หนึ่่งหัวใจ
ชายหนุ่มที่มีแผลใหญ่เพราะภรรยาเก่า ต้องมาเจอกับสาวน้อยที่มาทำให้หัวใจคนมีแผลต้องปั่นป่วน และ ต้องมาเจอกับปัญหารักสามเศร้า เพราะแม่สาวน้อยเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเขาก็ยังมีทะเบียนสมรส ที่ยังอยู่
Tags: ความรัก

ตอน: 7 ภรรยาที่ (เคย) รัก


หลังจากที่ชวินจัดการกลับปัญหาของโรงแรมได้แล้วก็กลับมาดูแลกิจการของตัวเอง แต่ชวินก็ยังต้องหาคนไปดูแลโรงแรมแทนพี่ชายที่เปลี่ยนกับเขาไปดูอยู่ตอนนี้

“คุณวินคะ พี่ณาให้หนูเอาของว่างมาให้ค่ะ”เพราเดินถือขนมเค้กกับกาแฟร้อนมาให้ชายหนุ่ม พอวางเสร็จแล้วก็เตรียมจะเดินออก

“พี่ชายเธอเรียนจบอะไร”

เพราหันหลังกลับมามองชวินไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มพูดกลับใคร

“ฉันถามเธอนั้นแหละ”

“บัญชีค่ะ”

“คิดว่าพี่ชายเธอจะดูแลโรงแรมได้ไหม”

“หนูไม่ทราบค่ะต้องถามพี่พลเอาเอง”

“เรียกมาคุยกับฉันหน่อย วันนี้ได้รึเปล่า”

“ค่ะได้ค่ะ”

หญิงสาวยิ้มหน้าบานรีบออกจากห้องไปโทรหาพี่ชาย ชวินมองตามแล้วเผลอยิ้มให้กับท่าทางเด็กๆของแม่สาวอวบ


พลพลรีบมาทันทีที่วางสายจากเพรา ชายหนุ่มดีใจที่จะมีงานใหม่ทำ หลังจากว่างงานมาเป็นปี พอเปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นชวินนั่งตรวจเอกสารอยู่

“สวัสดีครับ”

“นั่งก่อนสิ”ชวินพูดเสียงนิ่งรักษามาดผู้บริหาร

พลพลนั่งลงแล้วส่งเอกสารการทำงานให้ชวิน ชายหนุ่มเลื่อนคืนให้พลพล

“เอาไปให้เลขาผม อายุเท่าไร”

“24 ครับ”

“พูดภาษาอังกฤษเก่งไหม”

“ครับผมเรียนอินเตอร์ครับ”

“ที่ๆผมจะให้คุณไปทำอยู่ที่ตราดคุณไปได้ไหม”

พลพลอึ้งไปพักหนึ่ง ชวินเงยหน้ามองหนุ่มรุ่นน้องที่มีสีหน้าคิดไม่ตก

“ที่โรงแรมผมที่ตราดขาดผู้จัดการโรงแรม ผมรู้ว่าคุณจบบัญชี แต่ผมว่าคุณน่าจะทำงานนี้ได้ คุณสามารถพาครอบครัวไปได้นะ เงินเดือนเริ่มแรกผมให้คุณสามหมื่น และถ้าคุณทำงานนี้ไปได้ดีเงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นเลื่อยๆตามผลงาน”

“ผมจะทำได้เหรอครับ”พลพลมีน้ำเสียงไม่แน่ใจ

“ผมไม่รู้ ทุกอย่างย่อมมีเริ่มนับหนึ่งเสมอ เอาเป็นว่าคุณอยากจะทำไหมดีกว่า“

“ครับผมจะลองดูครับ”

“พรุ่งนี้เช้าคุณเดินทางได้เลย ยินดีที่ได้ร่วมงาน”

ชวินเอื้อมมือออกไป พลพลเอื้อมมือไปจับตอบก่อนจะลุกขึ้นไหว้แล้วเดินออกจากห้อง

“ว่าไงพี่พล”เพราที่ยืนลุ่นอยู่หน้าห้องรีบถาม

“พี่ได้งานเป็นผู้จักการโรงแรมที่ตราด คุณเลขาครับนี่เอกสารสมัคงานครับ”พลพลส่งเอกสารให้กรุณา

“พี่ชายเธอหล่อนะ ไม่เห็นเหมือนหล่อนเลย”

“พี่ณาก็ พี่พลเหมือนแม่ หนูเหมือนพ่อ พี่พลแล้วพี่ซันกับยัยชลล่ะ”

"พี่จะลองดูก่อนว่าทำได้ไหม แล้วปิดเทมอนี้ค่อยให้ซันกับชลย้ายตามไป”

เพราทำตาปริบๆหน้าเศร้าๆจับมือพี่ชาย เธอไม่เคยอยู่ห่างพี่ชายเลย ไหนจะชลดา หลานสาวอีก ถ้าพี่ชายเธอทำงานได้ดีก็ต้องพาลูกสาวเขาไปอยู่ด้วย

“มีเมียแล้วเหรอ”กรุณาถามพลพล

“ครับ”พลพลตอบยิ้มๆ

“น่าเสียดายจัง”เลขาสาวทำหน้าผิดหวัง

“คุณเลขาครับ”พนักงานคนหนึ่งวิ่งขึ้นมาหากรุณา แล้วมายืนหอบอยู่ข้างเพรา

“มีอะไร หน้าตาตื่นเชียว”

“มีคุณผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่าอยากพบคุณชวินครับ เธอรออยู่ที่ชั้นล่างครับ”

“เธอบอกรึเปล่าว่าชื่ออะไร”

“วนิดาครับ”

เลขาสาวแทบไม่เชื่อหู เกือบสิบปีแล้วที่ไม่ได้ยินชื่อนี้ วันนี้คงจะมีหิมะตกเป็นแน่
กรุณารีบเดินเข้าห้องชวินทันที

“มีอะไรคุณณา”ชวินถามอย่างอารมณ์ดี เลขาสาวแทบจะไม่อยากรายงานกลัวใบหน้าหล่อเหล่านี้จะเปลี่ยนเป็นบึ่งตึง

“พนักงานบอกว่ามีผู้หญิงชื่อ ‘วนิดา’มาหาคุณวินค่ะ”

ชวินหุบยิ้มไปในทันที เธอกลับมาแล้วอย่างนั้นเหรอ หรือว่าจะมาจักการเรื่องหย่าที่บอกไว้ แต่เรื่องนี้คงไม่ง่ายเพราะเขาไม่มีทางยกอะไรให้หล่อนเป็นอันขาด

“คุณวินจะให้ขึ้นมาที่นี่หรือจะลงไปหาเธอคะ”เลขาสาวถามเมื่อเห็นชวินนิ่งไป

“ผมลงไปเอง เพราะเธอไม่ใช่แขกสำคัญที่จะให้ขึ้นมาบนนี้”

“เธออยู่ที่ชั้นล่างค่ะ”

ชวินรีบลงมาในทันที เขาเดินผ่านเพราเห็นหญิงสาวยิ้มให้แต่ชายหนุ่มไม่มีกระใจจะหันมอง เขาลงมาถึงชั้นล่างเห็นสาวผมสีน้ำตาล ใส่ชุดสีแดงนั่งอยู่ที่เคาร์เตอร์ เธอหันมามองชวิน ใบหน้าที่ถูกปิดบังด้วยแว่นใหญ่ยิ้มให้ชายหนุ่ม

“พี่วิน นิดคิดถึงพี่วินที่สุดเลยค่ะ”

วนิดาวิ่งมาหาชวิน แล้วทำสิ่งที่ชวินไม่ได้คิดไว้ นั้นคือเธอจูบเขาอย่างดูดดื่ม ชายหนุ่มรีบผลักเธอออกทำให้แว่นของเธอหลุด ที่ดวงตาข้างขวาของเธอมีรอยซ้ำ ที่ดั้งของเธอมีรอยเย็บ

ชวินดึงแขนวนิดาขึ้นบันได แทบชนกับเพราที่ยืนขวางบันไดอยู่ ชวินใช้หางตามองเพราหญิงสาวหลบตาแล้วหลีกให้ ชายหนุ่มรีบพาวนิดามาบนห้อง ชั่วแวบหนึ่งเพราเห็นผู้หญิงที่ชวินจับแขนนั้นยิ้มที่มุมปาก

“กรเขาเปลี่ยนไปค่ะ ร้านอาหารที่เขาทำมันขาดทุน เขาเปลี่ยนเป็นคนเจ้าอารมณ์ แล้วล่าสุดเขาส่งเชฟมาแข่งที่เทศการอาหารที่ไทย เชฟเขาก็แพ้ให้กับพี่วิน นิดเผลอดีใจที่พี่วินชนะเขาเลยลงมือกับนิด นิดเลยคิดถึงพี่วิน ถ้าเป็นพี่วินนิดคงจะไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้”

วนิดาพูดไปร้องไห้ไป มองชวินด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ชายหนุ่มไม่แม้จะหันมองหน้าวนิดาด้วยซ้ำ ชายหนุ่มเดินเอากล่องกระดาษทิดชู มาวางไว้ให้ วนิดารีบจับมือชวินไว้

“นิดไม่เหลือใครแล้ว นิดขอโทษ จะให้นิดกราบพี่วินก็ได้ ขอแค่พี่วินอย่าทำเย็นชากับนิดก็พอ”

ชวินแกะมือของวนิดาออกแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน

“พี่ไม่เคยโกธรนิดนะ พี่ยังรักนิด...แบบน้องสาวอยู่ ถ้านิดมีปัญหาพี่ก็จะช่วย พี่ขอสิ่งเดียวกับนิด หย่าให้พี่ พี่จะแบ่งให้นิดตามสมควร นิดจะได้เอาไปตั้งตัว”ชวินยื่นขอเสนอ น้ำตาไม่สามารถทำอะไรเขาได้อีกแล้ว

วนิดาอึ่งไปลุกเดินมาหาชวินแล้วกอดชายหนุ่มไว้แน่ ชวินแกะเท่าไหร่ก็ไม่หลุด

“ไม่คะนิดจะไม่หย่า นิดยังรักพี่วินอยู่นะคะ พี่วินหายโกรธนิดนะ นิดสัญญานิดจะไม่ไปไหนอีกแล้ว”

ชวินหลับตาผ่อนลมหายใจ บังคับให้หัวใจที่เต้นแรงให้เต้นช้าลง เขาต้องจำวันที่เธอทิ้งเขาไปสิ การที่ต้องวิ่งตามรถ การที่คนมากมายมองเขาเป็นคนบ้า และการที่ต้องไป
นอนเล่นอยู่ในห้องขัง มันสนุกนักเหรอ

“นิดจะหย่าให้พี่ หรือ จะให้พี่ฟ้องอย่าแล้วนิดจะไม่ได้อะไรเลย”
ชวินพูดเสียงนิ่ง วนิดากลับเป็นฝ่ายผลักชวินออกใบหน้าที่โศกเศร้า เปลี่ยนเป็นโกธรเคือง

“พี่วินเห็นนิดเป็นคนยังไงคะ ถ้านิดไม่ได้รักพี่วิน นิดคงไม่กลับมาให้พี่วินดูถูกนิดหลอก พี่วินมีคนอื่นก็บอกนิดมาตรงๆเถอะคะ”

ชวินฟังสิ่งที่วนิดาพูดแล้วทำให้คิดได้ ถ้าเขามีคนอื่นเธอคงจะยอมปล่อยเขาไป แล้วผู้หญิงคนนั้นควรจะเป็นใครแล้วดูน่าเชื่อถือที่สุด กรุณาอย่างนั้นเหรอ หรือจะเป็น...

“ใช่พี่มีคนอื่นแล้ว เราเพิ่งตกลงคบกันเมื่อไม่นานนี้ แล้วเธอก็ไม่ผิดอะไรที่เข้ามาในชีวิตพี่ตอนที่พี่ไม่เหลือใครพี่เลยทิ้งเธอไม่ได้”ชวินมองตาวนิดา

“พี่วินหาว่านิดผิดเหรอคะ”

“ในตอนนี้มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้น หย่าให้พี่แล้วพี่จะแบ่งให้นิดตามสมควร”

“ถ้านิดหย่าให้พี่วิน นิดก็สมควรได้ครึ่งหนึ่งของพี่วินไม่ใช่เหรอคะ”
สองหนุ่มสาวจ้องตากันอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมรอหมายจากศาลได้เลย”


ชวินพาเพรามานั่งเล่นในผับที่เขาเป็นหุ้นส่วน และเขาก็นัดเพื่อนๆมานั่งดื่มกันด้วย แต่
ตอนนี้เพื่อนๆเขายังไม่มา

“คุณวินคะพาหนูมาทำไม หนูจะกลับบ้าน”

เพราร้องงอแงเหมือนเด็ก ชวินเพียงแค่มองด้วยหางตาหญิงสาวก็เงียบ

“เป็นแฟนฉัน”

“หนูมีแฟนแล้วนะคะ”เพรารีบตอบทันที่

“ฉันรู้แล้ว แต่นี่คือคำสั่งไม่ใช้คำถาม ฉันให้เธอเป็นแฟนฉัน เธอรับรู้ไว้แค่นี่ก็พอ แล้ว
ถ้ามีใครถามก็ตอบเขาว่าเธอคือแฟนฉัน ส่วนเธอจะบอกกับแฟนเธอยังไงฉันไม่รับรู้”

“เขาไม่อยู่ให้บอกหรอกคะ”เพราทำหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงชินกร อาทิตย์กว่าแล้วที่หญิง
สาวพยายามติดต่อแต่ก็ยังติดต่อไม่ได้

“เรื่องมันเศร้าสินะ”ชวินประชด “เพื่อนๆฉันมาพอดี”
ฟ้าคราม การันต์ และปรเมท โบกมือให้ชวินแล้วรีบเดินมาหา

“ไอ้วินญาติฝั่งไหนมันมาคอยเฝ้าแกวะ”ฟ้าครามถามทันทีที่มาถึงโต๊ะ

“เพื่อนฉันไม่ได้หมายถึงเธอ”ชวินรีบบอกเพราที่หันมามองฟ้าครามอย่างงงๆ
เพราแปลกใจก็ถ้าไม่ได้หมายถึงเธอแล้วหมายถึงใคร ก็คนที่นั่งกับชวินก็มีเพียงแต่เธอ

“ครามมันหมายถึงคนที่นั่งติดกับห้องน้ำนั้นต่างหาก เธอไม่ได้สังเกตเหรอว่ามันมอง

พวกเธออยู่ นี่แม่คุณไม่ต้องหันไป”การันต์บอกให้เพรารู้ หญิงสาวจะหันไปมองแต่การันต์ห้ามไว้

“ตรงลงบอกฉันได้รึยังว่ามันเป็นญาติฝั่งไหนของแก”ฟ้าครามถามซ้ำ

“คงจะเป็นฝั่งเมียเก่าฉันล่ะมัน”ชวินตอบหน้าเซ็งยกมือเรียกเด็กเสิร์ฟ “แบบเดิมสาม”

“ครับคุณชวิน”

เพราหันมามองหน้าชายหนุ่ม แน่ใจแล้วว่าผู้หญิงสวยๆคนนั้นคือภรรยาของชวินจริงๆ

“เมื่อกลางวันแกกินกลัวหักมุกมารึไงวะ ไม่ขำเลย”การันต์ว่า ก่อนจะคิดอะไรออก

“เอ๊ะ! เด็กเสิร์ฟรู้จักแกได้ไงวะ”

“อ๋อ...พอดีฉันซื้อกิจการที่นี่ไว้ ฉันยังไม่ได้บอกพวกแกใช่ไหมวะ”

“แล้วเมื่อครั้งก่อน”การันต์นึกไปถึงเมื่อครั้งที่แล้วที่เขาจ่ายค่าเหล้าให้เพื่อน

“ถือว่ามาอุดหนุนเพื่อนก็แล้วกัน”

“ฉันยอมให้เมียคนเดียวนะ”การันต์พูดพร้อมเอามือเกาคางชวิน

เพราที่กำลังยกน้ำส้มดื่มถึงกลับสำลัก ไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดรึเปล่า

“ตกลงมีอะไรว่ามาเลยดีกว่า”ปรเมทดึงเข้าเรื่อง

“อย่าบอกนะว่านิดกลับมาจริงๆ”ฟ้าครามรีบดักคอเพื่อน

“ฉันก็ไม่อยากบอกหรอกนะ แต่ว่ามันใช่”ชวินตอบ

ฟ้าคราม การันต์ และปรเมท หันมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อหู การันต์เหล่ตาไปมองเพราแล้วหันมามองชวิน

“ให้แม่นี่รู้ไปเหอะ เพราะตอนนี้แม่นี่เป็นแฟนฉัน”คนพูดเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรแต่คนฟังนี่สิ

“ว่าไงนะ!”

สามหนุ่มพูดพร้อมกัน ดูจะน่าตื่นเต้นมากกว่า วนิดากลับมาเสียอีก

“อย่าบอกนะว่าแกเอาแม่นี่เป็นไม้กันสุนัข”ปรเมทถาม

“ประมาณนั้น”ชวินตอบ

“เอาเข้าไป หวังว่าแกคงไม่ได้ประชดนิดหรอกนะ”ปรเมทถาม

“ฉันว่าไม่ว่ะ”การันต์ตอบแทน มองชวินอย่ามีเลศนัย

“รู้ดีจริงๆนะคะผัวขา”ชวินเอามือหยิกสองแก้มการันต์โยกไปมา
เพราแทบจะสำลักน้ำส้มอีกรอบ เธอคิดว่าตอนนี้ทุกคนคงเห็นเธอเป็นเพียงธาตุ
อากาศเท่านั้น

“นิดกลับมาทำไม”ฟ้าครามถามเมื่อเห็นว่าชวินยังไม่บอกเรื่องที่เรียกเขามา

“กลับมาขอคืนดี บอกว่าไอ้เวรที่เธอหนีตามไปมันทำร้ายเธอ แต่ฉันไม่กลับไปโง่หรอกนะ ฉันเลยขอหย่าแล้วจะให้เธอตามสมควร แต่เธอไม่ยอม เธอจะเอาครึ่งหนึ่ง
ของฉัน”

“แกเลยจะฟ้อง”การันต์ถาม

“ฉันไม่อยากทำ แต่ที่นิดขอมันมากเกินไป ช่วงเวลาที่ฉันต้องการกำลังใจที่สุดเธอกลับหนีไปอยู่กับมัน พอมันล้มเธอจะกลับมาอยู่กลับฉัน พวกแกคิดว่ามันถูกเหรอวะ”

“ฉันว่านิดไม่ได้มาดี ฉันว่าแกฟ้องเหอะว่ะ”ปรเมทว่า

“ฉันเห็นด้วยที่ว่านิดมาไม่ดีนะ แต่ฉันว่าแกแบ่งให้นิดตามที่ขอเหอะ เรื่องจะได้จบเร็วๆ”การันต์คิดต่างจากเพื่อน

“ไอ้รันต์พูดถูก แกสร้างอะไรได้ใหม่อีกเยอะ อย่าเอาเวลาไปทิ้งกับเรื่องนี้เลย”ฟ้าครามเห็นด้วยกับการันต์

ชวินเงียบคิดไม่ตก ที่เพื่อนพูดมาถูกทั้งหมด แต่เงินของเขาที่หามาเธอสมควรจะได้มันเหรอ

“เพเธอว่าไง”ชวินตัดสินใจถามเพราที่นั่งมองพวกเขาพูดตาแป๋ว

“หนูว่าที่คุณครามพูดก็มีเหตุผลนะคะ เว้นแต่ว่าคุณวินจะไม่อยากให้เรื่องมันจบเร็วๆ”

“เฮ้ย! ขอจับมือหน่อย”การันต์รู้สึกว่าเพราพูดได้ตรงประเด็น

“ฉันขอจับด้วยถูกใจจริงๆ”ปรเมทก็คิดเช่นนั้น

“ฉันด้วย”ฟ้าครามเองก็ส่งมือไปจับด้วย

“พอได้แล้วมั้ง”ชวินพูดเสียงต่ำหรี่ตามองเพื่อนๆ



เพียงใจกล้า
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 พ.ค. 2556, 13:19:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 พ.ค. 2556, 13:19:19 น.

จำนวนการเข้าชม : 1194





<< 6 บู๊   
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account