่ได้ ตากลม
โต แก้มที่ยุ้ยมีลักยิ้ม ริมฝีปากอมชมพู หุ่นเธอก็เรียกได้ว่า อวบอั๋น เอาการ
“พี่ฉันบอกว่าขอถาดกุ้งไม่ได้ยินรึไง เร็วๆเครื่องปรุงแห้งหมดแล้ว”แม่ครัวสาวหันมาสั่งอีกรอบ
ชวินหยิบถาดกุ้งส่งให้อย่างงงๆ หรือแม่นี้จะเป็นแม่ครัวที่มาฝึกงาน
“ขอบใจพี่”แม่ครัวสาวหันไปเทกุ้งใส่กระทะผัดอย่างคล่องแคล้ว
ชวินเลิกสนใจ หันไปล้างมือก่อนจะตั้งกระทะเตรียมทำอาหาร
“พี่ทำอะไร มาทำอาหารโดยพลการได้ยังไง ไปเลยออกไป”แม่ครัวสาวหันมาไล่ชวิน
“เฮ้ย!!!”ชวินร้องลั่นเมื่อหันไปเห็นกระทะที่มีไฟท่วม ลามไปถึงเพดาห้อง เขาผลักแม่ครับสาวให้หลบก่อนจะรีบหาถังดับเพลิง
“ไฟไหม้!!!”แม่ครัวสาวตะโกนลั่นร้าน
“เฮ้ย!!!จะร้องทำไมมาช่วยกันดับไฟสิ”ชวินหันมาตะคอกใส่ ยัยนี้มาวันแรกก็จะเผากิจการเขาทิ้งเสียแล้ว
“กรี๊ด!!!ไฟไหม้”
เสียงลูกค้าที่รับประทานอาหารกรี๊ดก่อนจะตะโกนว่าไหม้ ทำให้ลูกค้าคนอื่นๆวิ่งหนีออกจากร้านให้วุ่น
“เกิดอะไรขึ้นคะ”กรุณาวิ่งลงมาจากชั้นบนเพราะได้ยินเสียงดัง
ไฟที่ไหม้ถูกชวิดดับไปแล้ว แต่ชวินก็ต้องมานั่งปวดหัวกับความวุ้นวายในร้าน ถ้วย ชาม แก้วน้ำ ที่แตกเพราะคนวิ่งวุ้น แล้วก็คนบาดเจ็บเพราะเหยียบกันเองอีก
“คุณวินคะ นี่เพราแม่ครัวที่มาฝึกงานค่ะ”กรุณาแนะนำ “แม่เพไหว้ขอโทษคุณวินสิ”
“ขอโทษค่ะ”เพรายกมือไหว้ สำนึกผิด ตาโตอ้อนวอนไม่ให้เจ้านายอย่าถือโทษ
“คุณณา รับผิดชอบค่ารักษาลูกค้านะ แล้วก็แจกบัตรทานอาหารฟรีให้ลูกค้าด้วย ส่วนพนักงานใครที่ไม่บาดเจ็บก็ให้ช่วยเก็บของพวกนี้ แล้วเพิ่มโอทีให้ ส่วนคนที่บาดเจ็บก็ให้ค่ารักษาไป แล้วปิดป้ายปรับปรุงร้านอาทิตย์หนึ่ง แล้วก็ซื้อของมาแทนของที่แตกด้วยนะ”ชวินหันไปสั่งเลขาก่อนจะหาวิธีชำระความ
“ค่ะคุณวิน”เลขาสาวรับคำแล้วรีบไปทำตามคำสั่ง
“นี่เธอจะไปไหน”ชวินเรียกเพราที่จะเดินตามกรุณาติดก้น
“หนูจะไปช่วยเก็บร้านค่ะ”เพราตอบเสียงเบา
“นี่หนูเหรอ เอาเถอะ เพราะเธอทำให้ร้านต้องเสียหาย เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ”ชวินทำตาดุ
“คุณวินขา หนู...เอ่อเพไม่มีปัญญาหรอกค่ะ ให้เพทำอะไรก็ได้นะคะที่ไม่ใช่เงิน แล้วก็ช่วยอย่ารายงานมหา’ลัยเลยนะคะ ไม่อย่างนั้นหนู...เอ้ยเพคงต้องถูกให้ออกแน่”เพราลาคุกเข่ายกมือไหว้ชวิน
“นี่ลุกขึ้นนั่งไปได้ไง ดูสิแก้บาดหัวเข่าไม่เจ็บเหรอ”ชวินดึงเพราให้ลุกขึ้นเพราะเห็นเลือดที่หัวเข่า
แม่เด็กคนนี้เหมือนจะโตแต่ตัว
“เด็ก...ต้น”
พอคิดถึงเด็กชวินก็นึกถึงอีกคนที่เขาพากลับมาด้วยวันนี้
“คุณวินจะพาหนูไปไหน”เพราร้องลั่นเมื่อถูกชายหนุ่มลากขึ้นบันได
“โหคุณวินพาแม่ครัวคนใหม่ไปลงโทษบนห้องเลยเหรอ”พนักงานเสิร์ฟหนุ่มมองตามอย่างสอดรู้สอดเห็น
“เห็นอะไรก็ไม่ต้องไปพูดต่อ ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ ไปได้แล้ว”เลขาสาวที่ยืนมองอยู่สั่งคนสอดรู้
“ครับๆ”
“คุณวินนะคุณวิน วันซวยอะไรของคุณนะ”เลขาสาวบ่นก่อนจะไปจัดการสั่งเด็กให้เก็บร้าน
ชวินลากแม่สาวอวบขึ้นมาถึงห้องนอน เขามองหาเด็กน้อย ก่อนจะเจอว่าหลับอยู่บนเตียง
“คุณวิน ปล่อยหนูนะ”เพราพยายามดิ้นให้หลุดจากมือใหญ่ กลัวว่าชวินจะพาเธอมาทำมิดีมิร้าย แล้วก็ต้องหยุดมองเด็กน้อยที่มีเพียงกางเกงในตัวเดียวนอนอยู่บนที่นอน
“เธอดูแลเด็กเป็นไหม”ชวินหันมาถามเพรา หญิงสาวพยักหน้าช้าๆ “ใส่เสื้อผ้าให้ลูกฉัน แล้วจัดให้เขานอนดีๆด้วย”
ชวินสั่งเสร็จก็เดินออกจากห้องไป เพราหันไปเห็นกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้นเธอเลยตรงไปรื้อของดู
“คนรวยอะไรทำไมมีแต่ชุดเน่าๆเนี้ย”
เพราแปลกใจแต่เธอก็เลือกชุดที่ดีที่สุดออกมาชุดหนึ่งแล้วเอาไปใส่ให้เด็กน้อยที่นอนหลับอยู่
“หลับไปทั้งน้ำตาเลย มีรอยข่วนด้วย พ่อประสาอะไรเลี้ยงลูกเป็นรึเปล่า สงสัยจะได้แม่มาเยอะนะหนูน้อยพ่อผิวพรรณก็ดี หน้าตาก็ดี แต่เจ้าหนูนี่เหมือนไปอยู่กลางป่ามาอย่างนั้นแหละ”
เพราบ่นไปใส่เสื้อผ้าให้เด็กน้อยไป ก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงวางของหนักๆ
“กล่องยา ใส่แผลด้วยล่ะ”
ชวินวางกล่องยาไว้บนโต๊ะก่อนจะหันไปเปิดตู้เสื้อผ้า หญิงสาวแอบตกใจที่เห็นเสื้อของชายหนุ่มเรียงเป็นระเบียบ ยิ่งกว่าผู้หญิง
“แล้วก็รอฉันอยู่ที่นี่”ชวินหันมาสั่งอีกรอบ
“ค่ะๆ”
เพรามองตามชายหนุ่มที่เดินออกจากห้องไปพร้อมเสื้อผ้าชุดหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหายใจโล่งอก
“ตาคนนี้แปลกๆแหะ”
ผ่านไปราวสิบห้านาที่ชวินเปิดประตูห้องนอนเข้ามาอีกครั้ง เห็นแม่สาวน้อยนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเขา พอมองไปที่หัวเข่าเธอก็มีผ้าก็อตปิดอยู่
“นี่เธอ ออกไปทำธุระกับฉันหน่อย”
เพราเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ตอนนี้แต่งตัวเนี้ยบมาก หน้าใสเหมือนหนุ่มสิบแปด หรือนี่จะเป็นเทพบุตรกลับชาติมาเกิดนะ
“นี่เธอหูหนวกรึไง”ชวินตะคอกอีกครั้ง
“ค่ะๆ รู้แล้วค่ะ”เพรารนราน
ทั้งสองคนเดินลงมาชั้นล่างเห็นพนักงานมองเป็นตาเดียว แต่พอเห็นสายตาดุๆของชวินต่างคนก็ต่างหลบตา
“คุณณา ไปดูลูกผมบนห้องด้วย ถ้าเขาตื่นก็หาอะไรให้เขากินที”ชวินหันไปสั่งเลขา
พนักงานที่ได้ยินว่าชวินมีลูกชายก็หูพึ่งรอฟัง
“คุณวินจะไปไหนคะ”เลขาสาวถามกลับ
“ผมสั่งอะไรก็ไปทำ ไปยื่นนิ่งอยู่ได้”ชวินเดินมาลากเพราให้ตามเขาไป
พนักงานมองตามอย่างอยากรู้ ซุบซิบกับไปต่างๆนาๆ เลขาสาวถอนหายใจก่อนจะขึ้นไปดูเด็กน้อยบนห้อง
ชวินพาเพรามาที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่อยู่ในเครือของบริษัท พิศุทธ์พิศาลศิระกุล กิจการของครอบครัวเขา
เพรามองชวินอย่างแปลกใจเพราะตั้งแต่ทางเข้าห้างฯจนถึงแผนกเสื้อผ้าเด็กมีคนยกมือไหว้ชวินตลอดทาง หญิงสาวคิดว่าผู้ชายคนนี้คงจะมีความสำคัญต่อห้างฯนี้แน่นอน
“เลือกเสื้อผ้ามาสักสามสิบชุด ของใช้เด็กมีอะไรก็เลือกมา ฉันจะนั่งรอตรงนี้”
ชวินสั่งแล้วนั่งลงตรงที่พักพนักงาน เขาหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านก็เห็นข่าวการจับกุมผู้มีอิทธิพลมีชื่อในต่างจังหวัด
“ข่าวสมัยนี้นี่ไวไปไหนเนี้ย”
เนื้อข่าวระบุว่าคนที่ตายเป็นคนที่ลงมือสังหารพระธุดงค์ รูปนั้น แล้วนายสยุมภูก็ถูกดำเนินคดีเรื่องปลอมแปลงเอกสาร และจะถูกฟ้องยึดทรัพย์ที่ได้มาโดยมิชอบ
“เวรกรรมทันตาเห็น แล้วแม่นั้นเลือกไปถึงไหนแล้วเนี่ย”
ชวินเดินหาจนมาเจอเพรายืนมองชุดเด็กผู้หญิง หรือว่าแม่นี่จะมีหลานสาว ชวินคิดในใจ เพียงครู่เดียงเพราก็เดินไปดูเสื้อผ้าเด็กผู้ชายต่อ ชวินเดินไปหยิบชุดนั้นส่งให้พนักงานแล้วกลับไปนั่งที่เดิม
“เสร็จแล้วค่ะคุณวิน”เพราเดินมารายงานชวิน
ชายหนุ่มก้มดูนาฬิกา พบว่าเพิ่งสองทุ่มยังมีหนังรอบดึกฉายอยู่ จริงสิเขาไม่ได้ดูหนังมาพักใหญ่แล้ว คิดได้ดังนั้นเขาเลยหันไปหาพนักงานของร้าน
“เดี๋ยวเอาไปไว้ที่รถฉันที่โซนวีไอพีเลยนะ แล้วเอากุญแจฝากยามไว้ อ๋อ...แยกถุงนั้นไว้ต่างหากด้วยนะ”ชวินหันไปสั่งพนักงานเสร็จแล้วก็ลากเพราออกจากร้าน
“คุณวินจะไปไหนคะ”เพราต้องวิ่งตามชายหนุ่มทั้งๆที่ชวินเพียงแค่เดินเท่านั้น
“ดูหนังเป็นเพื่อนฉันหน่อย”
เพราอ้าปากค้างนี่พ่อคุณชวนเธอหรือสั่งเธอกันแน่
เกือบเที่ยงคืนชวินก็ขับรถมาส่งเพราที่หน้าบ้านของหญิงสาว ที่เป็นบ้านตึกแถวสี่ชั้นคูหาเดียว ซึ่งเปิดเป็นร้านอาหารเล็กๆ
เพราไหว้ขอบคุณชวินที่กรุณามาส่งแล้วจะลงจากรถ แต่ถูกชายหนุ่มคว้ามือไว้ก่อน
“มะ...มีอะไรอีกคะ”นาทีนี่หญิงสาวคิดถึงฉากในหนังที่เพิ่งดูมา ‘ไม่นะอย่านะ’ แม่สาวอวบเริ่มคิดไปไกล
ชวินยื่นหน้าเข้ามาจนเกือบจะชิดเพรา สาวเจ้าหลับตาปี๋ ชายหนุ่มมองงๆแล้วเอื้อมไปหยิบถุงเสื้อที่อยู่ด้านหลัง
“นี่หลับตาทำไมง่วงเหรอ”ชวินเรียกแม่สาวอวบให้ลืมตา แม่นี่คิดไปไหนนะ
เพราลืมตามาก็เห็นชวินส่งถุงบางอย่างให้เธอหญิงสาวยกมือไหว้แล้วเปิดดูของข้างใน เมื่อพบว่าเป็นอะไรเธอก็ยิ้มหน้าบาน
“เห็นเธอยืนมองมันอยู่ เลยคิดว่าเธออาจจะมีหลานสาว”ชวินบอกสิ่งที่คิด
“ค่ะ หนูมีหลานสาว ถ้าแกเห็นแกคงชอบมัน ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”เพราไหว้ขอบคุณอีกครั้งแล้วเปิดประตูลงไปจากรถ ยืนมองชวินจนลับตาแล้วจึงจะเข้าบ้าน
แครกๆ
เพราหน้าซีด เธอลืมโทรบอกที่บ้านไปสนิท แม่คงโกรธเธอมากถึงได้ล็อคประตู
“แม่เปิดประตู แม่จ๋า แม่จ๋าหนูขอโทษ”
***********************************************************************************
อย่าลืมช่วยคอมเม้นนะคะ @#@
********************************************************************************
ชายหนุ่มร่างสูงยืนอุ้มเด็กวัยห้าขวบไว้ในอก ใบหน้าที่หล่อเหล่าบูดเบี้ยวเพราะความเซ็ง เสื้อผ้าราคาแพงก็เปื้อนไปด้วยคราบเลือด มอมแมมพอๆกับเด็กน้อยที่อยู่ในอก
ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมอะไร ชวินถึงหนีไม่พ้นสถานีตำรวจ เจ้าเด็กน้อยก็ยังหลับไม่ยอมตื่น สองชั่วโมงแล้วที่เขาต้องอุ้มเด็กคนนี้ไว้
“เสร็จยังวะ”
ชวินเดินไปถามแดนไทยที่นั่งเป็นคนพิการอยู่บนรถเข็น
“ไม่รู้สิ น้ำค้างกลับมาแกก็กลับไปเลยก็ได้”
คำตอบนี้ค่อยทำให้ชวินรู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยก็ยังดีกว่าคำว่าไม่รู้ล่ะ
เวลาไม่นานนัก รถตำรวจที่พานรีไปที่หมู่บ้านละมั่งก็กลับมา พร้อมโลงที่บรรจุร่างของหลวงตา และศพที่ถูกห่อด้วยผ้าอีกสองศพ
“พี่วินทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ”นรีที่เดินมาพร้อมกัตพงศ์ถาม
นรีผู้หญิงตัวเล็กคนนี้เพิ่งพาเขาฝ่าลูกปืนมาหยอกๆ
“ไม่มีอะไร พี่แค่มีความหลังกับสถานีตำรวจนิดหน่อย กระเป๋าอะไรเหรอ”ชวินตอบก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไปที่กระเป๋า
“น่าจะเป็นของต้นนะคะ น้ำค้างจะรองเปิดดูว่ามีอะไรพอจะติดต่อญาติเด็กได้บ้าง”พูดจบนรีก็เปิดกระเป๋าออก สิ่งที่พบก็ทีเสื้อผ้า และกล่องเหล็กอีกหนึ่งใบ เธอเลยส่งไปให้กัตพงศ์
“ใบเกิด ใบมรณะบัตร ของพ่อกับแม่เด็ก รูปถ่ายเด็กกับพ่อแม่ ไม่มีแล้ว”กัตพงศ์บอกนรี
“ไม่มีที่อยู่ใครเลย ต้นตื่นแล้ว”นรีหันไปเห็นเด็กน้อยลืมตาพอดี
ชวินมองเด็กน้อยที่ตั้งท่าร้องไห้อีกรอบ งานนี้เขาต้องปลอบเด็กเหรอตั้งแต่เกิดมาเคยทำที่ไหน
“เด็กอยู่ที่นี่อาจจะยุ้ง เดี๋ยวพี่เอาเด็กกลับก่อนดีกว่า คุณช่วยเอาเอกสารนั้นไปทำเรื่องให้เด็กอยู่กลับผมทีนะ เอากระเป๋าเด็กมาให้พี่”ชวินหันไปบอกกัตพงศ์และอุ้มเด็กน้อยลงไปหารถรับจ้าง
“พี่ผมให้หมื่นหนึ่ง ไปส่งผมที่กรุงเทพ”ชวินสั่งรถรับจ้างก่อนจะพาเด็กน้อยไปนั่งข้างคนขับ
“พาลูกกลับบ้านเหรอครับ”คนขับรถถาม
“อืม”ชวินตอบสั่นๆ ไม่รู้ว่านี่เรียกว่ามนุษย์สัมพันธ์หรืออยากรู้อยากเห็นกันแน่
“เด็กท่าจะคิดถึงแม่นะครับร้องไห้ใหญ่เลย”คนขับรถยังซักต่อ
“ขับไปเถอะ”ชวินเริ่มรำคาญ
“ครับๆ”
เวลาสามชั่วโมงเศษรถก็มาจอดอยู่ที่ร้านอาหาร NaNa Win ที่ๆเป็นร้านอาหารและที่อยู่ของชวิน เขาย้ายออกจากบ้านที่เป็นเรืองหอมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนั้น
ร้านอาหารห้าชั้นห้าคูหา ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ทำให้มีลูกค้าเข้าออกไม่ขาดสาย การตกแต่งก็แปลกตา กว่าร้านอื่นๆรอบข้าง แถมยังมีโซนที่จัดไว้ให้ลูกค้าวีไอพีที่ชอบ
ความเป็นส่วนตัว
ชั้นที่หนึ่งถึงสี่จะเป็นห้องอาหาร แบ่งตามกำลังเงินของคนที่มาใช้บริการ ส่วนชั้นที่ห้าใช้เป็นที่อยู่
“ต้น ใครถามอะไรก็บอกว่าเธอเป็นลูกฉัน”ชวินสั่งเด็กน้อย ก่อนที่จะมีใครมาถาม เด็กน้อยพยักหน้ารับรู้
“คุณวินพาเด็กที่ไหนมาคะ ดูสิคะมอมแมมเชียวเอาเข้าร้านมีหวังคนหนีหมด”แทบจะยังไม่ขาดคำ กรุณา เลขาสาวของเขาก็รีบวิ่งออกจากร้านมาถาม
“ลูกผม”ชวินบอกสั่นๆ
“คุณวินไปมีลูกเมื่อไหร่คะ”เลขาสาวแปลกใจที่เจ้านายไปแอบไข่ไว้ที่ไหนกลับมาตัวโตเลย
“บอกทุกคนมาเด็กคนนี้เป็นลูกผมก็พอ พาเด็กคนนี้ไปอาบน้ำที่ห้องผม ดูเสื้อผ้าที่สะอาดที่สุดให้เด็กใส่”ชวินสั่งแล้วยื่นกระเป๋ากับเด็กน้อยไปให้เลขา
“คุณวิน...เดี๋ยวค่อยบอกก็ได้”กรุณามีเรื่องจะรายงานแต่ก็ไม่ทันชวินที่เดินเข้าร้านไปแล้ว “หนูๆเป็นลูกใคร”กรุณาหับมาถามเด็กน้อย
“หนูเป็นลูกคนนั้น”เด็กน้อยชี้ไปที่ชวิน
“เฮ้อ!!!”เลขาสาวถอนใจก่อนจะพาเด็กน้อยเข้าร้าน
ชวินเดินมาในครัวชั้นหนึ่งของร้านเพื่อหาของกินไปให้เด็กน้อย ชั้นนี้จะเป็นชั้นที่คนธรรมดาทั่วๆไปจะเข้ามาใช้บริการ
แต่ต้องแปลกใจที่ในครัวมีเพียงแม่ครัวอยู่คนเดียว แถมเขายังไม่คุ้นเธอคนนี้อีกด้วย
“พี่มาพอดีเลยส่งถาดกุ้งให้หน่อย”
แม่ครัวหันมาสั่ง ที่หน้าเธอมีซอสติดอยู่ แต่ก็ปิดบังความสวยของเธอไว้ไม่ได้ ตากลม
โต แก้มที่ยุ้ยมีลักยิ้ม ริมฝีปากอมชมพู หุ่นเธอก็เรียกได้ว่า อวบอั๋น เอาการ
“พี่ฉันบอกว่าขอถาดกุ้งไม่ได้ยินรึไง เร็วๆเครื่องปรุงแห้งหมดแล้ว”แม่ครัวสาวหันมาสั่งอีกรอบ
ชวินหยิบถาดกุ้งส่งให้อย่างงงๆ หรือแม่นี้จะเป็นแม่ครัวที่มาฝึกงาน
“ขอบใจพี่”แม่ครัวสาวหันไปเทกุ้งใส่กระทะผัดอย่างคล่องแคล้ว
ชวินเลิกสนใจ หันไปล้างมือก่อนจะตั้งกระทะเตรียมทำอาหาร
“พี่ทำอะไร มาทำอาหารโดยพลการได้ยังไง ไปเลยออกไป”แม่ครัวสาวหันมาไล่ชวิน
“เฮ้ย!!!”ชวินร้องลั่นเมื่อหันไปเห็นกระทะที่มีไฟท่วม ลามไปถึงเพดาห้อง เขาผลักแม่ครับสาวให้หลบก่อนจะรีบหาถังดับเพลิง
“ไฟไหม้!!!”แม่ครัวสาวตะโกนลั่นร้าน
“เฮ้ย!!!จะร้องทำไมมาช่วยกันดับไฟสิ”ชวินหันมาตะคอกใส่ ยัยนี้มาวันแรกก็จะเผากิจการเขาทิ้งเสียแล้ว
“กรี๊ด!!!ไฟไหม้”
เสียงลูกค้าที่รับประทานอาหารกรี๊ดก่อนจะตะโกนว่าไหม้ ทำให้ลูกค้าคนอื่นๆวิ่งหนีออกจากร้านให้วุ่น
“เกิดอะไรขึ้นคะ”กรุณาวิ่งลงมาจากชั้นบนเพราะได้ยินเสียงดัง
ไฟที่ไหม้ถูกชวิดดับไปแล้ว แต่ชวินก็ต้องมานั่งปวดหัวกับความวุ้นวายในร้าน ถ้วย ชาม แก้วน้ำ ที่แตกเพราะคนวิ่งวุ้น แล้วก็คนบาดเจ็บเพราะเหยียบกันเองอีก
“คุณวินคะ นี่เพราแม่ครัวที่มาฝึกงานค่ะ”กรุณาแนะนำ “แม่เพไหว้ขอโทษคุณวินสิ”
“ขอโทษค่ะ”เพรายกมือไหว้ สำนึกผิด ตาโตอ้อนวอนไม่ให้เจ้านายอย่าถือโทษ
“คุณณา รับผิดชอบค่ารักษาลูกค้านะ แล้วก็แจกบัตรทานอาหารฟรีให้ลูกค้าด้วย ส่วนพนักงานใครที่ไม่บาดเจ็บก็ให้ช่วยเก็บของพวกนี้ แล้วเพิ่มโอทีให้ ส่วนคนที่บาดเจ็บก็ให้ค่ารักษาไป แล้วปิดป้ายปรับปรุงร้านอาทิตย์หนึ่ง แล้วก็ซื้อของมาแทนของที่แตกด้วยนะ”ชวินหันไปสั่งเลขาก่อนจะหาวิธีชำระความ
“ค่ะคุณวิน”เลขาสาวรับคำแล้วรีบไปทำตามคำสั่ง
“นี่เธอจะไปไหน”ชวินเรียกเพราที่จะเดินตามกรุณาติดก้น
“หนูจะไปช่วยเก็บร้านค่ะ”เพราตอบเสียงเบา
“นี่หนูเหรอ เอาเถอะ เพราะเธอทำให้ร้านต้องเสียหาย เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ”ชวินทำตาดุ
“คุณวินขา หนู...เอ่อเพไม่มีปัญญาหรอกค่ะ ให้เพทำอะไรก็ได้นะคะที่ไม่ใช่เงิน แล้วก็ช่วยอย่ารายงานมหา’ลัยเลยนะคะ ไม่อย่างนั้นหนู...เอ้ยเพคงต้องถูกให้ออกแน่”เพราลาคุกเข่ายกมือไหว้ชวิน
“นี่ลุกขึ้นนั่งไปได้ไง ดูสิแก้บาดหัวเข่าไม่เจ็บเหรอ”ชวินดึงเพราให้ลุกขึ้นเพราะเห็นเลือดที่หัวเข่า
แม่เด็กคนนี้เหมือนจะโตแต่ตัว
“เด็ก...ต้น”
พอคิดถึงเด็กชวินก็นึกถึงอีกคนที่เขาพากลับมาด้วยวันนี้
“คุณวินจะพาหนูไปไหน”เพราร้องลั่นเมื่อถูกชายหนุ่มลากขึ้นบันได
“โหคุณวินพาแม่ครัวคนใหม่ไปลงโทษบนห้องเลยเหรอ”พนักงานเสิร์ฟหนุ่มมองตามอย่างสอดรู้สอดเห็น
“เห็นอะไรก็ไม่ต้องไปพูดต่อ ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ ไปได้แล้ว”เลขาสาวที่ยืนมองอยู่สั่งคนสอดรู้
“ครับๆ”
“คุณวินนะคุณวิน วันซวยอะไรของคุณนะ”เลขาสาวบ่นก่อนจะไปจัดการสั่งเด็กให้เก็บร้าน
ชวินลากแม่สาวอวบขึ้นมาถึงห้องนอน เขามองหาเด็กน้อย ก่อนจะเจอว่าหลับอยู่บนเตียง
“คุณวิน ปล่อยหนูนะ”เพราพยายามดิ้นให้หลุดจากมือใหญ่ กลัวว่าชวินจะพาเธอมาทำมิดีมิร้าย แล้วก็ต้องหยุดมองเด็กน้อยที่มีเพียงกางเกงในตัวเดียวนอนอยู่บนที่นอน
“เธอดูแลเด็กเป็นไหม”ชวินหันมาถามเพรา หญิงสาวพยักหน้าช้าๆ “ใส่เสื้อผ้าให้ลูกฉัน แล้วจัดให้เขานอนดีๆด้วย”
ชวินสั่งเสร็จก็เดินออกจากห้องไป เพราหันไปเห็นกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้นเธอเลยตรงไปรื้อของดู
“คนรวยอะไรทำไมมีแต่ชุดเน่าๆเนี้ย”
เพราแปลกใจแต่เธอก็เลือกชุดที่ดีที่สุดออกมาชุดหนึ่งแล้วเอาไปใส่ให้เด็กน้อยที่นอนหลับอยู่
“หลับไปทั้งน้ำตาเลย มีรอยข่วนด้วย พ่อประสาอะไรเลี้ยงลูกเป็นรึเปล่า สงสัยจะได้แม่มาเยอะนะหนูน้อยพ่อผิวพรรณก็ดี หน้าตาก็ดี แต่เจ้าหนูนี่เหมือนไปอยู่กลางป่ามาอย่างนั้นแหละ”
เพราบ่นไปใส่เสื้อผ้าให้เด็กน้อยไป ก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงวางของหนักๆ
“กล่องยา ใส่แผลด้วยล่ะ”
ชวินวางกล่องยาไว้บนโต๊ะก่อนจะหันไปเปิดตู้เสื้อผ้า หญิงสาวแอบตกใจที่เห็นเสื้อของชายหนุ่มเรียงเป็นระเบียบ ยิ่งกว่าผู้หญิง
“แล้วก็รอฉันอยู่ที่นี่”ชวินหันมาสั่งอีกรอบ
“ค่ะๆ”
เพรามองตามชายหนุ่มที่เดินออกจากห้องไปพร้อมเสื้อผ้าชุดหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหายใจโล่งอก
“ตาคนนี้แปลกๆแหะ”
ผ่านไปราวสิบห้านาที่ชวินเปิดประตูห้องนอนเข้ามาอีกครั้ง เห็นแม่สาวน้อยนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเขา พอมองไปที่หัวเข่าเธอก็มีผ้าก็อตปิดอยู่
“นี่เธอ ออกไปทำธุระกับฉันหน่อย”
เพราเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ตอนนี้แต่งตัวเนี้ยบมาก หน้าใสเหมือนหนุ่มสิบแปด หรือนี่จะเป็นเทพบุตรกลับชาติมาเกิดนะ
“นี่เธอหูหนวกรึไง”ชวินตะคอกอีกครั้ง
“ค่ะๆ รู้แล้วค่ะ”เพรารนราน
ทั้งสองคนเดินลงมาชั้นล่างเห็นพนักงานมองเป็นตาเดียว แต่พอเห็นสายตาดุๆของชวินต่างคนก็ต่างหลบตา
“คุณณา ไปดูลูกผมบนห้องด้วย ถ้าเขาตื่นก็หาอะไรให้เขากินที”ชวินหันไปสั่งเลขา
พนักงานที่ได้ยินว่าชวินมีลูกชายก็หูพึ่งรอฟัง
“คุณวินจะไปไหนคะ”เลขาสาวถามกลับ
“ผมสั่งอะไรก็ไปทำ ไปยื่นนิ่งอยู่ได้”ชวินเดินมาลากเพราให้ตามเขาไป
พนักงานมองตามอย่างอยากรู้ ซุบซิบกับไปต่างๆนาๆ เลขาสาวถอนหายใจก่อนจะขึ้นไปดูเด็กน้อยบนห้อง
ชวินพาเพรามาที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่ที่อยู่ในเครือของบริษัท พิศุทธ์พิศาลศิระกุล กิจการของครอบครัวเขา
เพรามองชวินอย่างแปลกใจเพราะตั้งแต่ทางเข้าห้างฯจนถึงแผนกเสื้อผ้าเด็กมีคนยกมือไหว้ชวินตลอดทาง หญิงสาวคิดว่าผู้ชายคนนี้คงจะมีความสำคัญต่อห้างฯนี้แน่นอน
“เลือกเสื้อผ้ามาสักสามสิบชุด ของใช้เด็กมีอะไรก็เลือกมา ฉันจะนั่งรอตรงนี้”
ชวินสั่งแล้วนั่งลงตรงที่พักพนักงาน เขาหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านก็เห็นข่าวการจับกุมผู้มีอิทธิพลมีชื่อในต่างจังหวัด
“ข่าวสมัยนี้นี่ไวไปไหนเนี้ย”
เนื้อข่าวระบุว่าคนที่ตายเป็นคนที่ลงมือสังหารพระธุดงค์ รูปนั้น แล้วนายสยุมภูก็ถูกดำเนินคดีเรื่องปลอมแปลงเอกสาร และจะถูกฟ้องยึดทรัพย์ที่ได้มาโดยมิชอบ
“เวรกรรมทันตาเห็น แล้วแม่นั้นเลือกไปถึงไหนแล้วเนี่ย”
ชวินเดินหาจนมาเจอเพรายืนมองชุดเด็กผู้หญิง หรือว่าแม่นี่จะมีหลานสาว ชวินคิดในใจ เพียงครู่เดียงเพราก็เดินไปดูเสื้อผ้าเด็กผู้ชายต่อ ชวินเดินไปหยิบชุดนั้นส่งให้พนักงานแล้วกลับไปนั่งที่เดิม
“เสร็จแล้วค่ะคุณวิน”เพราเดินมารายงานชวิน
ชายหนุ่มก้มดูนาฬิกา พบว่าเพิ่งสองทุ่มยังมีหนังรอบดึกฉายอยู่ จริงสิเขาไม่ได้ดูหนังมาพักใหญ่แล้ว คิดได้ดังนั้นเขาเลยหันไปหาพนักงานของร้าน
“เดี๋ยวเอาไปไว้ที่รถฉันที่โซนวีไอพีเลยนะ แล้วเอากุญแจฝากยามไว้ อ๋อ...แยกถุงนั้นไว้ต่างหากด้วยนะ”ชวินหันไปสั่งพนักงานเสร็จแล้วก็ลากเพราออกจากร้าน
“คุณวินจะไปไหนคะ”เพราต้องวิ่งตามชายหนุ่มทั้งๆที่ชวินเพียงแค่เดินเท่านั้น
“ดูหนังเป็นเพื่อนฉันหน่อย”
เพราอ้าปากค้างนี่พ่อคุณชวนเธอหรือสั่งเธอกันแน่
เกือบเที่ยงคืนชวินก็ขับรถมาส่งเพราที่หน้าบ้านของหญิงสาว ที่เป็นบ้านตึกแถวสี่ชั้นคูหาเดียว ซึ่งเปิดเป็นร้านอาหารเล็กๆ
เพราไหว้ขอบคุณชวินที่กรุณามาส่งแล้วจะลงจากรถ แต่ถูกชายหนุ่มคว้ามือไว้ก่อน
“มะ...มีอะไรอีกคะ”นาทีนี่หญิงสาวคิดถึงฉากในหนังที่เพิ่งดูมา ‘ไม่นะอย่านะ’ แม่สาวอวบเริ่มคิดไปไกล
ชวินยื่นหน้าเข้ามาจนเกือบจะชิดเพรา สาวเจ้าหลับตาปี๋ ชายหนุ่มมองงๆแล้วเอื้อมไปหยิบถุงเสื้อที่อยู่ด้านหลัง
“นี่หลับตาทำไมง่วงเหรอ”ชวินเรียกแม่สาวอวบให้ลืมตา แม่นี่คิดไปไหนนะ
เพราลืมตามาก็เห็นชวินส่งถุงบางอย่างให้เธอหญิงสาวยกมือไหว้แล้วเปิดดูของข้างใน เมื่อพบว่าเป็นอะไรเธอก็ยิ้มหน้าบาน
“เห็นเธอยืนมองมันอยู่ เลยคิดว่าเธออาจจะมีหลานสาว”ชวินบอกสิ่งที่คิด
“ค่ะ หนูมีหลานสาว ถ้าแกเห็นแกคงชอบมัน ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”เพราไหว้ขอบคุณอีกครั้งแล้วเปิดประตูลงไปจากรถ ยืนมองชวินจนลับตาแล้วจึงจะเข้าบ้าน
แครกๆ
เพราหน้าซีด เธอลืมโทรบอกที่บ้านไปสนิท แม่คงโกรธเธอมากถึงได้ล็อคประตู
“แม่เปิดประตู แม่จ๋า แม่จ๋าหนูขอโทษ”
***********************************************************************************
อย่าลืมช่วยคอมเม้นนะคะ @#@
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 พ.ค. 2556, 14:05:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 พ.ค. 2556, 20:36:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1238
| << บนนำ | ตอนที่ 2 ไม่รู้ตัว >> |
