มนตรา นิทรานคร (นิยายรักแนวอิงประวัติศาสตร์ใช้นามปากกาใหม่ มณีมาลา ค่ะ)
เรื่อง มนตรา นิทรานคร
นามปากกา มณีมาลา
(นิยายรักแนวอิงประวัติศาสตร์ใช้นามปากกาใหม่ มณีมาลา ค่ะ)
นามปากกา มณีมาลา
(นิยายรักแนวอิงประวัติศาสตร์ใช้นามปากกาใหม่ มณีมาลา ค่ะ)
Tags: มณีมาลา กฤตยุคล พิมพลอย นิทรานคร มนตรา
ตอน: บทนำ
บทนำ
รัตติกาลที่มืดมิดยามฝนตกโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสายไม่มีแม้แต่สรรพเสียงใดๆแข่งกับเสียงของสายฝนได้นอกจากเสียงเครื่อปรับอากาศภายในห้องนอนที่ดังอยู่แผ่วๆ พ่นความเย็นออกมาปะทะกับอากาศหนาวเหน็บจากภายนอกบ้านเดี่ยวหรูหราไสตล์ยุโรปแทบชาญเมือง
มณีมาลา มณีมาลา ตื่นเถิดมณีมาลา ถึงเวลาแล้ว
เสียงนั้นดังกังวาลอยู่ข้างหูแต่เธอกลับรู้สึกว่าเสียงนั้นดังมาจากในที่ซึ่งไกล ไกลแสนไกล ไกลเหลือเกิน
เจ้าของใบหน้ารูปไข่คิ้วเรียวรับกับดวงตากลมโต จมูกสวยได้รูปรับกับริมฝีปากอวบอิ่ม ผิวขาวเนียนละเอียดอยู่ในท่าทางนอนกระสับกระส่ายด้วยอากาศที่หนาวเหน็บหรือด้วยอะไรก็ตามคนร่างเล็กกระชับผ้านวมนุ่มผืนใหญ่แต่ยังไม่สามารถคลายความหนาวเย็นไปได้
เพราะนั่นไม่ใช่ความหนาวเย็นจากสายฝนและเครื่องปรับอากาศหรอกแต่เป็นความหนาวเย็นยะเยือกชนิดจับขั้วหัวใจเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาและพบว่า
“นี่ฉันคงฝันอีกแล้วสินะ อ่านนิยายเรื่องนี้ทีไรเก็บมาฝันได้ทุกที”
ร่างแบบบางของคนวงหน้าจิ้มลิ้มมองไปรอบๆตัวไม่นึกกลัวอะไรก็นี่เป็นเพียงความฝันเมื่อสายตาปรับเข้ากับความมืดได้ ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของเทวสถานขนาดมหึมาอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนในชาตินี้ โคปุระที่โค่นล้มอยู่บนกองหินขนาดใหญ่เมื่อเงยหน้าขึ้นไปคือท้องฟ้ายามราตรีที่ดวงดาวกำลังแข่งกันเรืองแสงพริบพราวและมีต้นสะปงขึ้นกอดก่ายอยู่รายรอบยอดปราสาทมันกำลังโยกย้ายกิ่งก้านไปตามลมแรงหนาวเหน็บ
เบื้องหน้านั้นคือทับหลังภาพพระกฤษณะสังหารนาคที่ล่วงหล่นมาวางนอนปะปนอยู่บนกองหินเป็นลักษณะศิลปะคล้ายกับสมัยปาปวนที่เธอเคยเห็น เมื่อมองด้านข้างมุมปราสาทร้างระเบียงคดนี้มีนางอัปสราจำหลักอยู่แต่ความมืดทำให้เธอมองไม่เห็นองค์ประกอบใดนอกจากเค้าลางรูปสลักอัปสรา
“ถึงจะฝันอยู่แต่มันก็ดูน่ากลัวนะ”
แต่เมื่อก้าวถอยหลังก็พบว่าเท้าเปล่าเปลือยสะดุดเข้ากับหน้าบันรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณเธอรับรู้ได้แม้จะรู้สึกค้านอยู่ในใจความมืดมิดขนาดนี้ทำไมเธอถึงรับรู้ได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรแต่แล้ว ความเจ็บแปลบแล่นเข้าสู่เรือนกายก่อนที่เธอจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงอย่างคนตกใจสุดขีดก็ฝันที่ไหนมันจะทำให้เจ็บได้ล่ะ
เท่านั้นวิญญาณนักวิ่งเหรียญทองโอลิมปิคก็เข้าสิงทันที
“มณีมาลา กลับมา มณีมาลา กลับมาได้แล้ว” เสียงของใครบางคนยังดังแว่วมากับสายลม
เสียงนั้นดังกังวาลอยู่ทางด้านหลังไล่ตามเจ้าของร่างบางซึ่งวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตก้าวกระโดดผ่านหินก้อนใหญ่ที่ล่วงหล่นมาทับทมกันเกลื่อนกลาดนานนับพันปี เสียงฝีเท้าหนักที่วิ่งตามมาไม่รู้ว่านี้ความจริงหรืออยู่ในฝันร้าย แต่มันทำให้กลัวจนแทบขาดสติ ก่อนที่เธอจะเห็นช่องทางซึ่งต้องแทรกตัวผ่านมะหวดที่หักเข้าไปพบระเบียงคดที่พังจนเหลือเคล้าลางว่าเคยเป็นระเบียงคดมาก่อน เมื่อวิ่งผ่านจุดนั้นไปจนสุดทางพิมพลอยก็พบว่าเธอมาอยู่ในอุโมงค์ที่มืดมิดจนมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากความกลัวภายในใจจนได้ยินเสียงของหัวใจเต้นเป็นจังหวะเร็วและแรง
เสียงตึกๆ ราวกับคนหลายสิบคนวิ่งตามมาอย่างกระชั้นชิดนั้นได้หยุดลงก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าเหมือนเกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงเสียงก้อนหินพังถล่มลงมาร่างบางยกสองมืออุดหูหลับตานิ่งรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงวิญญาณได้แต่ส่งเสียงกรีดร้องขับไล่ความกลัวก่อนที่หนังสือนิยายเล่มหนาในมือจะล่วงหล่นดังตุบและปลุกพิมพลอยขึ้นมาจากภวังค์สู่ความเป็นจริง
เจ้าของร่างบางลุกขึ้นมานั่งในเวลาเกือบจะตีห้าและถอนหายใจพร้อมปาดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่แย่งกันผุดขึ้นที่หน้าผาก ปราสาทร้างกลางป่าหายไป ความน่าสะพรึงกลัวหมดสิ้นเหลือเพียงห้องนอนสว่างอบอุ่นน่ารักจัดตามไสตล์วิลเทจ ตามรสนิยมเจ้าของห้อง พิมพลอยยกมือทาบอกเมื่อแน่ใจว่าเมื่อครู่มันคือความฝันลมหายใจก็ถูกผ่อนออกมาเบาๆและกำลังลุกขึ้นยื่นเพื่อเดินไปเก็บวรรณกรรมเล่มหนาเรื่องดังแนวผจญภัยที่หล่นข้างเตียงขึ้นมาซึ่งก่อนหน้าหลับเธอถือมันไว้ในมืออ่านไปหลายหน้าก่อนจะเผลอหลับ แต่แล้วต้องชะงักเมื่อผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตานั้นเปื้อนเลือด และความรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าก็ทำให้ปวดแปลบจนต้องก้มไปมอง
“เป็นไปไม่ได้”
.++++++++++++++++++++
เรื่องนี้เป็นนิยายรักอิงประวัติศาสตร์ค่ะ ฝากติ ชม ด้วยนะคะ
รัตติกาลที่มืดมิดยามฝนตกโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสายไม่มีแม้แต่สรรพเสียงใดๆแข่งกับเสียงของสายฝนได้นอกจากเสียงเครื่อปรับอากาศภายในห้องนอนที่ดังอยู่แผ่วๆ พ่นความเย็นออกมาปะทะกับอากาศหนาวเหน็บจากภายนอกบ้านเดี่ยวหรูหราไสตล์ยุโรปแทบชาญเมือง
มณีมาลา มณีมาลา ตื่นเถิดมณีมาลา ถึงเวลาแล้ว
เสียงนั้นดังกังวาลอยู่ข้างหูแต่เธอกลับรู้สึกว่าเสียงนั้นดังมาจากในที่ซึ่งไกล ไกลแสนไกล ไกลเหลือเกิน
เจ้าของใบหน้ารูปไข่คิ้วเรียวรับกับดวงตากลมโต จมูกสวยได้รูปรับกับริมฝีปากอวบอิ่ม ผิวขาวเนียนละเอียดอยู่ในท่าทางนอนกระสับกระส่ายด้วยอากาศที่หนาวเหน็บหรือด้วยอะไรก็ตามคนร่างเล็กกระชับผ้านวมนุ่มผืนใหญ่แต่ยังไม่สามารถคลายความหนาวเย็นไปได้
เพราะนั่นไม่ใช่ความหนาวเย็นจากสายฝนและเครื่องปรับอากาศหรอกแต่เป็นความหนาวเย็นยะเยือกชนิดจับขั้วหัวใจเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาและพบว่า
“นี่ฉันคงฝันอีกแล้วสินะ อ่านนิยายเรื่องนี้ทีไรเก็บมาฝันได้ทุกที”
ร่างแบบบางของคนวงหน้าจิ้มลิ้มมองไปรอบๆตัวไม่นึกกลัวอะไรก็นี่เป็นเพียงความฝันเมื่อสายตาปรับเข้ากับความมืดได้ ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเธอกำลังยืนอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของเทวสถานขนาดมหึมาอย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนในชาตินี้ โคปุระที่โค่นล้มอยู่บนกองหินขนาดใหญ่เมื่อเงยหน้าขึ้นไปคือท้องฟ้ายามราตรีที่ดวงดาวกำลังแข่งกันเรืองแสงพริบพราวและมีต้นสะปงขึ้นกอดก่ายอยู่รายรอบยอดปราสาทมันกำลังโยกย้ายกิ่งก้านไปตามลมแรงหนาวเหน็บ
เบื้องหน้านั้นคือทับหลังภาพพระกฤษณะสังหารนาคที่ล่วงหล่นมาวางนอนปะปนอยู่บนกองหินเป็นลักษณะศิลปะคล้ายกับสมัยปาปวนที่เธอเคยเห็น เมื่อมองด้านข้างมุมปราสาทร้างระเบียงคดนี้มีนางอัปสราจำหลักอยู่แต่ความมืดทำให้เธอมองไม่เห็นองค์ประกอบใดนอกจากเค้าลางรูปสลักอัปสรา
“ถึงจะฝันอยู่แต่มันก็ดูน่ากลัวนะ”
แต่เมื่อก้าวถอยหลังก็พบว่าเท้าเปล่าเปลือยสะดุดเข้ากับหน้าบันรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณเธอรับรู้ได้แม้จะรู้สึกค้านอยู่ในใจความมืดมิดขนาดนี้ทำไมเธอถึงรับรู้ได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรแต่แล้ว ความเจ็บแปลบแล่นเข้าสู่เรือนกายก่อนที่เธอจะกรีดร้องออกมาสุดเสียงอย่างคนตกใจสุดขีดก็ฝันที่ไหนมันจะทำให้เจ็บได้ล่ะ
เท่านั้นวิญญาณนักวิ่งเหรียญทองโอลิมปิคก็เข้าสิงทันที
“มณีมาลา กลับมา มณีมาลา กลับมาได้แล้ว” เสียงของใครบางคนยังดังแว่วมากับสายลม
เสียงนั้นดังกังวาลอยู่ทางด้านหลังไล่ตามเจ้าของร่างบางซึ่งวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตก้าวกระโดดผ่านหินก้อนใหญ่ที่ล่วงหล่นมาทับทมกันเกลื่อนกลาดนานนับพันปี เสียงฝีเท้าหนักที่วิ่งตามมาไม่รู้ว่านี้ความจริงหรืออยู่ในฝันร้าย แต่มันทำให้กลัวจนแทบขาดสติ ก่อนที่เธอจะเห็นช่องทางซึ่งต้องแทรกตัวผ่านมะหวดที่หักเข้าไปพบระเบียงคดที่พังจนเหลือเคล้าลางว่าเคยเป็นระเบียงคดมาก่อน เมื่อวิ่งผ่านจุดนั้นไปจนสุดทางพิมพลอยก็พบว่าเธอมาอยู่ในอุโมงค์ที่มืดมิดจนมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากความกลัวภายในใจจนได้ยินเสียงของหัวใจเต้นเป็นจังหวะเร็วและแรง
เสียงตึกๆ ราวกับคนหลายสิบคนวิ่งตามมาอย่างกระชั้นชิดนั้นได้หยุดลงก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าเหมือนเกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงเสียงก้อนหินพังถล่มลงมาร่างบางยกสองมืออุดหูหลับตานิ่งรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงวิญญาณได้แต่ส่งเสียงกรีดร้องขับไล่ความกลัวก่อนที่หนังสือนิยายเล่มหนาในมือจะล่วงหล่นดังตุบและปลุกพิมพลอยขึ้นมาจากภวังค์สู่ความเป็นจริง
เจ้าของร่างบางลุกขึ้นมานั่งในเวลาเกือบจะตีห้าและถอนหายใจพร้อมปาดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่แย่งกันผุดขึ้นที่หน้าผาก ปราสาทร้างกลางป่าหายไป ความน่าสะพรึงกลัวหมดสิ้นเหลือเพียงห้องนอนสว่างอบอุ่นน่ารักจัดตามไสตล์วิลเทจ ตามรสนิยมเจ้าของห้อง พิมพลอยยกมือทาบอกเมื่อแน่ใจว่าเมื่อครู่มันคือความฝันลมหายใจก็ถูกผ่อนออกมาเบาๆและกำลังลุกขึ้นยื่นเพื่อเดินไปเก็บวรรณกรรมเล่มหนาเรื่องดังแนวผจญภัยที่หล่นข้างเตียงขึ้นมาซึ่งก่อนหน้าหลับเธอถือมันไว้ในมืออ่านไปหลายหน้าก่อนจะเผลอหลับ แต่แล้วต้องชะงักเมื่อผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตานั้นเปื้อนเลือด และความรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าก็ทำให้ปวดแปลบจนต้องก้มไปมอง
“เป็นไปไม่ได้”
.++++++++++++++++++++
เรื่องนี้เป็นนิยายรักอิงประวัติศาสตร์ค่ะ ฝากติ ชม ด้วยนะคะ
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มิ.ย. 2556, 13:51:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มิ.ย. 2556, 16:50:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 1909
| ตอนที่ 1 >> |
อัปสรา 6 มิ.ย. 2556, 13:51:59 น.
ห่างหายไปจากเว็บสิรินดาเสียนาน ลืมกันหรือยังนะ
ห่างหายไปจากเว็บสิรินดาเสียนาน ลืมกันหรือยังนะ
ยุพากร 6 มิ.ย. 2556, 17:48:38 น.
ขอบคุณ คุณอัปสรามากๆ ค่ะ ที่กรุณาเข้าไปให้กำลังใจ
สำหรับ มนตรา นิทรานคร ภายใต้นามปากกาใหม่ เข้ากันกับชื่อเรื่องมากๆ ค่ะ ที่สำคัญ จั่วหัวไว้ว่าอิงประวัติศาสตร์ ทำให้ต้องรีบติดตามค่ะ คอยตอนต่อไปเช่นกันนะคะ เริ่มมาก็น่าสนุกมากๆ แล้วค่ะ สู้ๆ นะคะ
ขอบคุณ คุณอัปสรามากๆ ค่ะ ที่กรุณาเข้าไปให้กำลังใจ
สำหรับ มนตรา นิทรานคร ภายใต้นามปากกาใหม่ เข้ากันกับชื่อเรื่องมากๆ ค่ะ ที่สำคัญ จั่วหัวไว้ว่าอิงประวัติศาสตร์ ทำให้ต้องรีบติดตามค่ะ คอยตอนต่อไปเช่นกันนะคะ เริ่มมาก็น่าสนุกมากๆ แล้วค่ะ สู้ๆ นะคะ
mhengjhy 6 มิ.ย. 2556, 18:17:20 น.
ยังไม่ลืมค่าาาา
ยังไม่ลืมค่าาาา
อัปสรา 6 มิ.ย. 2556, 19:35:37 น.
ขอบคุณ คุณยุพากรมากที่เป็นกำลังใจให้นก คุณ Mhengjhy คุณเสรามณ๊ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะดีใจที่ไม่ลืมกัน
ขอบคุณ คุณยุพากรมากที่เป็นกำลังใจให้นก คุณ Mhengjhy คุณเสรามณ๊ ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะดีใจที่ไม่ลืมกัน
Zephyr 6 มิ.ย. 2556, 21:39:02 น.
น่าสนใจค่ะ รอติดตามค่ะ
น่าสนใจค่ะ รอติดตามค่ะ
อัปสรา 8 มิ.ย. 2556, 06:56:49 น.
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ เช้านี้มีเรียนเขียนบทเลยไม่ได้มาลงต่อให้เดี๋ยวพรุ่งนี้คงมาต่อ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ เช้านี้มีเรียนเขียนบทเลยไม่ได้มาลงต่อให้เดี๋ยวพรุ่งนี้คงมาต่อ