♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน

เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!



ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด

แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย

แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า

เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...



นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป

เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า

ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ

แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ

กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง



โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน

เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง



ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ

โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ

อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ

และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง

หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด


เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์

จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ

เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย



ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย

ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ

(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )

ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด

ตอน: บทนำ

“เรียกผู้หญิงที่ชื่อโมนาออกมาซิ ฉันอยากจะเห็นนักว่ามันหน้าหนาหน้าทนแค่ไหน ถึงได้เที่ยวมาแย่งแฟนคนอื่นน่ะ” หญิงสาวสูงเพรียวสวมเดรสผ้ายืดแนบเรือนร่างสั้นเหนือเข่า ไว้ผมบ๊อบเท สวมต่างหูทองวงโตตามสมัยนิยม ส่งเสียงโวยวายอยู่หน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ช่วงเลิกงาน ทำให้พนักงานที่เริ่มทยอยกันกลับบ้าน และต้องผ่านล็อบบี้ส่วนกลางไปยังลิฟต์ ได้แต่แสร้งทำเป็นเดินช้าๆทั้งที่อยากรู้ใจจะขาด

ชื่อ ‘โมนา’ ในประโยคของแขกไม่ได้รับเชิญ ทำให้ไม่มีใครกล้าอยากรู้อยากเห็นออกนอกหน้า เพราะรู้กันดีว่าเจ้าของชื่อนั้น ‘โหด’ เพียงใด ขืน ‘คุณโมนา’ เผชิญหน้ากับต้นเรื่อง แล้วเห็นใครแอบดูอยู่ มีหวังชะตาขาด!

ประชาสัมพันธ์สาวรีบเรียกเลขหมายภายในไปยังห้องผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน ไม่ถึงห้านาที เสียงตี๊ดยาวก็ดังขึ้น พร้อมกับประตูไม้ซึ่งกั้นระหว่างส่วนสำนักงานกับโถงรับรองแขกก็ถูกผลักเปิดออก

สตรีที่ก้าวออกมารูปร่างอวบท้วมสวมสูทสีกรมหลวมๆทับเชิ้ตขาว เข้าคู่กับแพนท์สูทขาบาน เรือนผมสีดำประดุจท้องฟ้าในคืนเดือนมืดขมวดเป็นมวยตึงไว้ที่ท้ายทอย มีลูกผมบางส่วนถูกดึงลงมาเคลียข้างแก้มเพื่อพรางใบหน้าให้เพรียวลง ดวงตาเรียวกรีดอายไลน์เนอร์สีดำราวกับถ่านทำให้ดูดุเฮี้ยบ พวงแก้มอิ่มกลมและริมฝีปากไร้สีสัน บอกยากว่าเครื่องสำอางหลุดหมดแล้ว หรือเจ้าตัวไม่ได้แต่งหน้าตั้งแต่ต้นกันแน่

“ต้องการพบฉันเหรอ” ผู้มาใหม่กวาดตามองผู้หญิงที่ยืนจังก้าสรรหาถ้อยคำร้ายๆมาพูดพล่ามไม่หยุด จากนั้นจึงกอดอก สีหน้าเรียบเฉย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มีวัตถุประสงค์ใดจึงมาโวยวายหาเรื่องเช่นนี้

“ฉันต้องการพบผู้หญิงที่ชื่อโมนา” ยายนกกระยางขายาวจนน่าอิจฉากรีดเสียงแหลมเกินจำเป็น ทั้งยังมองเธอด้วยสายตาดูถูก “มันไม่กล้ามาพบฉัน ต้องส่งยายซิ้มหน้าจืดมาออกหน้าแทนหรือไง”

‘ยายซิ้มหน้าจืด’ กำมือแน่น ข่มความโกรธสุดความสามารถ “ฉันนี่แหละโมนา มีอะไรจะพูดก็ว่ามา”

คนราวีอ้าปากค้าง กวาดตามองเธอจากศีรษะจรดเท้า ก่อนหัวเราะอย่างเสียสติ “เธอเนี่ยนะ! โมนา!”

ในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายการเงินของบริษัทสัญชาติฝรั่งเศสประจำสาขาประเทศไทย เป็นรองแค่ซีอีโอเท่านั้น โมนาคุ้นเคยกับการที่พนักงานทุกคนในบริษัทให้เกียรติและนอบน้อมกับเธอ การมีผู้หญิงสติแตกมาอาละวาดทั้งยังหัวเราะใส่อย่างบ้าคลั่งเช่นนี้ ทำให้หญิงสาวไม่พอใจ... มากด้วย!

“หัวเราะอะไรไม่ทราบ” โมนาเสียงเย็น

“ฉันก็หัวเราะเธอน่ะสิ เนี่ยนะ! กิ๊กของชัช นี่เขาหน้ามืดถึงขนาดต้องคว้าผู้หญิงหน้ายังกับเต้าหูยี้เละๆ หุ่นบวมฉุเหมือนกระปุกตังฉ่ายมาควงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย โอย...น่าสมเพชที่สุด”

ชื่อชัชวินที่หลุดจากปากสตรีแปลกหน้าทำให้โมนาฉุน แต่ยังไม่มากเท่ากับสรรพนามที่อีกฝ่ายใช้ “ฉันไม่ใช่กิ๊ก แต่ฉันเป็นแฟนคุณชัช”

“ยายอ้วน! ถ้าฝันอยู่ก็ตื่นได้แล้ว ชัชเขาไม่ตาต่ำเลือกตุ่มต่อขาอย่างเธอไปเป็นแฟนหรอก สำเหนียกตัวเองไว้บ้าง ก่อนจะพูดอะไรเพ้อเจ้อน่าขำออกมาน่ะ”

โดนโจมตีเข้าที่จุดอ่อนเรื่องรูปร่างอย่างไม่ปรานี โมนาจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับผู้หญิงสติแตกคนนี้อีกต่อไป

“อ้อ...” โมนาพยักหน้าช้าๆ “เธอคงเป็นแฟนเก่าที่โดนทิ้งล่ะสิ ถึงได้มาอาละวาดทำตัวเหมือนผู้หญิงกลางตลาดที่นี่ มิน่า...คุณชัชถึงทนเธอไม่ได้ ไม่รู้หรือว่าคุณชัชไม่ชอบแม่รีแม่แรดที่เที่ยวพล่านวิ่งไล่จับผู้ชายไปทั่วเมืองน่ะ” ดวงตาเรียวตวัดไปทางประชาสัมพันธ์สาวที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ รู้ว่าเด็กนี่คงกำลังเก็บข้อมูลสุดชีวิต

โมนาเม้มปากแน่น ตัดสินใจ “ถ้ามีเรื่องจะคุยกับฉัน ก็เชิญทางนี้” หญิงสาวผายมือไปทางห้องประชุมเล็กซึ่งมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า แต่...

“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น แค่จะมาบอกให้เธอเลิกยุ่งกับชัชเท่านั้นแหละ”

“ทำไมฉันจะต้องเชื่อเธอ” โมนาย้อนเสียงแข็ง

“ฉันชื่อสิริวิมล เป็นแฟนชัช เขาไม่เคยบอกเธอหรือว่ามีแฟนอยู่แล้วน่ะ” อีกฝ่ายไม่ตอบคำถาม แต่โพล่งสิ่งที่ต้องการบอกลอยๆ

เมื่อเอาตัวผู้หญิงปากตลาดเข้าไปเจรจากันตามลำพังไม่ได้ โมนาก็หันไปทางประชาสัมพันธ์สาว “เข้าไปในออฟฟิศก่อน ถ้ามีอะไรแล้วฉันจะเรียก”

เพียงสิ้นคำสั่ง เด็กสาวก็ลนลานลุกขึ้น รีบเข้าไปในสำนักงาน เหลือคู่กรณีทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากันลำพัง

เจ้าถิ่นตวัดสายตามองแขก เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่เห็นคุณชัชพูดอะไรนี่ เขาคงเห็นว่าไม่สำคัญมั้ง”

ยายนกกระยางกำมือแน่น หน้าแดงก่ำ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ดึงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาสไลด์จอปราดๆเลื่อนมาหน้าเธอ “ดูซะให้เต็มตา จะได้รู้ตัวซะทีว่าเธอน่ะมันแค่ตัวปลอมเท่านั้น”

โมนาตวัดตามองรูปคู่ของชัชวินกับผู้หญิงตรงหน้าแวบเดียว แต่ก็นานพอที่จะทำให้เธออึ้ง ลิ้นแข็ง สมองมึนงงคิดหรือพูดอะไรไม่ออกสักคำ

เสียงผู้หญิงแปลกหน้ายังดังแว่วให้ได้ยินต่อเนื่อง “ชัดเจนไหมยายตุ่ม เลิกยุ่งกับชัชได้แล้ว เขาเป็นแฟนฉัน”

“แค่รูปคู่รูปนึง เธอก็โมเมว่าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนตัวเองแล้ว ไม่คิดว่ามันตื้นเขินไปหน่อยเหรอ” ในที่สุดโมนาก็คุมสติได้ และหาคำตอบโต้พบ “รูปตัดต่อหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“นังหน้าด้าน” อีกฝ่ายผรุสวาทด้วยสีหน้าโกรธจัด

“เธอต่างหากที่หน้าด้าน วิ่งไล่จับผู้ชายแบบนี้ ไม่เหนื่อยหรือไง” โมนายักไหล่ จงใจบิดริมฝีปากแสดงความรังเกียจ “ถามคนที่นี่ดูก็ได้ว่าคุณชัชเป็นแฟนใคร คงมีเธอคนเดียวมั้งที่ละเมอเพ้อพกกับผู้ชายที่ไม่ต้องการตัวเองน่ะ”

ฝ่ายนั้นอึ้งไปครู่ใหญ่ แล้วรีบก้มหน้าก้มตาเลือกรูปใหม่

โมนาส่ายหน้าระอา “ฉันไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับเธอทั้งวันหรอกนะ เชิญกลับไปได้แล้ว” จากนั้นหมุนตัวจะกลับเข้าไปในส่วนสำนักงานอีกครั้ง แต่ก็ช้ากว่า...

“ถ้าหาว่าฉันโกหก งั้นก็ดูนี่ซะให้เต็มตา”

โมนาถอนใจ หันกลับมาช้าๆ ดวงตาที่ปรายมองคนตรงหน้าคล้ายผู้ใหญ่ขันเด็กน้อยที่ทำผิดซ้ำซาก ทว่าเมื่อเหลือบเห็นรูปถ่ายบนจอโทรศัพท์มือถือตรงหน้า ความรู้สึกอื่นๆก็ปลิววับหายไปหมด

มันเป็นภาพชัชวินเนื้อตัวเปลือยเปล่ากำลังก้มหน้าฟัดนัวเนียอยู่ตรงทรวงอกไร้อาภรณ์ของอีกฝ่าย ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่บ่งบอกว่าผ่านศึกรักมาแล้วโชกโชน ฝ่ายชายคงกำลังหน้ามืดเพราะไม่รู้ตัวเลยทั้งที่ถูกคู่ขาถ่ายรูปขนาดนี้ แม้ไม่เห็นหน้าชัดๆ แต่แค่เสี้ยวหน้าก็มากพอ และส่วนที่ทำให้โมนามั่นใจว่าไม่ผิดตัวแน่นอนก็คือนาฬิกาข้อมือของเขา ก็...เธอเองที่เซ็นบัตรเครดิตซื้อแท็กฮอยเออร์เรือนนี้ให้ชัชวินเป็นของขวัญวันครบรอบหนึ่งเดือนที่คบกัน!

ปลายเล็บเคลือบสีงดงามจิ้มวันที่ตรงมุมหนึ่งของรูป “สดๆร้อนๆเมื่อคืนนี้เอง ยังต้องให้อธิบายอีกไหมว่าเขาไม่ได้ไปทำงานต่างจังหวัดอย่างที่บอกเธอไว้ นังโง่ ชัชไปกกอยู่กับฉันทั้งคืนต่างหาก!”

แม้ยังไม่หายตะลึง แต่เรื่องอะไรจะปล่อยให้อีกฝ่ายถือไพ่เหนือกว่า โมนาแสร้งยักไหล่ ทำทีไม่แคร์ ทั้งที่ใจสั่น มือไม้เย็นเฉียบ “คุณชัชก็ทำถูกแล้วนี่ ในเมื่อฉันสนองเขาในเรื่องนี้ไม่ได้ เขาก็ต้องไปหาที่ปลดปล่อยกับ ‘ผู้หญิงข้างทาง’ บ้างเป็นครั้งคราว ยังไงฉันก็ต้องขอบใจนะที่ช่วยเป็นที่รองรับอารมณ์ของแฟนฉันน่ะ”

“อีบ้า อีผู้หญิงโรคจิต ไม่มีศักดิ์ศรี เอาเงินฟาดหัวผู้ชาย ซื้อให้เขาอยู่ด้วย แล้วยังมีหน้ามาด่าแฟนเขาอีกเหรอ ทุเรศที่สุด”

โมนากำมือแน่น “ฉันใช้เงินซื้อ ก็ดีกว่าบางคนที่ใช้ ‘ตัว’ ซื้อนั่นแหละ เห็นกันอยู่ว่าฉันมีเงินไว้โปรยอีกเยอะ ส่วนเธอ...เมื่อไหร่ที่อะไรๆมันเหี่ยวแห้งแหงแก๋หมด แล้วจะใช้อะไรผูกผู้ชายไว้กับตัว น่าสงสารจริง” หญิงสาวชี้ประตู “ออกไป แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความข้อหาคุกคามความเป็นส่วนตัวและหมิ่นประมาทซึ่งหน้า เธอก็รู้อยู่แล้วว่าฉันมีเงิน แล้วฉันก็รู้วิธีใช้เงินให้เกิดประโยชน์กับตัวเองเก่งด้วย”

“นี่แกโง่จริงหรือแกล้งโง่เนี่ย” ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้อง

“จะไปดีๆ หรือจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาลากตัวไปคะ” โมนาถามย้ำ

“ฉันไม่ไป” ขนตาปลอมคู่นั้นพะเยิบขึ้นลงตามแรงโกรธ ขณะดวงหน้าเชิดขึ้นไม่ยี่หระคำถามของเจ้าถิ่น

โมนาบิดริมฝีปากเล็กน้อย จากนั้นยืดตัวข้ามเคาน์เตอร์ไปเปิดลำโพงโทรศัพท์กดเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำอาคาร “โทร.จากบริษัทลียองไทยแลนด์ที่ชั้นสามสิบสองนะคะ มีคนขึ้นมาก่อความเดือดร้อนที่นี่ คุณช่วยส่งคนขึ้นมาจัดการให้ทีสิคะ”

“ครับคุณผู้หญิง ผมจะส่งเจ้าหน้าที่ขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย” น้ำเสียงขึงขังหนักแน่นดังผ่านลำโพง

โมนาตัดสายแล้วหันมาทางคู่กรณี กวาดสายตามองผู้หญิงที่สวยกว่าเธอในทุกด้านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าไล่กลับขึ้นมาสบตากันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ

“เดี๋ยวคุณชัชจะมารับฉันไปดินเนอร์ ถ้าเธอเป็นแฟนเขาจริง ก็ผูกเชือกล่ามเขาไว้ให้ดีละกัน เพราะถ้าเขามากินข้าวกับฉัน ฉันจะถือว่าทั้งหมดที่เธอพูดมา เธอยกเมฆเอาเอง จบนะ”


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

สลับอารมณ์มาอ่าน เรื่องรัก อีกแนวนึงบ้างนะคะ

สิริณจะลง ใต้ปีกรักสีเพลิง สลับกับ หัวใจร้อยดาว ให้อ่านกัน

ตามคิวคือ

ใต้ปีกรักสีเพลิง ลง จันทร์ พุธ ศุกร์

หัวใจร้อยดาว ลง อังคาร พฤหัส เสาร์

ขอพักวันอาทิตย์วันนึงนะคะ :D

และหากตอนไหนที่มีคนกดไล้ค์มากกว่า 20 ไล้ค์ (ก่อนเที่ยงคืน)

สิริณจะมาลัดคิวมาลงตอนต่อไปให้อ่านกันในวันถัดไปเลย

ตกลงตามนี้เนอะ

มาไล้ค์เค้าหน่อยเถอะ เค้าอยากได้กำลังใจ อยากรู้ว่ามีคนชอบ

จะว่าหลอกตัวเองก็ยอมละ

แต่ลงนิยายแล้วไม่มี response แอบเฉาเลยนะนั่น จริงๆไม่ได้โม้!





สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ก.ย. 2556, 02:23:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.ย. 2556, 02:33:53 น.

จำนวนการเข้าชม : 2152





   ตอนที่ ๑ >>
konhin 24 ก.ย. 2556, 03:54:17 น.
โอ้ เปิดเรื่องได้น่าสนใจมากๆ ชอบนางเอกแบบไม่ยอมเสียหน้า ด่ากลับก่อนค่อยจัดการกับคนตัวเองทีหลัง ฮ่าๆๆ ชอบค่ะ


lovemuay 24 ก.ย. 2556, 06:43:46 น.
ชอบนิสัยนางเอกนะคะ ไม่ให้ใครรังแกง่ายๆ


จิรารัตน์ 24 ก.ย. 2556, 15:17:31 น.


Sukhumvit66 24 ก.ย. 2556, 21:42:23 น.
มาลงชื่อคร้า...


ree 26 ก.ย. 2556, 04:58:32 น.
น่าสนใจมั่ก


Pat 27 ก.ย. 2556, 19:31:05 น.
ชอบนางเอกเก่งๆค่า


นักอ่านเหนียวหนึบ 15 ต.ค. 2556, 02:19:28 น.
โฮะๆๆ มีเรื่องให้ตามอ่านอีกแล้ววว
^^


Zephyr 15 ต.ค. 2556, 12:16:19 น.
โห นางเอก ตะลึง


Liez 24 ต.ค. 2556, 21:10:16 น.
มาอ่านแล้วค่ะ สนุกมากๆ เจอพี่ที่งานหนังสือวันนี้ ปลื้มมากค่ะ,, จอมใจ:))


ตถตา 25 พ.ย. 2556, 10:20:25 น.
ไม่ได้เข้าเว็บเสียนานเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่กลับมาอ่าน สนุกมากครับ


ketza 5 ธ.ค. 2556, 08:22:14 น.
ตามมาอ่านรวดเดียว แหม... เริ่มมาก็แซบได้ใจ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account