วิกฤตร้ายล่าหัวใจนายจอมแสบ
-
Tags: วัยรุ่น
ตอน: 28
ตุ๊บ!
ฉันสะดุ้งขึ้นมาเมื่อมีก้อนอะไรบ้างอย่างที่มีลักษณะเหมือนกระดาษธรรมดาเพียงแต่ถูกม้วนเป็นก้อนกลมๆถูกโยนมาทางหน้าต่างตกลงมาบนโต๊ะฉัน ไอรินชำเลืองมองฉันเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายยัยนั้นก็ไม่พูดแล้วหันกลับไปสนใจอาจารย์ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้องเรียน ฉันนั่งมองกระดาษก้อนนั้นด้วยใจที่สุดแสนจะรันทดก่อนจะเหวี้ยงมันลงหน้าต่างไป หน็อย!! มันคิดว่าฉันเป็นถังขยะหรือไง =_=
ตุ๊บ!
“เอาอีกแล้วไง!!” ฉันนั่งจ้องไอ้ก้อนกลมๆที่ถูกโยนมาอีกมันจะอะไรหนักหนา -_- อุส่าเหวี้ยงลงไปแล้วยังจะลอยกลับขึ้นมาดีหนักน่ะ!!ฉันเหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะโยนมันกลับลงไปใหม่
“ซีเมล์” เสียงกระซิบดังแผ่วๆมาตามสายลม อ๊ะ!ฉันว่าเสียงมันอยู่ใก้ลๆน่ะฉันหันไปดูข้างหลังแต่ก็ไม่เห็นจะมีใครสนใจฉันเลยหรือว่าฉันจะหูฟาดน่ะ -_-
“ไอริน แกได้ยินใครเรียกฉันหรือเปล่า” ฉันหันไปสะกิดแขนไอริน
“ไม่นิ..ใครจะกล้าเรียกแก -_-” ไอรินส่ายหัวไปมา
“ซีเมล์..” อ๊ะ!! เสียงมันดังอีกแล้ว ถ้าประสาทหูฉันไม่เสื่อมละก็ฉันว่าเสียงมันอยู่นอกหน้าต่างน่ะเพื่อเป็นการยื่นยันว่าหูฉันยังใช้งานได้ดีอยู่ฉันเลยก้มหน้าลงไปดูบริเวณหน้าต่าง
“นะ..นาย!! O_O” ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อมองลงไปแล้วเจอ..ไอ้ผู้ชายเฮงซวย -_-
“เธอไม่คุยกับฉันเลยน่ะ”
“ทำไมฉันต้องคุยกับนายด้วย!! นายก็ไปคุยกับแฟนนายสิ” พูดจบฉันก็สบัดหน้าหนีไปอีกทาง
“เขามาง้อแกหรอ” ไอรินกระซิบถามเบาๆขณะที่มือยังจดอะไรยุกยิกๆลงในสมุดอยู่
“ฉันก็กำลังคุยกับแฟนฉันอยู่นี้ไงยัยบ้า!! เธอเป็นอะไรเนี้ย”
“ใครบอกนายย่ะ!ว่าฉันเป็นแฟนนาย!!”
“ไม่มีใครบอกฉันก็คิดเองได้ ฉันไม่ได้โง่น่ะ -_-”
“นาย!! ไอ้...” ฉันอ้าปากเตรียมจะด่านิคเนมแต่พอมาคิดๆดูแล้วฉันจะมาเถียงกับไอ้บ้านี้ให้มันได้อะไรขึ้นมา =_=
“ซีเมล์ เธอหันมาพูดกับฉันเดียวนี้น่ะ!!”
“โอ๊ย!!” ฉันร้องเสียงดังลั่นห้องเพราะจู่ๆไอ้บ้านิคเนมมันก็เอื้อมมือมาหยิกแขนฉัน
“เธอเป็นอะไรจิรัฐติกาล” อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ชะงักและหันมาถามฉัน
“เห็บหมัดแถวนี้มันกัดน่ะค่ะ ^^;” ฉันยิ้มแห้งๆให้อาจารย์
“ทีหลังก็ช่วยร้องเบาๆหน่อยสิ -_-” พูดจบอาจารย์ก็หันไปสอนนักเรียนคนอื่นต่อ
“นายหยิกฉันทำไม!!” ฉันหันไปค้อนให้นิคเนม
“ก็เธอไม่พูดกับฉันเองนี้น่า -_-”
“นายไม่มีเรียนหรือไง!!ถึงได้มาตามฉันน่ะ” ฉันตะวาดเขาเบาๆจะให้ดังได้ยังไงล่ะก็อาจารย์สอนอยู่หน้าห้อง -_-
“ฉันไม่มีกะจิตกะใจเรียนหรอก!!ถ้าเธอยังเป็นอยู่อย่างนี้ -_-”
“ไอรินวันนี้ฉันมีงานอะไรหรือป่าว” ฉันเลิกฉันใจนิคเนมและหันมาหาไอริน
“มีสิ วันนี้แกต้องไปดูชมต่างๆน่ะเพราะอีกไม่นานโรงเรียนก็จะจัดนิทรรศการแกเลยต้องไปตรวจความพร้อมของชมรมน่ะ” ไอรินพูดขณะที่ตายังมองกระดานอยู่
“ฉันสามารถเลือกได้ไหมว่าจะไปชมรมไหนก่อน”
“มันแล้วแต่แก..แกเป็นประธานนักเรียนน่ะอำนาจสูงสุดอยู่ที่แก” ไอรินหันไปมองนอกหน้าต่างแวบหนึ่งก่อนจะเลื่อนสายตามองหน้าฉัน”แกควรจะรีบไล่เขาไปน่ะถ้าอาจารย์เห็นเขาล่ะก็” ไอรินทำท่ายกมือขึ้นปาดคอ
“ซีเมล์..หันมาคุยกับฉันเดียวนี้น่ะ”
“ไอริน..แกมีน้ำไหม”ฉันหันไปมองสำรวจในกระเป๋าไอริน”ยืมหน่อยน่ะเดียวซื้อคืน”ฉันหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋าไอรินโดยที่ยัยนั้นยังไม่ได้อนุญาต
“แกจะเอามันไปทำไม” ไอรสขมวดคิ้วมองหน้าฉันอย่างใช่ความคิด
“^^” ฉันยิ้มให้ไอรินขณะที่มือเปิดฝาขวดน้ำออกอย่างใจเย็นและ...
ซ่าาาาาาาา!!
น้ำเกือบครึ่งขวดถูกเทออกไปนอกหน้าต่างไม่ต้องเดาก็รู้ใช่ไหมว่ามันจะโดนใครถ้าไม่ใช่ไอ้บ้านั้น ฮ่าๆๆ ตื้อดีหนักน่ะ -_-
“ซีเมล์!!” นิคเนมโวยวายก่อนจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูง และเสียงของเขาก็ดังมากพอที่จะทำให้นักเรียนทั้งห้องหันมามองโชคดีที่อาจารย์เดินออกไปนอกห้องเลยไม่ทันได้เห็นชอตเด็ดแล้วฉันก็ไม่อยากให้เขาเห็นด้วย -_-
“อุ๊ย! นายไปทำอะไรมานะนิคเนมทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ~~” ฉันยิ้มเยาะอย่างล้อเลียน
“เธอทำมากเกินไปแล้วน่ะ” พูดจบนิคเนมก็กระโดดข้ามหน้าต่างเข้ามาในห้องอย่างไม่เกรงกลัวสายตาของเพื่อนในห้องที่มองฉันสลับกับเขา บางคนก็หันไปซุบซิบๆกัน
“กระโดดเข้ามาทำไม!!กลับไปห้องนายเดียวนี้น่ะ” ฉันทุบโต๊ะเสียงก่อนจะตะวาดนิคเนมด้วยความโมโห
“เธอเป็นอะไรของเธอฉันโทรไปเธอก็ไม่รับ -_-” นิคเนมพูดด้วยน้ำเสียงปกติเมื่อเห็นว่าฉันมีอาการองค์ลง
“ทำไมฉันต้องรับโทรศัพท์นายด้วย!! คนที่นายโทรหาต้องเป็นยัยต้นไผ่สิ!!” ฉันกอดอกอย่างป้องกันตัว
“ฉันจะโทรหายัยนั้นทำไม!!ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับยัยนั้นเสียหน่อย -_-”
“นายจะบอกว่านายรักฉันอย่างนั้นหรอ!!”
“ถ้าฉันไม่รักเธอฉันจะยอมปีนหน้าต่างยอมให้เธอเอาน้ำสาดใส่เล่นๆแบบนี้หรือไง”
“คนรักกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอก!! ถ้านายรักฉันนายต้องบอกฉันตั้งแต่วันที่ยัยต้นไผ่ยืนอยู่ไม่ใช่มาบอกวันนี้!!”
“ฉัน...”นิคเนมก้มหน้าไม่สบตาฉัน”ฉันขอโทษ...”
“ขอโทษ..”ฉันทวนคำนิคเนม”ขอโทษอย่างงั้นหรอง่ายดีน่ะ ฉันหายโกรธเลยแหละ!!”ฉันมองหน้านิคเนมอย่างเจ็บแค้นก่อนจะหันไปมองไอริน”ลาอาจารย์ให้ฉันด้วยบอกว่าฉันจะไปดูงาน!!” พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องโดยไม่สนใจสายตาของเพื่อนทั้งห้องร่วมทั้งนิคเนมที่มองฉันอย่างเศร้าๆ ฉันเจ็บมามากพอแล้วฉันจะไม่อ่อนแอให้นายอีก!! ฉันเดินลงอาคารเรียนอย่างเมอลอยเขาจะทำแบบนี้เพื่ออะไรน่ะแค่กลัวว่าของเล่นอย่างฉันจะหายไปหรือยังไงกัน -_-
ฉันสะดุ้งขึ้นมาเมื่อมีก้อนอะไรบ้างอย่างที่มีลักษณะเหมือนกระดาษธรรมดาเพียงแต่ถูกม้วนเป็นก้อนกลมๆถูกโยนมาทางหน้าต่างตกลงมาบนโต๊ะฉัน ไอรินชำเลืองมองฉันเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายยัยนั้นก็ไม่พูดแล้วหันกลับไปสนใจอาจารย์ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้องเรียน ฉันนั่งมองกระดาษก้อนนั้นด้วยใจที่สุดแสนจะรันทดก่อนจะเหวี้ยงมันลงหน้าต่างไป หน็อย!! มันคิดว่าฉันเป็นถังขยะหรือไง =_=
ตุ๊บ!
“เอาอีกแล้วไง!!” ฉันนั่งจ้องไอ้ก้อนกลมๆที่ถูกโยนมาอีกมันจะอะไรหนักหนา -_- อุส่าเหวี้ยงลงไปแล้วยังจะลอยกลับขึ้นมาดีหนักน่ะ!!ฉันเหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะโยนมันกลับลงไปใหม่
“ซีเมล์” เสียงกระซิบดังแผ่วๆมาตามสายลม อ๊ะ!ฉันว่าเสียงมันอยู่ใก้ลๆน่ะฉันหันไปดูข้างหลังแต่ก็ไม่เห็นจะมีใครสนใจฉันเลยหรือว่าฉันจะหูฟาดน่ะ -_-
“ไอริน แกได้ยินใครเรียกฉันหรือเปล่า” ฉันหันไปสะกิดแขนไอริน
“ไม่นิ..ใครจะกล้าเรียกแก -_-” ไอรินส่ายหัวไปมา
“ซีเมล์..” อ๊ะ!! เสียงมันดังอีกแล้ว ถ้าประสาทหูฉันไม่เสื่อมละก็ฉันว่าเสียงมันอยู่นอกหน้าต่างน่ะเพื่อเป็นการยื่นยันว่าหูฉันยังใช้งานได้ดีอยู่ฉันเลยก้มหน้าลงไปดูบริเวณหน้าต่าง
“นะ..นาย!! O_O” ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อมองลงไปแล้วเจอ..ไอ้ผู้ชายเฮงซวย -_-
“เธอไม่คุยกับฉันเลยน่ะ”
“ทำไมฉันต้องคุยกับนายด้วย!! นายก็ไปคุยกับแฟนนายสิ” พูดจบฉันก็สบัดหน้าหนีไปอีกทาง
“เขามาง้อแกหรอ” ไอรินกระซิบถามเบาๆขณะที่มือยังจดอะไรยุกยิกๆลงในสมุดอยู่
“ฉันก็กำลังคุยกับแฟนฉันอยู่นี้ไงยัยบ้า!! เธอเป็นอะไรเนี้ย”
“ใครบอกนายย่ะ!ว่าฉันเป็นแฟนนาย!!”
“ไม่มีใครบอกฉันก็คิดเองได้ ฉันไม่ได้โง่น่ะ -_-”
“นาย!! ไอ้...” ฉันอ้าปากเตรียมจะด่านิคเนมแต่พอมาคิดๆดูแล้วฉันจะมาเถียงกับไอ้บ้านี้ให้มันได้อะไรขึ้นมา =_=
“ซีเมล์ เธอหันมาพูดกับฉันเดียวนี้น่ะ!!”
“โอ๊ย!!” ฉันร้องเสียงดังลั่นห้องเพราะจู่ๆไอ้บ้านิคเนมมันก็เอื้อมมือมาหยิกแขนฉัน
“เธอเป็นอะไรจิรัฐติกาล” อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ชะงักและหันมาถามฉัน
“เห็บหมัดแถวนี้มันกัดน่ะค่ะ ^^;” ฉันยิ้มแห้งๆให้อาจารย์
“ทีหลังก็ช่วยร้องเบาๆหน่อยสิ -_-” พูดจบอาจารย์ก็หันไปสอนนักเรียนคนอื่นต่อ
“นายหยิกฉันทำไม!!” ฉันหันไปค้อนให้นิคเนม
“ก็เธอไม่พูดกับฉันเองนี้น่า -_-”
“นายไม่มีเรียนหรือไง!!ถึงได้มาตามฉันน่ะ” ฉันตะวาดเขาเบาๆจะให้ดังได้ยังไงล่ะก็อาจารย์สอนอยู่หน้าห้อง -_-
“ฉันไม่มีกะจิตกะใจเรียนหรอก!!ถ้าเธอยังเป็นอยู่อย่างนี้ -_-”
“ไอรินวันนี้ฉันมีงานอะไรหรือป่าว” ฉันเลิกฉันใจนิคเนมและหันมาหาไอริน
“มีสิ วันนี้แกต้องไปดูชมต่างๆน่ะเพราะอีกไม่นานโรงเรียนก็จะจัดนิทรรศการแกเลยต้องไปตรวจความพร้อมของชมรมน่ะ” ไอรินพูดขณะที่ตายังมองกระดานอยู่
“ฉันสามารถเลือกได้ไหมว่าจะไปชมรมไหนก่อน”
“มันแล้วแต่แก..แกเป็นประธานนักเรียนน่ะอำนาจสูงสุดอยู่ที่แก” ไอรินหันไปมองนอกหน้าต่างแวบหนึ่งก่อนจะเลื่อนสายตามองหน้าฉัน”แกควรจะรีบไล่เขาไปน่ะถ้าอาจารย์เห็นเขาล่ะก็” ไอรินทำท่ายกมือขึ้นปาดคอ
“ซีเมล์..หันมาคุยกับฉันเดียวนี้น่ะ”
“ไอริน..แกมีน้ำไหม”ฉันหันไปมองสำรวจในกระเป๋าไอริน”ยืมหน่อยน่ะเดียวซื้อคืน”ฉันหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋าไอรินโดยที่ยัยนั้นยังไม่ได้อนุญาต
“แกจะเอามันไปทำไม” ไอรสขมวดคิ้วมองหน้าฉันอย่างใช่ความคิด
“^^” ฉันยิ้มให้ไอรินขณะที่มือเปิดฝาขวดน้ำออกอย่างใจเย็นและ...
ซ่าาาาาาาา!!
น้ำเกือบครึ่งขวดถูกเทออกไปนอกหน้าต่างไม่ต้องเดาก็รู้ใช่ไหมว่ามันจะโดนใครถ้าไม่ใช่ไอ้บ้านั้น ฮ่าๆๆ ตื้อดีหนักน่ะ -_-
“ซีเมล์!!” นิคเนมโวยวายก่อนจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูง และเสียงของเขาก็ดังมากพอที่จะทำให้นักเรียนทั้งห้องหันมามองโชคดีที่อาจารย์เดินออกไปนอกห้องเลยไม่ทันได้เห็นชอตเด็ดแล้วฉันก็ไม่อยากให้เขาเห็นด้วย -_-
“อุ๊ย! นายไปทำอะไรมานะนิคเนมทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ~~” ฉันยิ้มเยาะอย่างล้อเลียน
“เธอทำมากเกินไปแล้วน่ะ” พูดจบนิคเนมก็กระโดดข้ามหน้าต่างเข้ามาในห้องอย่างไม่เกรงกลัวสายตาของเพื่อนในห้องที่มองฉันสลับกับเขา บางคนก็หันไปซุบซิบๆกัน
“กระโดดเข้ามาทำไม!!กลับไปห้องนายเดียวนี้น่ะ” ฉันทุบโต๊ะเสียงก่อนจะตะวาดนิคเนมด้วยความโมโห
“เธอเป็นอะไรของเธอฉันโทรไปเธอก็ไม่รับ -_-” นิคเนมพูดด้วยน้ำเสียงปกติเมื่อเห็นว่าฉันมีอาการองค์ลง
“ทำไมฉันต้องรับโทรศัพท์นายด้วย!! คนที่นายโทรหาต้องเป็นยัยต้นไผ่สิ!!” ฉันกอดอกอย่างป้องกันตัว
“ฉันจะโทรหายัยนั้นทำไม!!ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับยัยนั้นเสียหน่อย -_-”
“นายจะบอกว่านายรักฉันอย่างนั้นหรอ!!”
“ถ้าฉันไม่รักเธอฉันจะยอมปีนหน้าต่างยอมให้เธอเอาน้ำสาดใส่เล่นๆแบบนี้หรือไง”
“คนรักกันเขาไม่ทำแบบนี้หรอก!! ถ้านายรักฉันนายต้องบอกฉันตั้งแต่วันที่ยัยต้นไผ่ยืนอยู่ไม่ใช่มาบอกวันนี้!!”
“ฉัน...”นิคเนมก้มหน้าไม่สบตาฉัน”ฉันขอโทษ...”
“ขอโทษ..”ฉันทวนคำนิคเนม”ขอโทษอย่างงั้นหรอง่ายดีน่ะ ฉันหายโกรธเลยแหละ!!”ฉันมองหน้านิคเนมอย่างเจ็บแค้นก่อนจะหันไปมองไอริน”ลาอาจารย์ให้ฉันด้วยบอกว่าฉันจะไปดูงาน!!” พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องโดยไม่สนใจสายตาของเพื่อนทั้งห้องร่วมทั้งนิคเนมที่มองฉันอย่างเศร้าๆ ฉันเจ็บมามากพอแล้วฉันจะไม่อ่อนแอให้นายอีก!! ฉันเดินลงอาคารเรียนอย่างเมอลอยเขาจะทำแบบนี้เพื่ออะไรน่ะแค่กลัวว่าของเล่นอย่างฉันจะหายไปหรือยังไงกัน -_-
ก้านกล้วย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 พ.ค. 2556, 08:19:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 พ.ค. 2556, 08:19:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 1031
| << 27 | 29 >> |