Sweetheart รักละมุนอุ่นหัวใจ
เมื่อความรักเป็นเรื่องไม่เข้าใครออกใคร เมื่อเจอแล้วต้องจับไว้ให้แน่น เช่นเดียวกับ 'อัษฎางค์' ที่ไม่ปล่อยให้ 'รดา' ต้องหลุดมือไป ทว่าคนที่ผิดหวังกับความรักอย่าง 'รดา' จะมั่นใจหนุ่มเจ้าสำราญอย่างเขาได้อย่างไร ความรักครั้งนี้เหมือนจะเป็นเรื่องของคนสองคน แต่ยังมี 'มิรันตี' ถูกดึงมาร่วมเกมรักอย่างเลิี่ยงไม่ได้ เรื่องราวชักจะอลหม่านแล้วสิ
Tags: Sweetheart รดา
ตอน: บทที่ี่่่ี่่ 1 สิงห์เหนือเสือใต้
Sweetheart รักละมุนอุ่นหัวใจ
บทที่ 1
สิงห์เหนือเสือใต้
ร่างเจ้าเนื้อของหญิงสาวผู้มีความมั่นใจในตัวเองสูงหันซ้ายที ขวาทีเพื่อเช็คความมั่นใจก่อนออกจากบ้าน รดามองตัวเองในกระจกบานใหญ่อย่างพึงพอใจ แม้ว่าเธอจะไม่ได้หุ่นบอบบางเหมือนนางแบบที่เป็นที่นิยม แต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้อ้วนเผละ วันนี้เธอนัดกับนิตยสาร Glamour ไว้ เธอเพิ่งได้รับการติดต่อให้ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำต้อนรับซัมเมอร์ที่จะถึงนี้
นิตยสาร Glamour จัดได้ว่าเป็นนิตยสารสำหรับบรรดาผู้ชายกระเป๋าตุงที่พร้อมควักจ่ายโดยไม่เสียดายค่าหนังสือที่ติดไว้บนปกหนังสือที่แพงแสนแพงสำหรับคนหาเช้ากินค่ำ นิตยสารเล่มนี้อัดแน่นไปด้วยภาพของนางแบบสาวสวย รวย มีการศึกษา มีตระกูลจนเรียกได้ว่าไฮโซก็ไม่ผิดนัก ใครไม่รู้จักก็เกินไปล่ะ
แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนสีซีดก็พร้อมลุยทุกสถานการณ์แล้ว อาจเพราะผิวพรรณที่ได้รับการบำรุงทุกครั้งหลังอาบน้ำทำให้มันผุดผาดน่ามองไปทุกส่วน รดาฉีดนำ้หอมกลิ่นโปรดซึ่งเป็นรุ่นเลขห้ายี่ห้อตัวซีไขว้ หญิงสาวมองกระจกอีกครั้ง มือบางเอาผมทัดหูก่อนสวมต่างหูมุกคู่เล็ก แล้วคว้ากระเป๋าหนังแคนวาสลายโมโนแกรมแอลวีใบโตที่มีของใช้ของเธอสารพัดสารพันทั้งเครื่องสำอางยันขนม
ความสูงของรองเท้าลูบูแตงสีนำ้เงินไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับรดาเพราะหญิงสาวโปรดปรานการสวมรองเท้าคู่สวยตลอดเวลาที่อยู่บ้าน หญิงสาววิ่งปรู้ดไปยังรถเฟอร์รารี่สีแดง (Ferrari California) ที่คุณหญิงรดีสุดาผู้เป็นมารดาเพิ่งให้เป็นของขวัญวันรับปริญญาเมื่อไม่นานมานี้
“อ้าว คุณหนู” เสียงคนรับใช้ในบ้านที่ตั้งสำรับอาหารเช้าร้องเรียกนายน้อยของตนอย่างตกใจ เมื่อรดาเดินลิ่วออกไป ตามก็ตามไม่ทัน เห็นเพียงท้ายรถสีแดงที่วิ่งตีโค้งอ้อมน้ำพุไปยังประตูรั้ว ตามด้วยเสียงแตรดังลั่นจนคนขับรถที่อยู่แถวนั้นเปิดประตูให้แทบไม่ทัน
รถยนต์สมรรถนะดีเยี่ยมเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงมากว่าหนึ่งชั่วโมงทำให้เจ้าของยานพาหนะคันหรูหัวเสียกับการจราจรที่ติดขัด
รดาหยิบกระเป๋าหนังสีทองใบเล็กที่เจ้าตัวภูมิใจนำเสนอถึงความโดดเด้งของมัน ที่รับรองว่าเมื่อหยิบใช้เมื่อไหร่ต้องมีคนมองเป็นแถว แล้วหยิบเครื่องสำอางกล่องสวย มียี่ห้อมาแต่งแต้มใบหน้าเกลี้ยงเกลา ปัดๆ ดวงตา ตามด้วยมาสคาร่าจากฝรั่งเศส สุดท้ายหญิงสาวก็ควนหาอุปกรณ์แต่งหน้าชิ้นสำคัญ
“เอ๊ะ อยู่ไหนนะ หรือว่าจะไม่เอามา” เสียงเล็กพึมพำขณะมือข้างไม่ถนัดง่วนกับการหาของในกระเป๋า เห็นทีเธอจะต้องจัดกระเป๋าใหม่สักทีเมื่อหาของไม่เจอ
ชิ้นอื่นน่ะขาดได้ แต่ชิ้นนี้สำคัญยิ่งชีพ
เมื่อสัญญาณจราจรไม่เป็นใจให้หญิงสาวหาอุปกรณ์ทำสวย เธอจึงต้องประคองพวงมาลัยรถให้ไปตามเส้นทางก่อนเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวซ้ายเตรียมเปลี่ยนเลน กระเป๋าใบเขื่องก็หล่นปุตกใต้เบาะพร้อมกันนั้นขวดแก้วสีแดงก็กลิ้งออกมาจากกระเป๋า
“โอ้ อยู่นี่นี่เอง” รดาก้มไปหยิบขวดอุทัยทิพย์ เครื่องสำอางสารพัดประโยชน์ของเธอพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข แล้วเลี้ยวรถเข้าไปในซอยแคบ
ก่อนลงจากรถ เธอหยดอุทัยทิพย์ใส่สำลีแล้วเช็ดหน้า และแต้มปากเล็กน้อยพอเป็นพิธี เอาแว่นตาแว่นโตคาดผม จัดทรงผมหน้าม้าให้เรียบร้อย มองความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ยักคิ้ว หลิ่วตา และยิ้มกว้างให้ตัวเอง อวดฟันขาวที่เพิ่งไปเคลือบสีฟันมา
สวยไม่เสร็จ คงใช้ไม่ได้กับเธอ
ฐานะทางบ้านของรดาใช่ว่าจะขัดสน หากแต่เธอเกิดร้อนเงินเนื่องจากเพิ่งหมดปัจจัยไปกับการช็อปครั้งอลังการที่สุด (นอกจากเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋ายี่ห้อดัง ดีไซน์หรูแล้ว ยังรวมไปถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อีกสามชิ้นที่สาวทันสมัยนี้ต่างก็อยากได้ โดยเฉพาะภายใต้แบรนด์ผลไม้ชนิดหนึ่ง) ที่สำคัญเธอได้ตบตีแย่งชิงสมัครเป็นสมาชิกบัตรทองคำขาวขอบเพชรของ Disco พาเพลิน จะรบกวนคุณหญิงแม่ก็กะไรอยู่ อีกอย่างตอนนี้เธอเพิ่งพ้นรั้วอุดมศึกษามาหมาดๆ บริษัทหลายแห่งปฏิเสธสาวสังคม (แถมนามสกุลดังอีกต่างหาก) อย่างเธอเพราะเกรงว่าหญิงสาวเป็นพวกหยิบหย่ง ในที่สุดแล้ว รดาก็ไม่พ้นสถานะเกาะมารดากิน แบมือขอเงินเหมือนเดิม เหมาะเจาะกับทางนิตยสาร Glamour ติดต่อให้เธอถ่ายแบบท้าลมร้อน แม้ว่ารดาจะไม่ใช่นางแบบดังหรือดาราดาวรุ่งทว่าค่าตัวสูงลิ่วที่การันตีจากสถาบันการศึกษา และยี่ห้อของนามสกุลเธอมันก็ไม่ต่ำกว่าครึ่งล้าน!!
“สวัสดีค่ะ คุณรดา” สาวประเภทสองเดินมาหาเธอที่รถพร้อมกับถือกระเป๋าที่เก็บสมบัติบ้าๆ ไว้มากมาย ...นี่แหละนะบริการเสริมของคนนามสกุลดัง
“คุณรดาจะเอารถไปหรือว่าจะไปกับทางทีมงาน” เธอนางนั้นจีบปากจีบคอเรียก ‘คุณ’ เพราะไม่รู้ว่า ‘คุณรดา’ ที่พูดด้วยนี้จะถือตัวอย่างไฮโซไฮซ้อคนอื่นที่สำแดงฤทธิ์เดชให้ปวดหัวรึเปล่า
“คะ? อะไรนะคะ” ดวงตาหวานเบิกกว้างมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
“อ้าว คุณรดายังไม่ทราบหรือคะว่าฝ่ายศิลป์เปลี่ยนโลเกชั่น” สาวประเภทสองนางนั้นถือเอาอาการนิ่งเฉยเป็นคำตอบแล้วอธิบายสรรพคุณอันยืดยาวของห้อง Harem Night ห้องที่พิเศษที่สุดของ Disco พาเพลิน โดยที่รดาข่มความกระดี๊กระด๊าไว้ใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยเมื่อได้ยินคำว่า Disco พาเพลิน
“แต่ถ้าคุณรดา ไม่สะดวกก็ทิ้งรถไว้ที่นี่ก็ได้นะคะ” ไม่รู้ว่าดอกไม้พลาสติกนางนั้นพ่นอะไรออกมาบ้าง หากในหัวของรดาตอนนี้มีแต่คำว่า Disco พาเพลิน
หญิงสาวรู้จักคลับดังครั้งยังเป็นนิสิต อาจเรียกว่า ‘คลับหรูของคนมีสไตล์’ ก็ว่าได้ แม้ว่าเพื่อนๆ ของเธอต่างเป็นสมาชิกของคลับแห่งนี้แต่เธอก็ไม่ได้ไปย่ำกรายบ่อยนักแม้ว่าจะตระเวนราตรีเป็นอาจินต์ รดาเฝ้าเก็บหอมรอมริบ หยอดกระปุกเพื่อบัตรสมาชิกสุดพิเศษซึ่งจำกัดปีละห้า ใบเท่านั้น แน่ล่ะว่าปีนี้หนึ่งในห้าต้องเป็นของเธอแน่นอน!
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ร่างสูงกึ่งนั่งกึ่งนอนเปลือยอกสีทองแดงนั่งเล่นเกมส์จากแลปท็อปอย่างเอาเป็นเอาตาย หากเสียงเคาะประตูทำให้ชายหนุ่มนิ่วหน้าแล้วบอกใครก็ตามที่รบกวนการพักผ่อนของเขาให้เข้ามาได้
เช้าวันเสาร์เป็นวันที่ไม่เร่งรีบสำหรับคนในวัยทำงาน ทุกคนล้วนต้องการพักผ่อนในวันที่ร่างกาย และสมองทำงานมาห้าวันติดกันอย่างเคร่งเครียด
“เจ้านายคะ อีกสิบนาทีนิตยสาร Glamour จะใช้ห้องนี้ค่ะ” มิรันตีกล่าวพลางจิ้มไอแพดเพื่อบอกตารางเวลาของชายหนุ่ม
“ห้องนี้!” ดูเหมือนว่าผู้เป็นนายเพิ่งทราบเป็นสถานที่ที่หญิงสาวอดสำรวจมัดกล้ามบึกบึนของผู้ชายตรงหน้าไม่ได้ นอกจากเขาจะหน้าตาดีอย่างร้ายกาจแล้วนิสัยของเขายังร้ายกาจพอๆ กับหน้าตาด้วย
“ห้องอื่นก็มีทำไมต้องที่นี่” ดูเหมือนผู้เป็นเจ้านายยังคงไม่เข้าใจว่านิตยสารนั่นต้องการห้องของเขา ชายหนุ่มถามโดยไม่มองหน้า ก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ต่อไป ไม่ใส่ใจเธอเลยแม้แต่น้อย
“นิตยสาร Glamour ติดต่อขอใช้สถานที่ของคลับเรา มิคิดว่าถ้าเราใช้ Harem Night ก็จะดึงดูดลูกค้าได้มากขึ้น เดือนหน้าแล้วนะคะที่เราจะเปิดตัว Disco พาเพลิน อีกอย่างมิก็ตกลงไปแล้วค่ะ ถ้าโทรไปยกเลิกล่ะก็...” มิรันตีเอานิ้วเชือดคอให้ดู
“วันหยุด พี่ต้องการพักผ่อน แล้ว Disco พาเพลิน ของเราไม่จำเป็นต้องพึ่งสื่อ” อัษฎางค์ฮึดฮัดในลำคอ เขาค่อนข้างจะไม่พอใจการรบกวนเวลาพักผ่อนที่มีค่าของเขา คำพูดไม่กี่คำของเขาทำให้มิรันตีหน้ามุ่ยก่อนปรับเป็นโอนอ่อนยิ้มบางๆ กับอาการชายหนุ่ม
“งานนี้พี่ธามอาจได้นางแบบคนสวยติดไม้ติดมือมาด้วยนะเออ ได้ข่าวว่าสวยมาก”
“สวยแค่ไหนพี่ก็ไม่สน” อัษฎางค์ดูออกว่ามิรันตีพยายามเอากวางสาวมาล่อนายพรานหนุ่มอย่างเขา
“โธ่พี่ธามคะ งานนี้งานเดียว” ไม่ว่าเปล่า หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ เรียกคะแนนความเห็นใจพลางส่งยิ้มหวาน
“ไม่” เมื่อได้ยินเสียงเหี้ยมปฏิเสธอย่างเลือดเย็นยิ่งทำให้คนขอร้องยิ่งได้ใจ คนที่สังเกตุอากัปกิริยาของคนอื่น (โดยเฉพาะคนที่ตนเองหลงรัก) รู้ได้ทันทีว่าเขาเริ่มใจอ่อนแล้ว
“หึ พี่ธามน่ะใจร้ายกับน้องกับนุ่ง” มิรันตีบีบน้ำตาให้หล่นแหมะบนหลังมือเขาหลังจาก ‘บุก’ ไปนั่งบนเตียงแสร้งทำหน้าละห้อย
“เออๆ ก็ได้” อัษฏางค์หรือธามรับปากอย่างช่วยไม่ได้แล้วลุกจากเตียงอย่างตัดใจ
ให้ตายเถอะไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่อ่อนใจกับยิ้มหวานๆ และน้ำตาของผู้หญิงได้เลยใช่ไหม
หมดสิ้น! วันหยุดที่เขารอคอยมาตลอดสัปดาห์ ชายหนุ่มลุกจากเตียงบิดขี้เกียจสองสามที หญิงสาวฉีกยิ้มหวานเอาใจเขาอีกครั้ง
“ขอบคุณค่ะ” มิรันตีที่เดินไปจนถึงประตูก็เดินกลับมาจุ๊บแก้มอัษฎางค์
“เฮ้ย” เขาอุทานแล้วถอยหลังไปสองก้าว อยากจะว่าแม่ตัวดีนัก แต่มิรันตีสะบัดตูดไปนอกห้องแล้วส่งเสียงทิ้งท้ายให้ได้ยินมาแว่วๆ ว่า “อีกเจ็ดนาที”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ด้วยความเห่อ เอ่อ เรียกให้สุภาพก็คือเป็นห่วงรถ รดาดึงดันที่จะขับรถไปที่ Discoพาเพลินด้วยตนเองแม้ไม่คุ้นกับเส้นทางเพราะปกติเกาะรถคนอื่นมาตลอด ทีมงานจึงวาดแผนที่คร่าวๆ พร้อมกับส่งสาวประเภทสองที่สวยด้วยแพทย์นั้นชื่อมดให้ติดสอยห้อยตามเธอไปด้วยพร้อมกำชับว่า Harem Night อยู่ห้องทางปีกขวาของอาคาร
“ร้อนไหมคะ รดาจะได้ปรับแอร์” รดาเผื่อแผ่น้ำใจไปยังคนข้างๆ มดยิ้มปฏิเสธอย่างพองาม นึกชมคนอบรมสั่งสอนหญิงสาวจริงๆ ที่ไม่ถือตัว ไม่แบ่งแยกชนชั้น ปฏิบัติกับเธอว่าเป็นพลเมืองชั้นสองที่อยู่คนละระดับ คนละคลาสกับเธอ
“พี่มดทำงานกับ Glamour นานแล้วเหรอคะ” เมื่อเห็นว่านางแบบสาวชวนคุย มดเองก็เป็นขาเมาท์อยู่แล้วจึงสนองความเสนอของเธอเต็มที่ ตลอดเส้นทางทั้งสาวแท้และสาวเทียมต่างถูกใจ ‘เพื่อนใหม่’ กันไปตามๆ กัน
“โอ้โห ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้เนี่ย” มดห่อปาก ตื่นเต้นกับขนาดของคลับที่ใกล้เคียงกับห้างสรรพสินค้าขนาดย่อม “คนเยอะนะคะ นี่ขนาดยังไม่ค่ำ”
มดที่เข้าใจมาตลอดว่า Disco พาเพลิน เป็นคลับสำหรับบรรดานักเที่ยวพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าที่จอดรถของคลับแทบไม่มีที่ว่างให้จอดรถ
รดาจึงชี้แจงว่า Disco พาเพลิน ประกอบไปด้วยสามส่วนหลักคือ Drink Drank Drunk สำหรับนักเที่ยวทั่วไป Beauty สำหรับผู้หญิงที่รักสวยรักงาม เป็นส่วนของสปา ร้านทำผม ร้านเสริมสวยไปจนถึงโรงเรียนสอนแต่งหน้า และสุดท้าย Entertain ประกอบไปด้วยสองส่วนคือ Hi-net สำหรับผู้ท่องโลกอินเตอร์เน็ต และชมรมคนรักการเล่นเกมส์ Hi-net จึงเป็น ‘ร้านเกมส์’ ของพวกนักศึกษาที่รักความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบเสียงดังอันเป็นปัญหาที่พบเจอกับร้านอินเตอร์เน็ตทั่วไป และสุดท้าย Just sing ห้องคาราโอเกะที่ได้รับความนิยมจากผู้รักเสียงเพลง ไม่จำกัดแนวเพลง มีทั้งเพลงสากล สตริง ไปจนถึงลูกทุ่ง!
สองสาวพากันเข้าไปในคลับหลังจากเสียเวลากับการวนหาที่จอดรถนานสองนาน มดอดบ่นไม่ได้ที่ทีมงานไม่ได้จับจองที่ไว้ให้
“เดี๋ยวค่ะพี่มด คือว่ารดาเปลี่ยนชุดเองได้ พี่มดรออยู่ตรงนี้นะคะ”
ตอนแรกมดจะปฏิเสธหากแต่เมื่อเห็นว่าเป็นชุดบิกินี่ จึงเข้าใจว่าสาวเจ้าคงอายจึงยอมให้หญิงสาวเข้าไปในห้องที่มีป้ายคล้องตรงลูกบิดว่า ‘ห้ามเข้า’
รดาถอดเสื้อแล้วโยนไว้บนเตียงตามแบบฉบับกุลสตรีตามสมัยนิยม (ที่คุณหญิงแม่บ่นจนปากเปียกปากแฉะว่าให้พับด้วยทุกครั้ง) มือบางเอื้อมปลดตะขอบราด้านหลัง ขณะเดียวกันนั้นเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกหญิงสาวจึงหันไปมองตามสัญชาตญาณ หากเป็นเวลาเดียวกันที่บราเซียสีขาวหล่นไปกองที่พรม
ชายหนุ่มที่พันท่อนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวตาค้าง เป็นผลให้เจ้าตัวที่รู้ตัวว่ายืนเปลือยอกให้ใครก็ไม่รู้ดู
“กรี๊ด!!! @#:&>$”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เสียงกรีดร้องไม่ดังมากนักเนื่องจากอัษฎางค์เอามือปิดเสียงกรีดร้องนั้นได้ทันเวลา ถึงแม้ว่าเธอจะร้องเสียงดังก็ไม่มีใครข้างนอกได้ยินเสียงเพราะห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง
“อื้อ อ่อย (ปล่อย) ” รดาบอกพลางดิ้นให้หลุด เป็นผลให้ชายหนุ่มต้องผลักเธอให้ชิดกับผนัง หญิงสาวตกใจกับการคุกคาม เมื่อแผ่นหลังเปลือยเปล่าสัมผัสกับความเย็นชืดของผนัง รดารับรู้กับน้ำหนักที่เขาจงใจกดทับลงมาจึงเหยียบเท้าเขาเต็มแรง ความเจ็บปวดฉายในดวงตาดุๆ ของชายหนุ่มแล้วเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว
“ผมปล่อยก็ได้แต่ฟังนะสาวน้อย ถ้าคุณแหกปากอีกล่ะก็ ครั้งนี้ผมรับรองว่าผมจะไม่ใช้มือผมปิดปากคุณแน่” อัษฎางค์คอยดูท่าทีของผู้บุกรุก แต่ก็จัดเป็นผู้บุกรุกกรณีพิเศษ
หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ สถานการณ์อย่างนี้เธอจะเอาตัวรอดได้อย่างไรกันเล่า เมื่อเป็นอิสระ รดาก็หันหลังให้เขาทันที
“นาย เอ่อ คุณช่วยออกไปก่อนได้ไหมคะ” รดาลำดับเหตุการณ์ที่น่าอับอาย สูดลมหายใจตั้งสติ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม สถานการณ์แบบนี้เธอต้องพูดกับเขาดีๆ แม้ว่าอยากจะควักลูกตาของเขาก็เถอะ
“ทำไมผมต้องออก ในเมื่อผมเป็นเจ้าของห้อง” อัษฎางค์พูดพลางเลื่อนสายตามองตามแผ่นหลังขาวเนียนไปจนถึงสะโพก เขาหยุดสายตาไว้แค่นั้นเมื่อความเจ็บจู่โจมเท้าเขา ก้มมองดูก็พบว่ามันแดงมาก นี่ถ้าเขาไม่ใช่คนฟอร์มจัดล่ะก็ต้องร้องซี้ดให้คนเหยียบได้สะใจแน่ๆ
ยัยบ้าเอ๊ย เหยียบมาได้ ลูบูแตงนะนั่น
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษพอใช่ไหมคะ”
ชายหนุ่มยิ้มกับคำพูดฉะฉานของหญิงสาว ใครๆ ก็ว่าเขาเป็นตัวร้าย แต่เอาเถอะ ครั้งนี้เขาจะยอมเป็นสุภาพบุรุษสักครั้งก็คงไม่เสียหายนัก
“ก็ได้ ถ้าคุณเสร็จ...เอ่อ ผมหมายถึงคุณจัดการตัวเองเรียบร้อยเมื่อไหร่ ก็เคาะประตูผมด้วยก็แล้วกัน อย่างน้อยผมก็อยากรู้จักคุณ”
เขาไปแล้ว...รดาบอกตัวเองเมื่อได้ยินเสียงประตูปิด เธอเดาว่าคงเป็นประตูห้องน้ำนั่นแหละ อายเขาไหมล่ะ รดาเอ๋ย
ยัยเบ๊อะ เอ๊ย
หญิงสาวรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเหมือนที่เขาว่า พลางนึกขอบคุณพี่มดที่ให้เสื้อคลุมเธอมา เธอชั่งใจอยู่ที่หน้าประตู คิดว่าจะเรียกเขาดีไหมหรือแว้บไปเลย ปล่อยให้เขาเป็นพ่อสายบัวรอเก้อ
ช่างปะไร...ด้านมืดของตัวเองบอกว่าจะเรียกเขาให้มาสมน้ำหน้าเธอหรือไง ทว่านางฟ้าในหัวกระซิบว่าเขายังรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเลย รดาจึงตัดสินใจเคาะประตู
“ผมนึกว่าคุณจะเบี้ยวผมซะอีก” รดาไม่ว่าอะไร ยิ้มให้เขา เธอหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อเขายังอยู่ในชุดเดิม จะเรียกว่าชุดก็คงไม่ได้เมื่อเขายังไมได้ใส่อะไรเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
“ผมชื่อธาม แล้วคุณบอกได้หรือยังว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”
“ฉันมาถ่ายแบบน่ะค่ะ แล้วก็คิดว่านี่เป็นห้องแต่งตัว ฉัน เอ่อ ขอโทษก็แล้วกัน” รดาประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาเต็มตา เขาเหมือนใครสักคน จะว่าเป็นนายแบบหรือดาราก็ไม่แน่ จริงๆ แล้วเธอไม่ได้สนใจแวดวงบันเทิงหรอก
“ขอโทษทำไม ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย” ชายหนุ่มพูดเรื่อยๆ ขณะสวมเสื้อผ้า ไม่สนใจเลยสักนิดว่าหญิงสาวจะรู้สึกเช่นไร
ผู้ชายบ้า หน้าไม่อาย
“เอ่อ ฉันต้องไปแล้วล่ะค่ะ” แม้ว่าเธอจะมีเพื่อนผู้ชายมากหน้าหลายตา แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกไก่ในกำมือที่เขาจะบีบก็ตายจะคลายก็ตาย! เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้เอาเสียเลย
“ผมไม่ให้คุณออกจากห้องนี้โดยไม่มีของฝากหรอก” ชายหนุ่มที่ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
เออ นั่นไง เขาต้องเป็นดาราประเภทมีของที่ระลึกให้แฟนคลับ เห็นทีกลับไปต้องติดตามผลงานของเขาซะแล้ว
พ่อดารานิสัยดี
อัษฎางค์ยิ้มกริ่ม เดินไปใกล้หญิงสาวแล้วก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ รดายืนนิ่งเป็นรูปปั้นมองตามแผ่นหลังกว้างที่ผิวปากออกไปจากห้อง ชั่วขณะหนึ่งเธอสาบานได้ว่าเธอเห็นเขาหันมายักคิ้วให้ รดาอยากกรี๊ดให้โลกแตก หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวมือบางถูแก้มจนเป็นรอยแดง
ก๊อก...ก๊อก
“น้องรดาคะ เราเข้าห้องผิดค่ะ ทีมงานรอพวกเราอยู่” พี่มดรายงานความคืบหน้าว่าทั้งคู่เข้าใจผิด ป้ายห้ามเข้านั้นความจริงแล้วเป็นห้องพักส่วนตัวของอัษฎางค์
“เอ๊ะ แก้มน้องรดาไปโดนอะไรมาคะ” มดถามด้วยความสงสัยแล้วชี้ไปที่แก้มแดงๆ ของหญิงสาว
“อ๋อ มดกัดน่ะค่ะ” มดไม่ติดใจถามให้มากความ รีบพานางแบบสาวไปแต่งหน้าทำผมก่อนจะโดนวีนอีกรอบโทษฐานมาช้าเพราะเพิ่งโดนวีนจนขี้หูเต้นระบำที่ไปยุ่มย่ามในส่วนหวงห้ามของคลับ
ฮึ่ม ไอ้มดตัวร้าย เจออีกทีจะเหยียบให้แบนแต๊ดแต๋ไปเล้ย
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิรันตีมองคนที่ผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในห้องผิดกับขาที่เดินเขยกๆ แล้วทิ้งตัวบนเก้าอี้ทำงาน อัษฎางค์ทำเฉยกับสายตาจับผิดที่มองมา เขาตรวจเอกสารที่จัดเป็นระเบียบ มิรันตียังคงมองใบหน้าคมเข้มอย่างครุ่นคิด
“หน้าพี่มีอะไรติดหรือ” จู่ๆ ชายหนุ่มถามขึ้นทำเอาคนแอบมองสะดุ้ง มิรันตีก้มหลบสายตาคมที่จ้องมา
“เปล่า มิแค่ว่าเจ้านายดูแปลกๆ” หญิงสาวพูดเสียงอ่อย
“คิดมาก”
“ก็คนที่อารมณ์เสียเพราะวันนี้เป็นวันหยุด ต้องการพักผ่อนกลับมาทำงานต่อหน้าตาเฉย แถมอารมณ์ดีซะด้วย” คราวนี้วัวสันหลังหวะสะดุ้งเฮือกก่อนทำเฉยตามแบบฉบับ ‘ผู้ชายเจ้าเล่ห์’
“ก็จะให้พักผ่อนได้ไงล่ะ มีแขกมาเยือนถึงบ้านทั้งที ไหนๆ ก็ไม่ได้นอนตบพุงใน Harem Night แล้ว ถ้าไม่มาทำงานแล้วจะให้พี่ไปไหนล่ะครับ” อัษฎางค์โยนความผิดให้มิรันตีว่าเป็นต้นเหตุให้เขาไม่ได้หยุดพัก
ชายหนุ่มสะสางเอกสารกองโตได้ไม่ถึงสิบนาทีชายหนุ่มลุกขึ้นทันที ทำให้เก้าอี้ทำงานเลื่อนชนกับผนังเสียงดังทำเอามิรันตีสะดุ้ง เขาเดินดุ่มไปที่ประตู มือที่จับลูกบิดชะงัก หันกลับมาถามหญิงสาวอีกครั้ง
“เอกสารไม่ด่วนใช่ไหม” คำถามของอัษฎางค์ทำให้มิรันตีชะงักก่อนพยักหน้าให้เขาแทนคำตอบ
“หรือว่า...” หัวสมองของมิรันตีประมวลผล เป็นไปได้อย่างยิ่งที่อัษฎางค์สนใจนางแบบมากกว่าหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี จะว่าไปแล้วเธอยังไม่เห็นหน้าค่าตาของนางแบบสาว แต่ดีกรีของนิตยสารดังทำให้เดาได้ไม่ยาก
“พี่ธามคงไม่คิดจะเก็บผู้หญิงทุกคนไว้ในฮาเร็มหรอกจริงไหม” มิรันตีพูดกับตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวเล็กที่นั่งพิงกรอบรูปของเธอกับอัษฎางค์ น้ำเสียงอ่อนหวานผิดกับดวงตาวาววับ
มิไม่ยอมแพ้หรอกนะ
“ถ้ามันจริงล่ะ” เธอคว้าตุ๊กตาหมีบีบแน่น มือบางสั่นระริก น้ำใสๆ รื้นในตาก่อนไหลรินบนแก้มนวล มือบางเช็ดมันแรงๆ อย่างไม่ชอบใจนัก เธอเกลียดน้ำตาที่แสดงความอ่อนแอจริงเชียว
“เฮ้อ...” เป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่เธอถอนหายใจพร้อมหัวใจที่ห่อเหี่ยว มิรันตีพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนแรง มิรันตีหลับตาทบทวนความเป็นไปในอดีต ความรักที่เธอให้เขาไปนั้นคงไม่มากพอที่จะสะกิดให้เขาหันมามองเธอในแบบที่ผู้ชายมองผู้หญิง
“มิเหนื่อยเหลือเกินพี่ธาม” ...เหนื่อยกับการรักเขาฝ่ายเดียว
ถ้าอัษฎางค์ยังอยู่ เขาคงช่วยปลอบเธอด้วยคำพูดที่ไม่เพราะพริ้งหากทำให้หัวใจของเธอไม่เหนื่อยอย่างนี้ แต่นี่อะไรกัน เขากำลังไปหา ‘ผู้หญิง’ คนอื่น ในสายตาเขาเธอคงเป็นเพียงน้องน้อยหาใช่หญิงสาวที่เขาจะมอบความรักให้ น้องน้อยที่วิ่งตามเขาต้อยๆ น่าละอายจริงๆ
ความรักของเธอคงไม่สามารถออกแบบได้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อัษฎางค์ทำตัวกลมกลืนกับบรรดาทีมงาน ชายหนุ่มยืนพิงผนังห้องที่บุพรมด้วยท่าทางที่สบาย สองมือกอดอกมองนางแบบอย่างพอใจ แล้วสายตาก็ไปปะทะกับบทสัมภาษณ์ที่ทางทีมงานวางทิ้งไว้บนโต๊ะ เขาถือวิสาสะหยิบมาอ่านคร่าวๆ
“รดา วงศ์เศวตกุล” เขาพึมพำอย่างพอใจขณะมองเธอที่โพสต์ท่าอยู่หน้ากล้อง ส่วนโค้ง ส่วนเว้าของเธอตรึงสายตาผู้ชายธรรมดาอย่างเขาได้ดีเชียวล่ะ
เธอสวยจริงๆ รดา
เขาประทับใจในความเป็นสาวมั่นของเธอ มันสื่ออกมาจากสีหน้าและดวงตา รูปร่างของเธอไม่ได้เหมือนสาวเอวบางร่างน้อยที่เขาเคยควงด้วยซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าวันๆ เจ้าหล่อนทานอะไรไปบ้าง หากร่างกลมกลึงนี้น่ามองไปทุกส่วน
Harem Night ของเขาเป็นห้องโถงใหญ่ กลางห้องมีโซฟาสีแดงปักดิ้นสีทองชุดใหญ่ขนาดหลายสิบคนสามารถนั่งและนอนได้สบาย โทนสีของห้องเป็นสีน้ำตาลประดับประดาด้วยข้าวของเครื่องใช้เป็นทองคำแท้ เข้ากับบรรยากาศของไฟสีสลัว สถานที่สวยงามที่เขามักพาใครต่อใครมา ‘เชือด’
นางแบบสาวกำลังนอนเกลือกกับพรมนุ่มๆ ลายเสือ รดาเห็นเขาตั้งแต่ที่เขาเข้ามาแล้วแต่เธอพยายามไม่สนใจ เขาน่ะอันตรายยิ่งกว่าอะไรดี ทำเอาสาวมั่นอย่างเธอใจหวิวไม่เป็นท่า หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ เรียกสติ ความเป็นตัวของตัวเองกลับมาเป็นของเธออีกครั้ง
“สวัสดีค่ะ คุณอัษฎางค์” หนึ่งในทีมงานยกมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับ”
“ทางเราต้องขอบคุณคุณอัษฎางค์มากเลยครับที่ให้โอกาสกับทาง Eternal” เมื่อชายหนุ่มไม่มีทีท่าว่าไม่พอใจกับการใช้สถานที่ถ่ายแบบครั้งนี้ก็โล่งใจ เพราะได้ยินชื่อเสียงเลื่องลือเรื่องความเจ้าอารมณ์ของเขา
แน่ล่ะว่า Disco พาเพลิน เป็นคลับของคนมีเงิน ไม่จำเป็นต้องให้สื่อสนับสนุน ยังไม่มีนิตยสารเล่มใดบนแผงหนังสือใช้สถานที่ของทางคลับดัง ยิ่ง Harem Night เป็นห้องที่ได้รับการกล่าวถึงมากที่สุดถึงการตกแต่งร่วมสมัย แทนคำขอบคุณทางนิตยสาร Glamour มอบบัตรส่วนลด 25 % สำหรับซื้อหนังสือในเครือพร้อมของที่ระลึก
คอนเซ็ปท์ของ Glamour ฉบับนี้เน้นความหวือหวาเล็กน้อย จากนางแบบนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่แล้ว ได้บรรยากาศของ Harem Night เมื่อบรรยากาศไฟสลัวๆ ทำให้รดากลายเป็นเจ้าหญิงอาหรับที่ดูมีเสน่ห์
“น้องรดาคะ เหลือเซ็ทสุดท้ายนะคะ” มดบอกขณะยื่นกระบอกน้ำให้หญิงสาว สรรพนามที่เรียกหญิงสาวค่อยๆ พัฒนาตามความสัมพันธ์ เธอพยักหน้ารับรู้เมื่อตากล้องบอก นี่หมายความว่าเธอต้องอยู่ในชุดล่อเสือล่อตะเข้อีกไม่นานล่ะสิ
จะเสือหรือตะเข้ที่นี่ก็มีอยู่แค่ตัวเดียวคือนายธามนั่นแหละ
Disco พาเพลิน นี่ก็ดีอยู่หรอกถ้าจะเป็นสถานที่ถ่ายแบบครั้งนี้ เพราะส่วนมากนิตยสารบนแผงหนังสือต้อนรับฤดูร้อนที่มาถึงนี้มักจะเลือกบรรยากาศริมชายหาดเป็นส่วนใหญ่
เธอเพิ่งสังเกตว่านิตยสาร Glamour จะมีทีมงานส่วนมากเป็นสาวประเภทสอง แบบว่าแมนทั้งแท่งนี่คงมีเพียงตำแหน่งจัดไฟ และสถานที่ เธอว่าสาวประเภทสองสมัยนี้มีความสามารถดีออก ทำไมสังคมไม่ยอมรับก็ไม่รู้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
รดาถอนหายใจเมื่อตากล้องบอกให้หยุดเป็นสัญญาณว่าเสร็จสิ้นการถ่ายทำแต่เพียงเท่านี้ เธอสวมเสื้อคลุมที่มดยื่นให้แล้วเดินผ่านชายหนุ่มที่ส่งยิ้มให้อย่างไม่ไยดี
อัษฎางค์เจอไม้นี้เข้าถึงกับปั้นหน้าไม่ถูก เขาคิดว่าเธอจะยิ้มตอบหรือก้มหน้างุดด้วยความอายไม่ใช่ทำท่าเหมือนไม่เห็นเขาในสายตาราวกับว่าเขาเป็นเพียงธาตุอากาศไร้ตัวตน ชายหนุ่มไม่เคยชินกับความผิดหวัง เจอการปฏิสเธซึ่งหน้าอย่างนี้ทำให้เขาปั้นหน้าไม่ถูก ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ปฏิเสธเขา รดามันทำให้เขาเสียความมั่นใจ
เขาเดินตามหญิงสาวออกไปโดยที่ไม่มีใครสนใจเพราะทีมงานต่างช่วยกันเก็บอุปกรณ์ จัดเก็บสถานที่ให้เรียบร้อยดังเดิม
รดาตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆ แขนของเธอก็ถูกยึดไว้ เมื่อหันไปมองก็พบมดยักษ์ที่เธอหมายจะเหยียบทำหน้าราวกับยักษ์วัดแจ้ง หญิงสาวแลเห็นควันกรุ่นๆ บนใบหน้านั้น
“อะไร” รดาถามสั้นห้วน จงใจจะบอกว่าไม่รับไมตรีที่เขาหยิบยื่นมา
เอามือเน่าๆ ของนายออกไปจากแขนฉันนะ
“ผมสนใจคุณ”
“หืม...” ราวกับว่าคำพูดสี่คำของเขาเป็นภาษาต่างดาวที่นิสิตคณะอักษรศาสตร์ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งอย่างเธอไม่สามารถแปลความหมายได้
“ผม-บอก-ว่า-ผม-สน-ใจ-คุณ” เขาเน้นทีละคำ รดาอึ้งไปสามวินาที ให้ตายเถอะทำไมไม่มีใครเอานายนี่ไปเก็บให้พ้นสายตาเธอสักที ไปชิ่วๆ
“ขอบใจสำหรับความรู้สึกดีๆ ของคุณ ฉันขอรับไว้ ท่าทางคุณดูมั่นใจจังเลยว่าฉันจะสนใจคุณ ฉันเสียใจด้วย เพราะว่าฉันไม่ได้สนใจคุณเลยแม้แต่น้อย”
อัษฎางค์นึกขำกับกิริยาท่าทางเจ้าอารมณ์ของหญิงสาว เขามองตาวาววับของฝ่ายตรงข้ามอย่างประเมินท่าที
“ก็ไม่แน่ เพราะว่าผมมีข้อเสนอให้คุณ…” ชายหนุ่มลูบคางทำท่าครุ่นคิด
“อะไร”
“คุณต้องการอะไร เงินสด รถยนต์ คอนโดหรือเครื่องเพชร” อัษฎางค์พูดพลางมองไปตามเรือนร่างของเธอเหมือนกับประเมินราคาว่าจะต้องเสียเท่าไหร่เชียวกับการเป็นเจ้าของร่างอวบนี้ เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าหญิงสาวที่ใจกล้านุ่งน้อยห่มน้อยจะต้องการอะไร เขาเห็นเธอสูดหายใจลึกๆ ระงับอารมณ์
ท่าทางจะโกรธจริงซะด้วยแฮะ
“ไปตายซะ”
พลั่ก!
ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ กำปั้นของรดาก็เสยคางเขาให้ ชายหนุ่มไม่ได้เตรียมพร้อมกับสถานการณ์แบบนี้ เขาคิดว่าเธอจะตบเขาเหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปจะทำซะอีก เขารู้สึกถึงรสชาติปะแล่มๆ ที่ปาก เมื่อยกมือแตะที่ริมฝีปากก็รู้ว่ากำปันน้อยๆ นั่นแผลงฤทธิ์ซะแล้ว
ปัง!
เหลือเพียงเสียงปิดประตู รดาไม่รอดูผลงานของตัวเอง เธอกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
นี่เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงประเภทเงินมาผ้าหลุดหรือไงกัน
“ไอ้ผู้ชายบ้า” หญิงสาวสบถอย่างหัวเสียขณะที่ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวพลางนึกแช่งชักหักกระดูกผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนั้น เขากล้าดียังไงมาดูถูกเธอ
ภาพตรงหน้าคือสิ่งมีชีวิตเพศหญิง หน้าตาเหมือนเธอราวกับแกะ หากแต่ใบหน้าสวยด้วยสาวประเภทสองที่ต่างประโคมเครื่องสำอางบนใบหน้าเธอนั้นปราศจากรอยยิ้มอย่างทีเคยเป็นมา คิดได้แค่นี้รดาก็ค้นหาสิ่งของช่วยชีวิตในกระเป๋าของเธอ
ช็อคโกแลตเอ็มแอนด์เอ็มสีเหลืองถุงใหญ่ รดาแกะแล้วเทใส่ฝ่ามือกำใหญ่แล้วกรอกเข้าไปในปาก สักพักเมื่อได้สติก็ค่อยๆ หยิบส่วนทีเหลือมาเคี้ยวทีละเม็ด...จนหมด
อัษฎางค์คงไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขาทำให้เธอต้องสังคายนาช็อคโกแลตไปหนึ่งถุงใหญ่ภายในเวลายี่สิบนาที!
รดาเห็นของกินเล่นในกระเป๋าเธออีกอย่าง ใบหน้าหวานประดับด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง เธอตรวจสอบความเรียบร้อยตัวเองอีกครั้งก่อนออกจากห้อง ชายหนุ่มยังไม่ไปไหนดังคาด
“ขอโทษนะคะ เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจ” เธอฉีกยิ้มหวานให้เพื่อขอลุแก่โทษที่ได้ประเคนกำปั้นของเขาตอบแทนคำพูดที่ไม่เข้าหู
อย่างนี้สิค่อยน่าคบหน่อย หากคำพูดที่จะบอกว่าเขาไม่ถือสานั้นต้องเป็นหมันไปเมื่อเธอยัดกล่องเล็กๆ ใส่มือเขาพร้อมกับคำพูดที่ทิ้งท้ายไว้
“กินซะ จะได้บำรุงสมอง” เมื่อก้มมองของในมือ ชายหนุ่มกัดกรามแน่น มองตามรดาไปอย่างแค้นๆ เพราะมันคือแบรนด์ ซุปไก่สกัด
“ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แถ่น แทน แท้น ได้ฤกษ์เปิดตัวนิยายเรื่องใหม่ (รึเปล่า) แล้วนะคะ
ยังไงนุ่นก็ของฝากนิยายเรื่องนี้อีกเรื่องด้วยนะคะ :)
@ คุณ angle101 นางเอกสู้เรื่องเสน่หาในเพลิงแค้นได้รึเปล่าเอ่ย??
บทที่ 1
สิงห์เหนือเสือใต้
ร่างเจ้าเนื้อของหญิงสาวผู้มีความมั่นใจในตัวเองสูงหันซ้ายที ขวาทีเพื่อเช็คความมั่นใจก่อนออกจากบ้าน รดามองตัวเองในกระจกบานใหญ่อย่างพึงพอใจ แม้ว่าเธอจะไม่ได้หุ่นบอบบางเหมือนนางแบบที่เป็นที่นิยม แต่กระนั้นเธอก็ไม่ได้ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้อ้วนเผละ วันนี้เธอนัดกับนิตยสาร Glamour ไว้ เธอเพิ่งได้รับการติดต่อให้ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำต้อนรับซัมเมอร์ที่จะถึงนี้
นิตยสาร Glamour จัดได้ว่าเป็นนิตยสารสำหรับบรรดาผู้ชายกระเป๋าตุงที่พร้อมควักจ่ายโดยไม่เสียดายค่าหนังสือที่ติดไว้บนปกหนังสือที่แพงแสนแพงสำหรับคนหาเช้ากินค่ำ นิตยสารเล่มนี้อัดแน่นไปด้วยภาพของนางแบบสาวสวย รวย มีการศึกษา มีตระกูลจนเรียกได้ว่าไฮโซก็ไม่ผิดนัก ใครไม่รู้จักก็เกินไปล่ะ
แค่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนสีซีดก็พร้อมลุยทุกสถานการณ์แล้ว อาจเพราะผิวพรรณที่ได้รับการบำรุงทุกครั้งหลังอาบน้ำทำให้มันผุดผาดน่ามองไปทุกส่วน รดาฉีดนำ้หอมกลิ่นโปรดซึ่งเป็นรุ่นเลขห้ายี่ห้อตัวซีไขว้ หญิงสาวมองกระจกอีกครั้ง มือบางเอาผมทัดหูก่อนสวมต่างหูมุกคู่เล็ก แล้วคว้ากระเป๋าหนังแคนวาสลายโมโนแกรมแอลวีใบโตที่มีของใช้ของเธอสารพัดสารพันทั้งเครื่องสำอางยันขนม
ความสูงของรองเท้าลูบูแตงสีนำ้เงินไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับรดาเพราะหญิงสาวโปรดปรานการสวมรองเท้าคู่สวยตลอดเวลาที่อยู่บ้าน หญิงสาววิ่งปรู้ดไปยังรถเฟอร์รารี่สีแดง (Ferrari California) ที่คุณหญิงรดีสุดาผู้เป็นมารดาเพิ่งให้เป็นของขวัญวันรับปริญญาเมื่อไม่นานมานี้
“อ้าว คุณหนู” เสียงคนรับใช้ในบ้านที่ตั้งสำรับอาหารเช้าร้องเรียกนายน้อยของตนอย่างตกใจ เมื่อรดาเดินลิ่วออกไป ตามก็ตามไม่ทัน เห็นเพียงท้ายรถสีแดงที่วิ่งตีโค้งอ้อมน้ำพุไปยังประตูรั้ว ตามด้วยเสียงแตรดังลั่นจนคนขับรถที่อยู่แถวนั้นเปิดประตูให้แทบไม่ทัน
รถยนต์สมรรถนะดีเยี่ยมเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงมากว่าหนึ่งชั่วโมงทำให้เจ้าของยานพาหนะคันหรูหัวเสียกับการจราจรที่ติดขัด
รดาหยิบกระเป๋าหนังสีทองใบเล็กที่เจ้าตัวภูมิใจนำเสนอถึงความโดดเด้งของมัน ที่รับรองว่าเมื่อหยิบใช้เมื่อไหร่ต้องมีคนมองเป็นแถว แล้วหยิบเครื่องสำอางกล่องสวย มียี่ห้อมาแต่งแต้มใบหน้าเกลี้ยงเกลา ปัดๆ ดวงตา ตามด้วยมาสคาร่าจากฝรั่งเศส สุดท้ายหญิงสาวก็ควนหาอุปกรณ์แต่งหน้าชิ้นสำคัญ
“เอ๊ะ อยู่ไหนนะ หรือว่าจะไม่เอามา” เสียงเล็กพึมพำขณะมือข้างไม่ถนัดง่วนกับการหาของในกระเป๋า เห็นทีเธอจะต้องจัดกระเป๋าใหม่สักทีเมื่อหาของไม่เจอ
ชิ้นอื่นน่ะขาดได้ แต่ชิ้นนี้สำคัญยิ่งชีพ
เมื่อสัญญาณจราจรไม่เป็นใจให้หญิงสาวหาอุปกรณ์ทำสวย เธอจึงต้องประคองพวงมาลัยรถให้ไปตามเส้นทางก่อนเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวซ้ายเตรียมเปลี่ยนเลน กระเป๋าใบเขื่องก็หล่นปุตกใต้เบาะพร้อมกันนั้นขวดแก้วสีแดงก็กลิ้งออกมาจากกระเป๋า
“โอ้ อยู่นี่นี่เอง” รดาก้มไปหยิบขวดอุทัยทิพย์ เครื่องสำอางสารพัดประโยชน์ของเธอพร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุข แล้วเลี้ยวรถเข้าไปในซอยแคบ
ก่อนลงจากรถ เธอหยดอุทัยทิพย์ใส่สำลีแล้วเช็ดหน้า และแต้มปากเล็กน้อยพอเป็นพิธี เอาแว่นตาแว่นโตคาดผม จัดทรงผมหน้าม้าให้เรียบร้อย มองความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ยักคิ้ว หลิ่วตา และยิ้มกว้างให้ตัวเอง อวดฟันขาวที่เพิ่งไปเคลือบสีฟันมา
สวยไม่เสร็จ คงใช้ไม่ได้กับเธอ
ฐานะทางบ้านของรดาใช่ว่าจะขัดสน หากแต่เธอเกิดร้อนเงินเนื่องจากเพิ่งหมดปัจจัยไปกับการช็อปครั้งอลังการที่สุด (นอกจากเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋ายี่ห้อดัง ดีไซน์หรูแล้ว ยังรวมไปถึงอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อีกสามชิ้นที่สาวทันสมัยนี้ต่างก็อยากได้ โดยเฉพาะภายใต้แบรนด์ผลไม้ชนิดหนึ่ง) ที่สำคัญเธอได้ตบตีแย่งชิงสมัครเป็นสมาชิกบัตรทองคำขาวขอบเพชรของ Disco พาเพลิน จะรบกวนคุณหญิงแม่ก็กะไรอยู่ อีกอย่างตอนนี้เธอเพิ่งพ้นรั้วอุดมศึกษามาหมาดๆ บริษัทหลายแห่งปฏิเสธสาวสังคม (แถมนามสกุลดังอีกต่างหาก) อย่างเธอเพราะเกรงว่าหญิงสาวเป็นพวกหยิบหย่ง ในที่สุดแล้ว รดาก็ไม่พ้นสถานะเกาะมารดากิน แบมือขอเงินเหมือนเดิม เหมาะเจาะกับทางนิตยสาร Glamour ติดต่อให้เธอถ่ายแบบท้าลมร้อน แม้ว่ารดาจะไม่ใช่นางแบบดังหรือดาราดาวรุ่งทว่าค่าตัวสูงลิ่วที่การันตีจากสถาบันการศึกษา และยี่ห้อของนามสกุลเธอมันก็ไม่ต่ำกว่าครึ่งล้าน!!
“สวัสดีค่ะ คุณรดา” สาวประเภทสองเดินมาหาเธอที่รถพร้อมกับถือกระเป๋าที่เก็บสมบัติบ้าๆ ไว้มากมาย ...นี่แหละนะบริการเสริมของคนนามสกุลดัง
“คุณรดาจะเอารถไปหรือว่าจะไปกับทางทีมงาน” เธอนางนั้นจีบปากจีบคอเรียก ‘คุณ’ เพราะไม่รู้ว่า ‘คุณรดา’ ที่พูดด้วยนี้จะถือตัวอย่างไฮโซไฮซ้อคนอื่นที่สำแดงฤทธิ์เดชให้ปวดหัวรึเปล่า
“คะ? อะไรนะคะ” ดวงตาหวานเบิกกว้างมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
“อ้าว คุณรดายังไม่ทราบหรือคะว่าฝ่ายศิลป์เปลี่ยนโลเกชั่น” สาวประเภทสองนางนั้นถือเอาอาการนิ่งเฉยเป็นคำตอบแล้วอธิบายสรรพคุณอันยืดยาวของห้อง Harem Night ห้องที่พิเศษที่สุดของ Disco พาเพลิน โดยที่รดาข่มความกระดี๊กระด๊าไว้ใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยเมื่อได้ยินคำว่า Disco พาเพลิน
“แต่ถ้าคุณรดา ไม่สะดวกก็ทิ้งรถไว้ที่นี่ก็ได้นะคะ” ไม่รู้ว่าดอกไม้พลาสติกนางนั้นพ่นอะไรออกมาบ้าง หากในหัวของรดาตอนนี้มีแต่คำว่า Disco พาเพลิน
หญิงสาวรู้จักคลับดังครั้งยังเป็นนิสิต อาจเรียกว่า ‘คลับหรูของคนมีสไตล์’ ก็ว่าได้ แม้ว่าเพื่อนๆ ของเธอต่างเป็นสมาชิกของคลับแห่งนี้แต่เธอก็ไม่ได้ไปย่ำกรายบ่อยนักแม้ว่าจะตระเวนราตรีเป็นอาจินต์ รดาเฝ้าเก็บหอมรอมริบ หยอดกระปุกเพื่อบัตรสมาชิกสุดพิเศษซึ่งจำกัดปีละห้า ใบเท่านั้น แน่ล่ะว่าปีนี้หนึ่งในห้าต้องเป็นของเธอแน่นอน!
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ร่างสูงกึ่งนั่งกึ่งนอนเปลือยอกสีทองแดงนั่งเล่นเกมส์จากแลปท็อปอย่างเอาเป็นเอาตาย หากเสียงเคาะประตูทำให้ชายหนุ่มนิ่วหน้าแล้วบอกใครก็ตามที่รบกวนการพักผ่อนของเขาให้เข้ามาได้
เช้าวันเสาร์เป็นวันที่ไม่เร่งรีบสำหรับคนในวัยทำงาน ทุกคนล้วนต้องการพักผ่อนในวันที่ร่างกาย และสมองทำงานมาห้าวันติดกันอย่างเคร่งเครียด
“เจ้านายคะ อีกสิบนาทีนิตยสาร Glamour จะใช้ห้องนี้ค่ะ” มิรันตีกล่าวพลางจิ้มไอแพดเพื่อบอกตารางเวลาของชายหนุ่ม
“ห้องนี้!” ดูเหมือนว่าผู้เป็นนายเพิ่งทราบเป็นสถานที่ที่หญิงสาวอดสำรวจมัดกล้ามบึกบึนของผู้ชายตรงหน้าไม่ได้ นอกจากเขาจะหน้าตาดีอย่างร้ายกาจแล้วนิสัยของเขายังร้ายกาจพอๆ กับหน้าตาด้วย
“ห้องอื่นก็มีทำไมต้องที่นี่” ดูเหมือนผู้เป็นเจ้านายยังคงไม่เข้าใจว่านิตยสารนั่นต้องการห้องของเขา ชายหนุ่มถามโดยไม่มองหน้า ก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ต่อไป ไม่ใส่ใจเธอเลยแม้แต่น้อย
“นิตยสาร Glamour ติดต่อขอใช้สถานที่ของคลับเรา มิคิดว่าถ้าเราใช้ Harem Night ก็จะดึงดูดลูกค้าได้มากขึ้น เดือนหน้าแล้วนะคะที่เราจะเปิดตัว Disco พาเพลิน อีกอย่างมิก็ตกลงไปแล้วค่ะ ถ้าโทรไปยกเลิกล่ะก็...” มิรันตีเอานิ้วเชือดคอให้ดู
“วันหยุด พี่ต้องการพักผ่อน แล้ว Disco พาเพลิน ของเราไม่จำเป็นต้องพึ่งสื่อ” อัษฎางค์ฮึดฮัดในลำคอ เขาค่อนข้างจะไม่พอใจการรบกวนเวลาพักผ่อนที่มีค่าของเขา คำพูดไม่กี่คำของเขาทำให้มิรันตีหน้ามุ่ยก่อนปรับเป็นโอนอ่อนยิ้มบางๆ กับอาการชายหนุ่ม
“งานนี้พี่ธามอาจได้นางแบบคนสวยติดไม้ติดมือมาด้วยนะเออ ได้ข่าวว่าสวยมาก”
“สวยแค่ไหนพี่ก็ไม่สน” อัษฎางค์ดูออกว่ามิรันตีพยายามเอากวางสาวมาล่อนายพรานหนุ่มอย่างเขา
“โธ่พี่ธามคะ งานนี้งานเดียว” ไม่ว่าเปล่า หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ เรียกคะแนนความเห็นใจพลางส่งยิ้มหวาน
“ไม่” เมื่อได้ยินเสียงเหี้ยมปฏิเสธอย่างเลือดเย็นยิ่งทำให้คนขอร้องยิ่งได้ใจ คนที่สังเกตุอากัปกิริยาของคนอื่น (โดยเฉพาะคนที่ตนเองหลงรัก) รู้ได้ทันทีว่าเขาเริ่มใจอ่อนแล้ว
“หึ พี่ธามน่ะใจร้ายกับน้องกับนุ่ง” มิรันตีบีบน้ำตาให้หล่นแหมะบนหลังมือเขาหลังจาก ‘บุก’ ไปนั่งบนเตียงแสร้งทำหน้าละห้อย
“เออๆ ก็ได้” อัษฏางค์หรือธามรับปากอย่างช่วยไม่ได้แล้วลุกจากเตียงอย่างตัดใจ
ให้ตายเถอะไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่อ่อนใจกับยิ้มหวานๆ และน้ำตาของผู้หญิงได้เลยใช่ไหม
หมดสิ้น! วันหยุดที่เขารอคอยมาตลอดสัปดาห์ ชายหนุ่มลุกจากเตียงบิดขี้เกียจสองสามที หญิงสาวฉีกยิ้มหวานเอาใจเขาอีกครั้ง
“ขอบคุณค่ะ” มิรันตีที่เดินไปจนถึงประตูก็เดินกลับมาจุ๊บแก้มอัษฎางค์
“เฮ้ย” เขาอุทานแล้วถอยหลังไปสองก้าว อยากจะว่าแม่ตัวดีนัก แต่มิรันตีสะบัดตูดไปนอกห้องแล้วส่งเสียงทิ้งท้ายให้ได้ยินมาแว่วๆ ว่า “อีกเจ็ดนาที”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ด้วยความเห่อ เอ่อ เรียกให้สุภาพก็คือเป็นห่วงรถ รดาดึงดันที่จะขับรถไปที่ Discoพาเพลินด้วยตนเองแม้ไม่คุ้นกับเส้นทางเพราะปกติเกาะรถคนอื่นมาตลอด ทีมงานจึงวาดแผนที่คร่าวๆ พร้อมกับส่งสาวประเภทสองที่สวยด้วยแพทย์นั้นชื่อมดให้ติดสอยห้อยตามเธอไปด้วยพร้อมกำชับว่า Harem Night อยู่ห้องทางปีกขวาของอาคาร
“ร้อนไหมคะ รดาจะได้ปรับแอร์” รดาเผื่อแผ่น้ำใจไปยังคนข้างๆ มดยิ้มปฏิเสธอย่างพองาม นึกชมคนอบรมสั่งสอนหญิงสาวจริงๆ ที่ไม่ถือตัว ไม่แบ่งแยกชนชั้น ปฏิบัติกับเธอว่าเป็นพลเมืองชั้นสองที่อยู่คนละระดับ คนละคลาสกับเธอ
“พี่มดทำงานกับ Glamour นานแล้วเหรอคะ” เมื่อเห็นว่านางแบบสาวชวนคุย มดเองก็เป็นขาเมาท์อยู่แล้วจึงสนองความเสนอของเธอเต็มที่ ตลอดเส้นทางทั้งสาวแท้และสาวเทียมต่างถูกใจ ‘เพื่อนใหม่’ กันไปตามๆ กัน
“โอ้โห ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้เนี่ย” มดห่อปาก ตื่นเต้นกับขนาดของคลับที่ใกล้เคียงกับห้างสรรพสินค้าขนาดย่อม “คนเยอะนะคะ นี่ขนาดยังไม่ค่ำ”
มดที่เข้าใจมาตลอดว่า Disco พาเพลิน เป็นคลับสำหรับบรรดานักเที่ยวพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าที่จอดรถของคลับแทบไม่มีที่ว่างให้จอดรถ
รดาจึงชี้แจงว่า Disco พาเพลิน ประกอบไปด้วยสามส่วนหลักคือ Drink Drank Drunk สำหรับนักเที่ยวทั่วไป Beauty สำหรับผู้หญิงที่รักสวยรักงาม เป็นส่วนของสปา ร้านทำผม ร้านเสริมสวยไปจนถึงโรงเรียนสอนแต่งหน้า และสุดท้าย Entertain ประกอบไปด้วยสองส่วนคือ Hi-net สำหรับผู้ท่องโลกอินเตอร์เน็ต และชมรมคนรักการเล่นเกมส์ Hi-net จึงเป็น ‘ร้านเกมส์’ ของพวกนักศึกษาที่รักความเป็นส่วนตัว ไม่ชอบเสียงดังอันเป็นปัญหาที่พบเจอกับร้านอินเตอร์เน็ตทั่วไป และสุดท้าย Just sing ห้องคาราโอเกะที่ได้รับความนิยมจากผู้รักเสียงเพลง ไม่จำกัดแนวเพลง มีทั้งเพลงสากล สตริง ไปจนถึงลูกทุ่ง!
สองสาวพากันเข้าไปในคลับหลังจากเสียเวลากับการวนหาที่จอดรถนานสองนาน มดอดบ่นไม่ได้ที่ทีมงานไม่ได้จับจองที่ไว้ให้
“เดี๋ยวค่ะพี่มด คือว่ารดาเปลี่ยนชุดเองได้ พี่มดรออยู่ตรงนี้นะคะ”
ตอนแรกมดจะปฏิเสธหากแต่เมื่อเห็นว่าเป็นชุดบิกินี่ จึงเข้าใจว่าสาวเจ้าคงอายจึงยอมให้หญิงสาวเข้าไปในห้องที่มีป้ายคล้องตรงลูกบิดว่า ‘ห้ามเข้า’
รดาถอดเสื้อแล้วโยนไว้บนเตียงตามแบบฉบับกุลสตรีตามสมัยนิยม (ที่คุณหญิงแม่บ่นจนปากเปียกปากแฉะว่าให้พับด้วยทุกครั้ง) มือบางเอื้อมปลดตะขอบราด้านหลัง ขณะเดียวกันนั้นเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกหญิงสาวจึงหันไปมองตามสัญชาตญาณ หากเป็นเวลาเดียวกันที่บราเซียสีขาวหล่นไปกองที่พรม
ชายหนุ่มที่พันท่อนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวตาค้าง เป็นผลให้เจ้าตัวที่รู้ตัวว่ายืนเปลือยอกให้ใครก็ไม่รู้ดู
“กรี๊ด!!! @#:&>$”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เสียงกรีดร้องไม่ดังมากนักเนื่องจากอัษฎางค์เอามือปิดเสียงกรีดร้องนั้นได้ทันเวลา ถึงแม้ว่าเธอจะร้องเสียงดังก็ไม่มีใครข้างนอกได้ยินเสียงเพราะห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง
“อื้อ อ่อย (ปล่อย) ” รดาบอกพลางดิ้นให้หลุด เป็นผลให้ชายหนุ่มต้องผลักเธอให้ชิดกับผนัง หญิงสาวตกใจกับการคุกคาม เมื่อแผ่นหลังเปลือยเปล่าสัมผัสกับความเย็นชืดของผนัง รดารับรู้กับน้ำหนักที่เขาจงใจกดทับลงมาจึงเหยียบเท้าเขาเต็มแรง ความเจ็บปวดฉายในดวงตาดุๆ ของชายหนุ่มแล้วเลือนหายไปอย่างรวดเร็ว
“ผมปล่อยก็ได้แต่ฟังนะสาวน้อย ถ้าคุณแหกปากอีกล่ะก็ ครั้งนี้ผมรับรองว่าผมจะไม่ใช้มือผมปิดปากคุณแน่” อัษฎางค์คอยดูท่าทีของผู้บุกรุก แต่ก็จัดเป็นผู้บุกรุกกรณีพิเศษ
หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ สถานการณ์อย่างนี้เธอจะเอาตัวรอดได้อย่างไรกันเล่า เมื่อเป็นอิสระ รดาก็หันหลังให้เขาทันที
“นาย เอ่อ คุณช่วยออกไปก่อนได้ไหมคะ” รดาลำดับเหตุการณ์ที่น่าอับอาย สูดลมหายใจตั้งสติ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม สถานการณ์แบบนี้เธอต้องพูดกับเขาดีๆ แม้ว่าอยากจะควักลูกตาของเขาก็เถอะ
“ทำไมผมต้องออก ในเมื่อผมเป็นเจ้าของห้อง” อัษฎางค์พูดพลางเลื่อนสายตามองตามแผ่นหลังขาวเนียนไปจนถึงสะโพก เขาหยุดสายตาไว้แค่นั้นเมื่อความเจ็บจู่โจมเท้าเขา ก้มมองดูก็พบว่ามันแดงมาก นี่ถ้าเขาไม่ใช่คนฟอร์มจัดล่ะก็ต้องร้องซี้ดให้คนเหยียบได้สะใจแน่ๆ
ยัยบ้าเอ๊ย เหยียบมาได้ ลูบูแตงนะนั่น
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษพอใช่ไหมคะ”
ชายหนุ่มยิ้มกับคำพูดฉะฉานของหญิงสาว ใครๆ ก็ว่าเขาเป็นตัวร้าย แต่เอาเถอะ ครั้งนี้เขาจะยอมเป็นสุภาพบุรุษสักครั้งก็คงไม่เสียหายนัก
“ก็ได้ ถ้าคุณเสร็จ...เอ่อ ผมหมายถึงคุณจัดการตัวเองเรียบร้อยเมื่อไหร่ ก็เคาะประตูผมด้วยก็แล้วกัน อย่างน้อยผมก็อยากรู้จักคุณ”
เขาไปแล้ว...รดาบอกตัวเองเมื่อได้ยินเสียงประตูปิด เธอเดาว่าคงเป็นประตูห้องน้ำนั่นแหละ อายเขาไหมล่ะ รดาเอ๋ย
ยัยเบ๊อะ เอ๊ย
หญิงสาวรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเหมือนที่เขาว่า พลางนึกขอบคุณพี่มดที่ให้เสื้อคลุมเธอมา เธอชั่งใจอยู่ที่หน้าประตู คิดว่าจะเรียกเขาดีไหมหรือแว้บไปเลย ปล่อยให้เขาเป็นพ่อสายบัวรอเก้อ
ช่างปะไร...ด้านมืดของตัวเองบอกว่าจะเรียกเขาให้มาสมน้ำหน้าเธอหรือไง ทว่านางฟ้าในหัวกระซิบว่าเขายังรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเลย รดาจึงตัดสินใจเคาะประตู
“ผมนึกว่าคุณจะเบี้ยวผมซะอีก” รดาไม่ว่าอะไร ยิ้มให้เขา เธอหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อเขายังอยู่ในชุดเดิม จะเรียกว่าชุดก็คงไม่ได้เมื่อเขายังไมได้ใส่อะไรเลย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
“ผมชื่อธาม แล้วคุณบอกได้หรือยังว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”
“ฉันมาถ่ายแบบน่ะค่ะ แล้วก็คิดว่านี่เป็นห้องแต่งตัว ฉัน เอ่อ ขอโทษก็แล้วกัน” รดาประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาเต็มตา เขาเหมือนใครสักคน จะว่าเป็นนายแบบหรือดาราก็ไม่แน่ จริงๆ แล้วเธอไม่ได้สนใจแวดวงบันเทิงหรอก
“ขอโทษทำไม ผมไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย” ชายหนุ่มพูดเรื่อยๆ ขณะสวมเสื้อผ้า ไม่สนใจเลยสักนิดว่าหญิงสาวจะรู้สึกเช่นไร
ผู้ชายบ้า หน้าไม่อาย
“เอ่อ ฉันต้องไปแล้วล่ะค่ะ” แม้ว่าเธอจะมีเพื่อนผู้ชายมากหน้าหลายตา แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกไก่ในกำมือที่เขาจะบีบก็ตายจะคลายก็ตาย! เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้เอาเสียเลย
“ผมไม่ให้คุณออกจากห้องนี้โดยไม่มีของฝากหรอก” ชายหนุ่มที่ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
เออ นั่นไง เขาต้องเป็นดาราประเภทมีของที่ระลึกให้แฟนคลับ เห็นทีกลับไปต้องติดตามผลงานของเขาซะแล้ว
พ่อดารานิสัยดี
อัษฎางค์ยิ้มกริ่ม เดินไปใกล้หญิงสาวแล้วก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ รดายืนนิ่งเป็นรูปปั้นมองตามแผ่นหลังกว้างที่ผิวปากออกไปจากห้อง ชั่วขณะหนึ่งเธอสาบานได้ว่าเธอเห็นเขาหันมายักคิ้วให้ รดาอยากกรี๊ดให้โลกแตก หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวมือบางถูแก้มจนเป็นรอยแดง
ก๊อก...ก๊อก
“น้องรดาคะ เราเข้าห้องผิดค่ะ ทีมงานรอพวกเราอยู่” พี่มดรายงานความคืบหน้าว่าทั้งคู่เข้าใจผิด ป้ายห้ามเข้านั้นความจริงแล้วเป็นห้องพักส่วนตัวของอัษฎางค์
“เอ๊ะ แก้มน้องรดาไปโดนอะไรมาคะ” มดถามด้วยความสงสัยแล้วชี้ไปที่แก้มแดงๆ ของหญิงสาว
“อ๋อ มดกัดน่ะค่ะ” มดไม่ติดใจถามให้มากความ รีบพานางแบบสาวไปแต่งหน้าทำผมก่อนจะโดนวีนอีกรอบโทษฐานมาช้าเพราะเพิ่งโดนวีนจนขี้หูเต้นระบำที่ไปยุ่มย่ามในส่วนหวงห้ามของคลับ
ฮึ่ม ไอ้มดตัวร้าย เจออีกทีจะเหยียบให้แบนแต๊ดแต๋ไปเล้ย
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิรันตีมองคนที่ผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในห้องผิดกับขาที่เดินเขยกๆ แล้วทิ้งตัวบนเก้าอี้ทำงาน อัษฎางค์ทำเฉยกับสายตาจับผิดที่มองมา เขาตรวจเอกสารที่จัดเป็นระเบียบ มิรันตียังคงมองใบหน้าคมเข้มอย่างครุ่นคิด
“หน้าพี่มีอะไรติดหรือ” จู่ๆ ชายหนุ่มถามขึ้นทำเอาคนแอบมองสะดุ้ง มิรันตีก้มหลบสายตาคมที่จ้องมา
“เปล่า มิแค่ว่าเจ้านายดูแปลกๆ” หญิงสาวพูดเสียงอ่อย
“คิดมาก”
“ก็คนที่อารมณ์เสียเพราะวันนี้เป็นวันหยุด ต้องการพักผ่อนกลับมาทำงานต่อหน้าตาเฉย แถมอารมณ์ดีซะด้วย” คราวนี้วัวสันหลังหวะสะดุ้งเฮือกก่อนทำเฉยตามแบบฉบับ ‘ผู้ชายเจ้าเล่ห์’
“ก็จะให้พักผ่อนได้ไงล่ะ มีแขกมาเยือนถึงบ้านทั้งที ไหนๆ ก็ไม่ได้นอนตบพุงใน Harem Night แล้ว ถ้าไม่มาทำงานแล้วจะให้พี่ไปไหนล่ะครับ” อัษฎางค์โยนความผิดให้มิรันตีว่าเป็นต้นเหตุให้เขาไม่ได้หยุดพัก
ชายหนุ่มสะสางเอกสารกองโตได้ไม่ถึงสิบนาทีชายหนุ่มลุกขึ้นทันที ทำให้เก้าอี้ทำงานเลื่อนชนกับผนังเสียงดังทำเอามิรันตีสะดุ้ง เขาเดินดุ่มไปที่ประตู มือที่จับลูกบิดชะงัก หันกลับมาถามหญิงสาวอีกครั้ง
“เอกสารไม่ด่วนใช่ไหม” คำถามของอัษฎางค์ทำให้มิรันตีชะงักก่อนพยักหน้าให้เขาแทนคำตอบ
“หรือว่า...” หัวสมองของมิรันตีประมวลผล เป็นไปได้อย่างยิ่งที่อัษฎางค์สนใจนางแบบมากกว่าหน้าที่เจ้าบ้านที่ดี จะว่าไปแล้วเธอยังไม่เห็นหน้าค่าตาของนางแบบสาว แต่ดีกรีของนิตยสารดังทำให้เดาได้ไม่ยาก
“พี่ธามคงไม่คิดจะเก็บผู้หญิงทุกคนไว้ในฮาเร็มหรอกจริงไหม” มิรันตีพูดกับตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวเล็กที่นั่งพิงกรอบรูปของเธอกับอัษฎางค์ น้ำเสียงอ่อนหวานผิดกับดวงตาวาววับ
มิไม่ยอมแพ้หรอกนะ
“ถ้ามันจริงล่ะ” เธอคว้าตุ๊กตาหมีบีบแน่น มือบางสั่นระริก น้ำใสๆ รื้นในตาก่อนไหลรินบนแก้มนวล มือบางเช็ดมันแรงๆ อย่างไม่ชอบใจนัก เธอเกลียดน้ำตาที่แสดงความอ่อนแอจริงเชียว
“เฮ้อ...” เป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่เธอถอนหายใจพร้อมหัวใจที่ห่อเหี่ยว มิรันตีพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนแรง มิรันตีหลับตาทบทวนความเป็นไปในอดีต ความรักที่เธอให้เขาไปนั้นคงไม่มากพอที่จะสะกิดให้เขาหันมามองเธอในแบบที่ผู้ชายมองผู้หญิง
“มิเหนื่อยเหลือเกินพี่ธาม” ...เหนื่อยกับการรักเขาฝ่ายเดียว
ถ้าอัษฎางค์ยังอยู่ เขาคงช่วยปลอบเธอด้วยคำพูดที่ไม่เพราะพริ้งหากทำให้หัวใจของเธอไม่เหนื่อยอย่างนี้ แต่นี่อะไรกัน เขากำลังไปหา ‘ผู้หญิง’ คนอื่น ในสายตาเขาเธอคงเป็นเพียงน้องน้อยหาใช่หญิงสาวที่เขาจะมอบความรักให้ น้องน้อยที่วิ่งตามเขาต้อยๆ น่าละอายจริงๆ
ความรักของเธอคงไม่สามารถออกแบบได้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อัษฎางค์ทำตัวกลมกลืนกับบรรดาทีมงาน ชายหนุ่มยืนพิงผนังห้องที่บุพรมด้วยท่าทางที่สบาย สองมือกอดอกมองนางแบบอย่างพอใจ แล้วสายตาก็ไปปะทะกับบทสัมภาษณ์ที่ทางทีมงานวางทิ้งไว้บนโต๊ะ เขาถือวิสาสะหยิบมาอ่านคร่าวๆ
“รดา วงศ์เศวตกุล” เขาพึมพำอย่างพอใจขณะมองเธอที่โพสต์ท่าอยู่หน้ากล้อง ส่วนโค้ง ส่วนเว้าของเธอตรึงสายตาผู้ชายธรรมดาอย่างเขาได้ดีเชียวล่ะ
เธอสวยจริงๆ รดา
เขาประทับใจในความเป็นสาวมั่นของเธอ มันสื่ออกมาจากสีหน้าและดวงตา รูปร่างของเธอไม่ได้เหมือนสาวเอวบางร่างน้อยที่เขาเคยควงด้วยซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าวันๆ เจ้าหล่อนทานอะไรไปบ้าง หากร่างกลมกลึงนี้น่ามองไปทุกส่วน
Harem Night ของเขาเป็นห้องโถงใหญ่ กลางห้องมีโซฟาสีแดงปักดิ้นสีทองชุดใหญ่ขนาดหลายสิบคนสามารถนั่งและนอนได้สบาย โทนสีของห้องเป็นสีน้ำตาลประดับประดาด้วยข้าวของเครื่องใช้เป็นทองคำแท้ เข้ากับบรรยากาศของไฟสีสลัว สถานที่สวยงามที่เขามักพาใครต่อใครมา ‘เชือด’
นางแบบสาวกำลังนอนเกลือกกับพรมนุ่มๆ ลายเสือ รดาเห็นเขาตั้งแต่ที่เขาเข้ามาแล้วแต่เธอพยายามไม่สนใจ เขาน่ะอันตรายยิ่งกว่าอะไรดี ทำเอาสาวมั่นอย่างเธอใจหวิวไม่เป็นท่า หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ เรียกสติ ความเป็นตัวของตัวเองกลับมาเป็นของเธออีกครั้ง
“สวัสดีค่ะ คุณอัษฎางค์” หนึ่งในทีมงานยกมือไหว้เขาอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับ”
“ทางเราต้องขอบคุณคุณอัษฎางค์มากเลยครับที่ให้โอกาสกับทาง Eternal” เมื่อชายหนุ่มไม่มีทีท่าว่าไม่พอใจกับการใช้สถานที่ถ่ายแบบครั้งนี้ก็โล่งใจ เพราะได้ยินชื่อเสียงเลื่องลือเรื่องความเจ้าอารมณ์ของเขา
แน่ล่ะว่า Disco พาเพลิน เป็นคลับของคนมีเงิน ไม่จำเป็นต้องให้สื่อสนับสนุน ยังไม่มีนิตยสารเล่มใดบนแผงหนังสือใช้สถานที่ของทางคลับดัง ยิ่ง Harem Night เป็นห้องที่ได้รับการกล่าวถึงมากที่สุดถึงการตกแต่งร่วมสมัย แทนคำขอบคุณทางนิตยสาร Glamour มอบบัตรส่วนลด 25 % สำหรับซื้อหนังสือในเครือพร้อมของที่ระลึก
คอนเซ็ปท์ของ Glamour ฉบับนี้เน้นความหวือหวาเล็กน้อย จากนางแบบนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่แล้ว ได้บรรยากาศของ Harem Night เมื่อบรรยากาศไฟสลัวๆ ทำให้รดากลายเป็นเจ้าหญิงอาหรับที่ดูมีเสน่ห์
“น้องรดาคะ เหลือเซ็ทสุดท้ายนะคะ” มดบอกขณะยื่นกระบอกน้ำให้หญิงสาว สรรพนามที่เรียกหญิงสาวค่อยๆ พัฒนาตามความสัมพันธ์ เธอพยักหน้ารับรู้เมื่อตากล้องบอก นี่หมายความว่าเธอต้องอยู่ในชุดล่อเสือล่อตะเข้อีกไม่นานล่ะสิ
จะเสือหรือตะเข้ที่นี่ก็มีอยู่แค่ตัวเดียวคือนายธามนั่นแหละ
Disco พาเพลิน นี่ก็ดีอยู่หรอกถ้าจะเป็นสถานที่ถ่ายแบบครั้งนี้ เพราะส่วนมากนิตยสารบนแผงหนังสือต้อนรับฤดูร้อนที่มาถึงนี้มักจะเลือกบรรยากาศริมชายหาดเป็นส่วนใหญ่
เธอเพิ่งสังเกตว่านิตยสาร Glamour จะมีทีมงานส่วนมากเป็นสาวประเภทสอง แบบว่าแมนทั้งแท่งนี่คงมีเพียงตำแหน่งจัดไฟ และสถานที่ เธอว่าสาวประเภทสองสมัยนี้มีความสามารถดีออก ทำไมสังคมไม่ยอมรับก็ไม่รู้
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
รดาถอนหายใจเมื่อตากล้องบอกให้หยุดเป็นสัญญาณว่าเสร็จสิ้นการถ่ายทำแต่เพียงเท่านี้ เธอสวมเสื้อคลุมที่มดยื่นให้แล้วเดินผ่านชายหนุ่มที่ส่งยิ้มให้อย่างไม่ไยดี
อัษฎางค์เจอไม้นี้เข้าถึงกับปั้นหน้าไม่ถูก เขาคิดว่าเธอจะยิ้มตอบหรือก้มหน้างุดด้วยความอายไม่ใช่ทำท่าเหมือนไม่เห็นเขาในสายตาราวกับว่าเขาเป็นเพียงธาตุอากาศไร้ตัวตน ชายหนุ่มไม่เคยชินกับความผิดหวัง เจอการปฏิสเธซึ่งหน้าอย่างนี้ทำให้เขาปั้นหน้าไม่ถูก ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ปฏิเสธเขา รดามันทำให้เขาเสียความมั่นใจ
เขาเดินตามหญิงสาวออกไปโดยที่ไม่มีใครสนใจเพราะทีมงานต่างช่วยกันเก็บอุปกรณ์ จัดเก็บสถานที่ให้เรียบร้อยดังเดิม
รดาตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆ แขนของเธอก็ถูกยึดไว้ เมื่อหันไปมองก็พบมดยักษ์ที่เธอหมายจะเหยียบทำหน้าราวกับยักษ์วัดแจ้ง หญิงสาวแลเห็นควันกรุ่นๆ บนใบหน้านั้น
“อะไร” รดาถามสั้นห้วน จงใจจะบอกว่าไม่รับไมตรีที่เขาหยิบยื่นมา
เอามือเน่าๆ ของนายออกไปจากแขนฉันนะ
“ผมสนใจคุณ”
“หืม...” ราวกับว่าคำพูดสี่คำของเขาเป็นภาษาต่างดาวที่นิสิตคณะอักษรศาสตร์ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งอย่างเธอไม่สามารถแปลความหมายได้
“ผม-บอก-ว่า-ผม-สน-ใจ-คุณ” เขาเน้นทีละคำ รดาอึ้งไปสามวินาที ให้ตายเถอะทำไมไม่มีใครเอานายนี่ไปเก็บให้พ้นสายตาเธอสักที ไปชิ่วๆ
“ขอบใจสำหรับความรู้สึกดีๆ ของคุณ ฉันขอรับไว้ ท่าทางคุณดูมั่นใจจังเลยว่าฉันจะสนใจคุณ ฉันเสียใจด้วย เพราะว่าฉันไม่ได้สนใจคุณเลยแม้แต่น้อย”
อัษฎางค์นึกขำกับกิริยาท่าทางเจ้าอารมณ์ของหญิงสาว เขามองตาวาววับของฝ่ายตรงข้ามอย่างประเมินท่าที
“ก็ไม่แน่ เพราะว่าผมมีข้อเสนอให้คุณ…” ชายหนุ่มลูบคางทำท่าครุ่นคิด
“อะไร”
“คุณต้องการอะไร เงินสด รถยนต์ คอนโดหรือเครื่องเพชร” อัษฎางค์พูดพลางมองไปตามเรือนร่างของเธอเหมือนกับประเมินราคาว่าจะต้องเสียเท่าไหร่เชียวกับการเป็นเจ้าของร่างอวบนี้ เขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าหญิงสาวที่ใจกล้านุ่งน้อยห่มน้อยจะต้องการอะไร เขาเห็นเธอสูดหายใจลึกๆ ระงับอารมณ์
ท่าทางจะโกรธจริงซะด้วยแฮะ
“ไปตายซะ”
พลั่ก!
ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ กำปั้นของรดาก็เสยคางเขาให้ ชายหนุ่มไม่ได้เตรียมพร้อมกับสถานการณ์แบบนี้ เขาคิดว่าเธอจะตบเขาเหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปจะทำซะอีก เขารู้สึกถึงรสชาติปะแล่มๆ ที่ปาก เมื่อยกมือแตะที่ริมฝีปากก็รู้ว่ากำปันน้อยๆ นั่นแผลงฤทธิ์ซะแล้ว
ปัง!
เหลือเพียงเสียงปิดประตู รดาไม่รอดูผลงานของตัวเอง เธอกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเขาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร
นี่เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงประเภทเงินมาผ้าหลุดหรือไงกัน
“ไอ้ผู้ชายบ้า” หญิงสาวสบถอย่างหัวเสียขณะที่ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวพลางนึกแช่งชักหักกระดูกผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนั้น เขากล้าดียังไงมาดูถูกเธอ
ภาพตรงหน้าคือสิ่งมีชีวิตเพศหญิง หน้าตาเหมือนเธอราวกับแกะ หากแต่ใบหน้าสวยด้วยสาวประเภทสองที่ต่างประโคมเครื่องสำอางบนใบหน้าเธอนั้นปราศจากรอยยิ้มอย่างทีเคยเป็นมา คิดได้แค่นี้รดาก็ค้นหาสิ่งของช่วยชีวิตในกระเป๋าของเธอ
ช็อคโกแลตเอ็มแอนด์เอ็มสีเหลืองถุงใหญ่ รดาแกะแล้วเทใส่ฝ่ามือกำใหญ่แล้วกรอกเข้าไปในปาก สักพักเมื่อได้สติก็ค่อยๆ หยิบส่วนทีเหลือมาเคี้ยวทีละเม็ด...จนหมด
อัษฎางค์คงไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขาทำให้เธอต้องสังคายนาช็อคโกแลตไปหนึ่งถุงใหญ่ภายในเวลายี่สิบนาที!
รดาเห็นของกินเล่นในกระเป๋าเธออีกอย่าง ใบหน้าหวานประดับด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง เธอตรวจสอบความเรียบร้อยตัวเองอีกครั้งก่อนออกจากห้อง ชายหนุ่มยังไม่ไปไหนดังคาด
“ขอโทษนะคะ เมื่อกี้ไม่ได้ตั้งใจ” เธอฉีกยิ้มหวานให้เพื่อขอลุแก่โทษที่ได้ประเคนกำปั้นของเขาตอบแทนคำพูดที่ไม่เข้าหู
อย่างนี้สิค่อยน่าคบหน่อย หากคำพูดที่จะบอกว่าเขาไม่ถือสานั้นต้องเป็นหมันไปเมื่อเธอยัดกล่องเล็กๆ ใส่มือเขาพร้อมกับคำพูดที่ทิ้งท้ายไว้
“กินซะ จะได้บำรุงสมอง” เมื่อก้มมองของในมือ ชายหนุ่มกัดกรามแน่น มองตามรดาไปอย่างแค้นๆ เพราะมันคือแบรนด์ ซุปไก่สกัด
“ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แถ่น แทน แท้น ได้ฤกษ์เปิดตัวนิยายเรื่องใหม่ (รึเปล่า) แล้วนะคะ
ยังไงนุ่นก็ของฝากนิยายเรื่องนี้อีกเรื่องด้วยนะคะ :)
@ คุณ angle101 นางเอกสู้เรื่องเสน่หาในเพลิงแค้นได้รึเปล่าเอ่ย??
เรียงอักษร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มิ.ย. 2554, 15:00:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 มิ.ย. 2554, 15:05:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 2193
| บทที่ 2 แม่สาวกระทิงเปลี่ยว >> |
nutcha 2 มิ.ย. 2554, 20:42:21 น.
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
nutcha 2 มิ.ย. 2554, 20:43:09 น.
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
nutcha 2 มิ.ย. 2554, 20:43:16 น.
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
nutcha 2 มิ.ย. 2554, 20:43:27 น.
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
นางเอกกับพระเอกท่าทางจะทันกันดี
นิชาภา 2 มิ.ย. 2554, 21:04:38 น.
ว้าวหนูนุ่นเปิดเรื่องใหม่แล้ว เขียนเร็วมากๆ เลยจ้ะ วันนี้พี่ไม่ได้สักหน้าเลย อ๊างงงง! TOT
ว้าวหนูนุ่นเปิดเรื่องใหม่แล้ว เขียนเร็วมากๆ เลยจ้ะ วันนี้พี่ไม่ได้สักหน้าเลย อ๊างงงง! TOT
pattisa 2 มิ.ย. 2554, 22:14:04 น.
ชอบชื่อพระเอกจัง อัษฏางค์ ฟังดูมียิ่งใหญ่ๆดี แปลว่าอะไรเหรอค่ะ? เรื่องนี้น่าติดตามค่ะ :) ว่าแต่ขำนางเอกจัง พกซุปไก่สกัดไปไหนมาไหน 55555
ชอบชื่อพระเอกจัง อัษฏางค์ ฟังดูมียิ่งใหญ่ๆดี แปลว่าอะไรเหรอค่ะ? เรื่องนี้น่าติดตามค่ะ :) ว่าแต่ขำนางเอกจัง พกซุปไก่สกัดไปไหนมาไหน 55555
ปูสีน้ำเงิน 3 มิ.ย. 2554, 22:38:13 น.
ยังงี้เค้าเรียกว่าสมน้ำสมเนื้อ
ยังงี้เค้าเรียกว่าสมน้ำสมเนื้อ
