จะเก็บไว้ในใจจนนิรันดร์
ถ้าไม่มีงานสัมมนานั้นอังศุมาลินคงไม่นึกถึงเขาคนนั้นอีก ทั้ง ๆ ที่หลายปีที่ผ่านมาเธอลืมเขาไปแล้วแท้ ๆ เขาที่เธอแอบรักมาตั้งแต่เรียนมัธยม เขาที่ไม่เคยคิดอะไรกับเธอมากกว่าเพื่อนร่วมห้อง และเขาที่ทำร้ายจิตใจเธอโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว
และเธอจะไม่รู้สึกผิดถ้าเธอไม่มีอธิฐานที่อยู่ข้าง ๆ เธอ อธิษฐานที่รักเธอจนสุดหัวใจ ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
และมันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นถัาเธอไม่ต้องมาเจอกับเขาคนนั้นอีก
และเธอจะไม่รู้สึกผิดถ้าเธอไม่มีอธิฐานที่อยู่ข้าง ๆ เธอ อธิษฐานที่รักเธอจนสุดหัวใจ ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ
และมันก็จะไม่เกิดอะไรขึ้นถัาเธอไม่ต้องมาเจอกับเขาคนนั้นอีก
Tags: รักสามเศร้า / สับสน / วุ่นวาย
ตอน: ตอนที่ 1 ฟื้นความทรงจำ
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักนะคะ เอานิยายที่เพิ่งแต่งมาฝากให้อ่านกัน ช่วยแนะนำพูดคุยกันนะค่ะ ^^
1 ฟื้นความทรงจำ
“ผมได้วิจัยมาแล้วว่า ความรักครั้งแรกนั้นจะอยู่ในความทรงจำของทุกคน วันนี้เราจะมาฟื้นความทรงจำรักครั้งแรกของทุกคนกันนะครับ”
เสียงจอมพล การเวก นักวิชาการที่ชอบค้นคว้าเรื่องราวไร้สาระมาเชิญชวนให้คนมาเข้าสัมมนา โดยใช้การแจกของราคาแพงเข้าล่อทุกครั้ง จึงทำให้มีคนจำนวนมากมาเข้าร่วมเพื่อจะได้ของแจก
“ไร้สาระว่ะ”
“ทนหน่อยสิยัยแจน ครั้งนี้ไอ้คุณจอมมันแจกกระเป๋าลิมิเต็ดเลยนะโว้ย”
“จริงเหรอยัยนก”
“ก็จริงนะสิ”
“เฮ้ย~”
อังศุมาลินถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงคนที่มาเข้าร่วมสัมมนานินทรารุ่นพี่ของแฟนหนุ่ม
“เมื่อไหร่อิฐจะมานะ”
ปากบางบ่นหาแฟนหนุ่มที่ขอให้เธอมาเข้าร่วมสัมมนาครั้งนี้เพราะเห็นแก่รุ่นพี่ที่ขอร้องว่าอยากให้มีคนเข้าร่วมสัมมนาครั้งนี้เยอะ ๆ และที่เธอยอมมาก็เพราะเห็นแก่แฟนหนุ่มเช่นกัน
‘อิ้งนะไปงานพี่จอมกับผมหน่อย พี่จอมแกขอมา’
อธิฐาน หนุ่มผิวคล้ำในชุดกาว ดวงตากลมโต คิ้วเข้ม จมูกโด่งที่ปลายจมูกแอบคล้ายลูกชมพู่ที่เพิ่งออก ปากหนายิ้มอ้อนแฟนสาว
‘ไม่เอาหรอกอิฐเราไม่ชอบงานวิชาการ’
อังศุมาลิน สาวร่างเล็กผมยาวถึงหลัง ผิวขาว ตากลมโตสีน้ำตาล จมูกเรียว ปากเรียว แก้มป่องอมชมพู รีบส่ายหน้าปฏิเสธ
‘แต่งานพี่จอมเขาก็ไม่ได้วิชาการมากหรอกออกจะไร้สาระเสียมากกว่า นะช่วยพี่จอมเขาหน่อย’
อธิษฐานยังคงพูดโน้มนาว
ทุกครั้งที่เขามองแฟนสาวก็อดภูมิใจไม่ได้ สวย น่ารัก น่าทนุถนอมจริง ๆ ทั้งหมดนี่เขาเป็นคนสร้างสรรค์ขึ้นมาเองกับมือ
‘อืม ถ้าอิฐไปเราก็ไป’
‘ขอบคุณครับที่รัก มาหอมที’
แล้วเขาก็ชอบที่จะหอมแก้มอมชมพูนี้เป็นที่สุด
“เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า ผมขอให้ทุกคนหลับตานึกถึงรักครั้งแรก ที่ที่พบเขาครั้งแรก วันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น”
หลังจากที่จอมพลพูดจบ เสียงระฆังใส ๆ ก็ดังขึ้น แม้ร่างกายของหญิงสาวจะอยากฝืนแต่เสียงระฆังนั้นมาเรียกร้องให้เธอหลับตาลง ร่างกายของเธอก็เหมือนจะเบาขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วก็รู้สึกเหมือนตัวหดเล็กลง
แสงสีขาวสว่างมากแล้วก็ดับไป เธอมองไปรอบตัวที่มีแต่เด็กนักเรียน รวมถึงตัวเธอเองก็อยู่ในชุดนักเรียน ชุดที่นี้เธอจำได้ดีว่ามันคือชุดสมัยประถมของเธอ ร่างกายของเธอตอนนี้ก็อ้วนจ้ำหม่ำมาก และเด็ก ๆ ที่เธอเห็นนั้นก็คือเพื่อน ๆ ของเธอ
อังศุมาลินรีบหันหลังไปมองที่หน้าห้องทันที
“ปอหกทับสาม”
“อิ้งบ่นอะไร”
“แกรน”
เมื่อเธอหันไปตามเสียงบ่นก็พบกับเพื่อนในห้องสมัยปอหก เธอคือกรกนก อังศุมาลินจำได้ดีว่าเพื่อนของเธอคนนี้แฟนเยอะมาก
“อิ้ง แกดูนั้นสิ”
กรกนกชี้ให้อังศุมาลินดูเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังคุยเล่นอยู่กับเพื่อนของเขาอย่างสนุกสนาน เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นคนผิวขาว หน้าตาน่ารัก ดูโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ ทั้งหมด แต่แปลกที่อังศุมาลินไม่เคยเห็นเขาเลยตลอดเกือบแปดปีที่เรียนที่นี่
“ใครเหรอแกรน”
“พีม อยู่ห้องหก แฟนใหม่เราเอง”
“พีมเหรอ”
อังศุมาลินหันไปมองอีกครั้ง แอบคิดว่านายคนนี้มันแฟนคนที่เท่าไหร่ของแม่เพื่อนสาวแล้ว
“น่ารักไหม”
“อืม”
อังศุมารินตอบไปแบบนั้นไม่ได้คิดอะไร เพราะเธอในตอนนั้นยังไม่รู้จักความรัก ความหล่อ อะไรทำนองนี้หรอก
“อิ้ง ๆ ๆ”
อังศุมาลินเหมือนถูกกระตุกอย่างแรง ร่างกายเหมือนถูกเหวี่ยง แล้วแสงสีขาวใสก็เกิดขึ้นอีกครั้ง และดับไป
“อิฐ มาแล้วเหรอ”
พอเธอลืมตามาก็เจอกับแฟนหนุ่มที่มานั่งอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“เป็นอะไรรึเปล่าเบื่อมากจนหลับเลยเหรอ”
อธิษฐานยิ้มขำแฟนสาว เขาคิดว่าที่เรียกเธอนานสองนานแล้วเธอไม่ยอมลืมตาเป็นเพราะว่าเธอหลับ
“อืม”
อังศุมาลินหลบไม่กล้าตอบความจริง นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่เคยนึกถึงใครคนนั้น มันคงตั้งแต่ที่เธอได้คบกับอธิษฐานล่ะมั้ง
“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานนะครับ ไว้ครั้งหน้าเรามาเจอกันใหม่นะครับ เชิญรับของขวัญหน้างานเลยนะครับ”
“งานเลิกแล้วเหรอเนี่ย อิฐอุตส่าห์รีบมาเลยนะ”
อธิษฐานแกล้วบ่น เขารู้ดีว่าตอนนี้แฟนสาวของเขาต้องแอบงอนเขาอยู่เหมือนกัน
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยอิฐ เรารออิฐตั้งนานรู้ไหม นี่แน่ะคนผิดสัญญา”
อังศุมาลินตีแฟนหนุ่มไปเต็มแรง ชายหนุ่มได้แต่เอามือลูบแขนไม่คิดจะตอบโต้
“คู่นี้งอนอะไรกันอีกล่ะ พี่ขอบใจอิ้งมากนะที่มา”
หนุ่มหล่อร่างสูงเดินลงมาจากเวทีมาทักทายรุ่นน้อง ถ้าไม่ติดที่เขาชอบใส่แว่นหนาเป็นนิ้ว ชอบพูดจาเพ้อเจ่อแบบที่น้อยคนจะเข้าใจ ใส่เสื้อผ้าตัวโคร่ง เขาก็หล่อพอที่จะเป็นพระเอกได้เลยล่ะ
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่จอม อิ้งว่างพอดี”
“น้องสะใภ้นี่น่ารักจริง ๆ ไม่เหมือนไอ้อิฐไหนสัญญาว่าจะมา”
“ผมติดผ่าตัดด่วนครับพี่จอม จริง ๆ ผมก็รีบมานะ งานพี่ครั้งนี้น่าสนใจจะตาย”
อธิษฐานรีบพูดแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ
“กล้าพูดนะ แกจำชื่องานฉันได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ยังกล้าบอกว่าน่าสนใจอีก ฉันรู้ว่าคนที่มาก็หวังแค่จะได้ของแจกแค่นั้นแหละ”
แม้เขาจะรู้แต่ก็อยากที่จะทำตามความฝัน และเขาก็โชคดีที่พ่อแม่ของเขาเข้าใจ
อังศุมาลินที่เห็นว่ารุ่นพี่อาการไม่ดีหยิกหลังแฟนหนุ่มเพื่อให้ช่วยปลอบใจจอมพล แต่อธิษฐานเองก็ไม่รู้จะปลอบยังไง
“แต่อิ้งก็รู้สึกแบบที่พี่จอมบอกนะคะ”
เมื่อเห็นอธิษฐานไม่ช่วยอังศุมาลินเลยต้องปลอบใจรุ่นพี่เอง
“จริงเหรออิ้ง”
ซึ้งนั้นก็ได้ผลเพราะจอมพลดูมีความหวังขึ้นมาก
“แต่เมื่อกี้อิ้งหลับไม่ใช่เหรอ”
พอได้ยินอธิษฐานแบบนั้นจอมพลก็หน้าหดหนักกว่าเดิม อังศุมาลินตีแฟนหนุ่มไปอีกทีโทษฐานปากไว
“เจ็บนะ”
“อิฐน่ะเงียบไปเลย เมื่อกี้อิ้งไม่ได้หลับนะคะพี่จอม อิ้งทำตามที่พี่จอมพูดยังไงล่ะคะ”
“แล้วอิ้งก็รู้สึกจริง ๆ ใช่ไหม”
จอมพลรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง จับมือสาวรุ่นน้อง อังศุมาลินพยักหน้าตอบ
“ปล่อยได้แล้วมั่งพี่จอม”
อธิษฐานทำเสียงขู่รุ่นพี่ที่จับมือแฟนตัวเองอยู่นานสองนาน
“โทษที ฉันดีใจมากไปหน่อย ไว้ความหน้าอิ้งมาอีกนะ พี่ไม่อยากให้ความรู้สึกที่อิ้งมีติดค้างนานน่ะ”
ประโยคสุดท้ายจอมพลเลือกที่จะกระซิบให้อังศุมาลินได้ยินคนเดียวเพราะเกรงใจรุ่นน้องว่าเดี๋ยวจะไปทะเลาะกัน
“ค่ะ”
“กระซิบกันด้วย มีอะไรกันเหรอ”
อธิษฐานรีบขัดจังหวะ ทนไม่ค่อยได้ที่เห็นใครเข้าใกล้แฟนสาว
“ช่างเถอะพาอิ้งไปเอาของขวัญที่หน้างานดีกว่า กลับบ้านดี ๆ นะอิ้ง”
“สวัสดีค่ะพี่จอม”
ทั้งหมดล่ำลากันเสร็จก็เดินแยกกัน
ร้านอาหาร
ตลอดทางจนมาถึงร้านอาหารอังศุมาลินหยุดที่จะคิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ ไม่ได้ จนอธิษฐานเองก็รู้สึกว่าเธอดูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย
“ไม่อร่อยเหรอ เอาของอิฐไปกินไหม”
“หืม”
อังศุมาลินสะดุ้งเล็กน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมอธิษฐานถึงอยากให้แลกจาน
“อะ เอาของอิฐไป”
อังศุมาลินรีบหยิบจากของเธอขึ้นมาแค่นั้นแหละเธอถึงได้รู้ว่าจานของเธอมันเละจนไม่รู้จะเละยังไง เธอคงเผลอเขี่ยมันจนไม่เหรอชิ้นดี
“ไม่เป็นอะไรอิฐเรากินได้”
“อิ้งกินไม่ได้หรอกอิฐรู้ เอาของอิฐไปกินเลย”
“จะดีเหรออิฐ…ขอบใจจ๊ะ”
อังศุมาลินอยากจะตอบปฏิเสธแต่อธิษฐานก็ทำการเปลี่ยนจานเสร็จแล้ว ยิ่งอังศุมาลินเห็นแฟนหนุ่มดีกับเธอแบบนี้หญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ในใจของเธอตอนนี้นึกถึงแต่ใครคนนั้นอยู่ตลอกเวลา จนคิดอยากจะเจอจอมพลอีกไว ๆ
“อิฐเมื่อไหร่พี่จอมจะจัดสัมมนาอีกเหรอ”
อธิษฐานเงยหน้าจากจานอาหารมามองอังศุมาลินอย่างสงสัยว่าหญิงสาวอาจจะไปติดใจจอมพลเข้า เพราะถ้าเปรียบเทียบกันแล้ว จอมพลหล่อกว่า รวยกว่า และตรงสเปคของอังศุมาลินมากกว่าเขา
“อิ้งชอบพี่จอมเหรอ”
“เปล่า”
อังศุมาลินรีบปฏิเสธ
“แล้ว...”
อธิษฐานถามต่อแล้วมองหน้าแฟนสาว รู้ดีว่าอังศุมาลินจะต้องตอบ เพราะเธอไม่เคยโกหกหรือปิดบังอะไรเขา
“อิฐ อิฐจำรักครั้งแรกของอิฐได้ไหม”
“ถามทำไมเหรอ”
ชายหนุ่มต้องแปลกใจอีกเพราะไม่เคยเห็นอังศุมาลินตอบคำถามด้วยคำถาม
“ก็สัมมนาของพี่จอมครั้งนี้คือหัวข้อรักครั้งแรกน่ะ เราก็เลยอยากรู้ว่ารักครั้งแรกของอิฐเป็นยังไง”
“อยากรู้จริง ๆ เหรอ”
อธิษฐานยิ้ม ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แฟนสาว หญิงสาวพยักหน้าตอบ
“มันเริ่มตอนที่อิฐเรียนปีหนึ่ง อิฐได้รู้จักกับผู้หญิงอ้วนกลมคนหนึ่งเข้า เธอทำให้อิฐเลือกที่จะเป็นหมอศัลยกรรม”
อธิษฐานพูดจบก็หอมแก้มอังศุมาลินไปอีกหนึ่งครั้ง
ชายหนุ่มนึกย้อยกลับไปในตอนนั้น วันที่เขาเห็นสาวอ้วนกลมกำลังร้องไห้อยู่กลางสนามบอลเพราะถูกเพื่อน ๆ ล้อ เรื่องรูปลักษณ์ภายนอก เธอ
พร้ำเพ้อแต่เพียงว่าอยากจะสวย เขาที่กำลังจะเลือกแผนการเรียนจึงตอบเธอไปว่าเขาจะทำให้เธอสวยเอง
หญิงสาวรู้สึกตัวชา ยิ่งอธิษฐานพูดแบบนี้เธอยิ่งรู้สึกผิด ความรู้สึกที่เธอมีให้เขานั้นเธอเองก็ตอบไม่ได้ว่าคืออะไร
ตอนแรกที่เธอตอบตกลงคบกับเขาเพราะความเหงา บวกกับอยากจะลืมใครคนนั้นให้ได้ด้วย และคิดว่าเธอคงจะหาใครดีกว่าอธิษฐานไม่ได้อีกแล้ว รวมถึงใครคนนั้นที่ดีไม่เท่าอธิฐานแน่
แต่หลังจากนั้นมันคือความผูกพันที่ตลอดชีวิตการเรียนมหาวิทยาลัยชายหนุ่มดูแลเธอดีมาตลอด จนถึงวันที่เขาได้เป็นหมอ เขาก็ทำให้เธอสวยได้ตามสัญญา
หลังจากที่เธอสวยก็มีคนมากหน้าหลายตาเข้ามาจีบ แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะมีใครและมั่นใจแล้วว่าเธอรักอธิษฐาน และเขาก็เป็นคนดีที่สุดจริง ๆ
แต่วันนี้เธอกับรู้สึกสับสนขึ้นมาอีก หรือ เธอจะแค่สำนึกบุญคุณที่ชายหนุ่มดีกับเธอแค่นั้น
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สุดท้ายนี้ยินดีรับคำติชมจากทุกคนนะคะ
1 ฟื้นความทรงจำ
“ผมได้วิจัยมาแล้วว่า ความรักครั้งแรกนั้นจะอยู่ในความทรงจำของทุกคน วันนี้เราจะมาฟื้นความทรงจำรักครั้งแรกของทุกคนกันนะครับ”
เสียงจอมพล การเวก นักวิชาการที่ชอบค้นคว้าเรื่องราวไร้สาระมาเชิญชวนให้คนมาเข้าสัมมนา โดยใช้การแจกของราคาแพงเข้าล่อทุกครั้ง จึงทำให้มีคนจำนวนมากมาเข้าร่วมเพื่อจะได้ของแจก
“ไร้สาระว่ะ”
“ทนหน่อยสิยัยแจน ครั้งนี้ไอ้คุณจอมมันแจกกระเป๋าลิมิเต็ดเลยนะโว้ย”
“จริงเหรอยัยนก”
“ก็จริงนะสิ”
“เฮ้ย~”
อังศุมาลินถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงคนที่มาเข้าร่วมสัมมนานินทรารุ่นพี่ของแฟนหนุ่ม
“เมื่อไหร่อิฐจะมานะ”
ปากบางบ่นหาแฟนหนุ่มที่ขอให้เธอมาเข้าร่วมสัมมนาครั้งนี้เพราะเห็นแก่รุ่นพี่ที่ขอร้องว่าอยากให้มีคนเข้าร่วมสัมมนาครั้งนี้เยอะ ๆ และที่เธอยอมมาก็เพราะเห็นแก่แฟนหนุ่มเช่นกัน
‘อิ้งนะไปงานพี่จอมกับผมหน่อย พี่จอมแกขอมา’
อธิฐาน หนุ่มผิวคล้ำในชุดกาว ดวงตากลมโต คิ้วเข้ม จมูกโด่งที่ปลายจมูกแอบคล้ายลูกชมพู่ที่เพิ่งออก ปากหนายิ้มอ้อนแฟนสาว
‘ไม่เอาหรอกอิฐเราไม่ชอบงานวิชาการ’
อังศุมาลิน สาวร่างเล็กผมยาวถึงหลัง ผิวขาว ตากลมโตสีน้ำตาล จมูกเรียว ปากเรียว แก้มป่องอมชมพู รีบส่ายหน้าปฏิเสธ
‘แต่งานพี่จอมเขาก็ไม่ได้วิชาการมากหรอกออกจะไร้สาระเสียมากกว่า นะช่วยพี่จอมเขาหน่อย’
อธิษฐานยังคงพูดโน้มนาว
ทุกครั้งที่เขามองแฟนสาวก็อดภูมิใจไม่ได้ สวย น่ารัก น่าทนุถนอมจริง ๆ ทั้งหมดนี่เขาเป็นคนสร้างสรรค์ขึ้นมาเองกับมือ
‘อืม ถ้าอิฐไปเราก็ไป’
‘ขอบคุณครับที่รัก มาหอมที’
แล้วเขาก็ชอบที่จะหอมแก้มอมชมพูนี้เป็นที่สุด
“เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า ผมขอให้ทุกคนหลับตานึกถึงรักครั้งแรก ที่ที่พบเขาครั้งแรก วันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น”
หลังจากที่จอมพลพูดจบ เสียงระฆังใส ๆ ก็ดังขึ้น แม้ร่างกายของหญิงสาวจะอยากฝืนแต่เสียงระฆังนั้นมาเรียกร้องให้เธอหลับตาลง ร่างกายของเธอก็เหมือนจะเบาขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วก็รู้สึกเหมือนตัวหดเล็กลง
แสงสีขาวสว่างมากแล้วก็ดับไป เธอมองไปรอบตัวที่มีแต่เด็กนักเรียน รวมถึงตัวเธอเองก็อยู่ในชุดนักเรียน ชุดที่นี้เธอจำได้ดีว่ามันคือชุดสมัยประถมของเธอ ร่างกายของเธอตอนนี้ก็อ้วนจ้ำหม่ำมาก และเด็ก ๆ ที่เธอเห็นนั้นก็คือเพื่อน ๆ ของเธอ
อังศุมาลินรีบหันหลังไปมองที่หน้าห้องทันที
“ปอหกทับสาม”
“อิ้งบ่นอะไร”
“แกรน”
เมื่อเธอหันไปตามเสียงบ่นก็พบกับเพื่อนในห้องสมัยปอหก เธอคือกรกนก อังศุมาลินจำได้ดีว่าเพื่อนของเธอคนนี้แฟนเยอะมาก
“อิ้ง แกดูนั้นสิ”
กรกนกชี้ให้อังศุมาลินดูเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังคุยเล่นอยู่กับเพื่อนของเขาอย่างสนุกสนาน เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นคนผิวขาว หน้าตาน่ารัก ดูโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ ทั้งหมด แต่แปลกที่อังศุมาลินไม่เคยเห็นเขาเลยตลอดเกือบแปดปีที่เรียนที่นี่
“ใครเหรอแกรน”
“พีม อยู่ห้องหก แฟนใหม่เราเอง”
“พีมเหรอ”
อังศุมาลินหันไปมองอีกครั้ง แอบคิดว่านายคนนี้มันแฟนคนที่เท่าไหร่ของแม่เพื่อนสาวแล้ว
“น่ารักไหม”
“อืม”
อังศุมารินตอบไปแบบนั้นไม่ได้คิดอะไร เพราะเธอในตอนนั้นยังไม่รู้จักความรัก ความหล่อ อะไรทำนองนี้หรอก
“อิ้ง ๆ ๆ”
อังศุมาลินเหมือนถูกกระตุกอย่างแรง ร่างกายเหมือนถูกเหวี่ยง แล้วแสงสีขาวใสก็เกิดขึ้นอีกครั้ง และดับไป
“อิฐ มาแล้วเหรอ”
พอเธอลืมตามาก็เจอกับแฟนหนุ่มที่มานั่งอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“เป็นอะไรรึเปล่าเบื่อมากจนหลับเลยเหรอ”
อธิษฐานยิ้มขำแฟนสาว เขาคิดว่าที่เรียกเธอนานสองนานแล้วเธอไม่ยอมลืมตาเป็นเพราะว่าเธอหลับ
“อืม”
อังศุมาลินหลบไม่กล้าตอบความจริง นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่เคยนึกถึงใครคนนั้น มันคงตั้งแต่ที่เธอได้คบกับอธิษฐานล่ะมั้ง
“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานนะครับ ไว้ครั้งหน้าเรามาเจอกันใหม่นะครับ เชิญรับของขวัญหน้างานเลยนะครับ”
“งานเลิกแล้วเหรอเนี่ย อิฐอุตส่าห์รีบมาเลยนะ”
อธิษฐานแกล้วบ่น เขารู้ดีว่าตอนนี้แฟนสาวของเขาต้องแอบงอนเขาอยู่เหมือนกัน
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยอิฐ เรารออิฐตั้งนานรู้ไหม นี่แน่ะคนผิดสัญญา”
อังศุมาลินตีแฟนหนุ่มไปเต็มแรง ชายหนุ่มได้แต่เอามือลูบแขนไม่คิดจะตอบโต้
“คู่นี้งอนอะไรกันอีกล่ะ พี่ขอบใจอิ้งมากนะที่มา”
หนุ่มหล่อร่างสูงเดินลงมาจากเวทีมาทักทายรุ่นน้อง ถ้าไม่ติดที่เขาชอบใส่แว่นหนาเป็นนิ้ว ชอบพูดจาเพ้อเจ่อแบบที่น้อยคนจะเข้าใจ ใส่เสื้อผ้าตัวโคร่ง เขาก็หล่อพอที่จะเป็นพระเอกได้เลยล่ะ
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่จอม อิ้งว่างพอดี”
“น้องสะใภ้นี่น่ารักจริง ๆ ไม่เหมือนไอ้อิฐไหนสัญญาว่าจะมา”
“ผมติดผ่าตัดด่วนครับพี่จอม จริง ๆ ผมก็รีบมานะ งานพี่ครั้งนี้น่าสนใจจะตาย”
อธิษฐานรีบพูดแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ
“กล้าพูดนะ แกจำชื่องานฉันได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ยังกล้าบอกว่าน่าสนใจอีก ฉันรู้ว่าคนที่มาก็หวังแค่จะได้ของแจกแค่นั้นแหละ”
แม้เขาจะรู้แต่ก็อยากที่จะทำตามความฝัน และเขาก็โชคดีที่พ่อแม่ของเขาเข้าใจ
อังศุมาลินที่เห็นว่ารุ่นพี่อาการไม่ดีหยิกหลังแฟนหนุ่มเพื่อให้ช่วยปลอบใจจอมพล แต่อธิษฐานเองก็ไม่รู้จะปลอบยังไง
“แต่อิ้งก็รู้สึกแบบที่พี่จอมบอกนะคะ”
เมื่อเห็นอธิษฐานไม่ช่วยอังศุมาลินเลยต้องปลอบใจรุ่นพี่เอง
“จริงเหรออิ้ง”
ซึ้งนั้นก็ได้ผลเพราะจอมพลดูมีความหวังขึ้นมาก
“แต่เมื่อกี้อิ้งหลับไม่ใช่เหรอ”
พอได้ยินอธิษฐานแบบนั้นจอมพลก็หน้าหดหนักกว่าเดิม อังศุมาลินตีแฟนหนุ่มไปอีกทีโทษฐานปากไว
“เจ็บนะ”
“อิฐน่ะเงียบไปเลย เมื่อกี้อิ้งไม่ได้หลับนะคะพี่จอม อิ้งทำตามที่พี่จอมพูดยังไงล่ะคะ”
“แล้วอิ้งก็รู้สึกจริง ๆ ใช่ไหม”
จอมพลรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง จับมือสาวรุ่นน้อง อังศุมาลินพยักหน้าตอบ
“ปล่อยได้แล้วมั่งพี่จอม”
อธิษฐานทำเสียงขู่รุ่นพี่ที่จับมือแฟนตัวเองอยู่นานสองนาน
“โทษที ฉันดีใจมากไปหน่อย ไว้ความหน้าอิ้งมาอีกนะ พี่ไม่อยากให้ความรู้สึกที่อิ้งมีติดค้างนานน่ะ”
ประโยคสุดท้ายจอมพลเลือกที่จะกระซิบให้อังศุมาลินได้ยินคนเดียวเพราะเกรงใจรุ่นน้องว่าเดี๋ยวจะไปทะเลาะกัน
“ค่ะ”
“กระซิบกันด้วย มีอะไรกันเหรอ”
อธิษฐานรีบขัดจังหวะ ทนไม่ค่อยได้ที่เห็นใครเข้าใกล้แฟนสาว
“ช่างเถอะพาอิ้งไปเอาของขวัญที่หน้างานดีกว่า กลับบ้านดี ๆ นะอิ้ง”
“สวัสดีค่ะพี่จอม”
ทั้งหมดล่ำลากันเสร็จก็เดินแยกกัน
ร้านอาหาร
ตลอดทางจนมาถึงร้านอาหารอังศุมาลินหยุดที่จะคิดถึงเรื่องราวเก่า ๆ ไม่ได้ จนอธิษฐานเองก็รู้สึกว่าเธอดูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย
“ไม่อร่อยเหรอ เอาของอิฐไปกินไหม”
“หืม”
อังศุมาลินสะดุ้งเล็กน้อยไม่เข้าใจว่าทำไมอธิษฐานถึงอยากให้แลกจาน
“อะ เอาของอิฐไป”
อังศุมาลินรีบหยิบจากของเธอขึ้นมาแค่นั้นแหละเธอถึงได้รู้ว่าจานของเธอมันเละจนไม่รู้จะเละยังไง เธอคงเผลอเขี่ยมันจนไม่เหรอชิ้นดี
“ไม่เป็นอะไรอิฐเรากินได้”
“อิ้งกินไม่ได้หรอกอิฐรู้ เอาของอิฐไปกินเลย”
“จะดีเหรออิฐ…ขอบใจจ๊ะ”
อังศุมาลินอยากจะตอบปฏิเสธแต่อธิษฐานก็ทำการเปลี่ยนจานเสร็จแล้ว ยิ่งอังศุมาลินเห็นแฟนหนุ่มดีกับเธอแบบนี้หญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ในใจของเธอตอนนี้นึกถึงแต่ใครคนนั้นอยู่ตลอกเวลา จนคิดอยากจะเจอจอมพลอีกไว ๆ
“อิฐเมื่อไหร่พี่จอมจะจัดสัมมนาอีกเหรอ”
อธิษฐานเงยหน้าจากจานอาหารมามองอังศุมาลินอย่างสงสัยว่าหญิงสาวอาจจะไปติดใจจอมพลเข้า เพราะถ้าเปรียบเทียบกันแล้ว จอมพลหล่อกว่า รวยกว่า และตรงสเปคของอังศุมาลินมากกว่าเขา
“อิ้งชอบพี่จอมเหรอ”
“เปล่า”
อังศุมาลินรีบปฏิเสธ
“แล้ว...”
อธิษฐานถามต่อแล้วมองหน้าแฟนสาว รู้ดีว่าอังศุมาลินจะต้องตอบ เพราะเธอไม่เคยโกหกหรือปิดบังอะไรเขา
“อิฐ อิฐจำรักครั้งแรกของอิฐได้ไหม”
“ถามทำไมเหรอ”
ชายหนุ่มต้องแปลกใจอีกเพราะไม่เคยเห็นอังศุมาลินตอบคำถามด้วยคำถาม
“ก็สัมมนาของพี่จอมครั้งนี้คือหัวข้อรักครั้งแรกน่ะ เราก็เลยอยากรู้ว่ารักครั้งแรกของอิฐเป็นยังไง”
“อยากรู้จริง ๆ เหรอ”
อธิษฐานยิ้ม ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แฟนสาว หญิงสาวพยักหน้าตอบ
“มันเริ่มตอนที่อิฐเรียนปีหนึ่ง อิฐได้รู้จักกับผู้หญิงอ้วนกลมคนหนึ่งเข้า เธอทำให้อิฐเลือกที่จะเป็นหมอศัลยกรรม”
อธิษฐานพูดจบก็หอมแก้มอังศุมาลินไปอีกหนึ่งครั้ง
ชายหนุ่มนึกย้อยกลับไปในตอนนั้น วันที่เขาเห็นสาวอ้วนกลมกำลังร้องไห้อยู่กลางสนามบอลเพราะถูกเพื่อน ๆ ล้อ เรื่องรูปลักษณ์ภายนอก เธอ
พร้ำเพ้อแต่เพียงว่าอยากจะสวย เขาที่กำลังจะเลือกแผนการเรียนจึงตอบเธอไปว่าเขาจะทำให้เธอสวยเอง
หญิงสาวรู้สึกตัวชา ยิ่งอธิษฐานพูดแบบนี้เธอยิ่งรู้สึกผิด ความรู้สึกที่เธอมีให้เขานั้นเธอเองก็ตอบไม่ได้ว่าคืออะไร
ตอนแรกที่เธอตอบตกลงคบกับเขาเพราะความเหงา บวกกับอยากจะลืมใครคนนั้นให้ได้ด้วย และคิดว่าเธอคงจะหาใครดีกว่าอธิษฐานไม่ได้อีกแล้ว รวมถึงใครคนนั้นที่ดีไม่เท่าอธิฐานแน่
แต่หลังจากนั้นมันคือความผูกพันที่ตลอดชีวิตการเรียนมหาวิทยาลัยชายหนุ่มดูแลเธอดีมาตลอด จนถึงวันที่เขาได้เป็นหมอ เขาก็ทำให้เธอสวยได้ตามสัญญา
หลังจากที่เธอสวยก็มีคนมากหน้าหลายตาเข้ามาจีบ แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะมีใครและมั่นใจแล้วว่าเธอรักอธิษฐาน และเขาก็เป็นคนดีที่สุดจริง ๆ
แต่วันนี้เธอกับรู้สึกสับสนขึ้นมาอีก หรือ เธอจะแค่สำนึกบุญคุณที่ชายหนุ่มดีกับเธอแค่นั้น
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สุดท้ายนี้ยินดีรับคำติชมจากทุกคนนะคะ
เพียงใจกล้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ส.ค. 2556, 17:16:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ส.ค. 2556, 17:16:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 1586
| ตอนที่ 2 เมื่อเขาเข้ามาตอกย้ำ >> |
