สิเน่หาจันทรา
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของคู่รอง ในเรื่องเพียงใจเสน่หาค่ะ ใครคิดถึง หมอคราม หมอชา ยายแป้งรั่วและพี่พัน สามารถติดตามในในเรื่องนี้นคะ
คำโปรย
ศศิชาไม่เคยคิดจะมีความรัก แต่กามเทพก็เล่นกลส่งหนุ่มน้อยตาใสให้เข้ามาปั่นป่วนชีวิตจนได้ "คุณหมอชอบว่าผมเด็ก ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่กว่าทำอะไรไว้กับผมก็ต้องรับผิดชอบสิครับ" อั๊ยย่ะ! งานเข้า
คำโปรย
ศศิชาไม่เคยคิดจะมีความรัก แต่กามเทพก็เล่นกลส่งหนุ่มน้อยตาใสให้เข้ามาปั่นป่วนชีวิตจนได้ "คุณหมอชอบว่าผมเด็ก ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่กว่าทำอะไรไว้กับผมก็ต้องรับผิดชอบสิครับ" อั๊ยย่ะ! งานเข้า
Tags: โรแมนติกคอมเมดี้ ดราม่าเบาๆ รั่วเยอะหน่อย แพทย์หญิง ทันตแพทย์ หมอฟัน อายุรแพทย์ พระเอกเด็กกว่า ความรักในโรงพยาบาล กินเด็ก หญ้าอ่อน
ตอน: บทนำ
สิเน่หาจันทรา
บทนำ
แดดยามสายเริ่มทวีความร้อนแล้ว แต่ภายในห้องของโรงแรมระดับสามดาวยังอยู่ในความสลัว เหตุเพราะมีม่านหนากางกั้นแสงแดดเอาไว้ ถ้าเครื่องปรับอากาศไม่เย็นเกินพอดีกันติทัตคงจะหลับอยู่อย่างนั้นไปอีกนาน ไอเย็นทำให้ชายหนุ่มคว้านมือเปะปะเพื่อหาผ้าห่ม แล้วก็พบว่ามันกำลังคลุมร่างของคนที่นอนอยู่ข้างกัน
ชายหนุ่มไม่อยากแย่งผ้าผืนบางไปจากเธอ ก็เลยเบียดตัวเข้าหาอีกฝ่ายแล้วกอดเอาไว้แทน ความอบอุ่นจากร่างกายหญิงสาวทำให้เขาหลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข
ในขณะที่กันติทัตกำลังจะผล็อยหลับไปอีกครั้ง คนนอนข้างๆ ก็เปิดเปลือกตาออก หญิงสาวพลิกตัวมามองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม ด้วยสายตาที่ยากจะบรรยายว่ากำลังรู้สึกเช่นไร เธอจ้องมองเขาอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน กว่าจะเลื่อนมือที่โอบตัวเองเอาไว้ออก แล้วลุกขึ้นมาเก็บเสื้อผ้าที่ตกเกลื่อนอยู่บนพื้น
ความอบอุ่นที่หายไป ทำให้กันติทัตตาขึ้นมาอีกครั้ง ภาพแรกที่เห็นคือเรือนดำขลับยาวสลวย ขณะนี้ศศิชากำลังนั่งแต่งตัวอยู่บนขอบเตียง แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหญิงให้ความรู้สึกเหมือนเขากำลังอยู่ในความฝัน กี่ร้อนกี่พันครั้งกันนะที่เขาจิตนาการว่าอยากตื่นมาแล้วเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก
‘ฝันที่เป็นจริง’
ความรู้สึกนี้ทำให้เป็นสึกและอิ่มเอมอย่างประหลาด คนกำลังมีความรักอยู่ในอารมณ์ฟุ้งๆ ลอยๆ เสียจนลืมมองความเป็นจริง กว่าจะรู้ตัวว่าอยู่ในสถานการณ์แบบไหน นางในฝันก็ลุกขึ้นเดินจากไปเสียแล้ว
“คุณหมอศศิชาจะไปไหนครับ”
“กลับบ้าน” หญิงสาวตอบมาห้วนๆ
“มีเวรหรือครับ รอก่อนนะครับผมจะไปส่ง” กันติทัตรีบมองหาเสื้อผ้าของตัวเองเป็นการใหญ่
“ไม่จำเป็น ฉันกลับแท็กซี่เองได้”
“ไม่ได้ครับ!” ชายหนุ่มห้ามเสียงเข้ม
ศศิชาชะงักมือที่กำลังบิดลูกบิดแล้วหันมามอง น้อยครั้งนักที่เขาจะมีท่าทีจริงจังอย่างนี้
“คุณหมอศศิชาเป็นผู้หญิง จะให้เดินออกไปจากโรงแรมคนเดียวได้ยังไงครับ”
“ฉันไม่ถือ”
“แต่ผมถือ ก็เรา...” ใบหน้าของชายหนุ่มขึ้นสีเล็กน้อยเพราะรู้สึกกระดาก “...เรามีอะไรกันแล้ว”
ศศิชาถอนใจออกมาหนึ่งเฮือก หญิงสาวเดินกลับไปหาชายหนุ่มที่เตียง แล้วจ้องเขาเขม็ง
“ฉันขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้อธิบายให้ชัดเจน”
“อธิบายอะไรครับ”
“สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็แค่วันไนต์แสตนด์”
ประโยคนี้มีความหมายว่าเขากับเธอมีสัมพันธ์ทางกายแต่ไม่ได้มีสัมพันธ์ทางใจ
“แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นมากกว่านั้นนะครับ ผมรักคุณหมอศศิชาจริงๆ แล้วก็คิดจะจริงจังด้วย”
“ฉันไม่ต้องการ” หญิงสาวพูดตอกหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เก็บความรู้สึกของคุณเอาไว้ให้คนอื่นเถอะ”
กันติทัตรู้สึกเหมือนถูกต่อยจนจุก ความที่ศศิชาเป็นคนจริงจังและถือตัว เขาก็เลยคิดเพ้อเจ้อไปเองว่าเธอคงไม่มีทางยอมมีสัมพันธ์กับคนที่ไม่ได้รัก พอเธอยอดให้กอดก็เลยหลงคิดไปไกลว่ามีใจให้ ความจริงอันโหดร้ายทำให้หัวใจเขาแทบแหลก
ศศิชาเบือนหน้าหนีแววตาของร้าวร้านของหนุ่มรุ่นน้อง คนที่กำลังสวมบทร้าย สูดหายใจเข้าปอดเพพื่อข่มอารมณ์ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก
กันติทัตช็อกเกินกว่าจะห้ามปรามหญิงสาวไม่ให้จากไป กว่าจะตั้งสติได้ร่างระหงก็หายลับไปจากสายตาแล้ว ความคิดที่ว่าไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงอย่างนี้ปลุกเร้าชายหนุ่มให้ลุกขึ้นสู้ เขาคว้าผ้าห่มบนเตียงมาพ้นตัวเอาไว้กันอุจาด เสร็จแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไปตามหาหญิงสาว
ห้องพักของชายหนุ่มเป็นห้องริมสุด จากตรงนี้ต้องเดินไกลพอสมควรจึงจะเจอลิฟต์ ถ้าโชคเข้าข้างเขาบางทีศศิชาอาจจะยังไม่ลงไปด้านล่าง
กันติทัตใจชื่นขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะก้าวเข้าไปในลิฟต์ อารามรีบร้อนทำให้เขาลืมไปว่าขณะนี้ตัวเองมีสภาพอย่างไร ผ้าห่มที่ใช้พันตัวอยู่ไม่เพียงแต่ขัดแข้งขัดขา ยังยาวลากพื้นจนน่ากลัวว่าจะสะดุด แต่ชายหนุ่มก็ยังสู้อุตส่าห์กระโจนเข้าไปขวางประตูลิฟต์ ผลคือสะดุดผ้าห่มล้มกลิ้งไม่เป็นท่า ชายหนุ่มได้แต่ตะกายเอื้อมมือคว้าอากาศว่างเปล่า ในขณะประตูลิฟต์ค่อยๆ เคลื่อนปิดลง
ชายหนุ่มไม่ทันได้วิงวอนขอความเห็นใจเลยสักคำ ทำได้แค่มองสายตาเย็นชาของเธอเท่านั้น กันติทัตเอามือฟาดพื้นด้วยความรู้สึกเจ็บใจอย่างที่สุด นอกจากจะเป็นไอ้โง่แล้ว เขายังทำอะไรไม่ได้เรื่องเลยสักอย่าง
ในขณะที่กำลังซบหน้าลงกับเพื่อนเย็นเฉียบเสียง ‘ติ๊ง’ เหมือนลิฟต์กำลังหยุดอยู่ที่ชั้นนี้ก็ดังขึ้น สักพักบานประตูที่เคยปิดสนิทก็เปิดออก ชายหนุ่มรีบเงยหน้าขึ้นมามองอย่างมีความหวัง เผื่อว่าศศิชาจะเห็นใจแล้วย้อนกลับมาหา ทว่าก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่ก้าวออกมาคือแม่บ้านประจำโรงแรม
คุณป้าวัยกลางคน เข็นรถเข็นใส่อุปกรณ์ทำความสะอาดออกมาจากลิฟต์ ภาพชายหนุ่มกึ่งเปลือยมีแต่ผ้าห่มพันกาย นอนกระดึ๊บเป็นหนอนชาเขียวอยู่กับพื้น ไม่สามารถเรียกเสียงหัวเราะจากป้าแกได้เลยสักแอะ แกปรายตามองหนุ่มแปลกหน้าด้วยสายตาสมเพชเวทนาอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก
น่าอายนี่ก็เรื่องหนึ่ง แต่อะไรก็ไม่ร้ายเท่า ถูกตราหน้าด้ายสายตาว่า ‘ผู้ชายคนนี้ถูกฟันแล้วทิ้ง’
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีท้ายบทค่ะ เอาบทน้ำสั้นๆ มาเป็นน้ำจิ้มค่า หนุ่มน้อยหญ้าอ่อนของเราจะมีชะตากรรมอย่างไรต่อไป ติดตามได้ในตอนหน้านะคะ
เนื่องจากโน้มต้องเคลียร์งานอื่นให้เสร็จภายในสิ้นเดือน พ.ค. เรื่องนี้ก็เลยอาจจะต้องดองหน่อยนะคะ จะพยายามเขียนให้ได้อาทิตย์ละตอน ตามแต่สภาพร่างกายจะสู้ไหว
สิ้นเดือน พค ก็โล่งแล้วค่ะ (ถ้านางไม่หาเรื่องไปรับงานมาอีกนะ) เราค่อยมาจัดเต็มเรื่องนี้กันเนอะ พบกันตอนหน้านะคะ
หมายเหตุ ภาค 1 ภาค 2 ของเรื่องนี้มีเป็น E-book แล้วนะคะ เพียงใจเสน่หานี่อัพลง meb หมาดๆ เมื่อวานนี้เลยค่ะ คลิกลิงค์ข้างล่าง หรือจะเข้า app meb แล้วเสิร์ทหาคำว่า ภคพร ก็ได้ค่ะ จะมีนิยายโน้มทั้งสามเล่มโผล่มาให้ยลโฉม ใครยังไม่มีหนังสือในครอบครองแล้วสนใจ E-book เชิญโหลดได้นะคะ
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults
บทนำ
แดดยามสายเริ่มทวีความร้อนแล้ว แต่ภายในห้องของโรงแรมระดับสามดาวยังอยู่ในความสลัว เหตุเพราะมีม่านหนากางกั้นแสงแดดเอาไว้ ถ้าเครื่องปรับอากาศไม่เย็นเกินพอดีกันติทัตคงจะหลับอยู่อย่างนั้นไปอีกนาน ไอเย็นทำให้ชายหนุ่มคว้านมือเปะปะเพื่อหาผ้าห่ม แล้วก็พบว่ามันกำลังคลุมร่างของคนที่นอนอยู่ข้างกัน
ชายหนุ่มไม่อยากแย่งผ้าผืนบางไปจากเธอ ก็เลยเบียดตัวเข้าหาอีกฝ่ายแล้วกอดเอาไว้แทน ความอบอุ่นจากร่างกายหญิงสาวทำให้เขาหลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข
ในขณะที่กันติทัตกำลังจะผล็อยหลับไปอีกครั้ง คนนอนข้างๆ ก็เปิดเปลือกตาออก หญิงสาวพลิกตัวมามองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม ด้วยสายตาที่ยากจะบรรยายว่ากำลังรู้สึกเช่นไร เธอจ้องมองเขาอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน กว่าจะเลื่อนมือที่โอบตัวเองเอาไว้ออก แล้วลุกขึ้นมาเก็บเสื้อผ้าที่ตกเกลื่อนอยู่บนพื้น
ความอบอุ่นที่หายไป ทำให้กันติทัตตาขึ้นมาอีกครั้ง ภาพแรกที่เห็นคือเรือนดำขลับยาวสลวย ขณะนี้ศศิชากำลังนั่งแต่งตัวอยู่บนขอบเตียง แผ่นหลังเปลือยเปล่าของหญิงให้ความรู้สึกเหมือนเขากำลังอยู่ในความฝัน กี่ร้อนกี่พันครั้งกันนะที่เขาจิตนาการว่าอยากตื่นมาแล้วเห็นหน้าเธอเป็นคนแรก
‘ฝันที่เป็นจริง’
ความรู้สึกนี้ทำให้เป็นสึกและอิ่มเอมอย่างประหลาด คนกำลังมีความรักอยู่ในอารมณ์ฟุ้งๆ ลอยๆ เสียจนลืมมองความเป็นจริง กว่าจะรู้ตัวว่าอยู่ในสถานการณ์แบบไหน นางในฝันก็ลุกขึ้นเดินจากไปเสียแล้ว
“คุณหมอศศิชาจะไปไหนครับ”
“กลับบ้าน” หญิงสาวตอบมาห้วนๆ
“มีเวรหรือครับ รอก่อนนะครับผมจะไปส่ง” กันติทัตรีบมองหาเสื้อผ้าของตัวเองเป็นการใหญ่
“ไม่จำเป็น ฉันกลับแท็กซี่เองได้”
“ไม่ได้ครับ!” ชายหนุ่มห้ามเสียงเข้ม
ศศิชาชะงักมือที่กำลังบิดลูกบิดแล้วหันมามอง น้อยครั้งนักที่เขาจะมีท่าทีจริงจังอย่างนี้
“คุณหมอศศิชาเป็นผู้หญิง จะให้เดินออกไปจากโรงแรมคนเดียวได้ยังไงครับ”
“ฉันไม่ถือ”
“แต่ผมถือ ก็เรา...” ใบหน้าของชายหนุ่มขึ้นสีเล็กน้อยเพราะรู้สึกกระดาก “...เรามีอะไรกันแล้ว”
ศศิชาถอนใจออกมาหนึ่งเฮือก หญิงสาวเดินกลับไปหาชายหนุ่มที่เตียง แล้วจ้องเขาเขม็ง
“ฉันขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้อธิบายให้ชัดเจน”
“อธิบายอะไรครับ”
“สิ่งที่เกิดขึ้นมันก็แค่วันไนต์แสตนด์”
ประโยคนี้มีความหมายว่าเขากับเธอมีสัมพันธ์ทางกายแต่ไม่ได้มีสัมพันธ์ทางใจ
“แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นมากกว่านั้นนะครับ ผมรักคุณหมอศศิชาจริงๆ แล้วก็คิดจะจริงจังด้วย”
“ฉันไม่ต้องการ” หญิงสาวพูดตอกหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เก็บความรู้สึกของคุณเอาไว้ให้คนอื่นเถอะ”
กันติทัตรู้สึกเหมือนถูกต่อยจนจุก ความที่ศศิชาเป็นคนจริงจังและถือตัว เขาก็เลยคิดเพ้อเจ้อไปเองว่าเธอคงไม่มีทางยอมมีสัมพันธ์กับคนที่ไม่ได้รัก พอเธอยอดให้กอดก็เลยหลงคิดไปไกลว่ามีใจให้ ความจริงอันโหดร้ายทำให้หัวใจเขาแทบแหลก
ศศิชาเบือนหน้าหนีแววตาของร้าวร้านของหนุ่มรุ่นน้อง คนที่กำลังสวมบทร้าย สูดหายใจเข้าปอดเพพื่อข่มอารมณ์ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก
กันติทัตช็อกเกินกว่าจะห้ามปรามหญิงสาวไม่ให้จากไป กว่าจะตั้งสติได้ร่างระหงก็หายลับไปจากสายตาแล้ว ความคิดที่ว่าไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงอย่างนี้ปลุกเร้าชายหนุ่มให้ลุกขึ้นสู้ เขาคว้าผ้าห่มบนเตียงมาพ้นตัวเอาไว้กันอุจาด เสร็จแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไปตามหาหญิงสาว
ห้องพักของชายหนุ่มเป็นห้องริมสุด จากตรงนี้ต้องเดินไกลพอสมควรจึงจะเจอลิฟต์ ถ้าโชคเข้าข้างเขาบางทีศศิชาอาจจะยังไม่ลงไปด้านล่าง
กันติทัตใจชื่นขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะก้าวเข้าไปในลิฟต์ อารามรีบร้อนทำให้เขาลืมไปว่าขณะนี้ตัวเองมีสภาพอย่างไร ผ้าห่มที่ใช้พันตัวอยู่ไม่เพียงแต่ขัดแข้งขัดขา ยังยาวลากพื้นจนน่ากลัวว่าจะสะดุด แต่ชายหนุ่มก็ยังสู้อุตส่าห์กระโจนเข้าไปขวางประตูลิฟต์ ผลคือสะดุดผ้าห่มล้มกลิ้งไม่เป็นท่า ชายหนุ่มได้แต่ตะกายเอื้อมมือคว้าอากาศว่างเปล่า ในขณะประตูลิฟต์ค่อยๆ เคลื่อนปิดลง
ชายหนุ่มไม่ทันได้วิงวอนขอความเห็นใจเลยสักคำ ทำได้แค่มองสายตาเย็นชาของเธอเท่านั้น กันติทัตเอามือฟาดพื้นด้วยความรู้สึกเจ็บใจอย่างที่สุด นอกจากจะเป็นไอ้โง่แล้ว เขายังทำอะไรไม่ได้เรื่องเลยสักอย่าง
ในขณะที่กำลังซบหน้าลงกับเพื่อนเย็นเฉียบเสียง ‘ติ๊ง’ เหมือนลิฟต์กำลังหยุดอยู่ที่ชั้นนี้ก็ดังขึ้น สักพักบานประตูที่เคยปิดสนิทก็เปิดออก ชายหนุ่มรีบเงยหน้าขึ้นมามองอย่างมีความหวัง เผื่อว่าศศิชาจะเห็นใจแล้วย้อนกลับมาหา ทว่าก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่ก้าวออกมาคือแม่บ้านประจำโรงแรม
คุณป้าวัยกลางคน เข็นรถเข็นใส่อุปกรณ์ทำความสะอาดออกมาจากลิฟต์ ภาพชายหนุ่มกึ่งเปลือยมีแต่ผ้าห่มพันกาย นอนกระดึ๊บเป็นหนอนชาเขียวอยู่กับพื้น ไม่สามารถเรียกเสียงหัวเราะจากป้าแกได้เลยสักแอะ แกปรายตามองหนุ่มแปลกหน้าด้วยสายตาสมเพชเวทนาอยู่อึดใจหนึ่ง ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองอีก
น่าอายนี่ก็เรื่องหนึ่ง แต่อะไรก็ไม่ร้ายเท่า ถูกตราหน้าด้ายสายตาว่า ‘ผู้ชายคนนี้ถูกฟันแล้วทิ้ง’
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีท้ายบทค่ะ เอาบทน้ำสั้นๆ มาเป็นน้ำจิ้มค่า หนุ่มน้อยหญ้าอ่อนของเราจะมีชะตากรรมอย่างไรต่อไป ติดตามได้ในตอนหน้านะคะ
เนื่องจากโน้มต้องเคลียร์งานอื่นให้เสร็จภายในสิ้นเดือน พ.ค. เรื่องนี้ก็เลยอาจจะต้องดองหน่อยนะคะ จะพยายามเขียนให้ได้อาทิตย์ละตอน ตามแต่สภาพร่างกายจะสู้ไหว
สิ้นเดือน พค ก็โล่งแล้วค่ะ (ถ้านางไม่หาเรื่องไปรับงานมาอีกนะ) เราค่อยมาจัดเต็มเรื่องนี้กันเนอะ พบกันตอนหน้านะคะ
หมายเหตุ ภาค 1 ภาค 2 ของเรื่องนี้มีเป็น E-book แล้วนะคะ เพียงใจเสน่หานี่อัพลง meb หมาดๆ เมื่อวานนี้เลยค่ะ คลิกลิงค์ข้างล่าง หรือจะเข้า app meb แล้วเสิร์ทหาคำว่า ภคพร ก็ได้ค่ะ จะมีนิยายโน้มทั้งสามเล่มโผล่มาให้ยลโฉม ใครยังไม่มีหนังสือในครอบครองแล้วสนใจ E-book เชิญโหลดได้นะคะ
https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults
นิชาภา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 เม.ย. 2557, 17:56:48 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 เม.ย. 2557, 17:56:48 น.
จำนวนการเข้าชม : 1491
Zephyr 21 เม.ย. 2557, 20:44:37 น.
หญ้าอ่อนน่าเคี้ยวมาแล้ววววว
ยายชาก็ชาเย็นตามเดิม ฮึ ทิ้งนุ้งหมาน้อยได้ไง
แถมปล่อยให้อยู่สภาพนั่นอีก
ไม่ต้องสนยายเย็นชานั่นเลย
มาหาแม่มา มามะ มามะ
หญ้าอ่อนน่าเคี้ยวมาแล้ววววว
ยายชาก็ชาเย็นตามเดิม ฮึ ทิ้งนุ้งหมาน้อยได้ไง
แถมปล่อยให้อยู่สภาพนั่นอีก
ไม่ต้องสนยายเย็นชานั่นเลย
มาหาแม่มา มามะ มามะ
Sukhumvit66 22 เม.ย. 2557, 01:15:59 น.
อัยย่ะ มาร่วมวงกินเด็กกะเขาด้วยคน อิอิ
อัยย่ะ มาร่วมวงกินเด็กกะเขาด้วยคน อิอิ
ree 22 เม.ย. 2557, 08:42:18 น.
เพิ่งซื้อและอ่านไปหมาดๆ เหมือนกัน อ่านบทน้ำแล้วก็เข้าใจว่าเจ้าหญิงน้ำแข็งก็เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งของจริง สงสารหมอทัต จะหาตัวช่วยอย่างแป้งอีกหรือเปล่าเนี่ย
เพิ่งซื้อและอ่านไปหมาดๆ เหมือนกัน อ่านบทน้ำแล้วก็เข้าใจว่าเจ้าหญิงน้ำแข็งก็เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งของจริง สงสารหมอทัต จะหาตัวช่วยอย่างแป้งอีกหรือเปล่าเนี่ย