เล่นกับผี
7 คน 5 เกม 2 รอด ใครอยู่ ใครไป ใครตาย ใครคิดหนี "มึงตาย!!" รวบรวมสถานที่ที่เขย่าขวัญ สยองชวนน่าขนลุก จนมาเป็นนิยายให้คนอ่าน จนขนหัวลุก "ถ้าคุณกล้า เราท้าอ่าน"
ถ้าอยากอัพเดทในเฟสบุ๊ค
พิมพ์ตรงรายชื่อที่ค้นหาเพื่อน ว่า Story by Every Day > และเข้าไปกด Like ได้เลย
ถ้าอยากอัพเดทในเฟสบุ๊ค
พิมพ์ตรงรายชื่อที่ค้นหาเพื่อน ว่า Story by Every Day > และเข้าไปกด Like ได้เลย
Tags: Every Day
ตอน: ตอนที่ 2. มุ่งหน้าสู่ความตาย
ขนาดที่พวกเรากำลังเดินกลับบ้าน จู่ๆก้อมีศพกระเด็นมาต่อหน้าพวกเราเป็นยายแก่ๆ และได้มองมาที่พวกเรา
เลือดได้นองเต็มพื้นไปหมด พวกเราตกใจมากๆจึงวิ่งหนีไป แต่ระหว่างที่วิ่งออกไปห่างจากศพไม่ไกลมากนัก ผมได้มองไปข้างหลังเพื่อที่จะดูศพ ในขณะนั้นเองศพนั้นได้ลุกขึ้นและเดินตามพวกเรามาอย่างช้าๆมีแค่ผมกับปอรู้ว่าศพเดินได้ พวกเราได้วิ่งไปบ้านของตัวเองเพื่อที่จะเตรียมของและหนีผีตัวนั้น
# ดึกๆ
ปอขับรถไปรับแต่ละคน และได้มุ่งหน้าสู่บ้านตากอากาศของฟ้า ระหว่างทางปอได้ขับรถอยู่ดีๆก้อมีผู้หญิงมาตัดหน้ารถอย่างเร็วทำให้รถนั้นพลิกคว่ำ ผมฟื้นขึ้นมาอีกทีไฟก้อไหม้หน้ารถแล้ว ผมรีบหาทางออกอย่างรวดเร็ว โดยการทุบหน้าต่างรถ แต่จู่ๆปอก้อได้จับขาของผม
ปอ : กูขอไปด้วย
ผม : งั้นก้อรีบปืนออกมาสิ เร็วเข้าเดี๋ยวรถจะระเบิดแล้ว
ผมได้ช่วยดึงตัวปอออกมาโดยที่มีอาการสะลึมสะลือ แต่ก้อดึงปอออกมาด้วยความสำเร็จ ปอกับผมได้เห็นเพื่อนๆนอนสลบอยู่ในรถทั้งน้ำตา
ภู : กูขอโทษนะ เหตุการณ์นี้มัน….สำคัญจริงๆ เราไม่อยากจะทิ้งพวกนายไว้หรอกนะ เราขอโทษที่เราช่วยพวกเราไม่ได้ เราขอโทษ
ผมได้มองดูเพื่อนที่สลบอยู่ในรถอย่างสลดใจ ผมกับปอก้อได้รีบวิ่งหนีออกห่างจากรถ และวิ่งไปหาคนที่พอช่วยเราได้ และในขณะนั้นเองรถก้อได้ระเบิด
ภู : ไม่!!....
แต่นั้นเป็นแค่ฝัน ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจอย่างสุดขีด และได้เล่าให้เพื่อนๆฟัง
นิว : เหลวไหลละภู
กิ๊ก : เชื่อด้วยหรอ มันไม่เป็นอย่างนั้นหรอกน่า
ผม : แต่พักนี้เราเห็นแต่พวกผีๆนะ
มิว : ถ้าจะเล่าก้อเล่าตอนเค้าไม่อยู่ได้ป่ะ ก้อรู้อยู่นิว่าเราว่ากลัว
ผม : ขอโทษละกัน ก้อมีแค่เธอคนเดียวที่กลัวเรื่องแบบนี้
ฟ้า : ใกล้จะถึงละ ตรงเข้าไปทางในป่าเลยขับช้าๆนะ
ระหว่างที่ขับรถมุ่งหน้าไปที่ตากอากาศ ในป่านั้นวังเวงมากๆคนที่ไม่กลัวก้อยังกลัว แต่จู่ยางก้อแตก
ปัง !!! เสียงยางแต่ดังมากๆ จนทำให้นก กา หรือสัตว์ต่างๆเข้าป่าไปกันหมด
ปอ : แย่แล้ว
กิ๊ก : เป็นอะไรอ่ะปอ รถเป็นอะไร
ปอ : รถ….ยางแตกว่ะ
มิว : ห๊ะ!!ยางแตก แล้วจะทำงัยต่ออ่ะ
ฟ้า : เดินไปดิ ใกล้จะถึงแล้วๆ
ผม : พวกเราไปเอากระเป๋าและเดินไปละกันนะ
พวกเราได้ไปเอากระเป๋าและได้เดินไปเรื่อยๆ ขณะที่เดินผมได้เห็นยายแก่ๆท่านหนึ่ง ได้เดินไปทางเดียวกับเรา ผมได้เดินไปใกล้ๆคุณยายคนนั้น ผมรู้สึกได้เลยว่าผมเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ผม : คุณยายครับ เหมือนผมเคยเห็นคุณยายที่ไหนมาก่อนเลยนะครับ
คุณยายคนนั้นไม่พูดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว คุณยายคนนั้นก้อได้เดินเข้าป่าและก้อได้หายไปในป่านั้น
ณ บ้านตากอากาศ
อ้น : ถึงซักที เมื่อยๆๆๆๆ
ภู : อย่าบ่นได้ป่ะ ก้ออยากมาเองนี่นา
อ้น : กูไม่ได้บ่น
ภู : บ่นๆๆๆๆๆๆ
ฟ้า : พวกมึงจะมาทะเลาะกันเองทำไมห๊ะ แทนที่จะเอาของเข้ามาในบ้าน
มิว : เราว่า…เราอยากกลับแล้วอ่ะ เรากลัว
นิว : กลัวอะไรอีกละ
มิว : บรรยากาศบ้านนี้มันน่ากลัวอ่ะ
ปอ : ถ้าจะกลับก้อกลับได้อยู่นะแต่ว่า……รถของเรานะสิ จะทำไง
ฟ้า : เราว่าเราไปจัดห้องกันก่อนดีกว่ามั้ย เดี๋ยวเราจะง่วงซะก่อน
ภู : ช่ายๆ เรารีบจัดเสื้อผ้า เตรียมที่นอนกันเลยดีกว่า ชักช้าเดี๋ยวผีมาหลอกนะ
มิว : อย่ามาหลอกเราได้ป่ะ รู้อยู่ไม่ใช่หรอว่าเรากลัวเรื่องแบบนี้อ่ะ
พวกเราได้หยอกล้อกันเล่น และได้จัดห้องอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่คิดเลยว่าความตายกำลังจะมาถึง
ณ บ้านตากอากาศ จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาบ้าง “ติดตามตอนต่อไป”
เลือดได้นองเต็มพื้นไปหมด พวกเราตกใจมากๆจึงวิ่งหนีไป แต่ระหว่างที่วิ่งออกไปห่างจากศพไม่ไกลมากนัก ผมได้มองไปข้างหลังเพื่อที่จะดูศพ ในขณะนั้นเองศพนั้นได้ลุกขึ้นและเดินตามพวกเรามาอย่างช้าๆมีแค่ผมกับปอรู้ว่าศพเดินได้ พวกเราได้วิ่งไปบ้านของตัวเองเพื่อที่จะเตรียมของและหนีผีตัวนั้น
# ดึกๆ
ปอขับรถไปรับแต่ละคน และได้มุ่งหน้าสู่บ้านตากอากาศของฟ้า ระหว่างทางปอได้ขับรถอยู่ดีๆก้อมีผู้หญิงมาตัดหน้ารถอย่างเร็วทำให้รถนั้นพลิกคว่ำ ผมฟื้นขึ้นมาอีกทีไฟก้อไหม้หน้ารถแล้ว ผมรีบหาทางออกอย่างรวดเร็ว โดยการทุบหน้าต่างรถ แต่จู่ๆปอก้อได้จับขาของผม
ปอ : กูขอไปด้วย
ผม : งั้นก้อรีบปืนออกมาสิ เร็วเข้าเดี๋ยวรถจะระเบิดแล้ว
ผมได้ช่วยดึงตัวปอออกมาโดยที่มีอาการสะลึมสะลือ แต่ก้อดึงปอออกมาด้วยความสำเร็จ ปอกับผมได้เห็นเพื่อนๆนอนสลบอยู่ในรถทั้งน้ำตา
ภู : กูขอโทษนะ เหตุการณ์นี้มัน….สำคัญจริงๆ เราไม่อยากจะทิ้งพวกนายไว้หรอกนะ เราขอโทษที่เราช่วยพวกเราไม่ได้ เราขอโทษ
ผมได้มองดูเพื่อนที่สลบอยู่ในรถอย่างสลดใจ ผมกับปอก้อได้รีบวิ่งหนีออกห่างจากรถ และวิ่งไปหาคนที่พอช่วยเราได้ และในขณะนั้นเองรถก้อได้ระเบิด
ภู : ไม่!!....
แต่นั้นเป็นแค่ฝัน ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจอย่างสุดขีด และได้เล่าให้เพื่อนๆฟัง
นิว : เหลวไหลละภู
กิ๊ก : เชื่อด้วยหรอ มันไม่เป็นอย่างนั้นหรอกน่า
ผม : แต่พักนี้เราเห็นแต่พวกผีๆนะ
มิว : ถ้าจะเล่าก้อเล่าตอนเค้าไม่อยู่ได้ป่ะ ก้อรู้อยู่นิว่าเราว่ากลัว
ผม : ขอโทษละกัน ก้อมีแค่เธอคนเดียวที่กลัวเรื่องแบบนี้
ฟ้า : ใกล้จะถึงละ ตรงเข้าไปทางในป่าเลยขับช้าๆนะ
ระหว่างที่ขับรถมุ่งหน้าไปที่ตากอากาศ ในป่านั้นวังเวงมากๆคนที่ไม่กลัวก้อยังกลัว แต่จู่ยางก้อแตก
ปัง !!! เสียงยางแต่ดังมากๆ จนทำให้นก กา หรือสัตว์ต่างๆเข้าป่าไปกันหมด
ปอ : แย่แล้ว
กิ๊ก : เป็นอะไรอ่ะปอ รถเป็นอะไร
ปอ : รถ….ยางแตกว่ะ
มิว : ห๊ะ!!ยางแตก แล้วจะทำงัยต่ออ่ะ
ฟ้า : เดินไปดิ ใกล้จะถึงแล้วๆ
ผม : พวกเราไปเอากระเป๋าและเดินไปละกันนะ
พวกเราได้ไปเอากระเป๋าและได้เดินไปเรื่อยๆ ขณะที่เดินผมได้เห็นยายแก่ๆท่านหนึ่ง ได้เดินไปทางเดียวกับเรา ผมได้เดินไปใกล้ๆคุณยายคนนั้น ผมรู้สึกได้เลยว่าผมเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ผม : คุณยายครับ เหมือนผมเคยเห็นคุณยายที่ไหนมาก่อนเลยนะครับ
คุณยายคนนั้นไม่พูดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว คุณยายคนนั้นก้อได้เดินเข้าป่าและก้อได้หายไปในป่านั้น
ณ บ้านตากอากาศ
อ้น : ถึงซักที เมื่อยๆๆๆๆ
ภู : อย่าบ่นได้ป่ะ ก้ออยากมาเองนี่นา
อ้น : กูไม่ได้บ่น
ภู : บ่นๆๆๆๆๆๆ
ฟ้า : พวกมึงจะมาทะเลาะกันเองทำไมห๊ะ แทนที่จะเอาของเข้ามาในบ้าน
มิว : เราว่า…เราอยากกลับแล้วอ่ะ เรากลัว
นิว : กลัวอะไรอีกละ
มิว : บรรยากาศบ้านนี้มันน่ากลัวอ่ะ
ปอ : ถ้าจะกลับก้อกลับได้อยู่นะแต่ว่า……รถของเรานะสิ จะทำไง
ฟ้า : เราว่าเราไปจัดห้องกันก่อนดีกว่ามั้ย เดี๋ยวเราจะง่วงซะก่อน
ภู : ช่ายๆ เรารีบจัดเสื้อผ้า เตรียมที่นอนกันเลยดีกว่า ชักช้าเดี๋ยวผีมาหลอกนะ
มิว : อย่ามาหลอกเราได้ป่ะ รู้อยู่ไม่ใช่หรอว่าเรากลัวเรื่องแบบนี้อ่ะ
พวกเราได้หยอกล้อกันเล่น และได้จัดห้องอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่คิดเลยว่าความตายกำลังจะมาถึง
ณ บ้านตากอากาศ จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาบ้าง “ติดตามตอนต่อไป”
EveryDayyy เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 เม.ย. 2557, 19:54:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 เม.ย. 2557, 19:54:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 801
| << ตอนที่ 1.เพื่อนกัน….กูรักมึง |