ที่หนึ่งของหัวใจ
เป็นที่รู้กันดีในบริษัทว่า CEO นามว่า พิรัลวัชร เป็นคนเจ้่าคิดเจ้าแค้น ชอบเอาชนะ และมองโลกในแง่ร้ายแบบสุดขั้ว - แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยเอาชนะได้ คือ มิลลาดา เพื่อนในวัยเด็กที่แสนดีจนน่าหมั่นไส้
--------------------------------------------------------------
ความสัมพันธ์อันยาวนานของพิรัลวัชรและมิลลาดา เริ่มต้นในวันที่เขายอมถูกตีแทนเธอ และมอบลูกอมสำหรับนางฟ้าให้
อุบัติเหตุที่พรากชีวิตมารดาของพิรัลวัชรไป ได้เปลี่ยนพี่รัลที่แสนดีของมินนี่ให้กลายเป็นปีศาจตาขวางที่ชั่วร้าย
พิรัลวัชรอิจฉามิลลาดาเสมอมาตั้งแต่ป.1-ม.6 เพราะมิลลาดาสอบได้ที่ 1 ในขณะที่เขาสอบได้ที่ 2 แต่สิ่งที่ทำให้เขาเกลียดเธอมากยิ่งไปกว่านั้นก็คือ มิลลาดาเป็นยัยแสนดีที่น่าหมั่นไส้ ให้อภัยคนไปทั่วจนน่าโมโห ชอบเข้าไปช่วยเหลือ(จุ้น)คนอื่นโดยที่ไม่มีใครขอ และมองโลกในแง่ดีจนเกือบจะเหมือนคนโง่
ทางเดียวและทางสุดท้ายที่เขาจะเอาชนะเธอได้ ก็คือ การเอาชนะใจ
และเขาจะสอนให้ยัยฉลาดที่ไม่ทันต่อโลกใบนี้รู้ว่า คนดีแต่ไม่โง่ น่ะเขาทำกันยังไง
มิลลาดามีความฝันอยู่สองสิ่งในชีวิตนี้ที่เธออยากจะทำให้สำเร็จ
หนึ่ง คือการเปิดสำนักพิมพ์นิยายรักและผลิตหนังสือในแนวที่ต้องการ
สอง คือการลบนิสัยชอบเอาชนะ ขวางโลก เห็นแก่ตัว และมองโลกในแง่ร้ายของพิรัลวัชร และทำให้เขากลายเป็นคนดีที่น่าคบหา
ในขณะที่ทั้งคู่ต่างก็พยายามเปลี่ยนแปลงอีกฝ่ายให้กลายเป็นคนที่ดีหรืออาจจะแย่กว่า อดีตและหัวใจของทั้งคู่ที่ค่อยๆเผยออกมาจะทำให้พวกเขาตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง และปฏิบัติต่ออีกฝ่ายอย่างไร
และพวกเขาจะทำอย่างไรเมื่อพบว่าอดีตที่หายไปพร้อมกับความทรงจำของพิรัลวัชรเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดจนแทบจะทำให้หยุดหายใจ
***หมายเหตุ
ปกติไรเตอร์ไม่ค่อยได้อ่านนิยายไทยเลยนะคะ อ่านแต่นิยายแปลโรมานซ์ ดังนั้นลักษณะงานเขียนก็เลยจะออกไปทางแนวนั้น สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านก็จะมองว่าแปลกได้นะคะ
บทบรรยายก็จะมีเยอะพอสมควร ในขณะที่บทพูดจะเขียนเฉพาะฉากที่มีผลต่อการดำเนินเรื่องเท่านั้นนะคะ
--------------------------------------------------------------
ความสัมพันธ์อันยาวนานของพิรัลวัชรและมิลลาดา เริ่มต้นในวันที่เขายอมถูกตีแทนเธอ และมอบลูกอมสำหรับนางฟ้าให้
อุบัติเหตุที่พรากชีวิตมารดาของพิรัลวัชรไป ได้เปลี่ยนพี่รัลที่แสนดีของมินนี่ให้กลายเป็นปีศาจตาขวางที่ชั่วร้าย
พิรัลวัชรอิจฉามิลลาดาเสมอมาตั้งแต่ป.1-ม.6 เพราะมิลลาดาสอบได้ที่ 1 ในขณะที่เขาสอบได้ที่ 2 แต่สิ่งที่ทำให้เขาเกลียดเธอมากยิ่งไปกว่านั้นก็คือ มิลลาดาเป็นยัยแสนดีที่น่าหมั่นไส้ ให้อภัยคนไปทั่วจนน่าโมโห ชอบเข้าไปช่วยเหลือ(จุ้น)คนอื่นโดยที่ไม่มีใครขอ และมองโลกในแง่ดีจนเกือบจะเหมือนคนโง่
ทางเดียวและทางสุดท้ายที่เขาจะเอาชนะเธอได้ ก็คือ การเอาชนะใจ
และเขาจะสอนให้ยัยฉลาดที่ไม่ทันต่อโลกใบนี้รู้ว่า คนดีแต่ไม่โง่ น่ะเขาทำกันยังไง
มิลลาดามีความฝันอยู่สองสิ่งในชีวิตนี้ที่เธออยากจะทำให้สำเร็จ
หนึ่ง คือการเปิดสำนักพิมพ์นิยายรักและผลิตหนังสือในแนวที่ต้องการ
สอง คือการลบนิสัยชอบเอาชนะ ขวางโลก เห็นแก่ตัว และมองโลกในแง่ร้ายของพิรัลวัชร และทำให้เขากลายเป็นคนดีที่น่าคบหา
ในขณะที่ทั้งคู่ต่างก็พยายามเปลี่ยนแปลงอีกฝ่ายให้กลายเป็นคนที่ดีหรืออาจจะแย่กว่า อดีตและหัวใจของทั้งคู่ที่ค่อยๆเผยออกมาจะทำให้พวกเขาตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง และปฏิบัติต่ออีกฝ่ายอย่างไร
และพวกเขาจะทำอย่างไรเมื่อพบว่าอดีตที่หายไปพร้อมกับความทรงจำของพิรัลวัชรเป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดจนแทบจะทำให้หยุดหายใจ
***หมายเหตุ
ปกติไรเตอร์ไม่ค่อยได้อ่านนิยายไทยเลยนะคะ อ่านแต่นิยายแปลโรมานซ์ ดังนั้นลักษณะงานเขียนก็เลยจะออกไปทางแนวนั้น สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านก็จะมองว่าแปลกได้นะคะ
บทบรรยายก็จะมีเยอะพอสมควร ในขณะที่บทพูดจะเขียนเฉพาะฉากที่มีผลต่อการดำเนินเรื่องเท่านั้นนะคะ
Tags: ที่หนึ่งของหัวใจ/โรมานซ์/คอมเมดี้/ซึ้งกินใจ/เศร้า/เพื่อน/ครอบครัว/ความทรงจำ/สืบสวน
ตอน: คุยกับนักอ่านค่ะ
คุยกับนักอ่านค่ะ ^^
ช่วงก่อนเข้ามหาลัย ไรเตอร์ได้มีเวลาเขียนนิยายเรื่องหัวใจพิสดาร/ซ่อนรักในเงาใจ
พล็อตเรื่องที่คิดไว้แล้วค่อยข้างดีทีเดียว แต่พอเขียนๆไปกลับออกนอกลู่นอกทางบ่อยมาก อาจเพราะตัวเองความรู้ไม่ถึงขั้นด้วย และมันก็ผิดจากวัตถุประสงค์เดิมที่ตั้งใจไว้
นิยายเรื่องที่หนึ่งของหัวใจก็เช่นกันค่ะ หลายๆสิ่งที่ไรเตอร์อยากนำเสนอ ถูกกลบด้วยฉากกุ๊กกิ๊กพระนาง ฉากดราม่าครอบครัวที่วางปมสืบสวนไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ และไม่ชวนให้ตื่นเต้นแต่อย่างใด แถมปมหลายๆอย่างก็เฉลยหรือคลี่คลายง่ายเกินไป มีหลายจุดที่ควรขยาย และหลายจุดที่ควรตัด
มีพล็อตซ้อนพล็อตที่ไม่ชัดเจน และปนกันวุ่นไปหมด
ขณะที่ไรเตอร์เขียนนิยายเรื่องนี้ ไรเตอร์ก็แค่เขียนไปเรื่อยๆ เร่งเขียนบ้างเพื่ออัพให้ไว จริงๆแล้วกะจะรีไรท์ตั้งแต่ตอนที่ 7 โน้นแหละค่ะ
ถามว่าผิดจากโครงเรื่องเดิมที่วางไว้มั้ย ก็คงไม่ผิดไปมากนัก แต่พอแต่งจบแล้วมาลองทบทวนดู กลับพบว่าพล็อตเรื่องอ่อนมาก แต่สิ่งที่เน้นคือความสัมพันธ์ของพระนาง ซึ่งเอาจริงๆแล้วก็แอบลงเอยกันแบบงงๆนิดๆ 555
แอบสังเกตเหมือนกันว่านักอ่านหลายๆคนที่ติดตามมานานเริ่มหายไป เพราะขนาดไรเตอร์เองเขียนตอนหลังๆยังรู้สึกว่าไม่ลุ้นไม่สนุก มันน่าจะมีอะไรให้เปิดเผยแล้วน่าตกใจกว่านี้ อันนี้มันเหมือนมีตัวร้ายงงๆ (ว่าไหม)
ถ้าถามตัวไรเตอร์เอง ไรเตอร์ก็คงคิดว่านิยายเรื่องนี้ก็ถือว่าใช้ได้แล้ว แต่ยังไม่ดีพอ ซึ่งหากรีไรท์และตัดๆออกนิดๆหน่อยๆแล้วเกิดโชคดีได้ทำหนังสือ ไรเตอร์ก็คงยังพูดได้ไม่เต็มปากว่าเป็นผลงานที่ชอบและอยากแนะนำให้คนรู้จักอ่าน
จึงนำมาสู่การเขียนใหม่ แบบจะเรียกว่ารีไรท์ก็คงไม่ได้ เพราะว่าน่าจะเขียนใหม่เกือบหมด แค่อ้างอิงจากเค้าโครงเดิม แต่ทำให้ลึกลับกว่าและน่าติดตามกว่า เพิ่มตัวละครอีกล้านแปด ฉากในอดีตก็ทำให้มีมิติมากขึ้น
ตอนแรกยังไม่ได้เขียนอะไรมากนักทำให้มองภาพไม่ชัดเจน และไม่รู้ว่าเรากำลังจะเขียนอะไร จะเรียกว่าขมวดปมไม่จบก็ว่าได้ แต่ตอนนี้เมื่อแต่งจบแล้วทำให้มองเห็นภาพรวมจากมุมสูง เหมือนกับการขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้วมองลงมา จึงทำให้เห็นข้อบกพร่อง
ที่หนึ่งของหัวใจฉบับเดิมเน้นการดำเนินเรื่องแบบนิยายโรมานซ์ บรรยายความรู้สึกนึกคิดและพรรณาเยอะ เสริมด้วยบทสนทนา ซึ่งมีทั้งมีสาระ และคุยกันตลกๆไปเรื่อยๆ (ซึ่งเอามาทำเป็นละครคงจะไม่ได้)
แต่แบบใหม่ที่ไรเตอร์อยากจะเขียน อยากจะเขียนออกมาให้เหมือนกับซีรีย์(ซึ่งในที่นี้ก็คงอ้างอิงจากซีรีย์เกาหลีแหละ เพราะเวลาเขียนจะนึกถึงมุมกล้องเวลาถ่ายทำ แต่ว่าการเขียนนิยายต้องใช้การบรรยายให้ดีกว่า ให้เห็นภาพในจินตนาการ และใส่ความรู้สึกลงไปด้วย)
นอกจากนี้ไรเตอร์ยังมีแผนที่จะเพิ่มบทบาทให้กับ พระรอง นางรอง และตัวร้าย อีกด้วยค่ะ (เป็นสิ่งที่หลีกหนีไม่ได้ที่จะต้องมี 3 ตัวนี้ถ้าหากจะทำให้เรื่องน่าลุ้นน่าติดตามมากขึ้น แต่ก็คงไม่สร้างมาให้เกร่อหรือน่าตบมากนัก)
สมัยเรียนไรเตอร์เคยทำรายงานกับเพื่อน พอไปพรีเซนต์อาจารย์บอกว่ามันผิด(ประมาณว่ารายงานให้เรียง Process จากใหญ่มาเล็ก แต่ไรเตอร์ไปเรียงสลับกันทำให้ลำดับความเข้าใจสับสน ซึ่งกลุ่มอื่นก็ผิดเหมือนๆกันเพราะลอกรายงานรุ่นพี่มา)
แทนที่ไรเตอร์จะแก้นิดๆหน่อยๆเพราะเพื่อนๆก็ไม่อยู่ว่างช่วยแล้ว(เป็นรายงานพรีเซนต์หลังสอบปลายภาค เพื่อนหลายคนมีกิจกรรม ไปเที่ยวบ้าง ไปตปท หรือทำงานสมาคมนิสิตบ้าง) แต่ไรเตอร์ก็เลือกที่จะแก้ไขใหม่หมดทั้งเล่มคนเดียว และเมื่อส่งรายงานไปแล้วก็รู้สึกพอใจมาก และไม่ตะขิดตะขวงใจแต่อย่างใดเลยค่ะ รู้สึกมีความสุขและอิ่มเอมใจมาก แม้จะเหนื่อยและใช้เวลานาน
ซึ่งหากไรเตอร์รีไรท์ที่หนึ่งของหัวใจ แค่นิดๆหน่อยๆ และส่งสำนักพิมพ์เลย ไรเตอร์ก็คงจะรู้สึกแย่อยู่ลึกๆ เพราะรู้ว่าสามารถทำให้ดีกว่านี้ได้ และถ้าหากสามารถทำได้ก็คงจะมีความสุขมากๆ แม้ว่าจะเหนื่อยยากก็ตาม
ถ้าใครอยากจะรออ่านฉบับรีไรท์ก็คงจะต้องรอนานมากทีเดียวค่ะ อาจจะเป็นปีหน้า เพราะว่าไรเตอร์ต้องทำงานไปด้วยเขียนไปด้วย ทำให้มีเวลาเขียนไม่เต็มที่ และคราวนี้ก็คงจะเขียนให้จบก่อนแล้วค่อยเอามาลง
แบบใหม่ยังคงตลกๆไว้ในฉากปัจจุบันค่ะ แต่ฉากดราม่าในอดีต ความรักพระนางจะเข้มข้นมากขึ้น ถ้าไรเตอร์แต่งได้ตามที่คิดว่านะ 555+
ขอบคุณนักอ่านทุกคนจริงๆค่ะสำหรับคอมเม้นท์และกำลังใจที่มีให้เสมอมา
ฌลารักษ์
ช่วงก่อนเข้ามหาลัย ไรเตอร์ได้มีเวลาเขียนนิยายเรื่องหัวใจพิสดาร/ซ่อนรักในเงาใจ
พล็อตเรื่องที่คิดไว้แล้วค่อยข้างดีทีเดียว แต่พอเขียนๆไปกลับออกนอกลู่นอกทางบ่อยมาก อาจเพราะตัวเองความรู้ไม่ถึงขั้นด้วย และมันก็ผิดจากวัตถุประสงค์เดิมที่ตั้งใจไว้
นิยายเรื่องที่หนึ่งของหัวใจก็เช่นกันค่ะ หลายๆสิ่งที่ไรเตอร์อยากนำเสนอ ถูกกลบด้วยฉากกุ๊กกิ๊กพระนาง ฉากดราม่าครอบครัวที่วางปมสืบสวนไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ และไม่ชวนให้ตื่นเต้นแต่อย่างใด แถมปมหลายๆอย่างก็เฉลยหรือคลี่คลายง่ายเกินไป มีหลายจุดที่ควรขยาย และหลายจุดที่ควรตัด
มีพล็อตซ้อนพล็อตที่ไม่ชัดเจน และปนกันวุ่นไปหมด
ขณะที่ไรเตอร์เขียนนิยายเรื่องนี้ ไรเตอร์ก็แค่เขียนไปเรื่อยๆ เร่งเขียนบ้างเพื่ออัพให้ไว จริงๆแล้วกะจะรีไรท์ตั้งแต่ตอนที่ 7 โน้นแหละค่ะ
ถามว่าผิดจากโครงเรื่องเดิมที่วางไว้มั้ย ก็คงไม่ผิดไปมากนัก แต่พอแต่งจบแล้วมาลองทบทวนดู กลับพบว่าพล็อตเรื่องอ่อนมาก แต่สิ่งที่เน้นคือความสัมพันธ์ของพระนาง ซึ่งเอาจริงๆแล้วก็แอบลงเอยกันแบบงงๆนิดๆ 555
แอบสังเกตเหมือนกันว่านักอ่านหลายๆคนที่ติดตามมานานเริ่มหายไป เพราะขนาดไรเตอร์เองเขียนตอนหลังๆยังรู้สึกว่าไม่ลุ้นไม่สนุก มันน่าจะมีอะไรให้เปิดเผยแล้วน่าตกใจกว่านี้ อันนี้มันเหมือนมีตัวร้ายงงๆ (ว่าไหม)
ถ้าถามตัวไรเตอร์เอง ไรเตอร์ก็คงคิดว่านิยายเรื่องนี้ก็ถือว่าใช้ได้แล้ว แต่ยังไม่ดีพอ ซึ่งหากรีไรท์และตัดๆออกนิดๆหน่อยๆแล้วเกิดโชคดีได้ทำหนังสือ ไรเตอร์ก็คงยังพูดได้ไม่เต็มปากว่าเป็นผลงานที่ชอบและอยากแนะนำให้คนรู้จักอ่าน
จึงนำมาสู่การเขียนใหม่ แบบจะเรียกว่ารีไรท์ก็คงไม่ได้ เพราะว่าน่าจะเขียนใหม่เกือบหมด แค่อ้างอิงจากเค้าโครงเดิม แต่ทำให้ลึกลับกว่าและน่าติดตามกว่า เพิ่มตัวละครอีกล้านแปด ฉากในอดีตก็ทำให้มีมิติมากขึ้น
ตอนแรกยังไม่ได้เขียนอะไรมากนักทำให้มองภาพไม่ชัดเจน และไม่รู้ว่าเรากำลังจะเขียนอะไร จะเรียกว่าขมวดปมไม่จบก็ว่าได้ แต่ตอนนี้เมื่อแต่งจบแล้วทำให้มองเห็นภาพรวมจากมุมสูง เหมือนกับการขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้วมองลงมา จึงทำให้เห็นข้อบกพร่อง
ที่หนึ่งของหัวใจฉบับเดิมเน้นการดำเนินเรื่องแบบนิยายโรมานซ์ บรรยายความรู้สึกนึกคิดและพรรณาเยอะ เสริมด้วยบทสนทนา ซึ่งมีทั้งมีสาระ และคุยกันตลกๆไปเรื่อยๆ (ซึ่งเอามาทำเป็นละครคงจะไม่ได้)
แต่แบบใหม่ที่ไรเตอร์อยากจะเขียน อยากจะเขียนออกมาให้เหมือนกับซีรีย์(ซึ่งในที่นี้ก็คงอ้างอิงจากซีรีย์เกาหลีแหละ เพราะเวลาเขียนจะนึกถึงมุมกล้องเวลาถ่ายทำ แต่ว่าการเขียนนิยายต้องใช้การบรรยายให้ดีกว่า ให้เห็นภาพในจินตนาการ และใส่ความรู้สึกลงไปด้วย)
นอกจากนี้ไรเตอร์ยังมีแผนที่จะเพิ่มบทบาทให้กับ พระรอง นางรอง และตัวร้าย อีกด้วยค่ะ (เป็นสิ่งที่หลีกหนีไม่ได้ที่จะต้องมี 3 ตัวนี้ถ้าหากจะทำให้เรื่องน่าลุ้นน่าติดตามมากขึ้น แต่ก็คงไม่สร้างมาให้เกร่อหรือน่าตบมากนัก)
สมัยเรียนไรเตอร์เคยทำรายงานกับเพื่อน พอไปพรีเซนต์อาจารย์บอกว่ามันผิด(ประมาณว่ารายงานให้เรียง Process จากใหญ่มาเล็ก แต่ไรเตอร์ไปเรียงสลับกันทำให้ลำดับความเข้าใจสับสน ซึ่งกลุ่มอื่นก็ผิดเหมือนๆกันเพราะลอกรายงานรุ่นพี่มา)
แทนที่ไรเตอร์จะแก้นิดๆหน่อยๆเพราะเพื่อนๆก็ไม่อยู่ว่างช่วยแล้ว(เป็นรายงานพรีเซนต์หลังสอบปลายภาค เพื่อนหลายคนมีกิจกรรม ไปเที่ยวบ้าง ไปตปท หรือทำงานสมาคมนิสิตบ้าง) แต่ไรเตอร์ก็เลือกที่จะแก้ไขใหม่หมดทั้งเล่มคนเดียว และเมื่อส่งรายงานไปแล้วก็รู้สึกพอใจมาก และไม่ตะขิดตะขวงใจแต่อย่างใดเลยค่ะ รู้สึกมีความสุขและอิ่มเอมใจมาก แม้จะเหนื่อยและใช้เวลานาน
ซึ่งหากไรเตอร์รีไรท์ที่หนึ่งของหัวใจ แค่นิดๆหน่อยๆ และส่งสำนักพิมพ์เลย ไรเตอร์ก็คงจะรู้สึกแย่อยู่ลึกๆ เพราะรู้ว่าสามารถทำให้ดีกว่านี้ได้ และถ้าหากสามารถทำได้ก็คงจะมีความสุขมากๆ แม้ว่าจะเหนื่อยยากก็ตาม
ถ้าใครอยากจะรออ่านฉบับรีไรท์ก็คงจะต้องรอนานมากทีเดียวค่ะ อาจจะเป็นปีหน้า เพราะว่าไรเตอร์ต้องทำงานไปด้วยเขียนไปด้วย ทำให้มีเวลาเขียนไม่เต็มที่ และคราวนี้ก็คงจะเขียนให้จบก่อนแล้วค่อยเอามาลง
แบบใหม่ยังคงตลกๆไว้ในฉากปัจจุบันค่ะ แต่ฉากดราม่าในอดีต ความรักพระนางจะเข้มข้นมากขึ้น ถ้าไรเตอร์แต่งได้ตามที่คิดว่านะ 555+
ขอบคุณนักอ่านทุกคนจริงๆค่ะสำหรับคอมเม้นท์และกำลังใจที่มีให้เสมอมา
ฌลารักษ์
ฌลารักษ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ส.ค. 2556, 18:52:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ม.ค. 2557, 21:54:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1239
| << บทที่ 2 :: When Dream Becomes a Nightmare |
Sukhumvit66 30 ส.ค. 2556, 20:09:20 น.
สู้ สู้ ^____________^
สู้ สู้ ^____________^