เกมรักนักสืบ
เมื่อผู้ต้องสงสัยเป็นถึงเจ้าของโรงแรมสุดหรูมาดเข้ม นักสืบสาวจึงต้องหาทางเข้าใกล้เพื่อล้วงความลับแบบเนียนๆ แต่ยิ่งสืบลึกลงไป...เธอกลับไม่อยากให้เขาเป็นฆาตกรเสียนี่
Tags: นักสืบ สาริน ลินิน
ตอน: ตอนที่ 7 40%
หลังแก้ตัวเรื่องที่แอบอู้งานไปสวมบทเชอร์รี่อยู่หนึ่งชั่วโมง บัวบูชาก็ถูกจับตามองจากสอางค์ แต่เพราะงานออกมาดี เป็นระเบียบเรียบร้อยไร้ที่ติ สอางค์จึงเลิกจับผิดในที่สุด
“ห้องคุณทัชภูมิ เติมของครบรึยัง”
“เอ่อ…ห้องนั้นยังไม่ได้เข้าไปจ้า ก็คุณทัชภูมิยังทำงานอยู่ ข้าวแต๋นเลยไม่กล้าไป คุณท่านน่ะดุออกจะตายไป” ปากตอบแต่มือยังทำงานไปด้วย เพราะวันนี้เอาเปรียบเวลางานคนอื่นตั้งแต่เช้า
“รู้ก็ดีแล้วว่าท่านดุ จะได้ไม่ทะเล่อทะล่าไปชนรถท่านเข้า เป็นรอยรึเปล่าก็ไม่รู้”
“แหม๊ ป้า ระหว่างคนกับรถ อย่างไหน้มันสำคัญกว่ากัน พูดซะเสี้ยเลย” บัวบูชาบ่นอุบ ทำให้สอางค์หัวเราะขึ้นแล้วสอนให้
“คนน่ะมันสำคัญกว่าเหล็กพวกนั้น แต่สำหรับคนจนๆ อย่างเรา อย่าเอาไปเปรียบเลยว้า”
“เดี๋ยวสักวันฉันจะรวยให้ป้าดู” คนตอบเชิดหน้าราวมั่นใจนักหนา แต่คนฟังส่ายหน้า
“ทำงานไป อย่ามัวโอ้เอ้ บอกว่าไปทำความสะอาดห้องคุณอรนภามา หายไปตั้งชั่วโมงนะเอ็ง แอบหลับรึเปล่า” สอางค์ยังชี้หน้าคาดโทษ แม้ว่าผลงานของบัวบูชาจะเรียบร้อยถูกใจจนหายบ่นไปรอบหนึ่งแล้วก็ตาม คนถูกถามปฏิเสธจนลิ้นแทบพัน
“ไม่เลยป้า คนอย่างฉัน นังข้าวแต๋น ไม่เคยแอบหลับในเวลางาน ว่าแต๊…ไอ้รูปที่อยู่ในห้องคุณอรนภาน่ะ ที่ไม่ใช่รูปคุณทัชภูมิ มันรูปใครเร้อ” อดไม่ไหวที่จะใช้เวลาว่างเก็บข้อมูล สอางค์หรี่ตามองแล้วชี้หน้า
“รูปนั้นมันอยู่ในลิ้นชัก นี่แสดงว่าเอ็งแอบไปค้นของเธอ”
“เปล่านะป้า ก็ฉันกลัวว่ามันจะมีฝุ่นก็เลยเปิ้ดดู มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ส้าบานได้เลยจ้า ฮันแน่…. ป้ารู้ว่ามันอยู่ในลิ้นชัก อย่างนั้นก็แสดงว่า ป้าก็แอบเปิดดูเหมื้อนกันนะสิ” สถานการณ์พลิกกลับเมื่อบัวบูชาเป็นต่อ สอางค์ทำท่าอึกอัก เพราะตัวเองก็แอบเปิดดูเหมือนกัน
“ข้าก็คิดเหมือนเอ็ง”
“อย่างนั้นเราก็มีคดีติดตัวเหมื้อนกัน บ้อกมาเดี๋ยวนี้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” หญิงสาวทำหน้าขึงขัง “ไม่อย้างนั้น จะมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ ป้าจะเสี้ยการปกครองนะจะบอกให้”
“นังข้าวแต๋น นี่กล้าขู่ข้าเหรอวะ”
“จะบ้อกหรือไม่บ้อก”
“เออ บอกก็ได้ คุณวรกิจ น้องชายคุณทัชภูมิ”
“เขาสนิทกับคุณอรนภามากเลยเหรอป้า ก้อดคอกันเชียว” บัวบูชาเริ่มชวนนินทา เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนช่างพูด ขอแค่มีคนเริ่มต้นชวนก่อนเท่านั้น
“หลังๆ ก็ไปไหนด้วยกัน แต่จะแปลกอะไรละวะที่คนเราจะพาว่าที่พี่สะใภ้ไปไหนมาไหน ก็คุณทัชภูมิมีเวลาว่างกับใครเขาที่ไหน” สอางค์บอกอย่างรู้ดี
เป็นอันว่าวรกิจสนิทสนมกับอรนภาในช่วงหลัง จะต้องสนิมกันมากถึงได้ถ่ายรูปแนบชิดกันขนาดนั้น และทำให้ทัชภูมิคิดว่าแฟนตัวเองบินไปอังกฤษเพื่อไปหาน้องชาย ความสัมพันธ์ดูยุ่งเหยิงอีรุงตุงรังไปหมด สมองบัวบูชาขบคิดเส้นเกี่ยวโยงอย่างรวดเร็ว
ทัชภูมิ → อรนภา → กรกนก → หญิงนิรนามเจ้าของเสื้อในห้องทัชภูมิ
อรนภา → ทัชภูมิ → วรกิจ → ผู้กำกับบ่วงมนตรา
“คุณวรกิจเขามาบ่อยไหมป้า”
“ปีละครั้งสองครั้ง ทำไมเอ็งถามซอกแซกจริงวะ นังแต๋น”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันก็เห็นว่าท่านหล๊อดี” บัวบูชาทำหน้าเคลิ้มฝันเลยโดนหยิกไปทีหนึ่ง
“ฝันไปรึเปล่ายะนังแต๋น ฉันเพิ่งสอนเรื่องคนเรามีค่าไม่เท่ากันไปหยกๆ ริอ่านคิดการณ์ไกล เมื่อวานที่โดนรถชนน่ะ เอ็งตั้งใจรึเปล่า เดี๋ยวจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า” สอางค์หรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ เห็นข้าวแต๋นโก๊ะๆ แบบนี้ ท่าทางเจ้าเล่ห์แสนกลไม่เบาเลย
“โธ้…คิดอะไรอย้างนั้นละป้า ฉันจะไปคิดอะไรอย้างนั้นได้ยังไง เวรกรรมแท้ๆ ก็แค่แอบหลงรักในใจ ไม่มีอะไรเกินเลย ถึ้งอยากมี ท่านก็ไม่ส้นฉันหรอก”
“เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว ข้าเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน เห็นว่ามาจากบ้านนอกเหมือนกัน ไม่อยากให้เอ็งใฝ่สูงเกินตัว ถ้าอยากมีแฟนนักละก็ เดี๋ยวข้าหาให้”
“ขอบใจจ้า” บัวบูชาไหว้ปลกๆ
เสียงเปิดประตูแบบผลักเข้ามา นาสวรรค์ถือถุงพลาสติกสีขาวเข้ามาด้วยพลางยื่นให้ บัวบูชารีบรับมา จำได้ว่าเธอถือมันออกมาจากห้องแม่บ้าน เป็นชุดฟอร์มชุดใหม่ที่ได้มาเพิ่ม แต่เพราะถูกรถเฉี่ยว เอ๊ย…ตั้งใจให้เฉี่ยวจึงลืมมันเสียสนิท
“ฉันนึกว่ามันห้ายไปแล้วเสียอีก”
“คุณทัชภูมิฝากไว้กับประชาสัมพันธ์มาให้ ข้าวแต๋น…เฟื่องมันเห็นเธอไปกินก๋วยเตี๋ยวกับคุณทัชภูมิ จริงเหรอ” นาสวรรค์ถามขึ้นทำให้สอางค์หันมามองเช่นกัน
“จริงเหรอวะ”
“โธ้ ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ก็แค่กินก๋วยเตี๋ยวกับเจ้านายแค่นี้เอง ท่านขับรถชนฉัน ก็แค่เลี้ยงปล้อบใจ ไม่มีอะไรเลย” บัวบูชาบอกแล้วหันไปก้มหน้าก้มตาทำงาน นาสวรรค์มองตาม หัวใจอดร้อนรุ่มขึ้นมาไม่ได้ พยายามไม่อิจฉาแต่ก็อดไม่ได้
สาวบ้านนาอย่างเธอ มีใครบ้างไม่อยากได้ผู้ชายที่เพียบพร้อมเหมือนพระเอกในนิยายมาครอง หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่คนต่ำต้อยเหมือนกันกับเธอก็คงไม่รู้สึกอะไร หากเทียบกับดาราสาวอย่างอรนภา ที่มีคนบอกว่าเป็นหญิงคนรักของทัชภูมิ เธอคงเทียบไม่ติด แต่ถ้าเป็นข้าวแต๋นละก็ เธอสวยกว่าเป็นไหนๆ
หลังเลิกงาน บัวบูชารีบโทรรายงานความคืบหน้ากับภูมิชญา และเธอเองก็อยากรู้ความคืบหน้าของฝ่ายนั้นเช่นเดียวกัน
“สรุปว่ารถคันนั้นเป็นของนายทัชภูมิแน่นอน” ภูมิชญาตาโต ดูภายนอกเขาเป็นชายหนุ่มผู้แสนอบอุ่น มุ่งทำงานจนติดอันดับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงทั้งที่อายุแค่นี้ ใครจะรู้ว่าภายในเป็นผู้ชายที่น่ากลัวมากคนหนึ่ง เขาเป็นคนรับตัวอรนภาไป จากนั้นดาราสาวก็หายตัวไป จะให้คิดเป็นอะไรได้
“เกือบเต็มร้อย เลขทะเบียนลงท้าย 44 สีดำ เขามีน้องชายคนหนึ่ง ท่าทางสนิทสนมกับอรนภา บัวก็เลยสงสัยว่าเขาอาจจะโกรธแค้นเรื่องนี้ จนเป็นมูลเหตุให้…”
“ฆาตกรรม” ภูมิชญาต่อให้
“อันนั้นไม่อยากฟันธงค่ะ บางทีอรนภาอาจจะถูกขังไว้ที่ไหนสักแห่ง บอกตามตรงนะคะ บัวยังหาพิรุธนายทัชภูมิไม่เจอ ดูยากจริงๆ ”
“ขนาดนั้นเชียว พี่ไม่เคยเห็นบัวบ่นว่าใครดูยากแบบนี้เลย”
“นายคนนี้ขั้นเทพเลยละค่ะ แล้วทางนั้นละคะ”
“นายดนุกร ดูแล้วไม่มีมูลเหตุในการทำร้ายอรนภาเลย ก็แค่ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เรื่องงานแล้วก็เรื่องผู้ชาย คงไม่ถึงขนาดฆ่าแกงกัน ส่วนมยุราก็ยิ่งแล้วใหญ่ ยายนั่นกลัวตำรวจจนขี้ขึ้นสมอง เพราะเคยถูกจับไพ่เมื่อก่อนเข้าวงการ กลัวตำรวจจำได้แล้วเอาไปแฉ”
“อย่างนั้นก็เหลือนายทัชภูมิคนเดียวเลยที่น่าสงสัย ตอนนี้บัวกำลังเข้าตีสนิทกับเขา จะตามติดทุกฝีก้าว ถ้าเขาขังอรนภาเอาไว้ มันก็ต้องมีไปหาบ้าง”
“แล้วถ้าอรนภาตายแล้ว”
“นี่แหละที่คิดหนัก ตอนนี้บัวติดเครื่องดักฟังไว้ที่รถกับห้องนอนเขา หวังว่าเขาจะสั่งงานกับลูกน้องให้เราได้ยิน ฆ่าคนตายมันไม่ใช่ฆ่าหมู ฆ่าไก่ บัวไม่เชื่อหรอกว่านายนั่นจะทำคนเดียวได้”
“ขอให้โชคดีแล้วกันนะ ตอนนี้พ่อกับแม่อรนภาก็เริ่มนั่งไม่ติด ทางตำรวจก็ได้เบาะแสอะไรไม่มาก ถ้าเราหาเจอก่อนละก็ ดังแน่” ภูมิชญาบอกขึ้น
“ไม่หวังดังหรอกค่ะ ขอแค่หาอรนภาเจอก็ดีแล้ว ตายจริง…” บัวบูชาเหลือบมองนาฬิกาฝาผนังภายในโรงแรม แล้วเอ่ยต่อ “จวนได้เวลานัดกับนายนั่นแล้วค่ะ ขอไปแต่งตัวก่อน”
หลังวางสายไปแล้ว บัวบูชาก็เลือกชุดเดรสสั้น คอคว้านลึก ปักเหลื่อมแพรวพราวทั้งชุดแต่ก็ดูเซ็กซี่เมื่อชุดสีดำขับผิวขาวผ่องนั้นให้ดูกระจ่าง หญิงสาวแต่งหน้าเข้มกว่าปกติ แต่ก็ดูสวยเพริศพริ้งชวนมอง เธอไม่เคยต้องลงทุนยั่วใครแบบนี้มาก่อน แต่ดูท่าทางนายทัชภูมิจะตื้อยากเอาการ
“ห้องคุณทัชภูมิ เติมของครบรึยัง”
“เอ่อ…ห้องนั้นยังไม่ได้เข้าไปจ้า ก็คุณทัชภูมิยังทำงานอยู่ ข้าวแต๋นเลยไม่กล้าไป คุณท่านน่ะดุออกจะตายไป” ปากตอบแต่มือยังทำงานไปด้วย เพราะวันนี้เอาเปรียบเวลางานคนอื่นตั้งแต่เช้า
“รู้ก็ดีแล้วว่าท่านดุ จะได้ไม่ทะเล่อทะล่าไปชนรถท่านเข้า เป็นรอยรึเปล่าก็ไม่รู้”
“แหม๊ ป้า ระหว่างคนกับรถ อย่างไหน้มันสำคัญกว่ากัน พูดซะเสี้ยเลย” บัวบูชาบ่นอุบ ทำให้สอางค์หัวเราะขึ้นแล้วสอนให้
“คนน่ะมันสำคัญกว่าเหล็กพวกนั้น แต่สำหรับคนจนๆ อย่างเรา อย่าเอาไปเปรียบเลยว้า”
“เดี๋ยวสักวันฉันจะรวยให้ป้าดู” คนตอบเชิดหน้าราวมั่นใจนักหนา แต่คนฟังส่ายหน้า
“ทำงานไป อย่ามัวโอ้เอ้ บอกว่าไปทำความสะอาดห้องคุณอรนภามา หายไปตั้งชั่วโมงนะเอ็ง แอบหลับรึเปล่า” สอางค์ยังชี้หน้าคาดโทษ แม้ว่าผลงานของบัวบูชาจะเรียบร้อยถูกใจจนหายบ่นไปรอบหนึ่งแล้วก็ตาม คนถูกถามปฏิเสธจนลิ้นแทบพัน
“ไม่เลยป้า คนอย่างฉัน นังข้าวแต๋น ไม่เคยแอบหลับในเวลางาน ว่าแต๊…ไอ้รูปที่อยู่ในห้องคุณอรนภาน่ะ ที่ไม่ใช่รูปคุณทัชภูมิ มันรูปใครเร้อ” อดไม่ไหวที่จะใช้เวลาว่างเก็บข้อมูล สอางค์หรี่ตามองแล้วชี้หน้า
“รูปนั้นมันอยู่ในลิ้นชัก นี่แสดงว่าเอ็งแอบไปค้นของเธอ”
“เปล่านะป้า ก็ฉันกลัวว่ามันจะมีฝุ่นก็เลยเปิ้ดดู มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ส้าบานได้เลยจ้า ฮันแน่…. ป้ารู้ว่ามันอยู่ในลิ้นชัก อย่างนั้นก็แสดงว่า ป้าก็แอบเปิดดูเหมื้อนกันนะสิ” สถานการณ์พลิกกลับเมื่อบัวบูชาเป็นต่อ สอางค์ทำท่าอึกอัก เพราะตัวเองก็แอบเปิดดูเหมือนกัน
“ข้าก็คิดเหมือนเอ็ง”
“อย่างนั้นเราก็มีคดีติดตัวเหมื้อนกัน บ้อกมาเดี๋ยวนี้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” หญิงสาวทำหน้าขึงขัง “ไม่อย้างนั้น จะมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ ป้าจะเสี้ยการปกครองนะจะบอกให้”
“นังข้าวแต๋น นี่กล้าขู่ข้าเหรอวะ”
“จะบ้อกหรือไม่บ้อก”
“เออ บอกก็ได้ คุณวรกิจ น้องชายคุณทัชภูมิ”
“เขาสนิทกับคุณอรนภามากเลยเหรอป้า ก้อดคอกันเชียว” บัวบูชาเริ่มชวนนินทา เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนช่างพูด ขอแค่มีคนเริ่มต้นชวนก่อนเท่านั้น
“หลังๆ ก็ไปไหนด้วยกัน แต่จะแปลกอะไรละวะที่คนเราจะพาว่าที่พี่สะใภ้ไปไหนมาไหน ก็คุณทัชภูมิมีเวลาว่างกับใครเขาที่ไหน” สอางค์บอกอย่างรู้ดี
เป็นอันว่าวรกิจสนิทสนมกับอรนภาในช่วงหลัง จะต้องสนิมกันมากถึงได้ถ่ายรูปแนบชิดกันขนาดนั้น และทำให้ทัชภูมิคิดว่าแฟนตัวเองบินไปอังกฤษเพื่อไปหาน้องชาย ความสัมพันธ์ดูยุ่งเหยิงอีรุงตุงรังไปหมด สมองบัวบูชาขบคิดเส้นเกี่ยวโยงอย่างรวดเร็ว
ทัชภูมิ → อรนภา → กรกนก → หญิงนิรนามเจ้าของเสื้อในห้องทัชภูมิ
อรนภา → ทัชภูมิ → วรกิจ → ผู้กำกับบ่วงมนตรา
“คุณวรกิจเขามาบ่อยไหมป้า”
“ปีละครั้งสองครั้ง ทำไมเอ็งถามซอกแซกจริงวะ นังแต๋น”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ฉันก็เห็นว่าท่านหล๊อดี” บัวบูชาทำหน้าเคลิ้มฝันเลยโดนหยิกไปทีหนึ่ง
“ฝันไปรึเปล่ายะนังแต๋น ฉันเพิ่งสอนเรื่องคนเรามีค่าไม่เท่ากันไปหยกๆ ริอ่านคิดการณ์ไกล เมื่อวานที่โดนรถชนน่ะ เอ็งตั้งใจรึเปล่า เดี๋ยวจะน้ำตาเช็ดหัวเข่า” สอางค์หรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ เห็นข้าวแต๋นโก๊ะๆ แบบนี้ ท่าทางเจ้าเล่ห์แสนกลไม่เบาเลย
“โธ้…คิดอะไรอย้างนั้นละป้า ฉันจะไปคิดอะไรอย้างนั้นได้ยังไง เวรกรรมแท้ๆ ก็แค่แอบหลงรักในใจ ไม่มีอะไรเกินเลย ถึ้งอยากมี ท่านก็ไม่ส้นฉันหรอก”
“เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว ข้าเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน เห็นว่ามาจากบ้านนอกเหมือนกัน ไม่อยากให้เอ็งใฝ่สูงเกินตัว ถ้าอยากมีแฟนนักละก็ เดี๋ยวข้าหาให้”
“ขอบใจจ้า” บัวบูชาไหว้ปลกๆ
เสียงเปิดประตูแบบผลักเข้ามา นาสวรรค์ถือถุงพลาสติกสีขาวเข้ามาด้วยพลางยื่นให้ บัวบูชารีบรับมา จำได้ว่าเธอถือมันออกมาจากห้องแม่บ้าน เป็นชุดฟอร์มชุดใหม่ที่ได้มาเพิ่ม แต่เพราะถูกรถเฉี่ยว เอ๊ย…ตั้งใจให้เฉี่ยวจึงลืมมันเสียสนิท
“ฉันนึกว่ามันห้ายไปแล้วเสียอีก”
“คุณทัชภูมิฝากไว้กับประชาสัมพันธ์มาให้ ข้าวแต๋น…เฟื่องมันเห็นเธอไปกินก๋วยเตี๋ยวกับคุณทัชภูมิ จริงเหรอ” นาสวรรค์ถามขึ้นทำให้สอางค์หันมามองเช่นกัน
“จริงเหรอวะ”
“โธ้ ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ก็แค่กินก๋วยเตี๋ยวกับเจ้านายแค่นี้เอง ท่านขับรถชนฉัน ก็แค่เลี้ยงปล้อบใจ ไม่มีอะไรเลย” บัวบูชาบอกแล้วหันไปก้มหน้าก้มตาทำงาน นาสวรรค์มองตาม หัวใจอดร้อนรุ่มขึ้นมาไม่ได้ พยายามไม่อิจฉาแต่ก็อดไม่ได้
สาวบ้านนาอย่างเธอ มีใครบ้างไม่อยากได้ผู้ชายที่เพียบพร้อมเหมือนพระเอกในนิยายมาครอง หากเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่คนต่ำต้อยเหมือนกันกับเธอก็คงไม่รู้สึกอะไร หากเทียบกับดาราสาวอย่างอรนภา ที่มีคนบอกว่าเป็นหญิงคนรักของทัชภูมิ เธอคงเทียบไม่ติด แต่ถ้าเป็นข้าวแต๋นละก็ เธอสวยกว่าเป็นไหนๆ
หลังเลิกงาน บัวบูชารีบโทรรายงานความคืบหน้ากับภูมิชญา และเธอเองก็อยากรู้ความคืบหน้าของฝ่ายนั้นเช่นเดียวกัน
“สรุปว่ารถคันนั้นเป็นของนายทัชภูมิแน่นอน” ภูมิชญาตาโต ดูภายนอกเขาเป็นชายหนุ่มผู้แสนอบอุ่น มุ่งทำงานจนติดอันดับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงทั้งที่อายุแค่นี้ ใครจะรู้ว่าภายในเป็นผู้ชายที่น่ากลัวมากคนหนึ่ง เขาเป็นคนรับตัวอรนภาไป จากนั้นดาราสาวก็หายตัวไป จะให้คิดเป็นอะไรได้
“เกือบเต็มร้อย เลขทะเบียนลงท้าย 44 สีดำ เขามีน้องชายคนหนึ่ง ท่าทางสนิทสนมกับอรนภา บัวก็เลยสงสัยว่าเขาอาจจะโกรธแค้นเรื่องนี้ จนเป็นมูลเหตุให้…”
“ฆาตกรรม” ภูมิชญาต่อให้
“อันนั้นไม่อยากฟันธงค่ะ บางทีอรนภาอาจจะถูกขังไว้ที่ไหนสักแห่ง บอกตามตรงนะคะ บัวยังหาพิรุธนายทัชภูมิไม่เจอ ดูยากจริงๆ ”
“ขนาดนั้นเชียว พี่ไม่เคยเห็นบัวบ่นว่าใครดูยากแบบนี้เลย”
“นายคนนี้ขั้นเทพเลยละค่ะ แล้วทางนั้นละคะ”
“นายดนุกร ดูแล้วไม่มีมูลเหตุในการทำร้ายอรนภาเลย ก็แค่ทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เรื่องงานแล้วก็เรื่องผู้ชาย คงไม่ถึงขนาดฆ่าแกงกัน ส่วนมยุราก็ยิ่งแล้วใหญ่ ยายนั่นกลัวตำรวจจนขี้ขึ้นสมอง เพราะเคยถูกจับไพ่เมื่อก่อนเข้าวงการ กลัวตำรวจจำได้แล้วเอาไปแฉ”
“อย่างนั้นก็เหลือนายทัชภูมิคนเดียวเลยที่น่าสงสัย ตอนนี้บัวกำลังเข้าตีสนิทกับเขา จะตามติดทุกฝีก้าว ถ้าเขาขังอรนภาเอาไว้ มันก็ต้องมีไปหาบ้าง”
“แล้วถ้าอรนภาตายแล้ว”
“นี่แหละที่คิดหนัก ตอนนี้บัวติดเครื่องดักฟังไว้ที่รถกับห้องนอนเขา หวังว่าเขาจะสั่งงานกับลูกน้องให้เราได้ยิน ฆ่าคนตายมันไม่ใช่ฆ่าหมู ฆ่าไก่ บัวไม่เชื่อหรอกว่านายนั่นจะทำคนเดียวได้”
“ขอให้โชคดีแล้วกันนะ ตอนนี้พ่อกับแม่อรนภาก็เริ่มนั่งไม่ติด ทางตำรวจก็ได้เบาะแสอะไรไม่มาก ถ้าเราหาเจอก่อนละก็ ดังแน่” ภูมิชญาบอกขึ้น
“ไม่หวังดังหรอกค่ะ ขอแค่หาอรนภาเจอก็ดีแล้ว ตายจริง…” บัวบูชาเหลือบมองนาฬิกาฝาผนังภายในโรงแรม แล้วเอ่ยต่อ “จวนได้เวลานัดกับนายนั่นแล้วค่ะ ขอไปแต่งตัวก่อน”
หลังวางสายไปแล้ว บัวบูชาก็เลือกชุดเดรสสั้น คอคว้านลึก ปักเหลื่อมแพรวพราวทั้งชุดแต่ก็ดูเซ็กซี่เมื่อชุดสีดำขับผิวขาวผ่องนั้นให้ดูกระจ่าง หญิงสาวแต่งหน้าเข้มกว่าปกติ แต่ก็ดูสวยเพริศพริ้งชวนมอง เธอไม่เคยต้องลงทุนยั่วใครแบบนี้มาก่อน แต่ดูท่าทางนายทัชภูมิจะตื้อยากเอาการ
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 พ.ย. 2556, 22:39:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 พ.ย. 2556, 22:39:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 944
| << ตอนที่ 6 100% |