เมียทาสสวาท
ขาอาฆาตแค้น ชิงชัง และมุ่งหวังที่จะทำลายชีวิตเธอ
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!
Tags: เศร้า รันทด พระเอกโหด
ตอน: หวงก้าง
“เมื่อบ่ายฝนหกล้มหัวเลยชนกับขอบตู้ค่ะคุณท่าน”
คนถามพยักหน้ารับรู้เพียงแค่นั้น แล้วก็หันไปหาแขกร่วมโต๊ะอาหารตามเดิม เพราะมีเรื่องค่อนข้างสำคัญจะพูดคุยด้วย แต่พร้อมพงษ์ก็ยังหาโอกาสเหมาะๆ ไม่ได้สักที กระทั่งเสร็จจากมื้อเย็นเขาจึงชวนทุกคนไปนั่งรับลมอยู่สนามหน้าบ้าน เพชรกล้ารับหน้าที่พาหม่อมราชวงศ์ดุรีย์พรไปเดินเล่นในสวนดอกไม้ ที่บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอบอบอวลไปทั่วบริเวณ
“หมั้นเหรอคะ! เพชรแน่ใจแล้วเหรอคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เราควรจะคิดให้ถี่ถ้วนนะคะ”
สาวสูงศักดิ์หันไปมองหน้าชายหนุ่ม ที่ตัวเองพึงพอใจหรืออาจจะเรียกว่ารักทันที เมื่อเขาบอกจุดประสงค์ของผู้ใหญ่ ที่นัดมากินข้าวด้วยกันในค่ำคืนนี้ให้รับรู้ แม้จะแปลกใจว่าทำไมถึงเกิดขึ้นอย่างปุบปับอยู่บ้าง แต่ลึกๆ แล้วก็มีความดีใจ ภาคภูมิใจอยู่อย่างล้นเปี่ยมเช่นกัน
“ไม่เห็นต้องคิดเลยนี่ครับ เราก็คบกันมาตั้งนานแล้ว เวลาในการค้นหาหัวใจของกันและกันก็มีแล้ว หรือว่าตอนนี้คุณหญิงพบใครที่ตรงใจมากที่สุดแล้ว บอกผมมาตามตรงได้นะครับ ผมยินดีรับฟังเสมอ”
เพชรกล้ารีบดักทางเอาไว้ก่อน เพราะเห็นท่าทีของหญิงสาวเหมือนจะมีแววกังวลปะปนอยู่ อีกอย่างช่วงหลังๆ มานี้เขาก็ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับเธอมากเท่าไหร่ เพราะต่างก็ยุ่งกับงานด้วยกันทั้งคู่ โอกาสที่เธอจะพบเจอคนใหม่ก็มีไม่น้อย หรือบางทีอาจจะเป็นหนุ่มหัวแดงคนไหนสักคนที่เธอคบๆ เลิกๆ ตอนเรียนอยู่อเมริกาก็เป็นได้ เพราะระหว่างความสัมพันของเขาและเธอที่มีให้กันก็จะเป็นไปแบบ ดังๆ ดับๆ งอนกันก็ห่างกันไปหาคนใหม่ พอเริ่มคิดถึงก็กลับมาคบกันอีก แล้วก็จะวนเวียนอยู่แบบนี้บ่อยครั้ง จนรู้และเข้าใจกันได้เป็นอย่างดีแล้ว
“หญิงก็ยังไม่มีใครหรอกค่ะ แล้วเพชรล่ะคะ เจอผู้หญิงที่ตรงใจมากที่สุดหรือยัง”
หม่อมราชวงศ์ดุรีย์พรหันไปจ้องมองชายหนุ่มเพื่อค้นหาคำตอบ แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาคมคายจ้องมองมาหาเช่นกัน ชั่วอึดใจเธอก็เห็นรอยยิ้มบางๆ จากอีกฝ่าย
“ถ้าคุณหญิงไม่มีใคร ผมก็ยังไม่มีใคร ก็แล้วทำไมเราไม่กลับมามีกันและกันล่ะครับ ผู้ใหญ่ท่านจะได้สบายใจสักที โดยเฉพาะคุณพ่อ บ่นผมแล้วบ่นผมอีก กลัวแต่ผมจะทำให้คุณหญิงเสื่อมเสียชื่อเสียงจนผมหูชาไปหมดแล้ว”
สาวสูงศักดิ์ส่งยิ้มด้วยความดีใจให้เขาเพื่อเป็นคำตอบ แล้วสองหนุ่มสาวก็ต่างจ้องมองกันและกันด้วยแววตาลึกซึ้ง ก่อนจะสวมกอดกันและกันเอาไว้อยู่อย่างนั้น โดยไม่ได้สนใจว่าจะมีสายตาของผู้ใหญ่คอยจ้องมองอยู่เลย ก็ในเมื่อจะหมั้นหมายกันแล้ว ก็ไม่เห็นจะต้องปิดบังต่อสายตาใครๆ เลยในความคิดของคนทั้งสอง ผิดกับหม่อมราชวงศ์ตรัยคุณนัก ที่แอบเดินเข้าครัวไปเงียบๆ ทิ้งให้ผู้ใหญ่คุยธุระสำคัญตามลำพัง เพราะรู้ดีว่าจะคุยเรื่องอะไร ตั้งแต่เมื่อบ่ายที่พร้อมพงษ์เป็นคนโทรไปปรึกษาเขาด้วยตัวเองแล้ว เขาถึงได้นัดแนะให้ชวนพ่อแม่มากินข้าวที่บ้านนี้เอง
“ทำอะไรอยู่ครับ ให้ผมช่วยมั้ย”
ตรัยคุณถามพร้อมส่งรอยยิ้มบางๆ ไปหาเจ้าของนัยตาคู่โศก ที่นั่งอยู่ม้าหินหลังครัว มือก็กำลังจับกลีบบัวหลวงด้วยความคล่องแคล่ว และเขาก็ได้รับรอยยิ้มบางๆ จากเธอก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“กำลังเตรียมดอกไม้ธูปเทียนไว้ให้คุณท่านตักบาตรพรุ่งนี้ค่ะ”
เพราะเมื่อเช้าก่อนพร้อมพงษ์ไปทำงานบอกพิรุณญาว่าฝันเห็นพัณนิดา เลยสั่งให้เตรียมของไว้ตักบาตร และพิรุณญาเองก็ถือโอกาสทำบุญให้แม่ด้วย จึงต้องเตรียมข้าวของหลายอย่างเอาไว้ก่อน ตื่นขึ้นจะได้ไม่วุ่นมาก ตรัยคุณจึงเอ่ยปากถามถึงเรื่องราวของพัณนิดาว่าเกี่ยวข้องกับเธอยังไงบ้าง จากนั้นเขาก็ชวนคุยหลายต่อหลายเรื่องจนลืมเวลา
“คุณชายคะ หม่อมให้มาตามค่ะ เห็นว่าจะกลับแล้ว”
จนจันทภาต้องปั่นวิลแชร์เข้ามาตามเอง เขาถึงได้ลากลับ พิรุณญาอดหวาดหวั่นกับสายตาของจันทภา ที่มองมาหาอย่างตำหนิไม่ได้ แต่ก็รู้สึกโล่งอกในเวลาต่อมาเมื่อจันทภาไม่ได้เอ่ยอะไรนอกจากปั่นวิลแชร์กลับออกไปเท่านั้น
======================================================================================
กันเกราฝากนิยายที่สนุกสนานอีกเรื่องของเพื่อนนักเขียนชื่อ อัปสรา ไว้ในอ้อมในด้วยคนนะคะ เล่ห์กามา(25+ ร้อน ร้าย)
http://www.hongsamut.com/readniyai.php?niyaiid=3995
http://writer.dek-d.com/apsara1982/story/view.php?id=1051124
คืนรักร้อนซ่อนเสน่หา
http://www.niyay.com/story-65533/
http://writer.dek-d.com/apsara1982/story/view.php?id=1036502
มายาทะเลทราย
http://www.niyay.com/story-66552/
และร้านหนังสือของอัปสราค่ะ แต่กันเกราชอบเอานิยายไปห้อยไปแปะขายนิยายกับนางบ่อยๆ ค่ะ
https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%9B%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B2-%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B9%8A%E0%B8%84/235848496581315
ขอบคุณค่ะ
คนถามพยักหน้ารับรู้เพียงแค่นั้น แล้วก็หันไปหาแขกร่วมโต๊ะอาหารตามเดิม เพราะมีเรื่องค่อนข้างสำคัญจะพูดคุยด้วย แต่พร้อมพงษ์ก็ยังหาโอกาสเหมาะๆ ไม่ได้สักที กระทั่งเสร็จจากมื้อเย็นเขาจึงชวนทุกคนไปนั่งรับลมอยู่สนามหน้าบ้าน เพชรกล้ารับหน้าที่พาหม่อมราชวงศ์ดุรีย์พรไปเดินเล่นในสวนดอกไม้ ที่บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอบอบอวลไปทั่วบริเวณ
“หมั้นเหรอคะ! เพชรแน่ใจแล้วเหรอคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เราควรจะคิดให้ถี่ถ้วนนะคะ”
สาวสูงศักดิ์หันไปมองหน้าชายหนุ่ม ที่ตัวเองพึงพอใจหรืออาจจะเรียกว่ารักทันที เมื่อเขาบอกจุดประสงค์ของผู้ใหญ่ ที่นัดมากินข้าวด้วยกันในค่ำคืนนี้ให้รับรู้ แม้จะแปลกใจว่าทำไมถึงเกิดขึ้นอย่างปุบปับอยู่บ้าง แต่ลึกๆ แล้วก็มีความดีใจ ภาคภูมิใจอยู่อย่างล้นเปี่ยมเช่นกัน
“ไม่เห็นต้องคิดเลยนี่ครับ เราก็คบกันมาตั้งนานแล้ว เวลาในการค้นหาหัวใจของกันและกันก็มีแล้ว หรือว่าตอนนี้คุณหญิงพบใครที่ตรงใจมากที่สุดแล้ว บอกผมมาตามตรงได้นะครับ ผมยินดีรับฟังเสมอ”
เพชรกล้ารีบดักทางเอาไว้ก่อน เพราะเห็นท่าทีของหญิงสาวเหมือนจะมีแววกังวลปะปนอยู่ อีกอย่างช่วงหลังๆ มานี้เขาก็ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับเธอมากเท่าไหร่ เพราะต่างก็ยุ่งกับงานด้วยกันทั้งคู่ โอกาสที่เธอจะพบเจอคนใหม่ก็มีไม่น้อย หรือบางทีอาจจะเป็นหนุ่มหัวแดงคนไหนสักคนที่เธอคบๆ เลิกๆ ตอนเรียนอยู่อเมริกาก็เป็นได้ เพราะระหว่างความสัมพันของเขาและเธอที่มีให้กันก็จะเป็นไปแบบ ดังๆ ดับๆ งอนกันก็ห่างกันไปหาคนใหม่ พอเริ่มคิดถึงก็กลับมาคบกันอีก แล้วก็จะวนเวียนอยู่แบบนี้บ่อยครั้ง จนรู้และเข้าใจกันได้เป็นอย่างดีแล้ว
“หญิงก็ยังไม่มีใครหรอกค่ะ แล้วเพชรล่ะคะ เจอผู้หญิงที่ตรงใจมากที่สุดหรือยัง”
หม่อมราชวงศ์ดุรีย์พรหันไปจ้องมองชายหนุ่มเพื่อค้นหาคำตอบ แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาคมคายจ้องมองมาหาเช่นกัน ชั่วอึดใจเธอก็เห็นรอยยิ้มบางๆ จากอีกฝ่าย
“ถ้าคุณหญิงไม่มีใคร ผมก็ยังไม่มีใคร ก็แล้วทำไมเราไม่กลับมามีกันและกันล่ะครับ ผู้ใหญ่ท่านจะได้สบายใจสักที โดยเฉพาะคุณพ่อ บ่นผมแล้วบ่นผมอีก กลัวแต่ผมจะทำให้คุณหญิงเสื่อมเสียชื่อเสียงจนผมหูชาไปหมดแล้ว”
สาวสูงศักดิ์ส่งยิ้มด้วยความดีใจให้เขาเพื่อเป็นคำตอบ แล้วสองหนุ่มสาวก็ต่างจ้องมองกันและกันด้วยแววตาลึกซึ้ง ก่อนจะสวมกอดกันและกันเอาไว้อยู่อย่างนั้น โดยไม่ได้สนใจว่าจะมีสายตาของผู้ใหญ่คอยจ้องมองอยู่เลย ก็ในเมื่อจะหมั้นหมายกันแล้ว ก็ไม่เห็นจะต้องปิดบังต่อสายตาใครๆ เลยในความคิดของคนทั้งสอง ผิดกับหม่อมราชวงศ์ตรัยคุณนัก ที่แอบเดินเข้าครัวไปเงียบๆ ทิ้งให้ผู้ใหญ่คุยธุระสำคัญตามลำพัง เพราะรู้ดีว่าจะคุยเรื่องอะไร ตั้งแต่เมื่อบ่ายที่พร้อมพงษ์เป็นคนโทรไปปรึกษาเขาด้วยตัวเองแล้ว เขาถึงได้นัดแนะให้ชวนพ่อแม่มากินข้าวที่บ้านนี้เอง
“ทำอะไรอยู่ครับ ให้ผมช่วยมั้ย”
ตรัยคุณถามพร้อมส่งรอยยิ้มบางๆ ไปหาเจ้าของนัยตาคู่โศก ที่นั่งอยู่ม้าหินหลังครัว มือก็กำลังจับกลีบบัวหลวงด้วยความคล่องแคล่ว และเขาก็ได้รับรอยยิ้มบางๆ จากเธอก่อนจะตอบเขาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“กำลังเตรียมดอกไม้ธูปเทียนไว้ให้คุณท่านตักบาตรพรุ่งนี้ค่ะ”
เพราะเมื่อเช้าก่อนพร้อมพงษ์ไปทำงานบอกพิรุณญาว่าฝันเห็นพัณนิดา เลยสั่งให้เตรียมของไว้ตักบาตร และพิรุณญาเองก็ถือโอกาสทำบุญให้แม่ด้วย จึงต้องเตรียมข้าวของหลายอย่างเอาไว้ก่อน ตื่นขึ้นจะได้ไม่วุ่นมาก ตรัยคุณจึงเอ่ยปากถามถึงเรื่องราวของพัณนิดาว่าเกี่ยวข้องกับเธอยังไงบ้าง จากนั้นเขาก็ชวนคุยหลายต่อหลายเรื่องจนลืมเวลา
“คุณชายคะ หม่อมให้มาตามค่ะ เห็นว่าจะกลับแล้ว”
จนจันทภาต้องปั่นวิลแชร์เข้ามาตามเอง เขาถึงได้ลากลับ พิรุณญาอดหวาดหวั่นกับสายตาของจันทภา ที่มองมาหาอย่างตำหนิไม่ได้ แต่ก็รู้สึกโล่งอกในเวลาต่อมาเมื่อจันทภาไม่ได้เอ่ยอะไรนอกจากปั่นวิลแชร์กลับออกไปเท่านั้น
======================================================================================
กันเกราฝากนิยายที่สนุกสนานอีกเรื่องของเพื่อนนักเขียนชื่อ อัปสรา ไว้ในอ้อมในด้วยคนนะคะ เล่ห์กามา(25+ ร้อน ร้าย)
http://www.hongsamut.com/readniyai.php?niyaiid=3995
http://writer.dek-d.com/apsara1982/story/view.php?id=1051124
คืนรักร้อนซ่อนเสน่หา
http://www.niyay.com/story-65533/
http://writer.dek-d.com/apsara1982/story/view.php?id=1036502
มายาทะเลทราย
http://www.niyay.com/story-66552/
และร้านหนังสือของอัปสราค่ะ แต่กันเกราชอบเอานิยายไปห้อยไปแปะขายนิยายกับนางบ่อยๆ ค่ะ
https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%9B%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B2-%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B9%8A%E0%B8%84/235848496581315
ขอบคุณค่ะ
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ธ.ค. 2556, 04:32:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ธ.ค. 2556, 04:32:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1829
| << บ่วงเริ่มจะคล้องคอ | ทาสที่ต้องยอมทน >> |