เสน่หาในเพลิงแค้น
ความรักของ 'ธนาดล' ผลิบานท่ามกลางความแค้นที่รอวันสะสาง 'ธนาดล' จะทำเช่นไรหากต้องเลือกระหว่างความรักกับความแค้นที่มีตัวแปรชื่อ 'รัตติกาล' เจ้าของหัวใจที่หักห้ามรักร้อนจากเขาคนนั้น เมื่อปฏิเสธความรักอันหอมหวาน หากผลักไสแล้วใจกลับร้าวราน หัวใจดวงนี้ฤาไม่ใช่ของเธออีกต่อไป
Tags: สโนไวท์
ตอน: บทที่ 18
บทที่ 18
หาดทรายสีขาวนุ่มเท้ากับน้ำทะเลสีฟ้าคราม สวรรค์บนดินสำหรับรัตติกาล ดวงตาดำขลับทิ้งสายตามองไปยังท้องฟ้ากว้างก่อนลดสายตามองพื้นนำ้ หญิงสาวให้ความสนใจกับเรือประมงที่แล่นเข้าฝั่งยามดวงอาทิตย์คล้อยต่ำ วิถีชีวิตของชาวประมงเหล่านั้นเข้าฝั่งมาพักผ่อนกับครอบครัวก่อนจะออกหากินอีกทีตอนเช้าตรู่ ชีวิตคนเราเช่นกัน ต้องต่อสู้ และดิ้นรน ความรักครั้งใหม่กับหัวใจใช้แล้วของรัตติกาลได้ต่อสู้ และดิ้นรนเพื่อการเริ่มต้นครั้งใหม่เมื่อไม่นานมานี้
เกือบปีแล้วที่รัตติกาลไม่ได้กลับมาที่นี่...เกาะมุก สถานที่เดียวที่พร้อมจะต้อนรับหญิงสาวแม้ว่าเธอจะไม่มีเงินติดตัวมาแม้แต่บาทเดียว
ใช่แล้ว รัตติกาลมาที่นี่คนเดียว ส่วนธนาดลน่ะหรือ โน่น เขายังคงทำงานหัวปั่นทิ้งให้เธอนั่งแกร่วบนโซฟาพลิกนิตยสารแฟชั่นทำตัวไม่ต่างกับผู้หญิงไร้สาระหาแก่นสารไม่ได้แม้หญิงสาวยังรับจ้างสอนพิเศษเหมือนเดิม แต่มันก็ไม่ใช่งานประจำอยู่ดี การมีเวลาว่างถึงห้าวันต่อสัปดาห์ทำให้รัตติกาลเริ่มเบื่อ รัตติกาลอึดอัดที่จะต้องอยู่เฉยๆ แล้วใช้เงินของธนาดล หญิงสาวรู้สึกเหมือนยืมจมูกคนอื่นหายใจ ดังคำพูดที่เธอเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่งว่า “He gives you money, you give him control.”
รัตติกาลมาที่เกาะมุกโดยไม่บอกเขา ไม่ใช่สิ หญิงสาวแค่แวบมาหาเพื่อนเก่าเท่านั้นเอง กว่าธนาดลจะทราบว่าเธอหายไปก็คงอีกหลายวัน
เสียงกระทบกันของกระทะ และตะหลิวเป็นจังหวะเพียงครู่เดียวรัตติกาลก็ได้กลิ่นไข่เจียวฝีมือเจ้าของรีสอร์ท สักพักอาหารง่ายๆ ก็ถูกเสิร์ฟมาตรงหน้า ผู้ชายตัวโตถอดผ้ากันเปื้อนสีชมพูออกแล้วหยิบน้ำพริกน้ำปลาให้เธอ สูตรลับเป็นที่รู้กันอยู่สองคน
เมธัสมองรัตติกาลที่ก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารของตัวเองเงียบๆ ตั้งแต่มาที่นี่ ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวเอาแต่ซึมเศร้า ถามคำตอบคำทำให้เมธัสอดคิดไม่ได้ว่าธนาดลต้องทำร้ายจิตใจเพื่อนสาวของตนแน่ๆ
“นี่ตัวจะจ้องเราอีกนานไหม”
“เอ่อ เราขอโทษที” เมธัสว่าอย่างขอไปทีแล้วคว้าแก้วน้ำขึ้นดื่มพลางใช้ความคิด ชายหนุ่มไม่ทราบว่ารัตติกาลอยู่ในโหมดอารมณ์ไหน หากเขาทำเธอปรี๊ดแตกแล้วหนีไม่ทันคงเป็นเขานั่นแหละที่ต้องรับเคราะห์พายุอารมณ์แปรปรวนลูกนั้น
“คนบ้า มองแล้วไม่พูด”
“เออ ตัวจะไปดำน้ำกับเราไหม” ชายหนุ่มทำหูทวนลมแล้วถามถึงทริปดำน้ำของบรรดาคู่รัก กิจกรรมพิเศษที่ทางเกาะมุกจัดเพื่อเอาใจแขกคู่รักที่มาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ที่เกาะ
รัตติกาลอดน้อยใจกับความรักของตนไม่ได้ หญิงสาวปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ได้อิจฉาความรักของบรรดาแขกเหรื่อที่ต่างสนใจฟูลมูนปาร์ตี้ในวันพรุ่งนี้ คนขี้น้อยใจพาลไปถึงธนาดลที่ปล่อยให้เธอรอแล้วรอเล่า หน้าที่การงานของธนาดลทำให้รัตติกาลอดประชดไม่ได้ทั้งๆ ที่ทราบดีว่าเขาไม่มีทางได้ยิน
“ไม่ดีกว่า เราอยากพักผ่อน ไว้พรุ่งนี้ตัวค่อยเจอเราในปาร์ตี้ตอนค่ำ...กับฝรั่งกล้ามโต”
“ปาร์ตี้นี้ต้อนรับเฉพาะคนมีคู่แล้วตัวมีคู่แล้วหรือไง” เมธัสถามรัตติกาลอย่างกวนๆ ทั้งที่ทราบดีว่าคู่ของเธอก็คือเขานั่นแหละ
รัตติกาลเชิดปากเกือบติดจมูก เธอลุกขึ้นแล้วจิ้มอกเมธัสแรงๆ “ก็ตัวนั่นแหละที่ต้องไปเป็นเพื่อนเรา แล้วตัวก็อย่ามาหลอกเราเสียให้ยากเลยว่าปาร์ตี้นี้ไม่ได้มีเฉพาะคนทีคู่ คนไร้คู่อย่างเราก็ไปได้ย่ะ”
“เราภูมิใจนะที่มีเพื่อนอย่างตัว แสนรู้ไปหมด” ว่าแล้วเมธัสก็วิ่งเข้าบ้านทิ้งให้หญิงสาวที่เอ๋อๆ กับคำพูดของเขาคิดตาม เมื่อคิดได้ก็เห็นแต่หลังไวๆ ของเขาซะแล้ว ร่างบางกระทืบเท้าเร่าเหมือนกับเด็ก
“ตัวนิสัยไม่ดี ปากไม่ดี ปากหมา ฮึ่ย...”
เป็นดังคาด เมื่อธนาดลตรวจแฟ้มเล่มสุดท้ายเสร็จ ร่างบอบบางที่นั่งเป็นประจำบนโซฟาที่ให้เขา ‘คลายเครียด’ ได้อันตรธานหายไป ทีแรกเขาไม่ได้สนใจนักนึกว่าเธอไปหากาแฟดื่มชั้นล่างของอาคารตามปกติ
“นายครับ เธอ...”
บอดี้การ์ดส่วนตัวที่เขาจ้างไว้ติดตามรัตติกาลทุกฝีก้าวรายงานการแผลงฤทธิ์ของหญิงสาว ชายหนุ่มแทบจะทิ้งงานแล้วตามเธอไปทันทีที่ทราบว่าเธออยู่ที่ไหน หากแต่การตรวจสอบงบประมาณของปีนี้ก็สำคัญไม่แพ้กัน เมื่อธนาดลทราบว่ารัตติกาลปลอดภัยก็ดีแล้ว และเขามั่นใจว่าเจะดูแลผู้หญิงของเขาได้ กว่าธนาดลจะตามรัตติกาลไปที่เกาะมุกก็ช่วงสายของอีกวันแล้ว เมื่อเห็นว่าเสียเวลาไปมาก และเกรงว่ารัตติกาลจะงอนหนัก ธนาดลจึงใช้บริการเครื่องบินส่วนตัวของสักรินทร์มุ่งหน้าไปยังเกาะมุกทันที
เพราะคืนก่อนรัตติกาลไปยืมแผ่นหนังที่เมธัส ทั้งๆ รู้ว่าเป็นหนังผีสยองขวัญ แต่หลังจากที่ดูจบร่างบางต่างจินตนาการเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าเป็นผลให้เธอตื่นสายกว่าทุกวัน
รัตติกาลไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรทั้งนั้น เมื่อรับปากเมธัสว่าจะอยู่ร่วมงานปาร์ตี้แล้ว รัตติกาลนับเวลาให้ถึงงานปาร์ตี้เร็วๆ แล้วพรุ่งนี้เธอก็จะแพ็คกระเป๋ากลับไปหาเขา...สามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย
รัตติกาลแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำท่ามกลางฟองสบู่ จุดเทียนหอมสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลายไปอีกแบบ เสียงเพลงที่เธอชอบถูกเล่นซ้ำไปมา น้ำเสียงนุ่มลึกของ Shayne Ward นักร้องจากเกาะอังกฤษทำให้เธออดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงตาม
ร่างเปลือยเปล่าของรัตติกาลยังคงแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างเป็นสุข หากยามที่เธอจะเคลิ้มหลับกลับได้ยินกุกกักจากข้างนอก
“สงสัยจะหูฝาด” มือบางเอื้อมไปหยุดเครื่องเล่น แล้วหยิบถ้วยมูสช็อคโกแลตมาละเลียดอย่างมีความสุข
อร่อย เธอบอกกับตัวเอง...ไม่เสียเที่ยวที่แอบหนีธนาดลมา
“ตูม” ตาหวานที่เกือบจะปิดสนิทต้องปรือขึ้นอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ก็มีใครสักคนเข้ามาในโลกส่วนตัวของเธอ ปากที่จะกรีดร้องถูกประกบอย่างรวดเร็ว มือบางพยายามผลักใสร่างที่ทับลงมาอย่างสุดกำลัง หากมือหยาบลูบไล้ทั่วเรือนร่างเธออย่างถือดี
รัตติกาลแทบจะเป็นบ้าเมื่อสู้แรงคนที่อยู่บนเรือนกายของเธอไม่ได้ น้ำตาลหลั่งไหลเป็นสายเมื่อมือหยาบบีบเคล้นหน้าอกเธออย่างหยาบคาย ผู้หญิงอย่างเธอจะทำอย่างไร รัตติกาลได้แต่ฝากรอยเล็บเป็นทางยาวบนบ่ากว้างของชายหนุ่ม
ดิ้น...ดิ้น...ดิ้น
หญิงสาวไม่รู้สึกตัวอีกเลยหลังจากที่มือหนาเลื่อนจากหน้าท้องของเธอสู่ต้นขา
รัตติกาลถูกประคองไว้แนบอกอย่างทนุถนอม ผิดแผน ธนาดลบอกกับตนเอง...นี่เขาคงทำให้เธอตกใจมากเลยสินะ
ชายหนุ่มเช็ดตัวให้หญิงสาวแล้วพาไปนอนบนเตียง ระหว่างที่รอให้รัตติกาลตื่น ธนาดลก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปร่วมงานปาร์ตี้...เขากับเมธัสอุตส่าห์วางแผนมาเสียดิบดี
รัตติกาลลืมตาขึ้นมาแล้วย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดเมื่อสักครู่ ดวงตามองไปรอบห้องอย่างตื่นตระหนก เธอยังอยู่ในสภาพที่เรียบร้อยแม้ว่าจะมีเสื้อคลุมปกคลุมร่างกายเพียงตัวเดียวก็ตาม หญิงสาวได้ยินเสียงฝักบัวจากในห้องน้ำ ไม่ทันที่เธอจะจัดการตัวเอง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
“คุณ..พี่ธนา” เธอเรียกร้องเขาอย่างยินดี ถ้าเขาไม่มาช่วยเธอ เธอจะเป็นอย่างไรเล่า
“ตื่นแล้วหรือสาวน้อย” เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
ธนาดลมีเพียงผ้าเช็ดตัวปกปิดท่อนล่างไว้ ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาพราวด้วยหยดน้ำน่าหลงใหล หากแต่สายตาของเธอไปปะทะกับรอยเล็บยาวที่แดงอย่างเห็นได้ชัด
“เอ๊ะ รอยนี่...งั้นแสดงว่า”
ดวงตาวาววับของเธอราวกับแม่เสือสาว รัตติกาลลุกจากเตียงเตรียมข่วนไอ้บ้ากามที่ทำให้เธอกลัวสุดฤทธิ์ ธนาดลเองก็ไม่ได้ห้าม ปล่อยให้หญิงสาวระบายอารมณ์จนพอใจ
ยิ่งเห็นชายหนุ่มไม่ตอบโต้ ฝ่ามือที่จะปะทะใบหน้าของธนาดลชะงักเล็กน้อย ครั้นจะทำจริงเขาก็ไม่หลบ รัตติกาลจึงลดมือลง เอามือกอดอกเสีย
“พี่ขอโทษ” สามคำเท่านั้นทำให้หัวใจของหญิงสาวอ่อนยวบ
“ช่างมันเถอะค่ะ แต่คราวหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกนะคะ นิกซ์ว่าเรารีบแต่งตัวแล้วลงไปร่วมงานเถอะ ป่านนี้เมธัสคงรอแย่”
จริงๆ แล้วรัตติกาลไม่อยากอยู่กับธนาดลในสภาพที่หมิ่นเหม่อย่างนี้นัก อีกอย่างที่ธนาดลมาที่นี่ แน่นอนว่าเมธัสก็ต้องทราบ ถ้าเธอพลาดงานปาร์ตี้คืนนี้ เมธัสต้องล้อเธอไปอีกนาน
“เดี๋ยวสิคนดี เรายังมีเวลานะ” ธนาดลคว้าแขนรัตติกาลไว้ พร้อมทั้งกระซิบบอก
“ไม่ได้นะคะ” รัตติกาลเอ็ดเสียงเขียว หญิงสาวทราบว่าเขาหมายถึงอะไร
“น่านะ...ครั้งเดียวเอง” ธนาดลใช้แรงที่มากกว่าบังคับให้รัตติกาลนอนบนเตียง หญิงสาวร้องว๊ายแต่ไม่อาจหยุดการกระทำเอาแต่ใจของชายหนุ่มได้
ธนาดลสัมผัสเนินเนื้อที่เผยให้เห็นเมื่อเสื้อคลุมแยกออกจากกัน มือหนากระตุ้นความต้องการของหญิงสาวอย่างชำ่ชอง ชายหนุ่มทราบดีว่าส่วนไหนของร่างกายเป็นจุดที่ไวต่อความรู้สึก
“พอเถอะค่ะ เดี๋ยว...ไม่ทันหรอก” รัตติกาลพยายามเตือนสติธนาดลไม่ให้อารมณ์ของทั้งเขา และเธอเตลิดไปมากกว่านี้
“ทันสิคะ บอกแล้วไงแค่ครั้งเดียว” ธนาดลไม่นำพาต่อการปฏิเสธของรัตติกาล ริมฝีปากร้อนผะผ่าวของชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วร่างเพื่อกระตุ้นจนหญิงสาวสะดุ้งเฮือกจนเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง
รัตติกาลนอนนิ่งอย่างอ่อนแรงเมื่อธนาดลพาเธอไปแตะขอบรุ้งแสนสวยงาม ร่างบางรับรู้ทุกการกระทำของเขา และได้ยินเสียงกรีดร้องไม่ดังมากของตนเอง
“เหนื่อยไหมคะ” ธนาดลถามแล้วกดจุมพิตหน้าผากหญิงสาวก่อนจะมาคลอเคลียที่ซอกคอ
“อื้อ ไม่เอาแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี” รัตติกาลกลิ้งตัวหนีอารมณ์เสน่หาของสามีพลางเตือนความจำเขาอีกครั้ง “ไหนบอกว่าครั้งเดียวไงคะ”
“ก็เพื่อโชคดีคนแถวนี้ติดใจ”
“คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้” คนติดใจหน้าแดงก่อนม้วนผ้าห่มมาปกปิดร่างกายไม่ให้อวดสัดส่วนจนชายหนุ่มตบะแตกอีกครั้ง
“ถึงจะบ้าก็บ้ารัก” ธนาดลยังนำ้เน่าไม่หยุด
“แหวะ นำ้เน่าที่สุดเลย...ไม่หลงกลหรอก ถ้าอยากต่อรอบสองต้องรอหลังปาร์ตี้นะคะ”
“โอเค หลังปาร์ตี้ก็ได้ รับรองว่ามีรอบสาม สี่ และห้า” ประโยคหลังธนาดลพูดต่อเองในใจเพราะไม่อยากให้รัตติกาลงอน
“งั้นก็ลุกไปแต่งตัวได้แล้วค่ะ”
ธนาดลไม่อิดออดอีกต่อไปเพราะเขาดูนาฬิกาแล้วเหลือเวลาอีกไม่มากก่อนปาร์ตี้จะเริ่ม ครั้นเห็นรัตติกาลจะสวมชุดกระโปรงสีนำ้เงินก็รีบห้ามไว้
“พี่เตรียมชุดมาให้นิกซ์ด้วย ไม่รู้ว่าจะพอดีหรือเปล่า” ธนาดลส่งถุงชุดสวยให้รัตติกาล “นิกซ์ใส่ชุดนี้นะ...ให้พี่ช่วยแต่งตัวด้วยดีกว่า”
“จะดีหรือคะ” รัตติกาลยังลังเลไม่ยอมรับชุดจากมือชายหนุ่ม ไม่ใช่ว่าเธอไม่ไว้ใจรสนิยมของสามี เพียงแต่ยังไม่เคยชินกับการที่เขาคอยปรนนิบัติเช่นนี้
“ดีสิคะ คนดีของพี่”
รัตติกาลรับชุดกระโปรงยาวสีขาวคล้องคอที่ธนาดลเตรียมมาให้เธออย่างงงๆ มันสวยมากเลยทีเดียว เมื่อสวมดูแล้วรัตติกาลก็พบว่ามันพอดีกับตัวเธออย่างเหลือเชื่อ ขณะที่รัตติกาลแต่งหน้า ธนาดลก็ทัดดอกลีลาวดีให้เธอ
“วันนี้มาแปลกนะคะ ถึงจะทำตัวดี และน่ารัก นิกซ์ก็ไม่มีรางวัลให้หรอก”
“พี่ไม่ได้อยากได้รางวัลสักหน่อย แค่ไม่อยากให้นิกซ์ต้องเสียเวลา” ธนาดลมองภาพสะท้อนของรัตติกาลจากกระจก
“โอ๊ย แปลกจริงๆ ด้วย” รัตติกาลว่าธนาดลทำตัวไม่เหมือนเดิมจนเธอชักไม่ไว้ใจ “มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ นิกซ์ไม่ชินเลย”
“ไม่มีอะไรจริงๆ คิดมากไปได้” ธนาดลทราบดีว่าตนลุกลี้ลุกลนจึงยอมไปนั่งรอบนเตียงเพื่อไม่ให้รัตติกาลต้องสงสัยไปมากกว่านี้ มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อมั่นใจว่าสิ่งของที่เตรียมมายังอยู่ดี
รัตติกาลพยายามทำใจเชื่อว่าไม่มีอะไรอย่างที่ชายหนุ่มว่า หญิงสาวหันมาสนใจการแต่งหน้าแล้วเลือกต่างหูระย้าเข้ากับชุดสีขาวเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการแต่งตัวของเธอ
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ซุ้มดอกกุหลาบสีขาวที่ตกแต่งอย่างสวยงามสลับกับผืนผ้ามีฟ้ายาวระพื้นทราย ดวงอาทิตย์กลมโตกำลังจะตกดินส่องแสงสีทองราวกับลายเส้นพู่กันจากจิตรกรมือหนึ่งแต่งแต้มท้องฟ้าครามทำให้ภาพที่รัตติกาลเห็นงดงามยิ่งนัก เสียงดนตรีที่สร้างความครึกครื้นในงานปาร์ตี้หยุดให้ความบันเทิงชั่วคราวเมื่อธนาดล และรัตติกาลปรากฏตัว
“งานปาร์ตี้หรืองานแต่งงานคะเนี่ย” รัตติกาลถามอย่างไม่เข้าใจว่าเมธัสบอกอะไรที่ผิดพลาดหรือเปล่า
“ไม่รู้สิ เราลองไปดูกันดีกว่า” ว่าแล้วธนาดลก็จูงแขนภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายให้เข้าร่วมในงาน
จริงอยู่ว่าเขา และเธอจะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว หากแต่งานแต่งงานของเขาสองคนมันยังไม่ได้เริ่ม
“นั่นไงเจ้าสาว” ภานุมาศที่ท้องแก่ใกล้คลอดชี้ให้สักรินทร์ดู
รัตติกาลเองก็พอจะเข้าใจกับสถานการณ์ทังหมด หญิงสาวเงยหน้ามองธนาดลอย่างตั้งคำถาม เขายิ้มให้เธอแทนคำตอบ ทั้งคู่เดินเคียงคู่เข้าไปในงานท่ามกลางความยินดีของเพื่อนสนิท และคนใกล้ชิด
“เจ้าเล่ห์นักนะ”
“ขืนชักช้าก็ไม่ได้แต่งสิ” ธนาดลขยิบตาประกอบคำพูด
“อย่างนี้ต้องถูกทำโทษ” รัตติกาลว่าหน้าตายทำให้ธนาดลชักหวาดว่าหญิงสาวจะลงโทษเขาด้วยวิธีการแผลงๆ อีกหรือไม่
“อย่าให้พี่ทรมานนักนะ”
“นิกซ์จะปรับพี่ธนาเป็นลูกๆ ที่น่ารักสักสามคน...ไหวหรือเปล่าคะ” รัตติกาลพูดกลั้วหัวเราะทำให้ธนาดลมองอย่างคาดไม่ถึง
“แน่ใจหรือว่าสามคนจะพอ” ธนาดลกระเซ้าให้ได้ยินกันแค่สองคน “งั้นคืนนี้ต้องขยันทำการบ้าน”
“พี่ธนา!” รัตติกาลอุทานอย่างตกใจ หญิงสาวยังไม่ชินกับคำพูดตรงไปตรงมาของเขา
ธนาดลคุกเข่าต่อหน้ารัตติกาลหลังจากที่หยิบแหวนเพชรสามกะรัตออกมาจากกล่องกำมะหยี่สีนำ้เงินท่ามกลางเสียงอื้ออึงของสาวๆ ในงาน
“พี่อยากใช้เวลาที่เหลือกับนิกซ์ตลอดไป...จะได้ไหมครับ”
“ค่ะ” รัตติกาลตอบเสียงหนักแน่น
“พี่รักนิกซ์คนเดียว และรักมาตลอดเลยนะ” ธนาดลบอกขณะบรรจงสวมแหวนเพชรบนนิ้วนางข้างซ้ายของรัตติกาลก่อนจุมพิตเจ้าของหัวใจอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงอาทิตย์แสงสุดท้ายจะลาลับโลกไป
“แล้วเมื่อไหร่พี่ทีกับพี่น้ำจะสละโสดบ้างล่ะ ปล่อยให้น้องนุ่งแซงหน้าแล้วนะ” ภานุมาศเจ้าเก่าที่พอเหล้าเข้าปากวิญญาณของบรรดาสุนัขก็เข้าสิงสถิตย์ที่ปากของหล่อนก็เห่าทันที
“พี่ขออยู่เป็นโสดอย่างนี้ดีกว่า เจอไปคราวก่อนยังเข็ดไม่หาย” นทีเตือนความจำสาวเจ้าปัญหาคนนั้น เขาขอแต่งกับงานดีกว่าต้องเจอกับผู้หญิงที่ปวดหัวดีกว่า...บรื๋อออ น่ากลัว
“พูดมากน่า นู่น...สามีตามหาให้วุ่นแล้ว” น่านนำ้ไม่อยากตอบคำถามเรื่องหัวใจนัก ชายหนุ่มคว้าแขนนทีให้เดินหนีเมื่อเห็นสักรินทร์หน้างอมาแต่ไกล
“ปล่อยให้คาดสายตาไม่ได้เลยเชียว” สักรินทร์บ่นอุบขณะแกะแก้วเครื่องดื่ม Exotic Sarah ออกจากมือของภรรยา แล้วชวนเธอเต้นรำ
ภานุมาศที่นำ้หนักเพิ่มขึ้นมากเกาะสามีไว้อย่างคนต้องการที่พึ่ง ครั้นหันไปมองรัตติกาลที่ยิ้มอย่างมีความสุขก็อดกลั้นนำ้ตาไว้ไม่ได้
“อยากหยุดเวลาไว้อย่างนี้นานๆ จัง” ภานุมาศพูดอย่างคนมีความสุข หญิงสาวทุกข์ใจมานานที่ต้องทนเห็นเพื่อนรักเป็นทุกข์ “มีคุณ มีฉันแล้วก็ลูก”
“ท้องไส้อยู่แท้ๆ ยังจะดื่มอีก”
“บ่นเหมือนตาแก่น่านนำ้กับพี่นทีเลย ใครบอกว่าฉันดื่ม แค่จิบไปนิดเดียว...ยังไม่ครึ่งแก้วด้วยซำ้ แต่ทำไมมึนหัวนักก็ไม่รู้” ภานุมาศพูดเสียงอ้อแอ้
จริงๆ แล้วภานุมาศไม่ได้ดื่มอย่างที่ว่าหรอก เธอแค่กลั้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก่อนคายมันทิ้งแล้วเมาดิบ หญิงสาวอยากทราบว่าสักรินทร์จะเป็นห่วงเธอขนาดไหน ตอนนี้เธอท้องแก่ทำให้ไม่อาจทำกิจกรรมที่สามี ภรรยาจะกระทำร่วมกันได้จึงอดคิดไม่ได้ว่าอดีตเพลย์บอยอย่างสักรินทร์จะไปหาเศษหาเลยที่อื่น
สักรินทร์มองคนที่เริ่มพูดมากขณะที่เต้นรำกับเขา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเมามากจนเกินไปจึงรีบพาเธอกลับไปพักผ่อนที่หลังจากที่ธนาดลประกาศแต่งงานกับรัตติกาลอย่างเป็นทางการโดยที่จะจัดขึ้นเร็วๆ นี้
สองมือของสักรินทร์ และภานุมาศสอดประสานกัน อบอุ่น มั่นคง เนิ่นนาน...เท่านาน
สักรินทร์มองภรรยาของตนที่บัดนี้อารมณ์ฉุนเฉียว และตามใจยาก ชายหนุ่มไม่ได้เบื่อแต่กลับรักเธอมากขึ้น เขาเฝ้ารอเวลาอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าอย่างใจจดใจจ่อที่ลูกชายของเขาจะลืมตาขึ้นมาดูโลก สักรินทร์จุมพิตท้องนูนนั่นอีกครั้ง
“ราตรีสวัสดิ์นะลูกพ่อ” ฮึ่ม ไว้พ่อจะรีบหาน้องให้นะ สักรินทร์หมายมาดไว้ในใจ
ในความมืด ภานุมาศแอบตีอกชกลมในใจว่าเธอคิดไม่ผิดที่ฝากชีวิตที่เหลือไว้กับผู้ชายชื่อสักรินทร์ บัดนี้หญิงสาวหมดข้อแคลงใจชายหนุ่มแล้ว เธอได้แต่หวังว่าวันพรุ่งนี้เธอ สามี และลูกจะพบเจอแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนพิเศษ
สามชั่วโมงก่อนหน้านี้
ผมทรงสกินเฮด กับใบหน้าคร้ามคม หนวดเคราที่ดกครึ้มถูกโกนให้เกรี้ยงเกรา ผิวสีแทน หน้าอกบึกบึนหน้าหลงใหล ลักยิ้มละลายใจ ผู้ชายอะไรหล่อลากกระชากมดลูก
แฟนใครไม่มีป้ายติด!!
ขณะที่ขวัญข้าวมองเขาอย่างเพลินๆ ก็ถูกเจ้าของแววตาสีนำ้ตาลจ้องตอบกลับมาอย่างจังเป็นผลให้เธอขนลุกซู่
ขวัญข้าว ดาราเจ้าบทบาท ด้วยวัยเพียงยี่สิบสี่ปี แต่หญิงสาวก็มีรางวัลการันตีคุณภาพมากมาย ขวัญข้าวเป็นนางเอกตัวเล็ก ผิวสีขาวเหลือง ผมสีดำขลับ น่าทนุถนอม
เมธัสมองเธอตาไม่กระพริบ ใครจะเชื่อว่าชายวัยสามสิบเอ็ดอย่างเขายังคงเป็นโสดมาถึงทุกวันนี้ ใช่ว่าเขาจะเรื่องมาก หากแต่เขายังไม่เจอคนถูกใจ ตอนอยู่เมืองนอกเขาอาจเคยคบกับเพื่อนต่างเพศตามประสาวัยรุ่น หากแต่นั่นก็เพียงไม่นาน เขาไม่ชอบนักหรอก...ความรักของชีปะขาว
ใบหน้ารูปไข่ทำให้เมธัสสาวเท้าหาขวัญข้าวอย่างไม่รู้ตัว ทั้งสองประสานสายตา ราวกับต้องมนต์
“น้องข้าว” เสียงเรียกหาดาราสาวไม่ดังนักทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันทันที
“เอ่อ...” ไม่ทันที่เมธัสจะพูดอะไร สาวประเภทสองที่แต่งตัวจัดจ้านตามประสาเจ้าแม่แฟชั่นก็โผล่มาจากดงไม้
“อ้าว คุณเมธัสก็อยู่ตรงนี้ด้วยหรือคะ รู้จักกันหรือยังคะ”
“อ๋อ ครับ ผมชอบมาว่ายน้ำที่นี่ครับ” ชายหนุ่มเลี่ยงจะตอบคำถามสุดท้ายก่อนดาราสาวสวยกับผู้จัดการส่วนตัวก็ขอตัวไปเตรียมตัวกับปาร์ตี้ที่จะจัดขึ้นในค่ำนี้
ระหว่างที่ขวัญข้าวโดนจูงไปนั้น ใบหน้าหวานหันมายิ้มให้เขาหวานหยดจนหัวใจชายหนุ่มกระตุก
เมธัสได้แต่มองตามร่างนั้นหายไปหลังดงไม้ แล้วคิดอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
“เป็นเอามากแฮะเมธัส” ชายหนุ่มกระโดดลงน้ำอีกคราเพื่อลดความร้อนในใจที่พุ่งกระฉูดด้วยอารมณ์รักร้อน นี่เขาคงปฏิเสธไม่ได้สินะว่าไม่ได้สนใจดาราหน้าหวานนั่นเลย
เวลาหกโมงเย็นโดยประมาณที่หาดทรายละเอียดนุ่มเท้าถูกประดับประดาด้วยดวงไฟหลากสี เสียงดนตรีขับกล่อมให้ความหรรษาผู้คน คู่รักต่างปิ้งย่างอาหารทะเลที่ทางรีสอร์ทจัดเตรียมไว้ให้หลากหลาย
ความเงียบเหงาถูกแทนที่ด้วยความครึกครื้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อย่างไรเสียมันก็ไม่เสียหาย
“คุณเมธัสคะ” เสียงเรียกทำให้เขาหันไปมองหาต้นเสียง หัวใจเขาแทบหยุดเต้นเมื่อพบร่างเล็กอยู่ตรงหน้า
“ครับ” เขารู้สึกว่ามือของเขายาวเก้งก้างจไม่รู้ว่าจะเอามือไปไว้ที่ไหนดี
“คือว่าข้าวปิ้งหมึกมาให้คุณน่ะค่ะ”
ดีที่ความร้อนจากเตาส่งผ่านมาถึงขวัญข้าวทำให้ใบหน้าหวานที่แดงก่ำจนแยกไม่ออกว่าเป็นเพราะความร้อนจากการอยู่หน้าเตาเป็นเวลานานหรือความเขินอายเมื่อต้องสนทนากับชายหนุ่มกันแน่ ยิ่งเสียงเป่าปากจากบรรดาช่างกล้องทำให้สาวเจ้ายิ่งหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสิบลูกรวมกัน
“ดาราสาวกับเจ้าของเกาะ” หลายคนในกองถ่ายเป่าปากล้อเลียนความน่ารักของทั้งคู่
ไม่มีใครมีโอกาสได้เห็นดวงตาประกายกร้าวของผู้กำกับที่มองคนทั้งคู่จากมุมหนึ่งของงาน
เพล้ง...
เสียงแก้วแตกทำให้สาวน้อยสาวใหญ่กรีดร้องอย่างตกใจ ผู้กำกับคนนั้นแทบไม่รู้ตัวว่าแก้วบางได้แตกคามือเขาเสียแล้ว
“เลือดออกแล้วค่ะ” เสียงใครสักคนบอกเขา
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขวัญข้าวชะงักกึกเมื่อร่างของใครสักคนขวางอยู่ด้านหน้า แสงจันทร์ทำให้เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นใคร ใบหน้าหวานบึ้งทันที
“มีความสุขมากเลยสินะ” น้ำเสียงอ้อแอ้คล้ายคนเมาหากแต่ประชดประชัน
“มันไม่ใช่ธุระอะไรของนายสักหน่อย” เธอย้อนเขาอย่างเอาเรื่อง
“หึ ผู้กำกับอย่างผมจะไปสู้อะไรกับเจ้าของเกาะได้” น้ำเสียงของชายผู้นั้นบอกอย่างน้อยใจ ขวัญข้าวนิ่งเงียบไม่ตอบยิ่งทำให้อารมณ์ของคนฟังนั้นร้อนขึ้น ตีความหมายไปอีกอย่าง
“ไปถึงไหนกันแล้วล่ะ”
“เรื่องของฉัน มันไม่เกี่ยวกับคุณ” เสียงหวานกลับห้วนทำให้คนที่เมามายแทบสิ้นสติ คว้าร่างเล็กนั้นมาแนบอก ประทับจุมพิตเร่าร้อน เนิ่นนาน
ขวัญข้าวไม่ปฏิเสธจุมพิตนั้น หญิงสาวสนองความต้องการของชายหนุ่มอีกคนอย่างเต็มใจ
เมธัสตัวชาดิก เขาชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า ความรู้สึกร้อนวูบวาบในตอนเย็นราวกับหนุ่มน้อยร้อนรักเป็นเหมือนสิ่งยืนยันการเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ บัดนี้ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกโหวงๆ คล้ายกับถูกโยนจากที่สูง
“คราวหน้าคราวหลังอย่ายั่วโมโหผมอีก” เขาได้ทันเห็นผู้ชายคนนั้นสั่งขวัญข้าว
“ไม่มีแน่นอนค่ะ” เสียงหวานตอบรับอย่างยินดี เธอซบลงกับอกกว้างนั้น ดวงตาพราวระยับราวกับเด็กได้ของเล่นชิ้นใหม่
นี่เขาอกหักแล้วหรือเนี่ย !?
เมธัสฝืนยิ้มให้ตนเอง เขายังไม่ได้เริ่มกับความรักครั้งใหม่นี้เลย ก็ต้องผิดหวังซะแล้ว
บางที เขาอาจเป็นแค่ตัวทดสอบความรักให้กับใครต่อใครเท่านั้นก็เป็นได้ คงให้เวลาลบรอยแผลในหัวใจ บางครั้งอาจมีใครพาความรักโผล่มาทักทายก็เป็นได้
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จบแล้วนะคะสำหรับเรื่องเสนห่าในเพลิงแค้น มีใครสงสารเมธัสของนุ่นบ้างคะ ตอนนี้นุ่นยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนเรื่องของเมธัสอย่างไรดี เพราะยังหานางเอกให้ไม่ได้ อิอิ ไม่ทราบว่าอยากให้มีเรื่องของเมธันไหมคะนักอ่านที่รัก??
สำหรับเรื่องต่อไปที่นุ่นจะลงคือเรื่อง Sweetheart รักละมุนอุ่นหัวใจ ที่นุ่นเคยลงไว้ในเว็บเลิฟระบบเดิมเมื่อเอิ่ม...น่าจะสามปีที่แล้ว ตอนนั้นใช้นามปากกว่า รดา ซึ่งต่อมาไปตรงกับ คุณรดา ที่ได้รับการตีพิมพ์หนังสือแล้ว ซึ่งนุ่นยังไม่เคยได้รับการตีพิมพ์สักเล่ม อิอิ สำหรับเรื่องนี้คงผ่านหูผ่านตาสมาชิกเว็บเลิฟมาบ้างแล้ว นุ่นนำเรื่องของรดากับพี่ธามมาปัดฝุ่นใหม่ หวังว่าจะถูกใจทุกคนนะคะ :]
@ คุณ angle101 ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะที่ติดตามนิยายของนุ่นมาโดยตลอด อยากบอกว่าคอมเม้นท์ของทุกคนทำให้นุ่นมีกำลังใจในการเขียนมากเลยค่ะ
@ คุณ lovemuay เรื่องต่อไปจะนำมารีไรท์ใหม่ค่ะ แอบบอกว่านางเอกฮาค่ะเรื่องนี้
@ คุณ ปูสีนำ้เงิน เอานำ้ตาลมาเสิร์ฟ อิอิ หวังว่าคงถูกใจนะคะ :)
@ คุณ นิชาภา พี่โน้มเขียนเก่งมาก อ่านแล้วเพลินดีค่ะจะไม่ให้ช่วยโปรโมตยังไงไหว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หาดทรายสีขาวนุ่มเท้ากับน้ำทะเลสีฟ้าคราม สวรรค์บนดินสำหรับรัตติกาล ดวงตาดำขลับทิ้งสายตามองไปยังท้องฟ้ากว้างก่อนลดสายตามองพื้นนำ้ หญิงสาวให้ความสนใจกับเรือประมงที่แล่นเข้าฝั่งยามดวงอาทิตย์คล้อยต่ำ วิถีชีวิตของชาวประมงเหล่านั้นเข้าฝั่งมาพักผ่อนกับครอบครัวก่อนจะออกหากินอีกทีตอนเช้าตรู่ ชีวิตคนเราเช่นกัน ต้องต่อสู้ และดิ้นรน ความรักครั้งใหม่กับหัวใจใช้แล้วของรัตติกาลได้ต่อสู้ และดิ้นรนเพื่อการเริ่มต้นครั้งใหม่เมื่อไม่นานมานี้
เกือบปีแล้วที่รัตติกาลไม่ได้กลับมาที่นี่...เกาะมุก สถานที่เดียวที่พร้อมจะต้อนรับหญิงสาวแม้ว่าเธอจะไม่มีเงินติดตัวมาแม้แต่บาทเดียว
ใช่แล้ว รัตติกาลมาที่นี่คนเดียว ส่วนธนาดลน่ะหรือ โน่น เขายังคงทำงานหัวปั่นทิ้งให้เธอนั่งแกร่วบนโซฟาพลิกนิตยสารแฟชั่นทำตัวไม่ต่างกับผู้หญิงไร้สาระหาแก่นสารไม่ได้แม้หญิงสาวยังรับจ้างสอนพิเศษเหมือนเดิม แต่มันก็ไม่ใช่งานประจำอยู่ดี การมีเวลาว่างถึงห้าวันต่อสัปดาห์ทำให้รัตติกาลเริ่มเบื่อ รัตติกาลอึดอัดที่จะต้องอยู่เฉยๆ แล้วใช้เงินของธนาดล หญิงสาวรู้สึกเหมือนยืมจมูกคนอื่นหายใจ ดังคำพูดที่เธอเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่งว่า “He gives you money, you give him control.”
รัตติกาลมาที่เกาะมุกโดยไม่บอกเขา ไม่ใช่สิ หญิงสาวแค่แวบมาหาเพื่อนเก่าเท่านั้นเอง กว่าธนาดลจะทราบว่าเธอหายไปก็คงอีกหลายวัน
เสียงกระทบกันของกระทะ และตะหลิวเป็นจังหวะเพียงครู่เดียวรัตติกาลก็ได้กลิ่นไข่เจียวฝีมือเจ้าของรีสอร์ท สักพักอาหารง่ายๆ ก็ถูกเสิร์ฟมาตรงหน้า ผู้ชายตัวโตถอดผ้ากันเปื้อนสีชมพูออกแล้วหยิบน้ำพริกน้ำปลาให้เธอ สูตรลับเป็นที่รู้กันอยู่สองคน
เมธัสมองรัตติกาลที่ก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารของตัวเองเงียบๆ ตั้งแต่มาที่นี่ ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวเอาแต่ซึมเศร้า ถามคำตอบคำทำให้เมธัสอดคิดไม่ได้ว่าธนาดลต้องทำร้ายจิตใจเพื่อนสาวของตนแน่ๆ
“นี่ตัวจะจ้องเราอีกนานไหม”
“เอ่อ เราขอโทษที” เมธัสว่าอย่างขอไปทีแล้วคว้าแก้วน้ำขึ้นดื่มพลางใช้ความคิด ชายหนุ่มไม่ทราบว่ารัตติกาลอยู่ในโหมดอารมณ์ไหน หากเขาทำเธอปรี๊ดแตกแล้วหนีไม่ทันคงเป็นเขานั่นแหละที่ต้องรับเคราะห์พายุอารมณ์แปรปรวนลูกนั้น
“คนบ้า มองแล้วไม่พูด”
“เออ ตัวจะไปดำน้ำกับเราไหม” ชายหนุ่มทำหูทวนลมแล้วถามถึงทริปดำน้ำของบรรดาคู่รัก กิจกรรมพิเศษที่ทางเกาะมุกจัดเพื่อเอาใจแขกคู่รักที่มาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ที่เกาะ
รัตติกาลอดน้อยใจกับความรักของตนไม่ได้ หญิงสาวปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่ได้อิจฉาความรักของบรรดาแขกเหรื่อที่ต่างสนใจฟูลมูนปาร์ตี้ในวันพรุ่งนี้ คนขี้น้อยใจพาลไปถึงธนาดลที่ปล่อยให้เธอรอแล้วรอเล่า หน้าที่การงานของธนาดลทำให้รัตติกาลอดประชดไม่ได้ทั้งๆ ที่ทราบดีว่าเขาไม่มีทางได้ยิน
“ไม่ดีกว่า เราอยากพักผ่อน ไว้พรุ่งนี้ตัวค่อยเจอเราในปาร์ตี้ตอนค่ำ...กับฝรั่งกล้ามโต”
“ปาร์ตี้นี้ต้อนรับเฉพาะคนมีคู่แล้วตัวมีคู่แล้วหรือไง” เมธัสถามรัตติกาลอย่างกวนๆ ทั้งที่ทราบดีว่าคู่ของเธอก็คือเขานั่นแหละ
รัตติกาลเชิดปากเกือบติดจมูก เธอลุกขึ้นแล้วจิ้มอกเมธัสแรงๆ “ก็ตัวนั่นแหละที่ต้องไปเป็นเพื่อนเรา แล้วตัวก็อย่ามาหลอกเราเสียให้ยากเลยว่าปาร์ตี้นี้ไม่ได้มีเฉพาะคนทีคู่ คนไร้คู่อย่างเราก็ไปได้ย่ะ”
“เราภูมิใจนะที่มีเพื่อนอย่างตัว แสนรู้ไปหมด” ว่าแล้วเมธัสก็วิ่งเข้าบ้านทิ้งให้หญิงสาวที่เอ๋อๆ กับคำพูดของเขาคิดตาม เมื่อคิดได้ก็เห็นแต่หลังไวๆ ของเขาซะแล้ว ร่างบางกระทืบเท้าเร่าเหมือนกับเด็ก
“ตัวนิสัยไม่ดี ปากไม่ดี ปากหมา ฮึ่ย...”
เป็นดังคาด เมื่อธนาดลตรวจแฟ้มเล่มสุดท้ายเสร็จ ร่างบอบบางที่นั่งเป็นประจำบนโซฟาที่ให้เขา ‘คลายเครียด’ ได้อันตรธานหายไป ทีแรกเขาไม่ได้สนใจนักนึกว่าเธอไปหากาแฟดื่มชั้นล่างของอาคารตามปกติ
“นายครับ เธอ...”
บอดี้การ์ดส่วนตัวที่เขาจ้างไว้ติดตามรัตติกาลทุกฝีก้าวรายงานการแผลงฤทธิ์ของหญิงสาว ชายหนุ่มแทบจะทิ้งงานแล้วตามเธอไปทันทีที่ทราบว่าเธออยู่ที่ไหน หากแต่การตรวจสอบงบประมาณของปีนี้ก็สำคัญไม่แพ้กัน เมื่อธนาดลทราบว่ารัตติกาลปลอดภัยก็ดีแล้ว และเขามั่นใจว่าเจะดูแลผู้หญิงของเขาได้ กว่าธนาดลจะตามรัตติกาลไปที่เกาะมุกก็ช่วงสายของอีกวันแล้ว เมื่อเห็นว่าเสียเวลาไปมาก และเกรงว่ารัตติกาลจะงอนหนัก ธนาดลจึงใช้บริการเครื่องบินส่วนตัวของสักรินทร์มุ่งหน้าไปยังเกาะมุกทันที
เพราะคืนก่อนรัตติกาลไปยืมแผ่นหนังที่เมธัส ทั้งๆ รู้ว่าเป็นหนังผีสยองขวัญ แต่หลังจากที่ดูจบร่างบางต่างจินตนาการเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าเป็นผลให้เธอตื่นสายกว่าทุกวัน
รัตติกาลไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรทั้งนั้น เมื่อรับปากเมธัสว่าจะอยู่ร่วมงานปาร์ตี้แล้ว รัตติกาลนับเวลาให้ถึงงานปาร์ตี้เร็วๆ แล้วพรุ่งนี้เธอก็จะแพ็คกระเป๋ากลับไปหาเขา...สามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย
รัตติกาลแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำท่ามกลางฟองสบู่ จุดเทียนหอมสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลายไปอีกแบบ เสียงเพลงที่เธอชอบถูกเล่นซ้ำไปมา น้ำเสียงนุ่มลึกของ Shayne Ward นักร้องจากเกาะอังกฤษทำให้เธออดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงตาม
ร่างเปลือยเปล่าของรัตติกาลยังคงแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างเป็นสุข หากยามที่เธอจะเคลิ้มหลับกลับได้ยินกุกกักจากข้างนอก
“สงสัยจะหูฝาด” มือบางเอื้อมไปหยุดเครื่องเล่น แล้วหยิบถ้วยมูสช็อคโกแลตมาละเลียดอย่างมีความสุข
อร่อย เธอบอกกับตัวเอง...ไม่เสียเที่ยวที่แอบหนีธนาดลมา
“ตูม” ตาหวานที่เกือบจะปิดสนิทต้องปรือขึ้นอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ก็มีใครสักคนเข้ามาในโลกส่วนตัวของเธอ ปากที่จะกรีดร้องถูกประกบอย่างรวดเร็ว มือบางพยายามผลักใสร่างที่ทับลงมาอย่างสุดกำลัง หากมือหยาบลูบไล้ทั่วเรือนร่างเธออย่างถือดี
รัตติกาลแทบจะเป็นบ้าเมื่อสู้แรงคนที่อยู่บนเรือนกายของเธอไม่ได้ น้ำตาลหลั่งไหลเป็นสายเมื่อมือหยาบบีบเคล้นหน้าอกเธออย่างหยาบคาย ผู้หญิงอย่างเธอจะทำอย่างไร รัตติกาลได้แต่ฝากรอยเล็บเป็นทางยาวบนบ่ากว้างของชายหนุ่ม
ดิ้น...ดิ้น...ดิ้น
หญิงสาวไม่รู้สึกตัวอีกเลยหลังจากที่มือหนาเลื่อนจากหน้าท้องของเธอสู่ต้นขา
รัตติกาลถูกประคองไว้แนบอกอย่างทนุถนอม ผิดแผน ธนาดลบอกกับตนเอง...นี่เขาคงทำให้เธอตกใจมากเลยสินะ
ชายหนุ่มเช็ดตัวให้หญิงสาวแล้วพาไปนอนบนเตียง ระหว่างที่รอให้รัตติกาลตื่น ธนาดลก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปร่วมงานปาร์ตี้...เขากับเมธัสอุตส่าห์วางแผนมาเสียดิบดี
รัตติกาลลืมตาขึ้นมาแล้วย้อนนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดเมื่อสักครู่ ดวงตามองไปรอบห้องอย่างตื่นตระหนก เธอยังอยู่ในสภาพที่เรียบร้อยแม้ว่าจะมีเสื้อคลุมปกคลุมร่างกายเพียงตัวเดียวก็ตาม หญิงสาวได้ยินเสียงฝักบัวจากในห้องน้ำ ไม่ทันที่เธอจะจัดการตัวเอง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก
“คุณ..พี่ธนา” เธอเรียกร้องเขาอย่างยินดี ถ้าเขาไม่มาช่วยเธอ เธอจะเป็นอย่างไรเล่า
“ตื่นแล้วหรือสาวน้อย” เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
ธนาดลมีเพียงผ้าเช็ดตัวปกปิดท่อนล่างไว้ ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาพราวด้วยหยดน้ำน่าหลงใหล หากแต่สายตาของเธอไปปะทะกับรอยเล็บยาวที่แดงอย่างเห็นได้ชัด
“เอ๊ะ รอยนี่...งั้นแสดงว่า”
ดวงตาวาววับของเธอราวกับแม่เสือสาว รัตติกาลลุกจากเตียงเตรียมข่วนไอ้บ้ากามที่ทำให้เธอกลัวสุดฤทธิ์ ธนาดลเองก็ไม่ได้ห้าม ปล่อยให้หญิงสาวระบายอารมณ์จนพอใจ
ยิ่งเห็นชายหนุ่มไม่ตอบโต้ ฝ่ามือที่จะปะทะใบหน้าของธนาดลชะงักเล็กน้อย ครั้นจะทำจริงเขาก็ไม่หลบ รัตติกาลจึงลดมือลง เอามือกอดอกเสีย
“พี่ขอโทษ” สามคำเท่านั้นทำให้หัวใจของหญิงสาวอ่อนยวบ
“ช่างมันเถอะค่ะ แต่คราวหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกนะคะ นิกซ์ว่าเรารีบแต่งตัวแล้วลงไปร่วมงานเถอะ ป่านนี้เมธัสคงรอแย่”
จริงๆ แล้วรัตติกาลไม่อยากอยู่กับธนาดลในสภาพที่หมิ่นเหม่อย่างนี้นัก อีกอย่างที่ธนาดลมาที่นี่ แน่นอนว่าเมธัสก็ต้องทราบ ถ้าเธอพลาดงานปาร์ตี้คืนนี้ เมธัสต้องล้อเธอไปอีกนาน
“เดี๋ยวสิคนดี เรายังมีเวลานะ” ธนาดลคว้าแขนรัตติกาลไว้ พร้อมทั้งกระซิบบอก
“ไม่ได้นะคะ” รัตติกาลเอ็ดเสียงเขียว หญิงสาวทราบว่าเขาหมายถึงอะไร
“น่านะ...ครั้งเดียวเอง” ธนาดลใช้แรงที่มากกว่าบังคับให้รัตติกาลนอนบนเตียง หญิงสาวร้องว๊ายแต่ไม่อาจหยุดการกระทำเอาแต่ใจของชายหนุ่มได้
ธนาดลสัมผัสเนินเนื้อที่เผยให้เห็นเมื่อเสื้อคลุมแยกออกจากกัน มือหนากระตุ้นความต้องการของหญิงสาวอย่างชำ่ชอง ชายหนุ่มทราบดีว่าส่วนไหนของร่างกายเป็นจุดที่ไวต่อความรู้สึก
“พอเถอะค่ะ เดี๋ยว...ไม่ทันหรอก” รัตติกาลพยายามเตือนสติธนาดลไม่ให้อารมณ์ของทั้งเขา และเธอเตลิดไปมากกว่านี้
“ทันสิคะ บอกแล้วไงแค่ครั้งเดียว” ธนาดลไม่นำพาต่อการปฏิเสธของรัตติกาล ริมฝีปากร้อนผะผ่าวของชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วร่างเพื่อกระตุ้นจนหญิงสาวสะดุ้งเฮือกจนเป็นฝ่ายทนไม่ไหวเสียเอง
รัตติกาลนอนนิ่งอย่างอ่อนแรงเมื่อธนาดลพาเธอไปแตะขอบรุ้งแสนสวยงาม ร่างบางรับรู้ทุกการกระทำของเขา และได้ยินเสียงกรีดร้องไม่ดังมากของตนเอง
“เหนื่อยไหมคะ” ธนาดลถามแล้วกดจุมพิตหน้าผากหญิงสาวก่อนจะมาคลอเคลียที่ซอกคอ
“อื้อ ไม่เอาแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี” รัตติกาลกลิ้งตัวหนีอารมณ์เสน่หาของสามีพลางเตือนความจำเขาอีกครั้ง “ไหนบอกว่าครั้งเดียวไงคะ”
“ก็เพื่อโชคดีคนแถวนี้ติดใจ”
“คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้” คนติดใจหน้าแดงก่อนม้วนผ้าห่มมาปกปิดร่างกายไม่ให้อวดสัดส่วนจนชายหนุ่มตบะแตกอีกครั้ง
“ถึงจะบ้าก็บ้ารัก” ธนาดลยังนำ้เน่าไม่หยุด
“แหวะ นำ้เน่าที่สุดเลย...ไม่หลงกลหรอก ถ้าอยากต่อรอบสองต้องรอหลังปาร์ตี้นะคะ”
“โอเค หลังปาร์ตี้ก็ได้ รับรองว่ามีรอบสาม สี่ และห้า” ประโยคหลังธนาดลพูดต่อเองในใจเพราะไม่อยากให้รัตติกาลงอน
“งั้นก็ลุกไปแต่งตัวได้แล้วค่ะ”
ธนาดลไม่อิดออดอีกต่อไปเพราะเขาดูนาฬิกาแล้วเหลือเวลาอีกไม่มากก่อนปาร์ตี้จะเริ่ม ครั้นเห็นรัตติกาลจะสวมชุดกระโปรงสีนำ้เงินก็รีบห้ามไว้
“พี่เตรียมชุดมาให้นิกซ์ด้วย ไม่รู้ว่าจะพอดีหรือเปล่า” ธนาดลส่งถุงชุดสวยให้รัตติกาล “นิกซ์ใส่ชุดนี้นะ...ให้พี่ช่วยแต่งตัวด้วยดีกว่า”
“จะดีหรือคะ” รัตติกาลยังลังเลไม่ยอมรับชุดจากมือชายหนุ่ม ไม่ใช่ว่าเธอไม่ไว้ใจรสนิยมของสามี เพียงแต่ยังไม่เคยชินกับการที่เขาคอยปรนนิบัติเช่นนี้
“ดีสิคะ คนดีของพี่”
รัตติกาลรับชุดกระโปรงยาวสีขาวคล้องคอที่ธนาดลเตรียมมาให้เธออย่างงงๆ มันสวยมากเลยทีเดียว เมื่อสวมดูแล้วรัตติกาลก็พบว่ามันพอดีกับตัวเธออย่างเหลือเชื่อ ขณะที่รัตติกาลแต่งหน้า ธนาดลก็ทัดดอกลีลาวดีให้เธอ
“วันนี้มาแปลกนะคะ ถึงจะทำตัวดี และน่ารัก นิกซ์ก็ไม่มีรางวัลให้หรอก”
“พี่ไม่ได้อยากได้รางวัลสักหน่อย แค่ไม่อยากให้นิกซ์ต้องเสียเวลา” ธนาดลมองภาพสะท้อนของรัตติกาลจากกระจก
“โอ๊ย แปลกจริงๆ ด้วย” รัตติกาลว่าธนาดลทำตัวไม่เหมือนเดิมจนเธอชักไม่ไว้ใจ “มีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ นิกซ์ไม่ชินเลย”
“ไม่มีอะไรจริงๆ คิดมากไปได้” ธนาดลทราบดีว่าตนลุกลี้ลุกลนจึงยอมไปนั่งรอบนเตียงเพื่อไม่ให้รัตติกาลต้องสงสัยไปมากกว่านี้ มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อมั่นใจว่าสิ่งของที่เตรียมมายังอยู่ดี
รัตติกาลพยายามทำใจเชื่อว่าไม่มีอะไรอย่างที่ชายหนุ่มว่า หญิงสาวหันมาสนใจการแต่งหน้าแล้วเลือกต่างหูระย้าเข้ากับชุดสีขาวเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการแต่งตัวของเธอ
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ซุ้มดอกกุหลาบสีขาวที่ตกแต่งอย่างสวยงามสลับกับผืนผ้ามีฟ้ายาวระพื้นทราย ดวงอาทิตย์กลมโตกำลังจะตกดินส่องแสงสีทองราวกับลายเส้นพู่กันจากจิตรกรมือหนึ่งแต่งแต้มท้องฟ้าครามทำให้ภาพที่รัตติกาลเห็นงดงามยิ่งนัก เสียงดนตรีที่สร้างความครึกครื้นในงานปาร์ตี้หยุดให้ความบันเทิงชั่วคราวเมื่อธนาดล และรัตติกาลปรากฏตัว
“งานปาร์ตี้หรืองานแต่งงานคะเนี่ย” รัตติกาลถามอย่างไม่เข้าใจว่าเมธัสบอกอะไรที่ผิดพลาดหรือเปล่า
“ไม่รู้สิ เราลองไปดูกันดีกว่า” ว่าแล้วธนาดลก็จูงแขนภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายให้เข้าร่วมในงาน
จริงอยู่ว่าเขา และเธอจะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว หากแต่งานแต่งงานของเขาสองคนมันยังไม่ได้เริ่ม
“นั่นไงเจ้าสาว” ภานุมาศที่ท้องแก่ใกล้คลอดชี้ให้สักรินทร์ดู
รัตติกาลเองก็พอจะเข้าใจกับสถานการณ์ทังหมด หญิงสาวเงยหน้ามองธนาดลอย่างตั้งคำถาม เขายิ้มให้เธอแทนคำตอบ ทั้งคู่เดินเคียงคู่เข้าไปในงานท่ามกลางความยินดีของเพื่อนสนิท และคนใกล้ชิด
“เจ้าเล่ห์นักนะ”
“ขืนชักช้าก็ไม่ได้แต่งสิ” ธนาดลขยิบตาประกอบคำพูด
“อย่างนี้ต้องถูกทำโทษ” รัตติกาลว่าหน้าตายทำให้ธนาดลชักหวาดว่าหญิงสาวจะลงโทษเขาด้วยวิธีการแผลงๆ อีกหรือไม่
“อย่าให้พี่ทรมานนักนะ”
“นิกซ์จะปรับพี่ธนาเป็นลูกๆ ที่น่ารักสักสามคน...ไหวหรือเปล่าคะ” รัตติกาลพูดกลั้วหัวเราะทำให้ธนาดลมองอย่างคาดไม่ถึง
“แน่ใจหรือว่าสามคนจะพอ” ธนาดลกระเซ้าให้ได้ยินกันแค่สองคน “งั้นคืนนี้ต้องขยันทำการบ้าน”
“พี่ธนา!” รัตติกาลอุทานอย่างตกใจ หญิงสาวยังไม่ชินกับคำพูดตรงไปตรงมาของเขา
ธนาดลคุกเข่าต่อหน้ารัตติกาลหลังจากที่หยิบแหวนเพชรสามกะรัตออกมาจากกล่องกำมะหยี่สีนำ้เงินท่ามกลางเสียงอื้ออึงของสาวๆ ในงาน
“พี่อยากใช้เวลาที่เหลือกับนิกซ์ตลอดไป...จะได้ไหมครับ”
“ค่ะ” รัตติกาลตอบเสียงหนักแน่น
“พี่รักนิกซ์คนเดียว และรักมาตลอดเลยนะ” ธนาดลบอกขณะบรรจงสวมแหวนเพชรบนนิ้วนางข้างซ้ายของรัตติกาลก่อนจุมพิตเจ้าของหัวใจอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงอาทิตย์แสงสุดท้ายจะลาลับโลกไป
“แล้วเมื่อไหร่พี่ทีกับพี่น้ำจะสละโสดบ้างล่ะ ปล่อยให้น้องนุ่งแซงหน้าแล้วนะ” ภานุมาศเจ้าเก่าที่พอเหล้าเข้าปากวิญญาณของบรรดาสุนัขก็เข้าสิงสถิตย์ที่ปากของหล่อนก็เห่าทันที
“พี่ขออยู่เป็นโสดอย่างนี้ดีกว่า เจอไปคราวก่อนยังเข็ดไม่หาย” นทีเตือนความจำสาวเจ้าปัญหาคนนั้น เขาขอแต่งกับงานดีกว่าต้องเจอกับผู้หญิงที่ปวดหัวดีกว่า...บรื๋อออ น่ากลัว
“พูดมากน่า นู่น...สามีตามหาให้วุ่นแล้ว” น่านนำ้ไม่อยากตอบคำถามเรื่องหัวใจนัก ชายหนุ่มคว้าแขนนทีให้เดินหนีเมื่อเห็นสักรินทร์หน้างอมาแต่ไกล
“ปล่อยให้คาดสายตาไม่ได้เลยเชียว” สักรินทร์บ่นอุบขณะแกะแก้วเครื่องดื่ม Exotic Sarah ออกจากมือของภรรยา แล้วชวนเธอเต้นรำ
ภานุมาศที่นำ้หนักเพิ่มขึ้นมากเกาะสามีไว้อย่างคนต้องการที่พึ่ง ครั้นหันไปมองรัตติกาลที่ยิ้มอย่างมีความสุขก็อดกลั้นนำ้ตาไว้ไม่ได้
“อยากหยุดเวลาไว้อย่างนี้นานๆ จัง” ภานุมาศพูดอย่างคนมีความสุข หญิงสาวทุกข์ใจมานานที่ต้องทนเห็นเพื่อนรักเป็นทุกข์ “มีคุณ มีฉันแล้วก็ลูก”
“ท้องไส้อยู่แท้ๆ ยังจะดื่มอีก”
“บ่นเหมือนตาแก่น่านนำ้กับพี่นทีเลย ใครบอกว่าฉันดื่ม แค่จิบไปนิดเดียว...ยังไม่ครึ่งแก้วด้วยซำ้ แต่ทำไมมึนหัวนักก็ไม่รู้” ภานุมาศพูดเสียงอ้อแอ้
จริงๆ แล้วภานุมาศไม่ได้ดื่มอย่างที่ว่าหรอก เธอแค่กลั้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก่อนคายมันทิ้งแล้วเมาดิบ หญิงสาวอยากทราบว่าสักรินทร์จะเป็นห่วงเธอขนาดไหน ตอนนี้เธอท้องแก่ทำให้ไม่อาจทำกิจกรรมที่สามี ภรรยาจะกระทำร่วมกันได้จึงอดคิดไม่ได้ว่าอดีตเพลย์บอยอย่างสักรินทร์จะไปหาเศษหาเลยที่อื่น
สักรินทร์มองคนที่เริ่มพูดมากขณะที่เต้นรำกับเขา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเมามากจนเกินไปจึงรีบพาเธอกลับไปพักผ่อนที่หลังจากที่ธนาดลประกาศแต่งงานกับรัตติกาลอย่างเป็นทางการโดยที่จะจัดขึ้นเร็วๆ นี้
สองมือของสักรินทร์ และภานุมาศสอดประสานกัน อบอุ่น มั่นคง เนิ่นนาน...เท่านาน
สักรินทร์มองภรรยาของตนที่บัดนี้อารมณ์ฉุนเฉียว และตามใจยาก ชายหนุ่มไม่ได้เบื่อแต่กลับรักเธอมากขึ้น เขาเฝ้ารอเวลาอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าอย่างใจจดใจจ่อที่ลูกชายของเขาจะลืมตาขึ้นมาดูโลก สักรินทร์จุมพิตท้องนูนนั่นอีกครั้ง
“ราตรีสวัสดิ์นะลูกพ่อ” ฮึ่ม ไว้พ่อจะรีบหาน้องให้นะ สักรินทร์หมายมาดไว้ในใจ
ในความมืด ภานุมาศแอบตีอกชกลมในใจว่าเธอคิดไม่ผิดที่ฝากชีวิตที่เหลือไว้กับผู้ชายชื่อสักรินทร์ บัดนี้หญิงสาวหมดข้อแคลงใจชายหนุ่มแล้ว เธอได้แต่หวังว่าวันพรุ่งนี้เธอ สามี และลูกจะพบเจอแต่สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนพิเศษ
สามชั่วโมงก่อนหน้านี้
ผมทรงสกินเฮด กับใบหน้าคร้ามคม หนวดเคราที่ดกครึ้มถูกโกนให้เกรี้ยงเกรา ผิวสีแทน หน้าอกบึกบึนหน้าหลงใหล ลักยิ้มละลายใจ ผู้ชายอะไรหล่อลากกระชากมดลูก
แฟนใครไม่มีป้ายติด!!
ขณะที่ขวัญข้าวมองเขาอย่างเพลินๆ ก็ถูกเจ้าของแววตาสีนำ้ตาลจ้องตอบกลับมาอย่างจังเป็นผลให้เธอขนลุกซู่
ขวัญข้าว ดาราเจ้าบทบาท ด้วยวัยเพียงยี่สิบสี่ปี แต่หญิงสาวก็มีรางวัลการันตีคุณภาพมากมาย ขวัญข้าวเป็นนางเอกตัวเล็ก ผิวสีขาวเหลือง ผมสีดำขลับ น่าทนุถนอม
เมธัสมองเธอตาไม่กระพริบ ใครจะเชื่อว่าชายวัยสามสิบเอ็ดอย่างเขายังคงเป็นโสดมาถึงทุกวันนี้ ใช่ว่าเขาจะเรื่องมาก หากแต่เขายังไม่เจอคนถูกใจ ตอนอยู่เมืองนอกเขาอาจเคยคบกับเพื่อนต่างเพศตามประสาวัยรุ่น หากแต่นั่นก็เพียงไม่นาน เขาไม่ชอบนักหรอก...ความรักของชีปะขาว
ใบหน้ารูปไข่ทำให้เมธัสสาวเท้าหาขวัญข้าวอย่างไม่รู้ตัว ทั้งสองประสานสายตา ราวกับต้องมนต์
“น้องข้าว” เสียงเรียกหาดาราสาวไม่ดังนักทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันทันที
“เอ่อ...” ไม่ทันที่เมธัสจะพูดอะไร สาวประเภทสองที่แต่งตัวจัดจ้านตามประสาเจ้าแม่แฟชั่นก็โผล่มาจากดงไม้
“อ้าว คุณเมธัสก็อยู่ตรงนี้ด้วยหรือคะ รู้จักกันหรือยังคะ”
“อ๋อ ครับ ผมชอบมาว่ายน้ำที่นี่ครับ” ชายหนุ่มเลี่ยงจะตอบคำถามสุดท้ายก่อนดาราสาวสวยกับผู้จัดการส่วนตัวก็ขอตัวไปเตรียมตัวกับปาร์ตี้ที่จะจัดขึ้นในค่ำนี้
ระหว่างที่ขวัญข้าวโดนจูงไปนั้น ใบหน้าหวานหันมายิ้มให้เขาหวานหยดจนหัวใจชายหนุ่มกระตุก
เมธัสได้แต่มองตามร่างนั้นหายไปหลังดงไม้ แล้วคิดอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
“เป็นเอามากแฮะเมธัส” ชายหนุ่มกระโดดลงน้ำอีกคราเพื่อลดความร้อนในใจที่พุ่งกระฉูดด้วยอารมณ์รักร้อน นี่เขาคงปฏิเสธไม่ได้สินะว่าไม่ได้สนใจดาราหน้าหวานนั่นเลย
เวลาหกโมงเย็นโดยประมาณที่หาดทรายละเอียดนุ่มเท้าถูกประดับประดาด้วยดวงไฟหลากสี เสียงดนตรีขับกล่อมให้ความหรรษาผู้คน คู่รักต่างปิ้งย่างอาหารทะเลที่ทางรีสอร์ทจัดเตรียมไว้ให้หลากหลาย
ความเงียบเหงาถูกแทนที่ด้วยความครึกครื้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อย่างไรเสียมันก็ไม่เสียหาย
“คุณเมธัสคะ” เสียงเรียกทำให้เขาหันไปมองหาต้นเสียง หัวใจเขาแทบหยุดเต้นเมื่อพบร่างเล็กอยู่ตรงหน้า
“ครับ” เขารู้สึกว่ามือของเขายาวเก้งก้างจไม่รู้ว่าจะเอามือไปไว้ที่ไหนดี
“คือว่าข้าวปิ้งหมึกมาให้คุณน่ะค่ะ”
ดีที่ความร้อนจากเตาส่งผ่านมาถึงขวัญข้าวทำให้ใบหน้าหวานที่แดงก่ำจนแยกไม่ออกว่าเป็นเพราะความร้อนจากการอยู่หน้าเตาเป็นเวลานานหรือความเขินอายเมื่อต้องสนทนากับชายหนุ่มกันแน่ ยิ่งเสียงเป่าปากจากบรรดาช่างกล้องทำให้สาวเจ้ายิ่งหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสิบลูกรวมกัน
“ดาราสาวกับเจ้าของเกาะ” หลายคนในกองถ่ายเป่าปากล้อเลียนความน่ารักของทั้งคู่
ไม่มีใครมีโอกาสได้เห็นดวงตาประกายกร้าวของผู้กำกับที่มองคนทั้งคู่จากมุมหนึ่งของงาน
เพล้ง...
เสียงแก้วแตกทำให้สาวน้อยสาวใหญ่กรีดร้องอย่างตกใจ ผู้กำกับคนนั้นแทบไม่รู้ตัวว่าแก้วบางได้แตกคามือเขาเสียแล้ว
“เลือดออกแล้วค่ะ” เสียงใครสักคนบอกเขา
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขวัญข้าวชะงักกึกเมื่อร่างของใครสักคนขวางอยู่ด้านหน้า แสงจันทร์ทำให้เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นใคร ใบหน้าหวานบึ้งทันที
“มีความสุขมากเลยสินะ” น้ำเสียงอ้อแอ้คล้ายคนเมาหากแต่ประชดประชัน
“มันไม่ใช่ธุระอะไรของนายสักหน่อย” เธอย้อนเขาอย่างเอาเรื่อง
“หึ ผู้กำกับอย่างผมจะไปสู้อะไรกับเจ้าของเกาะได้” น้ำเสียงของชายผู้นั้นบอกอย่างน้อยใจ ขวัญข้าวนิ่งเงียบไม่ตอบยิ่งทำให้อารมณ์ของคนฟังนั้นร้อนขึ้น ตีความหมายไปอีกอย่าง
“ไปถึงไหนกันแล้วล่ะ”
“เรื่องของฉัน มันไม่เกี่ยวกับคุณ” เสียงหวานกลับห้วนทำให้คนที่เมามายแทบสิ้นสติ คว้าร่างเล็กนั้นมาแนบอก ประทับจุมพิตเร่าร้อน เนิ่นนาน
ขวัญข้าวไม่ปฏิเสธจุมพิตนั้น หญิงสาวสนองความต้องการของชายหนุ่มอีกคนอย่างเต็มใจ
เมธัสตัวชาดิก เขาชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า ความรู้สึกร้อนวูบวาบในตอนเย็นราวกับหนุ่มน้อยร้อนรักเป็นเหมือนสิ่งยืนยันการเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ บัดนี้ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกโหวงๆ คล้ายกับถูกโยนจากที่สูง
“คราวหน้าคราวหลังอย่ายั่วโมโหผมอีก” เขาได้ทันเห็นผู้ชายคนนั้นสั่งขวัญข้าว
“ไม่มีแน่นอนค่ะ” เสียงหวานตอบรับอย่างยินดี เธอซบลงกับอกกว้างนั้น ดวงตาพราวระยับราวกับเด็กได้ของเล่นชิ้นใหม่
นี่เขาอกหักแล้วหรือเนี่ย !?
เมธัสฝืนยิ้มให้ตนเอง เขายังไม่ได้เริ่มกับความรักครั้งใหม่นี้เลย ก็ต้องผิดหวังซะแล้ว
บางที เขาอาจเป็นแค่ตัวทดสอบความรักให้กับใครต่อใครเท่านั้นก็เป็นได้ คงให้เวลาลบรอยแผลในหัวใจ บางครั้งอาจมีใครพาความรักโผล่มาทักทายก็เป็นได้
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จบแล้วนะคะสำหรับเรื่องเสนห่าในเพลิงแค้น มีใครสงสารเมธัสของนุ่นบ้างคะ ตอนนี้นุ่นยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนเรื่องของเมธัสอย่างไรดี เพราะยังหานางเอกให้ไม่ได้ อิอิ ไม่ทราบว่าอยากให้มีเรื่องของเมธันไหมคะนักอ่านที่รัก??
สำหรับเรื่องต่อไปที่นุ่นจะลงคือเรื่อง Sweetheart รักละมุนอุ่นหัวใจ ที่นุ่นเคยลงไว้ในเว็บเลิฟระบบเดิมเมื่อเอิ่ม...น่าจะสามปีที่แล้ว ตอนนั้นใช้นามปากกว่า รดา ซึ่งต่อมาไปตรงกับ คุณรดา ที่ได้รับการตีพิมพ์หนังสือแล้ว ซึ่งนุ่นยังไม่เคยได้รับการตีพิมพ์สักเล่ม อิอิ สำหรับเรื่องนี้คงผ่านหูผ่านตาสมาชิกเว็บเลิฟมาบ้างแล้ว นุ่นนำเรื่องของรดากับพี่ธามมาปัดฝุ่นใหม่ หวังว่าจะถูกใจทุกคนนะคะ :]
@ คุณ angle101 ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะที่ติดตามนิยายของนุ่นมาโดยตลอด อยากบอกว่าคอมเม้นท์ของทุกคนทำให้นุ่นมีกำลังใจในการเขียนมากเลยค่ะ
@ คุณ lovemuay เรื่องต่อไปจะนำมารีไรท์ใหม่ค่ะ แอบบอกว่านางเอกฮาค่ะเรื่องนี้
@ คุณ ปูสีนำ้เงิน เอานำ้ตาลมาเสิร์ฟ อิอิ หวังว่าคงถูกใจนะคะ :)
@ คุณ นิชาภา พี่โน้มเขียนเก่งมาก อ่านแล้วเพลินดีค่ะจะไม่ให้ช่วยโปรโมตยังไงไหว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เรียงอักษร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มิ.ย. 2554, 13:26:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 มิ.ย. 2554, 13:27:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 2613
| << บทที่ี่่่ี่ 17 |
angle101 2 มิ.ย. 2554, 14:40:54 น.
จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ
จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ
lovemuay 2 มิ.ย. 2554, 17:37:30 น.
ว้าว จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ สนุกมากเลย ^^
ว้าว จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ สนุกมากเลย ^^
ปูสีน้ำเงิน 2 มิ.ย. 2554, 18:39:04 น.
จัดมาเลยค่ะ เรื่องของอีตาเมธัสนั่นแหละปูรออ่าน
จัดมาเลยค่ะ เรื่องของอีตาเมธัสนั่นแหละปูรออ่าน