หนึ่่งหัวใจ
ชายหนุ่มที่มีแผลใหญ่เพราะภรรยาเก่า ต้องมาเจอกับสาวน้อยที่มาทำให้หัวใจคนมีแผลต้องปั่นป่วน และ ต้องมาเจอกับปัญหารักสามเศร้า เพราะแม่สาวน้อยเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ส่วนเขาก็ยังมีทะเบียนสมรส ที่ยังอยู่
Tags: ความรัก
ตอน: 6 บู๊
ชวินกับเพื่อนๆนั่งมองแม่ครัวคนเก่งทำอาหารอย่างคล่องแคล้ว โดยเฉพาะชวินมี่เผลอมองสาวเจ้าอย่างไม่วางตา จนเพื่อนๆจับสังเกตได้
“หน้าตาน่ารัก เป็นแม่บ้านแม่เรือน สเปคแกเลยนี่หว่าไอ้วิน”การันต์ว่า
“เมื่อคืนน้องยังจัดหนักให้พี่ไม่พอรึคะ”ชวินหันไปทำตาหวานใส่คนรู้ทัน การันต์เลยเงียบเดินไปหาไอศกรีมทาน
ผ่านไปสักพักหนึ่งการันต์ก็รีบวิ่งมาหาเพื่อนๆด้วยท่าทางรีบร้อนเหมือนไปเจออะไรมา
“พ่อแกมารึไง”ชวินว่า
“ยิ่งกว่าพ่ออีก นายวิลเลียมมาสงสัยจะมางานนี้ว่ะ”
“เอาแล้วไง พวกแกสี่คนรีบแยกตัวไปเลย ฉันจะไปดักนายวิลเลียมไว้ก่อน”ชวินรีบไล่สี่คนให้ไปแยกตัวออกไปเพราะกลัวนายวิลเลียมจะสงสัย
สี่หนุ่มรีบเดินมานั่งอีกมุมหนึ่งมุมที่ลับตาแต่สามารถมองเห็นกลุ่มของชวินได้ชัด ชวินเองก็เพิ่งรู้ว่านายวิลเลียมเป็นแขกของงานนี้ด้วย
“สวัสดีครับคุณวิลเลียม”ชวินเดินมาทักทาย
“สวัสดีครับคุณชวิน ได้ข่าวว่ามาดูแลโรงแรมแทนคุณพ่อเหรอครับ”
“ใช่ครับ มาร่วมงานคุณอาบรรจบรึครับ”
“ครับ”
“งั้นเชิญด้านในเลยครับ ผมจะพาไปหาคุณอาเอง”
การันต์จับตามองท่าทีนายวิลเลียมที่ดูเป็นมิตรกับชวินดี แล้วรู้สึกนับถือในการตีสองหน้าของนายวิลเลียมจริงๆ
“นายวิลเลียมนี่สุดยอดเลยว่ะ”การันต์พูดหับเพื่อนๆ “เราโทรหามันเลยดีไหม”
“เอาสิ ฉันโทรเอง” ปรเมทโทรหานายวิลเลียมทันทีที่พูด โทรศัพท์ของนายวิลเลียมอยู่ที่ลูกน้องของเขา “ขอสายคุณวิลเลียมครับ ผมปุนคนที่คุณวิลเลียมให้เบอร์ไว้เมื่อคืนครับ”
ลูกน้องนายวิลเลียมเอาโทรศัพท์มาส่งให้เจ้านายแล้วรายงานนิดหน่อย นายวิลเลียมหันมาพูดอะไรบางอย่างกับชวินและแยกตัวออกไป ชวินหันมามองเพื่อนสี่คนที่นั่งแยกออกไป การันต์ยกมือทำท่าโอเคให้
“จริงเหรอครับ โอเคครับเดี๋ยวพวกผมจะไปหา”ปรเมทวางสายแล้วหันมายิ้มกับเพื่อนๆ
“เรียบร้อย นายวิลเลียมนัดเจอที่ห้องน้ำ”
“ไอ้บ้านั้นมันไม่มีที่ดีกว่านี้เหรอวะ”ปรวัฒน์แค่คิดถึงห้องน้ำกลิ่นก็ลอยมา
“พวกเรารีบไปเถอะมันบอกว่ามีเวลาไม่มาก”ปรเมทลุกนำเพื่อนไป
เพรารู้สึกปวดท้องหนักเลยวิ่งมาเข้าห้องน้ำจนทิ้งของเสียเสร็จก็จะออกจากห้องน้ำ แต่ได้ยินเสียงผู้ชายเสียก่อน
“สวัสดีครับคุณวิลเลียม”
หญิงสาวตัวชารู้ตัวว่าเข้าห้องน้ำผิด แต่เสียงผู้ชายคนนั้นก็คุ้นหูเหรอเกินเลยแง้มประตูดู
“นี่เราเข้าห้องน้ำผิดเหรอ นั้นเพื่อนคุณวินนี่หน่า แล้วก็ท่านผู้อำนวยการด้วย มาคุยอะไรในห้องน้ำเนี่ย”
“ยินดีที่พวกคุณจะมาร่วมมือกับผม”นายวิลเลียวจับมือกับทุกคน
“เช่นกันครับ คุณมีวิธีอะไรก็ว่ามาเลยครับ ผมล่ะอยากได้โรงแรมนี้ใจจะขาด”การันต์พูดด้วยน้ำเสียงยียวน
“เพื่อนๆคุณวินจะแย่งโรงแรมคุณวินเหรอ”เพราแทบไม่เชื่อหูอยากจะเดินออกไปถามให้รู้เรื่อง
“วิธีนี้อาจจะโหดไปเสียหน่อยแต่ผมคิดว่าตัดรากถอนโคนจะดีที่สุด ผมจะให้คนมาปล้นแล้วฆ่าไอ้ชวิน โดนให้เป็นคดีปล้น”
เพราได้ยินดังนั้นก็ตกใจรีบถึงประตูปิด แต่ไม่ระวังประตูเลยกระแทกเสียงดัง หญิงสาวถอยหลังจนชนกับชักโครก
“ใคร!”นายวิลเลียมตะโกนถาม ลูกน้องวิ่งเข้ามาเต็มห้องน้ำ ลูกน้องแต่ละคนของนายวิลเลียมตัวใหญ่ๆทั้งนั้น
การันต์ ปรเมท ปรเมตร และ ปรวัฒน์ หันมองหน้ากัน ลูกน้องของนายวิลเลียมผังประตูห้องน้ำจนเจอกับเพรา แล้วเข้าไปลากตัวออกมา
“นังนี่มาเข้าห้องน้ำชายได้ยังไง เอามันไปจัดการซะ”นายวิลเลียมสั่งลูกน้อง
“อย่าทำหนูเลยนะคะ”เพรายกมือไหว้ท่าทางกลัวมากจริงๆ
“ผมว่าพวกเราไปด้วยกันหมดนี่แหละครับไม่รู้ว่ายัยคนนี้โทรไปบอกใครรึยัง”การันต์บอก นายวิลเลียมพยักหน้าเห็นด้วย
ทั้งหมดเลยเดินออกมาด้วยกัน สี่หนุ่มมองหน้ากันไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม การันต์แอบส่งข้อความไปให้ชวิน แล้วเดินตามพวกมันไป
เดินออกมานิดหน่อยก็มีรถตูสองคันมาจอดรับ ลูกน้องนายวิลเลียมจะพาเพราไปขึ้นรถคนละคันกับสี่หนุ่ม
“ผมว่าเอายัยนี่ไปกับเราดีกว่าครับ จะได้สอบสวนว่าเธอได้ยินอะไรบ้าง”ปรเมทบอก กลัวว่าเพราจะโดนทำร้าย
“จะดีเหรอ”นายวิลเลียมดูจะไม่แน่ใจ
“ดีสิครับ ไปขึ้นไปเร็ว”การันต์ไม่รอช้ารีบดันให้เพราขึ้นรถ “เชิญครับคุณวิลเลียม”
ชวิน ฟ้าคราม ภูวินัย ณัทชัย และแดนไทย ขับรถตามสัญญาณจีพีอาเอสของการันต์ ที่แอบส่งข้อความมาบอก ชวินนั่งอยู่ข้างคนขับด้วยใจที่อยู่ไม่เป็นสุข
“พี่บูมขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหมครับ”ชวินเร่งให้ณัทชัยขับไวๆ ความจริงเขาอยากจะขับเองแต่ถูกเพื่อนๆห้ามไว้เพราะกลัวจะไปไม่ถึงที่หมาย
“ใจเย็นสิวะ ฉันโทรบอกตำรวจแล้วเขาจะตามพวกเรามา แกไม่ต้องห่วงเพขนาดนั้นหรอก”แดนไทยปลอบใจเพื่อน
“ฉันห่วงพวกไอ้รันต์ต่างหาก”ชวินรีบแก้ตัว
“เหรอ”ตามด้วยเสียงตอบรับจากเพื่อนๆ
นายวิลเลียมพาพวกของการันต์มาในสวนยางที่ค่อนข้างลึกพอสมควร ที่นี่มีบ้านหลังเล็กๆอยู่หลังหนึ่ง เพราถูกลูกน้องจับโยนเข้าไปในห้อง หนุ่มๆสี่คนเลยขอตามเข้าไปด้วย
“พวกคุณตามเข้ามาทำไม”เพราถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“นี่ใจเย็นๆสิแม่คุณ ทำตามที่พวกเราบอกนะ ร้องดังๆเหมือนถูกข่มขืนเป็นไหม”ปรวัฒน์เดินมากระซิบเพรา
“หนูไม่เข้าใจ พวกคุณร่วมมือกับไอ้พวกนั้นไม่ใช่เหรอ”เพรามีท่าทีอ่อนลงแต่ก็ยังไม่ไว้ใจหนุ่มๆทั้งสี่
“เอาเถอะถ้าอยากรอด ร้องสิดังๆด้วย”ปรเมตรเดินมาบอกอีกคน พร้อมเอามือยีหัวหญิงสาว
“อย่านะ ช่วยด้วย อย่า ฮือๆๆ”เพราตะโกนร้องสุดเสียง ทำท่าทำทางกลัวสุดๆ
“อยู่นิ่งๆ โดนแน่แกโตใช่ได้เลยพี่”ปรวัฒน์แกล้งตะโกนบ้าง
“ไหน แม่งโตแต่แข็งว่ะ”ปรเมตรจับกล้ามน้องชายขยำๆ
“มันเลยสิ แรงได้อีกนะน่ะ”ปรวัฒน์หันมามองพี่ชาย
“คิดได้นะพวกน้องๆแกเนี่ย”การันต์มองสองคนนั้นอย่างแหยงๆ
“ช่างมันเถอะ แล้วเป็นไงบ้างโทรหาพวกไอ้วินสิว่าถึงไหนแล้ว”ปรเมทสั่งเพื่อน
“สั่งอย่างทาสเลย เออ...โทรแล้ว”
[[ไอ้รันต์เป็น...เสียงอะไรวะเพ ร้องทำไม]] น้ำเสียงของชวินตกใจมาก
“ใจเย็นสิวะ อย่าเพิ่งคิดไปไกล ยัยเด็กนี่ปลอดภัยดี แกถึงไหนแล้ว มันเข้ามาในสวนยางนะไม่รู้ว่าชื่ออะไร แต่เป็นพื้นที่ใหญ่มากมีภูเขาอยู่ท้ายสวน มันจะมีบ้านหลังเล็กๆอยู่ มาเร็วๆนะโว้ยก่อนที่ยัยเด็กนี่จะถึงตาฉัน เฮ้ย...อย่าขยำแรงสิวะช้ำหมดแล้ว”การันต์ทำเสียงยั่วยวน ก่อนจะแกล้งตะโกนเสียงดัง
“ไอ้รันต์ๆ อย่าทำอะไรนะ”ชวินแทบบ้าเมื่อได้ยินเสียเพราร้องไห้ครวญคราง แล้วการันต์ก็พูดจาแปลกๆ
“ไอ้วินเป็นไรวะ”ฟ้าครามหันมาถามเพื่อน
“ไอ้รันต์มันพูดว่าอย่าขยำแรงเดี๋ยวช้ำหมด แล้วเพก็ร้องครางด้วย”ชวินเพ้อเหมือนคนสติแตก
“ได้ยินเสียงไอ้ปั้นรึเปล่าวิน”ภูวินัยถาม
“น่าจะใช่ พูดว่าแรงอีกไอ้น้องอะไรประมาณนี้”
“ไม่ต้องตกใจหรอก ไอ้ปั้นมันคงจะแสดงละคร ไอ้นี่มันชอบคิดอะไรแผลงๆ”ภูวินัยปลอบใจ
“แล้วมันบอกอะไรอีก”ฟ้าครามถาม
“ใช่ มันบอกว่าเป็นสวนยางที่ใหญ่ๆ มีภูเขาอยู่ท้ายสวน น่าจะเป็นสวนยางของพ่อตานายวิลเลียม ไอ้ดิวโทรบอกตำรวจเลย”พอตั้งสติได้ชวินก็สั่งแดนไทย
ใจของชายหนุ่มลอยไปจนถึงสวนยางนั้นแล้ว ณัทชัยเหมือนรู้ดีเหยียบคันเร่งจนคนโดยสารแทบปลิวออกนอกรถ
เพราร้องจนเสียงแหบหัวก็ถูกปรเมตรยีจนฟู การันต์หัวเราะร่วนกับการแสดงของหญิงสาวก่อนจะต้องหุบยิ้มเมื่อหันไปเห็นว่านอกบ้านมีใครมาสมทบ
“เวรแล้วพวกเรา”การันต์ว่า ชี้ให้เพื่อนๆดูนอกหน้าต่าง
“นั้นมันยัยผู้จัดการโรงแรมนี่”ปรเมทว่า “พวกเราเตรียมบู้ได้เลยยัยนี่แหละหนอนบ่อนไส้ เธอต้องเอาเรื่องพวกเรามาบอกไอ้ฝรั่งนั้นแน่”
สี่หนุ่มวิ่งวุ้นหาของที่จะป้องกันตัวได้มาถือไว้ในมือ ก่อนการันต์จะเจอมีดเล่มหนึ่งลงส่งให้เพราถือไว้
“เธอแกล้งนอนตรงนี้นะ ใครเข้ามาใกล้แทงมันเลย แต่มองให้ดีนะว่าไม่ใช่พวกเรากันเอง”การันต์สั่ง เพราพยักหน้าแล้วนอนลงกับพื้น
ปรเมตรถือโครมไฟ ปรวัฒน์ถือเครื่องเล่นดีวีดี ยืนอยู่ที่ข้างประตู ปรเมทถือเก้าอี้ยืนอยู่ข้างประตูอีกด้าน การันยืนถือกระติกน้ำอยู่หน้าประตู
ลูกน้องของนายวิลเลียมเปิดประตูเข้ามา การันต์สาดน้ำในกระติกไปที่คนพวกนั้น ปรเมทตีซ้ำด้วยเก้าอี้ ปรวัฒน์ถีบมันอีกคนหนึ่งแล้วเอาเครื่องเล่นทุบหัวอีกคนหนึ่ง ปรเมตรทุ้มโครมไฟใส่คนที่วิ่งเข้ามาหา
เมื่อของในมือหมดสี่หนุ่มก็เริ่มใช่กำลังภายในในการต่อสู้ โดยเฉพาะปรเมตรที่เคยโดนจับตัว เลยไปฝึกวิชาป้องกันตัวไว้ทำให้ล้มคู่ต่อสู้อย่างง่ายดาย แล้วก็ใช้วิชากายภาพเข้ามาผสมด้วย ทำให้ลูกน้องของนายวิลเลียม ลงไปกองกับพื้น
“หยุดไม่งั้นนังนี่ตาย”
นายวิลเลียมตรงเข้ามาจับตัวเพรา เอาปืนจ่อที่คอหญิงสาว หนุ่มๆเหมือนถูกกดปุ่มหยุด ยืนมองเพรานิ่ง เพรามองทุกคนตาปริบๆทั้งตกใจทั้งกลัว
การันต์พยายามส่งสายตาให้เพราเอามีดที่เขาให้จัดการนายวิลเลียม หญิงสาวส่งสายตากลับประมาณว่าไม่กล้า
“มองบ้าอะไรกัน จะกินเนื้อกินเลือดรึไง” นายวิลเลียมถามอย่างหัวเสีย
“ถ้าฉันไม่ได้กินเลือดแกพวกฉันตายแน่ หรืออยากให้พวกฉันตายรึไง”ปรเมตรพูดอย่างโมโหใช้สายตาจิกเพราเสียยิ่งกว่าไก่
เพราหลับตากำมีดในมือไว้แน่นแท่งเข้าไปที่ท้องนายวิลเลียม นายวิลเลียมตกใจลั่นไกลปืน เพราเลยแทงเข้าไปอีกหลายทีด้วยความตกใจ
“พอแล้วแม่คุณ”การันต์รีบวิ่งมาแย่งมีดจาดเพรา
ปรเมทรีบมาแยกปืนจากนายวิลเลียมที่เลือดท่วมตัว อยากจะเตะซ้ำแต่กลัวบาปกรรม
ปัง!! ปัง!!!
เสียงปืนหลายนัดดังมาจากในสวนยาง หนุ่มๆหันไปมองอย่างตกใจ การันต์และปรเมทจะรีบวิ่งไป
“เดี๋ยวเอาไอ้พวกนี้หมัดไว้ก่อนเดี๋ยวมันฟื้นขึ้นมา”ปรเมตรร้องเตือน
ชวินยิงกับลูกน้องนายวิลเลียมที่ยืนคุมอยู่ปากทาง ลูกน้องนายวิลเลียมมีสิบกว่าคน ชวินกับเพื่อนๆมีอยู่ห้าคน แถมคนที่ห้าก็ยังป่วยอยู่เสียด้วย
“ไอ้ดิวเป็นไงบ้าง”ชวินตะโกนถามแดนไทยที่หลบอยู่ข้างรถ
“ยังไหวโว้ย แต่สงสัยต้องไปเข้าเฝือกใหม่วะ ฮาๆๆ”แดนไทยยังมีอารมณ์ขำ ทั้งๆที่เมื่อกี้ตอนโดดลงจากรถเกือบไม่ทันขาที่เข้าเฝือกก็เลยไปกระแทกพื้นเข้าให้
“สงสัยดวงแกจะตกมากไปหน่อยแล้วไอ้ดิว”ชวินตะโกนว่า แล้วยิงปืนไปด้วย
“แกก็เหมือนกันแหละไอ้วิน แกก็ไปหลบลูกปืนมากับฉันไม่ใช่เหรอว่ะ”แดนไทยตะโกนกลับ แล้วยิงปืนใส่คนที่เล็งมาทางเขา
“คุยอะไรกันว่ะ บอกให้รู้เรื่องบ้างสิ”ฟ้าครามตะโกนถามจากอีกมุม
“ใช่เวลาคุยกับไหมเนี่ย”ณัทชัยที่หลบอยู่อีกมุมตะโกนถาม
“นั้นไอ้ปุนมันเอาปืนจ่อหัวใครมาวะ”ภูวินัยที่กำลังจะออกจากที่หลบมายิงลูกน้องนาย
วิลเลียมตะโกนบอกเพื่อนๆ
ปัง!!!
ปรเมทยิงปืนขึ้นฟ้า แล้วเอามาจ่อที่คอนายวิลเลียม
“วางปืนไม่อย่างนั้นเจ้านายแกตายแน่ ไอ้ฝรั่งบอกลูกน้องแกให้ทิ้งปืน”
“ทิ้ง...ปืน”เสียงนายวิลเลียมเหมือนจะขาดหาย
“เร็ว โยนไปไกลๆ ไม่ทิ้งฉันยิงนะโว้ย”ปรเมททำท่าจะยิงจริงๆ
ลูกน้องนายวิลเลียมยอมทิ้งปืน ฟ้าคราม ณัทชัย และภูวินัยรีบมาเก็บปืน ปรวัฒน์ กับการันต์เดินเอาเชือกมามัดลูกน้องนายวิลเลียม
ชวินวิ่งมาหาเพรา ยืนมองหญิงสาวที่ดูแทบไม่ได้ที่มือและเสื้อผ้าสีขาวเปรอะไปด้วยเลือด หัวฟูยิ่งกว่ารังนก มีรอยช้ำที่แก้ม เพราเห็นหน้าชวินแล้วเก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่วิ่ง
เข้ามากอดชายหนุ่ม
“ฉันอยู่นี่แล้วนะ”
“ปุนปล่อยนายวิลเลียมได้แล้ว ฉันดูแผลมันก่อนเดี๋ยวก็ได้ตายหรอก”ปรเมตรจับนายวิลเลียมให้นอนลงก่อนจะเปิดเสื้อดูแผล
“พวกนายเล่นมันแรงขนาดนี้เลยเหรอ”ณัทชัยถามหลังจากที่มาช่วยดูแผลนายวิลเลียม
“พวกผมที่ไหนล่ะพี่บูม โน้นแม่สาวน้อยนั้นต่างห่างแทงไม่ยั้งเลย”ปรเมตรบอก
“เจ็บช่วยผมด้วย”นายวิลเลียมร้องคราง
“หุบปากไปซะ พี่บูมดูไปแล้วกันครับผมไปดูนายดิวก่อน”ปรเมตรบอกแล้วเดินมาที่แดนไทย
“หมอปั้น”แดนไทยเรียกเสียงอ่อย
“เจ็บขาล่ะสิ ทำอะไรไม่ระวังเลยนายเนี่ย”ปรเมตรตรวจดูขาของแดนไทย “ไม่เป็นอะไรมากแต่คงต้องงดเดินซักสามเดิน”
“ล้อเล่นน่า”แดนไทยทำเสียงไม่เชื่อ
“ฮึๆ อ้าวตำรวจมาพอดี มาช้าได้โล่จริงๆ”
รถตำรวจขับเข้ามาจอดสามคัน มีตำรวจยี่สิบกว่านายได้ ต่างรีบไปจับคนที่ถูกหมัดขึ้นรถ
“อยู่ในบ้านอีกหลายคนครับ”ปรเมตรหันไปบอก
“เชิญพวกคุณไปให้ปากคำด้วยครับ”นายตำรวจท่าหนึ่งว่า
“ครับ”ปรเมตรตอบแล้วเดินมาพยุงแดนไทยขึ้นรถ
“ไปกลับโรงแรมกันได้แล้ว”ชวินโอบเอวเพราเดินมาที่รถ หญิงสาวยอมเดินตามมาโดยดีที่ดวงตายังมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่
การันต์มองตามหลังเพื่อนแล้วยิ้มมุมปาก นานเท่าไหร่แล้วที่ไอ้เพื่อนคนนี้ไม่สนใจสาวๆ แต่แม่เด็กคนนี้กลับดึงคนซ้ำรักให้กลับเข้าสู่โลกแห่งความรักอีกครั้งหนึ่ง
“หน้าตาน่ารัก เป็นแม่บ้านแม่เรือน สเปคแกเลยนี่หว่าไอ้วิน”การันต์ว่า
“เมื่อคืนน้องยังจัดหนักให้พี่ไม่พอรึคะ”ชวินหันไปทำตาหวานใส่คนรู้ทัน การันต์เลยเงียบเดินไปหาไอศกรีมทาน
ผ่านไปสักพักหนึ่งการันต์ก็รีบวิ่งมาหาเพื่อนๆด้วยท่าทางรีบร้อนเหมือนไปเจออะไรมา
“พ่อแกมารึไง”ชวินว่า
“ยิ่งกว่าพ่ออีก นายวิลเลียมมาสงสัยจะมางานนี้ว่ะ”
“เอาแล้วไง พวกแกสี่คนรีบแยกตัวไปเลย ฉันจะไปดักนายวิลเลียมไว้ก่อน”ชวินรีบไล่สี่คนให้ไปแยกตัวออกไปเพราะกลัวนายวิลเลียมจะสงสัย
สี่หนุ่มรีบเดินมานั่งอีกมุมหนึ่งมุมที่ลับตาแต่สามารถมองเห็นกลุ่มของชวินได้ชัด ชวินเองก็เพิ่งรู้ว่านายวิลเลียมเป็นแขกของงานนี้ด้วย
“สวัสดีครับคุณวิลเลียม”ชวินเดินมาทักทาย
“สวัสดีครับคุณชวิน ได้ข่าวว่ามาดูแลโรงแรมแทนคุณพ่อเหรอครับ”
“ใช่ครับ มาร่วมงานคุณอาบรรจบรึครับ”
“ครับ”
“งั้นเชิญด้านในเลยครับ ผมจะพาไปหาคุณอาเอง”
การันต์จับตามองท่าทีนายวิลเลียมที่ดูเป็นมิตรกับชวินดี แล้วรู้สึกนับถือในการตีสองหน้าของนายวิลเลียมจริงๆ
“นายวิลเลียมนี่สุดยอดเลยว่ะ”การันต์พูดหับเพื่อนๆ “เราโทรหามันเลยดีไหม”
“เอาสิ ฉันโทรเอง” ปรเมทโทรหานายวิลเลียมทันทีที่พูด โทรศัพท์ของนายวิลเลียมอยู่ที่ลูกน้องของเขา “ขอสายคุณวิลเลียมครับ ผมปุนคนที่คุณวิลเลียมให้เบอร์ไว้เมื่อคืนครับ”
ลูกน้องนายวิลเลียมเอาโทรศัพท์มาส่งให้เจ้านายแล้วรายงานนิดหน่อย นายวิลเลียมหันมาพูดอะไรบางอย่างกับชวินและแยกตัวออกไป ชวินหันมามองเพื่อนสี่คนที่นั่งแยกออกไป การันต์ยกมือทำท่าโอเคให้
“จริงเหรอครับ โอเคครับเดี๋ยวพวกผมจะไปหา”ปรเมทวางสายแล้วหันมายิ้มกับเพื่อนๆ
“เรียบร้อย นายวิลเลียมนัดเจอที่ห้องน้ำ”
“ไอ้บ้านั้นมันไม่มีที่ดีกว่านี้เหรอวะ”ปรวัฒน์แค่คิดถึงห้องน้ำกลิ่นก็ลอยมา
“พวกเรารีบไปเถอะมันบอกว่ามีเวลาไม่มาก”ปรเมทลุกนำเพื่อนไป
เพรารู้สึกปวดท้องหนักเลยวิ่งมาเข้าห้องน้ำจนทิ้งของเสียเสร็จก็จะออกจากห้องน้ำ แต่ได้ยินเสียงผู้ชายเสียก่อน
“สวัสดีครับคุณวิลเลียม”
หญิงสาวตัวชารู้ตัวว่าเข้าห้องน้ำผิด แต่เสียงผู้ชายคนนั้นก็คุ้นหูเหรอเกินเลยแง้มประตูดู
“นี่เราเข้าห้องน้ำผิดเหรอ นั้นเพื่อนคุณวินนี่หน่า แล้วก็ท่านผู้อำนวยการด้วย มาคุยอะไรในห้องน้ำเนี่ย”
“ยินดีที่พวกคุณจะมาร่วมมือกับผม”นายวิลเลียวจับมือกับทุกคน
“เช่นกันครับ คุณมีวิธีอะไรก็ว่ามาเลยครับ ผมล่ะอยากได้โรงแรมนี้ใจจะขาด”การันต์พูดด้วยน้ำเสียงยียวน
“เพื่อนๆคุณวินจะแย่งโรงแรมคุณวินเหรอ”เพราแทบไม่เชื่อหูอยากจะเดินออกไปถามให้รู้เรื่อง
“วิธีนี้อาจจะโหดไปเสียหน่อยแต่ผมคิดว่าตัดรากถอนโคนจะดีที่สุด ผมจะให้คนมาปล้นแล้วฆ่าไอ้ชวิน โดนให้เป็นคดีปล้น”
เพราได้ยินดังนั้นก็ตกใจรีบถึงประตูปิด แต่ไม่ระวังประตูเลยกระแทกเสียงดัง หญิงสาวถอยหลังจนชนกับชักโครก
“ใคร!”นายวิลเลียมตะโกนถาม ลูกน้องวิ่งเข้ามาเต็มห้องน้ำ ลูกน้องแต่ละคนของนายวิลเลียมตัวใหญ่ๆทั้งนั้น
การันต์ ปรเมท ปรเมตร และ ปรวัฒน์ หันมองหน้ากัน ลูกน้องของนายวิลเลียมผังประตูห้องน้ำจนเจอกับเพรา แล้วเข้าไปลากตัวออกมา
“นังนี่มาเข้าห้องน้ำชายได้ยังไง เอามันไปจัดการซะ”นายวิลเลียมสั่งลูกน้อง
“อย่าทำหนูเลยนะคะ”เพรายกมือไหว้ท่าทางกลัวมากจริงๆ
“ผมว่าพวกเราไปด้วยกันหมดนี่แหละครับไม่รู้ว่ายัยคนนี้โทรไปบอกใครรึยัง”การันต์บอก นายวิลเลียมพยักหน้าเห็นด้วย
ทั้งหมดเลยเดินออกมาด้วยกัน สี่หนุ่มมองหน้ากันไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม การันต์แอบส่งข้อความไปให้ชวิน แล้วเดินตามพวกมันไป
เดินออกมานิดหน่อยก็มีรถตูสองคันมาจอดรับ ลูกน้องนายวิลเลียมจะพาเพราไปขึ้นรถคนละคันกับสี่หนุ่ม
“ผมว่าเอายัยนี่ไปกับเราดีกว่าครับ จะได้สอบสวนว่าเธอได้ยินอะไรบ้าง”ปรเมทบอก กลัวว่าเพราจะโดนทำร้าย
“จะดีเหรอ”นายวิลเลียมดูจะไม่แน่ใจ
“ดีสิครับ ไปขึ้นไปเร็ว”การันต์ไม่รอช้ารีบดันให้เพราขึ้นรถ “เชิญครับคุณวิลเลียม”
ชวิน ฟ้าคราม ภูวินัย ณัทชัย และแดนไทย ขับรถตามสัญญาณจีพีอาเอสของการันต์ ที่แอบส่งข้อความมาบอก ชวินนั่งอยู่ข้างคนขับด้วยใจที่อยู่ไม่เป็นสุข
“พี่บูมขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหมครับ”ชวินเร่งให้ณัทชัยขับไวๆ ความจริงเขาอยากจะขับเองแต่ถูกเพื่อนๆห้ามไว้เพราะกลัวจะไปไม่ถึงที่หมาย
“ใจเย็นสิวะ ฉันโทรบอกตำรวจแล้วเขาจะตามพวกเรามา แกไม่ต้องห่วงเพขนาดนั้นหรอก”แดนไทยปลอบใจเพื่อน
“ฉันห่วงพวกไอ้รันต์ต่างหาก”ชวินรีบแก้ตัว
“เหรอ”ตามด้วยเสียงตอบรับจากเพื่อนๆ
นายวิลเลียมพาพวกของการันต์มาในสวนยางที่ค่อนข้างลึกพอสมควร ที่นี่มีบ้านหลังเล็กๆอยู่หลังหนึ่ง เพราถูกลูกน้องจับโยนเข้าไปในห้อง หนุ่มๆสี่คนเลยขอตามเข้าไปด้วย
“พวกคุณตามเข้ามาทำไม”เพราถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“นี่ใจเย็นๆสิแม่คุณ ทำตามที่พวกเราบอกนะ ร้องดังๆเหมือนถูกข่มขืนเป็นไหม”ปรวัฒน์เดินมากระซิบเพรา
“หนูไม่เข้าใจ พวกคุณร่วมมือกับไอ้พวกนั้นไม่ใช่เหรอ”เพรามีท่าทีอ่อนลงแต่ก็ยังไม่ไว้ใจหนุ่มๆทั้งสี่
“เอาเถอะถ้าอยากรอด ร้องสิดังๆด้วย”ปรเมตรเดินมาบอกอีกคน พร้อมเอามือยีหัวหญิงสาว
“อย่านะ ช่วยด้วย อย่า ฮือๆๆ”เพราตะโกนร้องสุดเสียง ทำท่าทำทางกลัวสุดๆ
“อยู่นิ่งๆ โดนแน่แกโตใช่ได้เลยพี่”ปรวัฒน์แกล้งตะโกนบ้าง
“ไหน แม่งโตแต่แข็งว่ะ”ปรเมตรจับกล้ามน้องชายขยำๆ
“มันเลยสิ แรงได้อีกนะน่ะ”ปรวัฒน์หันมามองพี่ชาย
“คิดได้นะพวกน้องๆแกเนี่ย”การันต์มองสองคนนั้นอย่างแหยงๆ
“ช่างมันเถอะ แล้วเป็นไงบ้างโทรหาพวกไอ้วินสิว่าถึงไหนแล้ว”ปรเมทสั่งเพื่อน
“สั่งอย่างทาสเลย เออ...โทรแล้ว”
[[ไอ้รันต์เป็น...เสียงอะไรวะเพ ร้องทำไม]] น้ำเสียงของชวินตกใจมาก
“ใจเย็นสิวะ อย่าเพิ่งคิดไปไกล ยัยเด็กนี่ปลอดภัยดี แกถึงไหนแล้ว มันเข้ามาในสวนยางนะไม่รู้ว่าชื่ออะไร แต่เป็นพื้นที่ใหญ่มากมีภูเขาอยู่ท้ายสวน มันจะมีบ้านหลังเล็กๆอยู่ มาเร็วๆนะโว้ยก่อนที่ยัยเด็กนี่จะถึงตาฉัน เฮ้ย...อย่าขยำแรงสิวะช้ำหมดแล้ว”การันต์ทำเสียงยั่วยวน ก่อนจะแกล้งตะโกนเสียงดัง
“ไอ้รันต์ๆ อย่าทำอะไรนะ”ชวินแทบบ้าเมื่อได้ยินเสียเพราร้องไห้ครวญคราง แล้วการันต์ก็พูดจาแปลกๆ
“ไอ้วินเป็นไรวะ”ฟ้าครามหันมาถามเพื่อน
“ไอ้รันต์มันพูดว่าอย่าขยำแรงเดี๋ยวช้ำหมด แล้วเพก็ร้องครางด้วย”ชวินเพ้อเหมือนคนสติแตก
“ได้ยินเสียงไอ้ปั้นรึเปล่าวิน”ภูวินัยถาม
“น่าจะใช่ พูดว่าแรงอีกไอ้น้องอะไรประมาณนี้”
“ไม่ต้องตกใจหรอก ไอ้ปั้นมันคงจะแสดงละคร ไอ้นี่มันชอบคิดอะไรแผลงๆ”ภูวินัยปลอบใจ
“แล้วมันบอกอะไรอีก”ฟ้าครามถาม
“ใช่ มันบอกว่าเป็นสวนยางที่ใหญ่ๆ มีภูเขาอยู่ท้ายสวน น่าจะเป็นสวนยางของพ่อตานายวิลเลียม ไอ้ดิวโทรบอกตำรวจเลย”พอตั้งสติได้ชวินก็สั่งแดนไทย
ใจของชายหนุ่มลอยไปจนถึงสวนยางนั้นแล้ว ณัทชัยเหมือนรู้ดีเหยียบคันเร่งจนคนโดยสารแทบปลิวออกนอกรถ
เพราร้องจนเสียงแหบหัวก็ถูกปรเมตรยีจนฟู การันต์หัวเราะร่วนกับการแสดงของหญิงสาวก่อนจะต้องหุบยิ้มเมื่อหันไปเห็นว่านอกบ้านมีใครมาสมทบ
“เวรแล้วพวกเรา”การันต์ว่า ชี้ให้เพื่อนๆดูนอกหน้าต่าง
“นั้นมันยัยผู้จัดการโรงแรมนี่”ปรเมทว่า “พวกเราเตรียมบู้ได้เลยยัยนี่แหละหนอนบ่อนไส้ เธอต้องเอาเรื่องพวกเรามาบอกไอ้ฝรั่งนั้นแน่”
สี่หนุ่มวิ่งวุ้นหาของที่จะป้องกันตัวได้มาถือไว้ในมือ ก่อนการันต์จะเจอมีดเล่มหนึ่งลงส่งให้เพราถือไว้
“เธอแกล้งนอนตรงนี้นะ ใครเข้ามาใกล้แทงมันเลย แต่มองให้ดีนะว่าไม่ใช่พวกเรากันเอง”การันต์สั่ง เพราพยักหน้าแล้วนอนลงกับพื้น
ปรเมตรถือโครมไฟ ปรวัฒน์ถือเครื่องเล่นดีวีดี ยืนอยู่ที่ข้างประตู ปรเมทถือเก้าอี้ยืนอยู่ข้างประตูอีกด้าน การันยืนถือกระติกน้ำอยู่หน้าประตู
ลูกน้องของนายวิลเลียมเปิดประตูเข้ามา การันต์สาดน้ำในกระติกไปที่คนพวกนั้น ปรเมทตีซ้ำด้วยเก้าอี้ ปรวัฒน์ถีบมันอีกคนหนึ่งแล้วเอาเครื่องเล่นทุบหัวอีกคนหนึ่ง ปรเมตรทุ้มโครมไฟใส่คนที่วิ่งเข้ามาหา
เมื่อของในมือหมดสี่หนุ่มก็เริ่มใช่กำลังภายในในการต่อสู้ โดยเฉพาะปรเมตรที่เคยโดนจับตัว เลยไปฝึกวิชาป้องกันตัวไว้ทำให้ล้มคู่ต่อสู้อย่างง่ายดาย แล้วก็ใช้วิชากายภาพเข้ามาผสมด้วย ทำให้ลูกน้องของนายวิลเลียม ลงไปกองกับพื้น
“หยุดไม่งั้นนังนี่ตาย”
นายวิลเลียมตรงเข้ามาจับตัวเพรา เอาปืนจ่อที่คอหญิงสาว หนุ่มๆเหมือนถูกกดปุ่มหยุด ยืนมองเพรานิ่ง เพรามองทุกคนตาปริบๆทั้งตกใจทั้งกลัว
การันต์พยายามส่งสายตาให้เพราเอามีดที่เขาให้จัดการนายวิลเลียม หญิงสาวส่งสายตากลับประมาณว่าไม่กล้า
“มองบ้าอะไรกัน จะกินเนื้อกินเลือดรึไง” นายวิลเลียมถามอย่างหัวเสีย
“ถ้าฉันไม่ได้กินเลือดแกพวกฉันตายแน่ หรืออยากให้พวกฉันตายรึไง”ปรเมตรพูดอย่างโมโหใช้สายตาจิกเพราเสียยิ่งกว่าไก่
เพราหลับตากำมีดในมือไว้แน่นแท่งเข้าไปที่ท้องนายวิลเลียม นายวิลเลียมตกใจลั่นไกลปืน เพราเลยแทงเข้าไปอีกหลายทีด้วยความตกใจ
“พอแล้วแม่คุณ”การันต์รีบวิ่งมาแย่งมีดจาดเพรา
ปรเมทรีบมาแยกปืนจากนายวิลเลียมที่เลือดท่วมตัว อยากจะเตะซ้ำแต่กลัวบาปกรรม
ปัง!! ปัง!!!
เสียงปืนหลายนัดดังมาจากในสวนยาง หนุ่มๆหันไปมองอย่างตกใจ การันต์และปรเมทจะรีบวิ่งไป
“เดี๋ยวเอาไอ้พวกนี้หมัดไว้ก่อนเดี๋ยวมันฟื้นขึ้นมา”ปรเมตรร้องเตือน
ชวินยิงกับลูกน้องนายวิลเลียมที่ยืนคุมอยู่ปากทาง ลูกน้องนายวิลเลียมมีสิบกว่าคน ชวินกับเพื่อนๆมีอยู่ห้าคน แถมคนที่ห้าก็ยังป่วยอยู่เสียด้วย
“ไอ้ดิวเป็นไงบ้าง”ชวินตะโกนถามแดนไทยที่หลบอยู่ข้างรถ
“ยังไหวโว้ย แต่สงสัยต้องไปเข้าเฝือกใหม่วะ ฮาๆๆ”แดนไทยยังมีอารมณ์ขำ ทั้งๆที่เมื่อกี้ตอนโดดลงจากรถเกือบไม่ทันขาที่เข้าเฝือกก็เลยไปกระแทกพื้นเข้าให้
“สงสัยดวงแกจะตกมากไปหน่อยแล้วไอ้ดิว”ชวินตะโกนว่า แล้วยิงปืนไปด้วย
“แกก็เหมือนกันแหละไอ้วิน แกก็ไปหลบลูกปืนมากับฉันไม่ใช่เหรอว่ะ”แดนไทยตะโกนกลับ แล้วยิงปืนใส่คนที่เล็งมาทางเขา
“คุยอะไรกันว่ะ บอกให้รู้เรื่องบ้างสิ”ฟ้าครามตะโกนถามจากอีกมุม
“ใช่เวลาคุยกับไหมเนี่ย”ณัทชัยที่หลบอยู่อีกมุมตะโกนถาม
“นั้นไอ้ปุนมันเอาปืนจ่อหัวใครมาวะ”ภูวินัยที่กำลังจะออกจากที่หลบมายิงลูกน้องนาย
วิลเลียมตะโกนบอกเพื่อนๆ
ปัง!!!
ปรเมทยิงปืนขึ้นฟ้า แล้วเอามาจ่อที่คอนายวิลเลียม
“วางปืนไม่อย่างนั้นเจ้านายแกตายแน่ ไอ้ฝรั่งบอกลูกน้องแกให้ทิ้งปืน”
“ทิ้ง...ปืน”เสียงนายวิลเลียมเหมือนจะขาดหาย
“เร็ว โยนไปไกลๆ ไม่ทิ้งฉันยิงนะโว้ย”ปรเมททำท่าจะยิงจริงๆ
ลูกน้องนายวิลเลียมยอมทิ้งปืน ฟ้าคราม ณัทชัย และภูวินัยรีบมาเก็บปืน ปรวัฒน์ กับการันต์เดินเอาเชือกมามัดลูกน้องนายวิลเลียม
ชวินวิ่งมาหาเพรา ยืนมองหญิงสาวที่ดูแทบไม่ได้ที่มือและเสื้อผ้าสีขาวเปรอะไปด้วยเลือด หัวฟูยิ่งกว่ารังนก มีรอยช้ำที่แก้ม เพราเห็นหน้าชวินแล้วเก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่วิ่ง
เข้ามากอดชายหนุ่ม
“ฉันอยู่นี่แล้วนะ”
“ปุนปล่อยนายวิลเลียมได้แล้ว ฉันดูแผลมันก่อนเดี๋ยวก็ได้ตายหรอก”ปรเมตรจับนายวิลเลียมให้นอนลงก่อนจะเปิดเสื้อดูแผล
“พวกนายเล่นมันแรงขนาดนี้เลยเหรอ”ณัทชัยถามหลังจากที่มาช่วยดูแผลนายวิลเลียม
“พวกผมที่ไหนล่ะพี่บูม โน้นแม่สาวน้อยนั้นต่างห่างแทงไม่ยั้งเลย”ปรเมตรบอก
“เจ็บช่วยผมด้วย”นายวิลเลียมร้องคราง
“หุบปากไปซะ พี่บูมดูไปแล้วกันครับผมไปดูนายดิวก่อน”ปรเมตรบอกแล้วเดินมาที่แดนไทย
“หมอปั้น”แดนไทยเรียกเสียงอ่อย
“เจ็บขาล่ะสิ ทำอะไรไม่ระวังเลยนายเนี่ย”ปรเมตรตรวจดูขาของแดนไทย “ไม่เป็นอะไรมากแต่คงต้องงดเดินซักสามเดิน”
“ล้อเล่นน่า”แดนไทยทำเสียงไม่เชื่อ
“ฮึๆ อ้าวตำรวจมาพอดี มาช้าได้โล่จริงๆ”
รถตำรวจขับเข้ามาจอดสามคัน มีตำรวจยี่สิบกว่านายได้ ต่างรีบไปจับคนที่ถูกหมัดขึ้นรถ
“อยู่ในบ้านอีกหลายคนครับ”ปรเมตรหันไปบอก
“เชิญพวกคุณไปให้ปากคำด้วยครับ”นายตำรวจท่าหนึ่งว่า
“ครับ”ปรเมตรตอบแล้วเดินมาพยุงแดนไทยขึ้นรถ
“ไปกลับโรงแรมกันได้แล้ว”ชวินโอบเอวเพราเดินมาที่รถ หญิงสาวยอมเดินตามมาโดยดีที่ดวงตายังมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่
การันต์มองตามหลังเพื่อนแล้วยิ้มมุมปาก นานเท่าไหร่แล้วที่ไอ้เพื่อนคนนี้ไม่สนใจสาวๆ แต่แม่เด็กคนนี้กลับดึงคนซ้ำรักให้กลับเข้าสู่โลกแห่งความรักอีกครั้งหนึ่ง
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 พ.ค. 2556, 16:03:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 พ.ค. 2556, 18:27:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 1185
| << 5 ปัญหาของ...โรงแรม | 7 ภรรยาที่ (เคย) รัก >> |