อาญาซาตาน
ชาครีย์ หรือเสือ จากอดีตเคยเป็นคนจนๆ กลับกลายมาเป็นนักธุรกิจผู้ร่ำรวย เพราะได้เงินจากการขายที่ดินแถวหนองงูเห่าที่เมื่อก่อนราคาไร่ละไม่กี่แสน แต่พอสร้างสนามบินขึ้นมากลายเป็นราคาหลายสิบล้าน และเขาก็สร้างฐานะให้มั่นคงด้วยการจับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ มีเพื่อนๆ ที่เป็นลูกคนรวยทั้งหมอ ทั้งนักการเมืองคอยช่วยเหลือด้วย ทำให้สร้างตัวได้ในเวลาแค่สิบกว่าปีเท่านั้น
เขาจึงตามมาแก้แค้นคอบครัวของยุพาพร ซึ่งเป็นแม่ของวิโรจน์เจ้านายเก่าของพ่อเขา และมีเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเขายังเรียนไม่จบ เพราะวีรดา (มิว) ในวัยแปดขวบซึ่งเป็นลูกสาวของวิโรจน์กับเสาวรส และเป็นเด็กสปอยมาก วันนั้นไปเล่นที่ท่าน้ำ น้องของเสือก็ไปเล่นด้วย เพราะพ่อแม่ของเขาอยู่ห้องแถวในโรงงานของวิโรจน์ เลยรู้จักมักคุ้นกับลูกเจ้านายดี
แต่เพราะความสปอยของมิว จึงผลักน้องสาวเสือตกน้ำต่อหน้าต่อตาเขา และเขากับพ่อแม่ก็แจ้งตำรวจเอาเรื่องพ่อแม่ของมิว ยุพาพรใช้เงินอุดให้เรื่องเงียบ เสือกับพ่อแม่เสียใจมากเลยออกจากงานย้ายกลับบ้านที่หนองงูเห่า ปีต่อมาพ่อของเสือมาหาเพื่อนที่โรงงานเลยถูกวิโรจน์ขับรถชน เสือเสียใจมากฟ้องตามเคย และแพ้คดีตามเคย เพราะยุพาพรใช้เงินอุด ทำให้เสือโกรธมาก
เลยกลับมาเล่นงานครอบครัวนี้ด้วยการช้อนซื้อบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์ที่จะเจ้งแหล่ไม่เจ้งแหล่ รวมทั้งคฤหาสน์ราคาเป็นร้อยล้าน เสือก็ซื้อมาในราคาแค่เจ็ดสิบล้าน เพราะวิโรจน์ติดการพนัน ติดหญิง ไม่สนใจจะทำงานสานต่อกิจการครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน ลูกชายก็ไม่ได้เรื่อง ลูกสาวคือมิวก็ถูกส่งไปเรียบต่อเมืองนอกตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อน
เสือยื่นข้อเสนอให้ยุพาพรกับวิโรจน์ว่าจะให้หุ้นในบริษัท 25% ถ้าวิโรจน์ยอมทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทต่อ และยกหนี้ให้ 25ล้านบาท ถ้าวิโรจน์ส่งมิวที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอกให้มาเป็นนางบำเรอเขาสองปี วิโรจน์ยอมทำตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสไม่ยอม และให้วิโรจน์ไปหาลูกเมียน้อยที่วิโรจน์เคยมีอะไรด้วยมาแทนมิว
กัณหา(นิ่ม) ที่เป็นลูกของวิโรจน์ที่เกิดจากกันยาเด็กรับใช้ในบ้าน และถูกยุพาพรไล่ออกจากบ้านตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว และวิโรจน์ก็ไม่เคยสนใจจะติดตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสคอยจับตามองเสมอๆ ว่ากันยาพาลูกไปอยู่ที่ไหนกับใคร และกันยาก็มีลูกชายกับผัวใหม่คือ ชาลี อีกคนแล้วทิ้งลูกทั้งสองให้แม่ (ยายจำปา) เลี้ยงดูตามลำพังจนโตเป็นสาว
และเป็นช่วงที่ยายจำปาเกิดป่วยหนัก หลานทั้งสองต้องหาเงินเป็นล้านไปจ่ายให้โรงพยาบาล กัณหาต้องยอมตามที่พ่อกับย่าขอร้องเพื่อแลกกับการรักษายายให้หาย และให้บ้านฟรีๆ อีกหนึ่งหลังจะได้ไม่ต้องเช่าห้องแถวในสลัมอยู่ และมีเงินเดือนให้สี่หมื่นตลอดสองปี กัณหาจึงได้เข้าไปอยู่กับเสือในคราบของมิว เด็กสปอยที่เสือเกลียดมาก และคิดจะเล่นงานกลับคืนให้สาสม
และเสือก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แม้จะแปลกใจว่าทำไมเด็กนอกอย่างมิวถึงยังบริสุทธิ์อยู่ และทำไมถึงยอมอยู่บ้านหลังเล็กๆ ที่เขาเตรียมให้แทนตึกใหญ่ ทำไมถึงทำกับข้าวกินเองได้ งานบ้านก็ทำได้ เดินออกไปปากซอยไกลๆ ก็ทำได้ เขาสงสัยแต่ก็คิดว่าความยากจนทำให้คนเปลี่ยนไป เลยไม่คิดจะหาคำตอบจริงๆ จังๆ
เขาจึงตามมาแก้แค้นคอบครัวของยุพาพร ซึ่งเป็นแม่ของวิโรจน์เจ้านายเก่าของพ่อเขา และมีเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเขายังเรียนไม่จบ เพราะวีรดา (มิว) ในวัยแปดขวบซึ่งเป็นลูกสาวของวิโรจน์กับเสาวรส และเป็นเด็กสปอยมาก วันนั้นไปเล่นที่ท่าน้ำ น้องของเสือก็ไปเล่นด้วย เพราะพ่อแม่ของเขาอยู่ห้องแถวในโรงงานของวิโรจน์ เลยรู้จักมักคุ้นกับลูกเจ้านายดี
แต่เพราะความสปอยของมิว จึงผลักน้องสาวเสือตกน้ำต่อหน้าต่อตาเขา และเขากับพ่อแม่ก็แจ้งตำรวจเอาเรื่องพ่อแม่ของมิว ยุพาพรใช้เงินอุดให้เรื่องเงียบ เสือกับพ่อแม่เสียใจมากเลยออกจากงานย้ายกลับบ้านที่หนองงูเห่า ปีต่อมาพ่อของเสือมาหาเพื่อนที่โรงงานเลยถูกวิโรจน์ขับรถชน เสือเสียใจมากฟ้องตามเคย และแพ้คดีตามเคย เพราะยุพาพรใช้เงินอุด ทำให้เสือโกรธมาก
เลยกลับมาเล่นงานครอบครัวนี้ด้วยการช้อนซื้อบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์ที่จะเจ้งแหล่ไม่เจ้งแหล่ รวมทั้งคฤหาสน์ราคาเป็นร้อยล้าน เสือก็ซื้อมาในราคาแค่เจ็ดสิบล้าน เพราะวิโรจน์ติดการพนัน ติดหญิง ไม่สนใจจะทำงานสานต่อกิจการครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน ลูกชายก็ไม่ได้เรื่อง ลูกสาวคือมิวก็ถูกส่งไปเรียบต่อเมืองนอกตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อน
เสือยื่นข้อเสนอให้ยุพาพรกับวิโรจน์ว่าจะให้หุ้นในบริษัท 25% ถ้าวิโรจน์ยอมทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทต่อ และยกหนี้ให้ 25ล้านบาท ถ้าวิโรจน์ส่งมิวที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอกให้มาเป็นนางบำเรอเขาสองปี วิโรจน์ยอมทำตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสไม่ยอม และให้วิโรจน์ไปหาลูกเมียน้อยที่วิโรจน์เคยมีอะไรด้วยมาแทนมิว
กัณหา(นิ่ม) ที่เป็นลูกของวิโรจน์ที่เกิดจากกันยาเด็กรับใช้ในบ้าน และถูกยุพาพรไล่ออกจากบ้านตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว และวิโรจน์ก็ไม่เคยสนใจจะติดตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสคอยจับตามองเสมอๆ ว่ากันยาพาลูกไปอยู่ที่ไหนกับใคร และกันยาก็มีลูกชายกับผัวใหม่คือ ชาลี อีกคนแล้วทิ้งลูกทั้งสองให้แม่ (ยายจำปา) เลี้ยงดูตามลำพังจนโตเป็นสาว
และเป็นช่วงที่ยายจำปาเกิดป่วยหนัก หลานทั้งสองต้องหาเงินเป็นล้านไปจ่ายให้โรงพยาบาล กัณหาต้องยอมตามที่พ่อกับย่าขอร้องเพื่อแลกกับการรักษายายให้หาย และให้บ้านฟรีๆ อีกหนึ่งหลังจะได้ไม่ต้องเช่าห้องแถวในสลัมอยู่ และมีเงินเดือนให้สี่หมื่นตลอดสองปี กัณหาจึงได้เข้าไปอยู่กับเสือในคราบของมิว เด็กสปอยที่เสือเกลียดมาก และคิดจะเล่นงานกลับคืนให้สาสม
และเสือก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แม้จะแปลกใจว่าทำไมเด็กนอกอย่างมิวถึงยังบริสุทธิ์อยู่ และทำไมถึงยอมอยู่บ้านหลังเล็กๆ ที่เขาเตรียมให้แทนตึกใหญ่ ทำไมถึงทำกับข้าวกินเองได้ งานบ้านก็ทำได้ เดินออกไปปากซอยไกลๆ ก็ทำได้ เขาสงสัยแต่ก็คิดว่าความยากจนทำให้คนเปลี่ยนไป เลยไม่คิดจะหาคำตอบจริงๆ จังๆ
Tags: พระเอกโหด เศร้า รัดทด
ตอน: ช่วงเวลาประหัดประหาร
“คุณเสือให้เจียงมาตามคุณมิวไปช่วยงานค่ะ”
ทว่าในเช้าวันใหม่กัณหาก็ข่มใจได้ยากเย็นขึ้นกว่าค่ำคืนที่ผ่านมา เมื่อเจียงมายืนบอกเสียงอ่อยอยู่ประตูบ้าน กางเกงกระโปรงขายาวผ้าชีฟองสีฟ้ากับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวถูกร่างอรชรคว้าขึ้นมาใส่ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ สองสามครั้ง เพื่อเรียกพลังให้กับตัวเองก่อนจะเดินตามเจียงไป
“มาแล้วเหรอ!! เมื่อคืนฉันบอกว่าให้รีบมาช่วยแล้วนี่!! ทำไมไม่ยอมเสด็จสักที ต้องรอให้คนไปอันเชิญก่อน โน่น!!! ในครัวก็มีงาน หน้าบ้านก็มี จะทรงพระกรุณาทรงพระเมตตาช่วยตรงไหนก็เลือกเอา!!”
กรองแก้วที่กำลังวุ่นวายกับสารพัดเรื่องรีบเดินมาเหน็บแนมทันที เมื่อเห็นนางบำเรอลูกมาถึง ซึ่งอันที่จริงกรองแก้วคงจะไม่อารมณ์เสียอะไรหากลูกไม่เคี่ยวเข็นให้เจียงไปตามเจ้าหล่อนมาช่วยงาน เพราะถ้าไม่ลองได้ว่าชอบแล้วก็ไม่อยากจะให้มาร่วมมาเอี่ยวมาแจมเลย ยิ่งเป็นงานมงคลด้วยแล้วยิ่งไม่ชอบใหญ่ แต่ก็ขัดใจลูกไม่ได้
รวมทั้งเรื่องที่ลูกอยากมีเจ้าหล่อนมาบำเรอบนเตียงด้วย รวมทั้งเรื่องที่ลูกทุ่มเทให้เวลากับเจ้าหล่อนมากเป็นพิเศษในหลายเดือนที่ผ่านมาด้วย จนกลัวว่าลูกจะลุ่มหลงเสน่ห์เรือนกายนางบำเรอด้วยแล้วยิ่งกลัดกลุ้มใหญ่ แต่แม่ก็ต้องยอมลำบากใจ ก็เพราะลูกคือผู้พลิกชะตาชีวิตจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ทว่าลูกก็ทำให้แม่ชื่นใจได้อย่างไม่น่าเชื่อและอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เมื่อจู่ๆ เดินมาบอกว่าจะหมั้น ให้จัดการทุกอย่างแบบเงียบๆ ตั้งแต่เดือนที่แล้ว แม้จะแปลกใจและไม่เข้าใจยังไงกรองแก้วก็ยอมทำตามคำลูก กระทั่งได้คำตอบในการกระทำทุกอย่างของลูก ว่ามันเป็นเพียงการอยากเห็นคู่อริได้เจ็บเท่านั้น
กัณหาตั้งใจจะออกไปช่วยงานที่หน้าบ้านเพราะเห็นคนวุ่นกับการจัดดอกไม้ตรงสนาม ซึ่งตัวเองพอจะช่วยได้ ครั้นมองไปก็เห็นเจ้าของงานกำลังเดินมาแต่ไกล จึงเปลี่ยนใจเลือกเดินตามเจียงไปเข้าครัวแทน ซึ่งวุ่นวายไม่แพ้กัน หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำเมื่อเข้าไปถึง
“มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้บ้างจ้ะเจียง”
คนถูกถามหันไปหาจวนที่เป็นแม่ครัวเพราะไม่รู้จะให้ทำอะไรเลยไม่กล้าบอก ส่วนเด็กสาวอีกคนที่กัณหาจำได้แม่นยำว่ามีสายตาไม่เป็นมิตรให้เอาเสียเลยก็ยังคงจ้องมาหาด้วยสายตาแบบเดิม และครั้งนี้ไม่มองเปล่า กลับมีประโยคแดกดันมาให้ชนิดที่กัณหาเองก็แทบจะอดใจเอาไว้ไม่อยู่
“งานมงคลแบบนี้ใครอยากให้ของไม่ดี! ของเน่าของเหม็น! ของเหลือเดนคนอื่น! มาวุ่นวายกันนะพี่เจียง”
“นังจิ๊ป!!! หุบปากเลยนะแก!! ถ้าอยู่ในครัวแล้วพูดไม่เข้าหูใคร เชิญออกไปเลียขาเจ้านายข้างนอกโน่นจะดีกว่า ไป้!!! ข้ารำคาญ!! คนอะไรใจจืดใจดำ!! มิน่าแกถึงได้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เพราะใจมันเหมือนกันนี่เอง!!”
จวนที่วุ่นอยู่กับแกงในหม้อรีบหันมาช่วยด่าให้เสียงดังคับครัว จนเด็กสาวหันไปมองตาเขม็ง แล้วโยนมีดในมือลงไปใส่กะละมังผักเดินเชิดไปจากครัว ท่ามกลางสายตาคนนับสิบที่มองตามด้วยความสะใจ โดยเฉพาะเจียง
“คุณอย่าไปสนใจคนปากไม่มีหูรูดเลยนะคะ ถ้าจะช่วยก็ไปนั่งปอกผลไม้ตรงโน้นดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้าจะบอกวิธีให้ เจียงช่วยหาเครื่องไม้เครื่องมือไปให้คุณเค้าหน่อยเร็ว”
แม่ครัวใหญ่จึงหันมาหาเจ้าของดวงหน้าสวยเศร้าแล้วบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลคนละเรื่องกับเสียงที่ตวาดเด็กเมื่อครู่แทน ด้วยสงสารผู้หญิงที่คนในบ้านเรียกว่าเป็นนางบำเรอของเจ้านายเหลือกำลัง แม้จะไม่เคยพูดจาปราศัยกันเลยในเวลาเกือบหนึ่งปีที่มาอยู่บ้านนี้ แต่ชีวิตความเป็นไปของกัณหาก็ตกเป็นหัวข้อสนทนาของคนรับใช้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
‘เมื่อคืนเสือดุไปขย่ำนกน้อยในกรงทองจนร้องลั่นบ้าน ป้าได้ยินแล้วสงสารจับใจ’ โดยเฉพาะในค่ำคืนที่หญิงสาวส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อยามที่เจ้านายหนุ่มเข้าไปรังแกอย่างไม่ปรานี
‘ตลาดอยู่ไกลจะตายกว่าจะเดินถึงก็คงจะขาลาก ทำไมไม่ให้คุณเค้ามาฝากป้าไปซื้อล่ะ คุณเสือนี่ใจร้ายใจดำชะมัด คงจะหาเมียลำบากน่าดูนะถ้าทำตัวแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน’
‘ป้าก็แอบไปบอกคุณเค้าสิว่าให้เอาเงินมาฝากเวลาป้าจะไปตลาด หรือไม่ก็แอบชวนให้ขึ้นรถไปด้วย’
‘โอ๊ย!!! ขืนทำแบบนั้นก็มีหวังได้ตกงานกันพอดี สายสืบสายลับในบ้านแยะจะตายไป ไม่เอาไม่ยุ่งดีกว่า! เดี๋ยวเจ้านายรู้เข้าบ้านแตกแน่ คุณเสือเวลาโมโหขึ้นมาใครเข้าใกล้ได้บ้างล่ะ แม้แต่คุณแก้วเองก็เถอะ ยังต้องถอยห่างรอให้ใจเย็นก่อนเลย แล้วป้าเป็นใคร’
แถมต้องเดินไปจับจ่ายของมาหุงหาอาหารกินเองและถูกสั่งห้ามไม่ให้ยุ่งกับใคร หรือใครในบ้านห้ามยุ่งห้ามคุยห้ามญาติดีด้วยอีก ซึ่งนั่นก็ทำให้คนทั้งบ้านอดสงสารผู้หญิงแปลกหน้าที่ไม่มีใครรู้จักที่มาและจะที่ไปไม่ได้
“ผ้ากันเปื้อนค่ะคุณมิว” กัณหารับมาจากมือเจียงแล้วทำตามที่จวนบอกอยู่เงียบๆ กับผลไม้หลายเข่งสำหรับเลี้ยงคนนับร้อย
“คุณเสือสั่งให้ยกกาแฟไปให้บนห้องแต่งตัว ส่วนของคุณแป้งเอาโกโก้ร้อน เร็วๆ ด้วยนะ”
ไม่นานเด็กคนเดิมก็เดินมาใกล้ๆ แล้วพูดลอยๆ ขึ้น จวนหันไปมองแล้วสั่งเจียงให้ยกไป เพราะเห็นใจสาวหน้าเศร้าที่จะต้องไปเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ไม่ต่างจากผัวตัวเอง และคงกำลังอยู่ชื่นชมว่าที่คู่หมั้นแต่งตัวเป็นแน่ มันคงจะเจ็บพิลึกในความคิดแบบชาวบ้านๆ อย่างจวน
‘สงสารคุณแกนะ ที่จู่ๆ ก็ต้องมาช่วยงานหมั้นผัวตัวเองกับผู้หญิงอื่น ต่อให้จะเป็นแค่นางบำเรอก็เถอะนะ นอนกกนอนกอดกันมาเกือบปี ไม่เผลอใจรักบ้างก็คงจะเป็นคนไม่มีความรู้สึกเกินไปล่ะ คุณเสือนะคุณเสือ ใจร้ายชะมัด’
จวนเอ่ยเมื่อตอนที่เจียงถูกสั่งให้ไปตามกัณหามาช่วยงานเพราะเห็นใจในหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกันอย่างที่สุด ผิดกับจิ๊ปที่นอกจากจะไม่เห็นใจแล้ว ยังเกลียด ‘นังผู้ดีตกยาก’ เข้าไส้เข้าพุง เพราะดันโชคดีได้ใกล้ชิดคุณเสือที่ตัวเองหลงรักมาหลายปีดีดักแล้ว แต่คุณเสือก็ไม่เคยชายตาแล
แม้เจ้าหล่อนจะแต่งตัวแต่งหน้าสวยเช้งให้เห็นทุกเมื่อเชื่อวัน และเต็มอกเต็มใจจะให้คุณเสือเข้าหาได้ตลอดเวลาก็ตามที ผิดกับนังนั่นคนละเรื่อง ที่ร้องลั่นบ้านและทำหน้าทุกข์ระทมเหลือทนเวลาคุณเสือรูปหล่อเข้าหา เป็นข้าหน่อยไม่ได้แม่จะบำเรอให้ถึงใจจนคุณเสือไปไหนไม่รอดเลยทีเดียว
“คุณเสือสั่งแม่คนนี้ ห้ามใครทำแทน”
จิ๊ปร้องบอกเสียงดังคับครัวจนทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน และแน่นอนกัณหารู้ว่าคงจะเลี่ยงไม่ได้แน่ จึงวางมือจากงานแล้วเดินไปรับถาดจากเจียงแล้วตรงขึ้นชั้นบนด้วยท่าทีสงบนิ่ง ส่วนคนที่รออยู่ก่อนแล้วก็รีบเดินไปหาสาวสวยในชุดไทยงดงาม มีช่างถึงสองคนช่วยกันทำผมแต่งหน้าให้อย่างเร่งด่วน
“น้องแป้งครับ! พี่กลัวจะหิวเลยสั่งคนยกเครื่องดื่มมาให้รองท้องก่อน แต่งตัวเสร็จแล้วค่อยกินข้าวต้มนะครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่เสือ”
ศศิมาภรณ์หันไปหาว่าแฟนที่นั่งรอคิวแต่งตัวด้วยความอิ่มใจ ผิดกับอีกหัวใจที่เจ็บแปลบปลาบขึ้นมาทันใด เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับเขา แต่มือบางก็รีบวางถ้วยเครื่องดื่มไว้ แล้วถอยออกจากห้องไปโดยเร็วด้วยท่าทีสงบนิ่ง นิ่งมากจนชาครีย์แปลกใจ ไม่มั่นใจ แต่เขาไม่เชื่อว่าคุณหนูมิวจะไม่เจ็บเพราะเขากำลังจะหมั้น และไม่เชื่อว่าบรรดาโคตรเง้าเจ้าหล่อนจะนิ่งเฉย ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาแทนลูกแทนหลานได้แน่
“คุณเสือให้ยกอาหารเช้าไปให้บนห้อง เร็วๆ นะ”
กัณหาลงมาได้ไม่นานก็ต้องขึ้นไปใหม่ เมื่อเด็กคนเดิมเดินมาบอกด้วยน้ำเสียงประชด รอบที่สามก็มาบอกให้ยกผลไม้ขึ้นไปอีก และหญิงสาวก็ทำตามโดยไม่ปริปากบ่นอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว จวนกับเจียงและคนรับใช้ในบ้านต่างเห็นใจไม่แพ้กัน แต่ไม่มีใครช่วยอะไรได้มากไปกว่ายืนมองเท่านั้น
“คุณเสือให้ช่วยยกน้ำไปเสิร์ฟแขกในงานด้วย”
คราวนี้กัณหายกถาดที่มีแก้วน้ำไม่ต่ำกว่ายี่สิบไปคนละถาดกับเจียง เพราะแขกเริ่มทยอยมากันแล้ว วิโรจน์ที่ช่วยดูความเรียบร้อยอยู่สนามกับลูกน้องสามสี่คน เพิ่งจะเห็นลูกออกมาในสภาพคนรับใช้ก็ให้สะเทือนใจอย่างที่สุด ผิดกับคนเป็นย่าและแม่เลี้ยงที่แค่ไม่สบอารมณ์เมื่อคนของตัวเองถูกใช้งานชั้นต่ำเท่านั้น หาได้มีความรักและห่วงใยไม่
แต่สำหรับกัณหาแล้วถือเป็นเรื่องดีที่ไม่ได้อยู่ว่าง เพราะจะได้ไม่มีเวลามองภาพเขากับคู่หมั้นเดินควงกันลงมาจากชั้นบนท่ามกลางสายตานับร้อยๆ คู่มองดูอย่างชื่นชม ยินดีกับงานอันเป็นมงคลนี้ มีเพียงสายตาสองคู่ที่หาได้รู้สึกเช่นเดียวกับคนอื่นไม่ โดยเฉพาะยุพาพรที่มือกำลังหยิบแก้วน้ำจากถาดที่หลานถือมาให้ ตาก็มองไปยังเจ้าของงาน ปากก็วิจารณ์เบาๆ กับสะใภ้คู่ใจอย่างสมเพสเวทนาที่สุด
“ไอ้บ้าเอ้ย! อุตส่าห์ถีบตัวเองขึ้นมาจนร่ำรวยขนาดนี้ จะมีเมียทั้งทีทำไมไม่เลือกคนที่ฐานะเท่ากัน หรือไม่ก็ลูกสาวพวกนักการเมืองหรือข้าราชการระดับสูง ดันมาเลือกครูกระจอกๆ ที่มีแม่เป็นข้าราชการชั้นต่ำกินเงินเดือนหลวงไม่กี่บาท โง่! ดีแล้วล่ะที่ยัยมิวไม่ต้องมาเปลืองตัวรับใช้มัน”
“นั่นสิคะคุณแม่ โง่ๆ อย่างมันไม่น่าพลิกฐานะจากจนๆ มารวยได้ขนาดนี้นะคะ มันค้ายาหรือค้าของผิดกฏหมายหรือเปล่าคะ ถึงได้รวยเร็วผิดหูผิดตาอย่างนี้”
สะใภ้รีบสมทบ จนวิโรจน์ร้อนสันหลังวาบกับประโยคนั้น เลยรีบกระแอมกระไอเพื่อเตือนเมียกับแม่ให้หยุด กัณหาเองก็เลี่ยงไปบริการแขกคนอื่นต่อ เพราะไม่อยากฟังน้ำคำย่า อีกทั้งปรารถนาให้งานนี้จบสิ้นลงโดยเร็ว แต่แม้งานจะจบสิ้นแล้ว ก็ยังหนีหายไปไหนไม่ได้ เพราะมีคำสั่งให้อยู่ช่วยเก็บกวาดจนเสร็จก่อน
ทว่าในเช้าวันใหม่กัณหาก็ข่มใจได้ยากเย็นขึ้นกว่าค่ำคืนที่ผ่านมา เมื่อเจียงมายืนบอกเสียงอ่อยอยู่ประตูบ้าน กางเกงกระโปรงขายาวผ้าชีฟองสีฟ้ากับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวถูกร่างอรชรคว้าขึ้นมาใส่ แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ สองสามครั้ง เพื่อเรียกพลังให้กับตัวเองก่อนจะเดินตามเจียงไป
“มาแล้วเหรอ!! เมื่อคืนฉันบอกว่าให้รีบมาช่วยแล้วนี่!! ทำไมไม่ยอมเสด็จสักที ต้องรอให้คนไปอันเชิญก่อน โน่น!!! ในครัวก็มีงาน หน้าบ้านก็มี จะทรงพระกรุณาทรงพระเมตตาช่วยตรงไหนก็เลือกเอา!!”
กรองแก้วที่กำลังวุ่นวายกับสารพัดเรื่องรีบเดินมาเหน็บแนมทันที เมื่อเห็นนางบำเรอลูกมาถึง ซึ่งอันที่จริงกรองแก้วคงจะไม่อารมณ์เสียอะไรหากลูกไม่เคี่ยวเข็นให้เจียงไปตามเจ้าหล่อนมาช่วยงาน เพราะถ้าไม่ลองได้ว่าชอบแล้วก็ไม่อยากจะให้มาร่วมมาเอี่ยวมาแจมเลย ยิ่งเป็นงานมงคลด้วยแล้วยิ่งไม่ชอบใหญ่ แต่ก็ขัดใจลูกไม่ได้
รวมทั้งเรื่องที่ลูกอยากมีเจ้าหล่อนมาบำเรอบนเตียงด้วย รวมทั้งเรื่องที่ลูกทุ่มเทให้เวลากับเจ้าหล่อนมากเป็นพิเศษในหลายเดือนที่ผ่านมาด้วย จนกลัวว่าลูกจะลุ่มหลงเสน่ห์เรือนกายนางบำเรอด้วยแล้วยิ่งกลัดกลุ้มใหญ่ แต่แม่ก็ต้องยอมลำบากใจ ก็เพราะลูกคือผู้พลิกชะตาชีวิตจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ทว่าลูกก็ทำให้แม่ชื่นใจได้อย่างไม่น่าเชื่อและอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เมื่อจู่ๆ เดินมาบอกว่าจะหมั้น ให้จัดการทุกอย่างแบบเงียบๆ ตั้งแต่เดือนที่แล้ว แม้จะแปลกใจและไม่เข้าใจยังไงกรองแก้วก็ยอมทำตามคำลูก กระทั่งได้คำตอบในการกระทำทุกอย่างของลูก ว่ามันเป็นเพียงการอยากเห็นคู่อริได้เจ็บเท่านั้น
กัณหาตั้งใจจะออกไปช่วยงานที่หน้าบ้านเพราะเห็นคนวุ่นกับการจัดดอกไม้ตรงสนาม ซึ่งตัวเองพอจะช่วยได้ ครั้นมองไปก็เห็นเจ้าของงานกำลังเดินมาแต่ไกล จึงเปลี่ยนใจเลือกเดินตามเจียงไปเข้าครัวแทน ซึ่งวุ่นวายไม่แพ้กัน หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำเมื่อเข้าไปถึง
“มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้บ้างจ้ะเจียง”
คนถูกถามหันไปหาจวนที่เป็นแม่ครัวเพราะไม่รู้จะให้ทำอะไรเลยไม่กล้าบอก ส่วนเด็กสาวอีกคนที่กัณหาจำได้แม่นยำว่ามีสายตาไม่เป็นมิตรให้เอาเสียเลยก็ยังคงจ้องมาหาด้วยสายตาแบบเดิม และครั้งนี้ไม่มองเปล่า กลับมีประโยคแดกดันมาให้ชนิดที่กัณหาเองก็แทบจะอดใจเอาไว้ไม่อยู่
“งานมงคลแบบนี้ใครอยากให้ของไม่ดี! ของเน่าของเหม็น! ของเหลือเดนคนอื่น! มาวุ่นวายกันนะพี่เจียง”
“นังจิ๊ป!!! หุบปากเลยนะแก!! ถ้าอยู่ในครัวแล้วพูดไม่เข้าหูใคร เชิญออกไปเลียขาเจ้านายข้างนอกโน่นจะดีกว่า ไป้!!! ข้ารำคาญ!! คนอะไรใจจืดใจดำ!! มิน่าแกถึงได้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เพราะใจมันเหมือนกันนี่เอง!!”
จวนที่วุ่นอยู่กับแกงในหม้อรีบหันมาช่วยด่าให้เสียงดังคับครัว จนเด็กสาวหันไปมองตาเขม็ง แล้วโยนมีดในมือลงไปใส่กะละมังผักเดินเชิดไปจากครัว ท่ามกลางสายตาคนนับสิบที่มองตามด้วยความสะใจ โดยเฉพาะเจียง
“คุณอย่าไปสนใจคนปากไม่มีหูรูดเลยนะคะ ถ้าจะช่วยก็ไปนั่งปอกผลไม้ตรงโน้นดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้าจะบอกวิธีให้ เจียงช่วยหาเครื่องไม้เครื่องมือไปให้คุณเค้าหน่อยเร็ว”
แม่ครัวใหญ่จึงหันมาหาเจ้าของดวงหน้าสวยเศร้าแล้วบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลคนละเรื่องกับเสียงที่ตวาดเด็กเมื่อครู่แทน ด้วยสงสารผู้หญิงที่คนในบ้านเรียกว่าเป็นนางบำเรอของเจ้านายเหลือกำลัง แม้จะไม่เคยพูดจาปราศัยกันเลยในเวลาเกือบหนึ่งปีที่มาอยู่บ้านนี้ แต่ชีวิตความเป็นไปของกัณหาก็ตกเป็นหัวข้อสนทนาของคนรับใช้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
‘เมื่อคืนเสือดุไปขย่ำนกน้อยในกรงทองจนร้องลั่นบ้าน ป้าได้ยินแล้วสงสารจับใจ’ โดยเฉพาะในค่ำคืนที่หญิงสาวส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือเมื่อยามที่เจ้านายหนุ่มเข้าไปรังแกอย่างไม่ปรานี
‘ตลาดอยู่ไกลจะตายกว่าจะเดินถึงก็คงจะขาลาก ทำไมไม่ให้คุณเค้ามาฝากป้าไปซื้อล่ะ คุณเสือนี่ใจร้ายใจดำชะมัด คงจะหาเมียลำบากน่าดูนะถ้าทำตัวแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน’
‘ป้าก็แอบไปบอกคุณเค้าสิว่าให้เอาเงินมาฝากเวลาป้าจะไปตลาด หรือไม่ก็แอบชวนให้ขึ้นรถไปด้วย’
‘โอ๊ย!!! ขืนทำแบบนั้นก็มีหวังได้ตกงานกันพอดี สายสืบสายลับในบ้านแยะจะตายไป ไม่เอาไม่ยุ่งดีกว่า! เดี๋ยวเจ้านายรู้เข้าบ้านแตกแน่ คุณเสือเวลาโมโหขึ้นมาใครเข้าใกล้ได้บ้างล่ะ แม้แต่คุณแก้วเองก็เถอะ ยังต้องถอยห่างรอให้ใจเย็นก่อนเลย แล้วป้าเป็นใคร’
แถมต้องเดินไปจับจ่ายของมาหุงหาอาหารกินเองและถูกสั่งห้ามไม่ให้ยุ่งกับใคร หรือใครในบ้านห้ามยุ่งห้ามคุยห้ามญาติดีด้วยอีก ซึ่งนั่นก็ทำให้คนทั้งบ้านอดสงสารผู้หญิงแปลกหน้าที่ไม่มีใครรู้จักที่มาและจะที่ไปไม่ได้
“ผ้ากันเปื้อนค่ะคุณมิว” กัณหารับมาจากมือเจียงแล้วทำตามที่จวนบอกอยู่เงียบๆ กับผลไม้หลายเข่งสำหรับเลี้ยงคนนับร้อย
“คุณเสือสั่งให้ยกกาแฟไปให้บนห้องแต่งตัว ส่วนของคุณแป้งเอาโกโก้ร้อน เร็วๆ ด้วยนะ”
ไม่นานเด็กคนเดิมก็เดินมาใกล้ๆ แล้วพูดลอยๆ ขึ้น จวนหันไปมองแล้วสั่งเจียงให้ยกไป เพราะเห็นใจสาวหน้าเศร้าที่จะต้องไปเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ไม่ต่างจากผัวตัวเอง และคงกำลังอยู่ชื่นชมว่าที่คู่หมั้นแต่งตัวเป็นแน่ มันคงจะเจ็บพิลึกในความคิดแบบชาวบ้านๆ อย่างจวน
‘สงสารคุณแกนะ ที่จู่ๆ ก็ต้องมาช่วยงานหมั้นผัวตัวเองกับผู้หญิงอื่น ต่อให้จะเป็นแค่นางบำเรอก็เถอะนะ นอนกกนอนกอดกันมาเกือบปี ไม่เผลอใจรักบ้างก็คงจะเป็นคนไม่มีความรู้สึกเกินไปล่ะ คุณเสือนะคุณเสือ ใจร้ายชะมัด’
จวนเอ่ยเมื่อตอนที่เจียงถูกสั่งให้ไปตามกัณหามาช่วยงานเพราะเห็นใจในหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกันอย่างที่สุด ผิดกับจิ๊ปที่นอกจากจะไม่เห็นใจแล้ว ยังเกลียด ‘นังผู้ดีตกยาก’ เข้าไส้เข้าพุง เพราะดันโชคดีได้ใกล้ชิดคุณเสือที่ตัวเองหลงรักมาหลายปีดีดักแล้ว แต่คุณเสือก็ไม่เคยชายตาแล
แม้เจ้าหล่อนจะแต่งตัวแต่งหน้าสวยเช้งให้เห็นทุกเมื่อเชื่อวัน และเต็มอกเต็มใจจะให้คุณเสือเข้าหาได้ตลอดเวลาก็ตามที ผิดกับนังนั่นคนละเรื่อง ที่ร้องลั่นบ้านและทำหน้าทุกข์ระทมเหลือทนเวลาคุณเสือรูปหล่อเข้าหา เป็นข้าหน่อยไม่ได้แม่จะบำเรอให้ถึงใจจนคุณเสือไปไหนไม่รอดเลยทีเดียว
“คุณเสือสั่งแม่คนนี้ ห้ามใครทำแทน”
จิ๊ปร้องบอกเสียงดังคับครัวจนทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน และแน่นอนกัณหารู้ว่าคงจะเลี่ยงไม่ได้แน่ จึงวางมือจากงานแล้วเดินไปรับถาดจากเจียงแล้วตรงขึ้นชั้นบนด้วยท่าทีสงบนิ่ง ส่วนคนที่รออยู่ก่อนแล้วก็รีบเดินไปหาสาวสวยในชุดไทยงดงาม มีช่างถึงสองคนช่วยกันทำผมแต่งหน้าให้อย่างเร่งด่วน
“น้องแป้งครับ! พี่กลัวจะหิวเลยสั่งคนยกเครื่องดื่มมาให้รองท้องก่อน แต่งตัวเสร็จแล้วค่อยกินข้าวต้มนะครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่เสือ”
ศศิมาภรณ์หันไปหาว่าแฟนที่นั่งรอคิวแต่งตัวด้วยความอิ่มใจ ผิดกับอีกหัวใจที่เจ็บแปลบปลาบขึ้นมาทันใด เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับเขา แต่มือบางก็รีบวางถ้วยเครื่องดื่มไว้ แล้วถอยออกจากห้องไปโดยเร็วด้วยท่าทีสงบนิ่ง นิ่งมากจนชาครีย์แปลกใจ ไม่มั่นใจ แต่เขาไม่เชื่อว่าคุณหนูมิวจะไม่เจ็บเพราะเขากำลังจะหมั้น และไม่เชื่อว่าบรรดาโคตรเง้าเจ้าหล่อนจะนิ่งเฉย ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาแทนลูกแทนหลานได้แน่
“คุณเสือให้ยกอาหารเช้าไปให้บนห้อง เร็วๆ นะ”
กัณหาลงมาได้ไม่นานก็ต้องขึ้นไปใหม่ เมื่อเด็กคนเดิมเดินมาบอกด้วยน้ำเสียงประชด รอบที่สามก็มาบอกให้ยกผลไม้ขึ้นไปอีก และหญิงสาวก็ทำตามโดยไม่ปริปากบ่นอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว จวนกับเจียงและคนรับใช้ในบ้านต่างเห็นใจไม่แพ้กัน แต่ไม่มีใครช่วยอะไรได้มากไปกว่ายืนมองเท่านั้น
“คุณเสือให้ช่วยยกน้ำไปเสิร์ฟแขกในงานด้วย”
คราวนี้กัณหายกถาดที่มีแก้วน้ำไม่ต่ำกว่ายี่สิบไปคนละถาดกับเจียง เพราะแขกเริ่มทยอยมากันแล้ว วิโรจน์ที่ช่วยดูความเรียบร้อยอยู่สนามกับลูกน้องสามสี่คน เพิ่งจะเห็นลูกออกมาในสภาพคนรับใช้ก็ให้สะเทือนใจอย่างที่สุด ผิดกับคนเป็นย่าและแม่เลี้ยงที่แค่ไม่สบอารมณ์เมื่อคนของตัวเองถูกใช้งานชั้นต่ำเท่านั้น หาได้มีความรักและห่วงใยไม่
แต่สำหรับกัณหาแล้วถือเป็นเรื่องดีที่ไม่ได้อยู่ว่าง เพราะจะได้ไม่มีเวลามองภาพเขากับคู่หมั้นเดินควงกันลงมาจากชั้นบนท่ามกลางสายตานับร้อยๆ คู่มองดูอย่างชื่นชม ยินดีกับงานอันเป็นมงคลนี้ มีเพียงสายตาสองคู่ที่หาได้รู้สึกเช่นเดียวกับคนอื่นไม่ โดยเฉพาะยุพาพรที่มือกำลังหยิบแก้วน้ำจากถาดที่หลานถือมาให้ ตาก็มองไปยังเจ้าของงาน ปากก็วิจารณ์เบาๆ กับสะใภ้คู่ใจอย่างสมเพสเวทนาที่สุด
“ไอ้บ้าเอ้ย! อุตส่าห์ถีบตัวเองขึ้นมาจนร่ำรวยขนาดนี้ จะมีเมียทั้งทีทำไมไม่เลือกคนที่ฐานะเท่ากัน หรือไม่ก็ลูกสาวพวกนักการเมืองหรือข้าราชการระดับสูง ดันมาเลือกครูกระจอกๆ ที่มีแม่เป็นข้าราชการชั้นต่ำกินเงินเดือนหลวงไม่กี่บาท โง่! ดีแล้วล่ะที่ยัยมิวไม่ต้องมาเปลืองตัวรับใช้มัน”
“นั่นสิคะคุณแม่ โง่ๆ อย่างมันไม่น่าพลิกฐานะจากจนๆ มารวยได้ขนาดนี้นะคะ มันค้ายาหรือค้าของผิดกฏหมายหรือเปล่าคะ ถึงได้รวยเร็วผิดหูผิดตาอย่างนี้”
สะใภ้รีบสมทบ จนวิโรจน์ร้อนสันหลังวาบกับประโยคนั้น เลยรีบกระแอมกระไอเพื่อเตือนเมียกับแม่ให้หยุด กัณหาเองก็เลี่ยงไปบริการแขกคนอื่นต่อ เพราะไม่อยากฟังน้ำคำย่า อีกทั้งปรารถนาให้งานนี้จบสิ้นลงโดยเร็ว แต่แม้งานจะจบสิ้นแล้ว ก็ยังหนีหายไปไหนไม่ได้ เพราะมีคำสั่งให้อยู่ช่วยเก็บกวาดจนเสร็จก่อน
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ต.ค. 2556, 07:53:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ต.ค. 2556, 07:53:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1615
| << นี่หรือคือคำว่ารัก | นกน้อยที่อยากหนีจากกรงทอง >> |
alecigor 3 ต.ค. 2556, 10:09:22 น.
เมื่อไหร่จะได้เวลาเอาคืนมั่งนี่
เมื่อไหร่จะได้เวลาเอาคืนมั่งนี่
mhengjhy 3 ต.ค. 2556, 10:29:39 น.
ได้โอกาส เอาคืนให้เจ็บนะคะ แต่ว่าไปก็สงสารเจ้าสาว
ได้โอกาส เอาคืนให้เจ็บนะคะ แต่ว่าไปก็สงสารเจ้าสาว
คิมหันตุ์ 3 ต.ค. 2556, 11:52:26 น.
โหหหหหหหห ใจร้ายแหะ
โหหหหหหหห ใจร้ายแหะ
เคสิยาห์ 3 ต.ค. 2556, 19:48:45 น.
ถ้าเว้นบรรทัด เคาะระยะห่างอีกนิดจะอ่านสบายสายตาขึ้นเยอะค่ะ
ถ้าเว้นบรรทัด เคาะระยะห่างอีกนิดจะอ่านสบายสายตาขึ้นเยอะค่ะ