♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน

เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!



ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด

แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย

แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า

เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...



นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป

เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า

ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ

แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ

กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง



โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน

เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง



ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ

โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ

อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ

และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง

หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด


เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์

จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ

เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย



ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย

ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ

(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )

ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด

ตอน: ตอนที่ ๑๔ (ครึ่งแรก)

หลังจากเชิดใส่ชัชวินและลากโนแอลขึ้นไปยังห้องพักแล้ว เพื่อนร่วมห้องของเธอก็ขอตัวไปอาบน้ำเพราะตระเวนอยู่ข้างนอกมาทั้งวัน หญิงสาวซึ่งมีเรื่องจะเจรจาจึงย่นจมูกตามหลังไปด้วยความไม่ได้ดังใจ

เกือบสี่ทุ่มโมนาลองโทร.ไปยังส่วนต้อนรับของคอนโด ก็พบว่าชัชวินยังคงอยู่เฝ้ารอให้โนแอลกลับจากคอนโดเธอจริงๆ เธอจึงต้องอัปเปหิโนแอลออกไปแสดงตัว เพื่อไม่ให้ชัชวินจับพิรุธเรื่องที่ทั้งสองแชร์ห้องพักในคอนโดเดียวกัน โนแอลจึงจำต้องผลัดสวมเสื้อผ้าชุดเก่าออกจากห้องตอนสี่ทุ่มเศษ เขาล่อชัชวินไปแล้ว จึงกลับคอนโดในอีกเกือบหนึ่งชั่วโมงถัดมา ซึ่งโมนารู้ก็เพราะได้ยินเสียงไขกุญแจ จึงงัวเงียขึ้นดูเวลา

เช้าวันถัดมา เธอรีบตื่นเตรียมอาหารเช้าสไตล์อเมริกันไว้คอยท่าเขา เพราะเรื่องฉุกเฉินนี้ ยังไงก็ต้องการให้โนแอลยื่นมือเข้ามาช่วย ไม่งั้น...เธอจบเห่แน่!

หนุ่มปารีเซียงออกจากห้องนอนด้วยสีหน้าอิดโรย ใบหน้ารกครึ้มด้วยไรเขียวๆรอบปาก แก้ม และคาง ดวงตามีรอยคล้ำข้างใต้นิดๆราวกับว่าเขาแทบไม่ได้นอนมาทั้งคืนอย่างไรอย่างนั้น

โมนารีบเปิดตู้เย็นรินน้ำส้มสดจากกล่องมาวางไว้บนโต๊ะให้อย่างเอาใจ “ท่าทางคุณไม่สดชื่นเลย ดื่มน้ำส้มหน่อยนะ วิตามินซีจะทำให้กระปรี้กระเปร่าไง”

ดวงตาสีน้ำเงินแกมฟ้าหรี่มองเธออย่างค้นหา แต่โมนาไม่ยอมเฉลยง่ายๆ เธอยกแก้วน้ำส้มจ่อริมฝีปากอีกฝ่าย คะยั้นคะยอ “ดื่มก่อนสิ เดี๋ยวจะได้กินอาหารเช้า พอใช้ตะหลิวกระทะเป็น ฉันก็รู้วิธีทอดไข่ดาวไส้กรอกแล้วนะ”

โนแอลเหลือบตามองไข่ดาวที่เกรียมกว่าปกติ กับไส้กรอกทอดหน้าตาเหมือนดอกไม้เบี้ยวๆแล้วหันกลับมาทางแม่ครัว “กินได้แน่เหรอ”

“ได้สิ เมื่อวานซืนข้าวยำยังกินได้เลย นี่มันแค่ทอดน้ำมัน ง่ายกว่าทำข้าวยำตั้งร้อยเท่า กินได้แน่นอน”

โมนาคว้าแขนชายหนุ่มลากมานั่ง ยัดส้อมกับมีดใส่มือ แล้วเทซอสมะเขือเทศใส่จานให้อย่างเอาใจ

“นี่ไม่ปกติแล้ว คุณมีอะไรก็ว่ามา”

“กินก่อนสิ ชิมแล้วบอกก่อนว่าอร่อยไหม”

โนแอลส่ายหน้า “ไม่กินหรอก เดี๋ยวคุณทวงบุญคุณ บังคับว่าผมกินข้าวฝีมือคุณแล้ว ไม่ว่าคุณต่อรองให้ทำอะไร ผมจะไม่มีทางถอยไว้ปฏิเสธ”

“โอ๊ย! ฉันเกลียดคุณ คุณรู้ทันฉันตลอดเลย” จอมวางแผนโอดครวญ “งั้นไม่ทวงบุญคุณก็ได้ ทวงสัญญาแทนละกัน จำได้ไหมที่ฉันบอกคุณไว้ตั้งแต่วันเสาร์น่ะ คุณกฤตชวนฉันไปร้านหนังสือ เขาจะแนะนำคู่มือทำอาหารให้ฉัน”

“ไปห้างในวันหยุดยาวอย่างนี้เนี่ยนะ เดี๋ยวก็โดนคนทับตายหรอก”

“ไม่หรอกน่า คนส่วนใหญ่ไปกินข้าว ดูหนัง ช็อปปิ้ง มีไม่กี่คนหรอกที่ไปซื้อหนังสือน่ะ”

“แล้วคุณมาบอกผมทำไม”

“อ้าว! ก็คุณบอกว่าจะเป็นอาจารย์ช่วยให้ฉันลงจากคาน” โมนาถอยหลังไปยืนกางมือให้อีกฝ่ายมองเต็มตา “คุณจะไม่เปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวให้ฉันหน่อยเหรอ นี่มันรวมอยู่ในข้อตกลงของเรานะ ฉันซักผ้ารีดผ้าให้คุณแล้วนี่นา”

“ผมรู้หรอกว่าคุณไม่ได้ทำเอง ผมเคยเจอเด็กที่คุณจ้างไว้ซักรีดเสื้อผ้าแล้ว”

คนโดนจับได้หน้าม่อย “เอาเหอะๆ คุณแค่บังคับให้ฉันดูแลซักรีดเสื้อผ้าให้ แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าฉันต้องทำเอง ถ้าฉันจะไปจ้างต่ออีกทอด มันก็ไม่น่าจะถือว่าผิดข้อตกลงนะ”

โนแอลส่ายหน้า “ที่ผมบังคับให้คุณทำ ก็เพราะคุณจะได้ใช้พลังงานมากๆ เป็นวิธีออกกำลังกายด้วยการทำงานบ้านต่างหากล่ะ หาเรื่องเลี่ยงคัมภีร์ตลอดอย่างนี้ ถามจริง คุณคิดว่าตัวเองจะผอมได้ด้วยวิธีไหนเหรอ”

“อ้าว แล้วก็ไม่บอกแต่แรก นี่ถ้ารู้ก่อนว่าเจตนาของคุณคืออะไร ฉันก็จัดการทำทั้งหมดเองอยู่แล้ว” โมนารีบเอาหน้า “นี่ แล้วตกลงเรื่องที่ฉันนัดกับคุณกฤตนี่จะเอายังไงล่ะ”

ครูฝึกเสน่ห์ส่ายหน้า ใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกเหี่ยวๆใส่ปาก เคี้ยวจนหมดแล้วจึงเอ่ย “ผมรับสินบนคุณมาแล้วนี่ ผมจะทำไงได้นอกจากตกลง กินข้าวสิ เดี๋ยวห้างเปิดแล้วไปซื้อเสื้อผ้ากัน คุณนัดเขากี่โมงล่ะ”

“บ่ายสี่โมงเย็นค่ะ เจอกันที่ห้างเลย”

“ดี...งั้นก็ไปซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า แล้วคุณก็ไปทำผม แต่งหน้าที่ห้างเลยละกัน เรามีเวลาหกชั่วโมงน่าจะพอแปลงโฉมนางซินได้อยู่หรอก”

“ขอบคุณ คุณนี่น่ารักที่สุดเลยนะโนแอล” โมนายิ้มกว้างสมใจ แล้วนั่งลงตรงข้ามลงมือรับประทานอาหารเช้าฝีมือตัวเองทันที เธอมัวแต่จินตนาการถึงการนัดหมายกับกฤตในช่วงเย็นวันนี้ จึงไม่ทันสังเกตเห็นว่าผู้ชายช่างยั่วแหย่คนเดิม บัดนี้กลับมีท่าทีเคร่งขรึมแปลกๆ แถมยังหน้าบึ้งตลอดเวลาอีกด้วย!



โมนามองเงาสะท้อนจากกระจกด้วยอาการตกตะลึง ไม่อยากเชื่อสายตาว่าเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเทาอ่อนที่ประดับลูกไม้ตรงปกและแขนเสื้อ มีส่วนคอดตรงเอว เมื่อสอดชายเข้าในกางเกงสแล็คเข้ารูปเอวต่ำสีกากีเข้ม คาดเข็มขัดเส้นเรียวเล็กสีกากี จะทำให้เธอดูมีองค์เอวแถมยังผอมผิดตาเช่นนี้อีกด้วย

“ปกติถ้าใส่เสื้อผ้าสีอ่อนๆ ฉันจะต้องดูเหมือนเอาถุงพลาสติกใสๆไปครอบถังน้ำมันเลยนะ นี่คุณทำได้ยังไงเนี่ยโนแอล มันเยี่ยมมากเลย”

คนได้เป็นแฟชั่นนิสตาโดยไม่ตั้งใจส่ายหน้าระอา “ที่ผ่านมาคุณมัวแต่อายหุ่น ใส่เสื้อผ้าตัวหลวมๆโคร่งๆ มันก็ยิ่งทำให้มองไม่เห็นอก เห็นเอว เห็นสะโพกน่ะสิ” เขาหยิบเสื้อยืดจากราวมาส่งให้หญิงสาว “เสื้อพวกนี้น่ะ เขาตัดเย็บให้ส่วนเอวคอดเข้ารูป เวลาสวมจะทำให้เห็นเอวชัดขึ้น คุณก็จะดูมีส่วนเว้าส่วนโค้ง ไม่เป็นแท่งๆถังๆเหมือนที่ผ่านมา”

“คุณแต่งตัวเก่งกว่าผู้หญิงอย่างฉันเสียอีก” เธอยกนิ้วโป้งให้ด้วยความชื่นชม

“แน่ละ คนฝรั่งเศสน่ะยอมอยู่บ้านเฉยๆดีกว่าแต่งตัวห่วยๆออกจากบ้านนะ รู้หรือเปล่า” เขาชี้กางเกงที่เธอสวมแล้วอบรมต่อ “เวลาซื้อกางเกงหรือกระโปรง เลือกแบบที่ยาวคลุมถึงตาตุ่มไปเลย หรือไม่ก็ต้องสั้นอยู่เหนือเข่าขึ้นไป ข้อห้ามของสาวไซส์ใหญ่ก็คือ อย่าใส่กางเกงหรือกระโปรงที่ยาวเลยเข่าลงมา พวกครึ่งแข้งหรือสี่ส่วนน่ะ ขอร้องนะ มันจะทำให้เห็นส่วนขาของคุณโผล่พ้นร่มผ้ามานิดเดียว ดูแล้วขาสั้นม่อต้อไม่รู้ด้วย” อาจารย์ทั้งสอนทั้งขู่ไปพร้อมกัน

“โอ้โห...ไอ้ที่คุณบอกว่า ‘ควรทำ’ เนี่ย ฉันตัดออกจากรายการเป็นสิ่งแรกตลอดเลยรู้ไหม ฉันไม่นุ่งสั้นเด็ดขาด จะใส่ตั้งแต่หัวเข่าลงมาตลอด มิน่า...ฉันก็ว่าทำไมตัวเองดูเตี้ยๆล่ำๆ”

“ไม่รู้ไม่ผิด แต่จากนี้ถ้าแต่งตัวแล้วออกมาไม่สวยอีก คุณจะโดนทำโทษแล้วนะ” โนแอลคาดโทษ ก่อนชี้รองเท้าสานส้นเตี้ยของเธอพร้อมกับถาม “ใส่รองเท้าสูงเป็นไหม”

“ใส่ได้ แต่ฉันเห็นว่าตัวเองสูงอยู่แล้ว เลยไม่ชอบใส่รองเท้าสูงน่ะ”

ชายหนุ่มเหล่ตามองเธออย่างหมิ่นๆ “อย่างคุณน่ะ อย่างมากก็ร้อยหกสิบเจ็ดร้อยหกสิบแปดเองมั้ง อย่างนี้ไม่เรียกสูงนะ ต้องร้อยเจ็ดสิบห้าขึ้นไปโน่น ถึงจะใช้คำนั้นได้”

“ผู้ชายไทยไม่ได้ตัวสูงโย่งอย่างคุณทุกคนนี่นา ขืนฉันใส่รองเท้าเสริมเข้าไปอีก คราวนี้ละได้เป็นยักษ์ปักหลั่นตัวจริงเลย ทั้งสูงทั้งใหญ่ คนเจอเขาจะพานนึกว่าเป็นกำแพงเอานะ”

โนแอลหัวเราะหึๆ “คุณใส่สูงสักสองถึงสามนิ้วได้ เลือกรองเท้าที่ส้นแหลมเพรียว มันจะช่วยให้คุณดูขายาวขึ้น จำไว้ด้วยล่ะ ผมจะสอนเรื่องพวกนี้แค่ครั้งเดียวนะ”

นักเรียนวิชาแต่งตัวยกนิ้วชี้จีบกับนิ้วโป้ง แล้วชูขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าตกลง

ชายหนุ่มชี้เสื้อผ้าแต่ละชนิดบนราว แล้วสอนเคล็ดลับการเลือกให้โมนาทีละชิ้น เขาจับคู่เสื้อผ้าหลายชุดให้เธอเข้าไปลองสวมออกมาให้ดู แบบไหนที่พอใจ เจ้าหล่อนก็เลือกสีและสั่งซื้อเป็นที่เพลิดเพลิน

โนแอลหยิบเชิ้ตสีเทากับกางเกงสีกากีซึ่งโมนาลองเป็นชุดแรกๆแยกออกจากกองมาส่งให้พนักงาน สั่งเป็นภาษาอังกฤษช้าๆ “ช่วยรีดชุดนี้ให้เลยได้ไหมครับ ผมอยากให้เธอเปลี่ยนชุดไปเลย ส่วนที่เหลือนั่นใส่ถุงมาครับ”

เมื่อพนักงานหอบเสื้อผ้าทั้งหมดไปคิดเงิน โมนาก็เอนตัวมาหาเขา “พวกพนักงานตรงโน้นเขามองเรากันใหญ่เลยโนแอล สงสัยเขานึกว่าคุณเป็นแฟนฉัน”

“ตอนไปซื้อเสื้อผ้าออกกำลังกายก็เคยถูกมองมาแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ” จอมกวนย้อนถามด้วยสีหน้ายียวน

“ไม่ชินหรอก แต่ชอบนะ” โมนาสบตาชายหนุ่ม “ผู้หญิงที่เป็นแฟนคุณต้องเป็นคนที่โชคดีจริงๆเลย”

“ไม่กี่วันก่อนคุณยังหาว่าผมเผด็จการเอาแต่ใจอยู่เลย ทำดีชดใช้นิดหน่อย ผมกลายเป็นเทพบุตรแล้วเรอะ"

“นั่นฉันประชดย่ะ ก็คุณชอบแกล้งฉันนี่นา แต่ความจริงแล้วคุณน่ะทั้งเก่ง ฉลาด หล่อสุดๆ แถมยังทำกับข้าวเก่งอีกด้วย ถามจริงนะ คุณมีข้อเสียบ้างไหม”

“มี! เวลาผมรักใคร ผมรักจริง”

“อี๋...น้ำเน่าละ แบบนี้มันเป็นข้อเสียตรงไหนไม่ทราบยะ”

“ก็เวลาผมรักใคร ผมจะรักแบบไม่สนใจเหตุและผลใดๆทั้งสิ้นไง ผมถึงเลือกมาก กว่าจะยอมรักใครสักคน”

“ฉันอยากให้ผู้ชายของฉันคิดแบบคุณบ้างจัง”

“คุณมีสเป็คสูงอย่างนี้นี่เอง ถึงได้เป็นโสดมาจนป่านนี้น่ะ”

“แหม...พ่อคนสเป็คต่ำ ทำมาประชดฉันยังกับตัวเองมีแฟนแล้วงั้นละ คุณก็ยังโสดเหมือนกันนั่นแหละ อายุก็ตั้งเท่าไหร่แล้ว คุณน่ะวิกฤติกว่าฉันอีกนะ รู้ตัวบ้างหรือเปล่า”

“ถ้าคุณไม่กลัวอาถรรพ์ซุ้มเล็บมือนาง ผมเชื่อว่าคุณก็คงไม่อยากรีบแต่งงานเหมือนกันแหละ ชีวิตคนโสดมันมีความสุขจะตาย”

เขาพูดถูกทุกประการ โมนาจึงได้แต่อึ้งเพราะเถียงไม่ออก

พนักงานนำชุดที่รีดเสร็จแล้วใส่ไม้แขวนมาให้ หญิงสาวจึงเข้าไปใช้ห้องลองผลัดเสื้อผ้าเป็นชุดสวยสุดผอมเพรียวอีกครั้ง พนักงานรับเสื้อผ้าชุดเก่าของเธอไปใส่ถุงให้ด้วยกิริยานอบน้อม

โมนาเซ็นสลิปบัตรเครดิต จากนั้นแบ่งถุงช็อปปิ้งจากคนข้างตัวมาช่วยถือ ครั้นออกจากร้านด้วยกันจึงเอนไปกระซิบบอกชายหนุ่ม “ฉันไม่เคยรู้สึกดีทั้งที่ยังอ้วนๆแบบนี้มาก่อนเลย คุณเชื่อไหม”

“เพราะคุณดื้อไง ไม่ยอมทดลองแต่งตัวแนวใหม่ๆ นี่ถ้ากล้าหยิบเสื้อผ้าเข้ารูปพวกนี้ไปลอง คุณก็คงแต่งตัวเก่งไปตั้งนานแล้ว เสื้อผ้าน่ะ...เขาให้ลองฟรี ไม่คิดเงิน มองดูจากในไม้แขวนมันอาจจินตนาการไม่ออก คุณต้องหัดเข้าแผนกเสื้อผ้าผู้หญิง ลองให้บ่อย ให้มาก แล้วคุณจะเริ่มจับทางได้เองแหละ ว่าควรแต่งตัวยังไงถึงจะเหมาะกับตัวเอง”

“เจ้าค่า...เจ้านาย!” โมนาลากเสียงประชด ดวงตาตวัดค้อนคนขี้บ่นอย่างล้อเลียน

ระหว่างพักดื่มกาแฟ โนแอลก็สั่ง “ผมรู้ว่าคุณมีเงิน แต่ถ้าเขาอาสาจะควักกระเป๋า คุณต้องปล่อยให้เขาจ่าย ไม่ต้องทำเป็นคนยุติธรรมยื้อขอแชร์ด้วยล่ะ มันจะทำให้ผู้ชายเสียหน้า เข้าใจไหม”

ครั้นโมนาพยักหน้า อีกฝ่ายจึงเลื่อนกระดาษที่จดหัวข้อเรียงไว้เป็นประเด็นแยกทีละบรรทัดมาตรงหน้าหญิงสาว พร้อมกำชับ “นี่เป็นหัวข้อที่เหมาะจะพูดคุยในเดตแรก ไม่ได้บังคับตายตัวว่าต้องคุยเรียงลำดับหนึ่งสองสามสี่ อยากคุยเรื่องไหนก่อนก็ได้ โยงเรื่องให้แนบเนียนหน่อยก็พอ ขออย่างเดียว...อย่าคุยนอกเหนือไปจากนี้ล่ะ”

“งานอดิเรก...” โมนาอ่านออกเสียงแล้วเงยขึ้น “ฉันรู้ว่าคุณกฤตชอบทำกับข้าว ยังต้องคุยเรื่องนี้อีกเหรอ”

“รู้แล้ว แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ได้ อีกอย่างเขาอาจจะมีงานอดิเรกอื่นนอกจากทำกับข้าวนี่ จำไว้ว่าผู้ชายน่ะอีโก้จัด เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ฉลาดกว่าเขาหรอก บางทีคุณก็ต้องแกล้งโง่บ้าง”

“โอเค แกล้งโง่ ฉันจะจำไว้” โมนาหลิ่วตาล้อเลียน “แต่ฉันรู้ทันคุณอย่างเดิมได้ใช่ไหม”

“เชิญตามสบายเถอะแม่คุณ!” โนแอลกระแทกเสียงด้วยความหมั่นไส้


(จบครึ่งแรก)



สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 พ.ย. 2556, 03:14:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 พ.ย. 2556, 03:14:32 น.

จำนวนการเข้าชม : 1637





<< ตอนที่ ๑๓ (จบตอน)   ตอนที่ ๑๔ (จบตอน) >>
สิริณ 14 พ.ย. 2556, 03:39:58 น.
มีนักอ่านหลายท่านเริ่มเดาแนวเรื่องกันอย่างสนุกสนาน อิอิ
ขอบคุณค่ะ รู้สึกดีจัง เหมือนเรากำลังชิงไหวชิงพริบกัน
คนอ่านก็เดาใจคนเขียน
คนเขียนก็ต้องพยายามให้คนอ่านเดาไม่ถูก 55555

สำหรับความคิดเห็นในตอนก่อนหน้า
บอกได้เลยว่า...มีคนเดาใกล้เคียงกับตัวเรื่องแล้วหนึ่งคน
แต่...ก็แค่ใกล้เคียงค่ะ
ยังมีอะไรที่คาดไม่ถึงรออยู่ในกล่องอีกเพียบ
เรามาค่อยๆแกะริบบิ้นออกทีละิชิ้น
เพื่อชมของที่อยู่ในกล่องกันนะเออ ^_^'

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่แวะมาติดตามผลงานกันสม่ำเสมอนะคะ
ขอบคุณมากเป็นพิเศษสำหรับท่านที่ช่วยกัน "ชอบก็จิ้มเลย"
และท่านที่คอมเม้นต์นี่...ขอบคุณที่ซู้ดดดดด _/\_

การเขียนแล้วมีคนอ่านนี่จัดเป็นความสุขแล้วนะ
แต่ถ้านักอ่านอ่านแล้วชอบ อ่านแล้วอยากบอกต่อ อ่านแล้วมาเม้าท์มอยกันด้วย
ต้องบอกว่าเป็นที่สุดของความสุขของสิริณจริงๆนะเออ ♥ ♥ ♥


konhin 14 พ.ย. 2556, 03:42:45 น.
วัวพันหลักซะแล้วโนเอล


Pat 14 พ.ย. 2556, 05:00:33 น.
เดี๋ยวก็ตกหลุมที่ตัวเองวางไว้หรอกโนแอล (รักแล้วรักจริงไท่สนใจเหตุและผล)


sumitt 14 พ.ย. 2556, 06:33:18 น.
ร้กโนแอล ที่ซู้ด


ดวงมาลย์ 14 พ.ย. 2556, 09:24:16 น.
กรี๊ดดด อ่านไปอ่านมา หลงรักโนแอลเข้าแล้ว! อยากเป็นถังถัง หุ่นก็พอฟัดพอเหวี่ยง โนแอลคงหลงรักได้ไม่ยาก ฮ่าๆๆๆๆ


sai 14 พ.ย. 2556, 15:10:27 น.
โนแอลลลลคร้าาาา มาเป็นแฟชั่นนิสต้าให้เค้าบ้างสิตัวเองงงง


Zephyr 14 พ.ย. 2556, 17:56:25 น.
ชอบไอ้ รักแล้วรักจริง ไม่สนเหตุผลนี่ละ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด จะติสไปไหน โนแอล แค่นี้คนก็หลงกันแย่แล้ว
มาเลือกเสื้อให้เค้ามั่ง
จะเข้าใจผิดกันยังงี้อีกนานมั้ย น้อ
มันเหมือนคลุมเครือ บรรยากาศ โนแอล ลิซ่ามันไม่เหมือนเดิม
เอาเวลาเก่าๆๆคืนมาๆๆๆๆๆๆ
ไอ้พวกขบวนการระวังเถอะ ชิๆๆๆๆ


goldensun 14 พ.ย. 2556, 17:58:04 น.
ท่าทางโมนาจะมองข้ามโนแอลเอาจริงๆนะ คุยกันที ดูเพื่อนกันจริงๆ
โนแอลเริ่มหึงแบบไม่รู้ตัว ทั้งคนโดนหึงก็ไม่รู้เหมือนกันซะด้วย ใครจะปรี๊ดแตกก่อนกัน


ree 14 พ.ย. 2556, 18:44:06 น.
ยังสงสัยว่าทำไมโมนาถึงเพิ่งมีคนมารุมจีบเอาเฉพาะตอนนี้


นักอ่านเหนียวหนึบ 14 พ.ย. 2556, 22:52:47 น.
ยัยโม้น่า เด๋วเทอจิต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่า!!!!!
คุยกับใครก็ไม่สนุกเหมือนเฮียโน
เรื่องอะไรก็ไม่น่าสนใจ ถ้าไม่ใช่เฮียโน
ทำอะไร ก็ขัดหู ขัดใจ ไม่เหมือนเฮียโน
เชอะ เด๋วจะจิ๊กเฮียโนมาไว้บ้านเค้าซะเลย!!!!
ไม่ได้ลำเอียงนะค้าาา แต่สองมาตรฐานฟุ่ดๆ ค่าาาา
5555


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account