เล่ห์แผนรัก
“ผู้หญิงอย่างเธอนะเหรอที่จะมาเป็นเจ้าสาวฉัน” ราฟาเอลมองลลิตาด้วยสายตาหยามเหยียด “เธอไม่ได้ครึ่งกับผู้หญิงที่ฉันเคยควงสักคน” ราฟาเอลพูดก่อนจะเดินผ่านหน้าลลิตาไป
“ทำไมฉันนี้แหละที่จะทำให้คุณหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” ลลิตาตระโกนตามหลังร่างสูงที่เดินไปอย่างติดๆ
“แล้วฉันจะค่อยดู” ราฟาเอลหันมาพูดกับลลิตาด้วยน้ำเสียงเหย่อหยั่น

เขา……..โหดและเย็นชากับทุกคนแต่ทำไหมกับเธอเขาถึงได้อยู่เฉยไม่ได้เมื่อต้องเจอเธอ
เธอ…….. เขาเป็นใครถึงกล้ามาดูถูกฉันเห็นอย่างนี้ฉันก็มีดีทั้งตัวนะ
ทั้งเธอและเขากำลังรอค่อยใครสักคนเพื่อมาเติมเต็มสีสันให้ชีวิตที่เหมือนมีความสุขแต่ไม่ถึงขีดสุด และเมื่อเขาและเธอต้องมาแต่งงานกันจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนหนึ่งแสนเย็นชาส่วนอีกคนก็ดื้อไม่มีใครเกิน


Tags: หวานมันฮ่า

ตอน: ตอนที่ 2 สาวหน้าหวาน

ภายในท่าอากาศยานแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักโดดเด่นเป็นที่จับตามองของคนที่เดินผ่านเข้า-ออก กำลังก้าวเดินออกจากช่องทางออกผู้โดยสารอย่างมั่นคง เธอตรงไปยังทางออกของท่าอากาศยานเพื่อมองหารถแท็กซี่ที่มีให้ใช้บริการอยู่บริเวรใกล้ๆ
“ไม่ทราบว่าจะไปไหนครับ” เสียงคนขับแท็กซี่ดังขึ้นถามขณะที่กำลังจะยกกระเป๋าเดินทางเข้าท้ายรถ
“ไปหมู่บ้านพรรณณีบ้านหลังที่ 10 จ้ะ” ลลิตาบอกจุดหมายที่ตนต้องการจะไปแก่คนขับรถแท็กซี่ก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง
“อีกแค่ไม่ถึงชั่วโมเธอก็จะเจอคนที่เธอคิดถึงแล้ว…ลิต้าอีกแค่แป๊ปเดียวเท่านั้น” เธอบอกกับตัวเองด้วยสีหน้าเปื่อนยิ้มอย่างมีความสุข เวลา 2 ปี ที่เธอจากมามันชั่งเป็นเวลาที่แสนยาวนานเหล่าเกิน
“เท่าไหร่ค่ะ” ลลิตาถามคนขับแท็กซี่เมื่อถึงที่หมาย เธอแทบจะกระโจนลงจากรถด้วยถ้าไม่ติดว่าคนขับรถจะตามไปฆ่าเธอ ข้อหาไม่ยอมจ่ายค่าโดยสาร
“200 บาทครับ” คนขับรถบอกก่อนจะออกไปช่วยยกกระเป๋าลงจากท้ายรถให้ลลิตา เมื่อเห็นว่าเธอมีท่าทีรีบร้อนละคนตื่นเต้นดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“นี่จ้ะ…ขอบใจมากนะจ้ะ” ลลิตาส่งเงินให้คนขับแท็กซี่ และเดินลากกระเป๋ามาที่หน้าประตูรั้ว ก็จะเอื้อมมือไปกดกริ่งเพื่อบบอกคนในบ้านว่ามีคนมา เธอมองรอดเข้าไปยังบริเวรบ้านที่พ่อจะมองรอดรั้วไปได้นิดหน่อยด้วยความระทึกเลยน้อย
“ค่ะ…มาแล้วค่ะ…คุณมาหาใครค่ะ” เป็นปาลีที่พึ่งกับมาจากออกไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ในหมู่บ้านพอดี เธอกำลังจะเข้าบ้านแต่ได้ยินเสียงกริ่งซะก่อนจึงว่าของไว้ที่หน้าประตูบ้านก่อนจะตะโกนบอกคนที่กำลังกดกริ่งอยู่หน้าบ้านและรีบสวมรองเท้าก่อนจะมองออกไปที่ประตูรั้วเพื่อจะมองว่าใครเป็นคนกดกริ่งแต่เพราะประตูรั้วที่เป็นตรางๆทำให้เธอมองไม่เห็นตัวของผู้ที่มากดกริ่งที่ตอนนี้คงกำลังยืนรออยู่เลยสักนิด
“ยัยลิต้า…กลับมาแล้วเหรอ” ทันทีที่ประตูรั้วเปิดออกปาลีร้องลั้นด้วยความดีใจเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเติมตาก่อนจะกระโดดสวมกอดน้องสาวด้วยความคิดถึง
“นี่…คุณพี่สาวพอได้แล้ว พี่นะไม่ใช่เด็กๆแล้วนะแต่งงานมีลูกมีสามีแล้ว” ลิต้าว่าขณะที่ดันปาลีออกจากตัวเบาๆอย่างเป็นห่วง
“ก็มันคิดถึงนี้…ไม่เจอกันตั้ง 2 ปี…แกจะไม่ให้ฉันดีใจได้ยังไง” ปาลีว่าน้ำเสียงปิดความดีใจ ตอนนี้คงไม่ต้องบอกว่าหน้าเธอบานขนาดไหน
“แล้วจะให้ลิต้ายืนอยู่หน้าบ้านอีกนานไหม… เมื่อไหร่จะพาเข้าบ้านสักที” ลิต้าพูดติดตลกน้ำเสียงไม่จริงจังเท่าไหร่เพราะเธอรู้ว่าพี่สาวของเธอรู้สึกอย่างไง เพรามันก็เป็นความรู้สึกที่เธอกำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้เหมือนกัน
“นั่นสิ…ลืมไปพอดี…ดีใจเกินไปหน่อยปะเข้าบ้านกัน” ปาลีพูดแม้จะยังไม่หายจากความดีใจ พอดีกลับเห็นน้องสาวหันไปสนใจกระเป๋าเดินทางที่เอามาด้วยแล้วจึงเดินเข้ามาช่วย
“ดูสิ…ใครมาเอ่ย” ปาลีพาลิต้าเดินเข้ามาในบ้านเงียบๆเธอเอากระเป๋าของน้องสาวไว้ที่หน้าห้องรับแขก ก่อนจะเดินเข้ามาแล้วตระโกนบอกคนที่อยู่ในห้องรับแขกซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสามีภรรยายที่รักกันมากหรือก็คือพ่อและแม่ของเธอนั่นเอง
“ยัยลิต้า…แม่คิดถึงลูกมากเลย” นางลดาพูดออกมาเสียงสั่นร้องไห้ด้วยความดีใจ แล้วเดินเข้าไปกอดลิต้าอย่างแนบแน่นให้สมกับความคิดถึงที่มีมากจนไม่อาจนับได้
ความรู้สึกของเธอตอนนี้คืออธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ออกรู้เพียงแค่ว่ามันคือสิ่งที่เธอต้องการและปราถนาที่สุดในตอนนี้ก็ว่าได้
“คุณพอได้แล้ว…ให้ผมกอดลูกบ้างสิ..ผมก็คิดถึงลูกเหมือนกันนะ” คุณกิติพูดพร้อมกับเข้ามากอดลูกสาวคนเล็กด้วยความคิดถึงเหมือนกัน ลูกยังไงซะก็คือลูกไม่ว่ายังไงก็อดเป็นห่วง คิดถึงไม่ได้ไม่ว่าลูกจะโตสักแค่ไหน
“ลิต้าก็คิดถึงทุกคนเหมือนกันค่ะ…ที่อเมริกาลิต้าไม่ค่อยมีเพื่อนเลยส่วนมากอยู่คนเดียวตลอดลิต้า เหงาๆค่ะ” เธอกอดตอบบิดาด้วยความคิดถึงก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างอ้อนๆ นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้กอดไม่ได้ออดอ้อนเหมือนตอนนี้ เธอจะไม่ปล่อยโอกาสดีๆแบบนี้ไปอีกเป็นอันขาด
“แต่ตอนนี้ลิต้ายังไม่ได้ท่านอะไรเลยตั้งแต่บนเครื่องตอนนี้เลยรู้สึกหิวมาก…คุณแม่ที่รักทำอะไรให้ลิต้าทานหน่อยได้ไหมค่ะ” พูดแล้วทำตาปริบๆเพื่อขอความเห็นใจเรียกเสียงหัวเราะจากคนในครอบครัวทุกคนได้อย่างดี เธอมักจะทำแบบนี้เสมอและแน่นอนว่ามันไปผลชะงักนักยิ่งกว่าใช้พลังวิเศษซะอีก
“ไปลูก…ขึ้นไปอาบน้ำเดียวแม่จะไปทำอาหารมาให้” นางลดาพูดกับลูกแล้วยิ้มๆไม่เคยเลยที่เธอจะไม่ใจอ่อนกับลูกสาวคนเล็กเมื่อโดนอ้อนแบบนี้
“เย้…คุณแม่น่ารักที่สุดเลย” ลิต้าหอมแก้มมารดาแล้ววิ่งขึ้นห้องไปเพื่อทำตามที่มารดาบอก เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนได้อย่างดี

ลิต้าเดินมาหยุดที่หน้าห้อง ก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ทุกอย่างในห้องยังเหมีอนเดิมข้าวของยังวางอยู่ที่เดิม ไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่น้อย คุณแม่คงเข้ามาทำความสะอาดทุกอาทิตย์เพื่อค่อยเวลาที่เราจะกับมาอยู่ที่นี่อีกครั้งเป็นแน่ ลิต้าคิดในใจจนน้ำตาแห่งความดีใจหยดลงสู่พื้นห้องเวลา 2 ปีที่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ทุกคนไม่เคยลืมเธอเลย ทุกคนคิดถึงเธอและค่อยการกลับมาพร้อมความสำเร็จของเธอเสมอมา
“ยัยลิต้าเอ่ยไม่ใช่เวลาที่จะมาร้องไห้นะ รีบไปอาบน้ำซิแม่แกรออยู่นะ” ลิต้าพูดบอกกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
“โอ้โห้…อาหารหน้ากินทั้งนั้นเลย” ลิต้าพูดอย่างดีใจเพราะว่าลิต้าเป็นคนที่ชอบท่านอาหารมาก ไม่ว่าจะเป็นอาหารคาวหวานของชนชาติใดลิต้าก็ต้องลิ่มชิ้มรสของมันโดยที่ไม่กลัวอ้วน เพื่อนๆของเธอหลายคนอิจฉาเธอที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนจัดปาร์ตี้แล้วสามารถกินของทุกอย่างได้จากงานเท่าที่อยากกิน
“เลี้ยงฉลองการกลับมาของลูกพร้อมความสำเร็จไงจ้ะ” นางลดาบอกลูกด้วยรอยยิ้ม แม้ตอนที่ลูกจะไปเรียนต่อต่างประเทศนางไม่อยากให้ลูกไป แต่เพื่ออนาคตที่ดีของลูกจึงทำให้นางต้องให้ลูกไปแม้จะต้องคิดถึงและเป็นห่วงลูกมาก

“วันนี้วันหยุด…คุณพ่อจะออกไปไหนเหรอค่ะ” ลิต้าถ้าเมื่อเห็นบิดากำลังก้มๆเงยๆอยู่ตรงตู้เก็บร้องเท้าหน้าบ้านเหมือนกำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้าน
กิติละสายตาจากตู้เก็บรองเท้ามองตามเสียงที่เอ่ยถามเมื่อเห็นเป็นบุตรสาวก็หันกลับหยิบร้องเท้าและนั่งลงที่ม้านั่งที่มีไว้สำหรับไว้นั่งที่ใส่รองเท้าโดยเฉพาะ และเอ่ยตอบคำถามลูกสาวไปด้วย
“พอดีวันนี้พ่อนัดเพื่อนไว้นะลูก”
“พ่อไปนะ” เมื่อใส่ร้องเท้าเสียงก็เอ่ยลาลูกสาว
“ค่ะ..คุณพ่อก็รีบๆกลับบ้านนะค่ะ… คิดถึง” ลิต้ารับคำผู้เป็นพ่อไม่ลืมที่จะหยอดคำหวานใส่ตามนิสัย
“ปากหวานจริงลูกคนนี้” คุณกิติอดขำไม่ได้กับท่าทางขี้อ้อนของลูกสาว แล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถและขับรถออกไปในขณะที่ลิต้าโบกมือ บายๆจนเห็นผู้เป็นพ่อลับตาไปจึงหันหลังเข้าบ้าน



ม่านพระจันทร์
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 มิ.ย. 2557, 23:16:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 มิ.ย. 2557, 23:16:56 น.

จำนวนการเข้าชม : 693





<< ตอนที่ 1 เจ้าชายไร้หัวใจ   ตอนที่ 3 ก่อการร้าย >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account