เมียทาสสวาท
ขาอาฆาตแค้น ชิงชัง และมุ่งหวังที่จะทำลายชีวิตเธอ
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!

Tags: เศร้า รันทด พระเอกโหด

ตอน: ความจริงที่เป็นสิ่งไม่เคยตาย

“ไม่ดีกว่าคุณหญิง ผมเพิ่งเริ่มโปรเจคใหม่ยังทิ้งไปไหนไม่ได้ในช่วงนี้หรอก คุณหญิงไปทำงานเถอะไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก ผมไม่เป็นอะไรมากแค่เครียดเรื่องงานนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น”
แต่ดูเหมือนอาการของเขาในตอนนี้จะไม่นิดๆ หน่อยๆ สักนิดในสายตาผู้เป็นแม่ เพราะนับตั้งแต่สะใภ้ออกเดินทาง ลูกก็มักจะนัดเพื่อนมาดื่มแทบทุกคืน และแต่ละคืนก็เมาหนักจนแทบจะกลับห้องไม่ไหว ดีที่ตอนเช้าตื่นขึ้นไปทำงานได้ตามเดิม ไม่งั้นคงถูกคนเป็นพ่อเรียกมาเทศนาเข้าให้แล้ว จันทภาได้แต่ส่ายหน้าด้วยความไม่เข้าใจในตัวลูกอยู่ห่างๆ เพราะไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงในการหันไปพึ่งน้ำเมา ว่ามาจากเรื่องไหนหรือใครกันแน่ ‘พิรุณญา’ ชื่อนี้ผุดขึ้นมาอยู่ในความคิด แต่ก็ถูกหักล้างด้วยเหตุผลที่ว่า ทำไมลูกเพิ่งจะมาเสียอกเสียใจ ก็ในเมื่อเรื่องก็ผ่านมาหลายเดือนเต็มทีแล้ว
“วันนี้ไม่ชวนเพื่อนมาสังสรรค์อีกเหรอลูก”
จันทภาเอ่ยถามเมื่อเห็นลูกเดินเข้าบ้าน เพชรกล้าตอบแม่เพียงสั้นๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องไปเงียบๆ ทิ้งตัวลงนอนยกแขนขึ้นไปก่ายหน้าผากด้วยความเคยชิน แล้วภาพของเธอกับชุดคลุมท้องที่หอบหิ้วของพะรุงพะรังขึ้นรถ ก็ตามมาตอกย้ำให้เขาสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำกับเธอ ทำให้หัวใจของเขาร้อนรุ่มขึ้นมาได้ในทุกๆ ครั้งที่คิดถึงภาพนั้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายอย่างเขาถึงได้โง่งี้เง่าอย่างนี้
ทำไมเขาไม่เดินไปบอกพ่อแม่ในเรื่องที่เขาทำกับเธอลงไป ทำไมเขาไม่เอ่ยปากรับผิดชอบกับความสาว ที่เธอต้องสูญเสียให้เขาตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีพันธะแบบนี้ และทำไมเขาจะต้องไปแคร์ว่าเธอจะรักหรือไม่รักเขาด้วย ทำไมเขาจะต้องคอยกลัวเสียงสะอื้นไห้ในทุกๆ ค่ำคืนของเธอ หลังจากที่ได้มอบเรือนร่างให้เขาเชยชมด้วยว่ามันเป็นเพราะอะไรหรือมีสาเหตุมาจากใคร และทำไมเขาถึงไม่มั่นใจว่าตัวเองจะเปลี่ยนหัวใจของเธอ ที่เอนเอียงไปหาหม่อมราชวงศ์ตรัยคุณให้กลับมารักผู้ชายอย่างเขาได้
อกของลูกผู้ชายแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ เมื่อคำถามเหล่านี้แล่นวนอยู่ในหัว จนต้องลุกพรวดขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่างเปิดเพลงเบาๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่วิ่งพุกพ่านไม่คงที และตรงไปหาเคาน์เตอร์บาร์แล้วรินเหล้ากรอกเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว มิตรค่อยๆ เดินถือถังน้ำแข็งมาให้เมื่อเจ้านายหนุ่มตะโกนสั่ง โดยไม่สนใจว่าคนในบ้านจะแตกตื่นแค่ไหน จันทภาปั่นวิลแชร์ออกมาชะเง้อคอมองลูกลงมาจากชั้นบน เห็นอาการดื่มหนักของลูกแล้วก็กลุ้มใจอย่างที่สุด ดีแค่ไหนแล้วที่ผู้พ่อกลับจากงานเลี้ยงแล้วก็หลับเลย ไม่งั้นคงจะต้องได้ลงมาดุลูกเป็นแน่
เพชรกล้าไม่คิดจะสนใจกับสายตาที่ห่วงใยของผู้แม่สักนิด เพราะเขาอยากจะลืมเรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาให้ได้ เรื่องร้ายๆ ที่มันมาจากน้ำมือของผู้ชายเลวๆ อย่างเขา ผู้ชายที่ขี้ขลาดตาขาว ไม่กล้ายอมรับความจริงที่ว่า เขารักเธอมากแค่ไหน รักตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้รู้ว่าเธอยังคงเป็นสาวบริสุทธิ์ ไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนในชีวิตเลย และความรักของเขาก็เริ่มเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้ใกล้ชิดเธอ ได้มอบความสุขให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่า ได้กินอิ่มด้วยอาหารฝีมือของเธอ ที่เขาเห็นว่าอร่อยกว่าที่ไหนที่ได้เคยลิ้มลองมา ได้ใส่เสื้อผ้าดีๆ เพราะเธอเป็นคนที่ไปเลือกสรรให้กับมือ
ได้มองสนามหญ้าเขียวขจีและดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ทั่วบริเวณบ้าน เพราะมีเธอคอยดูแลเอาใจใส่ ผลไม้ที่เธอปลูกไว้และห่อไว้เป็นอย่างดีเขาก็เป็นคนได้ลิ้มลองมาแล้ว พืชผักสวนครัวที่เธอปลูกไว้ก็เอามาทำอาหารให้เขากินทุกเมื่อเชื่อวัน นี่เขาจะไปสรรหาผู้หญิงดีๆ อย่างเธอได้จากที่ไหนอีก ผู้หญิงที่ทนการกระทำแย่ๆ ของเขาได้ โดยไม่ปริปากบ่นให้ใครได้ยินแม้แต่คำเดียว ผู้หญิงที่ต้องทนทุกข์อุ้มท้องยืนดูคนเป็นพ่อของลูกตัวเองแต่งงานกับผู้หญิงอื่น
ผู้หญิงที่หอบลูกในท้องหนีไปใช้ชีวิตอย่างลำบากยากเข็น เพียงเพราะไม่อยากให้คนเป็นพ่อเลวๆ อย่างเขาได้รับรู้ ในการกระทำอันไร้ความผิดชอบอย่างเขา อินโทรเพลงเบาๆ เศร้าๆ เย็นๆ ดังแว่วมาจากเครื่องเสียงที่เขาเปิดทิ้งไว้นานแล้ว ช่วยลดความร้อนรุ่มในใจ ที่สุมจนอกผู้ชายสามศอกแทบจะมอดไหม้ไปได้ไม่น้อย
หยดใสๆ ที่ค่อยๆ ไหลออกมาจากสองดวงตาคู่คม เมื่อมีบทเพลงดังมาตอกย้ำกระหน่ำซ้ำเติม ให้เขาต้องรู้สึกผิดเพิ่มขึ้นอีกหลายร้อยเท่า จนต้องรีบยกขวดเหล้ากรอกเข้าปากแบบไม่ยั้ง พอเหล้าหมดเขาก็ปาขวดทิ้งกับพื้น แล้วหันไปคว้าขวดใหม่มาเปิดดื่มทันที จันทภาต้องปั่นวิลแชร์ออกมาดูอีกครั้ง และครั้งนี้หัวอกแม่ก็ทนเห็นสภาพลูกเป็นแบบนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว มิตรกับเพ็ญจึงถูกโทรตามให้มาช่วยแบกคนเมามายแทบไม่ได้สติขึ้นไปไว้บนห้องในทันที
จันทภาพยักหน้าให้คนทั้งสองกลับไปได้เพราะดึกมากแล้ว ส่วนตัวเองค่อยๆ เข็นรถไปใกล้ๆ ลูกที่นอนทอดยาวไปจนสุดเตียง ไม่นานลูกก็พลิกไปพลิกมาและปากก็บ่นเสียงอ้อแอ้อู้อี้จนฟังไม่ได้สรรพ แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ชัดขึ้นเรื่อยๆ จนคนเป็นแม่จับใจความได้ในเวลาต่อมา
“ฝน! เธออยู่ไหน ทำไมเธอถึงใจร้ายทิ้งฉันไปแบบนี้ กลับมาหาฉันได้มั้ยฝน ฉันคิดถึงเธอ ฉันรักเธอ ได้ยินมั้ยฝน ว่าฉันรักเธอ กลับมาหาฉันเถอะนะ ฉันขอโทษที่ทำไม่ดีกับเธอ ขอโทษที่ทำร้ายเธอ กลับมาหาฉันนะฝน ฉันรักเธอ รักเธอคนเดียวและจะรักตลอดไป ได้ยินมั้ยฝน ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ รักและต้องการเธอคนเดียวเท่านั้น ฝน ฝน ฝน ฝน ฝน ฝน”
เสียงลูกค่อยๆ แผ่วเบาลงเรื่อยๆ จนแน่นิ่งอยู่ในท่านอนขด ประหนึ่งเด็กน้อยผู้น่าสงสารในสายตาของแม่ แล้วน้ำตาของคนเป็นแม่ก็ไหลรินออกมาในที่สุด เมื่อได้รับรู้ว่าอาการเงียบเหงาซึมเซา และดื่มจนเมามายไม่ได้สตินี้มีต้นเหตุมาจากใคร หัวอกแม่ที่ไม่รู้มาก่อนว่าลูกจะรักและจริงจังกับผู้หญิงที่ไม่มีวันยอมรับมาเป็นสะใภ้ แทบจะแตกสลายกับความรู้สึกผิด ที่ความหวังดีทั้งหมดทั้งมวลที่มี กลับกลายมาเป็นหอกคอยทิ่มแทงให้ลูกต้องเจ็บหนักได้ขนาดนี้ แล้วคนที่ต้องนอนเอาแขนขึ้นมาก่ายหน้าผาก เพราะความกลัดกลุ้มในคืนนั้นก็คือจันทภานั่นเอง กลัดกลุ้มในความรู้สึกผิดที่บังอาจพรากของรักไปจากอกลูก



กันเกราธัญญรัตน์วรนัน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ม.ค. 2557, 18:25:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ม.ค. 2557, 18:25:32 น.

จำนวนการเข้าชม : 3781





<< เพชรในมือที่หลุดลอย   ดั่งดวงใจแม่ >>
nunoi 15 ม.ค. 2557, 09:58:23 น.
อยากจะสมน้ำหน้าทั้งคู่


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account