ไร้หัวใจ
ภคพร หญิงสาวผู้มีหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยการแก้แค้น เมื่อนวพรรษน้องสาวของเธอถูกกันย์หนุ่มรูปหล่อเลือดเย็นทำให้ท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ภคพรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้กันย์ได้รับความทุกข์ทรมาน และหนทางเดียวที่จะทำร้ายกันย์ได้ก็คือการแต่งงานกับประพนธ์คู่หมั้นหนุ่มรูปหล่อของเกตุแก้ว น้องสาวสุดที่รักของกันย์ แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเต็มไปด้วยไฟแค้น และการดูถูกและทำร้ายต่างๆนานาจากประพนธ์ แต่เพื่อน้องสาวอันเป็นดั่งดวงใจ ภคพรยอมที่จะต้องกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจและเลือดเย็นอย่างไร้หัวใจ บทสรุปของโศกนาฏกรรมความรักครั้งนี้จะเป็นเช่นไร ภคพรจะยอมปล่อยวางความแค้นที่มีแต่ทำร้ายให้ทุกคนต้องเจ็บปวดในครั้งนี้ได้อย่างไร....ติดตามอ่านได้ใน ไร้หัวใจ...
Tags: ตบจูบ

ตอน: ไร้หัวใจ ตอนที่ 23

ไร้หัวใจ ตอนที่ 23

.............ในขณะที่ภคพรเริ่มจะลดความร้ายกาจลง พร้อมๆกับความสัมพันธ์ใหม่ๆของพวกเขาที่ค่อยๆก่อตัวขึ้น
เกตุแก้วก็กำลังทุกข์ทรมานใจอย่างหนักกับการหายหน้าไปของอดีตคู่หมั้น เดือดร้อนถึงกันย์ที่ไม่สามารถ
ทนมองดูอยู่เฉยๆแบบนี้ได้อีกต่อไปแล้ว
“พี่เรียกผมมา มีอะไรหรอ”
ประพนธ์มาหากันย์ที่บริษัทตามคำเชื้อเชิญของเขา
“ฉันทนแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว นายต้องหย่ากับผู้หญิงคนนั้นให้เร็วที่สุด”
กันย์ยื่นคำขาดอย่างเลือดเย็น
“ผมพยายามทำอยู่ ผมกำลังทำให้ผู้หญิงคนนั้นหย่ากับผมอยู่”
ประพนธ์อธิบาย
“หมดเวลาของนายแล้ว พี่รอให้เกตุแก้วเสียใจตายเพราะรอนายไม่ได้อีกแล้ว พี่จะจัดการเรื่องนี้ด้วยวิธีการของพี่เอง”
แววตาแข็งกร้าวของกันย์เริ่มทำให้ประพนธ์หวั่นไหว
“พี่กันย์ เชื่อผมเถอะ ผมพยายามหาวิธีอยู่ พี่รอผมอีกนิดนะ”
ประพนธ์พยายามโน้มน้าว
“พี่จะให้นายเลือก ว่าจะร่วมมือกับพี่หรือจะดูอยู่เฉยๆ นายมีสิทธิ์แค่เลือก ไม่ใช่ออกความคิดเห็น”
กันย์กล่าวอย่างเลือดเย็น
“พี่จะทำอะไร”
ประพนธ์มองจ้องหน้ากันย์เขม็ง หวั่นไหวในหัวใจ
“ก็จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นหมดปัญญาที่จะใช้บริษัทเป็นเครื่องต่อรองชีวิตของพวกเราไง”
กันย์กล่าวเสียงเรียบด้วยหัวใจที่แข็งกระด้าง ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน ขอแค่เกตุแก้วมีความสุข เขายินดีที่จะทำ
“พี่กันย์ ถ้าพี่ทำแบบนั้น ปัญหานี้ก็ไม่มีวันจบลงได้หรอก ผู้หญิงคนนั้นก็จะกลับมาทำร้ายเราอีก
มันก็จะวนเวียนกันอยู่แบบนี้ไม่มีวันจบสิ้น”
ประพนธ์กล่าวเตือนสติ
“ผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีวันได้กลับมาทำร้ายใครได้อีกแน่นอน ผู้หญิงคนนั้นจะต้องหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง
ชนิดที่ไม่เหลืออะไรเลย นอกจากลมหายใจ”
กันย์กล่าวคำพูดร้ายๆออกมาอย่างเลือดเย็นอีกครั้ง
“พี่กันย์ พี่รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา ถ้าพี่ทำแบบนั้นจริงๆแล้วพ่อแม่เธอล่ะ น้องสาวเธอล่ะ
จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง”
ประพนธ์เตือนสติชายหนุ่มอีกครั้ง
“นายกลับไปได้แล้ว”
กันย์เลือกที่จะไม่ตอบคำถามที่ทำให้เขาอึดอัดใจ
“พี่กันย์แต่....”
ประพนธ์พยายามจะพูด แต่กันย์ก็ขัดขึ้นเสียงดัง
“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ฉันทนดูน้องสาวฉันตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้อีกแล้ว ถ้านายทนดูได้
ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันจะพาเกตุแก้วไป ไปในที่ที่นายไม่มีวันหาเธอเจอ เลือกเอาว่านายจะเลือกใคร
ระหว่างคนที่รักนายจนหมดหัวใจ กับคนที่ทำร้ายนายอย่างเลือดเย็นตลอดมา เลือกเอาเองละกัน”
กันย์กล่าวเสียงแข็ง ประพนธ์ยืนก้มหน้านิ่งพูดอะไรไม่ออก แม้ว่าเขาจะเกลียดภคพรขนาดไหน
แต่การทำให้เธอหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตมันก็มากเกินไปสำหรับการลงโทษเธอ

****************************************************************


.............ประพนธ์เดินเข้ามาในห้องของเขาอย่างเจ็บปวดหัวใจ ท่าทางหลับสบายไม่ทุกข์ไม่ร้อนของภคพร
ยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่ไปกว่าเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำมันช่างร้ายกาจ แต่เธอก็ยังนอนหลับสบายอยู่ได้
โดยไม่รู้เรื่องเลยว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับชีวิตเธอ
“ผมจะทำยังไงกับคุณดี”
ประพนธ์นั่งลงข้างๆเตียง มองจ้องหน้าหญิงสาวน้ำตาซึม กลัวในสิ่งที่กันย์บอกกับเขา
“เป็นบ้าอะไรของคุณ นั่งบ่นอะไรอยู่คนเดียว”
ภคพรโวยวายใส่ประพนธ์ลุกขึ้นมานั่งคุยกับเขาอย่างอารมณ์เสีย
“ภคพร เราหย่ากันเถอะ ผมขอร้องคุณ เรามาให้อภัยกันในทุกๆเรื่องที่มันผ่านมาเถอะนะ”
ประพนธ์คุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว ที่นั่งเงียบงันเพราะท่าทางจริงจังของประพนธ์
“พูดบ้าอะไรของคุณ หยุดเพ้อเจ้อซะที ฉันไม่หย่า”
ภคพรยังคงปฏิเสธ ประพนธ์ฉุดมือหญิงสาวเกาะกุมไว้มั่น มองจ้องหน้าเธอไม่วางสายตา น้ำตาเอ่อไหลออกมา
อย่างไม่อาจเก็บกลั้น
“คุณ....”
ภคพรเบิ่งตากว้าง แปลกใจกับหยดน้ำตาของชายหนุ่มที่ไหลพร่างพรู
“ผมไม่อยากทำร้ายคุณ เพราะฉะนั้นเรามาหย่ากันเถอะ ผมขอร้อง”
ชายหนุ่มกอดรัดร่างบางของหญิงสาวตรงหน้า เขาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามีความรู้สึกพิเศษบางอย่างเกิดขึ้น
ระหว่างเขากับเธอ แม้ว่าจะไม่ใช่ในฐานะคนรัก แต่เขาก็ไม่อยากทำร้ายเธอ
“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณ เมาเหล้าอีกแล้วใช่ไหม ฉันบอกคุณเป็นร้อยครั้ง พันครั้งแล้วว่าฉันไม่หย่า
เลิกพูดเรื่องนี้ซะที”
ภคพรโวยวายผลักประพนธ์จนล้มคว่ำลงไปกับพื้น
“เมาก็ไปอาบน้ำ แล้วก็มานอนซะ พรุ่งนี้ฉันจะไปตักบาตรกับแม่คุณ อย่ารบกวนเวลานอนของฉัน”
ภคพรโวยวาย ทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่สนใจใยดี
“คุณต้องลุกขึ้นมาคุยกับผมให้รู้เรื่อง ลุกขึ้นมา”
ประพนธ์ฉุดภคพรขึ้นมานั่งคุยกับเขาอีกครั้ง
“คุณนี่”
หญิงสาวตวาดชายหนุ่มเสียงดัง
“หย่ากับผมเถอะ เรามาหย่ากันเถอะ ได้โปรด”
ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแน่นหนา
“ถ้าฉันบอกว่าฉันเริ่มจะชอบคุณแล้วล่ะ คุณจะยังอยากหย่ากับฉันอยู่หรือเปล่า”
ภคพรมองจ้องชายหนุ่มไม่วางสายตา ประพนธ์นั่งนิ่งอึ้ง พูดอะไรไม่ออก สิ่งที่เขากลัวที่สุดกำลังจะเป็นเรื่องจริงขึ้นมาแล้ว
“นี่คุณ....พูดจริงหรือเปล่า”
ชายหนุ่มถามเสียงแผ่วเบา หวาดหวั่นกับคำถามของภคพร
“คุณก็บอกฉันมาก่อนสิ ว่าจะยังหย่ากับฉันหรือเปล่า”
หญิงสาวมองจ้องหน้าประพนธ์ด้วยสายตาที่ลึกซึ้งอีกครั้ง
“หัวใจผมมีแค่ดวงเดียว และผมก็ให้คนคนนึงไปหมดแล้ว ผมรักผู้หญิงคนไหนไม่ได้อีกแล้ว อย่ามารักผมเลย”
ประพนธ์ปล่อยมือหญิงสาว หลบสายตาเธออย่างขี้ขลาด
“พ่อแม่คุณดีกับฉันมาก และใช้ชีวิตอยู่กับคุณมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น ฉันอยู่แบบนี้ได้
แม้จะต้องอยู่แบบนี้ตลอดไป… เพราะฉะนั้นฟังสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ให้ดี… ฉันจะไม่มีวันหย่ากับคุณ
แล้วก็จะไม่มีวันรักคุณด้วย คนพวกนั้นจะต้องเจ็บปวดไปจนกว่าฉันจะตาย”
ภคพรกล่าวด้วยความเยือกเย็นอีกครั้ง หันหลังหนีประพนธ์อย่างผู้ชนะ แต่น่าแปลกที่เธอกลับไม่รู้สึกยินดี
กับมันเลยซักนิดเดียว
“แล้วคุณจะต้องเสียใจ ที่ไม่ฟังคำเตือนของผม”ประพนธ์กัดฟันพูดด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป
ภคพรหันขวับมาหาเขาอย่างไม่มีกลัวเกรง
“ฉันจะไม่มีวันเสียใจ”
ภคพรกล่าวหน้านิ่ง หลับตาลงนอนสบายเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร กับความร้ายกาจของเธอที่ทำให้ทุกคนมีแต่ความเสียใจ

****************************************************************


.............ภคพรลงมาใส่บาตรตอนเช้ากับพ่อและแม่ของประพนธ์ตามปกติ เสียงหัวเราะของประไพรและภคพร
รวมกับท่าทางสนิทสนมกลมเกลียวของพวกเธอทำให้ประพนธ์ยิ่งทรมานหัวใจ
“อ้าว นี่จะออกไปไหนแต่เช้าล่ะลูก”
ประไพรทักลูกชายที่เดินผ่านมา
“จะไปเยี่ยมเกตุหน่อยนะแม่ พี่กันย์บอกว่าเกตุไม่ค่อยสบาย”
ประพนธ์กล่าวเสียงเข้ม
“ฉันไม่ให้ไป”
ภคพรตะวาดใส่ประพนธ์เสียงดังลั่น
“ผมจะไป แล้วภรรยาแค่ในใบทะเบียนสมรสอย่างคุณก็ไม่มีวันห้ามผมได้ด้วย”
ประพนธ์เชือดเฉือน
“แม่ว่าให้ทางโน้นเขาดูแลกันเองจะดีกว่า ถ้าเมียลูกไม่สบายใจก็อย่าไปเลย”
ประไพรออกความเห็น
“ผมจะไป ที่เกตุต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะผม ผมทิ้งให้เขานอนป่วยอยู่กับคนรับใช้ไม่ได้หรอกครับแม่
ผมต้องไปดูแลเธอ”
ประพนธ์มองจ้องภคพรตาขวาง เดินจากไปอย่างไม่ยอมรับฟังคำทัดทานใดๆ
“ฉันไม่ให้ไป”
ภคพรตามไปฉุดมือชายหนุ่มไว้มั่น
“ไปให้พ้น อย่ามายุ่ง”
ประพนธ์เหวี่ยงภคพรกระเด็นอย่างอารมณ์เสีย เพราะเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นล้วนแล้วแต่เป็นความผิดของเธอ
ก่อนที่ภคพรจะล้มคว่ำลงต่อหน้าต่อตาพ่อแม่ของเขา
“ว้าย ตายแล้ว”
ประไพรร้องลั่นอย่างตกอกตกใจ ประคองภคพรให้ลุกขึ้น
“ทำบ้าอะไรของแกประพนธ์ ทำอะไรก็เกรงใจพ่อกับแม่ของแกที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้บ้าง”
พ่อของประพนธ์ต่อว่าลูกชาย
“แค่นี้มันยังน้อยไปกับทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนี้เคยทำ พ่อกับแม่ลืมไปได้ยังไงว่าใครที่ใช้บริษัทของเราเป็นเครื่องมือ
ในการแก้แค้น และใครที่ผลักแม่จนตกบันไดลงมาด้วยความตั้งใจ ผมลืมไม่ได้หรอก ต่อให้ตายก็ไม่มีวันลืม”
ประพนธ์กล่าวเสียงเข้ม เดินจากไปด้วยความเฉยชา ในขณะที่ภคพรยืนนิ่งงัน พูดอะไรไม่ออก
เพราะทุกอย่างที่ประพนธ์พูดคือความจริงที่เธอไม่สามารถลบล้างได้และมันจะติดอยู่กับตัวเธอไปจนกว่าเธอจะตาย

****************************************************************


.............ประพนธ์มาหาเกตุแก้วที่บ้านและดูแลเธออยู่ในห้องนอนด้วยความห่วงใย แม้ว่าเขาจะหวั่นไหว
ไปบ้างกับใครบางคน แต่เขาก็ไม่เคยลืมว่ายังมีผู้หญิงอีกคนที่รอคอยเขาอยู่ด้วยความรักและความห่วงใย
“ดูท่าทางเธอก็ยังไม่น่าจะตายง่ายๆนี่”
เสียงของภคพรดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของเธอ ประพนธ์กับเกตุแก้วหันขวับไปมองด้วยความตกใจ
“เธอมาที่นี่ทำไม ออกไป”
ประพนธ์ตะวาดหญิงสาวเสียงดังลั่น
“ถามได้ว่ามาทำไม ฉันก็มาตามสามีกับบ้านน่ะสิ”
หญิงสาวยืนพูดด้วยท่าทีแสนเลือดเย็น
“ออกไป ใครเป็นสามีเธอไม่ทราบ”
ประพนธ์โวยวาย ลุกขึ้นมาฉุดกระชากภคพร โดยมีเกตุแก้วเป็นผู้ดู
“ผู้ชายที่จับมือฉัน กอดฉัน แล้วก็จูบฉัน ในโลกนี้ก็มีแค่คุณคนเดียว ถ้าไม่ให้เรียกคุณว่าสามีจะให้เรียกว่าอะไร”
ภคพรลอยหน้าพูดอย่างท้าทาย ประพนธ์กระชากแขนเธออย่างแรงด้วยความโกรธ
“พูดบ้าอะไรของเธอ”
ประพนธ์กระวนกระวาย ห่วงใยความรู้สึกของเกตุแก้ว
“หรือว่าไม่จริง หรือว่านายไม่เคยกอด เคยจูบฉัน”
ภคพรยังคงท้าทาย
“เธอนี่มัน....”
ประพนธ์โวยวาย
“จริงหรือเปล่า”
เกตุแก้วเอ่ยปากถามเสียงสั่น
“เกตุผม...มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ ผมก็แค่....ก็แค่”
ประพนธ์ตะกุกตะกักพูดอะไรไม่ออก
“ก็แค่จูบกันอย่างดูดดื่มหลายต่อหลายครั้งโดยเริ่มต้นที่ความไม่ตั้งใจงั้นสิ”
ภคพรยังคงใส่ความ
“หุบปาก”
ประพนธ์หันมาตะวาดภคพรเสียงดัง
“คุณนั่นแหละหุบปาก”
เกตุแก้วกล่าวทั้งน้ำตา ประพนธ์เดินเข้าไปหาเธอ จับมือเธอไว้มั่น แต่ก็ถูกเธอสะบัดกระเด็นไม่เป็นท่า
“ออกไปจากห้องเกตุเดี๋ยวนี้ แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก เราจบกันแค่นี้ ออกไป”
เกตุแก้วกล่าวเสียงสั่น ร้องไห้โฮเพราะความเสียใจ ทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเธอมันจบลงแล้วอย่างสมบูรณ์
“ผู้ชายก็แบบนี้แหละคุณเกตุแก้ว เหมือนกันหมดทั้งโลก หายไวๆนะค่ะ”
ภคพรเยาะเย้ย เดินออกไปจากห้องด้วยรอยยิ้มแห่งความร้ายกาจ
“ผม....ผม...”
ประพนธ์พยายามจะแก้ตัว
“ถ้าไม่อยากให้ฉันต้องตายไปต่อหน้าต่อตาคุณ ออกไปซะ เกตุหน้าจะรู้ตั้งแต่คุณหายไปแล้ว
ว่าคุณไม่รักเกตุอีกแล้ว ออกไป แล้วไม่ต้องพูดอะไรอีก”
หญิงสาวตัดบท ประพนธ์จำใจต้องเดินจากมา โดยที่ไม่รู้เลยว่าจะความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นยังไงต่อไป

****************************************************************


.............ภคพรกลับมานอนค้างที่บ้านของเธอเพราะอยากมาดูแลน้องสาวและพ่อแม่ของเธอบ้าง
หลังจากที่เอาแต่วุ่นวายอยู่กับครอบครัวของประพนธ์มาหลายเดือน
“เธอสบายดีใช่หรือเปล่า”
ภคพรนั่งยิ้มอยู่บนเตียงนอนในห้องน้องสาวของเธอ
“ค่ะ”
นวพรรษตอบรับเบาๆ มองจ้องหน้าพี่สาวเธอด้วยความสับสน
“มีอะไรจะบอกพี่หรือเปล่า หรือว่าคุณธาวินดูแลเธอไม่ดี”
ภคพรเริ่มอารมณ์เสียอีกครั้ง
“เปล่าค่ะ คุณธาวินเขาดูแลหนูดีทุกอย่าง พี่อย่าห่วงเลย”
นวพรรษน้ำตาไหลพราก ไม่กล้าถามคำถามที่เธออยากรู้
“พี่คงเหนื่อยมากใช่ไหม ที่ต้องสู้รบปรบมือกับคนพวกนั้น พี่ดูผอมลงไปเยอะเลย”
นวพรรษกล่าวเสียงสั่น บางเรื่องก็คงจะดีกว่าถ้าเธอไม่พูดมันออกไป เพราะไม่ว่ายังไงทุกเรื่องที่ภคพรทำลงไป
ก็เพราะว่ารักเธอ
“เด็กโง่ พี่สบายดี แล้วก็แข็งแรงมากด้วย พี่แข็งแรงมากขนาดสู้กับนายกันย์ นายประพนธ์พร้อมๆกันได้เลย”
ภคพรกล่าวด้วยรอยยิ้ม แค่ได้เห็นทุกคนในครอบครัวยังคงยิ้มได้ แค่นั้นเธอก็พอใจแล้ว
“ภคพร ๆๆ”
เสียงประตูห้องดังรัวขึ้น จนสองสาวตกใจ รีบตรงดิ่งไปที่ประตู
“นายมาทำบ้าอะไรที่นี่”
ภคพรโวยวาย มองดูสภาพประพนธ์อย่างน่าสมเพช เขาเมาจนแทบจะยืนให้ตรงไม่ได้ด้วยซ้ำ
“มากับผมเดี๋ยวนี้ ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ”
ประพนธ์ฉุดแขนภคพร
“เธอเข้าห้องนอนเถอะ พี่จัดการเอง เมาเหมือนหมาขนาดนี้ ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก”
ภคพรบอกน้องสาว ก่อนจะถูกประพนธ์ฉุดกระชากรากถูออกจากห้องไป
“ปล่อยฉันนะ บอกให้ปล่อย ปล่อยสิ”
ภคพรเหวี่ยงจนประพนธ์เซถลาล้มลงกับพื้น เพราะความแรงทำให้ประพนธ์สลบเหมือด ไม่ขยับเขยื้อน
“ตายแล้ว มีอะไรกันหรือเปล่าลูก”
เพียงพรอุทานเสียงดัง
“ไม่มีอะไรหรอกแม่ เข้าไปนอนเถอะ หนูจัดการทางนี้เอง”
ภคพรยืนยัน
“เมาขนาดนี้ ให้พี่เขานอนที่นี่เถอะลูก ขับรถกลับบ้านมันอันตรายเกินไป”
เพียงพรออกความเห็น ก่อนจะเดือดร้อนนวภคและธาวินต้องเข้ามาช่วยกันหามประพนธ์เข้าไปนอนในห้องของภคพร
“ทุกคนไปนอนเถอะค่ะ ที่เหลือหนูจัดการเอง”
ภคพรบอกกับทุกคนที่แยกย้ายกันกลับไป ก่อนที่เธอเองจะกลับมาเล่นงานประพนธ์ที่ทำให้ทุกคนวุ่นวายกันไปหมด
“นายมันทุเรศ”
ภคพรด่าเขา ก่อนจะร้องลั่นด้วยความตกใจ เพราะถูกฉุดลงไปกอดไว้แนบแน่นในอ้อมอกของประพนธ์
“ตกใจหมด ไอ้บ้านี่”
ภคพรพยายามแกะมือของประพนธ์ที่รัดเธอแน่นแต่ก็ไม่เป็นผล เขายังคงกอดเธอแนบแน่นชนิดที่ไม่อาจขยับเขยื้อน
“ผมรักคุณเกตุแก้ว แค่คุณคนเดียว อย่าทิ้งผมไปนะ ผู้หญิงคนนั้น ผมเกลียดเธอ เกลียด”
ประพนธ์นอนพูดทั้งๆที่หลับตา
“ฉันก็เกลียดนาย ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ ปล่อย”
ภคพรดิ้นรนขัดขืนอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะต้องตกใจจนตาค้างอีกครั้งเมื่อประพนธ์พลิกตัวเอง
ขึ้นค่อมร่างบางของเธอไว้อย่างรวดเร็ว ปากก็พร่ำเพ้อว่าขอโทษและบอกรักเกตุแก้วไม่หยุดหย่อน
“ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย”
ภคพรดิ้นรนขัดขืน นั่นยิ่งทำให้ประพนธ์ใช้กำลังบังคับเธอ เขาจับมือเธอขึงพรืดกับที่นอนอย่างแสนง่ายดาย
ก่อนจะปิดปากของเธอด้วยริมฝีปากบางเฉียบของเขาที่ตอนนี้มีแต่รสเหล้า ภคพรไม่อาจดิ้นรนขัดขืน
ไม่มีกำลังมากพอที่จะต่อต้าน
“ผมรักคุณเกตุแก้ว”
คำพูดสุดท้ายของประพนธ์ ก่อนที่เขาจะซุกไซร้ซอกคอหอมละมุนของหญิงสาวอย่างหลงใหลด้วยความเข้าใจผิด
ว่านี่คือเกตุแก้ว ภคพรพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ไม่อาจหลุดพ้น ก่อนจะถูกชายหนุ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกาย
อย่างไม่อาจต่อต้าน ปากเธอถูกปิดสนิทด้วยรสจูบอันร้อนแรง มือของเขาก็ถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีละชิ้นทีละชิ้น
อย่างช่ำชอง ไม่นานหญิงสาวก็หมดเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนและตกเป็นของเขาด้วยความไม่เต็มใจ


****************************************************************

.....................................จบตอน.......................................


**** ทิ้งคอมมเม้นหรือไลค์ ไว้ให้กันบ้างนะคะ หรือจะช่วยวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นให้
ยิ่งดีเลยค่ะคนเขียนอยากรู้ อิอิ ^____^




ชะนีน้อยนานา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ส.ค. 2556, 00:17:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ส.ค. 2556, 00:17:06 น.

จำนวนการเข้าชม : 1372





<< ไร้หัวใจ ตอนที่ 22   ไร้หัวใจ ตอนที่ 24 >>
aom 9 ส.ค. 2556, 08:01:34 น.
น่าสงสารภคพร


ชะนีน้อยนานา 9 ส.ค. 2556, 19:49:43 น.
เนอะ!! ^_^


namzuza 11 ส.ค. 2556, 11:51:14 น.
สงสารเนย์


ชะนีน้อยนานา 12 ส.ค. 2556, 18:28:12 น.
อยากร้ายดีนัก อิอิ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account