ร้อยดาวตะวันเดียว
“ออกไปเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นฉันจะเรียกตำรวจมาลากคอคุณไปเอง และถ้าคุณอยากรู้ว่าฉันทำอะไรมาล่ะก็ กรุณาไปถามน้องคุณเอาเอง ถ้ารู้ไม่จริงอย่าเที่ยวมาดูถูกฉัน อย่าให้ฉันหมดศัทธาคนอย่างพวกคุณให้เร็วกว่านี้เลย มันจะทำให้ฉันไม่อยากเดินเฉียดเข้าไปใกล้อีก ขอบคุณเผยธาตุแท้ผู้ดีจอมปลอมมาให้ฉันเห็นก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ออกไปซะ!!! ออกไปให้พ้นๆ หน้าฉัน”
จิณณวัตรคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินประโยคนี้หลุดออกจากปากนุ่มที่เขาเคยหลงใหลได้ปลื้มจนเผลอจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงก้าวเข้าไปมองคนตรงหน้าใกล้ๆ มองให้แน่ใจว่านี่เป็นผู้หญิงคนเดียวกับคนที่หัวใจเขาพร่ำหาแทบจะทุกวินาที
“ผมไปแน่! แต่ก่อนไปคุณต้องชดใช้ความรู้สึกดีๆ ที่ผมมีให้คุณก่อน ถึงมันจะไม่คู่ควรกับความเจ็บที่ผมกำลังได้รับ แต่อย่างน้อยผมก็จะได้ไม่เป็นไอ้งั่งในสายตาใคร ที่เป็นมดแดงเฝ้าพวงมะม่วง รอให้ไอ้ทีมาโฉบเอาไปกินก่อน”
อาทิตยาก้าวถอยหลังไปจนชนกับผนังห้อง เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางโกรธจัดของเขา แล้วสองไหล่ก็ถูกสองอุ้งมือเขาจับไว้แล้วบีบแรงๆ จนเจ็บ แต่ก็ยังจ้องมองดวงตาคู่ดุดันของเขาอย่างไม่ยอมแพ้
“และผมก็หวังว่ามันคงจะหลงเหลืออะไรดีๆ ให้ผมกินบ้างนะ หรือจะมีแค่ซากเท่านั้น ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ถือ เละกว่านี้โทรมกว่านี้ผมก็เคยลองมาแล้ว และไม่เคยออมมือด้วยจนพวกนั้นติดอกติดใจเรียกหาผมอีกหลายต่อหลายรอบ แล้วคุณล่ะจะเป็นอย่างนั้นมั้ย จะลืมไอ้ทีแล้วหันมาเรียกใช้ผมแทนมั้ย เดี๋ยวเราจะได้รู้กัน”
เผียะ
“หยาบคาย!!! ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!!”
อาทิตยาปัดมือเขาออกจากไหล่แล้วฟาดซ้ำรอยเดิมอีก แล้วใช้สองมือผลักอกเขาจนเซออกไปหลายก้าว และนั่นเป็นโอกาสให้รีบวิ่งไปหาประตู เพราะรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้ายังไม่หาทางเอาตัวรอด
จิณณวัตรคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินประโยคนี้หลุดออกจากปากนุ่มที่เขาเคยหลงใหลได้ปลื้มจนเผลอจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงก้าวเข้าไปมองคนตรงหน้าใกล้ๆ มองให้แน่ใจว่านี่เป็นผู้หญิงคนเดียวกับคนที่หัวใจเขาพร่ำหาแทบจะทุกวินาที
“ผมไปแน่! แต่ก่อนไปคุณต้องชดใช้ความรู้สึกดีๆ ที่ผมมีให้คุณก่อน ถึงมันจะไม่คู่ควรกับความเจ็บที่ผมกำลังได้รับ แต่อย่างน้อยผมก็จะได้ไม่เป็นไอ้งั่งในสายตาใคร ที่เป็นมดแดงเฝ้าพวงมะม่วง รอให้ไอ้ทีมาโฉบเอาไปกินก่อน”
อาทิตยาก้าวถอยหลังไปจนชนกับผนังห้อง เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางโกรธจัดของเขา แล้วสองไหล่ก็ถูกสองอุ้งมือเขาจับไว้แล้วบีบแรงๆ จนเจ็บ แต่ก็ยังจ้องมองดวงตาคู่ดุดันของเขาอย่างไม่ยอมแพ้
“และผมก็หวังว่ามันคงจะหลงเหลืออะไรดีๆ ให้ผมกินบ้างนะ หรือจะมีแค่ซากเท่านั้น ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ถือ เละกว่านี้โทรมกว่านี้ผมก็เคยลองมาแล้ว และไม่เคยออมมือด้วยจนพวกนั้นติดอกติดใจเรียกหาผมอีกหลายต่อหลายรอบ แล้วคุณล่ะจะเป็นอย่างนั้นมั้ย จะลืมไอ้ทีแล้วหันมาเรียกใช้ผมแทนมั้ย เดี๋ยวเราจะได้รู้กัน”
เผียะ
“หยาบคาย!!! ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้!!!”
อาทิตยาปัดมือเขาออกจากไหล่แล้วฟาดซ้ำรอยเดิมอีก แล้วใช้สองมือผลักอกเขาจนเซออกไปหลายก้าว และนั่นเป็นโอกาสให้รีบวิ่งไปหาประตู เพราะรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้ายังไม่หาทางเอาตัวรอด
Tags: รักหวานๆ เศร้า นางเอกเก่ง ฉลาด
ตอน: สาวเปรี้ยว เจอหนุ่มเนี๊ยบ
“เฮ้อ!!! นานๆ ทีได้ดิ้นกระจายก็คงจะดีไม่น้อยนะหล่อน”
นอกจากจะไม่ได้ห้ามปรามเพื่อนในกลุ่มแล้ว อาทิตยายังเห็นดีเห็นงามด้วย เพราะได้ดีกรีจากงานเข้าไปในกระแสเลือดระดับหนึ่งแล้ว พอถึงผับห้าสาวจึงเดินเบียดเสียดผู้คนเข้าไปหาโต๊ะเหมาะๆ สั่งเครื่องดื่มเต็มอัตรา และแด้นซ์กันกระจาย ต่างคนต่างอวดลีลาอย่างไม่มีใครยอมลงให้ใคร
“เอ้ยพวกเรา มีคนเลี้ยงเหล้าแน่ะ โต๊ะโน้นๆ หนุ่มหล่อๆ ทั้งนั้นเลย”
เอมิกากระซิบกระซาบเพื่อนให้ค่อยๆ หันไปมองโต๊ะอยู่ห่างออกไปพอสมควร ที่สั่งเด็กยกเหล้ากับมิคเซอร์มาให้ สามในห้าสาวส่งจูบไปให้สี่หนุ่มเป็นการขอบคุณ
“ไปตะวัน! เพลงโปรดหล่อนมาแล้ว แด้นซ์ต่อกันดีกว่า”
แล้วสองสาวก็ไปอยู่กลางฟลอร์แล้ววาดลวดลายยักย้ายส่ายสะโพกไปมา สลับกับกรีดร้องไปตามคำสั่งดีเจย์สุดหล่ออย่างสนุกสนาน โดยไม่ได้สนใจว่าตกเป็นเป้าสายตาให้ใครนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในผับแล้ว
“จิณคะไปแด้นซ์กันดีกว่านะ พวกเราพักจนหายเหนื่อยแล้วค่ะ”
มาริสากระซิบข้างหูชายหนุ่มแล้วคว้าแขนเดินไปกลางฟลอร์โดยมีเพื่อนนางแบบด้วยกันตามไปพร้อมคู่ควง อันที่จริงเขายังไม่หายเหนื่อยสักเท่าไหร่ แต่เพราะอยากจะไปดูเลขาผู้เรียบร้อยของแม่ตะบะแตกใกล้ๆ มากกว่า ถึงได้ยอมแต่โดยดี แล้วก็แกล้งกระแซะเข้าไปกระทบไหล่เจ้าหล่อน ไม่ได้สนใจกับคู่ควงของตัวเองนัก
“ผมไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่” อาทิตยาตกใจไม่น้อยเมื่อเจอเขา แต่ไม่นานก็ได้คิดว่าทำไมจะต้องตกใจด้วย ก็ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
“ทำไมล่ะ ฉันจะมาดิ้นบ้างไม่ได้หรือไง ทีคุณยังมาได้ไม่เว้นแต่ละคืนเลย” จึงรีบสวนกลับทันควัน
“โอ๊ย!!! ผมไม่ว่าอะไรหรอกแค่แปลกใจว่าคนอย่างคุณมา เข้าผับเข้าบาร์ ดื่มเหล้าเบียร์เป็นด้วยเหรอก็เท่านั้น ระวังให้ดีๆ นะ คนไม่เคย แค่ดื่มสองสามแก้วก็ฟุบคาฟลอร์ได้นะ” จิณณวัตรเตือนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและท่าทียียวนกวนประสาทอีกล้ว อาทิตยาเห็นว่าเป็นการเยาะเย้ยอย่างที่สุด จึงส่งยิ้มแบบเดียวกันกลับอย่างไม่ยอมง่ายๆ
“มาลองดูกันไหมล่ะว่าใครจะฟุบก่อนกัน”
สิ้นคำร่างผอมบางในชุดรัดรูปสีดำสั้นจู๋ก็วาดลวดลายดิ้นสุดชีวิต จนอ่อนแรงจึงได้ชวนเอมิกากลับไปนั่ง ครั้นมองเห็นจิณณวัตรมองมาหาด้วยสายตาท้าทายอีกระลอก มือบางจึงรีบรินเหล้าลงแก้วชูให้เขาเห็น ก่อนจะกระดกเข้าปากอย่างหลายแก้ว เป็นการท้าทายกลับ
“โลกแคบจังจริ้ง! คิดว่าหนีคนบ้านนี้พ้นแล้ว ยังจะมาเจอกันอีกจนได้ สงสัยจะเป็นเพราะบุพเพนะยะหล่อน” เอมิกาพูดกรอกหูเพื่อนแข่งกับเสียงเพลงด้วยท่าทีเซ็งๆ
“บุพพังล่ะสิไม่ว่า ฉันล่ะเกลี๊ยดเกลียดตาคุณชายเนี๊ยบนี่จริงๆ แต่ช่างเถอะต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวกันอยู่แล้ว ดื่มดีกว่าพวกเรา”
คนพูดพยักเพยิดตามด้วยท่าทีเซ็งไม่แพ้กัน แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะแคร์ทำไม สู้ดื่มอวดคุณชายเนี๊ยบให้ได้รู้ไปเลยว่าใครเป็นใคร ตีสองเข้าไปแล้ว เจ้าของเหล้าทั้งสี่หนุ่มที่สาวๆ ทั้งห้าดื่มไปเกือบจะหมดขวดแล้วก็เริ่มกระแซะเข้ามาตีซี้ พูดคุยเพื่อทำความรู้จักถึงโต๊ะ
อาทิตยาซึ่งดื่มมากกว่าเพื่อนเลยขอตัวเข้าห้องน้ำ จะได้เอาของเก่าออก จิณณวัตรเฝ้ามองอยู่แล้ว ต้องรีบเดินตามไปด้วยความห่วงใย เพราะเห็นท่าเดินเซนิดๆ ของยังถั่วงอกแล้ว
“จิณคะ ริซ่ากับเพื่อนจะไปต่อที่อื่นพ้อมพวกโต๊ะโน้น ตกลงจิณจะไปด้วยหรือเปล่าคะ”
มาริสาเคืองชายหนุ่มที่เฝ้าเอาแต่มองยายเลขาแม่แทบตาไม่กระพริบก็เกิดไม่พอใจขึ้นมาทันควัน เขายังไม่ทันได้ตอบอะไรออกไปเพราะมัวแต่แหวกว่ายผู้คนตามอาทิตยาออกไปทางห้องน้ำ
“ถ้าจิณไม่ไปริซ่าไปกับเพื่อนนะคะ แล้วอย่าหาว่าริซ่าไม่เตือน”
ดูเหมือนคำขู่นี้จะไม่เข้าหูเขาแล้ว มาริสาจึงโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเดินกลับไปลากเพื่อนๆ ในกลุ่มและหนุ่มหล่อจากอีกโต๊ะออกจากผับไปโดยไม่แยแสกับแค่หนุ่มไร้สมองเมินมองของอินเตอร์อย่างตัวเองไปหาผัดไทยกุ้งแห้งด้วยซ้ำ
“ไปที่ต่อบ้านผมกันไหมครับ คืนนี้พวกเรามีปาร์ตี้โต้รุ่ง ถ้าสนก็ออกกันตอนนี้เลยครับ” หนุ่มเจ้าของเหล้ารีบเสนอ เอมิกาที่สังเกตท่าทีของจิณณวัตรกับแฟนสาวอยู่ก่อนแล้ว ก็เกิดความคิดดีๆ ขึ้นทันควันจากคำเชิญนี้
“อืม!!! ก็ดีนะคะ ว่ามั้ยพวกเรา ถ้าสนก็ไปกันเลย เดี๋ยวฉันจะไปตามยัยตะวันเอง เจอกันที่รถเลยนะ” เอมิกาไม่รออะไรแล้ว รีบเดินฝ่าคนไปหาจิณณวัตรที่ยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่างจากห้องน้ำหญิงสักเท่าไหร่
“จำมี่ได้มั้ยคะคุณจิณ เราเจอกันตอนไปเชียร์คุณแอ๊ฟไงคะ” คนถูกถามครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนจะส่งยิ้มให้ แม้จะจำได้แค่เลือนลางก็ตามที
“อ้อ! ครับ จะเข้าห้องน้ำเหรอครับ ดีจังจะได้ดูตะวันด้วย หายไปนานแล้ว”
“เปล่าค่ะ มี่แค่จะมาฝากยัยตะวันไว้กับคุณจิณค่ะ พอดีเพื่อนอีกคนเมามาก จนฟุบไปแล้ว มี่เลยจะหิ้วปีกไปส่งบ้านก่อน คุณจิณช่วยไปส่งยัยตะวันที่คอนโดให้ทีนะคะ พอดีพวกเรามารถคันเดียวกันค่ะ จะปล่อยเพื่อนให้นั่งแท็กซี่กลับก็ห่วง ไปนะคะ”
ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรต่อ ร่างสมส่วนกับชุดสั้นจู๋ก็เผ่นแน่บไปแล้ว เขาได้แต่มองตามแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ให้ แล้วหันกลับมาจับจ้องอยู่ประตูห้องน้ำนานเกือบสิบนาที แม่ถั่วงอกถึงเดินเซนิดๆ ออกมา เขารีบตรงไปหาทันทีเพราะความห่วง แต่อีกคนถอยห่างออกหลายก้าว เขาไม่วายขยับตาม
“เพื่อนคุณไปกันหมดแล้ว เลยฝากให้ผมพาคุณไปส่ง จะกลับหรือยังล่ะ คุณเมาแล้วนะ” อาทิตยาสลัดอาการหูอื้อตาลายออกจากตัวทันที แล้วจ้องเขาด้วยสายตาของคนไม่ยอมแพ้
“ฉันยังไม่เมา ดื่มต่อได้อีกเป็นขวด ถ้าคุณคออ่อนยืนจะไม่อยู่ก็เชิญกลับก่อนตามสบาย ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองได้สบายมาก” ว่าแล้วร่างในชุดเซ็กซี่ก็ก้าวไปหาเคาน์เตอร์บาร์พร้อมสั่ง
“วอสก้ามาร์ตินี่ค่ะ” แล้วกระดกเข้าปากรวดเดียว และสั่งเพิ่มอีกสี่แก้วรวด
“พอแล้วน้อง เอานี่ไปไม่ต้องทอน ส่วนคุณมานี่”
พอจะสั่งแก้วหก จิณณวัตรรีบยกมือห้ามบาร์เทนเดอร์ทันที แล้วควักเงินออกมาจ่าย ก่อนจะคว้าสองไหล่บางพาเดินออกไป แม้เจ้าไหล่จะขัดขืนแต่เรี่ยวแรงก็แทบจะหดหาย หรือถ้ามีก็แค่พอครองสติตัวเองไว้ให้อยู่ ให้ก้าวเดินไปพร้อมกับเขาได้เท่านั้น
“คอนโดคุณอยู่ไหนบอกมา หรือเมาจนจำทางไม่ได้แล้ว”
เขาเหน็บนิดๆ เมื่อยัดร่างเล็กเข้าไปอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว ส่วนอีกคนหันขวับไปมองทันที แต่ขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วย เพราะเริ่มหูอื้อตาลายขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ทว่าก็พยายามประคองตัวแล้วบอกชื่อคอนโด ชื่อถนนและชื่อซอยได้ถูกต้อง เขาถึงได้ออกรถไปโดยเร็ว แต่ก็ไม่วายหันกลับมาบ่นให้อยู่ดี
“คุณแม่จะรู้ไหมล่ะนี่ ว่าเลขาแสนดีแสนเรียบร้อยของท่าน จะแอบเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟันขนาดนี้”
“ฉันไม่คิดจะปิดบังใครนี่ อีกอย่างตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลางานสักหน่อย ฉันจะสนุกสนานคลายเคลียดแล้วผิดตรงไหน หรือคนที่จะทำได้ต้องเป็นนางแบบแสนสวยกับน้องสาวสุดเซ็กซี่ของคุณเท่านั้น ส่วนคนทำงานเป็นขี้ข้าอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ทำอะไร นอกจากรับใช้พวกคุณต้อยๆ”
“อ้าวคุณ! ไปกันใหญ่แล้ว ผมถามแค่นิดเดียวตอบซะยาวยืด แล้วทำไมต้องแขวะผมด้วยล่ะ ผมเกี่ยวอะไรด้วย นี่ผมกำลังทำความดีโดยการช่วยคุณไปส่งบ้านอยู่นะ ว่าแต่เมื่อกี้ชื่อคอนโดอะไรนะ แล้วไปทางไหนผมไม่ใช่ว่าจะรู้ทางไปหมดนะ จำได้ไหมว่าผมไม่ได้อยู่เมืองไทยมากี่ปี ว่าไงเลี้ยวไหนซ้ายหรือขวา”
“...”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก พอหันกลับไปอีกทีเจ้าหล่อนก็ฟุบหลับคาซี๊สเบล้วท์ไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อไม่รู้จะทำยังไงดี เขาจึงหักพวงมาลัยกลับคอนโดตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พอถึงและแม้จะปลุกยัยถั่วงอกด้วยการเรียกหลายต่อหลายรอบ เขย่าแขน ขา หัว หรือทั้งตัวหลายต่อหลายครั้ง ก็ไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด
จึงจำต้องอ้อมไปเปิดประตูอีกข้าง จนได้ร่างอ่อนระทวยมาไว้บนบ่าอยากไม่ยากเย็นนัก และด้วยความที่ชุดเปรี้ยวจี๊ดแถมสั้นจุ๊ดจู๋ที่เจ้าหล่อนใส่จนเห็นขอบกางเกงขาสั้นที่ใส่ไว้อีกชั้น เขาเลยต้องเดินอ้อมไปอีกฟากคว้าสูทที่พาดอยู่หลังเบาะมาปิดบั้นท้ายให้
“โอ๊ย!!! มายก๊อด!!! ตัวแค่นี้หนักชะมัดเลยนะยัยถั่วงอก”
แรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่แบกนานเข้าเข้า เจ้าหล่อนหนักไม่น้อย จนกับต้องออกปากบ่น ขณะยืนล้วงหาการ์ดในกระเป๋ากางเกงยีนส์เปิดประตู ห้องนอนที่ปิดไว้อีกห้องถูกเขาพาร่างเล็กแต่หนักเอาการเข้าไปไว้ ยังไม่ทันได้วางลงไปหาเตียงนุ่มๆ ด้วยซ้ำ ร่างเล็กๆ ก็ขยับดุ๊กดิ๊กๆ อยู่บนบ่าเขา
“อึก อึก อึก เอื้อกกกกก”
ไม่นานอะไรต่อมิอะไรที่อยู่ในท้องเจ้าหล่อนเป็นอันกลับออกมาทางเดิมแล้วราดลงตั้งแต่บ่าไปหากลางหลังจนสิ้นสุดอยู่ที่ขากางเกงราคาแพงลิบทันที จนเขาแทบอยากจะโยนร่างเล็กทิ้งลงพื้นด้วยซ้ำ ดีที่ตั้งสติเอาไว้ได้
“โอ๊ย!! มายก๊อด!!! ยัยถั่วงอกเล่นอะไรล่ะนี่ เหม็นชะมัด เฮ้ยู!!! กินควายตายทั้งตัวเข้าไปด้วยหรือไงนะ เอ้า!!! นอนตรงนี้ล่ะ”
กระนั้นเขาก็ออกปากร้องออกมา อีกมือก็บีบจมูก ก่อนจะนำร่างเล็กลงไปวางบนเตียงด้วยอาการหัวเสีย แล้วรีบเผ่นไปหาห้องตัวเอง ถอดเสื้อผ้าออกอาบน้ำล้างตัวโดยด่วน ว่าจะล้มตัวลงนอนแล้วด้วยซ้ำ ดีที่ยังมีสามัญสำนึกอยู่ จึงเดินกลับมาอีกรอบ ก็เห็นร่างเล็กหลับเป็นตาย ผมยาวกระเซอะกระเซิงปิดหน้าปิดตาจนแทบมองไม่เห็น
ชุดคอวีคว้านลึกเผยให้เห็นเนินอกเต่งตึงขาวๆ อวบๆ วับๆ แวมๆ ออกมายั่วน้ำลายเสือป่าอย่างเขาเชียว มองไล่ลงไปตามเอวคอดกิ่วที่ชายกระโปรงสั้นร่นขึ้นจนเกือบจะถึงเอว ดีหน่อยมีกางเกงขาสั้นสีดำใส่ไว้ ไม่งั้นเขาคงได้เห็นอะไรต่อมิอะไรไปแล้ว กระนั้นเรียวขาขาวนวลเนียนก็ไม่อาจหลบหลีกสายตาคู่คมไปได้
“โอ้มายก้อด!!! จะเกิดอะไรขึ้นนี่ถ้าคนที่พาเธอมาไม่ใช่ฉัน ยัยถั่งงอกเอ้ย!!!”
ใจจริงอยากจะหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า เพราะนั่นจะเป็นการทรมานอวัยวะส่วนล่างของตัวเองที่แตกตื่นอยู่มากไปหน่อย มาถึงวินาทีนี้ทำให้เข้าใจได้อย่างถ่องแท้แล้วว่าทำไมผู้หญิงมักจะถูกข่มขืนเวลาเมาไม่รู้เนื้อรู้ตัว ‘ก็เจ้าหล่อนแต่งตัวยั่วซะเหลือเกิน’
แต่ไม่ใช่เขา เพราะมีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอ หากฝ่ายหญิงไม่เต็มอกเต็มใจไม่มีทางที่จะใช้กำลังเด็ดขาด หรือจะพูดให้ถูก ถ้าเขาคิดจะฟันสาวไหนสักคน จะไม่ต้องไม่ใช่แม่ถั่วงอกนี้แน่ ด้วยเดาไม่ออกว่าหลังจากนั้นแล้ว เขาจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ที่แน่ๆ เจ้าหล่อนคงจะเกลียดเขาหนักกว่าเดิมอีกล้านเท่า ซึ่งเขาจะอยากให้เป็นแบบนั้นเลย
คิดได้ดังนั้นเขาจึงตัดใจเดินไปหาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตามปากกับแก้มลงไปหาคอเพื่อให้กลิ่นของเก่าจืดจางลง แล้วดึงผ้าห่มมาปิดขาขาวๆ กับร่างเล็กๆ เอาไว้ ก่อนจะลงมือทำความสะอาดพื้นห้อง เพราะทนกลิ่นไม่ได้ ถึงได้เดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนด้วยความง่วง แถมเวลาปาเข้าไปตีสามกว่าๆ แล้ว
นอกจากจะไม่ได้ห้ามปรามเพื่อนในกลุ่มแล้ว อาทิตยายังเห็นดีเห็นงามด้วย เพราะได้ดีกรีจากงานเข้าไปในกระแสเลือดระดับหนึ่งแล้ว พอถึงผับห้าสาวจึงเดินเบียดเสียดผู้คนเข้าไปหาโต๊ะเหมาะๆ สั่งเครื่องดื่มเต็มอัตรา และแด้นซ์กันกระจาย ต่างคนต่างอวดลีลาอย่างไม่มีใครยอมลงให้ใคร
“เอ้ยพวกเรา มีคนเลี้ยงเหล้าแน่ะ โต๊ะโน้นๆ หนุ่มหล่อๆ ทั้งนั้นเลย”
เอมิกากระซิบกระซาบเพื่อนให้ค่อยๆ หันไปมองโต๊ะอยู่ห่างออกไปพอสมควร ที่สั่งเด็กยกเหล้ากับมิคเซอร์มาให้ สามในห้าสาวส่งจูบไปให้สี่หนุ่มเป็นการขอบคุณ
“ไปตะวัน! เพลงโปรดหล่อนมาแล้ว แด้นซ์ต่อกันดีกว่า”
แล้วสองสาวก็ไปอยู่กลางฟลอร์แล้ววาดลวดลายยักย้ายส่ายสะโพกไปมา สลับกับกรีดร้องไปตามคำสั่งดีเจย์สุดหล่ออย่างสนุกสนาน โดยไม่ได้สนใจว่าตกเป็นเป้าสายตาให้ใครนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในผับแล้ว
“จิณคะไปแด้นซ์กันดีกว่านะ พวกเราพักจนหายเหนื่อยแล้วค่ะ”
มาริสากระซิบข้างหูชายหนุ่มแล้วคว้าแขนเดินไปกลางฟลอร์โดยมีเพื่อนนางแบบด้วยกันตามไปพร้อมคู่ควง อันที่จริงเขายังไม่หายเหนื่อยสักเท่าไหร่ แต่เพราะอยากจะไปดูเลขาผู้เรียบร้อยของแม่ตะบะแตกใกล้ๆ มากกว่า ถึงได้ยอมแต่โดยดี แล้วก็แกล้งกระแซะเข้าไปกระทบไหล่เจ้าหล่อน ไม่ได้สนใจกับคู่ควงของตัวเองนัก
“ผมไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่” อาทิตยาตกใจไม่น้อยเมื่อเจอเขา แต่ไม่นานก็ได้คิดว่าทำไมจะต้องตกใจด้วย ก็ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
“ทำไมล่ะ ฉันจะมาดิ้นบ้างไม่ได้หรือไง ทีคุณยังมาได้ไม่เว้นแต่ละคืนเลย” จึงรีบสวนกลับทันควัน
“โอ๊ย!!! ผมไม่ว่าอะไรหรอกแค่แปลกใจว่าคนอย่างคุณมา เข้าผับเข้าบาร์ ดื่มเหล้าเบียร์เป็นด้วยเหรอก็เท่านั้น ระวังให้ดีๆ นะ คนไม่เคย แค่ดื่มสองสามแก้วก็ฟุบคาฟลอร์ได้นะ” จิณณวัตรเตือนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและท่าทียียวนกวนประสาทอีกล้ว อาทิตยาเห็นว่าเป็นการเยาะเย้ยอย่างที่สุด จึงส่งยิ้มแบบเดียวกันกลับอย่างไม่ยอมง่ายๆ
“มาลองดูกันไหมล่ะว่าใครจะฟุบก่อนกัน”
สิ้นคำร่างผอมบางในชุดรัดรูปสีดำสั้นจู๋ก็วาดลวดลายดิ้นสุดชีวิต จนอ่อนแรงจึงได้ชวนเอมิกากลับไปนั่ง ครั้นมองเห็นจิณณวัตรมองมาหาด้วยสายตาท้าทายอีกระลอก มือบางจึงรีบรินเหล้าลงแก้วชูให้เขาเห็น ก่อนจะกระดกเข้าปากอย่างหลายแก้ว เป็นการท้าทายกลับ
“โลกแคบจังจริ้ง! คิดว่าหนีคนบ้านนี้พ้นแล้ว ยังจะมาเจอกันอีกจนได้ สงสัยจะเป็นเพราะบุพเพนะยะหล่อน” เอมิกาพูดกรอกหูเพื่อนแข่งกับเสียงเพลงด้วยท่าทีเซ็งๆ
“บุพพังล่ะสิไม่ว่า ฉันล่ะเกลี๊ยดเกลียดตาคุณชายเนี๊ยบนี่จริงๆ แต่ช่างเถอะต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวกันอยู่แล้ว ดื่มดีกว่าพวกเรา”
คนพูดพยักเพยิดตามด้วยท่าทีเซ็งไม่แพ้กัน แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะแคร์ทำไม สู้ดื่มอวดคุณชายเนี๊ยบให้ได้รู้ไปเลยว่าใครเป็นใคร ตีสองเข้าไปแล้ว เจ้าของเหล้าทั้งสี่หนุ่มที่สาวๆ ทั้งห้าดื่มไปเกือบจะหมดขวดแล้วก็เริ่มกระแซะเข้ามาตีซี้ พูดคุยเพื่อทำความรู้จักถึงโต๊ะ
อาทิตยาซึ่งดื่มมากกว่าเพื่อนเลยขอตัวเข้าห้องน้ำ จะได้เอาของเก่าออก จิณณวัตรเฝ้ามองอยู่แล้ว ต้องรีบเดินตามไปด้วยความห่วงใย เพราะเห็นท่าเดินเซนิดๆ ของยังถั่วงอกแล้ว
“จิณคะ ริซ่ากับเพื่อนจะไปต่อที่อื่นพ้อมพวกโต๊ะโน้น ตกลงจิณจะไปด้วยหรือเปล่าคะ”
มาริสาเคืองชายหนุ่มที่เฝ้าเอาแต่มองยายเลขาแม่แทบตาไม่กระพริบก็เกิดไม่พอใจขึ้นมาทันควัน เขายังไม่ทันได้ตอบอะไรออกไปเพราะมัวแต่แหวกว่ายผู้คนตามอาทิตยาออกไปทางห้องน้ำ
“ถ้าจิณไม่ไปริซ่าไปกับเพื่อนนะคะ แล้วอย่าหาว่าริซ่าไม่เตือน”
ดูเหมือนคำขู่นี้จะไม่เข้าหูเขาแล้ว มาริสาจึงโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเดินกลับไปลากเพื่อนๆ ในกลุ่มและหนุ่มหล่อจากอีกโต๊ะออกจากผับไปโดยไม่แยแสกับแค่หนุ่มไร้สมองเมินมองของอินเตอร์อย่างตัวเองไปหาผัดไทยกุ้งแห้งด้วยซ้ำ
“ไปที่ต่อบ้านผมกันไหมครับ คืนนี้พวกเรามีปาร์ตี้โต้รุ่ง ถ้าสนก็ออกกันตอนนี้เลยครับ” หนุ่มเจ้าของเหล้ารีบเสนอ เอมิกาที่สังเกตท่าทีของจิณณวัตรกับแฟนสาวอยู่ก่อนแล้ว ก็เกิดความคิดดีๆ ขึ้นทันควันจากคำเชิญนี้
“อืม!!! ก็ดีนะคะ ว่ามั้ยพวกเรา ถ้าสนก็ไปกันเลย เดี๋ยวฉันจะไปตามยัยตะวันเอง เจอกันที่รถเลยนะ” เอมิกาไม่รออะไรแล้ว รีบเดินฝ่าคนไปหาจิณณวัตรที่ยืนเฝ้าอยู่ไม่ห่างจากห้องน้ำหญิงสักเท่าไหร่
“จำมี่ได้มั้ยคะคุณจิณ เราเจอกันตอนไปเชียร์คุณแอ๊ฟไงคะ” คนถูกถามครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนจะส่งยิ้มให้ แม้จะจำได้แค่เลือนลางก็ตามที
“อ้อ! ครับ จะเข้าห้องน้ำเหรอครับ ดีจังจะได้ดูตะวันด้วย หายไปนานแล้ว”
“เปล่าค่ะ มี่แค่จะมาฝากยัยตะวันไว้กับคุณจิณค่ะ พอดีเพื่อนอีกคนเมามาก จนฟุบไปแล้ว มี่เลยจะหิ้วปีกไปส่งบ้านก่อน คุณจิณช่วยไปส่งยัยตะวันที่คอนโดให้ทีนะคะ พอดีพวกเรามารถคันเดียวกันค่ะ จะปล่อยเพื่อนให้นั่งแท็กซี่กลับก็ห่วง ไปนะคะ”
ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรต่อ ร่างสมส่วนกับชุดสั้นจู๋ก็เผ่นแน่บไปแล้ว เขาได้แต่มองตามแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ให้ แล้วหันกลับมาจับจ้องอยู่ประตูห้องน้ำนานเกือบสิบนาที แม่ถั่วงอกถึงเดินเซนิดๆ ออกมา เขารีบตรงไปหาทันทีเพราะความห่วง แต่อีกคนถอยห่างออกหลายก้าว เขาไม่วายขยับตาม
“เพื่อนคุณไปกันหมดแล้ว เลยฝากให้ผมพาคุณไปส่ง จะกลับหรือยังล่ะ คุณเมาแล้วนะ” อาทิตยาสลัดอาการหูอื้อตาลายออกจากตัวทันที แล้วจ้องเขาด้วยสายตาของคนไม่ยอมแพ้
“ฉันยังไม่เมา ดื่มต่อได้อีกเป็นขวด ถ้าคุณคออ่อนยืนจะไม่อยู่ก็เชิญกลับก่อนตามสบาย ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองได้สบายมาก” ว่าแล้วร่างในชุดเซ็กซี่ก็ก้าวไปหาเคาน์เตอร์บาร์พร้อมสั่ง
“วอสก้ามาร์ตินี่ค่ะ” แล้วกระดกเข้าปากรวดเดียว และสั่งเพิ่มอีกสี่แก้วรวด
“พอแล้วน้อง เอานี่ไปไม่ต้องทอน ส่วนคุณมานี่”
พอจะสั่งแก้วหก จิณณวัตรรีบยกมือห้ามบาร์เทนเดอร์ทันที แล้วควักเงินออกมาจ่าย ก่อนจะคว้าสองไหล่บางพาเดินออกไป แม้เจ้าไหล่จะขัดขืนแต่เรี่ยวแรงก็แทบจะหดหาย หรือถ้ามีก็แค่พอครองสติตัวเองไว้ให้อยู่ ให้ก้าวเดินไปพร้อมกับเขาได้เท่านั้น
“คอนโดคุณอยู่ไหนบอกมา หรือเมาจนจำทางไม่ได้แล้ว”
เขาเหน็บนิดๆ เมื่อยัดร่างเล็กเข้าไปอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว ส่วนอีกคนหันขวับไปมองทันที แต่ขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วย เพราะเริ่มหูอื้อตาลายขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ทว่าก็พยายามประคองตัวแล้วบอกชื่อคอนโด ชื่อถนนและชื่อซอยได้ถูกต้อง เขาถึงได้ออกรถไปโดยเร็ว แต่ก็ไม่วายหันกลับมาบ่นให้อยู่ดี
“คุณแม่จะรู้ไหมล่ะนี่ ว่าเลขาแสนดีแสนเรียบร้อยของท่าน จะแอบเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟันขนาดนี้”
“ฉันไม่คิดจะปิดบังใครนี่ อีกอย่างตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลางานสักหน่อย ฉันจะสนุกสนานคลายเคลียดแล้วผิดตรงไหน หรือคนที่จะทำได้ต้องเป็นนางแบบแสนสวยกับน้องสาวสุดเซ็กซี่ของคุณเท่านั้น ส่วนคนทำงานเป็นขี้ข้าอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ทำอะไร นอกจากรับใช้พวกคุณต้อยๆ”
“อ้าวคุณ! ไปกันใหญ่แล้ว ผมถามแค่นิดเดียวตอบซะยาวยืด แล้วทำไมต้องแขวะผมด้วยล่ะ ผมเกี่ยวอะไรด้วย นี่ผมกำลังทำความดีโดยการช่วยคุณไปส่งบ้านอยู่นะ ว่าแต่เมื่อกี้ชื่อคอนโดอะไรนะ แล้วไปทางไหนผมไม่ใช่ว่าจะรู้ทางไปหมดนะ จำได้ไหมว่าผมไม่ได้อยู่เมืองไทยมากี่ปี ว่าไงเลี้ยวไหนซ้ายหรือขวา”
“...”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก พอหันกลับไปอีกทีเจ้าหล่อนก็ฟุบหลับคาซี๊สเบล้วท์ไปเรียบร้อยแล้ว เมื่อไม่รู้จะทำยังไงดี เขาจึงหักพวงมาลัยกลับคอนโดตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พอถึงและแม้จะปลุกยัยถั่วงอกด้วยการเรียกหลายต่อหลายรอบ เขย่าแขน ขา หัว หรือทั้งตัวหลายต่อหลายครั้ง ก็ไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด
จึงจำต้องอ้อมไปเปิดประตูอีกข้าง จนได้ร่างอ่อนระทวยมาไว้บนบ่าอยากไม่ยากเย็นนัก และด้วยความที่ชุดเปรี้ยวจี๊ดแถมสั้นจุ๊ดจู๋ที่เจ้าหล่อนใส่จนเห็นขอบกางเกงขาสั้นที่ใส่ไว้อีกชั้น เขาเลยต้องเดินอ้อมไปอีกฟากคว้าสูทที่พาดอยู่หลังเบาะมาปิดบั้นท้ายให้
“โอ๊ย!!! มายก๊อด!!! ตัวแค่นี้หนักชะมัดเลยนะยัยถั่วงอก”
แรกๆ ก็ไม่เท่าไหร่ แต่แบกนานเข้าเข้า เจ้าหล่อนหนักไม่น้อย จนกับต้องออกปากบ่น ขณะยืนล้วงหาการ์ดในกระเป๋ากางเกงยีนส์เปิดประตู ห้องนอนที่ปิดไว้อีกห้องถูกเขาพาร่างเล็กแต่หนักเอาการเข้าไปไว้ ยังไม่ทันได้วางลงไปหาเตียงนุ่มๆ ด้วยซ้ำ ร่างเล็กๆ ก็ขยับดุ๊กดิ๊กๆ อยู่บนบ่าเขา
“อึก อึก อึก เอื้อกกกกก”
ไม่นานอะไรต่อมิอะไรที่อยู่ในท้องเจ้าหล่อนเป็นอันกลับออกมาทางเดิมแล้วราดลงตั้งแต่บ่าไปหากลางหลังจนสิ้นสุดอยู่ที่ขากางเกงราคาแพงลิบทันที จนเขาแทบอยากจะโยนร่างเล็กทิ้งลงพื้นด้วยซ้ำ ดีที่ตั้งสติเอาไว้ได้
“โอ๊ย!! มายก๊อด!!! ยัยถั่วงอกเล่นอะไรล่ะนี่ เหม็นชะมัด เฮ้ยู!!! กินควายตายทั้งตัวเข้าไปด้วยหรือไงนะ เอ้า!!! นอนตรงนี้ล่ะ”
กระนั้นเขาก็ออกปากร้องออกมา อีกมือก็บีบจมูก ก่อนจะนำร่างเล็กลงไปวางบนเตียงด้วยอาการหัวเสีย แล้วรีบเผ่นไปหาห้องตัวเอง ถอดเสื้อผ้าออกอาบน้ำล้างตัวโดยด่วน ว่าจะล้มตัวลงนอนแล้วด้วยซ้ำ ดีที่ยังมีสามัญสำนึกอยู่ จึงเดินกลับมาอีกรอบ ก็เห็นร่างเล็กหลับเป็นตาย ผมยาวกระเซอะกระเซิงปิดหน้าปิดตาจนแทบมองไม่เห็น
ชุดคอวีคว้านลึกเผยให้เห็นเนินอกเต่งตึงขาวๆ อวบๆ วับๆ แวมๆ ออกมายั่วน้ำลายเสือป่าอย่างเขาเชียว มองไล่ลงไปตามเอวคอดกิ่วที่ชายกระโปรงสั้นร่นขึ้นจนเกือบจะถึงเอว ดีหน่อยมีกางเกงขาสั้นสีดำใส่ไว้ ไม่งั้นเขาคงได้เห็นอะไรต่อมิอะไรไปแล้ว กระนั้นเรียวขาขาวนวลเนียนก็ไม่อาจหลบหลีกสายตาคู่คมไปได้
“โอ้มายก้อด!!! จะเกิดอะไรขึ้นนี่ถ้าคนที่พาเธอมาไม่ใช่ฉัน ยัยถั่งงอกเอ้ย!!!”
ใจจริงอยากจะหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้ เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า เพราะนั่นจะเป็นการทรมานอวัยวะส่วนล่างของตัวเองที่แตกตื่นอยู่มากไปหน่อย มาถึงวินาทีนี้ทำให้เข้าใจได้อย่างถ่องแท้แล้วว่าทำไมผู้หญิงมักจะถูกข่มขืนเวลาเมาไม่รู้เนื้อรู้ตัว ‘ก็เจ้าหล่อนแต่งตัวยั่วซะเหลือเกิน’
แต่ไม่ใช่เขา เพราะมีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอ หากฝ่ายหญิงไม่เต็มอกเต็มใจไม่มีทางที่จะใช้กำลังเด็ดขาด หรือจะพูดให้ถูก ถ้าเขาคิดจะฟันสาวไหนสักคน จะไม่ต้องไม่ใช่แม่ถั่วงอกนี้แน่ ด้วยเดาไม่ออกว่าหลังจากนั้นแล้ว เขาจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ที่แน่ๆ เจ้าหล่อนคงจะเกลียดเขาหนักกว่าเดิมอีกล้านเท่า ซึ่งเขาจะอยากให้เป็นแบบนั้นเลย
คิดได้ดังนั้นเขาจึงตัดใจเดินไปหาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตามปากกับแก้มลงไปหาคอเพื่อให้กลิ่นของเก่าจืดจางลง แล้วดึงผ้าห่มมาปิดขาขาวๆ กับร่างเล็กๆ เอาไว้ ก่อนจะลงมือทำความสะอาดพื้นห้อง เพราะทนกลิ่นไม่ได้ ถึงได้เดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนด้วยความง่วง แถมเวลาปาเข้าไปตีสามกว่าๆ แล้ว
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ม.ค. 2557, 18:31:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 ม.ค. 2557, 18:31:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 1104
| << เมื่อตะวันอยากจะหยุดฉายแสง | คุณชายเนี๊ยบจอมเรียกร้อง >> |
mhengjhy 14 ม.ค. 2557, 23:15:02 น.
แหม่ เป็นคนดีเหมือนกันนะคะนี
แหม่ เป็นคนดีเหมือนกันนะคะนี