เล่ห์กามา (เปลี่ยนชื่อเป็น ตะวันซ่อนแสง สนพ อินเลิฟตีพิมพ์)
ตัวละครในเรื่อง เล่ห์กามา(สนพ อินเลิฟตีพิมพ์) รอชื่อนิยายอย่างเป็นทางการอยู่ค่ะ
พ่อเลี้ยงกานต์ /กานต์นที/
ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปด ที่หล่อและรวยโปรฟล์ดีที่สุดในภาคเหนือเป็นที่หมายตาจากบรรดาไฮโซและสาวน้อยสาวใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่เขาได้รับมรดกมากมายจากเจ้านันทิ เจ้าทางฝ่ายเหนือเป็นเจ้าของปางเคียงดาวคนใหม่เขามีอดีตที่เจ็บปวด พ่อ แม่ และพี่ชายถูกไฟคอกตาย น้องสาวถูกเอาไปเป็นนางบำเรอ และตัวเขาเองก็เคยหน้าเสียโฉม จนเจ้านันทิต้องส่งไปศัลยกรรมกับศัลยแพทย์มือดีที่สุดในเกาหลี
คุณหนูอลิชา อัครนาคินทร์
วัยยี่สิบเจ็บ สวยทันคน เอาแต่ใจไม่ยอมให้ใครง่ายๆถ้าตัวเองไม่ผิดใครมักว่าเธอเจ้าชู้ว่าเธอเป็นตัวร้ายแต่ที่จริงนั่นไม่ใช่เธอแค่เปลือกนอกที่สร้างเอาไว้ป้องกันตัวเองคู่ปรับตลอดกาลของกานต์นทีและเขาเข้าใจว่าเธอคือต้นเหตุแห่งโศกนาฏกรรมแม้เธอจะบอกเขาไปร้อยครั้งว่าเธอไม่ได้ทำ
เอกรินทร์
นักเรียนนอกวัยยี่สิบแปดปี คาสโนว่าตัวพ่อเป็นคู่หมั้นของอลิชาแต่ไม่เคยดูแลอลิชาและรู้ว่าเธอไม่ได้รักเขาแต่ก็วางอลิชาไว้เป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของชีวิต มารู้ว่าตัวเอกรักอลิชาเมื่อกานต์นทีจับตัวอลิชาไป
หน่อวา/มะลิ
สาววัยยี่สิบเอ็ด สาวบ้านป่าจอมหัวสูงภายนอกสวยใสดูซื่อแต่ที่แท้ร้ายตัวแม่หวังจะเป็นแม่เลี้ยงแห่งปางเคียงดาวทะเยอทะยานและชอบร้ายใส่อลิชาแต่ต่อหน้าแสร้งทำดี
ม่านแก้ว
สาวเหนือคนสวยวัยยี่สิบแปดเจ้าของมินิมาร์ทดังประจำตำบลใครก็คิดว่าเป็นเมียเก็บพ่อเลี้ยงที่จริงไม่ใช่ถูกเอกรินทร์ฉุดไปทำมิดีมิร้ายเพราะต้องการเอาคืนพ่อเลี้ยงกานต์แต่เข้าทางม่านแก้วพอดีเมื่อพ่อเลี้ยงขอแต่งงานเพื่อรับผิดชอบ แต่การแต่งงานก็ถูกขัดขวางเพราะแผนการของหน่อวา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พ่อเลี้ยงกานต์ /กานต์นที/
ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปด ที่หล่อและรวยโปรฟล์ดีที่สุดในภาคเหนือเป็นที่หมายตาจากบรรดาไฮโซและสาวน้อยสาวใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่เขาได้รับมรดกมากมายจากเจ้านันทิ เจ้าทางฝ่ายเหนือเป็นเจ้าของปางเคียงดาวคนใหม่เขามีอดีตที่เจ็บปวด พ่อ แม่ และพี่ชายถูกไฟคอกตาย น้องสาวถูกเอาไปเป็นนางบำเรอ และตัวเขาเองก็เคยหน้าเสียโฉม จนเจ้านันทิต้องส่งไปศัลยกรรมกับศัลยแพทย์มือดีที่สุดในเกาหลี
คุณหนูอลิชา อัครนาคินทร์
วัยยี่สิบเจ็บ สวยทันคน เอาแต่ใจไม่ยอมให้ใครง่ายๆถ้าตัวเองไม่ผิดใครมักว่าเธอเจ้าชู้ว่าเธอเป็นตัวร้ายแต่ที่จริงนั่นไม่ใช่เธอแค่เปลือกนอกที่สร้างเอาไว้ป้องกันตัวเองคู่ปรับตลอดกาลของกานต์นทีและเขาเข้าใจว่าเธอคือต้นเหตุแห่งโศกนาฏกรรมแม้เธอจะบอกเขาไปร้อยครั้งว่าเธอไม่ได้ทำ
เอกรินทร์
นักเรียนนอกวัยยี่สิบแปดปี คาสโนว่าตัวพ่อเป็นคู่หมั้นของอลิชาแต่ไม่เคยดูแลอลิชาและรู้ว่าเธอไม่ได้รักเขาแต่ก็วางอลิชาไว้เป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของชีวิต มารู้ว่าตัวเอกรักอลิชาเมื่อกานต์นทีจับตัวอลิชาไป
หน่อวา/มะลิ
สาววัยยี่สิบเอ็ด สาวบ้านป่าจอมหัวสูงภายนอกสวยใสดูซื่อแต่ที่แท้ร้ายตัวแม่หวังจะเป็นแม่เลี้ยงแห่งปางเคียงดาวทะเยอทะยานและชอบร้ายใส่อลิชาแต่ต่อหน้าแสร้งทำดี
ม่านแก้ว
สาวเหนือคนสวยวัยยี่สิบแปดเจ้าของมินิมาร์ทดังประจำตำบลใครก็คิดว่าเป็นเมียเก็บพ่อเลี้ยงที่จริงไม่ใช่ถูกเอกรินทร์ฉุดไปทำมิดีมิร้ายเพราะต้องการเอาคืนพ่อเลี้ยงกานต์แต่เข้าทางม่านแก้วพอดีเมื่อพ่อเลี้ยงขอแต่งงานเพื่อรับผิดชอบ แต่การแต่งงานก็ถูกขัดขวางเพราะแผนการของหน่อวา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Tags: พ่อเลี้ยง กานต์นที อลิชา ปางช้างเคียงดาว ป่า ไร่สตอเบอรี
ตอน: ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
ย้อนไปก่อนหน้านี้สักสามชั่วโมง ก่อนที่อลิชาจะต้องมานั่งขอร้องและอ้อนวอนให้เขาหยุดทุกการกระทำอันเลวร้ายด้วยการมอบไม่ใช่สิการยัดเยียดตำแหน่งสามีให้กับเธอ อลิชามาพบเขาที่ผับตามเวลานัดหมายเพราะเขาบอกว่ามีอะไรจะให้เธอดู มีข้อมูลดีๆมาฝากในเรื่องที่เธอกำลังสนใจ เธอเริ่มรู้จักกันทางเฟชบุ๊คเมื่อสามเดือนก่อนและแชทคุยกันแทบทุกวันจนถูกคอเธอไม่ได้สนใจหน้าตาหรือคิดอะไรกับเขาที่มาพบเพราะมีบางอย่างที่ทำให้เธอสนใจนั่นคือเรื่องการทำไร่สตอเบอรีทางภาคเหนือ เธอต้องการไปลงทุนที่นั่นมองทำเลไว้แล้ว เห็นเขาโพสเกี่ยวกับการทำไร่สตอเบอรี พันธุ์80 ที่โด่งดังเธอซึงอลิชากำลังมีโครงการอยากจะทำไร่กึ่งรีสอร์ทจึงเข้าไปคุยกับเขาและติดกับดักเขา
เขาอ้างว่าตนเป็นชาวไร่แทบภาคเหนือและทำธุรกิจปางช้าง เขากำลังจะมาทำธุระในกรุงเทพฯ จึงอยากนัดเจอเธอ เธอจึงมาพบเขาและเมื่อพบกันที่ร้านขาสวมหมวกใส่แว่นตาดำปิดบังใบหน้าแต่งตัวรัดกุมโดยอ้างว่าเขาแพ้แสงและแพ้ภูมิกรุงเทพฯ เธองงนิดหน่อยแต่ก็ปล่อยเขาไปตามเรื่องแม้จะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา จากนั้นเธอก็ดื่มและทานอาหารตามปกติไปเพียงนิดหน่อยมารู้ตัวอีกทีก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นการหมดสติของเธอคงไม่ได้มาจากอาหารหรือเครื่องดื่ม แต่มันน่าจะมาจากสตอเบอรี พันธ์ 80 สด ๆ จากไร่ของเขาที่เขาเอามาฝากเธอ (ซึ่งอันที่จริงมันถูกแช่กับน้ำสมุนไพรชนิดหนึ่งทำให้คนที่ทานเข้าไปหลับสนิท คล้ายกับฤทธิ์ของยานอนหลับ
เมื่อตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกเหมือนกับว่ามัจจุราช กำลังยื่นหน้ามาทักและยักคิ้วให้เธอเขาพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ
“ฉันไปทำอะไรให้ ถึงทำร้ายฉันแบบนี้ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ....” อลิชาสะอื้นไห้ดวงตายังพล่ามัวอยู่ เสียใจอย่างสุดขีดถ้าทำได้เธออยากจะมีมีดในมือเพราะเธอจะไม่รั้งรอที่จะเสียบแทงมีดไปที่คนที่คร่อมอยู่บนร่างของเธอให้ตายคามือ ซึ่งตอนนี้เขากำลังขยับกายรุกรานบดขยี้สองมือที่หยาบเล็กน้อยก็ขย้ำบนทรงอกอิ่มอย่างเมามันขยำสลับกับพาริมฝีปากมาขบงับมันเล่น ส่วนท่อนล่างก็แนบชิดขึ้นลงระหว่างเรียวขาของเธอแทบไม้เว้นจังหวะให้เธอหายใจ
“แกหยุดทำเรื่องเลวๆบนตัวฉันเดี๋ยวนี้ ออกไป ออกไปนะ ลงไปจากตัวฉัน” อลิชาหวีดร้องสุดเสียงอย่างกรธจัดปนรังเกียจ กี่ท่วงท่าที่เขาบังคับให้เธอทำตามใจทั้งที่เธอยังไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ด้วยซ้ำ กี่ครั้งกี่หนที่เขาเอาพลังอันเหลือเฟือหยิบยื่นให้ด้วยความโหดร้าย ดิบ เถื่อน เขายัดเยียดมันไปในเรือนกายเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจับเธอพลิกซ้ายตะแคงขวาด้วยกำลังที่เหนือกว่ามาก จนกระทั่งเปลี่ยนท่าทางให้เธอกลายเป็นม้าสาวจอมพยศและเขากลายร่างเป็นจ้อกกี้หนุ่มผู้ปราดเปรียวกำลังจะควบเธอเข้าเส้นชัยแล้ว
พ่อเลี้ยงกานต์นทีหัวเราะเย้ยหยันกับคำขอร้องจากริมฝีปากอิ่มสวยนั้นราวกับเป็นเรื่องตลกสิ้นดี เขากำลัง
สนุกเรื่องอะไรจะหยุดจริงไหม
“ปล่อยเหรอ กำลังสนุกขนาดนี้จะให้ปล่อยคุณไปเสียกลางคันมันเป็นเรื่องตลกร้ายล่ะสิ ใครจะโง่ปล่อยให้ตัวเองค้างคากันล่ะในเมื่อกำลังขี่ม้าตัวสวยแสนพยศมันสนุกจะตายไป จะเป็นม้าหรือเป็นอย่างอื่นดีล่ะ” เขากดตอกย้ำความแข็งแรงเข้าไปหา และเขาก็กวาดสายตามองเธอที่ดิ้นทุรนทุรายให้พ้นจากร่างกายเขาอย่างสบายอารมณ์ผสมเสียงหัวเราะเย้ยหยัน
“เสียใจมากไหมคุณหนูตัวร้าย”ก านต์นทีถามขึ้นสายตาเหี้ยมเกรียมมองผู้หญิงที่เขาบีบบังคับด้วยกำลังที่เหนือกว่าอย่างเลือดเย็นที่สุด
“ฉันคงดีใจละมั้งไอ้สารเลวแก...ที่จริงแกควรจะตายไปแล้ว ทำไมไม่ตายไปพร้อมกับครอบครัวแกเลย” ใบหน้าเขาเริ่มชัดขึ้นเจนขึ้นในสายตาเธอ เมื่อหมดฤทธิ์ยา
“ถ้าทำได้ช่วยฆ่าฉันให้ตายก่อนได้ไหม แล้วแกค่อยชำเรากับร่างไร้วิญญาณของฉันต่อ”ทุกแรงที่โถมทับนำพามาด้วยความเจ็บปวดอึดอัดจนอลิชาต้องกรีดร้อง
“พามันออกไปจากตัวฉันได้โปรด หรือไม่ก็ฆ่าฉันซะ”
“จุ๊...อย่าพูดแบบนั้นสิที่รัก จะรีบตายไปไหนอยู่รับกรรมก่อนสิ นรกมันยังดีเกินไปสำหรับเธอคนสวย” จากนั้นเขาก็ยิ่งเพิ่มโทษเธอด้วยการบดเบียดโบยตีเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงมากยิ่งขึ้นไม่ทะนุถนอมเลยสักนิดแม้จะรู้แล้วว่าอลิชายังไม่มีประสบการณ์ซึ่งลึก ๆ แล้วเขาเองก็อยู่ในสภาวะตกใจมากเหมือนกันที่นังคุณหนูตัวร้ายรักษาพรหมจรรย์เอาไว้ได้มันควรฉีกขาดไปนานแล้วถึงจะถูก
เสียงของอลิชากรีดร้องดังไปทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่กว้างนักตกแต่งแบบม่านรูดสี่ดาวที่ไม่แย่นักสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ปนรังเกียจ คนที่ทาบทับลงบนตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เห็นเธอเสียใจแทบบ้าคลั่งกานต์นทีกลับรู้สึกว่าเหมือนตนเองได้คลายความแค้นที่มันแทบจะจุกอกตายออกมาบ้าง
“สนุกจริง ๆ ตอนที่เธอดิ้นได้รู้แบบนี้ปลุกนานแล้ว ”
“แกกลับมาอีกเพื่ออะไร?”
“เพื่อกระชากคุณลงนรกยังไงล่ะ ยัยคุณหนูนรกแตก” เขาหัวเราะมองหน้าซีดของเธอ และมองหยดเลือดบนที่นอน แค่นั้นเขาไม่สงสารหรอก
“ไม่อยากจะคิดว่าผู้หญิงร้ายกาจอย่างคุณหนูอลิชาผู้เย่อหยิ่งยังอุตส่าห์เก็บเยื่อพรหมจรรย์เอาไว้ได้ถึงวันนี้ เพื่อรอให้ผมพรากมันไปอย่างไร้คุณค่า ตกลงผมเป็นผู้ชายโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่” กิต หรือพ่อเลี้ยงกานต์นทีในปัจจุบันหัวเราะแววตาเย้ยหยันปนเหยียดหยาม
ไอ้โรคจิต !
“คอยดูเถอะฉันจะไปแจ้งความกับตำรวจ แกจะต้องติดคุก”
“ถ้าไม่อายไม่กลัวเสียชื่อก็เชิญเลย จะได้ขึ้นหน้าหนึ่งตัวหนาๆ โต ๆ ว่าคุณหนู อลิชา อัครนาคินทร์ เสียทีถูกผู้ชายหลอกพาเข้าม่านรูดข่มขืนยับจนสำเร็จความใคร่นับครั้งไม่ถ้วน หลบหนีออกมาแจ้งความในสภาพสะบักสะบอมราวกับถูกรุมโทรมจากผู้ชายเป็นร้อย” เขาท้าพร้อมหัวเราะอย่างมีชัย “กล้าไหมล่ะ”
อลิชาร้องกรี๊ดรับไม่ได้กับคำพูดหยาบคาย
“ฉันไม่อายฉันจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุดแกจะต้องติดคุกและถูกพวกนักเลงในคุกมันรุมโทรม ไอ้คนเนรคุณ วิญญาณคุณพ่อ คุณแม่ต้องสาปแช่งแก” เธอสาปแช่ง ส่วนเขาเกือบจะหัวเราะแต่ทำหน้ายักษ์แทน
“ความโกรธ แค้น เจ็บใจ เสียใจทุก ๆ อย่างที่คุณกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้น้องสาวผมเจอมาก่อน กี่วันกี่คืนที่น้องสาวผมถูกกระทำย่ำยี.”เขาหยุดพูดยิ่งพูดก็ยิ่งแค้นแทบจะบีบคอคนสวยบนเตียงให้ตายคามือแต่นั่นมันคงดีเกินไปและทรมานน้อยเกินไป
กานต์นทีเผลอยกฝ่ามือที่กดทับเรียวแขนของเธอออกทำให้อลิชามีโอกาสต่อสู้ด้วยการจิกตบเขาแต่ทำได้แค่ตบเขาหนึ่งทีและข่วนเล็บไปที่ข้างหางตาด้านขวาพอได้เห็นเลือดติดเล็บออกมา จากนั้นเธอก็ต้องพบกับความปราชัยแถมเขายังเรียกร้องตักตวงกับร่างกายเธอมากขึ้นไปอีก เขาออกแรงบีบเฟ้นขยำขยี้เธอไปทุกส่วนราวกับเธอเป็นแป้งขนมปังที่เขากำลังนวดให้ได้ที่
“แล้วเรื่องของยัยดาริกาน้องแก มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่ผิด ฉันไม่ได้ทำ” เธอตะโกนใส่หน้าเขา
“ยังปากแข็งอยู่อีกเหรอนังคุณหนูหน้าด้าน ทั้งที่หลักฐานมันคาตา นังฆาตกร” ปลายลิ้นร้อนรุกไร้ไปตามผิวเนียนแกล้งดูดบ้างกัดเล่นบ้าง อลิชามีสีหน้าขยะแขยงอย่างสุดขีดและร้องโวยวายเมื่อฝ่ามือใหญ่รุกไล้ไปตามเอวขอดและต่ำลงไปตามทางของมัน นิ้วแข็งแรงกรีดไล้ไปตามกลีบดอกไม้คืนนี้มันบอบช้ำด้วยน้ำมือเขาไปกี่ครั้งเขาก็ไม่อยากจะจดจำ
“ปล่อยนะ ฉันเจ็บ ฉันรับไม่ไหวแล้ว” เธอสะอื้นไห้ ปวดแสบปวดร้อนรู้สึกระบมที่ระหว่างเรียวขาไปหมด
“มันยังไม่สาสมกับการที่คุณหลอกน้องสาวผมไปให้อาของคุณปู้ยี่ปู้ยำหรอกนะ คุณมันเลวและเลือดเย็น คุณจะไม่มีวันนี้อย่างแน่นอนถ้าคุณไม่ใช่ตัวต้นเหตุแห่งการตายของครอบครัวผมอลิชา”
อลิชาตาเบิกกว้าง “อะไรนะ! อย่ามายัดเยียดขอหาให้ฉัน ฉันไม่ได้ฆ่าใคร ฉันไม่เคยทำ ไม่ได้ตั้งใจ ”
“ยัดเยียดข้อหาไม่ใช่สิ่งที่ผมถนัด แต่ยัดเยียดอย่างอื่นล่ะถนัดนัก”
“แกมาด่าฉันปาว ๆ ฉันเคยไปทำอะไรให้แกกับน้องแกหรือไงพวกแกนั่นแหละที่ทำตัวเองกันทั้งนั้น”
“ความจำคุณคงสั้นแต่ความแค้นของผมมันยาวนะ”เขาหัวเราะลั่น “คุณไม่ยอมรับผิดดี ๆ ผมก็มีวิธีจะให้คุณรับผิด ผมนอนฝันร้ายกับความแค้นมานานคราวนี้แหละผมกลับมาแล้วผมมาทวงความยุติธรรมจะทำให้คุณฝันร้ายไปตลอดชีวิต”
“ไม่มีความยุติธรรมที่นี่เพราะฉันไม่ผิด จะให้บอกกี่ร้อยครั้ง ใครจะตายก็ไม่เกี่ยวกับฉัน เพราะฉันไม่ใช่คนทำ”
“เลว! ไม่มีจิตสำนึก”
“แกน่ะสิที่เลวแกต่างหากที่กำลังข่มขืนฉัน แกฆ่าฉันทั้งเป็น ไอ้ชั่ว ไอ้กิตไอ้คนเนรคุณ”เธอแผดเสียงใส่
“ไอ้ผู้ชายชื่อกิตที่คุณเคยหลอกใช้ด้วยความรักและทำร้ายมันแทบปางตาย มันได้ตายไปแล้ว แต่คนที่อยู่บนตัวคุณและกำลังตีตราตำแหน่งสามีคนแรกให้คุณอยู่ตอนนี้คือพ่อเลี้ยงกานต์นที ผู้ชายที่จะทำให้คุณตายทั้งเป็นแล้วอย่าเรียกชื่อกิตอีกนะเพราะมันตายไปแล้ว”
อลิชาส่ายหน้าไม่อยากเชื่อสายตา ทำไมเธอไม่ฉุกคิดว่าเป็นเขาไปหลงคุยกับเขาทางเฟชบุคต้องนานสองนานที่ร้านอาหารทำไมเธอไม่สังหรณ์ใจบ้าง ถ้าเธอคิดคงไม่พบกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ หน้าตา ผิวพรรณ การแต่งตัวของเขาดูดีขึ้นมาก ๆ อลิชากำลังคิด
“หน้าตา บุคลิก การแต่งตัวผมเปลี่ยนไปใช่ไหม ใช่...เปลี่ยนจนไม่เหลือหน้าเดิมเชียวล่ะ เพราะผมไม่อยากเห็นมันไอ้หน้าโง่ๆ ที่คุณเคยหลอกใช้ยังไงล่ะ ผมเลยเปลี่ยนทุกอย่างเสียใหม่ยกเว้นหน้าตา”
“จะให้ฉันบอกกี่ครั้ง ฉันเคยบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอตอนที่เกิดเรื่องว่ามันไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้วางแผนฆ่าใคร เรื่องที่เกิดฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจเลยใช่ไหม ไม่ตั้งใจหลอกมอมเหล้าน้องสาวของผมไปบำเรออาของคุณอย่างนั้นใช่ไหมคุณหนูอลิไม่ได้คิดจะเผาน้องผมในบ้านทั้งเป็นใช่ไหม จนเป็นต้นเหตุให้เพลิงไหม้จนคนในครอบครัวของผมต้องตายเกือบยกครัว” เขาจับใบหน้าสวยเงยขึ้นแรง ๆ อลิชากรีดร้องด้วยความเจ็บจากนั้นซุกไซร้ไปตามลำคอแต่ไม่ได้นุ่มนวลหรืออ่อนโยนเขาทำด้วยความกักขฬะเพราะต้องการให้เธอทุกข์ทรมานเหมือนตกนรก
ไม่ใช่เธอไม่รู้สึกผิดแต่ก่อนที่เขาจะหายไปเธอเคยบอกเขาหลายครั้งแล้วว่าเธอไม่ได้ตั้งใจแต่เขาแทบจะเข้ามาบีบคอเธอและด่าว่าเธออย่างเจ็บแสบ
“คุณรังเกียจผมจะตายไปทั้งด่าทอ ดูถูกว่าผมกับน้องสาวเป็นแค่ลูกคนงานในบ้าน และคุณก็ยังอิจฉาน้องสาวของผม กลัวนายเอกรินทร์คู่หมั้นตัวเองจะนอกใจมาสนใจน้องสาวผม แต่ดาริกาก็เติบโตมาพร้อมกับคุณ คุณไม่ควรใจร้ายทำเธอได้ลงคอแต่คุณก็ทำกับเธอ”เขากระแทกเสียงใส่แววตาเกลียดชัง
“ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องที่ผ่านมาฉันขอโทษ อย่าทำแบบนี้อีกเลย ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วส่วนเรื่องคุณอากับดาริกา ฉันยิ่งไม่เกี่ยวเข้าไปใหญ่ น้องนายนั่นแหละอยากจะจับอาฉันมากกว่า ฉันเจ็บระบมไปหมดแล้ว” น้ำเสียงสะอื้น
“เจ็บแค่นี้เอง ก็หัดทนซะบ้าง ทีตอนเธอทำกับคนอื่นไว้ล่ะตอนนั้นทำไมเธอไม่คิด มีความสุขบนกองทุกข์ของคนอื่นนานเกินไปแล้ว”
จะไม่ให้อลิชาอ้อนวอนเขาได้อย่างไร เพราะตั้งแต่เธอรู้สึกตัวเกือบ สองชั่วโมงเต็มๆ ที่เขาทำกับเธอแบบนี้เบียดบดขยับเขยื้อนอยู่บนกายเธอไม่หยุดยัดเยียดข้อหาไป ยัดเยียดร่างกายเขามาเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายเธอ แต่เมื่อนึกไปถึงว่าถึงเธอจะไม่เกี่ยวโดยตรงเธอก็มีส่วนทำให้เกิดเรื่อง
ดวงตาสวยซึ้งตวัดมองหน้าเขาก่อนจะหยุดสะอื้นอย่างคนกำลังจำนนในความผิดเธอเริ่มพูดดีกับเขา “ถ้าพี่กิตคิดว่าสิ่งที่พี่ทำกับอลิชาทำแล้วพี่จะหายแค้น อลิชาก็จะยอม แต่มันควรพอได้แล้วในเมื่อได้สิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้ว จนตอนนี้ฉันหมดคุณค่าในตัวเองไม่เหลือศักดิ์ศรีอีกแล้ว”
“นังคุณหนูตัวร้ายอย่ามาทำพูดดีนี่มันแค่เริ่มต้น การทรมานมันยังไม่สิ้นสุด”
“อะไรนะ!”
กานต์นทีที่กำลังถูกไฟรักไฟแค้นโหมกระหน่ำเขาหยุดการโถมเข้าใสร่างเธอและถอนกายที่แช่นิ่งนั้นออกมาจากเธอ และนั่งข้างเตียงอย่างเจ็บใจตนเองฝ่ามือของเขาทุบไปที่ข้างเตียงอย่างแรงเป็นจังหวะเดียวกันที่อลิชาฉวยผ้าห่มมาพันกายให้พ้นสายตาของเขา
“อย่าคิดว่าพูดดีแล้วจะรอด อย่ามาหยอดคำหวานใส่เชื่อตายล่ะ” สายตาของเขาหันกลับมาจ้องเธออย่างอาฆาต
“เธอมันเป็นผู้หญิงใจทรามไม่เหมาะกับใบหน้าสวย ๆ เลยสักนิด”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อนาคินทร์กำลังวุ่นวายกับการโทรตามหาตัวอลิชาหลานสาวสุดที่รัก
“เขมมิกา อลิชาไม่ได้อยู่กับหนูเหรอ”
“คุณอาอนาคินทร์เหรอคะ ยัยอลิชาหายออกไปจากบ้านเหรอคะ แต่เธอไม่ได้มาที่นี่เลย เอาเป็นว่าเดี๋ยวเขมจะช่วยโทรถามเพื่อนๆให้ว่ายัยอลิชาไปกับใครหรือเปล่า”เขารู้สึกใจคอไม่ดีอย่างไรชอบกล
มิหนำซ้ำไม่ถึงห้านาทีต่อมาเขายังได้ข่าวร้ายพอๆกันจากนางสาลี่คนงานในบ้านที่ให้คอยดูแลดาริกา “อะไรนะ ดาริกาหนีไปเหรอ” อนาคินทร์กำหมัดแน่น
รสสวาทที่เธอบำเรอเขาจนอิ่มเอมเมื่อหัวค่ำคงเป็นการล่อหลอกให้ตายใจ
น้ำเสียงเข้มเอ่ยชื่อผู้หญิงที่เขาหลงรักอย่างเจ็บใจ “ดาริกา อย่าคิดว่าจะหนีรอดต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินผมก็จะหาคุณให้เจอ
อนาคินทร์นักธุรกิจหนุ่มหล่อมาดเข้มวัยสามสิบเจ็ดปี ขบกรามจนเป็นสันนูน ทั้งเครียดที่หลานสาวคนสวยหายไป ไม่ทันไรยังต้องมารับข่าวร้ายเมียของเขา หรือผู้หญิงที่เขายัดเยียดตำแหน่งเมียให้ยังหนีไปอีกไม่รู้ว่าจะตามใครก่อนดีเพราะสำคัญทั้งคู่
“ให้มันได้อย่างนี้สิวะ” อนาคินทร์ระบายออกด้วยการฟาดกำปั้นใส่รถสปอร์ตซีดานคันหรู ก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคนและกรอกคำสั่งลงไป
+++++++++++++++++++++++++++++++
อลิชาร้องไห้น้ำตาเปียกชื้นไปทั่วทั้งใบหน้าผมยาวสยายสีน้ำตาลเป็นลอนดูมีวอลลุ่มที่จัดทรงมาอย่างดีเมื่อหัวค่ำ บัดนี้กระเซอะกระเซิงไม่เข้ารูปทรง เธอนั่งซุกตัวอยู่ที่มุมห้องมีผ้าห่มคลุมกายเอาไว้เป็นสิ่งเดียวที่เธอฉวยได้ก่อนจะลงมาจากเตียงรู้สึกเจ็บระบมไปทั่วท้องน้อยและขาหนีบใจกลางความเป็นหญิงบอบช้ำแสบแปลบและมันบวมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดกับการกระทำอย่างป่าเถื่อนที่ผ่านมาหลายชั่วโมง
“บอกให้ลุกขึ้นมานี่ เป็นยังไงตอนนี้ผมได้เห็นยิ่งกว่าขาอ่อนคุณอีก คุณหนูอลิชาผมเห็นไปถึงไหน ๆ เห็นในสิ่งที่ลับและรู้จักในส่วนที่ลึกที่สุด ”เขาหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจใส่หน้าเธอ พร้อมกับหยิบบางอย่างให้เธอดูถุงยางอนามัยหลายชิ้นที่บรรจุอยู่ในซองอย่างดียังไม่ได้ถูกใช้งาน
“เหลืออีกตั้งหลายอัน เรามาสนุกกันต่อดีกว่าเร็วเข้าจะเช้าแล้ว” จากนั้นเขาก็ฉุดกระชากเธอให้กลับขึ้นไปบนเตียงแต่อลิชาขัดขืน เธอรู้ดีว่ารสรักของเขามันดิบเถื่อนและกักขฬะมากแค่ไหน เขาทำราวกับว่าเธอคือตุ๊กตายางที่เขาจะใช้งานสมบุกสมบันแบบไหนก็ได้ ทั้งที่เธอเป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่มีประสบการณ์
“สิ่งที่คุณได้รับมันคงไม่ต่างกับดาริกาได้รับ แต่ไอ้อนาคินทร์มันจะไม่มีโอกาสได้แตะต้องดาริกาน้องสาวผมอีก เพราะนายกานต์นทีคนใหม่ได้กลับมาแล้วและหอบเอาความแค้นมาชำระกับพวกคุณ”
“พี่กิต อลิชาไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนั้น มันเหนือความคาดหมายของอลิชา” เธอหวังเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“อย่ามาแก้ตัวและอย่าเรียกผมว่าพี่กิตอีก อลิชาคุณมันหน้าสวยแต่ใจชั่ว เธอจะต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้และไม่ต้องรอถึงชาติหน้า มัจจุราช ยืนอยู่ข้างหน้าเธอแล้วเขาดึงร่างบางให้ลุกขึ้นมา”และเปลื้องผ้าห่มออกจากกายเธอเหลือเพียงเรือนร่างงดงามแต่เปล่าเปลือยที่เขาได้สัมผัสมาแล้วหลายครั้งในค่ำคืนนิ้ แต่ยังไม่อิ่มเสียที กานต์นทีโยนผ้าห่มนั้นไปไกลอย่างไม่สนใจใยดี ฝ่ามือร้อนหนาจับหมับเข้าที่หัวไหล่จับเธอพลิกหันหลังเข้าไปหากำแพง
อลิชากรีดร้องถึงแม้จะด้อยประสบการณ์แต่ก็รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร
“อย่านะอย่าทำอะไรแบบนั้น อย่าทำนะพี่กิต” อลิชาปล่อยโฮสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนา
“บอกว่าอย่าเรียกพี่กิตอีกได้ยินไหม” เขาตะคอกใส่สีหน้าแสดงความไม่พอใจอย่างสุดจะทนที่ต้องได้ยินชื่อเก่าของตน
เขากระชากแขนเธอและผลักให้ล้มลงไปย่างสามขุมเข้าไปหา อลิชาสะอื้นไห้
“อย่ามาเรียกว่าพี่อีกจำใส่กระโหลกเอาไว้ ต่อแต่นี้ไปอย่าให้ได้ยินเรียกว่าพิกิตอีกชัดรึยัง”
“คุณอาอนาคินทร์ จะต้องตามหาฉัน เขาจะมาช่วยฉัน และถ้าเขารู้ว่าใครที่ทำกับหลานสาวของเขาแบบนี้คุณอาไม่ปล่อยคนที่มันทำกับฉันไว้แน่”
หากเมื่อก่อนนี้เอ่ยชื่ออนาคินทร์เขาคงรู้สึกเกรงใจได้แต่ก้มหน้าก้มตาแต่วันนี้เหรอเขาจะเอาปืนจ่อที่ศีรษะของมันคนที่ขมขื่นน้องสาวเขา มันเอาน้องเขาไปกักขังเป็นนางบำเรอของมัน มันจะเป็นรายต่อไปที่เขาจะตามไปคิดบัญชี
“กว่ามันจะตามเจอคุณก็คงแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี เรียกว่าคงไม่มีผู้ชายหน้าไหนอยากจะรับไปดูแลต่อ” อลิชาพยายามจะหนีแต่เขากลับเหวี่ยงดันเธอไปติดกำแพงจับเธอหันหน้าเข้าไปหากำแพง เขาแสยะยิ้มเหี้ยมก่อนจะตามติดเข้าไปประกบทับร่างบางอรชรนั้นหยิบยื่นความดิบเถื่อนเข้าไปหาเธอไม่ฟังเสียงก่นด่าสาปแช่งหรือแม้กระทั่งอ้อนวอน
“คุณมีส่วนทำให้พ่อ แม่ และพี่ชายของผมตาย และทำให้น้องสาวผมต้องเป็นนางบำเรอของอาคุณ ผมก็จะหยิบยื่นหน้าที่โสเภณีบำบัดความใคร่ให้กับคุณแค่นี้เองอลิชา มันเทียบไม่ได้กับความชั่วของคุณ”
เขาส่งความแข็งแรงแทรกลึกผ่านเข้าไปจากทางด้านหลังไม่รู้กี่รอบแล้วในคืนนี้ มันรุนแรงปราศจากความรัก ความใคร่ มีเพียงความดิบเถื่อนที่หยิบยื่นมอบให้ไม่ขาดสาย ยิ่งตอนเขาขยับกายเข้าออกความเจ็บแปลบราวกับถูกเข็มนับพันแท่งมาทิ่มแทง ทำให้อลิชกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งขณะที่กานต์นทีดูมีความสุขและสนุกกับเรือนร่างของเธออย่างไม่รู้อิ่ม
อลิชารู้ตัวว่าเธอผิด ว่าเธอเลวแต่ก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายจนเป็นโศกนาฏกรรม เขาจะฆ่าเธอ
อลิชาก็ไม่โกรธ แต่การที่เขาทำกับเธอแบบนี้ยิ่งกว่าการฆ่าทั้งเป็นขณะที่ร่างกายของกานต์นทีชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อจากการที่เขากำลังลงโทษเย้ยหยันที่ครั้งหนึ่งเธอเคยดูถูกเขาเอาไว้ว่าแค่เศษเล็บก็ไม่มีโอกาสได้แตะเธอ แวบหนึ่งทำให้คิดไปถึงต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องกระทำกับเธออย่างป่าเถื่อนแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++
กานต์นทีคิดย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่ไฟแค้นจะสุมอกจนต้องหันกลับมาทำร้ายอลิชาแบบนี้ ภายในคฤหาสน์อัครนาคินทร์ที่ครอบครัวของเขาต้องหนีลงมาจากทางภาคเหนือเพื่อมาซ่อนตัวพึ่งใบบุญคนตระกูลนี้ เพราะพ่อและแม่ตลอดจนเขาและทุกคนในครอบครัวถูกญาติของของพ่อที่หวังจะฮุบสมบัติและเห็นว่าบุคคลสำคัญของตระกูลไม่ได้อยู่ในประเทศพวกมันวางแผนฆ่าและแม่ของเขาเพราะตอนนั้นเจ้านันทิผู้มีอำนาจที่สุดคนหนึ่งในตระกูลย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศกับภรรยาสาวชาวสวีเดนพ่อของเขาเป็นคนใจดีและยอมคน จึงถูกน้องชายคนเล็โกงแทบหมดตัวพ่อของเขาก็มีเชื้อเจ้าแม้จะเป็นรุ่นหลานแล้วก็ตามแต่ต้องมาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่แต่ทุกคนก็ยอมรับโชคชะตา รอแต่พวกเขาจะเจริญเติบโตและพร้อมจะกลับไปทวงความยุติธรรมคืนให้คนเป็นพ่อแต่ว่าการมาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่แม้เจ้าของบ้านจะเต็มใจให้พึ่งพิงแต่ก็ใช่ทุกคนจะเต็มใจ อย่างน้อยก็คุณหนูคนสวยของบ้านอลิชาทายาทคนเดียวของบ้านดูจะไม่ชอบพวกเขาสามคนพี่น้องนักตั้งแต่เล็กจนโตอลิชามักมีเรื่องระหองระแหงกับน้องสาวคนเล็กของเขาเสมอ เรียกว่าดาริกากลายเป็นลูกไล่ของอลิชาอยู่ตลอดจนเติบโตเป็นหนุ่มเป็นสาว
เอกรินทร์แฟนหนุ่มและเป็นคู่หมั้นของอลิชา เป็นผู้ชายที่มีคุณสมบัติ ครบถ้วนทุกประการ หล่อ รวย มาดดีที่จริงเขาถูกผู้ใหญ่จับคู่ให้หมั้นกับอลิชาแต่เอกรินทร์ก็พอใจในโปร์ไฟล์และความสวยของอลิชาจึงยอมหมั้นหมายด้วยแต่ด้วยความคิดว่าก่อนจะหยุดกับภรรยาตัวจริงเขาขอเก็บแต้มไปเรื่อย ๆ จนพอใจก่อนจึงทำให้เอกรินทร์ลูกชายมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจชื่อดังยังทำตัวเป็นหนุ่มเพล์บอยแม้จะมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ตามทำให้อลิชาไม่มีความสุขต้องมาอาละวาดน้องสาวเขาอยู่เนือง ๆ เพราะคู่หมั้นของอลิชาพยายามหาทางนอกใจด้วยหมายมาดดาริกาเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับอลิชาที่รับใช้ในคฤหาสน์อัครนาคินทร์
อลิชามีนิสัยเอาแต่ใจและเห็นว่าดาริกาเป็นเพียงคนรับใช้เอาไว้รองมือรองเท้าของเธอ มักจะรังแก ทำร้ายดาริกาด้วยความอิจฉาเสมอ เพราะอลิชาน้อยเนื้อต่ำใจที่ใคร ๆ มักจะเข้าใจผิดคิดว่าดาริกา เป็นคุณหนูของตระกูลอัครนาคินทร์ เพราะแต่ไรมาดาริกาจะมีท่าทาง นุ่มนวล อ่อนหวาน น่าทะนุถนอม ขณะที่อลิชา แก่น เซี้ยวเอาแต่ใจ และดูจะมีนิสัยขี้วีน แต่ดาริก และทุกคนในครอบครัวก็ต้องก้มหัวให้คุณหนูอลิชามาโดยตลอด ด้วยคำว่าสำนึกบุญคุณจนกระทั่งอลิชาก่อเรื่องเลวร้ายชนิดที่ว่าชาตินี้กานต์นทียินดีจะจองเวรกับเธอไปทั้งชาติ ต่อให้ชาติหน้าเขาก็จะไม่ปล่อยเธอลอยนวล เขาจะเหยียบย่ำเธอให้จมดิน ให้สิ้นคำว่าศักดิ์ศรี
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นกานต์นทีขบกรามแน่นมองเหยื่อสาวด้วยแววตาเย็นยะเยือกที่บัดนี้เธอได้สลบไปแล้ว เขาช้อนร่างกายเปล่าเปลือยของเธอขึ้นมา เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกอย่างหมดแรงโยนไปบนเตียงจากนั้นเดินหันหลังออกไปทางประตูห้อง ปิดประตูดังโครม
+++++++++++++++++++++++++++++
“ทำไมไม่รับ ดาริกา ทำไมคุณไม่ยอมรับสายผม คุณอยู่ไหน หนีไปกับใคร” อนาคินทร์ต่อสายไม่หยุดหย่อนแต่ดาริกาไม่ยอมรับสาย เขาทั้งเครียดทั้งโกรธ ไหนจะหลานสาวหายตัวไป ไหนจะ เมียสุดที่รักยังหนีหาย ความเครียดมันแน่นสมองไปหมด แต่เมื่อคิดถึงคำว่าเมียใช่เขาบังคับและยัดเยียดให้เธอ ดาริกาไม่เคยอยากเป็นทั้งที่ผู้หญิงไม่รู้กี่สิบคนแย่งกันให้ได้เป็นผู้หญิงของอนาคินทร์ อัครนาคินทร์
“ดาริกา คุณอยู่ไหน ทำไมถึงทิ้งผม และคิดว่าผมจะยอมง่าย ๆ เหรอ” อนาคินทร์สายตาแน่นิ่ง
“ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง ทำไมยัยอลิชา กับ ดาริกา ถึงหายไปพร้อม ๆ กัน”
ยังไม่ทันสิ้นความสงสัย เสียงสัญญาณเตือนของข้อความจากมือถือรุ่นหรูและแพงที่สุดในยุคนี้ดังขึ้นอนาคินทร์เปิดดูพบว่ามีคนส่งคลิปมาให้แต่หมายเลขนั้นไม่คุ้นตา อะไรบางอย่างทำให้เขาเกิดความสงสัยจนต้องเปิดดูและต้องผงะในทันที ก่อนที่ใบหน้าจะแดงขึ้นด้วยความโมโหดวงตาคมเข้มนั้นราวกับจะมีไฟลุกโชน
“ใครทำกับอลิชาหลานอาแบบนี้ ยัยอลิชา”
ภาพในคลิปแม้ไม่เห็นซึ่งการกระทำแต่ก็พอบอกได้ว่าหลานสาวเพียงคนเดียวต้องเจอกับอะไรบ้าง
ภาพอลิชามีผ้าหุ่มคลุมหมิ่นเหม่ปกปิดเรือนกายอรชร นอนหลับอยู่บนเตียงดูหลับสนิทอย่างคนหมดแรง ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตามเนื้อตัวมีร่องรอยที่เขามองผ่าน ๆ ก็รู้ว่าไอ้รอยแดง ๆ เป็นดวง ๆ นั้นเกิดจากอะไร
ไม่ถึงห้านาทีอนาคินทร์ตะโกนก้องใส่ไปในโทรศัพท์ “ต้องหาให้เจอ แยกกันไปหาทั้งอลิชา และ ดาริกา จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินก็ต้องพาผู้หญิงสองคนนี้กลับมาอย่างปลอดภัยเร็วที่สุด” สิ้นน้ำเสียงสั่งการอนาคินทร์ก็รีบขับรถไปหาใครบางคนที่เขาคิดว่าอาจช่วยได้มากกว่าลูกน้องของตนเอง
++++++++++++++++++++++++
บรั่นดีเย็นจัด ถูก พ่อเลี้ยงกานต์นทีกระดกลงคอราวกับกินน้ำเปล่า “ถึงไหนแล้วดาริกา ทำตามที่พี่บอกหรือเปล่าถอดซิมโทรศัพท์โยนทิ้งไปหรือยัง”เบอร์โทรศัพท์ของดาริกาที่อนาคินทร์รู้เขาจะตามเธอได้ด้วย GPS
“เรียบร้อยแล้วค่ะพี่ชาย” น้ำเสียงนิ่ง ๆ อย่างจำยอมทำ
“ดีมาก” น้ำเสียงจอมบงการดูจะพอใจ แต่เขากลับมีความรู้สึกว่าน้องสาวของเขาดาริกากลับไม่รู้สึกยินดีนักที่ต้องทำตามคำสั่งของเขา เขาจะแก้แค้นปลิดชีพคนที่หยิบยื่น ไม่สิยัดเยียด ความเป็นสามีให้น้องสาวของเขา
“อยู่ที่นั่นไปก่อนพี่จะส่งคนไปดูแลเธอ ทางนี้พี่กำลังยุ่งกับนังผู้หญิงชั่วนั่น” ยุ่งอะไรก็ไม่รู้
“พี่ทำอะไรเธอคะ พี่ทำอะไรคุณหนูอลิชาบอกน้องมานะคะ”
“ทำเหมือนที่อามันเคยทำกับเธอ แต่มันต้องเจ็บกว่า ทรมานกว่าเป็นหลายร้อยเท่า”
ดาริการู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่าพี่ชายทำอะไรลงไป “พี่คะแม้เธอจะร้ายยังไง แต่คุณหนูอลิชาก็เป็นลูกของคนที่ได้ชื่อว่ามีพระคุณต่อครอบครัวเรานะคะ”
“ก็เพราะดาริกาเป็นแบบนี้ ยัยนั่นถึงทำร้ายน้องและครอบครัวเรา อย่าลืมสิความสูญเสียของครอบครัวเราเกิดขึ้นเพราะยัยนั่น พ่อแม่และพี่ชายของเราต้องตายเพราะใครถ้าไม่ใช่นังแพศยานั่นพี่พร้อมแล้วสำหรับการเอาคืนพวกมัน”
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ย้อนไปก่อนหน้านี้สักสามชั่วโมง ก่อนที่อลิชาจะต้องมานั่งขอร้องและอ้อนวอนให้เขาหยุดทุกการกระทำอันเลวร้ายด้วยการมอบไม่ใช่สิการยัดเยียดตำแหน่งสามีให้กับเธอ อลิชามาพบเขาที่ผับตามเวลานัดหมายเพราะเขาบอกว่ามีอะไรจะให้เธอดู มีข้อมูลดีๆมาฝากในเรื่องที่เธอกำลังสนใจ เธอเริ่มรู้จักกันทางเฟชบุ๊คเมื่อสามเดือนก่อนและแชทคุยกันแทบทุกวันจนถูกคอเธอไม่ได้สนใจหน้าตาหรือคิดอะไรกับเขาที่มาพบเพราะมีบางอย่างที่ทำให้เธอสนใจนั่นคือเรื่องการทำไร่สตอเบอรีทางภาคเหนือ เธอต้องการไปลงทุนที่นั่นมองทำเลไว้แล้ว เห็นเขาโพสเกี่ยวกับการทำไร่สตอเบอรี พันธุ์80 ที่โด่งดังเธอซึงอลิชากำลังมีโครงการอยากจะทำไร่กึ่งรีสอร์ทจึงเข้าไปคุยกับเขาและติดกับดักเขา
เขาอ้างว่าตนเป็นชาวไร่แทบภาคเหนือและทำธุรกิจปางช้าง เขากำลังจะมาทำธุระในกรุงเทพฯ จึงอยากนัดเจอเธอ เธอจึงมาพบเขาและเมื่อพบกันที่ร้านขาสวมหมวกใส่แว่นตาดำปิดบังใบหน้าแต่งตัวรัดกุมโดยอ้างว่าเขาแพ้แสงและแพ้ภูมิกรุงเทพฯ เธองงนิดหน่อยแต่ก็ปล่อยเขาไปตามเรื่องแม้จะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา จากนั้นเธอก็ดื่มและทานอาหารตามปกติไปเพียงนิดหน่อยมารู้ตัวอีกทีก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นการหมดสติของเธอคงไม่ได้มาจากอาหารหรือเครื่องดื่ม แต่มันน่าจะมาจากสตอเบอรี พันธ์ 80 สด ๆ จากไร่ของเขาที่เขาเอามาฝากเธอ (ซึ่งอันที่จริงมันถูกแช่กับน้ำสมุนไพรชนิดหนึ่งทำให้คนที่ทานเข้าไปหลับสนิท คล้ายกับฤทธิ์ของยานอนหลับ
เมื่อตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกเหมือนกับว่ามัจจุราช กำลังยื่นหน้ามาทักและยักคิ้วให้เธอเขาพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ
“ฉันไปทำอะไรให้ ถึงทำร้ายฉันแบบนี้ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ....” อลิชาสะอื้นไห้ดวงตายังพล่ามัวอยู่ เสียใจอย่างสุดขีดถ้าทำได้เธออยากจะมีมีดในมือเพราะเธอจะไม่รั้งรอที่จะเสียบแทงมีดไปที่คนที่คร่อมอยู่บนร่างของเธอให้ตายคามือ ซึ่งตอนนี้เขากำลังขยับกายรุกรานบดขยี้สองมือที่หยาบเล็กน้อยก็ขย้ำบนทรงอกอิ่มอย่างเมามันขยำสลับกับพาริมฝีปากมาขบงับมันเล่น ส่วนท่อนล่างก็แนบชิดขึ้นลงระหว่างเรียวขาของเธอแทบไม้เว้นจังหวะให้เธอหายใจ
“แกหยุดทำเรื่องเลวๆบนตัวฉันเดี๋ยวนี้ ออกไป ออกไปนะ ลงไปจากตัวฉัน” อลิชาหวีดร้องสุดเสียงอย่างกรธจัดปนรังเกียจ กี่ท่วงท่าที่เขาบังคับให้เธอทำตามใจทั้งที่เธอยังไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ด้วยซ้ำ กี่ครั้งกี่หนที่เขาเอาพลังอันเหลือเฟือหยิบยื่นให้ด้วยความโหดร้าย ดิบ เถื่อน เขายัดเยียดมันไปในเรือนกายเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจับเธอพลิกซ้ายตะแคงขวาด้วยกำลังที่เหนือกว่ามาก จนกระทั่งเปลี่ยนท่าทางให้เธอกลายเป็นม้าสาวจอมพยศและเขากลายร่างเป็นจ้อกกี้หนุ่มผู้ปราดเปรียวกำลังจะควบเธอเข้าเส้นชัยแล้ว
พ่อเลี้ยงกานต์นทีหัวเราะเย้ยหยันกับคำขอร้องจากริมฝีปากอิ่มสวยนั้นราวกับเป็นเรื่องตลกสิ้นดี เขากำลัง
สนุกเรื่องอะไรจะหยุดจริงไหม
“ปล่อยเหรอ กำลังสนุกขนาดนี้จะให้ปล่อยคุณไปเสียกลางคันมันเป็นเรื่องตลกร้ายล่ะสิ ใครจะโง่ปล่อยให้ตัวเองค้างคากันล่ะในเมื่อกำลังขี่ม้าตัวสวยแสนพยศมันสนุกจะตายไป จะเป็นม้าหรือเป็นอย่างอื่นดีล่ะ” เขากดตอกย้ำความแข็งแรงเข้าไปหา และเขาก็กวาดสายตามองเธอที่ดิ้นทุรนทุรายให้พ้นจากร่างกายเขาอย่างสบายอารมณ์ผสมเสียงหัวเราะเย้ยหยัน
“เสียใจมากไหมคุณหนูตัวร้าย”ก านต์นทีถามขึ้นสายตาเหี้ยมเกรียมมองผู้หญิงที่เขาบีบบังคับด้วยกำลังที่เหนือกว่าอย่างเลือดเย็นที่สุด
“ฉันคงดีใจละมั้งไอ้สารเลวแก...ที่จริงแกควรจะตายไปแล้ว ทำไมไม่ตายไปพร้อมกับครอบครัวแกเลย” ใบหน้าเขาเริ่มชัดขึ้นเจนขึ้นในสายตาเธอ เมื่อหมดฤทธิ์ยา
“ถ้าทำได้ช่วยฆ่าฉันให้ตายก่อนได้ไหม แล้วแกค่อยชำเรากับร่างไร้วิญญาณของฉันต่อ”ทุกแรงที่โถมทับนำพามาด้วยความเจ็บปวดอึดอัดจนอลิชาต้องกรีดร้อง
“พามันออกไปจากตัวฉันได้โปรด หรือไม่ก็ฆ่าฉันซะ”
“จุ๊...อย่าพูดแบบนั้นสิที่รัก จะรีบตายไปไหนอยู่รับกรรมก่อนสิ นรกมันยังดีเกินไปสำหรับเธอคนสวย” จากนั้นเขาก็ยิ่งเพิ่มโทษเธอด้วยการบดเบียดโบยตีเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรงมากยิ่งขึ้นไม่ทะนุถนอมเลยสักนิดแม้จะรู้แล้วว่าอลิชายังไม่มีประสบการณ์ซึ่งลึก ๆ แล้วเขาเองก็อยู่ในสภาวะตกใจมากเหมือนกันที่นังคุณหนูตัวร้ายรักษาพรหมจรรย์เอาไว้ได้มันควรฉีกขาดไปนานแล้วถึงจะถูก
เสียงของอลิชากรีดร้องดังไปทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่กว้างนักตกแต่งแบบม่านรูดสี่ดาวที่ไม่แย่นักสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ปนรังเกียจ คนที่ทาบทับลงบนตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เห็นเธอเสียใจแทบบ้าคลั่งกานต์นทีกลับรู้สึกว่าเหมือนตนเองได้คลายความแค้นที่มันแทบจะจุกอกตายออกมาบ้าง
“สนุกจริง ๆ ตอนที่เธอดิ้นได้รู้แบบนี้ปลุกนานแล้ว ”
“แกกลับมาอีกเพื่ออะไร?”
“เพื่อกระชากคุณลงนรกยังไงล่ะ ยัยคุณหนูนรกแตก” เขาหัวเราะมองหน้าซีดของเธอ และมองหยดเลือดบนที่นอน แค่นั้นเขาไม่สงสารหรอก
“ไม่อยากจะคิดว่าผู้หญิงร้ายกาจอย่างคุณหนูอลิชาผู้เย่อหยิ่งยังอุตส่าห์เก็บเยื่อพรหมจรรย์เอาไว้ได้ถึงวันนี้ เพื่อรอให้ผมพรากมันไปอย่างไร้คุณค่า ตกลงผมเป็นผู้ชายโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่” กิต หรือพ่อเลี้ยงกานต์นทีในปัจจุบันหัวเราะแววตาเย้ยหยันปนเหยียดหยาม
ไอ้โรคจิต !
“คอยดูเถอะฉันจะไปแจ้งความกับตำรวจ แกจะต้องติดคุก”
“ถ้าไม่อายไม่กลัวเสียชื่อก็เชิญเลย จะได้ขึ้นหน้าหนึ่งตัวหนาๆ โต ๆ ว่าคุณหนู อลิชา อัครนาคินทร์ เสียทีถูกผู้ชายหลอกพาเข้าม่านรูดข่มขืนยับจนสำเร็จความใคร่นับครั้งไม่ถ้วน หลบหนีออกมาแจ้งความในสภาพสะบักสะบอมราวกับถูกรุมโทรมจากผู้ชายเป็นร้อย” เขาท้าพร้อมหัวเราะอย่างมีชัย “กล้าไหมล่ะ”
อลิชาร้องกรี๊ดรับไม่ได้กับคำพูดหยาบคาย
“ฉันไม่อายฉันจะเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุดแกจะต้องติดคุกและถูกพวกนักเลงในคุกมันรุมโทรม ไอ้คนเนรคุณ วิญญาณคุณพ่อ คุณแม่ต้องสาปแช่งแก” เธอสาปแช่ง ส่วนเขาเกือบจะหัวเราะแต่ทำหน้ายักษ์แทน
“ความโกรธ แค้น เจ็บใจ เสียใจทุก ๆ อย่างที่คุณกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้น้องสาวผมเจอมาก่อน กี่วันกี่คืนที่น้องสาวผมถูกกระทำย่ำยี.”เขาหยุดพูดยิ่งพูดก็ยิ่งแค้นแทบจะบีบคอคนสวยบนเตียงให้ตายคามือแต่นั่นมันคงดีเกินไปและทรมานน้อยเกินไป
กานต์นทีเผลอยกฝ่ามือที่กดทับเรียวแขนของเธอออกทำให้อลิชามีโอกาสต่อสู้ด้วยการจิกตบเขาแต่ทำได้แค่ตบเขาหนึ่งทีและข่วนเล็บไปที่ข้างหางตาด้านขวาพอได้เห็นเลือดติดเล็บออกมา จากนั้นเธอก็ต้องพบกับความปราชัยแถมเขายังเรียกร้องตักตวงกับร่างกายเธอมากขึ้นไปอีก เขาออกแรงบีบเฟ้นขยำขยี้เธอไปทุกส่วนราวกับเธอเป็นแป้งขนมปังที่เขากำลังนวดให้ได้ที่
“แล้วเรื่องของยัยดาริกาน้องแก มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ฉันไม่เกี่ยว ฉันไม่ผิด ฉันไม่ได้ทำ” เธอตะโกนใส่หน้าเขา
“ยังปากแข็งอยู่อีกเหรอนังคุณหนูหน้าด้าน ทั้งที่หลักฐานมันคาตา นังฆาตกร” ปลายลิ้นร้อนรุกไร้ไปตามผิวเนียนแกล้งดูดบ้างกัดเล่นบ้าง อลิชามีสีหน้าขยะแขยงอย่างสุดขีดและร้องโวยวายเมื่อฝ่ามือใหญ่รุกไล้ไปตามเอวขอดและต่ำลงไปตามทางของมัน นิ้วแข็งแรงกรีดไล้ไปตามกลีบดอกไม้คืนนี้มันบอบช้ำด้วยน้ำมือเขาไปกี่ครั้งเขาก็ไม่อยากจะจดจำ
“ปล่อยนะ ฉันเจ็บ ฉันรับไม่ไหวแล้ว” เธอสะอื้นไห้ ปวดแสบปวดร้อนรู้สึกระบมที่ระหว่างเรียวขาไปหมด
“มันยังไม่สาสมกับการที่คุณหลอกน้องสาวผมไปให้อาของคุณปู้ยี่ปู้ยำหรอกนะ คุณมันเลวและเลือดเย็น คุณจะไม่มีวันนี้อย่างแน่นอนถ้าคุณไม่ใช่ตัวต้นเหตุแห่งการตายของครอบครัวผมอลิชา”
อลิชาตาเบิกกว้าง “อะไรนะ! อย่ามายัดเยียดขอหาให้ฉัน ฉันไม่ได้ฆ่าใคร ฉันไม่เคยทำ ไม่ได้ตั้งใจ ”
“ยัดเยียดข้อหาไม่ใช่สิ่งที่ผมถนัด แต่ยัดเยียดอย่างอื่นล่ะถนัดนัก”
“แกมาด่าฉันปาว ๆ ฉันเคยไปทำอะไรให้แกกับน้องแกหรือไงพวกแกนั่นแหละที่ทำตัวเองกันทั้งนั้น”
“ความจำคุณคงสั้นแต่ความแค้นของผมมันยาวนะ”เขาหัวเราะลั่น “คุณไม่ยอมรับผิดดี ๆ ผมก็มีวิธีจะให้คุณรับผิด ผมนอนฝันร้ายกับความแค้นมานานคราวนี้แหละผมกลับมาแล้วผมมาทวงความยุติธรรมจะทำให้คุณฝันร้ายไปตลอดชีวิต”
“ไม่มีความยุติธรรมที่นี่เพราะฉันไม่ผิด จะให้บอกกี่ร้อยครั้ง ใครจะตายก็ไม่เกี่ยวกับฉัน เพราะฉันไม่ใช่คนทำ”
“เลว! ไม่มีจิตสำนึก”
“แกน่ะสิที่เลวแกต่างหากที่กำลังข่มขืนฉัน แกฆ่าฉันทั้งเป็น ไอ้ชั่ว ไอ้กิตไอ้คนเนรคุณ”เธอแผดเสียงใส่
“ไอ้ผู้ชายชื่อกิตที่คุณเคยหลอกใช้ด้วยความรักและทำร้ายมันแทบปางตาย มันได้ตายไปแล้ว แต่คนที่อยู่บนตัวคุณและกำลังตีตราตำแหน่งสามีคนแรกให้คุณอยู่ตอนนี้คือพ่อเลี้ยงกานต์นที ผู้ชายที่จะทำให้คุณตายทั้งเป็นแล้วอย่าเรียกชื่อกิตอีกนะเพราะมันตายไปแล้ว”
อลิชาส่ายหน้าไม่อยากเชื่อสายตา ทำไมเธอไม่ฉุกคิดว่าเป็นเขาไปหลงคุยกับเขาทางเฟชบุคต้องนานสองนานที่ร้านอาหารทำไมเธอไม่สังหรณ์ใจบ้าง ถ้าเธอคิดคงไม่พบกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ หน้าตา ผิวพรรณ การแต่งตัวของเขาดูดีขึ้นมาก ๆ อลิชากำลังคิด
“หน้าตา บุคลิก การแต่งตัวผมเปลี่ยนไปใช่ไหม ใช่...เปลี่ยนจนไม่เหลือหน้าเดิมเชียวล่ะ เพราะผมไม่อยากเห็นมันไอ้หน้าโง่ๆ ที่คุณเคยหลอกใช้ยังไงล่ะ ผมเลยเปลี่ยนทุกอย่างเสียใหม่ยกเว้นหน้าตา”
“จะให้ฉันบอกกี่ครั้ง ฉันเคยบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอตอนที่เกิดเรื่องว่ามันไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้วางแผนฆ่าใคร เรื่องที่เกิดฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ตั้งใจเลยใช่ไหม ไม่ตั้งใจหลอกมอมเหล้าน้องสาวของผมไปบำเรออาของคุณอย่างนั้นใช่ไหมคุณหนูอลิไม่ได้คิดจะเผาน้องผมในบ้านทั้งเป็นใช่ไหม จนเป็นต้นเหตุให้เพลิงไหม้จนคนในครอบครัวของผมต้องตายเกือบยกครัว” เขาจับใบหน้าสวยเงยขึ้นแรง ๆ อลิชากรีดร้องด้วยความเจ็บจากนั้นซุกไซร้ไปตามลำคอแต่ไม่ได้นุ่มนวลหรืออ่อนโยนเขาทำด้วยความกักขฬะเพราะต้องการให้เธอทุกข์ทรมานเหมือนตกนรก
ไม่ใช่เธอไม่รู้สึกผิดแต่ก่อนที่เขาจะหายไปเธอเคยบอกเขาหลายครั้งแล้วว่าเธอไม่ได้ตั้งใจแต่เขาแทบจะเข้ามาบีบคอเธอและด่าว่าเธออย่างเจ็บแสบ
“คุณรังเกียจผมจะตายไปทั้งด่าทอ ดูถูกว่าผมกับน้องสาวเป็นแค่ลูกคนงานในบ้าน และคุณก็ยังอิจฉาน้องสาวของผม กลัวนายเอกรินทร์คู่หมั้นตัวเองจะนอกใจมาสนใจน้องสาวผม แต่ดาริกาก็เติบโตมาพร้อมกับคุณ คุณไม่ควรใจร้ายทำเธอได้ลงคอแต่คุณก็ทำกับเธอ”เขากระแทกเสียงใส่แววตาเกลียดชัง
“ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องที่ผ่านมาฉันขอโทษ อย่าทำแบบนี้อีกเลย ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วส่วนเรื่องคุณอากับดาริกา ฉันยิ่งไม่เกี่ยวเข้าไปใหญ่ น้องนายนั่นแหละอยากจะจับอาฉันมากกว่า ฉันเจ็บระบมไปหมดแล้ว” น้ำเสียงสะอื้น
“เจ็บแค่นี้เอง ก็หัดทนซะบ้าง ทีตอนเธอทำกับคนอื่นไว้ล่ะตอนนั้นทำไมเธอไม่คิด มีความสุขบนกองทุกข์ของคนอื่นนานเกินไปแล้ว”
จะไม่ให้อลิชาอ้อนวอนเขาได้อย่างไร เพราะตั้งแต่เธอรู้สึกตัวเกือบ สองชั่วโมงเต็มๆ ที่เขาทำกับเธอแบบนี้เบียดบดขยับเขยื้อนอยู่บนกายเธอไม่หยุดยัดเยียดข้อหาไป ยัดเยียดร่างกายเขามาเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายเธอ แต่เมื่อนึกไปถึงว่าถึงเธอจะไม่เกี่ยวโดยตรงเธอก็มีส่วนทำให้เกิดเรื่อง
ดวงตาสวยซึ้งตวัดมองหน้าเขาก่อนจะหยุดสะอื้นอย่างคนกำลังจำนนในความผิดเธอเริ่มพูดดีกับเขา “ถ้าพี่กิตคิดว่าสิ่งที่พี่ทำกับอลิชาทำแล้วพี่จะหายแค้น อลิชาก็จะยอม แต่มันควรพอได้แล้วในเมื่อได้สิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้ว จนตอนนี้ฉันหมดคุณค่าในตัวเองไม่เหลือศักดิ์ศรีอีกแล้ว”
“นังคุณหนูตัวร้ายอย่ามาทำพูดดีนี่มันแค่เริ่มต้น การทรมานมันยังไม่สิ้นสุด”
“อะไรนะ!”
กานต์นทีที่กำลังถูกไฟรักไฟแค้นโหมกระหน่ำเขาหยุดการโถมเข้าใสร่างเธอและถอนกายที่แช่นิ่งนั้นออกมาจากเธอ และนั่งข้างเตียงอย่างเจ็บใจตนเองฝ่ามือของเขาทุบไปที่ข้างเตียงอย่างแรงเป็นจังหวะเดียวกันที่อลิชาฉวยผ้าห่มมาพันกายให้พ้นสายตาของเขา
“อย่าคิดว่าพูดดีแล้วจะรอด อย่ามาหยอดคำหวานใส่เชื่อตายล่ะ” สายตาของเขาหันกลับมาจ้องเธออย่างอาฆาต
“เธอมันเป็นผู้หญิงใจทรามไม่เหมาะกับใบหน้าสวย ๆ เลยสักนิด”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อนาคินทร์กำลังวุ่นวายกับการโทรตามหาตัวอลิชาหลานสาวสุดที่รัก
“เขมมิกา อลิชาไม่ได้อยู่กับหนูเหรอ”
“คุณอาอนาคินทร์เหรอคะ ยัยอลิชาหายออกไปจากบ้านเหรอคะ แต่เธอไม่ได้มาที่นี่เลย เอาเป็นว่าเดี๋ยวเขมจะช่วยโทรถามเพื่อนๆให้ว่ายัยอลิชาไปกับใครหรือเปล่า”เขารู้สึกใจคอไม่ดีอย่างไรชอบกล
มิหนำซ้ำไม่ถึงห้านาทีต่อมาเขายังได้ข่าวร้ายพอๆกันจากนางสาลี่คนงานในบ้านที่ให้คอยดูแลดาริกา “อะไรนะ ดาริกาหนีไปเหรอ” อนาคินทร์กำหมัดแน่น
รสสวาทที่เธอบำเรอเขาจนอิ่มเอมเมื่อหัวค่ำคงเป็นการล่อหลอกให้ตายใจ
น้ำเสียงเข้มเอ่ยชื่อผู้หญิงที่เขาหลงรักอย่างเจ็บใจ “ดาริกา อย่าคิดว่าจะหนีรอดต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินผมก็จะหาคุณให้เจอ
อนาคินทร์นักธุรกิจหนุ่มหล่อมาดเข้มวัยสามสิบเจ็ดปี ขบกรามจนเป็นสันนูน ทั้งเครียดที่หลานสาวคนสวยหายไป ไม่ทันไรยังต้องมารับข่าวร้ายเมียของเขา หรือผู้หญิงที่เขายัดเยียดตำแหน่งเมียให้ยังหนีไปอีกไม่รู้ว่าจะตามใครก่อนดีเพราะสำคัญทั้งคู่
“ให้มันได้อย่างนี้สิวะ” อนาคินทร์ระบายออกด้วยการฟาดกำปั้นใส่รถสปอร์ตซีดานคันหรู ก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคนและกรอกคำสั่งลงไป
+++++++++++++++++++++++++++++++
อลิชาร้องไห้น้ำตาเปียกชื้นไปทั่วทั้งใบหน้าผมยาวสยายสีน้ำตาลเป็นลอนดูมีวอลลุ่มที่จัดทรงมาอย่างดีเมื่อหัวค่ำ บัดนี้กระเซอะกระเซิงไม่เข้ารูปทรง เธอนั่งซุกตัวอยู่ที่มุมห้องมีผ้าห่มคลุมกายเอาไว้เป็นสิ่งเดียวที่เธอฉวยได้ก่อนจะลงมาจากเตียงรู้สึกเจ็บระบมไปทั่วท้องน้อยและขาหนีบใจกลางความเป็นหญิงบอบช้ำแสบแปลบและมันบวมขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดกับการกระทำอย่างป่าเถื่อนที่ผ่านมาหลายชั่วโมง
“บอกให้ลุกขึ้นมานี่ เป็นยังไงตอนนี้ผมได้เห็นยิ่งกว่าขาอ่อนคุณอีก คุณหนูอลิชาผมเห็นไปถึงไหน ๆ เห็นในสิ่งที่ลับและรู้จักในส่วนที่ลึกที่สุด ”เขาหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจใส่หน้าเธอ พร้อมกับหยิบบางอย่างให้เธอดูถุงยางอนามัยหลายชิ้นที่บรรจุอยู่ในซองอย่างดียังไม่ได้ถูกใช้งาน
“เหลืออีกตั้งหลายอัน เรามาสนุกกันต่อดีกว่าเร็วเข้าจะเช้าแล้ว” จากนั้นเขาก็ฉุดกระชากเธอให้กลับขึ้นไปบนเตียงแต่อลิชาขัดขืน เธอรู้ดีว่ารสรักของเขามันดิบเถื่อนและกักขฬะมากแค่ไหน เขาทำราวกับว่าเธอคือตุ๊กตายางที่เขาจะใช้งานสมบุกสมบันแบบไหนก็ได้ ทั้งที่เธอเป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่มีประสบการณ์
“สิ่งที่คุณได้รับมันคงไม่ต่างกับดาริกาได้รับ แต่ไอ้อนาคินทร์มันจะไม่มีโอกาสได้แตะต้องดาริกาน้องสาวผมอีก เพราะนายกานต์นทีคนใหม่ได้กลับมาแล้วและหอบเอาความแค้นมาชำระกับพวกคุณ”
“พี่กิต อลิชาไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนั้น มันเหนือความคาดหมายของอลิชา” เธอหวังเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“อย่ามาแก้ตัวและอย่าเรียกผมว่าพี่กิตอีก อลิชาคุณมันหน้าสวยแต่ใจชั่ว เธอจะต้องได้รับผลกรรมที่ทำไว้และไม่ต้องรอถึงชาติหน้า มัจจุราช ยืนอยู่ข้างหน้าเธอแล้วเขาดึงร่างบางให้ลุกขึ้นมา”และเปลื้องผ้าห่มออกจากกายเธอเหลือเพียงเรือนร่างงดงามแต่เปล่าเปลือยที่เขาได้สัมผัสมาแล้วหลายครั้งในค่ำคืนนิ้ แต่ยังไม่อิ่มเสียที กานต์นทีโยนผ้าห่มนั้นไปไกลอย่างไม่สนใจใยดี ฝ่ามือร้อนหนาจับหมับเข้าที่หัวไหล่จับเธอพลิกหันหลังเข้าไปหากำแพง
อลิชากรีดร้องถึงแม้จะด้อยประสบการณ์แต่ก็รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร
“อย่านะอย่าทำอะไรแบบนั้น อย่าทำนะพี่กิต” อลิชาปล่อยโฮสะอื้นไห้อย่างน่าเวทนา
“บอกว่าอย่าเรียกพี่กิตอีกได้ยินไหม” เขาตะคอกใส่สีหน้าแสดงความไม่พอใจอย่างสุดจะทนที่ต้องได้ยินชื่อเก่าของตน
เขากระชากแขนเธอและผลักให้ล้มลงไปย่างสามขุมเข้าไปหา อลิชาสะอื้นไห้
“อย่ามาเรียกว่าพี่อีกจำใส่กระโหลกเอาไว้ ต่อแต่นี้ไปอย่าให้ได้ยินเรียกว่าพิกิตอีกชัดรึยัง”
“คุณอาอนาคินทร์ จะต้องตามหาฉัน เขาจะมาช่วยฉัน และถ้าเขารู้ว่าใครที่ทำกับหลานสาวของเขาแบบนี้คุณอาไม่ปล่อยคนที่มันทำกับฉันไว้แน่”
หากเมื่อก่อนนี้เอ่ยชื่ออนาคินทร์เขาคงรู้สึกเกรงใจได้แต่ก้มหน้าก้มตาแต่วันนี้เหรอเขาจะเอาปืนจ่อที่ศีรษะของมันคนที่ขมขื่นน้องสาวเขา มันเอาน้องเขาไปกักขังเป็นนางบำเรอของมัน มันจะเป็นรายต่อไปที่เขาจะตามไปคิดบัญชี
“กว่ามันจะตามเจอคุณก็คงแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี เรียกว่าคงไม่มีผู้ชายหน้าไหนอยากจะรับไปดูแลต่อ” อลิชาพยายามจะหนีแต่เขากลับเหวี่ยงดันเธอไปติดกำแพงจับเธอหันหน้าเข้าไปหากำแพง เขาแสยะยิ้มเหี้ยมก่อนจะตามติดเข้าไปประกบทับร่างบางอรชรนั้นหยิบยื่นความดิบเถื่อนเข้าไปหาเธอไม่ฟังเสียงก่นด่าสาปแช่งหรือแม้กระทั่งอ้อนวอน
“คุณมีส่วนทำให้พ่อ แม่ และพี่ชายของผมตาย และทำให้น้องสาวผมต้องเป็นนางบำเรอของอาคุณ ผมก็จะหยิบยื่นหน้าที่โสเภณีบำบัดความใคร่ให้กับคุณแค่นี้เองอลิชา มันเทียบไม่ได้กับความชั่วของคุณ”
เขาส่งความแข็งแรงแทรกลึกผ่านเข้าไปจากทางด้านหลังไม่รู้กี่รอบแล้วในคืนนี้ มันรุนแรงปราศจากความรัก ความใคร่ มีเพียงความดิบเถื่อนที่หยิบยื่นมอบให้ไม่ขาดสาย ยิ่งตอนเขาขยับกายเข้าออกความเจ็บแปลบราวกับถูกเข็มนับพันแท่งมาทิ่มแทง ทำให้อลิชกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งขณะที่กานต์นทีดูมีความสุขและสนุกกับเรือนร่างของเธออย่างไม่รู้อิ่ม
อลิชารู้ตัวว่าเธอผิด ว่าเธอเลวแต่ก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายจนเป็นโศกนาฏกรรม เขาจะฆ่าเธอ
อลิชาก็ไม่โกรธ แต่การที่เขาทำกับเธอแบบนี้ยิ่งกว่าการฆ่าทั้งเป็นขณะที่ร่างกายของกานต์นทีชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อจากการที่เขากำลังลงโทษเย้ยหยันที่ครั้งหนึ่งเธอเคยดูถูกเขาเอาไว้ว่าแค่เศษเล็บก็ไม่มีโอกาสได้แตะเธอ แวบหนึ่งทำให้คิดไปถึงต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องกระทำกับเธออย่างป่าเถื่อนแบบนี้
+++++++++++++++++++++++++++++++
กานต์นทีคิดย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่ไฟแค้นจะสุมอกจนต้องหันกลับมาทำร้ายอลิชาแบบนี้ ภายในคฤหาสน์อัครนาคินทร์ที่ครอบครัวของเขาต้องหนีลงมาจากทางภาคเหนือเพื่อมาซ่อนตัวพึ่งใบบุญคนตระกูลนี้ เพราะพ่อและแม่ตลอดจนเขาและทุกคนในครอบครัวถูกญาติของของพ่อที่หวังจะฮุบสมบัติและเห็นว่าบุคคลสำคัญของตระกูลไม่ได้อยู่ในประเทศพวกมันวางแผนฆ่าและแม่ของเขาเพราะตอนนั้นเจ้านันทิผู้มีอำนาจที่สุดคนหนึ่งในตระกูลย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศกับภรรยาสาวชาวสวีเดนพ่อของเขาเป็นคนใจดีและยอมคน จึงถูกน้องชายคนเล็โกงแทบหมดตัวพ่อของเขาก็มีเชื้อเจ้าแม้จะเป็นรุ่นหลานแล้วก็ตามแต่ต้องมาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่แต่ทุกคนก็ยอมรับโชคชะตา รอแต่พวกเขาจะเจริญเติบโตและพร้อมจะกลับไปทวงความยุติธรรมคืนให้คนเป็นพ่อแต่ว่าการมาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่แม้เจ้าของบ้านจะเต็มใจให้พึ่งพิงแต่ก็ใช่ทุกคนจะเต็มใจ อย่างน้อยก็คุณหนูคนสวยของบ้านอลิชาทายาทคนเดียวของบ้านดูจะไม่ชอบพวกเขาสามคนพี่น้องนักตั้งแต่เล็กจนโตอลิชามักมีเรื่องระหองระแหงกับน้องสาวคนเล็กของเขาเสมอ เรียกว่าดาริกากลายเป็นลูกไล่ของอลิชาอยู่ตลอดจนเติบโตเป็นหนุ่มเป็นสาว
เอกรินทร์แฟนหนุ่มและเป็นคู่หมั้นของอลิชา เป็นผู้ชายที่มีคุณสมบัติ ครบถ้วนทุกประการ หล่อ รวย มาดดีที่จริงเขาถูกผู้ใหญ่จับคู่ให้หมั้นกับอลิชาแต่เอกรินทร์ก็พอใจในโปร์ไฟล์และความสวยของอลิชาจึงยอมหมั้นหมายด้วยแต่ด้วยความคิดว่าก่อนจะหยุดกับภรรยาตัวจริงเขาขอเก็บแต้มไปเรื่อย ๆ จนพอใจก่อนจึงทำให้เอกรินทร์ลูกชายมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจชื่อดังยังทำตัวเป็นหนุ่มเพล์บอยแม้จะมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ตามทำให้อลิชาไม่มีความสุขต้องมาอาละวาดน้องสาวเขาอยู่เนือง ๆ เพราะคู่หมั้นของอลิชาพยายามหาทางนอกใจด้วยหมายมาดดาริกาเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับอลิชาที่รับใช้ในคฤหาสน์อัครนาคินทร์
อลิชามีนิสัยเอาแต่ใจและเห็นว่าดาริกาเป็นเพียงคนรับใช้เอาไว้รองมือรองเท้าของเธอ มักจะรังแก ทำร้ายดาริกาด้วยความอิจฉาเสมอ เพราะอลิชาน้อยเนื้อต่ำใจที่ใคร ๆ มักจะเข้าใจผิดคิดว่าดาริกา เป็นคุณหนูของตระกูลอัครนาคินทร์ เพราะแต่ไรมาดาริกาจะมีท่าทาง นุ่มนวล อ่อนหวาน น่าทะนุถนอม ขณะที่อลิชา แก่น เซี้ยวเอาแต่ใจ และดูจะมีนิสัยขี้วีน แต่ดาริก และทุกคนในครอบครัวก็ต้องก้มหัวให้คุณหนูอลิชามาโดยตลอด ด้วยคำว่าสำนึกบุญคุณจนกระทั่งอลิชาก่อเรื่องเลวร้ายชนิดที่ว่าชาตินี้กานต์นทียินดีจะจองเวรกับเธอไปทั้งชาติ ต่อให้ชาติหน้าเขาก็จะไม่ปล่อยเธอลอยนวล เขาจะเหยียบย่ำเธอให้จมดิน ให้สิ้นคำว่าศักดิ์ศรี
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นกานต์นทีขบกรามแน่นมองเหยื่อสาวด้วยแววตาเย็นยะเยือกที่บัดนี้เธอได้สลบไปแล้ว เขาช้อนร่างกายเปล่าเปลือยของเธอขึ้นมา เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกอย่างหมดแรงโยนไปบนเตียงจากนั้นเดินหันหลังออกไปทางประตูห้อง ปิดประตูดังโครม
+++++++++++++++++++++++++++++
“ทำไมไม่รับ ดาริกา ทำไมคุณไม่ยอมรับสายผม คุณอยู่ไหน หนีไปกับใคร” อนาคินทร์ต่อสายไม่หยุดหย่อนแต่ดาริกาไม่ยอมรับสาย เขาทั้งเครียดทั้งโกรธ ไหนจะหลานสาวหายตัวไป ไหนจะ เมียสุดที่รักยังหนีหาย ความเครียดมันแน่นสมองไปหมด แต่เมื่อคิดถึงคำว่าเมียใช่เขาบังคับและยัดเยียดให้เธอ ดาริกาไม่เคยอยากเป็นทั้งที่ผู้หญิงไม่รู้กี่สิบคนแย่งกันให้ได้เป็นผู้หญิงของอนาคินทร์ อัครนาคินทร์
“ดาริกา คุณอยู่ไหน ทำไมถึงทิ้งผม และคิดว่าผมจะยอมง่าย ๆ เหรอ” อนาคินทร์สายตาแน่นิ่ง
“ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง ทำไมยัยอลิชา กับ ดาริกา ถึงหายไปพร้อม ๆ กัน”
ยังไม่ทันสิ้นความสงสัย เสียงสัญญาณเตือนของข้อความจากมือถือรุ่นหรูและแพงที่สุดในยุคนี้ดังขึ้นอนาคินทร์เปิดดูพบว่ามีคนส่งคลิปมาให้แต่หมายเลขนั้นไม่คุ้นตา อะไรบางอย่างทำให้เขาเกิดความสงสัยจนต้องเปิดดูและต้องผงะในทันที ก่อนที่ใบหน้าจะแดงขึ้นด้วยความโมโหดวงตาคมเข้มนั้นราวกับจะมีไฟลุกโชน
“ใครทำกับอลิชาหลานอาแบบนี้ ยัยอลิชา”
ภาพในคลิปแม้ไม่เห็นซึ่งการกระทำแต่ก็พอบอกได้ว่าหลานสาวเพียงคนเดียวต้องเจอกับอะไรบ้าง
ภาพอลิชามีผ้าหุ่มคลุมหมิ่นเหม่ปกปิดเรือนกายอรชร นอนหลับอยู่บนเตียงดูหลับสนิทอย่างคนหมดแรง ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตามเนื้อตัวมีร่องรอยที่เขามองผ่าน ๆ ก็รู้ว่าไอ้รอยแดง ๆ เป็นดวง ๆ นั้นเกิดจากอะไร
ไม่ถึงห้านาทีอนาคินทร์ตะโกนก้องใส่ไปในโทรศัพท์ “ต้องหาให้เจอ แยกกันไปหาทั้งอลิชา และ ดาริกา จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินก็ต้องพาผู้หญิงสองคนนี้กลับมาอย่างปลอดภัยเร็วที่สุด” สิ้นน้ำเสียงสั่งการอนาคินทร์ก็รีบขับรถไปหาใครบางคนที่เขาคิดว่าอาจช่วยได้มากกว่าลูกน้องของตนเอง
++++++++++++++++++++++++
บรั่นดีเย็นจัด ถูก พ่อเลี้ยงกานต์นทีกระดกลงคอราวกับกินน้ำเปล่า “ถึงไหนแล้วดาริกา ทำตามที่พี่บอกหรือเปล่าถอดซิมโทรศัพท์โยนทิ้งไปหรือยัง”เบอร์โทรศัพท์ของดาริกาที่อนาคินทร์รู้เขาจะตามเธอได้ด้วย GPS
“เรียบร้อยแล้วค่ะพี่ชาย” น้ำเสียงนิ่ง ๆ อย่างจำยอมทำ
“ดีมาก” น้ำเสียงจอมบงการดูจะพอใจ แต่เขากลับมีความรู้สึกว่าน้องสาวของเขาดาริกากลับไม่รู้สึกยินดีนักที่ต้องทำตามคำสั่งของเขา เขาจะแก้แค้นปลิดชีพคนที่หยิบยื่น ไม่สิยัดเยียด ความเป็นสามีให้น้องสาวของเขา
“อยู่ที่นั่นไปก่อนพี่จะส่งคนไปดูแลเธอ ทางนี้พี่กำลังยุ่งกับนังผู้หญิงชั่วนั่น” ยุ่งอะไรก็ไม่รู้
“พี่ทำอะไรเธอคะ พี่ทำอะไรคุณหนูอลิชาบอกน้องมานะคะ”
“ทำเหมือนที่อามันเคยทำกับเธอ แต่มันต้องเจ็บกว่า ทรมานกว่าเป็นหลายร้อยเท่า”
ดาริการู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่าพี่ชายทำอะไรลงไป “พี่คะแม้เธอจะร้ายยังไง แต่คุณหนูอลิชาก็เป็นลูกของคนที่ได้ชื่อว่ามีพระคุณต่อครอบครัวเรานะคะ”
“ก็เพราะดาริกาเป็นแบบนี้ ยัยนั่นถึงทำร้ายน้องและครอบครัวเรา อย่าลืมสิความสูญเสียของครอบครัวเราเกิดขึ้นเพราะยัยนั่น พ่อแม่และพี่ชายของเราต้องตายเพราะใครถ้าไม่ใช่นังแพศยานั่นพี่พร้อมแล้วสำหรับการเอาคืนพวกมัน”
++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ม.ค. 2557, 05:46:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ม.ค. 2557, 05:46:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 15104
| << บทนำ | ตอนที่ 2 >> |
พู่ระหง 10 ม.ค. 2557, 23:02:29 น.
ใช่ ๆ ใจร้ายจัง รออ่านต่อนะคะ
ใช่ ๆ ใจร้ายจัง รออ่านต่อนะคะ
อัปสรา 11 ม.ค. 2557, 00:47:24 น.
ขอบคุณค่ะที่มาติดตามอ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะที่มาติดตามอ่านนะคะ