มนตรา นิทรานคร (นิยายรักแนวอิงประวัติศาสตร์ใช้นามปากกาใหม่ มณีมาลา ค่ะ)
เรื่อง มนตรา นิทรานคร
นามปากกา มณีมาลา
(นิยายรักแนวอิงประวัติศาสตร์ใช้นามปากกาใหม่ มณีมาลา ค่ะ)
นามปากกา มณีมาลา
(นิยายรักแนวอิงประวัติศาสตร์ใช้นามปากกาใหม่ มณีมาลา ค่ะ)
Tags: มณีมาลา กฤตยุคล พิมพลอย นิทรานคร มนตรา
ตอน: ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 เสียงเพรียกหาจากนิทรานคร
“เป็นไปไม่ได้ ฉันนอนหลับแล้วทับยุงตายหรือไง ดูสิเลือดเปื้อนที่นอนหมดเลย” พิมพลอยมองยุงตัวใหญ่คงกินเลือดไปจนเต็มท้อง มันตายแล้ว และเลือดเปอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาว สงสารทั้งยุงที่ต้องมาตายก่อนวัยอันควรเธอนึก และนึกสงสารที่ตัวเองต้องซักผ้าปูที่นอนใหม่
เสียงเคาะประตูสามครั้ง ทำให้พิมพลอยรีบไปเปิดประตูห้องนอน
“เกิดอะไรขึ้นหรือลูกแม่ได้ยินเสียงลูกร้องเสียงดังไปถึงห้องแม่”
“คือหนูคงฝันร้ายน่ะค่ะ แม่และก็นั่นดูสิผ้าปูที่นอนเพิ่งสักไปเมื่อวานต้องซักใหม่อีกแล้วหนูคงไปเผลอตบมันตอนไหน ยุงตัวใหญ่นั่นแบนเรียบไปกับที่นอนเลือดสีแดงเข้มเปื้อนผ้าปูที่นอนหมดเลย”
มารดาของพิมพลอยเป็นคนใจบุญ “โธ่ เอ้ย เจ้ายุงโชคร้ายดีจะได้ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีขึ้น” นางยื่นหน้าไปมองยุงตัวใหญ่ที่โชคร้ายพร้อมลอยเลือดบนที่นอน หลักฐานบ่งบอกว่ามันเพิ่งจะกินเลือดพิมพลอยไปเต็มท้องก่อนตาย
“เอ๊ะ แล้วนั่น ตายจริงลูกไปทำอะไรมา”
“อะไรคะแม่”
“ที่ข้อเท้าของลูกนั่น”
ว้าย!
“ตายจริง” ความเจ็บเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีเมื่อถูกมารดาทัก
“เลือด”
“ลูกไปโดนอะไรมา เลือดเต็มเลยมานี่แม่จะทำแผลให้”
พิมพลอย ทรุดนั่งลงไปบนเตียงนอน
“พิมพลอย เป็นอะไรไปลูก พิมพลอย”
“หรือมันไม่ใช่ฝัน ไม่จริง มันจะเป็นไปได้อย่างไร”
“ลูกนอนละเมออีกแล้วใช่ไหม คงเดินไปเตะอะไรเข้าล่ะสิ ก็แม่บอกหลายทีแล้วให้เก็บห้องให้เรียบร้อย”
ตั้งแต่เล็กพิมพลอย มักจะนอนหลับไปและละเมอร้องห่มร้องไห้ บางครั้งก็จะละเมอเรียกชื่อหนึ่งขึ้นมา โฉกโกกีรปุระ แต่เมื่อโตขึ้นอาการนั้นค่อยๆหายไป
“ละเมอหรือคะ” พิมพลอยคิดอยู่ในใจแต่ไม่อยากเล่าอะไรให้มารดาฟังกลัวว่ามันจะทำให้ท่านไม่สบายใจไปเปล่าๆ
+++++++++++++++++++++++++++
เครือข่ายสังคมที่เชื่อมต่อผู้คนกับเพื่อนและคนอื่นๆ เข้าหากันได้อย่างสะดวกและรวดเร็วในยุคปัจจุบันคงไม่พ้นเฟชบุ๊ค พิมพลอยเปิดข้อความส่วนตัวขึ้นมาและพบว่าเพื่อนคนหนึ่งส่งข้อความมาชวนเธอไปเที่ยวประเทศหนึ่งซึ่งพิมพลอยมีความฝันว่าอยากจะไปมาตั้งแต่มัธยมต้นจนจบมหาวิทยาลัยและเข้าสู่การทำงานเธอไปมาหลายประเทศแต่ก็ยังไม่ได้ไปประเทศนั้นเสียทีเนื่องจากบิดามารดา และคนรักห่วงเรื่องความปลอดภัย
ไปด้วยกันไหม รุ่นพี่ของเราเขาจะจัดทริป ไปชมปราสาทในประเทศที่ตัวเองเคยบอกว่าอยากไป มีไฮไลต์ปราสาทกลางป่านิทรานคร ถ้าไปเราจะได้ไปบอกพี่เขาให้ลงชื่อเรากับตัวเองด้วย รีบตัดสินใจเร็วนะได้ข่าวว่ากำลังจะเต็มแล้ว” พร้อมแนบไฟล์รายละเอียดมาให้
พิมพลอยนั่งอ่านจนจบหลายปราสาทเป็นที่รู้จักดีของชาวโลกแต่หลายปราสาทเธอไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่สายตาคู่สวยไปหยุดอยู่ในบรรทัดที่เขียนว่า ปราสาทร้างกลางป่านิทรานคร
“นิทรานครอย่างนั้นเหรอ ปราสาทที่หลับไหล แล้วเมื่อไหร่จะตื่นเสียทีล่ะ” พิมพลอยพูดเล่นไปตามอารมณ์
“ก็คอยแต่เจ้ามาปลุกนั่นแหละ มณีมาลา”
ไม่ได้ยินฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น พิมพลอยบอกกับตัวเองเป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้ยินชื่อนี้มณีมาลาพิมพลอยมีสัมผัสพิเศษ แต่เธอมักจะคิดว่านั่นไม่ใช่พรสวรรค์แต่คือความน่ารำคาญที่สวรรค์บรรดารมาให้หลายครั้งไปในสถานที่แปลกๆ เธอมักจะพบเห็นสิ่งที่ใครมองไม่เห็น บางครั้งมาในลักษณะที่แตกต่างกันไม่ว่าจะเป็นรูป กลิ่น และเสียงแล้วแต่โอกาส แต่นั่นหากพูดมากไปใครๆอาจมองว่าเธอเป็นบ้า ทางทีดีคือเงียบซะ
ในระหว่างที่ดูและอ่านข้อความของเพื่อนไม่รู้ เจ้าสองมือนั่นพิมพ์ตอบไปตอนไหนแต่เวลานี้ข้อความที่ตอบกลับเพื่อนกบับไปก็คือ
ไปสิ ฉันไปแน่ ไม่มีอะไรจะขัดขวางฉันให้ไปที่นั่นได้
“เราพิมพ์ตอบไปตอนไหนเนี่ย แต่ก็เอาเถอะอยากไปอยู่แล้วนี่”
เธอบอกกับตัวเองว่าก็ดีเหมือนกันเธอจะต้องไปชมสิ่งมหัศจรรย์ของโลกให้ได้ รวมถึงเทวสถาน ปราสาทน้อยใหญ่ อีกมากมายซึ่งล้วนแล้วแต่มีคุณค่าน่าค้นหาทั้งสิ้น
ไม่ไปคราวนี้แล้วจะได้ไปตอนไหนกัน
เจ้าของร่างสูงสง่าผิวพรรณผ่องอำไพไม่ดำเช่นเผ่าพันธุ์ ใบหน้าเข้มคม คิ้วเค้มดกดำดั่งครรศร รับกับดอกตาคมกริบ จมูกโด่งสันได้รูป ริมฝีปากหยักเยียดยิ้มเล็กน้อยอย่างพอพระทัยก่อนจะเลือนหายไปในผนังห้องด้านหลังที่พิมพลอยกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
++++++++++++++++++++
เดี๋ยวมาลงส่วนที่เหลือต่อไห้นะคะ
“เป็นไปไม่ได้ ฉันนอนหลับแล้วทับยุงตายหรือไง ดูสิเลือดเปื้อนที่นอนหมดเลย” พิมพลอยมองยุงตัวใหญ่คงกินเลือดไปจนเต็มท้อง มันตายแล้ว และเลือดเปอะเปื้อนผ้าปูที่นอนสีขาว สงสารทั้งยุงที่ต้องมาตายก่อนวัยอันควรเธอนึก และนึกสงสารที่ตัวเองต้องซักผ้าปูที่นอนใหม่
เสียงเคาะประตูสามครั้ง ทำให้พิมพลอยรีบไปเปิดประตูห้องนอน
“เกิดอะไรขึ้นหรือลูกแม่ได้ยินเสียงลูกร้องเสียงดังไปถึงห้องแม่”
“คือหนูคงฝันร้ายน่ะค่ะ แม่และก็นั่นดูสิผ้าปูที่นอนเพิ่งสักไปเมื่อวานต้องซักใหม่อีกแล้วหนูคงไปเผลอตบมันตอนไหน ยุงตัวใหญ่นั่นแบนเรียบไปกับที่นอนเลือดสีแดงเข้มเปื้อนผ้าปูที่นอนหมดเลย”
มารดาของพิมพลอยเป็นคนใจบุญ “โธ่ เอ้ย เจ้ายุงโชคร้ายดีจะได้ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีขึ้น” นางยื่นหน้าไปมองยุงตัวใหญ่ที่โชคร้ายพร้อมลอยเลือดบนที่นอน หลักฐานบ่งบอกว่ามันเพิ่งจะกินเลือดพิมพลอยไปเต็มท้องก่อนตาย
“เอ๊ะ แล้วนั่น ตายจริงลูกไปทำอะไรมา”
“อะไรคะแม่”
“ที่ข้อเท้าของลูกนั่น”
ว้าย!
“ตายจริง” ความเจ็บเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีเมื่อถูกมารดาทัก
“เลือด”
“ลูกไปโดนอะไรมา เลือดเต็มเลยมานี่แม่จะทำแผลให้”
พิมพลอย ทรุดนั่งลงไปบนเตียงนอน
“พิมพลอย เป็นอะไรไปลูก พิมพลอย”
“หรือมันไม่ใช่ฝัน ไม่จริง มันจะเป็นไปได้อย่างไร”
“ลูกนอนละเมออีกแล้วใช่ไหม คงเดินไปเตะอะไรเข้าล่ะสิ ก็แม่บอกหลายทีแล้วให้เก็บห้องให้เรียบร้อย”
ตั้งแต่เล็กพิมพลอย มักจะนอนหลับไปและละเมอร้องห่มร้องไห้ บางครั้งก็จะละเมอเรียกชื่อหนึ่งขึ้นมา โฉกโกกีรปุระ แต่เมื่อโตขึ้นอาการนั้นค่อยๆหายไป
“ละเมอหรือคะ” พิมพลอยคิดอยู่ในใจแต่ไม่อยากเล่าอะไรให้มารดาฟังกลัวว่ามันจะทำให้ท่านไม่สบายใจไปเปล่าๆ
+++++++++++++++++++++++++++
เครือข่ายสังคมที่เชื่อมต่อผู้คนกับเพื่อนและคนอื่นๆ เข้าหากันได้อย่างสะดวกและรวดเร็วในยุคปัจจุบันคงไม่พ้นเฟชบุ๊ค พิมพลอยเปิดข้อความส่วนตัวขึ้นมาและพบว่าเพื่อนคนหนึ่งส่งข้อความมาชวนเธอไปเที่ยวประเทศหนึ่งซึ่งพิมพลอยมีความฝันว่าอยากจะไปมาตั้งแต่มัธยมต้นจนจบมหาวิทยาลัยและเข้าสู่การทำงานเธอไปมาหลายประเทศแต่ก็ยังไม่ได้ไปประเทศนั้นเสียทีเนื่องจากบิดามารดา และคนรักห่วงเรื่องความปลอดภัย
ไปด้วยกันไหม รุ่นพี่ของเราเขาจะจัดทริป ไปชมปราสาทในประเทศที่ตัวเองเคยบอกว่าอยากไป มีไฮไลต์ปราสาทกลางป่านิทรานคร ถ้าไปเราจะได้ไปบอกพี่เขาให้ลงชื่อเรากับตัวเองด้วย รีบตัดสินใจเร็วนะได้ข่าวว่ากำลังจะเต็มแล้ว” พร้อมแนบไฟล์รายละเอียดมาให้
พิมพลอยนั่งอ่านจนจบหลายปราสาทเป็นที่รู้จักดีของชาวโลกแต่หลายปราสาทเธอไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่สายตาคู่สวยไปหยุดอยู่ในบรรทัดที่เขียนว่า ปราสาทร้างกลางป่านิทรานคร
“นิทรานครอย่างนั้นเหรอ ปราสาทที่หลับไหล แล้วเมื่อไหร่จะตื่นเสียทีล่ะ” พิมพลอยพูดเล่นไปตามอารมณ์
“ก็คอยแต่เจ้ามาปลุกนั่นแหละ มณีมาลา”
ไม่ได้ยินฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น พิมพลอยบอกกับตัวเองเป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้ยินชื่อนี้มณีมาลาพิมพลอยมีสัมผัสพิเศษ แต่เธอมักจะคิดว่านั่นไม่ใช่พรสวรรค์แต่คือความน่ารำคาญที่สวรรค์บรรดารมาให้หลายครั้งไปในสถานที่แปลกๆ เธอมักจะพบเห็นสิ่งที่ใครมองไม่เห็น บางครั้งมาในลักษณะที่แตกต่างกันไม่ว่าจะเป็นรูป กลิ่น และเสียงแล้วแต่โอกาส แต่นั่นหากพูดมากไปใครๆอาจมองว่าเธอเป็นบ้า ทางทีดีคือเงียบซะ
ในระหว่างที่ดูและอ่านข้อความของเพื่อนไม่รู้ เจ้าสองมือนั่นพิมพ์ตอบไปตอนไหนแต่เวลานี้ข้อความที่ตอบกลับเพื่อนกบับไปก็คือ
ไปสิ ฉันไปแน่ ไม่มีอะไรจะขัดขวางฉันให้ไปที่นั่นได้
“เราพิมพ์ตอบไปตอนไหนเนี่ย แต่ก็เอาเถอะอยากไปอยู่แล้วนี่”
เธอบอกกับตัวเองว่าก็ดีเหมือนกันเธอจะต้องไปชมสิ่งมหัศจรรย์ของโลกให้ได้ รวมถึงเทวสถาน ปราสาทน้อยใหญ่ อีกมากมายซึ่งล้วนแล้วแต่มีคุณค่าน่าค้นหาทั้งสิ้น
ไม่ไปคราวนี้แล้วจะได้ไปตอนไหนกัน
เจ้าของร่างสูงสง่าผิวพรรณผ่องอำไพไม่ดำเช่นเผ่าพันธุ์ ใบหน้าเข้มคม คิ้วเค้มดกดำดั่งครรศร รับกับดอกตาคมกริบ จมูกโด่งสันได้รูป ริมฝีปากหยักเยียดยิ้มเล็กน้อยอย่างพอพระทัยก่อนจะเลือนหายไปในผนังห้องด้านหลังที่พิมพลอยกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
++++++++++++++++++++
เดี๋ยวมาลงส่วนที่เหลือต่อไห้นะคะ
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 มิ.ย. 2556, 15:27:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มิ.ย. 2556, 15:31:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 1857
| << บทนำ | ตอนที่1 ครึ่งหลัง >> |
อัปสรา 7 มิ.ย. 2556, 15:32:16 น.
ฝากด้วยนะคะ เดี๋ยวจะมาลงต่อให้นะ
ฝากด้วยนะคะ เดี๋ยวจะมาลงต่อให้นะ
เสรามณี 7 มิ.ย. 2556, 17:25:20 น.
มาอ่านแล้วค่ะ สนุกมาก นิทรานคร ปราสาทที่หลับไหล มีพันธุมาวดีหลับอยู่รึเปล่าน้า
มาอ่านแล้วค่ะ สนุกมาก นิทรานคร ปราสาทที่หลับไหล มีพันธุมาวดีหลับอยู่รึเปล่าน้า
กรยุพา 7 มิ.ย. 2556, 17:34:10 น.
อ่านไปยิ้มไปค่ะ ตบยุงซะเลือดเปื้อนที่นอน...อันนี้ก็เคยค่ะ ว่าแต่พระเอกหรือเปล่าคะ...ที่นั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอม นึกภาพว่าผิวสวยมากๆ แล้วก็หล่อมากๆ ด้วย รอตอนต่อไปค่ะ ^^
อ่านไปยิ้มไปค่ะ ตบยุงซะเลือดเปื้อนที่นอน...อันนี้ก็เคยค่ะ ว่าแต่พระเอกหรือเปล่าคะ...ที่นั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอม นึกภาพว่าผิวสวยมากๆ แล้วก็หล่อมากๆ ด้วย รอตอนต่อไปค่ะ ^^
อัปสรา 7 มิ.ย. 2556, 18:05:09 น.
555 แต่ปราสาทนี้ ไม่มีพันธุมวดี ที่มีลิ่มปักอกอยู่ในโลงค่ะ มีแต่ กฤตยุคล และคนอีกมากมายที่รอการกลับมาของ มณีมาลา ถ้าอยากเห็นปราสาทนี้ตามไปดูที่เฟชบุคของนกนะคะ
https://www.facebook.com/chananchida.thumprasert?ref=tn_tnmn
555 แต่ปราสาทนี้ ไม่มีพันธุมวดี ที่มีลิ่มปักอกอยู่ในโลงค่ะ มีแต่ กฤตยุคล และคนอีกมากมายที่รอการกลับมาของ มณีมาลา ถ้าอยากเห็นปราสาทนี้ตามไปดูที่เฟชบุคของนกนะคะ
https://www.facebook.com/chananchida.thumprasert?ref=tn_tnmn
Zephyr 7 มิ.ย. 2556, 22:00:23 น.
กฤตยุคล ชื่อพระเอกป่าวน้า
ปรากฏออกมาแล้วแว้บหายไป เหม่อยู่ให้ชมโฉมนานๆหน่อยสิคะ
กฤตยุคล ชื่อพระเอกป่าวน้า
ปรากฏออกมาแล้วแว้บหายไป เหม่อยู่ให้ชมโฉมนานๆหน่อยสิคะ
violette 8 มิ.ย. 2556, 01:42:58 น.
เรื่องอื่นๆไม่เขียนต่อแล้วเหรอคะ
เรื่องอื่นๆไม่เขียนต่อแล้วเหรอคะ
อัปสรา 8 มิ.ย. 2556, 21:29:11 น.
สวัสดีค่ะคุณ Violette เรื่องอื่นๆที่ไม่ได้นำมาลงต่อเพราะรีไรต์ส่งกองบรรณาธิการไปแล้วรอคิวพิมพ์ค่ะก็เลยนำมาเผยแพร่ไม่ได้เพราะติดเรื่องลิขสิทธิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Violette เรื่องอื่นๆที่ไม่ได้นำมาลงต่อเพราะรีไรต์ส่งกองบรรณาธิการไปแล้วรอคิวพิมพ์ค่ะก็เลยนำมาเผยแพร่ไม่ได้เพราะติดเรื่องลิขสิทธิ์ค่ะ