Other side of me
เรื่องราวของเชเปียร์เด็กสาวธรรมดา ที่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก แต่เธอได้ค้นพบบางอย่างในตัวเธอ เลือดสองสีที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอทำให้เธอไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว เธอได้ค้นพบพลังอำนาจที่อยู่ในตัวเธอที่สามารถจะชี้ชะตาโลกได้ เธอต้องออกเดินทางไปยังโลกอีกด้านเพื่อค้นหาตัวตนที่เเท้จริงของเธอและหยุดหยั้งสิ่งชั่วร้ายที่จะทำลายโลก ในระหว่างทางเธอต้องต่อสู้กับเลือดเลวร้ายที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอเอง และความรักที่เธอได้พบเจอจะสามารถหยุดหยั้งสิ่งเลวร้ายนี้ได้หรือไม่ โปรดติดตาม Other side of me
Tags: แฟนตาซี,โรแมนติค,ผจญภัย,พลังอำนาจ
ตอน: นี่ฉันกำลังฝันไปอยู่หรือป่าว ตอนที่ 3
หลังจากที่เดินทางมาทั้งวัน ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่แม่เรียกให้ฉันตื่น
เราถึงแล้ว !!
ทีนี้ให้ความรู้สึกเหมือนหลงอยู่ในกลางป่าท่ามกลางความมืดมิด รอบๆข้างทางเป็นป่า เหมือนกับว่ามันจะไม่มีทางออกได้อะไรอย่างนั้น ตรงข้างหน้ารถเรา มีบ้านหลังเล้กๆ เล็กมากๆ ไม่น่าจะมีคนอยู่ได้เพราะเหมือนจะเหมาะสำหรับห้องนอนเพียงหน้าเดียว ความรู้สึกเมื่อมาถึงที่นี้มันทำให้ฉันรู้สึกสงบเยือกเย็นเลือเกิน
"ลูกต้องเข้าไปข้างในนั้น คำตอบที่ลูกอยากรู้จะอยู่ข้างในนั้น" แม่พูด
"พ่อกับแม่จะเข้าไปกับหนูด้วยใช่มั้ยค่ะ"ฉันถาม
"พวกเราเข้าไปไม่ได้จ้ะ แม่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา แม่เข้าไปไม่ได้" แม่ตอบ
"อะไรกันค่ะ มนุษย์ธรรมดา หนูก็มนุษย์ธรรมดาเหมือนแม่นะคะ"
"ไม่จ้ะ ลูกพิเศษกว่านั้น "
"พ่อกับแม่จะรอลูกกลับมาอีกครั้งนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อเชื่อว่าเลือดของเผ่าทีซาร์จะปกป้องลูก"พ่อพูดขึ้น
"เลือดอะไรกันค่ะ หนูงงไปหมดแล้ว "ฉันตอบด้วยสีหน้าสงสัย
"เอาล่ะจ้ะ เข้าไปข้างในนั้น ลูกจะปลอดภัยมากกว่า"แม่พูด
หลังจากที่ฉันกอดกับพ่อและแม่ของฉันอยู่พักใหญ่ ฉันก็เดินลงมาจากรถ แม่ของฉันก็ร้องไห้ทันที ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าจะไม่ได้เจอหน้าพวกท่านอีกตลอดไปแล้วถ้าฉันเข้าไปในนั้น
ฉันเดินตรงไปที่หน้าบ้านหลังนั้น ข้างหน้าบ้านมีผู้หญิงยืนอยู่ตรงนั้น ทำไมล่ะ ทำไมมีผู้หญิงมายืนอยู่กลางป่าคนเดียวแบบนี้
เมื่อฉันเข้าไปใกล้จึงเห็นว่าเธอสวยมากผิวเธอสว่างเหมือนตัวเรืองแสงได้ เธอสวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา ผมยาวสลวยยืนใส่ชุดกระโปรงสีขาว
"เธอมาจนได้นะเชเปียร์" ผู้หญิงที่อยู่หน้าบ้านพูดขึ้น
"คะคะคุณคือใคร"ฉันถามด้วยความกลัวนิดหน่อย
"ฉันชื่ออาธีน่าแห่งเผาทีซาร์ เข้าไปข้างในก่อนดีกว่า" เธอพูด
ก่อนที่ฉันจะเขาไปข้างใน ฉันได้หันไปสบตาพ่อกับแม่ของฉัน ท่านเหมือนจะดูโล่งใจที่ฉันได้มาอยู่ที่นี้ ฉันคิดเพียงอย่างเดียวว่าฉันจะได้กลับมาเจอกับท่านอีกครั้ง
เมื่อฉันเข้ามาข้างใน มัน มันไม่ใช่บ้านหลังเล็กที่มีห้องเดียวอีกต่อไปแล้ว มันมันเหมือนปราสาท สูง ใหญ่ กว้าง
มันคือสถานที่ที่สวยที่สุด มันสวยงามมาก ข้างบนเพดาน มันเหมือนกับอวกาศ มีดวงดาวมากมายกระพิบอยู่บนนั้น ฝาผนังข้างทางมันเหมือนมีชีวิต เพราะมันมีรูปของคนสมัยโบราณขยับไปมาได้ และเหมือนทุกคนในฝาผนังกำลังมองดูฉันด้วยความสงสัย
"ไม่ต้องแปลกใจไป ข้างนอกที่เธอเห็นมันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น มนุษย์ที่เข้ามาในนี้ก็จะเห็นแค่เพียงห้องว่างเปล่าเล็กๆ เผ่าของพวกเราสร้างมันขึ้นมาเพื่อช่วยคนหลงป่า แต่ถ้าใครก็ตามที่มีเลือดของเผ่าเรา จะเห็นมันเป็นอย่างนี้" เธออธิบาย
"คุณจะบอกว่าฉันมีเลือดของเผ่าคุณหรอค่ะ"ฉันถามออกไปด้วยความงงอย่างที่สุด
"ใช่และไม่ใช่ เลือดที่อยู่ในตัวเธออาจจะทำลายพวกเราหรืออาจจะปกป้องพวกเรา เราต้องมาพิสูจน์กัน"
"อะไรกันค่ะ คุณช่วยอธิบายให้ชัดหน่อยได้มั้ยค่ะ"
เธอไม่ตอบฉัน เธอเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ เธอสง่างามมาก ท่วงทาการเดินของเธอมันชั่งงดงามจริงๆ
เรามาหยุดอยู่ตรงประตูบานใหญ่ ฉันรู้สึกเหมือนข้างในนั้นมันต้องมีพลังอำนาจอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน มันส่งผลทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโดนสะกด ทุกอย่างหยุดนิ่งไปหมด เมื่ออาธีน่าเปิดประตู สิ่งที่ฉันได้เห็นคือ ผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันเจอและเห็นในฝัน
"ยินดีต้อนรับสู่เผ่าทีซาร์อย่างเป็นทางการ ฉันเฝ้าดูเธอมานานเหลือเกิน พลังของเผ่าคียาเริ่มแผลงฤทธิ์ออกมาจากตัวเจ้าแล้ว เข้ามานั่งก่อนสิ" ชายผู้นั้นพูด
"คุณตามฉันมาตลอดเลยหรอ คุณเป็นใคร" ฉันถาม
"โอ้จริงด้วย ฉันนิเสียมารยาทจริงๆเลย ฉันชื่อ แลนด์เจอร์ หัวหน้าเผ่าทีซาร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะคุณเชเปียร์"
"คุณรู้จักฉันได้ยังไงกัน คุณคือใครกันแน่"
สิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่ในตอนนี้คือฉันบ้าไปแล้วแน่เลย มันคือความจริงหรือความฝันกันแน่เนี่ย
"เธอไม่ได้บ้าหรอก นี้คือความจริง เธออาจจะตกใจนะที่มารู้เรื่องอย่างนี้" เค้าตอบด้วยใบหน้าแฝงรอยยิ้ม
"คุณรู้ความคิดฉันได้ยังไง คุณคือตัวอะไรกันแน่" ฉันพูดด้วยอาการเริ่มจะโกรธ
"นิ พูดจาดีๆหน่อย ระวังปากของเธอด้วย" อาธีน่ารีบพูดแทรก
"ไม่เป็นไรหน่าคุณอาธีน่า เป็นฉันถ้าตกอยู่ในสถานการณ์แบบเค้า ฉันคงจะถามแบบนี้เหมือนกัน" เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"คุณรู้จักฉันได้ยังไงกัน คุณตามฉันมาตลอดเลยใช่มั้ย" ฉันถามต่อ
"ใช่ ฉันตามปกป้องเธอมาตลอด ปกป้องอันตรายจากตัวเธอเองและจากสิ่งรอบข้าง ฉันได้ให้สัญญากับพ่อของเธอไว้แล้ว ว่าฉันจะดูแลเธอ ฉันจะต้องทำตามสัญญานั้น" รอยยิ้มเริ่มจางหายเมื่อเค้าพูดเรื่องนี้
"พ่อหรอ คุณหมายถึงพ่อแท้ๆของฉัน คุณรู้จักพ่อของฉัน"
"แน่นอนสิ เค้าเป็นเพื่อนของฉัน ร่วมต่อสู้กับเผ่าคียามาด้วยกันตลอด จนถึงวันนั้น..."
"วันไหน คุณเล่าให้ฉันฟังหน่อยได้มั้ยคะ"
"เอาล่ะคุณอาธีน่าพาเค้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ เค้าเดินทางมาไกลเหลือเกิน ฉันคิดว่าพรุ่งนี้เรามีเรื่องคุยกันอีกมากเลยล่ะ"
เราถึงแล้ว !!
ทีนี้ให้ความรู้สึกเหมือนหลงอยู่ในกลางป่าท่ามกลางความมืดมิด รอบๆข้างทางเป็นป่า เหมือนกับว่ามันจะไม่มีทางออกได้อะไรอย่างนั้น ตรงข้างหน้ารถเรา มีบ้านหลังเล้กๆ เล็กมากๆ ไม่น่าจะมีคนอยู่ได้เพราะเหมือนจะเหมาะสำหรับห้องนอนเพียงหน้าเดียว ความรู้สึกเมื่อมาถึงที่นี้มันทำให้ฉันรู้สึกสงบเยือกเย็นเลือเกิน
"ลูกต้องเข้าไปข้างในนั้น คำตอบที่ลูกอยากรู้จะอยู่ข้างในนั้น" แม่พูด
"พ่อกับแม่จะเข้าไปกับหนูด้วยใช่มั้ยค่ะ"ฉันถาม
"พวกเราเข้าไปไม่ได้จ้ะ แม่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา แม่เข้าไปไม่ได้" แม่ตอบ
"อะไรกันค่ะ มนุษย์ธรรมดา หนูก็มนุษย์ธรรมดาเหมือนแม่นะคะ"
"ไม่จ้ะ ลูกพิเศษกว่านั้น "
"พ่อกับแม่จะรอลูกกลับมาอีกครั้งนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อเชื่อว่าเลือดของเผ่าทีซาร์จะปกป้องลูก"พ่อพูดขึ้น
"เลือดอะไรกันค่ะ หนูงงไปหมดแล้ว "ฉันตอบด้วยสีหน้าสงสัย
"เอาล่ะจ้ะ เข้าไปข้างในนั้น ลูกจะปลอดภัยมากกว่า"แม่พูด
หลังจากที่ฉันกอดกับพ่อและแม่ของฉันอยู่พักใหญ่ ฉันก็เดินลงมาจากรถ แม่ของฉันก็ร้องไห้ทันที ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าจะไม่ได้เจอหน้าพวกท่านอีกตลอดไปแล้วถ้าฉันเข้าไปในนั้น
ฉันเดินตรงไปที่หน้าบ้านหลังนั้น ข้างหน้าบ้านมีผู้หญิงยืนอยู่ตรงนั้น ทำไมล่ะ ทำไมมีผู้หญิงมายืนอยู่กลางป่าคนเดียวแบบนี้
เมื่อฉันเข้าไปใกล้จึงเห็นว่าเธอสวยมากผิวเธอสว่างเหมือนตัวเรืองแสงได้ เธอสวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา ผมยาวสลวยยืนใส่ชุดกระโปรงสีขาว
"เธอมาจนได้นะเชเปียร์" ผู้หญิงที่อยู่หน้าบ้านพูดขึ้น
"คะคะคุณคือใคร"ฉันถามด้วยความกลัวนิดหน่อย
"ฉันชื่ออาธีน่าแห่งเผาทีซาร์ เข้าไปข้างในก่อนดีกว่า" เธอพูด
ก่อนที่ฉันจะเขาไปข้างใน ฉันได้หันไปสบตาพ่อกับแม่ของฉัน ท่านเหมือนจะดูโล่งใจที่ฉันได้มาอยู่ที่นี้ ฉันคิดเพียงอย่างเดียวว่าฉันจะได้กลับมาเจอกับท่านอีกครั้ง
เมื่อฉันเข้ามาข้างใน มัน มันไม่ใช่บ้านหลังเล็กที่มีห้องเดียวอีกต่อไปแล้ว มันมันเหมือนปราสาท สูง ใหญ่ กว้าง
มันคือสถานที่ที่สวยที่สุด มันสวยงามมาก ข้างบนเพดาน มันเหมือนกับอวกาศ มีดวงดาวมากมายกระพิบอยู่บนนั้น ฝาผนังข้างทางมันเหมือนมีชีวิต เพราะมันมีรูปของคนสมัยโบราณขยับไปมาได้ และเหมือนทุกคนในฝาผนังกำลังมองดูฉันด้วยความสงสัย
"ไม่ต้องแปลกใจไป ข้างนอกที่เธอเห็นมันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น มนุษย์ที่เข้ามาในนี้ก็จะเห็นแค่เพียงห้องว่างเปล่าเล็กๆ เผ่าของพวกเราสร้างมันขึ้นมาเพื่อช่วยคนหลงป่า แต่ถ้าใครก็ตามที่มีเลือดของเผ่าเรา จะเห็นมันเป็นอย่างนี้" เธออธิบาย
"คุณจะบอกว่าฉันมีเลือดของเผ่าคุณหรอค่ะ"ฉันถามออกไปด้วยความงงอย่างที่สุด
"ใช่และไม่ใช่ เลือดที่อยู่ในตัวเธออาจจะทำลายพวกเราหรืออาจจะปกป้องพวกเรา เราต้องมาพิสูจน์กัน"
"อะไรกันค่ะ คุณช่วยอธิบายให้ชัดหน่อยได้มั้ยค่ะ"
เธอไม่ตอบฉัน เธอเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ เธอสง่างามมาก ท่วงทาการเดินของเธอมันชั่งงดงามจริงๆ
เรามาหยุดอยู่ตรงประตูบานใหญ่ ฉันรู้สึกเหมือนข้างในนั้นมันต้องมีพลังอำนาจอะไรบางอย่างอยู่ข้างใน มันส่งผลทำให้ฉันรู้สึกเหมือนโดนสะกด ทุกอย่างหยุดนิ่งไปหมด เมื่ออาธีน่าเปิดประตู สิ่งที่ฉันได้เห็นคือ ผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันเจอและเห็นในฝัน
"ยินดีต้อนรับสู่เผ่าทีซาร์อย่างเป็นทางการ ฉันเฝ้าดูเธอมานานเหลือเกิน พลังของเผ่าคียาเริ่มแผลงฤทธิ์ออกมาจากตัวเจ้าแล้ว เข้ามานั่งก่อนสิ" ชายผู้นั้นพูด
"คุณตามฉันมาตลอดเลยหรอ คุณเป็นใคร" ฉันถาม
"โอ้จริงด้วย ฉันนิเสียมารยาทจริงๆเลย ฉันชื่อ แลนด์เจอร์ หัวหน้าเผ่าทีซาร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะคุณเชเปียร์"
"คุณรู้จักฉันได้ยังไงกัน คุณคือใครกันแน่"
สิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่ในตอนนี้คือฉันบ้าไปแล้วแน่เลย มันคือความจริงหรือความฝันกันแน่เนี่ย
"เธอไม่ได้บ้าหรอก นี้คือความจริง เธออาจจะตกใจนะที่มารู้เรื่องอย่างนี้" เค้าตอบด้วยใบหน้าแฝงรอยยิ้ม
"คุณรู้ความคิดฉันได้ยังไง คุณคือตัวอะไรกันแน่" ฉันพูดด้วยอาการเริ่มจะโกรธ
"นิ พูดจาดีๆหน่อย ระวังปากของเธอด้วย" อาธีน่ารีบพูดแทรก
"ไม่เป็นไรหน่าคุณอาธีน่า เป็นฉันถ้าตกอยู่ในสถานการณ์แบบเค้า ฉันคงจะถามแบบนี้เหมือนกัน" เค้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"คุณรู้จักฉันได้ยังไงกัน คุณตามฉันมาตลอดเลยใช่มั้ย" ฉันถามต่อ
"ใช่ ฉันตามปกป้องเธอมาตลอด ปกป้องอันตรายจากตัวเธอเองและจากสิ่งรอบข้าง ฉันได้ให้สัญญากับพ่อของเธอไว้แล้ว ว่าฉันจะดูแลเธอ ฉันจะต้องทำตามสัญญานั้น" รอยยิ้มเริ่มจางหายเมื่อเค้าพูดเรื่องนี้
"พ่อหรอ คุณหมายถึงพ่อแท้ๆของฉัน คุณรู้จักพ่อของฉัน"
"แน่นอนสิ เค้าเป็นเพื่อนของฉัน ร่วมต่อสู้กับเผ่าคียามาด้วยกันตลอด จนถึงวันนั้น..."
"วันไหน คุณเล่าให้ฉันฟังหน่อยได้มั้ยคะ"
"เอาล่ะคุณอาธีน่าพาเค้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ เค้าเดินทางมาไกลเหลือเกิน ฉันคิดว่าพรุ่งนี้เรามีเรื่องคุยกันอีกมากเลยล่ะ"
อิเล็กทรอนิกซ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 พ.ค. 2557, 22:53:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 พ.ค. 2557, 22:55:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 790
| << พวกมันเจอตัวฉันแล้ว ตอนที่ 2 |