เพียงเพราะรัก
นทีธารหรือน้ำหญิงสาวที่ไม่เคยเปิดใจให้กับชายใดเลยนับแต่วันที่เธอได้ให้สัญญาไว้กับคฑาวุธชายคนรักก่อนที่ทั้งคู่จะจากกันไปแม้ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอกัน เมื่อเวลาผ่านไปทั้งคู่ก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย และยิ่งกว่านั้นน้ำต้องฝืนใจรับหมั้นเอกวัชเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เขามีต่อที่บ้านของน้ำ จนวันนึงที่ไม่รู้ว่าเป็นบุญหรือกรรมของทั้งคู่ที่ทำให้เขาต้องกลับมาพบกันอีกครั้ง ในสถานะที่ท้ง2ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเขาเลย ขอโทษครับเอกวัชอยู่มั้ยครับ น้ำเสียงที่เคยคุ้นเคยทำให้นทีธารหยุดชะงักแล้วค่อยๆหันมาด้วยความสงสัยแต่สิ่งที่น้ำไม่คาดคิดก็เกิดขึ่นกับน้ำจริงๆเมื่อเสียงนั้นเป้นเสียงของคฑาวุธคนรักคนแรกที่จากลากันไปทั้งที่ยังรักกันและยังมีคำสัญญาที่ทั้งคู่ได้ให้ไว้ต่อกันว่าจะกลับมาหากันเมื่อทั้งคู่ได้เจอกันอีกครั้งแต่ครั้งนี้ไม่ใช่ฐานะคนรักเหมือนเดิมแต่กลายเป็นฐานะของว่าที่น้องสะใภ้และพี่ชายแฟน เมื่อความรักที่ทั้ง2คนยังมีให้กันอย่างไม่เคยเปลี่ยนแปลงแต่ต้องกลายเป็นความรักที่ต้องห้ามแม้แต่ในความคิดและความรู้สึกทั้ง2คนจะต้องทำยังไงต่อไปกับความรักครั้งนี้ที่ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรก็แน่นอนว่าจะต้องมีคนที่เสียใจแน่นอน
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: วันเริ่มต้น
นทีธารหรือน้ำ เด็กสาวกำพร้าที่อาศัยอยู่กับป้าแค่ลำพัง หญิงสาวอายุ18 ที่มีความฝันว่าอยากจะเจอใครซักคนที่เข้าใจ ที่จะอยู่ดูแลกันและรักกันตลอดไป จากความอยากรู้ว่ามันจะมีคนที่เป็นคู่ของเขา หรือว่าจะมีคนที่เป็นปลายทางของด้ายแดง เหมือนในหนังสือที่เธออ่านมาหรือเปล่า เธอจึงตัดสินใจที่จะไปพึงหมอดูไพ่ยิปซีตามที่เพื่อนของเธอแนะนำมา แต่สิ่งที่เธอได้รับตามคำทำนายคือ "เนื้อคู่ของเธอจะได้เจอในเร็ววันและจะต้องมีพลัดพรากกันแบบที่ไม่รู้เมื่อไรจะได้เจอแต่ต่อให้จากกันไปนานแค่ไหนถ้ายังรักกันอยู่ก็จะได้กลับมาเจอกันแน่นอน" หลังจากที่ฟังคำทำนายเสร็จ น้ำก็ลุกขึ้นมาจากโต๊ะ และเดินออกมาชนพบกับชายคนนึงเข้าอย่างจัง "ขอโทษครับ" น้ำเสียงที่ออกมาจากปากชายหนุ่มหลังจากที่เขาได้เดินชนกับเธอ "ไม่เป็นค่ะฉันเองก็เดินไม่ทันระวังเลยมาชนคุณเข้าต้องขอโทษเหมือนกันนะคะ" หลังจากที่น้ำได้เจอกับคฑาวุธหรือวุธ เธอก็คิดทันทีว่าหรือว่านี่จะเป็นเนี้อคู่คนที่หมอดูบอกว่ากำลังจะได้เจอในไม่ช้า น้ำวังไว้ว่าอยากให้เป็นเขาคนนี้จริงๆ "ผมชื่อวุธครับแล้ว" "น้ำค่ะ" น้ำรีบตอบทันทีทั้งที่คำถามของวุธยังถามไม่ทันจบ แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป โดยที่ในใจก็หวังว่าขอให้ให้เจอกันอีก
เช้าวันต่อมาน้ำก็ไปเรียนโดยปกติมีอย่างเดียวที่ต่างออกไปคือ วันนี้มีอาจารย์คนใหม่มาสอนเป็นชายหนุ่มเพิ่งเรียนจบมาแล้วที่นี่ก็เป็นที่แรกที่เขามาสอนงานทุกคนตื่นเต้นแม้แต่น้ำเองก็ไม่เว้น แต่เรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นกับน้ำอีก เมื่อชายคนที่จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของน้ำมาแนะนำตัว น้ำก้มตาก้มตาวาดรูปชายคนที่น้ำได้เจอวันไปดูดวงเพื่อกันลืม จนเมื่อเวลาอาจารย์คนใหม่มาแนะนำ "สวัสดีครับผมชื่อคฑาวุธ กิจอนันต์บริบาล เรียกผมว่าอาจารย์วุธก็ได้ครับ" ทันทีที่น้ำได้ยินการแนะนำชื่อก็รีบเงยหน้าขึ้นและแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อชายคนที่มีใบหน้าคล้ายกับในกระดาษที่เธอวาดได้มายืนอยู่ข้างหน้าเธอในตอนนี้เมื่อน้ำมองมาที่วุธก็เป็นเวลาเดียวกับที่วุธมองมาและก่อนที่วุธจะมองผ่านไปก็ได้ยิ้มและก้มหน้าเล็กน้อยให้น้ำเพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่ายินดีที่ได้เจอกันอีกครั้ง น้ำดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่ยิ้มด้วยความยินดีเหลือเกินที่คำขอของเธอเป็นจริงขอว่าให้ได้เจอกับวุธอีกครั้ง หลังจากที่มีการแนะนำตัวของชายหนุ่มซึ่งเป็นอาจารย์แล้ว ต่อมาก็เข้าถึงการแนะตัวของลูกศิษย์ในห้องทุกคนแนะนำตัวตามปกติรวมทั้งน้ำ "สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาวนทีธาร เจริญจินดาค่ะ หรือเรียกว่าน้ำก็ได้ค่ะ" " ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ อาจาย์วุธ" จากวันนั้นมาน้ำและวุธก็ได้เจอและพูดคุยกันตลอดในฐานะศิษย์กับอาจารย์ วันหนึ่งก็เป็นเรียนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือวันนี้น้ำไม่ได้มาเรียนด้วยความสงสัยเพราะว่าตั้งแต่วุธมาสอนน้ำไม่เคยขาดเรียนเลยวุธจึงโทรไปหาน้ำ เมื่อหญิงสาวรับสายวุธรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะน้ำทำเสียงเศร้าอย่างที่วุธไม่เคยได้ยินมาก่อนตลอดเวลาที่คุยกัน เมื่อวุธบอกว่าเขาคือใคร น้ำถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความอ่อนแอ และหมดแรงจริงๆ ทำให้วุธเป็นห่วงน้ำมาก "น้ำ น้ำอยู่ที่ไหน เป็นอะไร ทำไมน้ำต้องร้องได้ มีอะไรกันแน่บอกอาจารย์มาเผื่ออาจารย์จะช่วยได้" สิ้นเสียงของวุธน้ำก็กลั้นใจและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าจะทำให้วุธรู้สึกดีขึ้น "ไม่มีอะไรหรอกค่ะอาจารย์ พอดีป้าน้ำไม่สบาย น้ำพามาหอหมอแล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่ทำให้อาจารย์เป็นห่วง"วุธรู้สึกว่าน้ำพยายามฝืนใจที่จะพูดกับเขาอยู่ วุธรู้สึกสงสารแต่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจาก "แล้วตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน"โรงพยาบาลค่ะ ทันทีที่วางวายจากน้ำ วุธรีบโทรหาเพื่อนซึ่งเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกับที่น้ำพาป้ามาหมออัฐเช็คจากรายชื่อเจ้าของคนไข้จนพบว่ามีชื่อของน้ำเป็นเจ้าของคนไข้อยู่จนแน่ใจว่าป้าของน้ำเป็นอะไร หมออัฐก็รีบโทรบอกวุธทันที "ที่แกให้หาชั้นเจอแล้วนะ ลูกศิษย์ที่ชื่อน้ำของแกน่ะ" "บ้าเหรอชื่อน้ำน่ะใช่ แต่ไม่ใช่ของชั้น ก็แค่ลูกศิษย์" เออๆ ลูกศิษย์ก็ลูกศิษย์ แต่พิเศษปะถึงได้ให้ตามให้ขนาดนี้เนี่ย"แค่เป็นห่วงเด็กเขาไม่เคยขาดเรียนแล้วก็ตอนโทรมาเสียงก็ไม่ค่อยจะดีเลย" "จะดีได้ไงก็ป้าเขาผลตรวจพบว่าเป็นมะเร็งในสมองจะอยู่ได้อีกกี่ปีอันนี้ก็ยังไม่แน่ใจเลย เขาก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา เห็นว่ามีแต่ป้าแค่คนเดียว เป็นแก ๆจะเศร้าปะล่ะ" พออัฐพูดจบวุธรู้สึกว่าน้ำน่าสงสารมากและอยากจะดูแลลูกศิษย์คนนี้ให้หายเศร้า
เช้าวันต่อมาน้ำก็ไปเรียนโดยปกติมีอย่างเดียวที่ต่างออกไปคือ วันนี้มีอาจารย์คนใหม่มาสอนเป็นชายหนุ่มเพิ่งเรียนจบมาแล้วที่นี่ก็เป็นที่แรกที่เขามาสอนงานทุกคนตื่นเต้นแม้แต่น้ำเองก็ไม่เว้น แต่เรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นกับน้ำอีก เมื่อชายคนที่จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของน้ำมาแนะนำตัว น้ำก้มตาก้มตาวาดรูปชายคนที่น้ำได้เจอวันไปดูดวงเพื่อกันลืม จนเมื่อเวลาอาจารย์คนใหม่มาแนะนำ "สวัสดีครับผมชื่อคฑาวุธ กิจอนันต์บริบาล เรียกผมว่าอาจารย์วุธก็ได้ครับ" ทันทีที่น้ำได้ยินการแนะนำชื่อก็รีบเงยหน้าขึ้นและแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อชายคนที่มีใบหน้าคล้ายกับในกระดาษที่เธอวาดได้มายืนอยู่ข้างหน้าเธอในตอนนี้เมื่อน้ำมองมาที่วุธก็เป็นเวลาเดียวกับที่วุธมองมาและก่อนที่วุธจะมองผ่านไปก็ได้ยิ้มและก้มหน้าเล็กน้อยให้น้ำเพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่ายินดีที่ได้เจอกันอีกครั้ง น้ำดีใจจนพูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่ยิ้มด้วยความยินดีเหลือเกินที่คำขอของเธอเป็นจริงขอว่าให้ได้เจอกับวุธอีกครั้ง หลังจากที่มีการแนะนำตัวของชายหนุ่มซึ่งเป็นอาจารย์แล้ว ต่อมาก็เข้าถึงการแนะตัวของลูกศิษย์ในห้องทุกคนแนะนำตัวตามปกติรวมทั้งน้ำ "สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาวนทีธาร เจริญจินดาค่ะ หรือเรียกว่าน้ำก็ได้ค่ะ" " ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ อาจาย์วุธ" จากวันนั้นมาน้ำและวุธก็ได้เจอและพูดคุยกันตลอดในฐานะศิษย์กับอาจารย์ วันหนึ่งก็เป็นเรียนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือวันนี้น้ำไม่ได้มาเรียนด้วยความสงสัยเพราะว่าตั้งแต่วุธมาสอนน้ำไม่เคยขาดเรียนเลยวุธจึงโทรไปหาน้ำ เมื่อหญิงสาวรับสายวุธรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะน้ำทำเสียงเศร้าอย่างที่วุธไม่เคยได้ยินมาก่อนตลอดเวลาที่คุยกัน เมื่อวุธบอกว่าเขาคือใคร น้ำถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความอ่อนแอ และหมดแรงจริงๆ ทำให้วุธเป็นห่วงน้ำมาก "น้ำ น้ำอยู่ที่ไหน เป็นอะไร ทำไมน้ำต้องร้องได้ มีอะไรกันแน่บอกอาจารย์มาเผื่ออาจารย์จะช่วยได้" สิ้นเสียงของวุธน้ำก็กลั้นใจและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าจะทำให้วุธรู้สึกดีขึ้น "ไม่มีอะไรหรอกค่ะอาจารย์ พอดีป้าน้ำไม่สบาย น้ำพามาหอหมอแล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่ทำให้อาจารย์เป็นห่วง"วุธรู้สึกว่าน้ำพยายามฝืนใจที่จะพูดกับเขาอยู่ วุธรู้สึกสงสารแต่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจาก "แล้วตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน"โรงพยาบาลค่ะ ทันทีที่วางวายจากน้ำ วุธรีบโทรหาเพื่อนซึ่งเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกับที่น้ำพาป้ามาหมออัฐเช็คจากรายชื่อเจ้าของคนไข้จนพบว่ามีชื่อของน้ำเป็นเจ้าของคนไข้อยู่จนแน่ใจว่าป้าของน้ำเป็นอะไร หมออัฐก็รีบโทรบอกวุธทันที "ที่แกให้หาชั้นเจอแล้วนะ ลูกศิษย์ที่ชื่อน้ำของแกน่ะ" "บ้าเหรอชื่อน้ำน่ะใช่ แต่ไม่ใช่ของชั้น ก็แค่ลูกศิษย์" เออๆ ลูกศิษย์ก็ลูกศิษย์ แต่พิเศษปะถึงได้ให้ตามให้ขนาดนี้เนี่ย"แค่เป็นห่วงเด็กเขาไม่เคยขาดเรียนแล้วก็ตอนโทรมาเสียงก็ไม่ค่อยจะดีเลย" "จะดีได้ไงก็ป้าเขาผลตรวจพบว่าเป็นมะเร็งในสมองจะอยู่ได้อีกกี่ปีอันนี้ก็ยังไม่แน่ใจเลย เขาก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา เห็นว่ามีแต่ป้าแค่คนเดียว เป็นแก ๆจะเศร้าปะล่ะ" พออัฐพูดจบวุธรู้สึกว่าน้ำน่าสงสารมากและอยากจะดูแลลูกศิษย์คนนี้ให้หายเศร้า
annphaw เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ม.ค. 2557, 15:21:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ม.ค. 2557, 15:21:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1157
| จำจาก >> |