หนี้บริสุทธิ์ ...เทเรน่า
เธอกลับมาเพื่อแก้แค้นและสะสาง ‘หนี้อัปยศ’ ในอดีต
แต่กลับเป็นฝ่ายถูกเขาตลบหลัง ลากตัวเธอไปสร้าง ‘หนี้สวาท’ อันเร่าร้อนจนเกินจะต้านทานไหว
การที่ ‘ปณาลี’ เจตนาเข้ามาสมัครงานในตำแหน่งเลขานุการประธานบริษัท
นั่นก็เพราะว่าเขาคือบิดาแท้ๆ ซึ่งเคยขับไล่ผู้เป็นแม่ของเธอออกจากบ้านทั้งที่ตั้งท้องอยู่
จนกระทั่งชีวิตพลิกผัน ต้องขายทั้งหัวใจและศักดิ์ศรีเพื่อหาเงินเลี้ยงดูเธอมาจนถึงตอนนี้
วันนี้หญิงสาวจึงกลับมาพร้อมคำสาบานว่าจะทำทุกอย่าง
เพื่อทำลายความสุขของครอบครัวบิดาบ้าง...
ถึงแม้จะพบความจริงว่า... เพื่อนรักเพียงคนเดียวของเธอ
ที่แท้ก็คือน้องสาวต่างมารดา ที่เธอจำใจจะต้องทำร้ายให้เจ็บปวดก็ตาม
แต่ยังไม่ทันที่แผนการล้างแค้นจะรุดหน้าไปถึงไหน
ความหวังก็ต้องพังทลายลงไม่ต่างจากปราสาททรายที่ถูกน้ำเซาะด้วยฝีมือของเขา...
‘ตรีภพ คณารส’
ผู้ชายที่เธอเข้าใจว่าเป็นเพียงพนักงานกระจอกๆคนหนึ่งในบริษัทของคู่หมั้นน้องสาว...
หากความจริงแล้วเขากลับมีอำนาจมากพอจะทำลายแผนการทุกอย่างที่เธอวางไว้
และวงแขนที่แข็งแกร่งด้วยมัดกล้าม...
อ้อมกอดอันเร่าร้อน รุนแรง...
รสจูบอันหวานล้ำ และแผงอกเปลือยเปล่ากำยำนั้น...
มันก็เพียงพอจะบังคับให้เธอต้องกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในแผนของตัวเอง
มิหนำซ้ำยังต้องชดใช้ ‘หนี้ชีวิต’ ที่ยังไม่ทันได้ก่อให้แก่เขาด้วย ‘ความสาวบริสุทธิ์’ ก่อนเวลาอันสมควร
แต่ที่ร้ายไปกว่านั้น เธอก็ยังไม่รู้ด้วยว่า เขาจะรับผิดชอบหรือผลักไสอย่างไม่ไยดี!
และเขาเองก็ประกาศจุดยืนชัดเจนว่า... หากเธอไม่เป็นฝ่ายหยุด
เขานี่ล่ะที่จะหยุดเธอเอาไว้ด้วยความรักและความอ่อนหวาน
และจะสอนให้เธอรู้ว่า... การสยบลงแทบเท้าของคนที่เรารักและบูชานั้น
ไม่ได้เป็นการเสียเกียรติอะไรเลย...
แต่กลับเป็นฝ่ายถูกเขาตลบหลัง ลากตัวเธอไปสร้าง ‘หนี้สวาท’ อันเร่าร้อนจนเกินจะต้านทานไหว
การที่ ‘ปณาลี’ เจตนาเข้ามาสมัครงานในตำแหน่งเลขานุการประธานบริษัท
นั่นก็เพราะว่าเขาคือบิดาแท้ๆ ซึ่งเคยขับไล่ผู้เป็นแม่ของเธอออกจากบ้านทั้งที่ตั้งท้องอยู่
จนกระทั่งชีวิตพลิกผัน ต้องขายทั้งหัวใจและศักดิ์ศรีเพื่อหาเงินเลี้ยงดูเธอมาจนถึงตอนนี้
วันนี้หญิงสาวจึงกลับมาพร้อมคำสาบานว่าจะทำทุกอย่าง
เพื่อทำลายความสุขของครอบครัวบิดาบ้าง...
ถึงแม้จะพบความจริงว่า... เพื่อนรักเพียงคนเดียวของเธอ
ที่แท้ก็คือน้องสาวต่างมารดา ที่เธอจำใจจะต้องทำร้ายให้เจ็บปวดก็ตาม
แต่ยังไม่ทันที่แผนการล้างแค้นจะรุดหน้าไปถึงไหน
ความหวังก็ต้องพังทลายลงไม่ต่างจากปราสาททรายที่ถูกน้ำเซาะด้วยฝีมือของเขา...
‘ตรีภพ คณารส’
ผู้ชายที่เธอเข้าใจว่าเป็นเพียงพนักงานกระจอกๆคนหนึ่งในบริษัทของคู่หมั้นน้องสาว...
หากความจริงแล้วเขากลับมีอำนาจมากพอจะทำลายแผนการทุกอย่างที่เธอวางไว้
และวงแขนที่แข็งแกร่งด้วยมัดกล้าม...
อ้อมกอดอันเร่าร้อน รุนแรง...
รสจูบอันหวานล้ำ และแผงอกเปลือยเปล่ากำยำนั้น...
มันก็เพียงพอจะบังคับให้เธอต้องกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในแผนของตัวเอง
มิหนำซ้ำยังต้องชดใช้ ‘หนี้ชีวิต’ ที่ยังไม่ทันได้ก่อให้แก่เขาด้วย ‘ความสาวบริสุทธิ์’ ก่อนเวลาอันสมควร
แต่ที่ร้ายไปกว่านั้น เธอก็ยังไม่รู้ด้วยว่า เขาจะรับผิดชอบหรือผลักไสอย่างไม่ไยดี!
และเขาเองก็ประกาศจุดยืนชัดเจนว่า... หากเธอไม่เป็นฝ่ายหยุด
เขานี่ล่ะที่จะหยุดเธอเอาไว้ด้วยความรักและความอ่อนหวาน
และจะสอนให้เธอรู้ว่า... การสยบลงแทบเท้าของคนที่เรารักและบูชานั้น
ไม่ได้เป็นการเสียเกียรติอะไรเลย...
Tags: เทเรน่า อินเลิฟ เลิฟซีน
ตอน: ตอนที่ 5 100%
“แม่อย่าลุก”
“แกมากับใคร” คนเป็นแม่ไม่สนใจกับอาการของตัวเองแต่หันไปมองรอบๆ อย่างระแวง ปณาลีเห็นอย่างนั้นจึงรีบบอกเอาใจ
“ไม่มีคุณเกรินทร์หรอกแม่ ฉันมาคนเดียว”
“นังลูกเลว” ประดับต่อว่า น้ำตาซึมด้วยความคับแค้น หญิงสาวหน้าเสีย ก้มหน้าลงไปหาแล้วดึงมือมาแนบแก้ม
ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยปฏิบัติต่อแม่ด้วยกิริยาอ่อนโยนอย่างนี้เช่นเดียวกับแม่เธอ และสัมผัสนั้นก็ดูเหมือนจะทำให้ช่องว่างระหว่างสองแม่ลูกแคบลง
“แม่ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธฉันเลยนะ”
“แกเห็นไอ้เกรินทร์ดีกว่าฉัน” ประดับเบือนหน้าหนีด้วยความน้อยอกน้อยใจ เลี้ยงลูกมาแต่เล็กจนโต แต่ลูกกำลังเห็นคนอื่นดีกว่า
“โธ่…ใครจะเห็นคนอื่นดีกว่าละแม่ ฉันแค่ยั่วให้แม่โกรธจะได้ยอมบอกฉันเสียทีว่าคุณเกรินทร์กับแม่มีปัญหาอะไรกัน แล้วทีนี้จะบอกฉันได้หรือยัง” ปณาลีเว้าวอน ยิ่งแม่โกรธเธอเรื่องเกรินทร์มากเท่าไร ก็ยิ่งเร่งเร้าให้เธออยากรู้ถึงสาเหตุ
“ได้…ในเมื่อแกอยากรู้ วันนี้ฉันจะเล่าให้แกฟัง” ประดับตัดสินใจ ปณาลีเป็นคนดื้อรั้น หากไม่รู้ความจริงก็คงดึงดันจะไปทำงานกับเกรินทร์อีกจนได้
ปณาลีพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นแจ้งพยาบาลขอชำระค่ายาและค่ารักษา แล้วจึงประคองแม่ให้ออกไปจากห้องฉุกเฉิน ท่าทางเรื่องของแม่จะยาวจึงต้องหาสถานที่เงียบสงบเสียหน่อยจึงได้พาเดินอ้อมมายังสวนด้านหลังของโรงพยาบาลที่จัดเป็นสวนหย่อมและน้ำพุ
หญิงสาวเดินออกไปซื้อน้ำเปล่ามาให้แม่และกาแฟของตัวเอง มาถึงก็ตั้งใจฟังเต็มที่ แต่สีหน้าของประดับเคร่งเครียดเต็มที เธอรออยู่หลายนาทีก็ยังไม่เปิดปาก
“แม่…ก็ไหนบอกจะเล่า”
“แกอยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงเกลียดไอ้เกรินทร์” สรรพนามที่แม่ใช้เรียกขานเจ้านายของเธอทำให้หญิงสาวสะดุ้งทุกครั้ง เพราะมันเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ฉายชัดออกมาทั้งสีหน้าและแววตา
“ใช่ แม่ทำไมถึงเกลียดเขา”
“ก็เพราะว่ามัน…มันทำให้ฉันต้องตายทั้งเป็นอย่างไรละ แกไม่รู้หรอกว่าการที่เราได้ตายทั้งที่มีชีวิตอยู่มันเจ็บปวดมากแค่ไหน ที่ฉันมีชีวิตอยู่มาได้ทุกวันนี้แล้วไม่ฆ่าตัวตายไปเสียก่อนก็เพราะแก แกมันดันไม่รักดีมาเกิดในท้องฉัน ไม่อยากให้เกิดแต่ก็ฆ่าไม่ลง” ประดับร่ำไห้ในขณะที่หญิงสาวตัวแข็งทื่อ หัวใจเจ็บแปลบ
แม่…ไม่อยากให้เธอเกิดมา
“แม่เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรือ”
“ฉันไม่ได้เกลียดตัวแก แต่เกลียดไอ้เกรินทร์ เกลียดที่มันทำให้แกเกิดมาแล้วไม่รับผิดชอบ” ประดับเสียงกร้าว แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น ความรักความแค้นที่มีต่อเกรินทร์ไม่เคยจางหายแม้ว่าจะผ่านมาถึงยี่สิบกว่าปี มาวันนี้เขายังจะพรากลูกไปจากเธอ ปากบอกว่าเกลียดพ่อแต่มีแม่คนไหนบ้างละเกลียดลูกได้
ปณาลีตัวชา ไม่อยากเชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
“ม…แม่ว่าอะไรนะ คุณเกรินทร์เป็น….”
“มันเป็นพ่อแก พ่อที่ไม่เคยรับผิดชอบอะไรเลย นอกจากเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองกับลูกใหม่เมียใหม่ ปล่อยให้ฉันกับแกต้องอดมื้อกินมื้อแบบนี้” ประดับบอกอย่างคับแค้น ปลดปล่อยเรื่องราวแต่หนหลังให้กับลูกสาวฟัง
เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนั้นเธอเป็นสาวใช้บ้านรัชกานต์ ในตอนนั้นมีคนรักอยู่แล้วที่บ้านนอก แต่เพราะความจนจึงต้องแยกย้ายกันมาหางานทำในกรุงเทพฯ เป็นเวลาเดียวกับที่เกรินทร์กลับจากไปศึกษาต่อต่างประเทศ ความหล่อและความโก้หรูของเขาทำให้สาวน้อยจากบ้านนาหลงรักทว่ายังยึดมั่นในคำสัญญาของตัวเองที่ให้ไว้กับคนรักเก่า อีกอย่างก็เห็นว่าผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเกรินทร์ไม่มีทางที่จะหันมามองคนอย่างเธอ
ประดับอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ทว่าเกรินทร์เองต่างหากที่เป็นฝ่ายเข้ามาหาเธอ เขามาพร้อมคำรักและคำสัญญาทำให้หัวใจของเธอคล้อยตาม แต่แล้วพ่อกับแม่ก็มีจดหมายเรียกตัวเธอให้กลับบ้านนอกเพื่อแต่งงานกับคนรักตามที่ผู้ใหญ่ได้พูดคุยกันเอาไว้
ในเวลานั้นเธอทุกข์ใจมาก เพราะหัวใจไม่มีวันเหมือนเดิมเสียแล้ว เกรินทร์นั้นถึงกับไปพบพ่อแม่ของเธอให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอไปจนวันตาย เขาให้เงินกับคนรักเก่าของเธอไปหลายแสนบาทเพื่อให้ยกเลิกการแต่งงาน แต่คนรักของเธอไม่ยอมรับและเขาก็กินยาตายในวันนั้นเอง
ในชีวิตเธอตอนนั้นไม่เหลือใครนอกจากเขา แม้จะรู้สึกผิดเต็มหัวใจแต่เกรินทร์ก็เป็นฝ่ายปลอบใจเธอตลอด เธอยอมมอบตัวมอบใจให้กับเขาจนกระทั่งตั้งท้อง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเกรินทร์เป็นไปอย่างลับๆ เธอได้แต่รอว่าเมื่อไรเขาจะยอมเปิดเผยต่อคนอื่นเสียทีโดยเฉพาะครอบครัวของเขา เกรินทร์ได้แต่ขอเวลา แต่เพราะอาการของคนท้องปิดบังยาก ไม่นานคะนึงแม่ของเขาก็จับได้
คะนึงยื่นคำขาดให้เขาเลิกกับเธอ แต่เกรินทร์ไม่ยอมดึงดันจะรับผิดชอบเธอให้ได้ แต่เมื่อเขาได้พบกับรินฤดี ผู้หญิงที่แม่เขาเลือกไว้ให้ ความสวยเพียบพร้อมทั้งชาติตระกูลและการศึกษาทำให้เกรินทร์เปลี่ยนใจ เขาขอให้เธออยู่ในบ้านในฐานะคนใช้เหมือนเดิม และห้ามให้รินฤดีรู้เป็นอันขาดว่าเธอท้องกับเขา
เป็นใครละ จะทนได้
ประดับขโมยเงินของเขามาจำนวนหนึ่งและเครื่องเพชรของคะนึงมาด้วยความแค้น แล้วหนีออกจากบ้าน สาบานว่าจะไม่มีวันกลับไปเหยียบบ้านรัชกานต์อีกเป็นอันขาด เธอหอบเงินรวมทั้งเครื่องเพชรเข้าบ่อนด้วยความแค้น มือขึ้นได้ที่อยู่หลายครั้งจึงติดงอมแงม แต่ท้ายสุดก็หมดตัวจึงต้องขายตัวใช้หนี้จนคลอดลูก ปณาลีเกิดและเติบโตในซ่องจนอายุสี่ขวบเธอก็ได้รู้จักกับนายธง นักเลงพนันตัวยง จึงได้ตัดสินใจอยู่กินกับเขาแต่เงินที่ได้มาง่ายๆ เงินได้มาไม่นานก็หายวับไปกับตา เธอกับนายธงเลยต้องหนีเจ้าหนี้หัวซุกหัวซุนมาเช่าบ้านเล็กๆ อยู่แถวสลัมคลองเตย เธอขายส้มตำส่วนนายธงเป็นคนงานโรงงานพลาสติก เข็ดการพนันไปจนตายแต่สามีเด็กของเธอยังมีแอบไปเข้าบ่อนอยู่หลายครั้ง โดนเจ้ามือซ้อมปางตายถึงได้เข็ด หลังจากนั้นเธอก็มีลูกกับนายธง และเพราะเกลียดเกรินทร์ เธอจึงได้พลอยเกลียดชังปณาลีไปด้วย การปฏิบัติตัวของแม่คนนี้จึงลำเอียงไปหาแต่ลูกคนเล็ก ปณาลีจึงกลายเป็นหมาหัวเน่า แม่ก็ไม่รักพ่อก็ไม่มี เธอรู้ว่าผิดแต่ก็สายเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้ ในวินาทีที่เกรินทร์กำลังจะแย่งลูกสาวไปจากอก ถึงได้รู้ว่าเธอทำใจไม่ได้
“หยก…ฉันอาจจะเป็นแม่ที่ไม่ดี แต่แกก็รู้ใช่ไหมว่าถึงอย่างไรฉันก็รัก ลูก…เลือดในอกใครบ้างจะไม่รัก ที่ผ่านมาฉันก็แค่เกลียดพ่อแกเท่านั้น” ประดับเล่าจบก็เงยหน้าเปื้อนหยาดน้ำตาขึ้นมองลูกสาว ปณาลีไม่พูดอะไรเลยนอกจากหยาดน้ำตาที่คลอเอ่อแล้วตกลงมาอาบสองข้างแก้ม เธอไม่โกรธแม่เพราะรู้แล้วว่าแม่ทำอย่างนั้นกับเธอเพราะอะไร
“แกโกรธแม่หรือเปล่า”
“ฉันจะโกรธทำไมละแม่ แม่ไม่ใช่คนผิดเพราะคนที่ผิดก็คือผู้ชายคนนั้น เมียใหม่ของเขารวมทั้งกวินวษาด้วย” หญิงสาวเสียงกร้าว แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้นเสียยิ่งกว่าผู้เป็นแม่เสียอีก
“ถ้ามันไม่เกิดมา แกก็ไม่ต้องมาอยู่ในสลัมแบบนี้”
“ใช่…ถ้าไม่มีกวินวษา ฉันก็ไม่ต้องเป็นอีหยก จนๆ อย่างนี้” แววตาของปณาลีวาวโรจน์ไปด้วยความแค้นเคืองเจ็บแค้นแทนแม่ รันทดต่อโชคชะตาของตัวเองที่มีพ่อเป็นถึงมหาเศรษฐีรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศแต่กลับต้องมาอยู่ในซ่อง ในสลัมอดมื้อกินมื้อในขณะที่อีกคน คาบช้อนเงินช้อนทองมาตั้งแต่เกิด เส้นทางชีวิตราบเรียบเหมือนโรยเอาไว้ด้วยกลีบกุหลาบฝังเพชร กวินวษา มีบ้านมีรถ มีเงินทอง มีการศึกษาและคู่ครองที่เหมาะสม
“แกรู้อย่างนี้แล้วยังจะไปทำงานกับไอ้เกรินทร์มันอยู่อีกหรือ” ประดับย้อนถาม เห็นแววตาของลูกแล้วแน่ใจว่าปณาลีกำลังเกลียดพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเองไม่ต่างจากเธอ
“ไปสิแม่”
“นังหยก นี่แก…” ประดับทำท่าจะเรอจับด้วยความขัดใจ หญิงสาวจึงบีบมือแม่เอาไว้แล้วส่ายหน้า
“ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นพ่อหรอกแม่ แต่ถ้าฉันกับแม่ยอมอยู่เฉยๆ เหมือนที่แม่ยอมมาตลอดยี่สิกว่าปีเราก็ไม่ได้อะไรนอกจากความเจ็บช้ำเจ็บปวด ฉันไม่ยอมหรอก” ปณาลีกำมือแน่น ดวงตาแข็งกร้าว ยิ่งเห็นความสมบูรณ์พูนสุขของเพื่อนรักหัวใจทะเยอทะยานของเธอก็ยิ่งเจ็บช้ำ
หัวใจของเธอตอนนี้ แทบไม่เหลือความสัมพันธ์ที่ดีงามตลอดสี่ปีที่ผ่านมาระหว่างเธอกับกวินวษา นอกจากความแค้น หากกวินวษาไม่เกิดมา…เธอต่างหากที่จะเป็นคนเดินบนเส้นทางสวยหรูที่กวินวษากำลังเดินอยู่
“แกจะทำอะไร”
“ฉันก็จะทำให้พวกมันรู้ว่าฉันกับแม่ยังอยู่ ไม่ได้ตายไปจากโลกนี้อย่างที่พวกมันหวัง ฉันจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไร” ปณาลีประกาศกร้าว แววตาแน่วแน่จนคนเป็นแม่ขนลุก
“แกทำอะไรพวกมันไม่ได้หรอก แล้วถึงบอกไปเขาก็ไม่ยอมรับว่าแกเป็นลูก” ประดับส่ายหน้า คนพวกนั้นเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่ปณาลีเข้าใจ แต่เธอนั้นรู้ซึ้งดีที่สุด ลูกในไส้แท้ๆ เกรินทร์ยังไม่คิดดูดำดูดีออกตามหา ต่อให้เขารู้ว่าปณาลีเป็นลูก เธอก็เชื่อว่าเขาไม่ยอมรับ
“ฉันมีวิธีของฉัน แม่คอยดูก็แล้วกัน”
“หยก…” ประดับเองแม้จะแค้นแสนแค้น แต่ก็ไม่เชื่อว่ามดตัวเล็กๆ อย่างปณาลีและตัวเธอเองจะสู้รบปรบมือกับคนพวกนั้นได้
“แม่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะทำให้นายเกรินทร์รู้ว่าความเจ็บปวดของแม่เป็นอย่างไร รวมทั้งเมียใหม่ของเขาแล้วก็ลูกสาวมันด้วย กวินวษาควรจะต้องเจ็บอย่างที่แม่เจ็บ” ตลอดเวลาที่พูด ปณาลีกำมือแน่นจนสั่นระริกไปทั้งร่าง โกรธและเกลียดกวินวษาจับใจ
พ่อแม่มันทำให้เธอกับแม่ต้องเป็นแบบนี้ มันก็ควรจะได้รับผลกรรมนั้นตอบแทนบ้าง แล้วกวินวษาจะได้รู้ว่าการถูกแย่งของรักมันเป็นอย่างไร แล้วพ่อแม่ของกวินวษาที่รักลูกสาวคนเดียวโดยลืมอีกสองชีวิตเอาไว้เบื้องหลังจะได้รู้ซึ้ง เธอจะทำลายตระกูลรัชกานต์ด้วยมือเธอเอง
“หยก”
“ฉันสัญญากับแม่ว่าแม่จะไม่ต้องเจ็บฟรี คอยดูก็แล้วกัน” ปณาลีให้คำมั่น สมองขบคิดแผนการอย่างรวดเร็ว
“แกมากับใคร” คนเป็นแม่ไม่สนใจกับอาการของตัวเองแต่หันไปมองรอบๆ อย่างระแวง ปณาลีเห็นอย่างนั้นจึงรีบบอกเอาใจ
“ไม่มีคุณเกรินทร์หรอกแม่ ฉันมาคนเดียว”
“นังลูกเลว” ประดับต่อว่า น้ำตาซึมด้วยความคับแค้น หญิงสาวหน้าเสีย ก้มหน้าลงไปหาแล้วดึงมือมาแนบแก้ม
ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยปฏิบัติต่อแม่ด้วยกิริยาอ่อนโยนอย่างนี้เช่นเดียวกับแม่เธอ และสัมผัสนั้นก็ดูเหมือนจะทำให้ช่องว่างระหว่างสองแม่ลูกแคบลง
“แม่ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธฉันเลยนะ”
“แกเห็นไอ้เกรินทร์ดีกว่าฉัน” ประดับเบือนหน้าหนีด้วยความน้อยอกน้อยใจ เลี้ยงลูกมาแต่เล็กจนโต แต่ลูกกำลังเห็นคนอื่นดีกว่า
“โธ่…ใครจะเห็นคนอื่นดีกว่าละแม่ ฉันแค่ยั่วให้แม่โกรธจะได้ยอมบอกฉันเสียทีว่าคุณเกรินทร์กับแม่มีปัญหาอะไรกัน แล้วทีนี้จะบอกฉันได้หรือยัง” ปณาลีเว้าวอน ยิ่งแม่โกรธเธอเรื่องเกรินทร์มากเท่าไร ก็ยิ่งเร่งเร้าให้เธออยากรู้ถึงสาเหตุ
“ได้…ในเมื่อแกอยากรู้ วันนี้ฉันจะเล่าให้แกฟัง” ประดับตัดสินใจ ปณาลีเป็นคนดื้อรั้น หากไม่รู้ความจริงก็คงดึงดันจะไปทำงานกับเกรินทร์อีกจนได้
ปณาลีพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นแจ้งพยาบาลขอชำระค่ายาและค่ารักษา แล้วจึงประคองแม่ให้ออกไปจากห้องฉุกเฉิน ท่าทางเรื่องของแม่จะยาวจึงต้องหาสถานที่เงียบสงบเสียหน่อยจึงได้พาเดินอ้อมมายังสวนด้านหลังของโรงพยาบาลที่จัดเป็นสวนหย่อมและน้ำพุ
หญิงสาวเดินออกไปซื้อน้ำเปล่ามาให้แม่และกาแฟของตัวเอง มาถึงก็ตั้งใจฟังเต็มที่ แต่สีหน้าของประดับเคร่งเครียดเต็มที เธอรออยู่หลายนาทีก็ยังไม่เปิดปาก
“แม่…ก็ไหนบอกจะเล่า”
“แกอยากรู้ใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงเกลียดไอ้เกรินทร์” สรรพนามที่แม่ใช้เรียกขานเจ้านายของเธอทำให้หญิงสาวสะดุ้งทุกครั้ง เพราะมันเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ฉายชัดออกมาทั้งสีหน้าและแววตา
“ใช่ แม่ทำไมถึงเกลียดเขา”
“ก็เพราะว่ามัน…มันทำให้ฉันต้องตายทั้งเป็นอย่างไรละ แกไม่รู้หรอกว่าการที่เราได้ตายทั้งที่มีชีวิตอยู่มันเจ็บปวดมากแค่ไหน ที่ฉันมีชีวิตอยู่มาได้ทุกวันนี้แล้วไม่ฆ่าตัวตายไปเสียก่อนก็เพราะแก แกมันดันไม่รักดีมาเกิดในท้องฉัน ไม่อยากให้เกิดแต่ก็ฆ่าไม่ลง” ประดับร่ำไห้ในขณะที่หญิงสาวตัวแข็งทื่อ หัวใจเจ็บแปลบ
แม่…ไม่อยากให้เธอเกิดมา
“แม่เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรือ”
“ฉันไม่ได้เกลียดตัวแก แต่เกลียดไอ้เกรินทร์ เกลียดที่มันทำให้แกเกิดมาแล้วไม่รับผิดชอบ” ประดับเสียงกร้าว แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น ความรักความแค้นที่มีต่อเกรินทร์ไม่เคยจางหายแม้ว่าจะผ่านมาถึงยี่สิบกว่าปี มาวันนี้เขายังจะพรากลูกไปจากเธอ ปากบอกว่าเกลียดพ่อแต่มีแม่คนไหนบ้างละเกลียดลูกได้
ปณาลีตัวชา ไม่อยากเชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
“ม…แม่ว่าอะไรนะ คุณเกรินทร์เป็น….”
“มันเป็นพ่อแก พ่อที่ไม่เคยรับผิดชอบอะไรเลย นอกจากเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองกับลูกใหม่เมียใหม่ ปล่อยให้ฉันกับแกต้องอดมื้อกินมื้อแบบนี้” ประดับบอกอย่างคับแค้น ปลดปล่อยเรื่องราวแต่หนหลังให้กับลูกสาวฟัง
เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนั้นเธอเป็นสาวใช้บ้านรัชกานต์ ในตอนนั้นมีคนรักอยู่แล้วที่บ้านนอก แต่เพราะความจนจึงต้องแยกย้ายกันมาหางานทำในกรุงเทพฯ เป็นเวลาเดียวกับที่เกรินทร์กลับจากไปศึกษาต่อต่างประเทศ ความหล่อและความโก้หรูของเขาทำให้สาวน้อยจากบ้านนาหลงรักทว่ายังยึดมั่นในคำสัญญาของตัวเองที่ให้ไว้กับคนรักเก่า อีกอย่างก็เห็นว่าผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเกรินทร์ไม่มีทางที่จะหันมามองคนอย่างเธอ
ประดับอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ทว่าเกรินทร์เองต่างหากที่เป็นฝ่ายเข้ามาหาเธอ เขามาพร้อมคำรักและคำสัญญาทำให้หัวใจของเธอคล้อยตาม แต่แล้วพ่อกับแม่ก็มีจดหมายเรียกตัวเธอให้กลับบ้านนอกเพื่อแต่งงานกับคนรักตามที่ผู้ใหญ่ได้พูดคุยกันเอาไว้
ในเวลานั้นเธอทุกข์ใจมาก เพราะหัวใจไม่มีวันเหมือนเดิมเสียแล้ว เกรินทร์นั้นถึงกับไปพบพ่อแม่ของเธอให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอไปจนวันตาย เขาให้เงินกับคนรักเก่าของเธอไปหลายแสนบาทเพื่อให้ยกเลิกการแต่งงาน แต่คนรักของเธอไม่ยอมรับและเขาก็กินยาตายในวันนั้นเอง
ในชีวิตเธอตอนนั้นไม่เหลือใครนอกจากเขา แม้จะรู้สึกผิดเต็มหัวใจแต่เกรินทร์ก็เป็นฝ่ายปลอบใจเธอตลอด เธอยอมมอบตัวมอบใจให้กับเขาจนกระทั่งตั้งท้อง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเกรินทร์เป็นไปอย่างลับๆ เธอได้แต่รอว่าเมื่อไรเขาจะยอมเปิดเผยต่อคนอื่นเสียทีโดยเฉพาะครอบครัวของเขา เกรินทร์ได้แต่ขอเวลา แต่เพราะอาการของคนท้องปิดบังยาก ไม่นานคะนึงแม่ของเขาก็จับได้
คะนึงยื่นคำขาดให้เขาเลิกกับเธอ แต่เกรินทร์ไม่ยอมดึงดันจะรับผิดชอบเธอให้ได้ แต่เมื่อเขาได้พบกับรินฤดี ผู้หญิงที่แม่เขาเลือกไว้ให้ ความสวยเพียบพร้อมทั้งชาติตระกูลและการศึกษาทำให้เกรินทร์เปลี่ยนใจ เขาขอให้เธออยู่ในบ้านในฐานะคนใช้เหมือนเดิม และห้ามให้รินฤดีรู้เป็นอันขาดว่าเธอท้องกับเขา
เป็นใครละ จะทนได้
ประดับขโมยเงินของเขามาจำนวนหนึ่งและเครื่องเพชรของคะนึงมาด้วยความแค้น แล้วหนีออกจากบ้าน สาบานว่าจะไม่มีวันกลับไปเหยียบบ้านรัชกานต์อีกเป็นอันขาด เธอหอบเงินรวมทั้งเครื่องเพชรเข้าบ่อนด้วยความแค้น มือขึ้นได้ที่อยู่หลายครั้งจึงติดงอมแงม แต่ท้ายสุดก็หมดตัวจึงต้องขายตัวใช้หนี้จนคลอดลูก ปณาลีเกิดและเติบโตในซ่องจนอายุสี่ขวบเธอก็ได้รู้จักกับนายธง นักเลงพนันตัวยง จึงได้ตัดสินใจอยู่กินกับเขาแต่เงินที่ได้มาง่ายๆ เงินได้มาไม่นานก็หายวับไปกับตา เธอกับนายธงเลยต้องหนีเจ้าหนี้หัวซุกหัวซุนมาเช่าบ้านเล็กๆ อยู่แถวสลัมคลองเตย เธอขายส้มตำส่วนนายธงเป็นคนงานโรงงานพลาสติก เข็ดการพนันไปจนตายแต่สามีเด็กของเธอยังมีแอบไปเข้าบ่อนอยู่หลายครั้ง โดนเจ้ามือซ้อมปางตายถึงได้เข็ด หลังจากนั้นเธอก็มีลูกกับนายธง และเพราะเกลียดเกรินทร์ เธอจึงได้พลอยเกลียดชังปณาลีไปด้วย การปฏิบัติตัวของแม่คนนี้จึงลำเอียงไปหาแต่ลูกคนเล็ก ปณาลีจึงกลายเป็นหมาหัวเน่า แม่ก็ไม่รักพ่อก็ไม่มี เธอรู้ว่าผิดแต่ก็สายเกินกว่าจะแก้ไขอะไรได้ ในวินาทีที่เกรินทร์กำลังจะแย่งลูกสาวไปจากอก ถึงได้รู้ว่าเธอทำใจไม่ได้
“หยก…ฉันอาจจะเป็นแม่ที่ไม่ดี แต่แกก็รู้ใช่ไหมว่าถึงอย่างไรฉันก็รัก ลูก…เลือดในอกใครบ้างจะไม่รัก ที่ผ่านมาฉันก็แค่เกลียดพ่อแกเท่านั้น” ประดับเล่าจบก็เงยหน้าเปื้อนหยาดน้ำตาขึ้นมองลูกสาว ปณาลีไม่พูดอะไรเลยนอกจากหยาดน้ำตาที่คลอเอ่อแล้วตกลงมาอาบสองข้างแก้ม เธอไม่โกรธแม่เพราะรู้แล้วว่าแม่ทำอย่างนั้นกับเธอเพราะอะไร
“แกโกรธแม่หรือเปล่า”
“ฉันจะโกรธทำไมละแม่ แม่ไม่ใช่คนผิดเพราะคนที่ผิดก็คือผู้ชายคนนั้น เมียใหม่ของเขารวมทั้งกวินวษาด้วย” หญิงสาวเสียงกร้าว แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บแค้นเสียยิ่งกว่าผู้เป็นแม่เสียอีก
“ถ้ามันไม่เกิดมา แกก็ไม่ต้องมาอยู่ในสลัมแบบนี้”
“ใช่…ถ้าไม่มีกวินวษา ฉันก็ไม่ต้องเป็นอีหยก จนๆ อย่างนี้” แววตาของปณาลีวาวโรจน์ไปด้วยความแค้นเคืองเจ็บแค้นแทนแม่ รันทดต่อโชคชะตาของตัวเองที่มีพ่อเป็นถึงมหาเศรษฐีรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศแต่กลับต้องมาอยู่ในซ่อง ในสลัมอดมื้อกินมื้อในขณะที่อีกคน คาบช้อนเงินช้อนทองมาตั้งแต่เกิด เส้นทางชีวิตราบเรียบเหมือนโรยเอาไว้ด้วยกลีบกุหลาบฝังเพชร กวินวษา มีบ้านมีรถ มีเงินทอง มีการศึกษาและคู่ครองที่เหมาะสม
“แกรู้อย่างนี้แล้วยังจะไปทำงานกับไอ้เกรินทร์มันอยู่อีกหรือ” ประดับย้อนถาม เห็นแววตาของลูกแล้วแน่ใจว่าปณาลีกำลังเกลียดพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเองไม่ต่างจากเธอ
“ไปสิแม่”
“นังหยก นี่แก…” ประดับทำท่าจะเรอจับด้วยความขัดใจ หญิงสาวจึงบีบมือแม่เอาไว้แล้วส่ายหน้า
“ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นพ่อหรอกแม่ แต่ถ้าฉันกับแม่ยอมอยู่เฉยๆ เหมือนที่แม่ยอมมาตลอดยี่สิกว่าปีเราก็ไม่ได้อะไรนอกจากความเจ็บช้ำเจ็บปวด ฉันไม่ยอมหรอก” ปณาลีกำมือแน่น ดวงตาแข็งกร้าว ยิ่งเห็นความสมบูรณ์พูนสุขของเพื่อนรักหัวใจทะเยอทะยานของเธอก็ยิ่งเจ็บช้ำ
หัวใจของเธอตอนนี้ แทบไม่เหลือความสัมพันธ์ที่ดีงามตลอดสี่ปีที่ผ่านมาระหว่างเธอกับกวินวษา นอกจากความแค้น หากกวินวษาไม่เกิดมา…เธอต่างหากที่จะเป็นคนเดินบนเส้นทางสวยหรูที่กวินวษากำลังเดินอยู่
“แกจะทำอะไร”
“ฉันก็จะทำให้พวกมันรู้ว่าฉันกับแม่ยังอยู่ ไม่ได้ตายไปจากโลกนี้อย่างที่พวกมันหวัง ฉันจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไร” ปณาลีประกาศกร้าว แววตาแน่วแน่จนคนเป็นแม่ขนลุก
“แกทำอะไรพวกมันไม่ได้หรอก แล้วถึงบอกไปเขาก็ไม่ยอมรับว่าแกเป็นลูก” ประดับส่ายหน้า คนพวกนั้นเห็นแก่ตัวเกินกว่าที่ปณาลีเข้าใจ แต่เธอนั้นรู้ซึ้งดีที่สุด ลูกในไส้แท้ๆ เกรินทร์ยังไม่คิดดูดำดูดีออกตามหา ต่อให้เขารู้ว่าปณาลีเป็นลูก เธอก็เชื่อว่าเขาไม่ยอมรับ
“ฉันมีวิธีของฉัน แม่คอยดูก็แล้วกัน”
“หยก…” ประดับเองแม้จะแค้นแสนแค้น แต่ก็ไม่เชื่อว่ามดตัวเล็กๆ อย่างปณาลีและตัวเธอเองจะสู้รบปรบมือกับคนพวกนั้นได้
“แม่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะทำให้นายเกรินทร์รู้ว่าความเจ็บปวดของแม่เป็นอย่างไร รวมทั้งเมียใหม่ของเขาแล้วก็ลูกสาวมันด้วย กวินวษาควรจะต้องเจ็บอย่างที่แม่เจ็บ” ตลอดเวลาที่พูด ปณาลีกำมือแน่นจนสั่นระริกไปทั้งร่าง โกรธและเกลียดกวินวษาจับใจ
พ่อแม่มันทำให้เธอกับแม่ต้องเป็นแบบนี้ มันก็ควรจะได้รับผลกรรมนั้นตอบแทนบ้าง แล้วกวินวษาจะได้รู้ว่าการถูกแย่งของรักมันเป็นอย่างไร แล้วพ่อแม่ของกวินวษาที่รักลูกสาวคนเดียวโดยลืมอีกสองชีวิตเอาไว้เบื้องหลังจะได้รู้ซึ้ง เธอจะทำลายตระกูลรัชกานต์ด้วยมือเธอเอง
“หยก”
“ฉันสัญญากับแม่ว่าแม่จะไม่ต้องเจ็บฟรี คอยดูก็แล้วกัน” ปณาลีให้คำมั่น สมองขบคิดแผนการอย่างรวดเร็ว
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ต.ค. 2556, 22:51:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ต.ค. 2556, 22:51:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 1070
| << ตอนที่ 5 40% | ตอนที่ 6 40% >> |