ในทิวากาล>The Morning Light
ไท หนุ่มเจ้าของบาร์ที่เชียงรายผู้เลิกศรัทธาในความรัก กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งเมื่อเขาได้มาเจอกับนุช หญิงสาวรุ่นพี่ที่เคยพบกันในงานมินิแฟชั่นโชว์ เขาชอบเธอและเก็บเธอไว้ในใจมานาน ในขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่าเธอนั้นมีคนอื่นอยู่แล้ว เธอมีคู่หมั้นคู่หมายที่รักกันมาก จนวันหนึ่งไทได้รู้ว่านุชถอนหมั้นและหนีมาเชียงราย เขาจึงเข้าไปช่วยเยียวยาหัวใจโดยไม่ได้บอกกล่าวทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่ศรัทธาและไม่เชื่อมั่นเลยว่ารักนั้นจะสมหวัง เมื่อหัวใจสองดวงโคจรมาเจอกันในสภาพที่อ่อนแอ สองหัวใจต่างเยียวยากันและกัน เส้นทางความรักของทั้งสองเริ่มขึ้น ในแสงแห่งทิวากาล
Tags: หนุ่มเซอร์ สาวสวย ความเศร้า
ตอน: บทนำ
อากาศยามเช้าของเชียงรายไม่ว่าฤดูกาลไหน ล้วนน่าหลงใหลสำหรับผม จริงอยู่ ผมไม่เคยได้สัมผัสอากาศยามเช้าของทุกที่ ทุกจังหวัด และน้อยครั้งนักที่ผมจะมีโอกาสได้สัมผัสอากาศยามเช้า สัมผัสลมเย็นที่พัดพลิ้วผ่านใบหน้าและร่างของผมไป สายฝนปรอยๆที่ตามหลังพายุใหญ่มาจับพร่างพราวเต็มใบหน้า
6 โมงเช้าสำหรับเมืองใหญ่อาจเต็มไปด้วยรถรา การจราจรอันน่าอึดอัด ชวนให้อารมณ์เสีย แต่ที่นี่ ที่เหนือสุดของประเทศ ผมขับมอเตอร์ไซค์บนถนนโล่งสบาย หลายวันมาแล้วที่ผมไม่ได้เจอกับเช้าอันสดชื่นโดยไม่มีข้าวของพะรุงพะรังในตะกร้ารถและที่แฮนด์ทั้งสองข้างหลังจากจ่ายตลาดเช้าเพื่อเอาของเข้าร้าน มันดูเหมือนสิ่งยุ่งยากสำหรับบางคน แต่ไม่ใช่ผม ผมชอบที่จะออกไปตลาดตอนเช้าในสภาพที่ผมคิดว่าผมพร้อมที่สุด ไม่เมา ไม่มึนหรือรู้สึกไม่สบาย ผมจะเดินเข้าไปที่เขียงหมูซื้อเนื้อหมูที่สดไปเติมถาดในตู้แช่ที่ร้าน จากนั้นผมจะเดินดูผัก ในมือข้างหนึ่งผมถือของที่ซื้อมา อีกข้างถือรายการซื้อของที่ผมท่องมาหลังจากเข้าครัวครั้งสุดท้าย ผมไม่ค่อยชอบการตรวจดูของขาดเหลือเท่าไหร่นักและอันที่จริงผมมีคนทำหน้าที่นี้อยู่แล้ว …จริงซิ ผมลืมบอกไป ผมเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็กๆ อันที่จริงผมเรียกมันว่าบาร์เล็กๆของผม
เดิมทีบาร์ของผมเป็นร้านอาหารของพ่อ ผมพึ่งปรับให้กลายเป็นบาร์เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมกับที่แห่งนี้เหมือนมีความผูกพันธุ์กันอย่างประหลาดและผมโตมากับมัน ที่จริงแล้วผมโตมากับหลายอย่างที่พ่อทำ แต่ที่ซึมซับมามากที่สุดคือร้านอาหารและบาร์ ต่างจากน้องชายที่เลือกไปในทางตรงกันข้าม ซึ่งผมจะเล่าถึงทีหลัง…หรืออาจไม่
แต่ที่แน่ๆ เรื่องราวหลายเรื่องได้เกิดขึ้นที่นี่ ที่เมืองบ้านเกิดอันเปี่ยมด้วยมนต์เสน่ห์ดึงดูดผู้คน และบาร์ที่ผมรัก ทุกอย่างเกิดขึ้นที่นี่ รวมถึงเรื่องของผมและเธอ
6 โมงเช้าสำหรับเมืองใหญ่อาจเต็มไปด้วยรถรา การจราจรอันน่าอึดอัด ชวนให้อารมณ์เสีย แต่ที่นี่ ที่เหนือสุดของประเทศ ผมขับมอเตอร์ไซค์บนถนนโล่งสบาย หลายวันมาแล้วที่ผมไม่ได้เจอกับเช้าอันสดชื่นโดยไม่มีข้าวของพะรุงพะรังในตะกร้ารถและที่แฮนด์ทั้งสองข้างหลังจากจ่ายตลาดเช้าเพื่อเอาของเข้าร้าน มันดูเหมือนสิ่งยุ่งยากสำหรับบางคน แต่ไม่ใช่ผม ผมชอบที่จะออกไปตลาดตอนเช้าในสภาพที่ผมคิดว่าผมพร้อมที่สุด ไม่เมา ไม่มึนหรือรู้สึกไม่สบาย ผมจะเดินเข้าไปที่เขียงหมูซื้อเนื้อหมูที่สดไปเติมถาดในตู้แช่ที่ร้าน จากนั้นผมจะเดินดูผัก ในมือข้างหนึ่งผมถือของที่ซื้อมา อีกข้างถือรายการซื้อของที่ผมท่องมาหลังจากเข้าครัวครั้งสุดท้าย ผมไม่ค่อยชอบการตรวจดูของขาดเหลือเท่าไหร่นักและอันที่จริงผมมีคนทำหน้าที่นี้อยู่แล้ว …จริงซิ ผมลืมบอกไป ผมเป็นเจ้าของร้านอาหารเล็กๆ อันที่จริงผมเรียกมันว่าบาร์เล็กๆของผม
เดิมทีบาร์ของผมเป็นร้านอาหารของพ่อ ผมพึ่งปรับให้กลายเป็นบาร์เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมกับที่แห่งนี้เหมือนมีความผูกพันธุ์กันอย่างประหลาดและผมโตมากับมัน ที่จริงแล้วผมโตมากับหลายอย่างที่พ่อทำ แต่ที่ซึมซับมามากที่สุดคือร้านอาหารและบาร์ ต่างจากน้องชายที่เลือกไปในทางตรงกันข้าม ซึ่งผมจะเล่าถึงทีหลัง…หรืออาจไม่
แต่ที่แน่ๆ เรื่องราวหลายเรื่องได้เกิดขึ้นที่นี่ ที่เมืองบ้านเกิดอันเปี่ยมด้วยมนต์เสน่ห์ดึงดูดผู้คน และบาร์ที่ผมรัก ทุกอย่างเกิดขึ้นที่นี่ รวมถึงเรื่องของผมและเธอ
สันติภาพวัฒนะ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ส.ค. 2556, 18:33:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 ส.ค. 2556, 18:33:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 904
| ในทิวากาล>1 >> |