ดาวปาฏิหาริย์
เพราะ 'เธอ' ประสบอุบัติเหตุตอนที่อยู่กับเขา
สิตะจึงต้องรับผิดชอบ
ปากบอกไม่ชอบหน้า แต่ว่ากลับปรารถนาจะอยู่ใกล้ๆ
การเดินทาง 'หนี' คนร้ายที่ทำลายชีวิต กลับทำให้เขาค้นพบปาฏิหาริย์ในชีวิตที่ค้นหามานาน
สิตะจึงต้องรับผิดชอบ
ปากบอกไม่ชอบหน้า แต่ว่ากลับปรารถนาจะอยู่ใกล้ๆ
การเดินทาง 'หนี' คนร้ายที่ทำลายชีวิต กลับทำให้เขาค้นพบปาฏิหาริย์ในชีวิตที่ค้นหามานาน
Tags: เกาหลีใต้
ตอน: ดาวปาฏิหาริย์ บทที่ 37
หรือว่านี่คือความฝัน
ผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่กำลังเดินอยู่เคียงข้าง... นานเหลือเกินที่เขาปรากฏอยู่แค่ในความฝัน เธอชินเสียแล้ว ที่ตื่นมาจะพบเพียงความว่างเปล่า แต่คราวนี้ทุกอย่างช่างแจ่มชัด จนเธอแอบเข้าข้างตัวเองว่ามันคือความจริง
หญิงสาวร่างบางเงยหน้ามองชายหนุ่มข้างกาย มองอย่างไม่อาจละสายตาได้ ไหล่กว้างยังคงผึงผาย เช่นเดียวกับกรามนูนเป็นสัน จมูกโด่งได้รูป และริมฝีปากบางรูปกระจับ ถ้าเพียงแต่ร่องรอยเหยียดหยันคนทั้งโลกไม่ได้หายไปจากใบหน้าคมสัน เธอต้องคิดว่าตัวเองได้ย้อนเวลากลับไปสู่อดีต ในวันที่ยังมีเขาอยู่ใกล้ๆ
“เธอมองอะไร”
เสียงทุ้มต่ำน่าฟังดังขึ้นจากคนที่อยู่ไม่ไกล หญิงสาวชะงัก ขณะที่เขาเอ่ยต่อ “มีอะไรติดอยู่ที่แก้มฉันหรือไง”
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เมื่อได้ล้อเลียนเหตุผลที่เธอเคยใช้ในครั้งก่อน ดาวประกายหยุดนิ่งเพื่อมอง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันมอง เพราะกลัวคุณจะหายไปอีก”
คำพูดของเธอทำให้เขาหยุดก้าวเดินแล้วหันกลับมา ดวงตาคมคู่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยรัก
“ถ้าอย่างนั้นเธอคงได้มองฉันไปอีกนาน เพราะฉันจะอยู่ตรงนี้...ตรงที่สายตาเธอมองเห็น”
“ตลอดไปเลยเหรอคะ”
“ตลอดเวลาที่เธอต้องการ”
“จริงเหรอคะ แล้วเรื่องของคุณล่ะ ปัญหาที่บ้าน แล้วก็...คุณช่อชมพู”
“เธออยู่ที่นี่ ไม่ได้ข่าวอะไรเลยเหรอ อนณไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังบ้างเลยเหรอ”
“ก็ก่อนที่เราจะจากกัน คุณบอกเองว่ามันคงดีกว่าถ้าฉันไม่รู้เรื่องอะไรของคุณอีก ฉันก็เลยไม่เคยถามคุณอนณ แล้วคุณอนณก็ไม่เคยบอกฉัน”
สิตะพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในระยะเวลาหนึ่งปีกว่าๆ ให้ฟังอย่างละเอียด
หลังจากที่เขาบวชไม่กี่เดือน พ่อก็ย้ายมาอยู่จังหวัดเดียวกัน โดยวางมือจากมหาคำดีรักกรุ๊ป แต่ไม่ได้ยกสมบัติทั้งหมดให้เพื่อนรักเพื่อนแค้นอย่างที่ฝ่ายนั้นหวัง สาธิตขายหุ้นให้กับผู้บริหารที่ถือหุ้นรองลงมา ทำให้คนที่มีหุ้นอยู่ในมือไม่ถึงครึ่งอย่างชัชวาล มีอำนาจไม่พอจะสั่งการใดๆ แม้จะโกรธ แต่ชัชวาลก็ยังหวังว่า ถ้าลูกสาวเพียงคนเดียวได้แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนเก่าเมื่อไร ทรัพย์สินอื่นๆ อีกมากมายก็ต้องตกเป็นของตน
หารู้ไม่ว่าในเวลานั้น ช่อชมพูกำลังพยายามอย่างหนักเพื่อจะได้หลุดพ้นจากพันธะสัญญานี้ เธอทำในสิ่งที่ผู้หญิงดีๆ ไม่ควรทำ นั่นคือการตั้งหน้าตั้งตาหาผู้ชายที่เหมาะสมและมั่งคั่ง เพื่อให้เขาผู้นั้นมาทำหน้าที่แทนผู้ชายที่ไม่ได้รักเธอ
“หา!!! คุณพู่ทำขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ใช่ พู่ยอมทำขนาดนั้นเพื่อฉัน เพื่อที่ฉันจะได้เป็นอิสระ”
“แล้วตอนนี้คุณพู่เธอเป็นยังไงบ้าง เจอผู้ชายคนนั้นแล้วเหรอคะ แล้วคุณพ่อของเธอยอมเหรอคะ”
“ทำไมจะไม่ยอมล่ะ ถ้าผู้ชายคนนั้นรวยกว่าฉัน…” สิตะเว้นวรรคไป เมื่อนึกถึงหญิงสาวร่างบางระหง ที่เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มสดใสอย่างที่เขาไม่ได้เห็นมานาน โดยข้างๆ คือผู้ชายที่สร้างความสุขให้แก่เธอ “เพราะพู่เป็นคนดี พู่เลยได้เจอคนดีๆ ไม่ใช่แค่ฐานะหรอก แต่ผู้ชายคนนั้น มีสิ่งที่คู่ควรกับพู่ นั่นคือความรัก”
“รักเหรอคะ!!! หมายความว่า ตอนแรกก็แค่หลอกๆ แต่ไปๆ มาๆ ก็รักกันจริงเหรอคะ”
“ใช่ ประมาณนั้น”
“โอ้โห... เหลือเชื่อจัง อย่างกับในหนัง ฉันขอได้ไหมคะ ฉันขอเอาไปเป็นพล็อตนิยายเรื่องใหม่ของฉันได้ไหม ฉันว่าแบบนี้มันน่าสนใจมากเลย ฉันเห็นภาพเป็นฉากๆ แล้วเนี่ย” ดาวประกายว่าอย่างกระตือรือร้น ทำให้คนตัวสูงอดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความเอ็นดู
“ไหนบอกว่าจะเอาเรื่องของเราไปแต่งเป็นนิยายเรื่องใหม่ แล้วจะให้อนณเป็นพระเอก”
“คุณรู้ได้ยังไง” หญิงสาวถามด้วยความตกใจ แต่เขากลับตอบเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่
“ก็เธอเขียนจดหมายถึงฉันไม่ใช่เหรอ”
ดาวประกายทำหน้าฉงน เขาจึงหัวเราะเบาๆ อีกครั้งก่อนเฉลย “แม่เธอให้ฉันอ่านหมดแล้ว”
“หา!!! แม่เนี่ยนะ”
สิตะเล่าให้ฟังว่าหลังจากที่เขาสึกออกมา และเคลียร์ปัญหาของตัวเองได้สำเร็จ เขาก็ติดต่อมายังหมื่นอาสา ได้พูดคุย และนัดเจอกับมารดาของเธอ ในตอนแรกฝ่ายนั้นก็ยังกังวลเกี่ยวกับตัวเขา แต่เมื่อเขายืนยันให้เห็น ว่าจะไม่มีคนร้ายคนใดมาทำอันตรายดาวประกายได้อีก เดือนทอก็เริ่มยอมรับเขา จนกลายเป็นยอมร่วมมือกับการมาของเขาในครั้งนี้
“งั้นเรื่องที่คุณปลอมมาเป็นคนงานคนใหม่ แม่ พี่อิ่ม ก็ร่วมมือด้วยน่ะสิ”
“ใช่... โกรธเหรอ”
เพราะเขาถาม ดาวประกายก็เลยคิดว่าน่าจะลองแกล้งงอนดูหน่อย อยากรู้ว่าผ่านไปหนึ่งปี เขาจะมีวิธีง้อเธออย่างไร หญิงสาวเลยไม่ตอบ ทำเป็นเบือนหน้าไปทางอื่น ชายหนุ่มเห็นก็กลับหัวเราะหึหึในลำคอ ก่อนจะยื่นมือมาหยิกป่องๆ ของเธออย่างแสนรัก
“ไหนแม่เธอบอกว่าเธอโตขึ้น ก็ยังเหมือนเดิม”
“โอ๊ย คุณสิตะน่ะ ฉันไม่เหมือนเดิมสักหน่อย ฉันโตขึ้นแล้วจริงๆ นะ ฉันมีเหตุผลกว่าเมื่อก่อนตั้งเยอะ เมื่อกี้ฉันแกล้งต่างหาก ใครจะงอนละคะ เสียเวลา กว่าจะได้รัก กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน มันนานแค่ไหน ถ้าต้องงอนกันอีกก็เปลืองเวลาแย่”
เธอว่าแล้วยิ้มให้ มือใหญ่จึงเปลี่ยนจากบีบแก้ม มาเป็นสัมผัสอย่างแผ่วเบา
“แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยน... คือเธอยังเป็นคนที่ฉันรัก”
คำพูดตรงๆ ของเขาทำให้ดาวประกายนิ่งงันไปอึดใจ ก่อนที่ใบหน้าจะกระจ่างไปด้วยรอยยิ้ม
ไม่มีคำพูดใดอีกแล้วที่จะเอ่ย หญิงสาวถลาเข้ากอดร่างสูงใหญ่ของเขาด้วยความรัก ชายหนุ่มเองก็โอบกอดเธอแนบแน่นให้สมความคิดถึงที่มี ราวกับต้องการให้ช่วงเวลานี้ ทดแทนแรมปีที่ห่างหาย
ใครเล่าจะรู้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นอีก ขอเพียงตอนนี้มีกันก็พอแล้ว
--------------
ขอโทษนะคะที่หายไปนานนนนนนนนมากกกกก
สารภาพว่ายังไม่ได้แต่งตอนจบเลย วันนี้เลยเอามาฝากแค่ครึ่งเดียวก่อน หวังว่าจะยังจำกันได้นะคะ
ขอบคุณมากค้าาาา
ปลายสี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 พ.ค. 2556, 03:01:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 พ.ค. 2556, 03:01:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 1513
| << ดาวปาฏิหาริย์ บทที่ 36 |
goldensun 26 พ.ค. 2556, 08:26:29 น.
นานจนคิดว่าพลาดตอนจบไปเมื่ฮไหร่กัน ขอบคุณค่ะ ที่ไม่ทิ้งให้ค้าง
นับถือน้ำใจช่อชมพูจริงๆ
นานจนคิดว่าพลาดตอนจบไปเมื่ฮไหร่กัน ขอบคุณค่ะ ที่ไม่ทิ้งให้ค้าง
นับถือน้ำใจช่อชมพูจริงๆ