ไร้หัวใจ
ภคพร หญิงสาวผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการแก้แค้น เมื่อนวพรรษน้องสาวของเธอถูกกันย์หนุ่มรูปหล่อเลือดเย็นทำให้ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ภคพรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้กันย์ได้รับความทุกข์ทรมาน และหนทางเดียวที่จะทำร้ายกันย์ได้ก็คือการแต่งงานกับประพนธ์คู่หมั้นหนุ่มรูปหล่อของเกตุแก้ว น้องสาวสุดที่รักของกันย์ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเต็มไปด้วยไฟแค้น และการดูถูกและทำร้ายต่างๆนานาจากประพนธ์ แต่เพื่อน้องสาวอันเป็นดั่งดวงใจ ภคพรยอมที่จะต้องกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจและเลือดเย็นอย่างไร้หัวใจ บทสรุปของโศกนาฏกรรมความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ภคพรจะยอมปล่อยวางความแค้นที่มีแต่ทำร้ายให้ทุกคนต้องเจ็บปวดในครั้งนี้ได้อย่างไร....ติดตามอ่านได้ใน ไร้หัวใจ...
Tags: ตบจูบ
ตอน: ไร้หัวใจ ตอนที่ 11
ไร้หัวใจ ตอนที่ 11
.............“คุณจะพาฉันไปไหน”
นวพรรษเริ่มเปิดปากพูด ขณะที่นั่งเงียบมาตลอดทางบนรถเบ้นคันหรูของกันย์
“ไปในที่ที่ไม่มีใครหาคุณเจอ จนกว่าพี่สาวของคุณจะยอมหย่ากับประพนธ์ จนกว่าผมจะแน่จะว่าพี่สาวของคุณจะไม่มีทางทำร้าย
น้องสาวของผมได้อีก ถึงวันนั้นผมก็จะส่งคุณคืนให้กับครอบครัวของคุณ”
กันย์พูดขึ้นอย่างไร้ความรู้สึก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำกับนวพรรษมันมีแต่เรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ
“คุณคิดผิดแล้วที่ทำแบบนี้ พี่เนย์จะยิ่งโกรธคุณ เกลียดคุณ น้องสาวของคุณก็จะยิ่งต้องเสียใจ พี่เนย์จะตามหาฉันจนเจอ
ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน แล้วฉันก็แน่ใจด้วยว่าเขาจะต้องรากคุณเข้าตาราง เรื่องบ้าๆนี่จะไม่มีวันจบ นอกจากจะไม่มีอะไรดีขึ้น
คุณกำลังทำให้เรื่องทุกอย่างมันเลวร้ายลง ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณ ในทุกๆสิ่งทุกอย่างที่คุณทำกับฉัน”
นวพรรษมองจ้องหน้ากันย์เกลียดชัง
“หุบปาก ผมไม่อยากฟัง ถ้าผมรู้ว่าเรื่องมันจะยุ่งยากขนาดนี้ ผมจะไม่มีวันแตะต้องคุณเลย ไม่มีวัน”
กันย์เผยความในใจและยังนึกโทษตัวเองอยู่จนถึงวินาทีนี้ว่าทั้งหมดมันเป็นความผิดพลาดของเขาเองที่ไปรากนวพรรษ
ให้เขามีมีส่วนเกี่ยวข้องในชีวิตของเขา
**************************************************************************
.............“ลงรถ”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพรทันทีที่รถของเขามาจอดสนิทที่บ้านไม้ริมทะเลของเขา
“ไม่ลง ฉันจะกลับบ้าน”
ภคพรโวยวายและนั่งนิ่ง ไม่ยอมขยับเขยื้อน
“ผมบอกให้ลงรถ ลงมา”
ประพนธ์เปิดประตูรถ ตะวาดใส่ภคพร
“ฉันไม่ลง นายมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะกลับบ้าน”
ภคพรยังคงยืนยันคำเดิม
“ผมบอกให้ลง ลงมา / อย่ามาถูกตัวฉัน นี่แน่ะๆ”
ประพนธ์พยามปลดล็อคเข็มขัดของภคพร แต่เธอก็กระหน่ำตีแขนเขาจนชาไปหมด
“หยุด ผมบอกให้หยุด หยุด”
ประพนธ์ขึ้นเสียงดัง จนภคพรตกใจ
“ลงมาเร็วๆ บอกให้ลงมา ลงมา”
ประพนธ์ฉุดกระชากด้วยพละกำลังจนภคพรกระเด็นออกมาจากรถตามแรงฉุดของเขา
“กล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันบอกว่าไม่ลง ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
ภคพรดิ้นรน ขัดขืน แสดงฤทธิ์เดช ทุบตีประพนธ์ต่อสู้ใส่เขาจนเขาโมโหหนัก คว้าร่างบางของเธอขึ้นบ่าโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆ
จากหญิงสาว ภคพรเองก็หวีดร้องตะโกนด่าทอเขาอยู่ตลอดเวลา ถึงเวลาซะทีที่ความแค้นทุกอย่างของทุกคนจะได้สะสาง
ประพนธ์จะไม่ยอมใจดีกับภคพรอีก ถ้าเธอร้ายกับเขาเขาก็จะร้ายกับเธอ ถ้าเธอเลวใส่เขา เขาก็จะเลวใส่เธอ ให้ไม่ต่างกัน
**************************************************************************
.............นวพรรษนอนหลับสบายอยู่บนเตียงนุ่มในบ้านไม้หลังเล็กๆริมทะเลที่หัวหิน เสียงคลื่นและลมทะเลที่เย็นฉ่ำอยู่ตลอดเวลา
ทำให้หญิงสาวนอนหลับสบาย
“นี่คุณ! ผมซื้อเสื้อผ้ามาให้แล้ว อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เตรียมตัวโทรไปหาคนที่บ้านคุณ แล้วก็บอกพวกเขาว่าอย่าแจ้งตำรวจ
ถ้าอยากให้คุณสองคนแม่ลูกกลับบ้านไปอย่างปลอดภัย”
กันย์พูดออกมาหน้าตาเฉย
“ไร้หัวใจ”
นวพรรษนอนมองหน้ากันย์ตาขวาง
“ถ้าที่บ้านฉันแจ้งตำรวจ คุณจะฆ่าฉันกับลูกได้จริงๆใช่มั้ย?”
นวพรรษพยายามมองเข้าไปในดวงตาของกันย์
“แค่ทำตามที่ผมบอกก็พอ อาหารวางอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี ผมจะออกไปข้างนอกซักพัก”
กันย์ยังคงเฉยชาอย่างไร้หัวใจ และเดินออกจากบ้านไปด้วยความมั่นใจว่านวพรรษจะไม่มีทางหนีเขาไปไหน
“คุณจะไปไหน”
นวพรรษลุกขึ้นนั่งและพูดกับกันย์ด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง
“ออกไปสูบบุหรี่ มีอะไรหรอ?”
กันย์กล่าวหน้าตาย
“เปล่า”
นวพรรษหันหน้าหนีและนอนลงต่อด้วยความเงียบงัน
**************************************************************************
.............ภคพรนั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่บนเตียงนอนใหญ่ในห้องนอนสุดหรูของประพนธ์ที่บ้านพักต่างจังหวัดแห่งนี้เพราะสู้แรงของเขา
ไม่ได้ทำให้เธอต้องยอมจำนน
“นายไม่เห็นหรอว่าไอ้บ้านั่นมันจับตัวน้องสาวฉันไป ฉันต้องไปช่วยยายเมย์”
ภคพรแผดเสียงใส่ประพนธ์ที่ยืนสูงเด่นตระหง่านอยู่ที่ปลายเตียง
“ที่พี่กันย์เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแล้วก็ฉุดน้องสาวคุณไปมันก็เป็นเพราะคุณทั้งนั้น”
ประพนธ์ตกวาดกลับด้วยอารมณ์ที่รุนแรงไม่แพ้กัน
“ฉันขี้เกียจจะมาต่อปากต่อคำกับนาย ฉันไม่มีเวลา ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากให้ครอบครัวนายเดือดร้อน”
ภคพรงัดลูกไม้เดิมๆออกมาต่อลอง
“หุบปาก แล้วก็เลิกใช้วิธีนี้ต่อลองกับผมซักที เพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะขู่ผมด้วยวิธีนี้ไม่ได้อีกแล้ว ผมจะขังคุณไว้ที่นี่
จนกว่าผมจะหาถอนหุ้นออกจากบริษัทของพ่อแม่คุณ แบบที่ทางเราไม่ต้องบอบช้ำ เราจะหานายทุนคนใหม่ เมื่อวันนั้นมาถึง
พวกคุณก็จะทำอะไรเราไม่ได้อีกแล้ว”
เมื่อประพนธ์พูดจบภคพรก็ปลี่เข้ามาหาเขา เงื้อมือหวังจะตบหน้าเขาแต่ก็ถูกประพนธ์ผลักเซถลาออกไปซะก่อน
“ว้ายยย”
หญิงสาวนอนหน้าคะมำอยู่บนเตียงนอนด้วยดีกรีความโกรธที่ทะลุเกินปรอท
“อย่าคิดว่าจะไปจากที่นี่ได้ ผมจะไม่มีวันละสายตาจากคุณ ทันที่ที่พ่อกับแม่ผมหาทางออกได้ สิ่งแรกที่ผมจะทำก็คือหย่ากับคุณ”
ประพนธ์ข่มขู่หญิงสาวด้วยสายตาอันโหดร้าย ภคพรได้แต่กำหมัดแน่นและเก็บความแค้นชิงชังเอาไว้ภายในใจ
**************************************************************************
.............กันย์ยืนสูบบุหรี่อย่างสบายใจอยู่บนระเบียงริมทะเล สายลมเบาๆที่พัดมาประทะผิวกายทำให้เขารู้สึกสบายกว่าทุกๆวัน
“อ้วกๆๆๆ”
เสียงอาเจียนของนวพรรษทำให้เขาเริ่มหงุดหงิด แต่ซักพักเสียงนั้นก็ค่อยๆหายไป แต่แค่แป๊บเดียวเสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้นมาอีก
“น่ารำคาญ”
กันย์บ่นกับตัวเองอย่างอารมณ์เสีย เดินตรงดิ่งไปหานวพรรษที่หน้าห้องน้ำ
“นี่คุณ เมื่อไหร่จะอ้วกเสร็จซะที ผมรำคาญ”
กันย์หงุดหงิดใส่อดีตคนรักเก่า
“ถ้าการอาเจียนมันบังคับกันได้ ฉันจะไม่ทำเสียงดังรบกวนคุณเลย”
นวพรรษพูดขึ้นอย่างผะอืดผะอม ยังคงอาเจียนอย่างหนักอยู่หน้าอ่างน้ำ
“น่า.......”
กันย์พยายามจะต่อว่าหญิงสาว แต่กลายเป็นตัวเองที่รู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นมาเองบ้าง
“อ้วกๆๆๆ”
ชายหนุ่มวิ่งถลาเข้าหาอ่างล้างหน้าบ้าง ก่อนจะอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ข้างๆนวพรรษ ที่มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
“มองอะไรล่ะ ไม่เคยเห็นคนอ้วกหรือไง เพราะคุณคนเดียว”
กันย์หันมาตะวาด
“ฉันขอโทษ”
แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าใช่ความผิดของเธอหรือเปล่า แต่นวพรรษก็ยอมเอ่ยคำว่าขอโทษและลูบหลังให้กันย์อย่างไม่รังเกียจรังงอน
**************************************************************************
.............ไม่นานภคพรก็เผลอม่อยหลับไปเพราะอ่อนเพลีย เป็นโอกาสทองของประพนธ์ที่จับเธอมัดไว้กับเตียงนอนและออกจากบ้านขับรถกลับกรุงเทพฯเพื่อไปดูแลเกตุแก้วนางเดียวในดวงใจของเขา
**************************************************************************
.............การหายตัวไปของลูกๆทำให้นวภคกับเพียงพรเริ่มไม่สบายใจ แต่การปรากฏตัวของประพนธ์ทำให้ทุกคนสบายใจขึ้นและ
คิดว่าพวกเขาทั้ง 3 คน แค่ไปฮันนีมูนด้วยกันเท่านั้น โดยไม่มีใครรู้เลยว่ากันย์คือผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์เลวร้ายทั้งหมด
“อย่าห่วงเลยครับ ผมจะดูแลทั้งสองคนเป็นอย่างดี ดีไม่ดีคุณพ่อกับคุณแม่อาจจะได้อุ้มหลานถึงสองคนเลยนะครับ”
ประพนธ์โกหก แม้จะไม่สะดวกใจที่จะพูด แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
“ให้ผมตามไปดูและนวพรรษนะครับ”
ธาวินขอร้อง กังวลใจ
“ให้เธอสองคนพี่น้องได้อยู่กันตามลำพังเถอะครับ ผมสัญญาแล้วไงว่าจะดูแลเค้าสองคนให้ดีที่สุด”
ประพนธ์ยืนกราน
“เอาล่ะ ถ้าเธอพูดแบบนี้ พ่อก็จะถือว่าเธอรับปากที่จะดูแลลูกสาวของพ่อทั้งสองคนแล้วนะ ฝากดูแลน้องด้วยนะ”
นวภคยิ้มหวาน
“แม่ก็เหมือนกัน ฝากดูแลน้องด้วยนะ”
เพียงพรยิ้มด้วยสีหน้าที่ไม่สู้จะดีนัก
“ผม....”
ธาวินพยายามจะคัดค้านแต่นวภคชิงพูดขึ้นมาซะก่อน
“ยังมีอีกหลายเรื่องที่เรายังไม่ได้พูดกัน พ่อว่าบางทีเวลาอาจจะทำให้เรื่องราวทุกอย่างดีขึ้น เธอมีเวลาอีกสองเดือนที่จะได้คิด
ตัดสินใจ ทบทวนความรู้สึกของตัวเองให้ดีว่าจะเอายังไงกับชีวิตกันแน่ พ่อขอโทษเธอแล้วก็ทุกคนที่เธอรักด้วย
เรื่องราวทั้งหมดพวกเราผิดเอง”นวภคยอมสารภาพบาปและตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยเห็นด้วยกับวิธีการของลูกสาวคนโตเลย
**************************************************************************
.............“คุณหายไปไหนมา พี่กันย์ก็อีกคน”
เกตุแก้วโวยทันทีที่เห็นหน้าประพนธ์
“เรื่องมันยาว ผมอาจจะมาดูแลคุณทุกวันไม่ได้นะ ผมมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องจัดการ”
ประพนธ์พูดด้วยความหนักใจ
“เรื่องผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วใช่มั้ย แล้วทีนี้เขาบังคับอะไรพนธ์อีกล่ะ”
เกตุแก้วเผลอเสียงดังใส่ประพนธ์
“ผู้หญิงคนนั้นจะไม่สามารถบังคับผมได้อีกแล้ว พวกเรากำลังหานายทุนคนใหม่ ผมจะต้องอยู่เหนือผู้หญิงคนนั้น พอวันนั้นมาถึง
ผมก็จะรีบหย่ากับเธอทันทีเลย”
“หมายความว่าไง คุณกำลังจะทำอะไร”
เกตุแก้วสงสัย
“ผมจะร่วมมือกับบริษัทคู่แข่ง ปิดกิจการของยายบ้านั่น แล้วก็ขอหย่ากับเธอ”
แววตาของประพนธ์เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กลัวผลต่างๆที่จะตามมาถ้าเขาทำเรื่องนี้สำเร็จ
“ไม่นะพนธ์ มันมีวิธีการอื่นอีกตั้งเยอะตั้งแยะเราจะทำ แต่ต้องไม่ใช่ทำลายชีวิตครอบครัวคนอื่นแบบนี้ พ่อแม่แล้วก็น้องสาว
ของผู้หญิงคนนั้นจะอยู่ยังไง ถ้าต้องกลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลย”
เกตุแก้วหวั่นวิตก
“ผมไม่มีทางเลือก ถ้าไม่ทำแบบนี้ ผมก็จะต้องทนให้เขาใช้ผมเป็นเครื่องมือทำร้ายคุณแบบนี้ตลอดไป ผมยอมให้มันเป็นแบบนั้น
ไม่ได้ ผมอยากแต่งงานกับคุณ มีลูกกับคุณ แล้วก็อยู่บนโลกใบนี้จนแก่ตายไปพร้อมกับคุณ ผมจำเป็นต้องทำ”
ประพนธ์กุมมือคนรักเอาไว้แน่นหนา อยากจะจบเรื่องทุกอย่างแต่ก็กลัวผลที่กำลังจะตามมา
**************************************************************************
.............“พี่จะทำแบบนั้นจริงๆหรอ”
ประพนธ์ลังเลในสิ่งที่เหตุการณ์บังคับให้เขาต้องร่วมมือกับกันย์ทำร้ายภคพร
“ถ้านายอยากหลุดพ้นจากผู้หญิงคนนั้น นายต้องเชื่อฉัน ถ้านายมัวแต่ลังเล แล้วก็ใจอ่อน เกตุแก้วคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องเจ็บปวด
ที่สุด ฉันไม่อยากเห็นน้องสาวของฉันต้องทนทุกข์ทรมานไปจนวันตาย นายเองก็คงไม่ต่างกัน”
กันย์ยกขวดเบียร์กระดกใส่ปาก นั่งอยู่บนพื้นทรายละเอียดหน้าบ้าน ความจริงแล้วบ้านที่พวกเขาอยู่ตอนนี้อยู่ห่างไกลกันแค่ภูเขากลั้น
“แต่พี่ทำได้จริงๆหรอ นวพรรษจะไม่เหลืออะไรเลยนะพี่ แล้วเขากับลูกจะอยู่ยังไง พี่ไม่สงสารเธอหรอ”
ประพนธ์รู้สึกผิด
“นวพรรษก็ยังมีสามีของเธอ”
กันย์ยังคงยืนกราน
“สามีที่มีลูกและภรรยาที่รักกันมากยู่ก่อนแล้วทั้งคนน่ะหรอพี่ คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่ผมรู้อยู่เต็มอก คุณธาวินเขามีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว
ที่สำคัญเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่”
ประพนธ์ทุกใจ ยิ่งนานวันเขายิ่งต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากทำ
“งั้นก็มีอีกวิธีนึง”
กันย์หันมามองหน้าประพนธ์ แววตาแห้งแล้ง ไร้ซึ่งความปราณีของเขาทำให้ประพนธ์หวั่นใจ
“อะไร”
ประพนธ์เริ่มมีความหวัง
“ฉันจะข่มขืนเมียนายแล้วก็ถ่ายวีดีโอเอาไว้แบล็คเม”
กันย์มองจ้องประพนธ์ ไม่ชอบที่เขาอ่อนแอ
“พี่กันย์”
ประพนธ์เผลอเรียกชื่อกันย์ ตกใจในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอม คุณทำแบบนี้ทำไม คนใจร้าย คนนิสัยไม่ดี”
เสียงหวีดร้องของนวพรรษทำให้สองหนุ่มต้องหันไปมอง
“คุณออกมาที่นี่ทำไม”
กันย์ลุกขึ้นยืนและเดินไปเผชิญหน้ากับหญิงสาวท้องโตตรงหน้า
“ฉันยอมทุกอย่างแล้ว คุณต้องการอะไร ไม่อยากให้เด็กคนนั้นเกิดมา ฉันก็จะไม่ให้เขาเกิดมา อย่าทำอะไรพี่เนย์เลยนะ
ฉันขอร้อง ฮือๆๆๆๆๆ”
นวพรรษหัวใจเต้นระรัว น้ำตานองหน้า มือสั่นเทาด้วยความกลัว พยายามร้องขอความเห็นใจจากคนที่ไร้หัวใจอย่างกันย์
“สิ่งที่ผมต้องการคุณไม่มีวันทำให้ได้ กลับไปนอนซะเถอะ”
กันย์ตัดบทด้วยความเย็นชา
“ไม่นะ..อย่าทำกับพี่สาวฉันแบบนั้น คุณทำให้ฉันตกนรกทั้งเป็นมาคนนึงแล้ว คุณยังจะทำแบบนั้นกับพี่สาวฉันอีกคนนึงหรอ
ไม่นะ ไม่นะ”
นวพรรษร้องไห้อ้อนวอนปานใจจะขาด ทรุดตัวลงเกาะแข้งเกาะขากัน กลัวในสิ่งที่กันย์กำลังคิดที่จะทำ
“พี่กันย์ พี่พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า บอกคุณนวพรรษไปสิ ว่าพี่จะไม่ทำ พี่ไม่เห็นหรอว่าเธอกำลังทุกข์ใจขนาดไหน”
ประพนธ์รู้สึกสงสารนวพรรษจับหัวใจ
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่สาวคุณ ผมไม่เคยยุ่งกับชีวิตใครก่อน พี่สาวคุณเป็นคนบังคับให้ผมต้องใช้วิธีการแบบนี้
คุณกลับไปนอนซะเถอะ เพราะไม่ว่าคุณจะขอร้องอ้อนวอนยังไง ผมก็จะไม่เปลี่ยนใจ”
กันย์ไม่เปลี่ยนใจ คำพูดของเขาทำให้นวพรรษหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
“คุณมันใจร้าย หยาบช้า ไม่มีหัวใจ ฉันเกลียดคุณ ไอ้คนสารเลว ฉันเกลียดคุณ ฮือๆๆๆๆ”
นวพรรษร้องด่ากันย์สุดเสียง ก่อนจะเป็นลมล้มพับหมดสติลงต่อหน้าประพนธ์ ชายหนุ่มปลี่เข้าไปหาและประคองร่างบาง
ของหญิงสาวเอาไว้
“พี่กันย์เธอ...”
ประพนธ์พยายามบอกกับกันย์ที่ไม่มีทีท่าว่าจะมีความรู้สึกรู้สาอะไร
“นายกลับไปเฝ้าผู้หญิงคนนั้นให้ดีเถอะ ฉันจะจัดการกับนวพรรษเอง”
กันย์อุ้มร่างของนวพรรษขึ้นไว้ในอ้อมแขน
“ผมไม่เห็นด้วยกับเรื่องที่พี่พูดเมื่อกี๊นี้ ผมยอมให้พี่ทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ว่าจะกับยายผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นหรือกับผู้หญิงคนไหน
บนโลกใบนี้ก็ตาม ผมยอมพี่ไม่ได้จริงๆ”
ประพนธ์ยืนยันความรู้สึกของเขา และเดินจากไปด้วยความเหนื่อยล้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขากำลังเผชิญอยู่มันช่างยากเย็น
.....................................จบตอน..........................................
.............“คุณจะพาฉันไปไหน”
นวพรรษเริ่มเปิดปากพูด ขณะที่นั่งเงียบมาตลอดทางบนรถเบ้นคันหรูของกันย์
“ไปในที่ที่ไม่มีใครหาคุณเจอ จนกว่าพี่สาวของคุณจะยอมหย่ากับประพนธ์ จนกว่าผมจะแน่จะว่าพี่สาวของคุณจะไม่มีทางทำร้าย
น้องสาวของผมได้อีก ถึงวันนั้นผมก็จะส่งคุณคืนให้กับครอบครัวของคุณ”
กันย์พูดขึ้นอย่างไร้ความรู้สึก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำกับนวพรรษมันมีแต่เรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ
“คุณคิดผิดแล้วที่ทำแบบนี้ พี่เนย์จะยิ่งโกรธคุณ เกลียดคุณ น้องสาวของคุณก็จะยิ่งต้องเสียใจ พี่เนย์จะตามหาฉันจนเจอ
ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน แล้วฉันก็แน่ใจด้วยว่าเขาจะต้องรากคุณเข้าตาราง เรื่องบ้าๆนี่จะไม่มีวันจบ นอกจากจะไม่มีอะไรดีขึ้น
คุณกำลังทำให้เรื่องทุกอย่างมันเลวร้ายลง ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้คุณ ในทุกๆสิ่งทุกอย่างที่คุณทำกับฉัน”
นวพรรษมองจ้องหน้ากันย์เกลียดชัง
“หุบปาก ผมไม่อยากฟัง ถ้าผมรู้ว่าเรื่องมันจะยุ่งยากขนาดนี้ ผมจะไม่มีวันแตะต้องคุณเลย ไม่มีวัน”
กันย์เผยความในใจและยังนึกโทษตัวเองอยู่จนถึงวินาทีนี้ว่าทั้งหมดมันเป็นความผิดพลาดของเขาเองที่ไปรากนวพรรษ
ให้เขามีมีส่วนเกี่ยวข้องในชีวิตของเขา
**************************************************************************
.............“ลงรถ”
ประพนธ์ตะคอกใส่ภคพรทันทีที่รถของเขามาจอดสนิทที่บ้านไม้ริมทะเลของเขา
“ไม่ลง ฉันจะกลับบ้าน”
ภคพรโวยวายและนั่งนิ่ง ไม่ยอมขยับเขยื้อน
“ผมบอกให้ลงรถ ลงมา”
ประพนธ์เปิดประตูรถ ตะวาดใส่ภคพร
“ฉันไม่ลง นายมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะกลับบ้าน”
ภคพรยังคงยืนยันคำเดิม
“ผมบอกให้ลง ลงมา / อย่ามาถูกตัวฉัน นี่แน่ะๆ”
ประพนธ์พยามปลดล็อคเข็มขัดของภคพร แต่เธอก็กระหน่ำตีแขนเขาจนชาไปหมด
“หยุด ผมบอกให้หยุด หยุด”
ประพนธ์ขึ้นเสียงดัง จนภคพรตกใจ
“ลงมาเร็วๆ บอกให้ลงมา ลงมา”
ประพนธ์ฉุดกระชากด้วยพละกำลังจนภคพรกระเด็นออกมาจากรถตามแรงฉุดของเขา
“กล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้ ฉันบอกว่าไม่ลง ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
ภคพรดิ้นรน ขัดขืน แสดงฤทธิ์เดช ทุบตีประพนธ์ต่อสู้ใส่เขาจนเขาโมโหหนัก คว้าร่างบางของเธอขึ้นบ่าโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆ
จากหญิงสาว ภคพรเองก็หวีดร้องตะโกนด่าทอเขาอยู่ตลอดเวลา ถึงเวลาซะทีที่ความแค้นทุกอย่างของทุกคนจะได้สะสาง
ประพนธ์จะไม่ยอมใจดีกับภคพรอีก ถ้าเธอร้ายกับเขาเขาก็จะร้ายกับเธอ ถ้าเธอเลวใส่เขา เขาก็จะเลวใส่เธอ ให้ไม่ต่างกัน
**************************************************************************
.............นวพรรษนอนหลับสบายอยู่บนเตียงนุ่มในบ้านไม้หลังเล็กๆริมทะเลที่หัวหิน เสียงคลื่นและลมทะเลที่เย็นฉ่ำอยู่ตลอดเวลา
ทำให้หญิงสาวนอนหลับสบาย
“นี่คุณ! ผมซื้อเสื้อผ้ามาให้แล้ว อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เตรียมตัวโทรไปหาคนที่บ้านคุณ แล้วก็บอกพวกเขาว่าอย่าแจ้งตำรวจ
ถ้าอยากให้คุณสองคนแม่ลูกกลับบ้านไปอย่างปลอดภัย”
กันย์พูดออกมาหน้าตาเฉย
“ไร้หัวใจ”
นวพรรษนอนมองหน้ากันย์ตาขวาง
“ถ้าที่บ้านฉันแจ้งตำรวจ คุณจะฆ่าฉันกับลูกได้จริงๆใช่มั้ย?”
นวพรรษพยายามมองเข้าไปในดวงตาของกันย์
“แค่ทำตามที่ผมบอกก็พอ อาหารวางอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี ผมจะออกไปข้างนอกซักพัก”
กันย์ยังคงเฉยชาอย่างไร้หัวใจ และเดินออกจากบ้านไปด้วยความมั่นใจว่านวพรรษจะไม่มีทางหนีเขาไปไหน
“คุณจะไปไหน”
นวพรรษลุกขึ้นนั่งและพูดกับกันย์ด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง
“ออกไปสูบบุหรี่ มีอะไรหรอ?”
กันย์กล่าวหน้าตาย
“เปล่า”
นวพรรษหันหน้าหนีและนอนลงต่อด้วยความเงียบงัน
**************************************************************************
.............ภคพรนั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่บนเตียงนอนใหญ่ในห้องนอนสุดหรูของประพนธ์ที่บ้านพักต่างจังหวัดแห่งนี้เพราะสู้แรงของเขา
ไม่ได้ทำให้เธอต้องยอมจำนน
“นายไม่เห็นหรอว่าไอ้บ้านั่นมันจับตัวน้องสาวฉันไป ฉันต้องไปช่วยยายเมย์”
ภคพรแผดเสียงใส่ประพนธ์ที่ยืนสูงเด่นตระหง่านอยู่ที่ปลายเตียง
“ที่พี่กันย์เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแล้วก็ฉุดน้องสาวคุณไปมันก็เป็นเพราะคุณทั้งนั้น”
ประพนธ์ตกวาดกลับด้วยอารมณ์ที่รุนแรงไม่แพ้กัน
“ฉันขี้เกียจจะมาต่อปากต่อคำกับนาย ฉันไม่มีเวลา ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากให้ครอบครัวนายเดือดร้อน”
ภคพรงัดลูกไม้เดิมๆออกมาต่อลอง
“หุบปาก แล้วก็เลิกใช้วิธีนี้ต่อลองกับผมซักที เพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะขู่ผมด้วยวิธีนี้ไม่ได้อีกแล้ว ผมจะขังคุณไว้ที่นี่
จนกว่าผมจะหาถอนหุ้นออกจากบริษัทของพ่อแม่คุณ แบบที่ทางเราไม่ต้องบอบช้ำ เราจะหานายทุนคนใหม่ เมื่อวันนั้นมาถึง
พวกคุณก็จะทำอะไรเราไม่ได้อีกแล้ว”
เมื่อประพนธ์พูดจบภคพรก็ปลี่เข้ามาหาเขา เงื้อมือหวังจะตบหน้าเขาแต่ก็ถูกประพนธ์ผลักเซถลาออกไปซะก่อน
“ว้ายยย”
หญิงสาวนอนหน้าคะมำอยู่บนเตียงนอนด้วยดีกรีความโกรธที่ทะลุเกินปรอท
“อย่าคิดว่าจะไปจากที่นี่ได้ ผมจะไม่มีวันละสายตาจากคุณ ทันที่ที่พ่อกับแม่ผมหาทางออกได้ สิ่งแรกที่ผมจะทำก็คือหย่ากับคุณ”
ประพนธ์ข่มขู่หญิงสาวด้วยสายตาอันโหดร้าย ภคพรได้แต่กำหมัดแน่นและเก็บความแค้นชิงชังเอาไว้ภายในใจ
**************************************************************************
.............กันย์ยืนสูบบุหรี่อย่างสบายใจอยู่บนระเบียงริมทะเล สายลมเบาๆที่พัดมาประทะผิวกายทำให้เขารู้สึกสบายกว่าทุกๆวัน
“อ้วกๆๆๆ”
เสียงอาเจียนของนวพรรษทำให้เขาเริ่มหงุดหงิด แต่ซักพักเสียงนั้นก็ค่อยๆหายไป แต่แค่แป๊บเดียวเสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้นมาอีก
“น่ารำคาญ”
กันย์บ่นกับตัวเองอย่างอารมณ์เสีย เดินตรงดิ่งไปหานวพรรษที่หน้าห้องน้ำ
“นี่คุณ เมื่อไหร่จะอ้วกเสร็จซะที ผมรำคาญ”
กันย์หงุดหงิดใส่อดีตคนรักเก่า
“ถ้าการอาเจียนมันบังคับกันได้ ฉันจะไม่ทำเสียงดังรบกวนคุณเลย”
นวพรรษพูดขึ้นอย่างผะอืดผะอม ยังคงอาเจียนอย่างหนักอยู่หน้าอ่างน้ำ
“น่า.......”
กันย์พยายามจะต่อว่าหญิงสาว แต่กลายเป็นตัวเองที่รู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นมาเองบ้าง
“อ้วกๆๆๆ”
ชายหนุ่มวิ่งถลาเข้าหาอ่างล้างหน้าบ้าง ก่อนจะอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ข้างๆนวพรรษ ที่มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
“มองอะไรล่ะ ไม่เคยเห็นคนอ้วกหรือไง เพราะคุณคนเดียว”
กันย์หันมาตะวาด
“ฉันขอโทษ”
แม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าใช่ความผิดของเธอหรือเปล่า แต่นวพรรษก็ยอมเอ่ยคำว่าขอโทษและลูบหลังให้กันย์อย่างไม่รังเกียจรังงอน
**************************************************************************
.............ไม่นานภคพรก็เผลอม่อยหลับไปเพราะอ่อนเพลีย เป็นโอกาสทองของประพนธ์ที่จับเธอมัดไว้กับเตียงนอนและออกจากบ้านขับรถกลับกรุงเทพฯเพื่อไปดูแลเกตุแก้วนางเดียวในดวงใจของเขา
**************************************************************************
.............การหายตัวไปของลูกๆทำให้นวภคกับเพียงพรเริ่มไม่สบายใจ แต่การปรากฏตัวของประพนธ์ทำให้ทุกคนสบายใจขึ้นและ
คิดว่าพวกเขาทั้ง 3 คน แค่ไปฮันนีมูนด้วยกันเท่านั้น โดยไม่มีใครรู้เลยว่ากันย์คือผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์เลวร้ายทั้งหมด
“อย่าห่วงเลยครับ ผมจะดูแลทั้งสองคนเป็นอย่างดี ดีไม่ดีคุณพ่อกับคุณแม่อาจจะได้อุ้มหลานถึงสองคนเลยนะครับ”
ประพนธ์โกหก แม้จะไม่สะดวกใจที่จะพูด แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
“ให้ผมตามไปดูและนวพรรษนะครับ”
ธาวินขอร้อง กังวลใจ
“ให้เธอสองคนพี่น้องได้อยู่กันตามลำพังเถอะครับ ผมสัญญาแล้วไงว่าจะดูแลเค้าสองคนให้ดีที่สุด”
ประพนธ์ยืนกราน
“เอาล่ะ ถ้าเธอพูดแบบนี้ พ่อก็จะถือว่าเธอรับปากที่จะดูแลลูกสาวของพ่อทั้งสองคนแล้วนะ ฝากดูแลน้องด้วยนะ”
นวภคยิ้มหวาน
“แม่ก็เหมือนกัน ฝากดูแลน้องด้วยนะ”
เพียงพรยิ้มด้วยสีหน้าที่ไม่สู้จะดีนัก
“ผม....”
ธาวินพยายามจะคัดค้านแต่นวภคชิงพูดขึ้นมาซะก่อน
“ยังมีอีกหลายเรื่องที่เรายังไม่ได้พูดกัน พ่อว่าบางทีเวลาอาจจะทำให้เรื่องราวทุกอย่างดีขึ้น เธอมีเวลาอีกสองเดือนที่จะได้คิด
ตัดสินใจ ทบทวนความรู้สึกของตัวเองให้ดีว่าจะเอายังไงกับชีวิตกันแน่ พ่อขอโทษเธอแล้วก็ทุกคนที่เธอรักด้วย
เรื่องราวทั้งหมดพวกเราผิดเอง”นวภคยอมสารภาพบาปและตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยเห็นด้วยกับวิธีการของลูกสาวคนโตเลย
**************************************************************************
.............“คุณหายไปไหนมา พี่กันย์ก็อีกคน”
เกตุแก้วโวยทันทีที่เห็นหน้าประพนธ์
“เรื่องมันยาว ผมอาจจะมาดูแลคุณทุกวันไม่ได้นะ ผมมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องจัดการ”
ประพนธ์พูดด้วยความหนักใจ
“เรื่องผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วใช่มั้ย แล้วทีนี้เขาบังคับอะไรพนธ์อีกล่ะ”
เกตุแก้วเผลอเสียงดังใส่ประพนธ์
“ผู้หญิงคนนั้นจะไม่สามารถบังคับผมได้อีกแล้ว พวกเรากำลังหานายทุนคนใหม่ ผมจะต้องอยู่เหนือผู้หญิงคนนั้น พอวันนั้นมาถึง
ผมก็จะรีบหย่ากับเธอทันทีเลย”
“หมายความว่าไง คุณกำลังจะทำอะไร”
เกตุแก้วสงสัย
“ผมจะร่วมมือกับบริษัทคู่แข่ง ปิดกิจการของยายบ้านั่น แล้วก็ขอหย่ากับเธอ”
แววตาของประพนธ์เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กลัวผลต่างๆที่จะตามมาถ้าเขาทำเรื่องนี้สำเร็จ
“ไม่นะพนธ์ มันมีวิธีการอื่นอีกตั้งเยอะตั้งแยะเราจะทำ แต่ต้องไม่ใช่ทำลายชีวิตครอบครัวคนอื่นแบบนี้ พ่อแม่แล้วก็น้องสาว
ของผู้หญิงคนนั้นจะอยู่ยังไง ถ้าต้องกลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลย”
เกตุแก้วหวั่นวิตก
“ผมไม่มีทางเลือก ถ้าไม่ทำแบบนี้ ผมก็จะต้องทนให้เขาใช้ผมเป็นเครื่องมือทำร้ายคุณแบบนี้ตลอดไป ผมยอมให้มันเป็นแบบนั้น
ไม่ได้ ผมอยากแต่งงานกับคุณ มีลูกกับคุณ แล้วก็อยู่บนโลกใบนี้จนแก่ตายไปพร้อมกับคุณ ผมจำเป็นต้องทำ”
ประพนธ์กุมมือคนรักเอาไว้แน่นหนา อยากจะจบเรื่องทุกอย่างแต่ก็กลัวผลที่กำลังจะตามมา
**************************************************************************
.............“พี่จะทำแบบนั้นจริงๆหรอ”
ประพนธ์ลังเลในสิ่งที่เหตุการณ์บังคับให้เขาต้องร่วมมือกับกันย์ทำร้ายภคพร
“ถ้านายอยากหลุดพ้นจากผู้หญิงคนนั้น นายต้องเชื่อฉัน ถ้านายมัวแต่ลังเล แล้วก็ใจอ่อน เกตุแก้วคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องเจ็บปวด
ที่สุด ฉันไม่อยากเห็นน้องสาวของฉันต้องทนทุกข์ทรมานไปจนวันตาย นายเองก็คงไม่ต่างกัน”
กันย์ยกขวดเบียร์กระดกใส่ปาก นั่งอยู่บนพื้นทรายละเอียดหน้าบ้าน ความจริงแล้วบ้านที่พวกเขาอยู่ตอนนี้อยู่ห่างไกลกันแค่ภูเขากลั้น
“แต่พี่ทำได้จริงๆหรอ นวพรรษจะไม่เหลืออะไรเลยนะพี่ แล้วเขากับลูกจะอยู่ยังไง พี่ไม่สงสารเธอหรอ”
ประพนธ์รู้สึกผิด
“นวพรรษก็ยังมีสามีของเธอ”
กันย์ยังคงยืนกราน
“สามีที่มีลูกและภรรยาที่รักกันมากยู่ก่อนแล้วทั้งคนน่ะหรอพี่ คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่ผมรู้อยู่เต็มอก คุณธาวินเขามีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว
ที่สำคัญเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่”
ประพนธ์ทุกใจ ยิ่งนานวันเขายิ่งต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยากทำ
“งั้นก็มีอีกวิธีนึง”
กันย์หันมามองหน้าประพนธ์ แววตาแห้งแล้ง ไร้ซึ่งความปราณีของเขาทำให้ประพนธ์หวั่นใจ
“อะไร”
ประพนธ์เริ่มมีความหวัง
“ฉันจะข่มขืนเมียนายแล้วก็ถ่ายวีดีโอเอาไว้แบล็คเม”
กันย์มองจ้องประพนธ์ ไม่ชอบที่เขาอ่อนแอ
“พี่กันย์”
ประพนธ์เผลอเรียกชื่อกันย์ ตกใจในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
“ไม่มีทาง ฉันไม่ยอม คุณทำแบบนี้ทำไม คนใจร้าย คนนิสัยไม่ดี”
เสียงหวีดร้องของนวพรรษทำให้สองหนุ่มต้องหันไปมอง
“คุณออกมาที่นี่ทำไม”
กันย์ลุกขึ้นยืนและเดินไปเผชิญหน้ากับหญิงสาวท้องโตตรงหน้า
“ฉันยอมทุกอย่างแล้ว คุณต้องการอะไร ไม่อยากให้เด็กคนนั้นเกิดมา ฉันก็จะไม่ให้เขาเกิดมา อย่าทำอะไรพี่เนย์เลยนะ
ฉันขอร้อง ฮือๆๆๆๆๆ”
นวพรรษหัวใจเต้นระรัว น้ำตานองหน้า มือสั่นเทาด้วยความกลัว พยายามร้องขอความเห็นใจจากคนที่ไร้หัวใจอย่างกันย์
“สิ่งที่ผมต้องการคุณไม่มีวันทำให้ได้ กลับไปนอนซะเถอะ”
กันย์ตัดบทด้วยความเย็นชา
“ไม่นะ..อย่าทำกับพี่สาวฉันแบบนั้น คุณทำให้ฉันตกนรกทั้งเป็นมาคนนึงแล้ว คุณยังจะทำแบบนั้นกับพี่สาวฉันอีกคนนึงหรอ
ไม่นะ ไม่นะ”
นวพรรษร้องไห้อ้อนวอนปานใจจะขาด ทรุดตัวลงเกาะแข้งเกาะขากัน กลัวในสิ่งที่กันย์กำลังคิดที่จะทำ
“พี่กันย์ พี่พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า บอกคุณนวพรรษไปสิ ว่าพี่จะไม่ทำ พี่ไม่เห็นหรอว่าเธอกำลังทุกข์ใจขนาดไหน”
ประพนธ์รู้สึกสงสารนวพรรษจับหัวใจ
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่สาวคุณ ผมไม่เคยยุ่งกับชีวิตใครก่อน พี่สาวคุณเป็นคนบังคับให้ผมต้องใช้วิธีการแบบนี้
คุณกลับไปนอนซะเถอะ เพราะไม่ว่าคุณจะขอร้องอ้อนวอนยังไง ผมก็จะไม่เปลี่ยนใจ”
กันย์ไม่เปลี่ยนใจ คำพูดของเขาทำให้นวพรรษหมดไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
“คุณมันใจร้าย หยาบช้า ไม่มีหัวใจ ฉันเกลียดคุณ ไอ้คนสารเลว ฉันเกลียดคุณ ฮือๆๆๆๆ”
นวพรรษร้องด่ากันย์สุดเสียง ก่อนจะเป็นลมล้มพับหมดสติลงต่อหน้าประพนธ์ ชายหนุ่มปลี่เข้าไปหาและประคองร่างบาง
ของหญิงสาวเอาไว้
“พี่กันย์เธอ...”
ประพนธ์พยายามบอกกับกันย์ที่ไม่มีทีท่าว่าจะมีความรู้สึกรู้สาอะไร
“นายกลับไปเฝ้าผู้หญิงคนนั้นให้ดีเถอะ ฉันจะจัดการกับนวพรรษเอง”
กันย์อุ้มร่างของนวพรรษขึ้นไว้ในอ้อมแขน
“ผมไม่เห็นด้วยกับเรื่องที่พี่พูดเมื่อกี๊นี้ ผมยอมให้พี่ทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ว่าจะกับยายผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นหรือกับผู้หญิงคนไหน
บนโลกใบนี้ก็ตาม ผมยอมพี่ไม่ได้จริงๆ”
ประพนธ์ยืนยันความรู้สึกของเขา และเดินจากไปด้วยความเหนื่อยล้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขากำลังเผชิญอยู่มันช่างยากเย็น
.....................................จบตอน..........................................
ชะนีน้อยนานา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.ค. 2556, 19:05:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ก.ค. 2556, 19:06:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 1207
| << ไร้หัวใจ ตอนที่ 10 | ไร้หัวใจ ตอนที่ 12 >> |