♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๑๔ (จบตอน)
หลังจากช่วยเพื่อนร่วมชั้นเรียนเลือกหนังสือได้ตามที่ต้องการเรียบร้อยแล้ว กฤตก็ถือตำราทำอาหารเล่มใหญ่ติดมือมาที่เคาน์เตอร์ชำระเงิน เขาเสนอตัวชำระค่าหนังสือให้เธอ ซึ่งโมนาก็ตอบรับตามที่ ‘ครูฝึกเสน่ห์’ สอนมา
กฤตรอพนักงานห่อปกใส่ถุงเรียบร้อยแล้ว จึงรับหนังสือมาส่งให้โมนา “ของที่ระลึกที่เราได้มาพบกันครับ”
ดวงหน้ากลมยิ่งอิ่มเอิบเมื่อหญิงสาวรับหนังสือไปพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ขอบคุณค่ะ แหม...คุณกฤตนี่ทำตัวเป็นทางการจัง โมไปไม่เป็นเลยนะคะ”
“ไม่เป็นทางการเลย ผมรู้สึกโชคดีที่มีคุณโมเป็นเพื่อนน่ะ ปกติในห้องมีแต่แม่บ้าน เรียนเสร็จก็ต้องรีบกลับเพราะสามีมารอรับ” เพิ่งจะมีคุณนี่แหละที่เป็นสาวโสด สดใส แถมยังอัธยาศัยดีอีกด้วย เขาละประโยคสุดท้ายไว้ในใจ
“คุณกฤตเป็นคนใจดีจริงๆ พูดให้โมรู้สึกดีได้ขนาดนี้เนี่ย” เสียงหัวเราะของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกว่าโลกนี้สว่างขึ้นเป็นกอง กฤตมองสตรีที่เดินเคียงข้างด้วยความชื่นชม วันนี้โมนาสวยกว่าครั้งแรกที่พบกันในห้องเรียนจนเขาแทบจำไม่ได้ เชิ้ตตัวหลวมกับกางเกงขาบานสีเข้มที่เธอสวมคราวก่อนน่าจะถูกจับไปประหารนัก เพราะมันซ่อนทรวดทรงองค์เอวของผู้หญิงคนนี้ไว้ภายใต้เนื้อผ้าเชยๆแก่ๆจนเขาเกือบมองข้ามไปแล้ว
“คุณโมรู้ตัวไหมครับว่าวันนี้คุณโมน่ารักมาก” กฤตโพล่งออกไปอย่างอดไม่ได้
“คะ คุณกฤตว่ายังไงนะคะ” คนฟังตาโต ท่าทางบอกชัดว่าแปลกใจ
“ทำไมต้องทำท่าประหลาดใจอย่างนั้นด้วยครับ คุณโมน่าจะฟังคำชมพวกนี้จนเบื่อแล้วมากกว่า”
“โหย...ใครว่าล่ะคะ คุณกฤตเป็นคนแรกเลยต่างหากที่ให้กำลังใจโมอย่างนี้” เขาชอบเวลาโมนายิ้ม ดวงตาเธอเหมือนมีดาวพราวระยับกะพริบพรายอยู่ในนั้นเลยทีเดียว
“สงสัยคนรอบตัวคุณโมจะสายตาไม่ดี คงต้องแนะนำให้รีบไปตัดแว่นกันแล้วละครับ” กฤตเอาใจแล้วก็อมยิ้มด้วยความพอใจ เมื่อเห็นหญิงสาวก้มหน้าหลบตาทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคง...อาย!
“เอ้อ...ไหนๆคุณกฤตก็ซื้อหนังสือให้โมแล้ว ถ้าอย่างนั้นขอโมเลี้ยงข้าวคุณกฤตสักมื้อเป็นการตอบแทนดีไหมคะ” เมื่อเธอเงยขึ้นอีกครั้ง โมนาก็เสนอด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
ชายหนุ่มยิ้มรับด้วยความสมใจ “ผมขอไม่รับเลี้ยงได้ไหม ให้เป็นหน้าที่ของผมดีกว่า วันนี้แค่คุณโมยอมออกมาเป็นเพื่อนผม ผมก็ยินดีมากแล้ว”
“ได้ยังไงคะ โมเกรงใจแย่เลย อย่างนี้วันหลังโมก็ไม่กล้ารับนัดคุณกฤตกันพอดี”
“รับนัดเถอะครับ โอกาสหน้าผมจะทำอาหารให้คุณโมทาน จะได้อวดฝีมือด้วยว่าผมเรียนเก่งขนาดไหน”
หลังจากต่อรองกันไม่กี่คำ เขาก็พาโมนามายังร้านอาหารอิตาลีในห้าง กฤตจับตามองท่าทางที่หญิงสาวอ่านรายการอาหารด้วยความชื่นชม มาดเธอดี กิริยาท่าทางก็นุ่มนวล พูดจาอ่อนโยน ไม่ดูกระด้างแข็งกร้าวจนน่าหงุดหงิด
ตลอดสองชั่วโมงจากนั้น โมนาชวนคุยอย่างสนุกสนาน เธอช่างซักช่างถาม ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญและไม่อยากให้มื้ออาหารจบลงเลย
หลังเรียกพนักงานเก็บเงินตอนหนึ่งทุ่ม เขาพยายามชวนเธอไปดื่มกาแฟหรือทานไอศกรีมด้วยกันต่อ แต่หญิงสาวตอบปฏิเสธ โดยให้เหตุผลว่าต้องเตรียมตัวไปทำงานในวันรุ่งขึ้น เขาจึงยอมรามือแต่โดยดี สำหรับผู้หญิงวัยยังไม่ถึงสามสิบที่สำเร็จการศึกษาระดับดอกเตอร์จากอเมริกาและดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการเงินของบริษัทยักษ์ใหญ่จากฝรั่งเศส ต้องบอกว่าเขาไม่อยากขัดใจหรือทำให้เธอไม่พอใจแน่นอน
กฤตเสนอตัวจะขับรถไปส่งเธอถึงบ้าน แต่โมนายิ้มอ่อนๆ ปฏิเสธเสียงหวาน “อย่าเลยค่ะคุณกฤต โมว่าจะไม่เหมาะ เราเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานเลย”
เขาพอรู้ตัวอยู่เหมือนกันว่าออกจะ ‘รุก’ หนักไปหน่อย จึงยอมง่ายๆ “งั้นไว้เจอกันที่ห้องเรียนวันเสาร์นะครับ”
โมนายืนกรานให้แยกกันตรงหน้าร้านอาหารนั่นเอง เขาไม่อยากขัดใจ เพราะอยากจะสร้างความรู้สึกอันดีมากกว่า จึงโอนอ่อนตามความต้องการของอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย
กฤตมองตามหญิงสาวจนเธอลงบันไดเลื่อนลับสายตาไปแล้ว จึงเดาะกุญแจรถหมุนตัวแยกไปยังลานจอดรถบ้างด้วยความรู้สึกครึ้มอกครึ้มใจ
คงเป็นอย่างที่ใครๆว่าไว้ คนเป็นคู่กัน ไม่ต้องตามหา ดิ้นรนไขว่คว้า เพราะเมื่อจังหวะ โอกาส และเวลาเหมาะสม ‘ข้างบน’ ก็จะส่งคนที่ใช่มาให้เขา แม้ในสถานที่ที่กระทั่งตัวเขาเองก็คาดไม่ถึง!
หนุ่มลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสนั่งแกร่วอยู่ที่ร้านอาหารไทยแห่งนี้มาสามชั่วโมงกว่าแล้ว เขามองถุงช็อปปิ้งที่ขนซื้อมามากมายบนเก้าอี้ข้างตัวแล้วส่ายหน้า ไหล่หนาไหวนิดๆขณะก้มลงอ่านหนังสือในมือต่อ
“มาแล้วๆ รอนานไหมโนแอล” เสียงแจ๋วๆมีรอยหอบแทรกนิดๆดังขึ้น พร้อมกับที่เจ้าของเสียงนั่งแปะลงยังเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่
“ไม่นานเลยสักนิด” เขาย้ำเสียงเข้มประชด
“ขอโทษทีน้า ก็คุณกฤตชวนทานข้าวต่อ ฉันไม่รู้จะปลีกตัวมาโทร.บอกคุณยังไงนี่นา”
“ก็แล้วทำไมไม่ปฏิเสธไปล่ะ เขาชวนหนแรกก็ไปเลย มันดูกระตือรือร้นเกินไปนะ”
“ฉันเห็นคุณจดหัวข้อชวนคุยไว้ให้เยอะแยะ ก็นึกว่าคุณเตรียมไว้ให้คุยระหว่างกินข้าวนี่นา”
โนแอลโบกมืออย่างขี้เกียจเถียง “เอาเหอะๆ คุณต้องตะแบงจนชนะจนได้แหละ ผมรู้”
หญิงสาวบรรจงปั้นยิ้มหวาน “ฉันว่าคุณกฤตต้องปิ๊งฉันแน่ๆเลยนะโนแอล เขาชมว่าฉันน่ารักด้วยแหละ”
“วันก่อนตอนเจอกันที่โรงเรียนทำอาหาร เขาชมคุณหรือเปล่า” หากเมื่อครู่โมนากำลังอยู่ในความฝันแสนหวานสวยงดงามราวฟองสบู่ ชายหนุ่มก็เพิ่งเอาเข็มจิ้มให้มันแตกด้วยคำถามนี้เอง
โมนากลอกตาไปมา สุดท้ายจึงส่ายหน้า
“งั้นก็แปลว่าผู้ชายคนนี้ใช้ได้ อย่างน้อยเขาก็จริงใจ ไม่ใช่ว่าปากหวานไปเรื่อยโดยไม่สนใจความเป็นจริง”
คนฟังหน้าชื่น “จริงเหรอ ฉันนึกว่าคุณจะบอกว่าเขาชมเสื้อผ้าฉัน ไม่ได้ชมฉันซะอีก”
“นั่นก็ถูกนะ เขาชมว่าคุณแต่งตัวแบบนี้น่ารัก” โนแอลพยักพเยิดไปยังถุงเสื้อผ้าบนเก้าอี้ข้างๆ “เอาพวกนี้มาหัดสลับมิกซ์แอนด์แมตช์ให้บ่อยเข้า เดี๋ยวคุณก็จะน่ารักทุกวันเองแหละ”
“ฉันก็คงจะใส่เฉพาะวันที่ไปเรียนทำอาหารเท่านั้นแหละ วันทำงานยังไงก็ต้องใส่สูท เดี๋ยวไม่น่าเชื่อถือ”
ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ทำท่าเหมือนจะค้าน แต่สุดท้ายก็พยักหน้า “ผมเพิ่งรู้วันนี้เองว่าชุดสูทพวกนั้นน่าเชื่อถือ เพราะถ้าเป็นที่ปารีส เสื้อผ้าพวกนั้นทำให้คุณเหมือนป้าจอมเฮี้ยบจนไม่มีใครกล้าขัดใจคุณมากกว่า!”
(จบตอน)
กฤตรอพนักงานห่อปกใส่ถุงเรียบร้อยแล้ว จึงรับหนังสือมาส่งให้โมนา “ของที่ระลึกที่เราได้มาพบกันครับ”
ดวงหน้ากลมยิ่งอิ่มเอิบเมื่อหญิงสาวรับหนังสือไปพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ขอบคุณค่ะ แหม...คุณกฤตนี่ทำตัวเป็นทางการจัง โมไปไม่เป็นเลยนะคะ”
“ไม่เป็นทางการเลย ผมรู้สึกโชคดีที่มีคุณโมเป็นเพื่อนน่ะ ปกติในห้องมีแต่แม่บ้าน เรียนเสร็จก็ต้องรีบกลับเพราะสามีมารอรับ” เพิ่งจะมีคุณนี่แหละที่เป็นสาวโสด สดใส แถมยังอัธยาศัยดีอีกด้วย เขาละประโยคสุดท้ายไว้ในใจ
“คุณกฤตเป็นคนใจดีจริงๆ พูดให้โมรู้สึกดีได้ขนาดนี้เนี่ย” เสียงหัวเราะของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกว่าโลกนี้สว่างขึ้นเป็นกอง กฤตมองสตรีที่เดินเคียงข้างด้วยความชื่นชม วันนี้โมนาสวยกว่าครั้งแรกที่พบกันในห้องเรียนจนเขาแทบจำไม่ได้ เชิ้ตตัวหลวมกับกางเกงขาบานสีเข้มที่เธอสวมคราวก่อนน่าจะถูกจับไปประหารนัก เพราะมันซ่อนทรวดทรงองค์เอวของผู้หญิงคนนี้ไว้ภายใต้เนื้อผ้าเชยๆแก่ๆจนเขาเกือบมองข้ามไปแล้ว
“คุณโมรู้ตัวไหมครับว่าวันนี้คุณโมน่ารักมาก” กฤตโพล่งออกไปอย่างอดไม่ได้
“คะ คุณกฤตว่ายังไงนะคะ” คนฟังตาโต ท่าทางบอกชัดว่าแปลกใจ
“ทำไมต้องทำท่าประหลาดใจอย่างนั้นด้วยครับ คุณโมน่าจะฟังคำชมพวกนี้จนเบื่อแล้วมากกว่า”
“โหย...ใครว่าล่ะคะ คุณกฤตเป็นคนแรกเลยต่างหากที่ให้กำลังใจโมอย่างนี้” เขาชอบเวลาโมนายิ้ม ดวงตาเธอเหมือนมีดาวพราวระยับกะพริบพรายอยู่ในนั้นเลยทีเดียว
“สงสัยคนรอบตัวคุณโมจะสายตาไม่ดี คงต้องแนะนำให้รีบไปตัดแว่นกันแล้วละครับ” กฤตเอาใจแล้วก็อมยิ้มด้วยความพอใจ เมื่อเห็นหญิงสาวก้มหน้าหลบตาทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคง...อาย!
“เอ้อ...ไหนๆคุณกฤตก็ซื้อหนังสือให้โมแล้ว ถ้าอย่างนั้นขอโมเลี้ยงข้าวคุณกฤตสักมื้อเป็นการตอบแทนดีไหมคะ” เมื่อเธอเงยขึ้นอีกครั้ง โมนาก็เสนอด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
ชายหนุ่มยิ้มรับด้วยความสมใจ “ผมขอไม่รับเลี้ยงได้ไหม ให้เป็นหน้าที่ของผมดีกว่า วันนี้แค่คุณโมยอมออกมาเป็นเพื่อนผม ผมก็ยินดีมากแล้ว”
“ได้ยังไงคะ โมเกรงใจแย่เลย อย่างนี้วันหลังโมก็ไม่กล้ารับนัดคุณกฤตกันพอดี”
“รับนัดเถอะครับ โอกาสหน้าผมจะทำอาหารให้คุณโมทาน จะได้อวดฝีมือด้วยว่าผมเรียนเก่งขนาดไหน”
หลังจากต่อรองกันไม่กี่คำ เขาก็พาโมนามายังร้านอาหารอิตาลีในห้าง กฤตจับตามองท่าทางที่หญิงสาวอ่านรายการอาหารด้วยความชื่นชม มาดเธอดี กิริยาท่าทางก็นุ่มนวล พูดจาอ่อนโยน ไม่ดูกระด้างแข็งกร้าวจนน่าหงุดหงิด
ตลอดสองชั่วโมงจากนั้น โมนาชวนคุยอย่างสนุกสนาน เธอช่างซักช่างถาม ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญและไม่อยากให้มื้ออาหารจบลงเลย
หลังเรียกพนักงานเก็บเงินตอนหนึ่งทุ่ม เขาพยายามชวนเธอไปดื่มกาแฟหรือทานไอศกรีมด้วยกันต่อ แต่หญิงสาวตอบปฏิเสธ โดยให้เหตุผลว่าต้องเตรียมตัวไปทำงานในวันรุ่งขึ้น เขาจึงยอมรามือแต่โดยดี สำหรับผู้หญิงวัยยังไม่ถึงสามสิบที่สำเร็จการศึกษาระดับดอกเตอร์จากอเมริกาและดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายการเงินของบริษัทยักษ์ใหญ่จากฝรั่งเศส ต้องบอกว่าเขาไม่อยากขัดใจหรือทำให้เธอไม่พอใจแน่นอน
กฤตเสนอตัวจะขับรถไปส่งเธอถึงบ้าน แต่โมนายิ้มอ่อนๆ ปฏิเสธเสียงหวาน “อย่าเลยค่ะคุณกฤต โมว่าจะไม่เหมาะ เราเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานเลย”
เขาพอรู้ตัวอยู่เหมือนกันว่าออกจะ ‘รุก’ หนักไปหน่อย จึงยอมง่ายๆ “งั้นไว้เจอกันที่ห้องเรียนวันเสาร์นะครับ”
โมนายืนกรานให้แยกกันตรงหน้าร้านอาหารนั่นเอง เขาไม่อยากขัดใจ เพราะอยากจะสร้างความรู้สึกอันดีมากกว่า จึงโอนอ่อนตามความต้องการของอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย
กฤตมองตามหญิงสาวจนเธอลงบันไดเลื่อนลับสายตาไปแล้ว จึงเดาะกุญแจรถหมุนตัวแยกไปยังลานจอดรถบ้างด้วยความรู้สึกครึ้มอกครึ้มใจ
คงเป็นอย่างที่ใครๆว่าไว้ คนเป็นคู่กัน ไม่ต้องตามหา ดิ้นรนไขว่คว้า เพราะเมื่อจังหวะ โอกาส และเวลาเหมาะสม ‘ข้างบน’ ก็จะส่งคนที่ใช่มาให้เขา แม้ในสถานที่ที่กระทั่งตัวเขาเองก็คาดไม่ถึง!
หนุ่มลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสนั่งแกร่วอยู่ที่ร้านอาหารไทยแห่งนี้มาสามชั่วโมงกว่าแล้ว เขามองถุงช็อปปิ้งที่ขนซื้อมามากมายบนเก้าอี้ข้างตัวแล้วส่ายหน้า ไหล่หนาไหวนิดๆขณะก้มลงอ่านหนังสือในมือต่อ
“มาแล้วๆ รอนานไหมโนแอล” เสียงแจ๋วๆมีรอยหอบแทรกนิดๆดังขึ้น พร้อมกับที่เจ้าของเสียงนั่งแปะลงยังเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่
“ไม่นานเลยสักนิด” เขาย้ำเสียงเข้มประชด
“ขอโทษทีน้า ก็คุณกฤตชวนทานข้าวต่อ ฉันไม่รู้จะปลีกตัวมาโทร.บอกคุณยังไงนี่นา”
“ก็แล้วทำไมไม่ปฏิเสธไปล่ะ เขาชวนหนแรกก็ไปเลย มันดูกระตือรือร้นเกินไปนะ”
“ฉันเห็นคุณจดหัวข้อชวนคุยไว้ให้เยอะแยะ ก็นึกว่าคุณเตรียมไว้ให้คุยระหว่างกินข้าวนี่นา”
โนแอลโบกมืออย่างขี้เกียจเถียง “เอาเหอะๆ คุณต้องตะแบงจนชนะจนได้แหละ ผมรู้”
หญิงสาวบรรจงปั้นยิ้มหวาน “ฉันว่าคุณกฤตต้องปิ๊งฉันแน่ๆเลยนะโนแอล เขาชมว่าฉันน่ารักด้วยแหละ”
“วันก่อนตอนเจอกันที่โรงเรียนทำอาหาร เขาชมคุณหรือเปล่า” หากเมื่อครู่โมนากำลังอยู่ในความฝันแสนหวานสวยงดงามราวฟองสบู่ ชายหนุ่มก็เพิ่งเอาเข็มจิ้มให้มันแตกด้วยคำถามนี้เอง
โมนากลอกตาไปมา สุดท้ายจึงส่ายหน้า
“งั้นก็แปลว่าผู้ชายคนนี้ใช้ได้ อย่างน้อยเขาก็จริงใจ ไม่ใช่ว่าปากหวานไปเรื่อยโดยไม่สนใจความเป็นจริง”
คนฟังหน้าชื่น “จริงเหรอ ฉันนึกว่าคุณจะบอกว่าเขาชมเสื้อผ้าฉัน ไม่ได้ชมฉันซะอีก”
“นั่นก็ถูกนะ เขาชมว่าคุณแต่งตัวแบบนี้น่ารัก” โนแอลพยักพเยิดไปยังถุงเสื้อผ้าบนเก้าอี้ข้างๆ “เอาพวกนี้มาหัดสลับมิกซ์แอนด์แมตช์ให้บ่อยเข้า เดี๋ยวคุณก็จะน่ารักทุกวันเองแหละ”
“ฉันก็คงจะใส่เฉพาะวันที่ไปเรียนทำอาหารเท่านั้นแหละ วันทำงานยังไงก็ต้องใส่สูท เดี๋ยวไม่น่าเชื่อถือ”
ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ทำท่าเหมือนจะค้าน แต่สุดท้ายก็พยักหน้า “ผมเพิ่งรู้วันนี้เองว่าชุดสูทพวกนั้นน่าเชื่อถือ เพราะถ้าเป็นที่ปารีส เสื้อผ้าพวกนั้นทำให้คุณเหมือนป้าจอมเฮี้ยบจนไม่มีใครกล้าขัดใจคุณมากกว่า!”
(จบตอน)
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 พ.ย. 2556, 03:42:05 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 พ.ย. 2556, 03:42:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1591
| << ตอนที่ ๑๔ (ครึ่งแรก) | ตอนที่ ๑๕ (ครึ่งแรก) >> |
ree 15 พ.ย. 2556, 05:07:40 น.
โนแอลดูท่าจะรู้ตัวช้าแฮะ รอจนกฤตจีบติดค่อยร้อนรนหรือไง
โนแอลดูท่าจะรู้ตัวช้าแฮะ รอจนกฤตจีบติดค่อยร้อนรนหรือไง
konhin 15 พ.ย. 2556, 05:33:54 น.
สงสัยกลัวใจ ถ้าเกิดจับได้ว่าโมนาผิดจะได้(คิดว่า)ไม่เจ็บมาก หึๆๆ
สงสัยกลัวใจ ถ้าเกิดจับได้ว่าโมนาผิดจะได้(คิดว่า)ไม่เจ็บมาก หึๆๆ
sai 15 พ.ย. 2556, 06:13:40 น.
คุณกฤตน่ารักแหะ แอบปันใจจากโนแอลแล้วสิเรา555
คุณกฤตน่ารักแหะ แอบปันใจจากโนแอลแล้วสิเรา555
Zephyr 15 พ.ย. 2556, 12:43:37 น.
โห ลงทุนนั่งรอเลยเหรอ น่ารักอ่ะ โนแอล
นายยังไมเปิดใจรับฟังเสียงของมันอีกเร้อ
กว่าแม่จะได้หลาน คุณลูกชายจะรู้ตัวเมื่อไรละ
โห ลงทุนนั่งรอเลยเหรอ น่ารักอ่ะ โนแอล
นายยังไมเปิดใจรับฟังเสียงของมันอีกเร้อ
กว่าแม่จะได้หลาน คุณลูกชายจะรู้ตัวเมื่อไรละ
goldensun 15 พ.ย. 2556, 18:50:31 น.
ขนาดโนแอลระแวงว่าโมมีส่วนร่วมทุจริต ยังเผลอใจไปแล้ว ถ้าไม่ระแวง จะรุกไปแล้วรึยัง
แล้วรู้สึกยังไง ต้องงัดความน่ารักของโมมาโชว์คู่แข่ง
ขนาดโนแอลระแวงว่าโมมีส่วนร่วมทุจริต ยังเผลอใจไปแล้ว ถ้าไม่ระแวง จะรุกไปแล้วรึยัง
แล้วรู้สึกยังไง ต้องงัดความน่ารักของโมมาโชว์คู่แข่ง
นักอ่านเหนียวหนึบ 15 พ.ย. 2556, 20:26:38 น.
อิตากฤตต้องมาไม่ดีแน่ๆ
โมนาเธอต้องฉลาดๆ นะ เธออย่าไปหลงกลอิตาผู้ชายหว่านเบ็ดนะ
สงสารโนแอล ถ้ารู้งี้ แอบตามไปด้วยก็ดี โนแอลจิได้มีเพื่อนนั่งเล่น 55555
อิตากฤตต้องมาไม่ดีแน่ๆ
โมนาเธอต้องฉลาดๆ นะ เธออย่าไปหลงกลอิตาผู้ชายหว่านเบ็ดนะ
สงสารโนแอล ถ้ารู้งี้ แอบตามไปด้วยก็ดี โนแอลจิได้มีเพื่อนนั่งเล่น 55555
อุ้มสม 15 พ.ย. 2556, 20:38:51 น.
แวะมาส่งกำลังใจให้พี่เวย์... เค้ารอสอยอ่านแบบรูปเล่มเลย ^^
แวะมาส่งกำลังใจให้พี่เวย์... เค้ารอสอยอ่านแบบรูปเล่มเลย ^^