คำสัญญาของท้องฟ้า (เมื่อหนุ่มมาเฟียมาเจอกับสาวบ้านนอก)
เขา มาเฟียผู้มีอิทธิพลขว้างขวางในยุโรป เธอ สาวน้อยบ้านนอกที่มาศึกษาในเมืองหลวง ในวันที่เธอกับเขารักกัน ใครอีกคนนึงย้อนกลับมา ระหว่างหน้าที่และหัวใจแดนนี่จะเลือกอะไร ระหว่างหัวใจกับอนาคตของคนรักซีจะเลือกทำเช่นไร ความรักครั้งนี้ จะเป็นรักสามเศร้า หรือต่างคนต่างเดินไปตามทางของตัวเอง
Tags: มาเฟีย ระยะทาง ความรัก
ตอน: 3 :: เพ้อ ::
“กรี๊ด”
ฉันเอาหมอนมาปิดปากได้ทันก่อนที่มันจะดังไปถึงห้องข้างๆ กลับมาปุ๊บแน่นอนว่าเขวี้ยงกระเป๋าและรองเท้าไว้ข้างประตู เปิดพัดลมนอนกลิ้งบนเตียงเลย มารยาทดีมากๆ เคลิ้มอ่ะ กอดหมอน กอดตุ๊กตาหมี หันไปทางไหนก็เห็นแต่หน้าของแดนนี่ลอยมา ฉันไม่ได้อาการหนักไปใช่ไหม กลับถึงห้องแบบสภาพจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซักเท่าไหร่ ผู้ชายคนนั้น แดนนี่คนนั้น เขาเอาใจฉันไปแล้ว
เธอเป็นใครกันคุ้นๆว่าเคยเจอ เหมือนกับว่าเธอเป็นคนที่อยู่ในฝัน แค่เพียงได้เห็นไม่นาน ก็รู้สึกเหมือนมันผูกพันกัน เธอน่ารักจริง เธอทำฉันใจหวั่น ทำฉันใจสั่น ฮู ฮู่ ฮู้...ฮู ฮู่ ฮู้ แย่เลย แบบนี้แย่เลย ชักหลงรักเธอซ๊ะแล้วตอนนี้ จะทำยังไง ...โว๊ะโอ้วว!! ต้องทำยังไงเธอจะรู้ ต้องทำยังไง เธอ จะ มอง เห็น ว่าใครแอบมองเธออยู่ อู้! ในหัวใจ
เสียงเพลงที่แว่วดังมาจากห้องข้างๆ ทำให้ฉันต้องโผล่หน้าออกไปเมียงมองที่ระเบียงห้อง เห็นผู้ชายเสื้อสีชมพูกำลังรดน้ำพร้อมกับร้องเพลงแอบรักคนข้างเคียงของระบายไปเบาๆ พี่ชายเพลงพี่กระแทกใจตัวซีคนนี้มากๆเลยรู้ไหมค่ะ หรือว่าพี่คนนี้เขาชอบฉันนะถึงขนาดเปิดเพลงจีบข้ามห้องเลยเหรอเนี่ย แต่เหมือนพี่แกจะรู้ว่าฉันยืนมองอยู่เลยหันมาประสานสายตากับฉัน ก็เข้าใจนะเคยเห็นแว๊บนึงว่าผู้ชายข้างห้องคนนี้หน้าตาดี แต่ไม่คิดว่าจะออกแนวเกาหลีน่ากินอย่างนี้ มันจะมาทะแม่งๆตรงที่ใส่เสื้อสีชมพูจ๋านี่แหละ
“มองอะไรย่ะนังชะนี”
อึ้งไปสามวินาที มันเป็นตุ๊ดเรอะ หรือมันเป็นเกย์ ไม่จริงใช่ไหม ความจริงที่น่าเจ็บปวด ผู้ชายหันไปกินกันเองหมดแล้ว แล้วคนสวยน้อยอย่างฉันจะไม่ขึ้นคานรึไงเนี่ย ไม่นะ ฉันจะต้องขออีตาแดนนี่นั่นเป็นแฟนให้ได้ แล้วฉันก็ปิดประตูหลังห้องเสียดังเพื่อเป็นการบอกลานังแอ๊บแตกข้างห้อง
Are you sleeping, are you sleeping? Brother John, Brother John? Morning bells are ringing, morning bells are ringing Ding dong ding, ding dong ding.
ใครโทรมาขัดจังหวะอารมณ์ของฉันอีกล่ะเนี่ย แต่จะว่าไปเสียงเรียกเข้าฉันมันน่าเกลียดชะมัดเลย ลืมเปลี่ยน มายเลิฟโทรมานี่นาสงสัยแดนถึงบ้านแล้วมั้ง
“ว่าไงค่ะคนสวย”
พี่แดนล่ะเจ้
“อ้าวแดนยังกลับไม่ถึงบ้านเหรอ เจ้อยู่ห้องแล้วนะตอนนี้”
อ้าว โอเคๆ เดี๋ยวเลิฟโทรหาพี่แดนก่อนแล้วกัน เจ้ออนเอ็มทิ้งไว้นะ เดี๋ยวเค้ามาคุยด้วย
“โอเคจ๊ะ จุฟ”
แค่เนี๊ยะ โทรมาถามแค่นี้ทำไมไม่โทรไปหาอีตาแดนนี่เลยล่ะย่ะ โทรมาหาฉันทำไมไอ้น้องบ้า ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ ตอนนี้ได้แค่แฟนในฝัน ได้แค่เพ้อ แต่เดี๋ยวนะ ตอนก่อนที่ฉันจะกลับเขาพูดว่าไงว่ะ ฉันคิดขณะที่เดินกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ไอ้เทคโนโลยีนั่น อะไรกันนะ วุ้ย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวเหมือนว่าไข้จะขึ้นเลย ถ้าเป็นไปได้ ผมว่าซีน่าจะไปเรียนรู้เรื่องเทคโนโลยีเพิ่มเติมซักหน่อยนะครับ โป๊ะเชะ! ประโยคนี้แหละ เมื่อฉันใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนแล้วมันก็น่าจะแปลว่า ฉันบ้านนอกมากเลยใช่ไหมที่ใช้ไอโฟนไม่เป็นน่ะ
“กรี๊ด! ไอ้บ้าแดนนี่ ฉันจะฆ่าแก เจ้าชายในฟงในฝันอะไรกันว่ะ ไอโฟนนั่นไม่มีปัญญาซื้อหรอกเว้ย จะให้ใช้เป็นยังไง ได้แตะก็บุญ แค่แคนดี้เครื่องเดียวก็ไม่รู้จะคุยกับแล้ว ไอ้บ้า ไอ้งี่เง่า ให้ตายเหอะ กรี๊ด”
“เงียบๆหน่อยย่ะนังชะนี อาการฟอลลิ่งอินเลิฟของฉันหมดไปกับหล่อนเลยนะ ถ้ายังกรี๊ดอีก แม่ถลาไปตบที่ห้องแน่”
อ๊าก ลืมไปว่าห้องฉันไม่เก็บเสียงเท่าไหร่นี่หว่า ยัยตุ๊ดข้างห้องถึงได้แหกปากตะโกนกลบเสียงเพลงห้องมันมาหาฉัน เฮ้อ ฉันเอาหน้าซบหมอนเพื่อสงบอารมณ์เหวี่ยง คนสวยโคตรเสียใจเลยนะเนี่ย
“พี่แดน”
“ว่าไงล่ะเรา”
ผมถามก่อนจะทรุดกายลงนั่งที่โซฟาสีขาวตัวใหญ่ เมื่อเห็นน้องสาวข้างบ้านตัวดีเดินตามหลังเข้ามาในบ้านผมต้อยๆ
“เจ้ของเค้าเป็นไงบ้าง น่ารักไหมล่ะ”
“ก็นะ น่ารักดี”
ผมตอบไปก่อนจะยิ้มให้นิดนึง นึกถึงหน้าคุณตัวซีคนนั้นแล้วมันขำจริงๆ ฮ่าๆ
“พี่แดนขำอะไรอ่ะ ตอบแค่นี้เลิฟยังไม่พอใจ ขอคำตอบอีกหน่อยซิ น่านะ”
“ไม่ตอบแล้ว พี่ขึ้นห้องก่อนแล้วกัน”
“พี่แดนกลับมานี่เลยนะ มาคุยกับเลิฟให้รู้เรื่องก่อน ไอ้พี่บ้า”
ไม่สนครับไม่สน คนหล่อหยิ่ง ฮ่าๆ บ้านผมใครจะทำไม แต่ผมมั่นใจนะว่าถ้าประตูห้องไม่ล๊อคยัยตัวแสบมายเลิฟจะต้องตามหลังเข้ามาอย่างแน่นอน พอหัวแตะหมอนมันก็เหมือนจะหลับเลยแฮะ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นมาดูรูปที่มายเลิฟเคยเซฟไว้ให้ก่อนไปเจอเธอ ตัวซี โอเคผมยอมรับนะว่าในรูปเธอดูเจ๋งดี เสื้อดำ เดฟดำ ทาตาดำ แอบคิดนะว่าเธอจะเป็นพวกพังค์เด็กแนวอะไรอย่างนั้นหรือเปล่า แต่พอไปเจอตัวจริงก็ถึงกับอึ้งไปนิดหน่อย หวานซะไม่มีล่ะ กระโปรงพลิ้วมาเลยทีเดียว ถ้าผมไม่รู้ว่าโต๊ะที่เธอบอกมายเลิฟไว้อยู่ตรงไหน ผมคงไม่ไปทักเธอหรอก อย่างกับคนล่ะคน ไหนมายเลิฟบอกว่าเจ้มันเป็นผู้หญิงห้าวๆไงว่ะ ไอ้ที่เจอนี่มันไม่ใช่เลย แต่ก็น่ารักดี มีอารมณ์ขัน แค่นึกถึงตอนที่เธอส่งไอโฟนคืนผมแล้วบอกว่าใช้งานไม่เป็นนั่นมันฮาจริงๆนะ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอคนแบบนี้ เธอจะรู้บ้างไหมนะว่าผมแอบกัดเธอไปนิดหน่อย เจอกันครั้งหน้าคุณไม่รอดมือผมแน่ตัวซี ผมคิดก่อนจะหลับตาลงช้าๆปลดปล่อยตัวเองให้จมไปกับห้วงนิทรา
ฉันเอาหมอนมาปิดปากได้ทันก่อนที่มันจะดังไปถึงห้องข้างๆ กลับมาปุ๊บแน่นอนว่าเขวี้ยงกระเป๋าและรองเท้าไว้ข้างประตู เปิดพัดลมนอนกลิ้งบนเตียงเลย มารยาทดีมากๆ เคลิ้มอ่ะ กอดหมอน กอดตุ๊กตาหมี หันไปทางไหนก็เห็นแต่หน้าของแดนนี่ลอยมา ฉันไม่ได้อาการหนักไปใช่ไหม กลับถึงห้องแบบสภาพจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซักเท่าไหร่ ผู้ชายคนนั้น แดนนี่คนนั้น เขาเอาใจฉันไปแล้ว
เธอเป็นใครกันคุ้นๆว่าเคยเจอ เหมือนกับว่าเธอเป็นคนที่อยู่ในฝัน แค่เพียงได้เห็นไม่นาน ก็รู้สึกเหมือนมันผูกพันกัน เธอน่ารักจริง เธอทำฉันใจหวั่น ทำฉันใจสั่น ฮู ฮู่ ฮู้...ฮู ฮู่ ฮู้ แย่เลย แบบนี้แย่เลย ชักหลงรักเธอซ๊ะแล้วตอนนี้ จะทำยังไง ...โว๊ะโอ้วว!! ต้องทำยังไงเธอจะรู้ ต้องทำยังไง เธอ จะ มอง เห็น ว่าใครแอบมองเธออยู่ อู้! ในหัวใจ
เสียงเพลงที่แว่วดังมาจากห้องข้างๆ ทำให้ฉันต้องโผล่หน้าออกไปเมียงมองที่ระเบียงห้อง เห็นผู้ชายเสื้อสีชมพูกำลังรดน้ำพร้อมกับร้องเพลงแอบรักคนข้างเคียงของระบายไปเบาๆ พี่ชายเพลงพี่กระแทกใจตัวซีคนนี้มากๆเลยรู้ไหมค่ะ หรือว่าพี่คนนี้เขาชอบฉันนะถึงขนาดเปิดเพลงจีบข้ามห้องเลยเหรอเนี่ย แต่เหมือนพี่แกจะรู้ว่าฉันยืนมองอยู่เลยหันมาประสานสายตากับฉัน ก็เข้าใจนะเคยเห็นแว๊บนึงว่าผู้ชายข้างห้องคนนี้หน้าตาดี แต่ไม่คิดว่าจะออกแนวเกาหลีน่ากินอย่างนี้ มันจะมาทะแม่งๆตรงที่ใส่เสื้อสีชมพูจ๋านี่แหละ
“มองอะไรย่ะนังชะนี”
อึ้งไปสามวินาที มันเป็นตุ๊ดเรอะ หรือมันเป็นเกย์ ไม่จริงใช่ไหม ความจริงที่น่าเจ็บปวด ผู้ชายหันไปกินกันเองหมดแล้ว แล้วคนสวยน้อยอย่างฉันจะไม่ขึ้นคานรึไงเนี่ย ไม่นะ ฉันจะต้องขออีตาแดนนี่นั่นเป็นแฟนให้ได้ แล้วฉันก็ปิดประตูหลังห้องเสียดังเพื่อเป็นการบอกลานังแอ๊บแตกข้างห้อง
Are you sleeping, are you sleeping? Brother John, Brother John? Morning bells are ringing, morning bells are ringing Ding dong ding, ding dong ding.
ใครโทรมาขัดจังหวะอารมณ์ของฉันอีกล่ะเนี่ย แต่จะว่าไปเสียงเรียกเข้าฉันมันน่าเกลียดชะมัดเลย ลืมเปลี่ยน มายเลิฟโทรมานี่นาสงสัยแดนถึงบ้านแล้วมั้ง
“ว่าไงค่ะคนสวย”
พี่แดนล่ะเจ้
“อ้าวแดนยังกลับไม่ถึงบ้านเหรอ เจ้อยู่ห้องแล้วนะตอนนี้”
อ้าว โอเคๆ เดี๋ยวเลิฟโทรหาพี่แดนก่อนแล้วกัน เจ้ออนเอ็มทิ้งไว้นะ เดี๋ยวเค้ามาคุยด้วย
“โอเคจ๊ะ จุฟ”
แค่เนี๊ยะ โทรมาถามแค่นี้ทำไมไม่โทรไปหาอีตาแดนนี่เลยล่ะย่ะ โทรมาหาฉันทำไมไอ้น้องบ้า ไม่ได้เป็นแฟนกันนะ ตอนนี้ได้แค่แฟนในฝัน ได้แค่เพ้อ แต่เดี๋ยวนะ ตอนก่อนที่ฉันจะกลับเขาพูดว่าไงว่ะ ฉันคิดขณะที่เดินกลับมาที่เตียงอีกครั้ง ไอ้เทคโนโลยีนั่น อะไรกันนะ วุ้ย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวเหมือนว่าไข้จะขึ้นเลย ถ้าเป็นไปได้ ผมว่าซีน่าจะไปเรียนรู้เรื่องเทคโนโลยีเพิ่มเติมซักหน่อยนะครับ โป๊ะเชะ! ประโยคนี้แหละ เมื่อฉันใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนแล้วมันก็น่าจะแปลว่า ฉันบ้านนอกมากเลยใช่ไหมที่ใช้ไอโฟนไม่เป็นน่ะ
“กรี๊ด! ไอ้บ้าแดนนี่ ฉันจะฆ่าแก เจ้าชายในฟงในฝันอะไรกันว่ะ ไอโฟนนั่นไม่มีปัญญาซื้อหรอกเว้ย จะให้ใช้เป็นยังไง ได้แตะก็บุญ แค่แคนดี้เครื่องเดียวก็ไม่รู้จะคุยกับแล้ว ไอ้บ้า ไอ้งี่เง่า ให้ตายเหอะ กรี๊ด”
“เงียบๆหน่อยย่ะนังชะนี อาการฟอลลิ่งอินเลิฟของฉันหมดไปกับหล่อนเลยนะ ถ้ายังกรี๊ดอีก แม่ถลาไปตบที่ห้องแน่”
อ๊าก ลืมไปว่าห้องฉันไม่เก็บเสียงเท่าไหร่นี่หว่า ยัยตุ๊ดข้างห้องถึงได้แหกปากตะโกนกลบเสียงเพลงห้องมันมาหาฉัน เฮ้อ ฉันเอาหน้าซบหมอนเพื่อสงบอารมณ์เหวี่ยง คนสวยโคตรเสียใจเลยนะเนี่ย
“พี่แดน”
“ว่าไงล่ะเรา”
ผมถามก่อนจะทรุดกายลงนั่งที่โซฟาสีขาวตัวใหญ่ เมื่อเห็นน้องสาวข้างบ้านตัวดีเดินตามหลังเข้ามาในบ้านผมต้อยๆ
“เจ้ของเค้าเป็นไงบ้าง น่ารักไหมล่ะ”
“ก็นะ น่ารักดี”
ผมตอบไปก่อนจะยิ้มให้นิดนึง นึกถึงหน้าคุณตัวซีคนนั้นแล้วมันขำจริงๆ ฮ่าๆ
“พี่แดนขำอะไรอ่ะ ตอบแค่นี้เลิฟยังไม่พอใจ ขอคำตอบอีกหน่อยซิ น่านะ”
“ไม่ตอบแล้ว พี่ขึ้นห้องก่อนแล้วกัน”
“พี่แดนกลับมานี่เลยนะ มาคุยกับเลิฟให้รู้เรื่องก่อน ไอ้พี่บ้า”
ไม่สนครับไม่สน คนหล่อหยิ่ง ฮ่าๆ บ้านผมใครจะทำไม แต่ผมมั่นใจนะว่าถ้าประตูห้องไม่ล๊อคยัยตัวแสบมายเลิฟจะต้องตามหลังเข้ามาอย่างแน่นอน พอหัวแตะหมอนมันก็เหมือนจะหลับเลยแฮะ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะหยิบไอโฟนขึ้นมาดูรูปที่มายเลิฟเคยเซฟไว้ให้ก่อนไปเจอเธอ ตัวซี โอเคผมยอมรับนะว่าในรูปเธอดูเจ๋งดี เสื้อดำ เดฟดำ ทาตาดำ แอบคิดนะว่าเธอจะเป็นพวกพังค์เด็กแนวอะไรอย่างนั้นหรือเปล่า แต่พอไปเจอตัวจริงก็ถึงกับอึ้งไปนิดหน่อย หวานซะไม่มีล่ะ กระโปรงพลิ้วมาเลยทีเดียว ถ้าผมไม่รู้ว่าโต๊ะที่เธอบอกมายเลิฟไว้อยู่ตรงไหน ผมคงไม่ไปทักเธอหรอก อย่างกับคนล่ะคน ไหนมายเลิฟบอกว่าเจ้มันเป็นผู้หญิงห้าวๆไงว่ะ ไอ้ที่เจอนี่มันไม่ใช่เลย แต่ก็น่ารักดี มีอารมณ์ขัน แค่นึกถึงตอนที่เธอส่งไอโฟนคืนผมแล้วบอกว่าใช้งานไม่เป็นนั่นมันฮาจริงๆนะ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอคนแบบนี้ เธอจะรู้บ้างไหมนะว่าผมแอบกัดเธอไปนิดหน่อย เจอกันครั้งหน้าคุณไม่รอดมือผมแน่ตัวซี ผมคิดก่อนจะหลับตาลงช้าๆปลดปล่อยตัวเองให้จมไปกับห้วงนิทรา
สายลมเดือนห้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.ย. 2556, 17:45:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.ย. 2556, 17:47:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 793
| << 2 :: อาการอย่างนี้เค้าเรียกว่าตกหลุมรักใช่ไหม :: |