ตัวละครในเรื่อง เล่ห์กามา(สนพ อินเลิฟตีพิมพ์) รอชื่อนิยายอย่างเป็นทางการอยู่ค่ะ





พ่อเลี้ยงกานต์ /กานต์นที/
ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปด ที่หล่อและรวยโปรฟล์ดีที่สุดในภาคเหนือเป็นที่หมายตาจากบรรดาไฮโซและสาวน้อยสาวใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่เขาได้รับมรดกมากมายจากเจ้านันทิ เจ้าทางฝ่ายเหนือเป็นเจ้าของปางเคียงดาวคนใหม่เขามีอดีตที่เจ็บปวด พ่อ แม่ และพี่ชายถูกไฟคอกตาย น้องสาวถูกเอาไปเป็นนางบำเรอ และตัวเขาเองก็เคยหน้าเสียโฉม จนเจ้านันทิต้องส่งไปศัลยกรรมกับศัลยแพทย์มือดีที่สุดในเกาหลี





คุณหนูอลิชา อัครนาคินทร์
วัยยี่สิบเจ็บ สวยทันคน เอาแต่ใจไม่ยอมให้ใครง่ายๆถ้าตัวเองไม่ผิดใครมักว่าเธอเจ้าชู้ว่าเธอเป็นตัวร้ายแต่ที่จริงนั่นไม่ใช่เธอแค่เปลือกนอกที่สร้างเอาไว้ป้องกันตัวเองคู่ปรับตลอดกาลของกานต์นทีและเขาเข้าใจว่าเธอคือต้นเหตุแห่งโศกนาฏกรรมแม้เธอจะบอกเขาไปร้อยครั้งว่าเธอไม่ได้ทำ


เอกรินทร์
นักเรียนนอกวัยยี่สิบแปดปี คาสโนว่าตัวพ่อเป็นคู่หมั้นของอลิชาแต่ไม่เคยดูแลอลิชาและรู้ว่าเธอไม่ได้รักเขาแต่ก็วางอลิชาไว้เป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของชีวิต มารู้ว่าตัวเอกรักอลิชาเมื่อกานต์นทีจับตัวอลิชาไป




หน่อวา/มะลิ
สาววัยยี่สิบเอ็ด สาวบ้านป่าจอมหัวสูงภายนอกสวยใสดูซื่อแต่ที่แท้ร้ายตัวแม่หวังจะเป็นแม่เลี้ยงแห่งปางเคียงดาวทะเยอทะยานและชอบร้ายใส่อลิชาแต่ต่อหน้าแสร้งทำดี



ม่านแก้ว
สาวเหนือคนสวยวัยยี่สิบแปดเจ้าของมินิมาร์ทดังประจำตำบลใครก็คิดว่าเป็นเมียเก็บพ่อเลี้ยงที่จริงไม่ใช่ถูกเอกรินทร์ฉุดไปทำมิดีมิร้ายเพราะต้องการเอาคืนพ่อเลี้ยงกานต์แต่เข้าทางม่านแก้วพอดีเมื่อพ่อเลี้ยงขอแต่งงานเพื่อรับผิดชอบ แต่การแต่งงานก็ถูกขัดขวางเพราะแผนการของหน่อวา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค่ะ อัปสรา หายไปจากเว็บนี้นาน แวะมาฝากผลงานที่จะวางแผงในเดือนหน้า ซึ่งกำลังรอชื่อเรื่องอย่างเป็นทางการอยู่
เรื่องนี้ออกกับ สนพ บ้านเกิด สนพ อินเลิฟ ค่ะ

แวะไปทักทายอัปสรา ตามนิยาย คุยกันได้ที่นี่
อัปสรา นักเขียน
https://www.facebook.com/chananchida.thumprasert

หรือทางแฟนเพจ อัปสรา มณีมาลา

https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%9B%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%B2-%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B2/511464025594192?ref=hl

หรือ อัปสรา แฟนคลับ
https://www.facebook.com/groups/442973845819537/

บทนำ

โต๊ะอาหารหรูเรียบกลางห้องโถงอันโอ่อ่าตกแต่งไสตล์แบบล้านนา ผู้เป็นเจ้าของคุ้มสืบเชื้อสายมาจากเจ้าทางเหนือ เป็นที่ยอมรับนับถือของผู้คนในจังหวัดนี้และแทบภาคเหนือว่าเป็นมหาเศรษฐีตัวจริงและยังมีเชื้อสายเจ้าเป็นผู้ดีเก่ามีทั้งยศฐาและบรรดาศักดิ์พร้อมไปด้วยบริวาร แต่เขากลับไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองไทยกลับไปใช้ชีวิตส่วนมากที่ต่างประเทศ ที่กลับมาเพราะได้รับข่าวดีเรื่องครอบครัวของพี่ชายที่หายสาปสูญไปเมื่อสิบกว่าปีก่อนอย่างมีเงื่อนงำเขาเริ่มสืบจนรู้ว่าการที่เขาทิ้งคุ้มไปใช้ชีวิตอยู่ที่สวีเดนกับภรรยาสาวคนสวยที่เมืองทรอลฮัตตัน ประเทศสวีเดน เป็นเมืองทางใต้อันเงียบสงบเสียหลายปีทำให้คนเป็นพี่ชายแท้ๆ แต่ต่างมารดาซึ่งเป็นคนใจดีและใจอ่อน จึงถูกลูกพี่ลูกน้องตระกูลเดียวกันโกงทรัพย์สมบัติและหมายเอาชีวิตจนต้องหอบลูกสามคนและภรรยาหนีหายสาปสูญไป กว่าเขาจะตามเจอหลานชายคนนี้กินเวลาไปหลายปีเพราะทุกคนเปลี่ยนชื่อนามสกุล อีกทั้งการพบกันเขายังได้พบแค่หลานชายคนเดียว หากไม่มีสร้อยพระประจำตระกูลของพี่ชายเขาคงจำหลานชายไม่ได้เลยยิ่งคิดถึงเรื่องที่ครอบครัวของหลานชายได้เจอมาคนวัยสี่สิบเจ็ดปีก็รู้สึกสงสารและเจ็บแค้นแทนหลานชายกับโชคชะตาเกิดมาสูงศักดิ์แต่ก็แสนจะอาภัพในช่วงวัยเยาว์จนถึงวัยรุ่น แต่ไม่ใช่เวลานี้เพราะเวลานี้หากเอ่ยชื่อ พ่อเลี้ยง กานต์นที วงศ์ดารารัตน์ คงไม่มีใครไม่รู้จัก ซึ่งนามสกุลนี้สืบเชื้อสายมาจากเจ้าหลวงองค์หนึ่ง

เวลานี้เขาทวงความยุติธรรมกลับมาให้หลานชายแล้ว ยังไม่นับทรัพย์สมบัติส่วนตัวที่เขายกให้อีกมากมายเพราะเขากับอัญญ่าภรรยาสาวไม่สามารถมีลูกกันได้และไม่ปรารถนาในสมบัติมากมายอยากใช้ชีวิตที่เรียบง่ายมากกว่า เขาถอนหายใจการที่พักหลังได้ศึกษาเกี่ยวกับธรรมะทำให้เจ้านันทิรู้สึกปลงกับอะไรหลายอย่างได้มากแล้ว และมักสอนให้หลานชายเพียงคนเดียวรู้จักคำว่าอภัยแต่เสียดายที่ว่าคำว่าอภัยยังใช้ไม่ได้กับพ่อเลี้ยงกานต์นที เพราะตอนนี้เขารู้จักแต่คำว่าแก้แค้นสิบปีก็ไม่สาย

เสียงร้องเอะอะโวยวายแต่เช้านั้นเจ้านันทิคุ้นเคยเสียแล้วยิ่งทำให้เจ้านันทิถอนหายใจเพราะเขาจะกลับไปต่างประเทศแล้วตอนนี้ทุกอย่างลงตัวแล้วนี่กานต์นทีก็เข้มแข็งและแกร่งมากแถมยังมีไหวพริบในเรื่องธุรกิจยอดเยี่ยม แต่เรื่องที่ยังห่วงหลานชายอยู่คือเรื่องความพยาบาทที่ทำอย่างไรกานต์นทีก็ปลงไม่ตกกับเรื่องที่ผ่านมาเขาหันไปมองหน้าภรรยาสาวชาวสวีเดนชื่ออัญญ่า ก่อนจะส่งภาษาอังกฤษซึ่งใช้เป็นภาษาที่คุยกันระหว่างเขากับเธอ ว่าขอตัวไปดูหลานชายสักครู่ให้เธอทานอาหารไปพลาง ๆ ก่อนอัญญ่าพยักหน้ารับคำและเห็นใจกับเรื่องที่สามีเล่าให้ฟังกับสิ่งที่หลานของเขาหรือพ่อเลี้ยงกานต์ได้เผชิญมาเป็นเธอก็คงลืมยาก

เจ้านันทิเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของหลานชายและพบชายหนุ่มหน้าตาดีเอามากๆหุ่นล่ำสันสูงใหญ่ไม่ผิดกับเขาเมื่อวัยหนุ่มใครหลายคนบอกว่ากานต์นทีหน้าตาคล้ายคลึงเมื่อสมัยเขาเป็นหนุ่มมากคนบนเตียงกำลังเอะอะโวยวายทั้งที่หลับตา เขาคงฝันร้ายอีกตามเคยเพราะใจไม่ยอมปล่อยวางคนเป็นอาถอนหายใจแต่แววตาอาทร


“ไอ้หลานรัก เฮ้ย..เสียงเราน่ะดังลั่นคุ้ม ฝันร้ายตามเคยล่ะสิ ไม่รู้จักปล่อยวางเสียที”

“พ่อครับ แม่ครับ พี่นาวา ไม่จริง” ภาพ พ่อแม่ พี่ชายถูกไฟกำลังโหมคลอกเข้าใส่ ร้องดิ้นทุรนทุราย พวกเขาทั้งสามคนตายอย่างทรมานตัวเขาเองก็ถูกไฟโหมเข้าใส่เขาแสบร้อนไปทั่วร่างกายยามเปลวไฟร้อนโลมเลียใส่แต่โชคดีที่เขาไม่ได้รับอันตรายมากนัก

“ร้อน ร้อนเหลือเกิน ! ช่วยด้วย ช่วยด้วย” ในภาพฝันเขาเห็นพ่อแม่พี่ชายดิ้นทุรนทุรายกลางกองเพลิง

“ช่วยก็ได้” เจ้านันทิส่ายศีรษะ ก่อนจะหายไปประมาณห้านาที

โครม!

น้ำเย็นจัดจากตู้เย็นถูกสาดใส่คนที่กำลังดิ้นพล่านทุรนทุรายอยู่บนเตียงและเสียงร้องโวยวายว่าร้อนก็สงบลงไปเปลี่ยนเป็น
“เย็น เย็น ใครวะ ใครทำอะไร” พ่อเลี้ยงเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนและเบิกตาโพลง

แต่เมื่อเห็นหน้าว่าใครที่เป็นคนทำ“โธ่.. อาก็แกล้งกันแต่เช้าเลย” เขาหน้ามุ่ยแต่ยังคงความหล่อคมสันเหมือนเจ้านันทิในวัยหนุ่ม เจ้านันทิถึงรักเขามากคิดว่าเขาคือทั้งหลานและลูกชายจึงได้เปลี่ยนชื่อให้จาก กิต กิตติศักดิ์ ภานุกิจ เป็น กานต์นที วงศ์ดารารัตน์ หวังให้หลานชายลืมเรื่องในอดีต

เจ้านันทิหัวเราะชอบใจ“แกล้งอะไร ก็ช่วยยังไงล่ะ ก็หลานบอกว่าร้อนๆ ไม่ใช่เหรอ อาก็หาน้ำเย็นมาให้”

“แบบนี้นี่เหรอครับที่ว่าช่วย” พ่อเลี้ยงกานต์นทีมองเตียงนอนที่เปียกแฉะ ก่อนจะลุกขึ้นมาและส่ายศีรษะ

“อาจะกลับสวีเดนแล้ว อากับอัญญ่า อยากใช้ชีวิตบั้นปลายที่นั่นหลานคงเข้าใจนะ”

พ่อเลี้ยงกานต์นทีเงียบไปพักหนึ่งก่อนถอนหายใจ เจ้าอาผู้แสนดีและชุบชีวิตใหม่ให้เขากำลังไปอยู่ที่แสนไกลไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถเดินทางไปสวีเดนได้หรอกแต่รู้สึกขาดที่พึ่งทางจิตใจมากกว่ามีเจ้านันทิอยู่ใกล้ๆ เหมือนกับคำว่าครอบครัวถูกเจ้านันทิช่วยเติมเต็มแต่ความสุขของท่านผู้มีพระคุณสูงสุดเขาจะกล้าขัดขวางหรือขอร้องให้ท่านอยู่เมืองไทยต่อได้อย่างไร

“รักษาตัวเองรักษาสมบัติของตระกูลเราและสมบัติที่อามอบให้อาเชื่อว่าหลานแข็งแกร่งและยืนขึ้นมาได้แล้ว หลานเป็นคนดีมีความสามารถ ทิ้งอดีตไปซะกานต์นทีและหลานจะพบแต่ความสุข”

“กานต์นที แปลว่า ผู้เป็นที่รักแห่งสายน้ำ อาพบหลานก็เพราะสายน้ำ สายน้ำคืนชีวิตหลานมาให้อา ลืมเรื่องร้ายซะ เลิกเจ็บแค้นพยาบาทเถอะนี่คือคำขอร้องจากอา”

“ครับอา” มันเป็นคำโกหกครั้งแรกตั้งแต่เขาและเจ้านันทิได้พบหน้ากันเมื่อหลายปีก่อนแต่นั่นก็เพื่อความสบายใจของคนเป็นอาไม่ใช่เหรอ รอให้อาเดินทางก่อนเถอะการคิดบัญชีมันกำลังจะเริ่มต้นขึ้น...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อลิชาผู้เป็นเจ้าของใบหน้าสวยเด่นรับกับเรือนร่างแบบบางที่นอนสลบไสลอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว โดยไม่รู้ว่าในอีกไม่กี่อึดใจภัยกำลังจะมาถึงตัวเธอ เสียงปิดประตูเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มหยักแกมสะใจ ยินดี หรือสมน้ำหน้าปนเปกันหลากหลายอารมณ์บนใบหน้าหล่อคม คิ้วเข้มแต่มีผิวขาวละเอียดผ่องใสเรียกว่าหล่อแบบมีออร่าน่าจะเหมาะ ยิ่งริมฝีปากได้รูปสีออกชมพูทำให้หญิงสาวเดินหลายคนเหลียวหลังกันมานักต่อนัก เธอกำลังนอนหลับไม่ได้สติรอรับการลงโทษจากเขา ชีวิตที่ อยู่กับความรู้สึกเจ็บแค้น ... เพื่อรอวันแก้แค้นอย่างสาสม วันนี้คือวันที่เขารอคอย วันเริ่มต้นแห่งการชำระแค้นและชำเราเธอได้มาถึงแล้วเขาขบกรามแน่นแววตาแฝงความอาฆาต ตัวต้นเหตุของเรื่องราวนอนรอเพื่อให้เขาเชือดเฉือนเธอ...

มือขาวสะอาดของชายวัยเกือบสามสิบนั้นช่างต่างกับจิตใจที่มีเงาดำมาครอบคลุมจนไม่เห็นผิดชอบชั่วดีนึกถึงแต่ไฟรักไฟแค้นที่มันสุมในอกมันเดือดปุดๆ และปะทุออกมาราวกับลาวาภูเขาไฟลูกใหญ่

“ในเมื่อคุณเคยดูถูกผมว่าชอบมองสูงไม่เจียมกะลาหัว มองผมไม่ต่างจากสุนัขขี้เรื้อน คืนนี้สุนัขขี้เรือนอย่างผมจะยัดเยียดตำแหน่งเมียสุนัขให้กับคุณเอง ผมขอมองต่ำ ๆ บ้างก็แล้วกันคุณหนูอลิชา” มือของเขาช้อนเข้าไปที่ใต้กระโปรงตัวสวยแล้วออกแรงดึงรั้งจนกางเกงชั้นในสีชมดูหวานเหลือเกินติดมือออกมาสีของมันช่าง ขัดแย้งกับการแต่งตัวสุดชีคและเปรี้ยวจี๊ดของอลิชาก่อนจะโยนทิ้งไป

“ตื่นขึ้นมาสิอลิชาจะได้รู้ว่าการตกนรกทั้งเป็นมันรู้สึกอย่างไรคุณจะได้รู้ว่าสุนัขขี้เรื้อนตัวนี้มันทำอะไรไว้กับคุณบ้างตื่นสิอลิชาทำไมไม่ตื่น” กานต์นทีหัวเราะอย่างสะใจนัยน์ตาไม่มีแววสงสารเจือปนเลยแม้แต่น้อยมีแต่แววสมเพชต่ออลิชาผู้หญิงวายร้ายที่ทำให้เขาอับอายและเคยสร้างบาดแผลในใจให้กับเขาอย่างแสนสาหัสเขากลับมาเป็นคนใหม่และเหนือกว่าทุกคนในตระกูลอัครนาคินทร์ กานต์นทีหัวเราะกับชัยชนะของตนอีกครั้งจากนั้นมองเหยื่อสาวที่หลับสนิทไม่ไหวติงไม่ถึงหนึ่งนาทีกระโปรงตัวสั้นสีแสบสันแนวชีคของอลิชาก็หล่นตามลงไปกองรวมกับเสื้อที่กองรออยู่ก่อนแล้ว

“ผิวขาวอมชมพูน่ากิน มองด้านล่างแล้วมันก็ต้องอยากมองด้านบน แต่จะให้ดีก็มองมันทั้งบนทั้งล่างเลยถึงจะดี เห็นไหมยิ่งกว่าขาอ่อนขาว ๆ ของคุณอีกที่ผมจะได้เห็น” เขายังจำไม่ลืมกับคำดูถูกของคุณหนูหน้าสวย แต่ปากร้าย นิสัยเสียสุด ๆ อย่างอลิชาฝ่ามือหนาของเขาลูบไล้ไปตามผิวบางละเอียดเปลือยเปล่า และไล้ไปตามความโค้งเว้าของสัดส่วนคนที่ไม่ได้สติอย่างจาบจ้วง

“เพราะคุณทำให้ความเป็นคนในตัวของผมแทบจะเลือนหาย เพราะคุณทำให้ผมแทบเป็นบ้า เป็นที่สังเวช น่าเวทนา กับทุกคนที่พบเห็น เพราะฉะนั้นคุณจงรับมันคืนกลับไปอลิชา”

กานต์นทีถอดเสื้อผ้าอย่างรีบเร่งไม่ต้องการให้ใครมาขัดจังหวะทั้งนั้น เพราะเขาไม่ได้สั่งเครื่องดื่มหรืออาหารขึ้นมาเลยไม่เช่นนั้นประเดี๋ยวจะมีคนมาเคาะห้องให้รำคาญใจ เขาปิดโทรศัพท์ทั้งของตนเองและยึดโทรศัพท์มือถือสุดหรูของเธอเอาไว้ซึ่งเขาหยิบออกมาจากกระเป๋าถือใบเล็กของเธอ

“รับรองว่าไม่มีใครมาขัดขวางระหว่างที่ผมกับคุณกำลังมันหยดกับร่างกายของคุณแน่อลิชา” เขามองเธอและหยุดพูดมีเพียงเสียงหัวเราะที่ค่อย ๆ กลืนหายไปในลำคอแววตาสมเพช ริมฝีปากยิ้มหยัน ก่อนจะส่ายหน้า

“ขาวโอโม่มาก ร่างกายคุณมันน่าสนุกจริง ๆ คืนนี้ผมจะใช้งานมันให้ให้คุ้มเชียวล่ะ”

ร่างขาวผ่องผิวสีนมสดไร้ซึ่งเสื้อผ้าติดกายหลับไหลอย่างไม่รู้เรื่อง กานต์นทีแทรกกายเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับอลิชาก่อนจะพลิกกายมาคร่อมอยู่บนเรือนร่างบาง มือของเขาจับใบหน้าสวยที่หลับใหลไม่ได้สติเชยคางเธอให้เงยขึ้น ก่อนจะก้มหน้าลงไปมองใกล้ ๆ จนริมฝีปากแทบจะประกบกัน

“ที่จริงผมอยากให้คุณตื่นและมองว่าที่สามีของคุณให้เต็มตา สามีที่คุณเคยดูถูกและรังเกียจ คราวนี้แหละคุณจะได้เกลียดผมจริงๆไปทั้งชาติ ผมก็จะเกลียดคุณให้ลึกที่สุดทุกซอกทุกมุม” แววตาแฝงเลศนัย

เขาบีบคางเธอที่จริงอยากจะบีบแรง ๆ ให้คางเสียรูปไปเสียเลยหากจิตใจเขามันเลวร้ายได้มากกว่านี้ ภาพที่ฝังอยู่ในหัว พ่อ แม่ พี่ชาย ถูกย่างสดอย่างสยดสยอง น้องสาวเพียงคนเดียวต้องยอมเป็นนางบำเรอให้นายอนาคินทร์ มันเลวร้ายมากกว่าที่เขาทำกับเธอไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเท่า ริมฝีปากเรียวร้อนกดซุกไซร้ลงไปบดขยี้อย่างไม่ปรานีปราศรัยคนที่หลับไม่ได้สติ เขาเลื่อนสัมผัสไปที่เรียวคอระหงและดูดเม้มให้เป็นรอยแดงอย่างต้องการแสดงว่ากำลังจะตีตราจองเธอ กลิ่นหอมจากน้ำหอมแบรนด์ดังจางๆ ปนเหงื่อนั้นทำให้เขาเพลิดเพลินแทบจะลืมไปเลยว่าต้องถ่ายมันเก็บไว้ให้เธอดูบทพิศวาสนี้ยามเธอตื่นขึ้นมาจะได้ร้องไห้ โวยวาย เสียใจ จนแทบขาดใจตาย เขาจะนั่งดูด้วยความสะใจถ้าเธอช้อกตายไปจริงๆ เขาจะปรบมือดังๆ
อนาคินทร์กลับมาที่คฤหาสน์ของตระกูลออัครนาคินทร์เพื่อดูว่าหลานสาวคนสวยสุดแสบของเขาอยู่บ้านหรือไม่เพราะได้รับการบอกเล่าจากเพื่อนสนิทว่าเห็นหลานของเขาตระเวนท่องราตรีในผับดังแห่งหนึ่งกับชายหนุ่มหล่อแต่แต่งกายปกปิดรัดกุมจนน่าสงสัยสองต่อสอง จากนั้นก็เห็นคนทั้งคู่หายเข้ากลีบเมฆไป เขาต้องโกรธแน่เพราะอลิชาเป็นหลานที่เปรียบเสมือนลูกของเขา เป็นแก้วตาดวงใจทำให้เขาต้องร้อนใจแม้ว่าคืนนี้กำลังหวานมันอยู่ในรังรักที่เขาแอบไปสร้างไว้นอกเมืองก็ตามแต่ เพราะข่าวของหลานทำให้ต้องปลีกตัวออกมาอย่างเสียดายแต่ก็ต้องยอม
“อลิชาหายไปไหน คนหายไปทั้งคนไม่มีใครรู้ใครเห็นบ้างเลยเหรอ” อนาคินทร์ระเบิดอารมณ์ออกมาใส่คนงานในบ้านที่ตอบว่าไม่รู้เพียงอย่างเดียว
“นายแจ้ ทำไมนายไม่ขับรถให้คุณอลิชาทำไมถึงได้ปล่อยให้เธอไปตามลำพัง”
“คุณอนาคินทร์ครับผมบอกคุณหนูอลิชาไปแล้วว่าจะขับรถให้ แต่ว่า..เธอไม่ยอมท่าเดียวครับบอกจะขับเอง”นั่นเป็นการตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่ของอลิชา
“แล้วเธอไม่ได้บอกนายหรอกเหรอว่าจะไปไหน”น้ำเสียงเข้มสะกดอารมณ์ความห่วงใยหลานสาวคนเดียวเอาไว้ หากอลิชาเป็นอะไรไปวิญญาณพี่ชายกับพี่สะใภ้คงจะไม่เป็นสุข เขาเห็นอลิชามาตั้งแต่เล็กๆ จนเป็นวัยรุ่นความสนิทสนมมากกว่าอาหลานยิ่งพ่อแม่อลิชาเสียไปเขายิ่งทำตัวเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับอลิชามาโดยตลอดไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูกแม้อายุจะห่างกันไม่ถึงสิบปี
“คุณอลิชาไม่ได้บอกอะไรเลยครับ บอกเพียงสั้น ๆ ว่าจะออกไปกับเพื่อนครับ”
“ให้มันได้อย่างนี้สิไม่ได้ความอะไรเลย” อนาคินทร์โมโหคนงานในบ้าน และโกรธตัวเองที่ไม่มีเวลามาเฝ้าหลานสาวเพราะมัวแต่ไปเฝ้าดาริกาอยู่ เขาโทรไปตามบ้านเพื่อนเธอทุกคนก็ไม่มีใครรู้ว่าอลิชาหายไปกับใคร โดยปกติอลิชาก็ไม่ใช่คนเหลวไหลจะไปไหนมาไหนก็ต้องบอกก่อน แต่ครั้งนี้เขารู้สึกหวั่นใจอย่างไรชอบกล

++++++++++++++++++++++++
โรงแรมม่านรูด

“ปล่อยนะไอ้คนบ้านี่กำลังจะทำอะไรกับฉัน”อลิชารู้สึกตัวตื่นขึ้น เมื่อลืมตาสะลึมสะลือขึ้นมาได้เธอก็ร้องโวยวายราวโลกกำลังจะแตก
“ไม่ได้จะทำแต่ทำเสร็จไปตั้งหลายรอบแล้ว แต่ตอนนั้นคุณยังไม่รู้ตัวน่ะ ผมเลยปลุกคุณให้ตื่นเพราะผมชอบแบบดิ้นไปดิ้นมามีชีวิตชีวาหน่อยไม่ใช่นอนเป็นผักเฉาน่าเบื่อ” เขาเค่นเสียงหัวเราะทำให้หญิงสาวหนาวไปถึงหัวใจ

“แกมันเลวฉันไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นคนแบบนี้ แกทำกับฉันได้ยังไง”

“เพราะคุณใจง่ายเอง หลงเชื่อผู้ชายในโลกออนไลน์มันก็เป็นแบบนี้แหละน้องสาวโดนไปหลาย… คราวนี้คงจะสมใจจัดให้ไปหลายท่าเลย” เขาผลักเธอลงไปที่นอนศีรษะกระแทกหมอน

“ตื่นแล้วก็ดี รอบนี้ให้เธอเลือกเองว่าอยากได้ท่าไหนบ้าง มีให้เลือก หลายท่า” ความมึนงงยังคงมีอยู่ แต่สายตาเริ่มมองใบหน้าเขาชัดเจนขึ้นเวลานี้เขาไม่ได้สวมหมวก ใส่แว่นตาดำแล้ว

“ไอ้เลว! ไอ้คนชั่วฉันนึกว่าแกตายไปแล้วเสียอีก” เธอพยายามลุกขึ้นแต่ถูกร่างใหญ่กว่ากดทับเอาไว้

“ก็เลวพอๆ กันคนอย่างคุณหน้าสวยแต่ทำให้ผมแสบไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ เขาแสยะยิ้มหน้าตาที่หล่อดุจเทพบุตรแต่ตอนนี้แววตาเปรียบดั่งซาตานเขากำลังจะทำให้เธอกลายเป็นเมียของไอ้หมาขี้เรื้อน นางบำเรอส่วนตัวของเขาจนกว่าเขาจะเบื่อจากนั้นเขาก็จะทิ้งขว้างเธอออกไปจากชีวิตให้สาสมกับการดูถูกดูแคลนความร้ายกาจที่เธอเคยทำเอาไว้กับเขา

เธอตวัดฝ่ามือเข้าไปที่ใบหน้าเขาแต่ชายหนุ่มหลบได้ทันอย่างหวุดหวิดก่อนจะจับข้อมือเธอเอาไว้ทันหมุนพลิกกลับหลังหันในท่านอนคว่ำทั้งที่เนื้อตัวของเธอเปล่าเปลือยไร้สิ่งปิดกาย

“โอ้ย! ปล่อยฉันนะไอ้คนชั่ว ไอ้สารเลว แกจะทำอะไร”

“ต้องบอกอีกเหรอจำทำอะไรท่ารักสุดฮิตยังไงล่ะ”

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” อลิชาแผดเสียงใส่

ผมเชื่อว่าคุณยังร้ายได้อีก คราวนี้ถึงทีของผมบ้างนะที่รักเขากระซิบที่ข้างหูเธอ

“ทำตัวเป็นสุนัขตัวเมีย ให้ผมขี่จะดีกว่า เพราะถ้าฤทธิ์มากทำตัวพยศแบบนี้ผมจะใช้เข็มขัดฟาดก้นคุณให้ลายเชียวล่ะ และจะโบยตีคุณทั้งคืน” ทำเอาเธอขนลุกเกรียวไปกับคำขู่อันแสนน่าเกลียดน่ากลัวเพราะสายตาของเขาจดจ้องเธออย่างเปิดเผย เริ่มจากแผ่นหลังเปล่าเปลือยเรื่อยลงไปตามทางของมัน

“แบบนี้สิมันถึงจะมีชีวิตชีวา แสดงดี ๆ เพราะคุณกำลังเป็นนางเอกหนังโป๊เรื่องนี้” น้ำเสียงน่ากลัวเหมือนกับว่าได้สะสมความแค้นมานานแสนนานเขากำลังทรมานเชลยสาวตัวร้ายที่ทำให้เขาเกือบเอาชีวิตไม่รอด
“ไม่!” อลิชากรีดร้อง “ปล่อยฉันไปนะ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ไอ้โรคจิตนี่มันกำลังจะข่มขืนฉัน ไอ้คนเนรคุณ” อลิชาหวีดร้องอย่างน่าเวทนา
“ไม่ได้กำลัง แต่ทำไปหลายทีแล้วไม่เชื่อหรือไงเดี๋ยวจะทบทวนให้อีกหลายรอบ” เขาหัวเราะเหมือนตัวร้าย ค้านกับใบหน้าหล่อราวกับพระเอกมาดเข้มในละครภาคค่ำ

“ผมจะรักคุณทั้งคืนให้สมกับความร้ายของคุณเลยอลิชา เสื้อผ้ามันจะไม่มีโอกาสอยู่ติดกับร่างกายของคุณตลอดคืนนี้ไม่เชื่อคอยดู แต่ถ้าหนาวผมจะห่มให้ด้วยผิวของผมแนบชิดสนิทกายให้คุณเอง”เสียงหัวเราะของมัจจุราชดังกึกก้องไปทั่วห้อง

+++++++++++++++++++++++++++++++

อัปสรา

จำนวนการเข้าชม : 1770

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery