วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น

ตอน: 29

“อ้าว...ประธาน”
“นายแว่น...” เสียงของนายแว่นประธานชมรมศิลปะเอ่ยทักขึ้นทำให้ฉันชงักและหันไปหาเขา “ฉันว่าจะไปดูชมรมนายหน่อยน่ะนายว่างหรือเปล่า” ฉันหันไปถามเขา
“ว่างครับ..จะไปดูตอนนี้เลยหรอครับ”
“(-_-)(. .)(-_-)” ฉันพยักหน้าให้เขาก่อนจะเดินตรงยังชมรมศิลปะไหนๆก็โดดเรียนมาแล้วทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยก็ดี -_-
“ประธาน” เมื่อฉันเดินเข้ามาภายในห้องเสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองตามเสียง
“ต้นไผ่” ฉันขมวดคิ้วมองหน้ายัยต้นไผ่อย่างไม่เชื่อสายตาคนอย่างยัยบ้าเนี้ยนะหรอจะอยู่ชมรมศิลปะตลกสิ้นดี แต่คงไม่แปลกหรอกมั้งยัยนี้ดูเรียบร้อยจะตาไป -_- ยัยต้นไผ่เดินเข้ามาหาฉันด้วยสายตาที่เป็นมิตร
“เธอมีธุระอะไรหรอ ” ฉันมองรอยยิ้มของยัยนี้อย่างไม่สบอารมณ์ถ้าฉันไม่อคติจนเกินไปฉันว่ามันเป็นรอยยิ้มที่เสแสร้งน่ะ
“ฉันจำเป็นต้องตอบคำถามเธอด้วยหรอ??” ฉันเบ้หน้าใส่ต้นไผ่เพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันไม่พอใจกับการที่ต้องเจอเธอ
“เหอะ!”ต้นไผ่เค้นหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะปรายตามองฉัน”ออกมาดูงานได้แล้วหรอนึกว่าจะซ้ำใจตายเพราะเพราะแฟนไม่รักไปเสียแล้ว”
ฉันมองหน้าต้นไผ่อย่างอึ่งๆนี้สิน่ะตัวตนที่แท้จริงของหล่อน ฉันขอถอนคำพูดที่ว่ายัยนี้นเป็นคนเรียบร้อยน่ะเพราะจากที่ดูแล้วยัยนี้ห่างไกลจากคำว่าเรียบร้อยหลายกิโลเลยแหละ
“ทำไมฉันต้องกลัวอะไรไร้สาระแบบนั้นด้วย” ฉันมองสบตายัยต้นไผ่อย่างท้าทาย
”ไม่รู้สิ...ระวังแฟนเธอให้ดีน่ะเพราะฉันกลัวว่าเขาจะกลับมาหาแฟนเก่าที่เขารักมาก ”
“เอาไว้เตือนตัวเองเถอะ...ถ้าจำไม่ผิดวันนี้เขาลงทุนปีนหน้าต่างห้องเรียนเพื่อมาง้อฉันเลยน่ะกับเธอล่ะเขาเคยทำหรือเปล่า” ฉันกระตุกยิ้มมุมปากอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
“นิคเนมน่ะเขารักฉันมากถึงขนาดยอมลงทุนโกหกแฟนตัวเองเพื่อจะพาฉันไปเที่ยวเลยแหละ..จะว่าไปเขาไม่เคยโกหกฉันน่ะ” ต้นไผ่เลิกคิ้วเชิงล้อเลียน
“นายแว่น..”ฉันหันไปเรียกประธานชมรมที่ยืนมองฉันกับต้นไผ่อยู่”ฉันว่าฉันจะสั่งยุบชมรมนายล่ะ”
“ทำไมหรอครับประธาน T0T” นายแว่นทำท่าจะร้องให้เพราะคิดว่าฉันพูดจริง -_-
“ก็เพราะชมรมนาย....สอนให้คนสร้างภาพยังไงล่ะ” ประโยคหลังฉันหันไปสบตาต้นไผ่
“กรี๊ดดดด!!นี้เธอว่าฉันหรอ”
“ป่าวนิ...เธอร้อนหรอ” ฉันยักคิ้วให้ยัยต้นไผ่ก่อนจะเลื่อนสายตาต่ำมายังแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ”เดียวฉันดับร้อนให้น่ะ” ฉันยิ้มเยาะพลางหยิบแก้วน้ำขึ้นมา
ซ่าาาาาาาา!!
“กรี๊ดดดด!!” ต้นไผ่กรี๊ดลั้นห้องทันทีที่ฉันสาดน้ำในแก้วพร้อมกับโยนแก้วน้ำตามไปด้วย
“อุ๊ย! ทำไมตัวเธอสั่นแบบนั้นล่ะ..หนาวหรอ ” ฉันฉีกยิ้มหวานเคลือบยาพิษส่งไปให้ต้นไผ่
เพียะ!!
เสียงฝามือกระทบหน้าดังขึ้นทำให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบฉันรู้สึกว่ามีกลิ่นคาวเลือดอยู่ในปากหน้าของฉันชาไปกว่าครึ่งหน้าฉันหันไปสบตายัยต้นไผ่ที่ยืนยิ้มอยู่ด้วยความสะใจ
เพียะ!เพียะ!
เสียงฝามือดังขึ้นติดต่อกันสองครั้งก่อนที่ร่างของหล่นจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้นใบหน้าสีขาวปรากฏรอยแดงขึ้นทั้งสองข้าง
“จำเอาไว้!!คนอย่างซีเมล์ไม่เคยยอมให้ใครตบฟรี!!” ฉันตะวาดเสียงดังด้วยความโมโห
“หึ! เรื่องไม่จบแค่นี้แน่!!” พูดจบต้นไผ่ก็เดินมาตบฉันอีกฉาก ฉันมองยัยบ้านี้ด้วยแววตาเจ็บปวดก่อนจะตรงไปกระชากคอแล้วเหวี้ยงลงพื้นอย่างรุนแรง ต้นไผ่มองหน้าฉันด้วยความตกใจแล้วพยายามพลักฉันออก
“รู้สึกช้าเกินไปแล้วมั้ง!” ฉันจับหัวต้นไผ่โคกกับพื้นจนหล่อนทนไม่ไหวร้องกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บปวด”ดี!!ร้องอีกสิ!!ร้องให้ดังกว่านี้ร้องให้นิคเนมได้ยินเลยยิ่งดี”
“แก..แกมันนังปีศาจ”
“ยังปากดีได้อีกหรอ” ฉันเงื้อมมือเตรียมจะปาดลงบนหน้ายัยนี้อีกครั้งแต่...
หมับ!
แขนของฉันถูกตรึงด้วยมือของใครคนหนึ่งก่อนที่ฉันจะถูกกระชากแขนอย่างแรงจนเสียหลักล้มไปชนกับโต๊ะ
“นิคเนม” ต้นไผ่พึ่มพัมในลำคอก่อนจะวิ่งไปหลบหลังนิคเนม”ชะ..ช่วยฉันด้วย ฉันกลัว T0T”
“เหอะ!”ฉันเค้นหัวเราะอย่างสมเพศพร้อมกับยันตัวลุกขึ้น”มาไวดีนิ” ฉันปรายตามองนิคเนมเล็กน้อย
“เธอทำบ้าอะไรของเธอ!!.” นิคเนมสบัดแขนออกจากต้นไผ่ก่อนจะตรงมาบีบไหล่ฉันไว้”เธอทำแบบนี้ได้ยังไง!!ยัยนั้นไม่รู้เรื่องอะไรด้วยถ้าเธอจะทำเธอก็ทำฉันสิ!!”
“หึๆ” ฉันหัวเราะในลำคอพลางสะบัดแขนนิคเนมออก”ทำไม!!มันเจ็บแทนขนาดนั้นเลยหรอ”
“ใช่!ฉันเจ็บ!! เจ็บที่เห็นยัยนั้นต้องเจ็บตัว” นิคเนมมองฉันด้วยแววตาเจ็บปวด ฉันมองหน้านิคเนมด้วยความรู้สึกทั้งรักทั้งแค้นมันอัดแน่นอยู่ในใจแล้วทะท้อนออกมาทางแววตา ฉันมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตานี้น่ะหรอคนที่พึ่งปีนหน้าต่างมาง้อฉัน



ก้านกล้วย
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 พ.ค. 2556, 07:42:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 พ.ค. 2556, 07:42:07 น.

จำนวนการเข้าชม : 1006





<< 28   
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account