เล่ห์แผนรัก
“ผู้หญิงอย่างเธอนะเหรอที่จะมาเป็นเจ้าสาวฉัน” ราฟาเอลมองลลิตาด้วยสายตาหยามเหยียด “เธอไม่ได้ครึ่งกับผู้หญิงที่ฉันเคยควงสักคน” ราฟาเอลพูดก่อนจะเดินผ่านหน้าลลิตาไป
“ทำไมฉันนี้แหละที่จะทำให้คุณหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” ลลิตาตระโกนตามหลังร่างสูงที่เดินไปอย่างติดๆ
“แล้วฉันจะค่อยดู” ราฟาเอลหันมาพูดกับลลิตาด้วยน้ำเสียงเหย่อหยั่น
เขา……..โหดและเย็นชากับทุกคนแต่ทำไหมกับเธอเขาถึงได้อยู่เฉยไม่ได้เมื่อต้องเจอเธอ
เธอ…….. เขาเป็นใครถึงกล้ามาดูถูกฉันเห็นอย่างนี้ฉันก็มีดีทั้งตัวนะ
ทั้งเธอและเขากำลังรอค่อยใครสักคนเพื่อมาเติมเต็มสีสันให้ชีวิตที่เหมือนมีความสุขแต่ไม่ถึงขีดสุด และเมื่อเขาและเธอต้องมาแต่งงานกันจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนหนึ่งแสนเย็นชาส่วนอีกคนก็ดื้อไม่มีใครเกิน
“ทำไมฉันนี้แหละที่จะทำให้คุณหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” ลลิตาตระโกนตามหลังร่างสูงที่เดินไปอย่างติดๆ
“แล้วฉันจะค่อยดู” ราฟาเอลหันมาพูดกับลลิตาด้วยน้ำเสียงเหย่อหยั่น
เขา……..โหดและเย็นชากับทุกคนแต่ทำไหมกับเธอเขาถึงได้อยู่เฉยไม่ได้เมื่อต้องเจอเธอ
เธอ…….. เขาเป็นใครถึงกล้ามาดูถูกฉันเห็นอย่างนี้ฉันก็มีดีทั้งตัวนะ
ทั้งเธอและเขากำลังรอค่อยใครสักคนเพื่อมาเติมเต็มสีสันให้ชีวิตที่เหมือนมีความสุขแต่ไม่ถึงขีดสุด และเมื่อเขาและเธอต้องมาแต่งงานกันจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนหนึ่งแสนเย็นชาส่วนอีกคนก็ดื้อไม่มีใครเกิน
Tags: หวานมันฮ่า
ตอน: ตอนที่ 3 ก่อการร้าย
“ขออนุญาติค่ะ” คนรับใช้คนสนิทเอ่ยขอผู้เป็นนายทั้งสองก่อนจะเข้ามาหาทั้งสองด้วยท่าทีเรียบร้อยที่ตนปฏิบัติเป็นประจำจนติดเป็นนิสัย
“มีอะไรเหรอมะลิ” เมื่อได้ยินเสียงเธอก็ละจากการพูดคุยกับสามีและหันไปตามเสียงเรียกรู้ทันทีว่าต้องเป็นสาวใช้คนสนิทลูกสาวของแม่นมของลูกชายเธอเป็นแน่
“คุณกิติมาค่ะ…จะให้มะลิเชิญเข้ามาเลยไหมค่ะ” สาวใช้คนสนิทเอ่ยถึงต้นเหตุที่เธอต้องเข้ามารบกวนเวลาของเจ้านานทั้งสองทันทีเพื่อจะได้ไม่ให้แขกที่กำลังรออยู่รอนานจนเกินไปจนกลายเป็นการเสียมารยาที่จะทำให้เจ้านายที่ตนรักและเคารพทั้งสองเสียชื่อเสียงเอาได้
“รีบเชิญเข้ามาเลย” เธอรีบสั่งอย่างเร็วเมื่อรู้ว่าคนที่เธอกำลังรออยู่มาถึงแล้ว
“ค่ะ…” มาลีรับคำเมื่อได้รับคำสั่งที่ดูกระตือรือล้นจากผู้เป็นนาย คิดว่าผู้ที่มาเยือนหน้าจะเป็นแขกคนสำคัญทีเดียวจึงรีบออกไปเชิญแขกท่านนั้นทันที
“สวัดดีครับคุณกิ่งแก้ว ท่านประธาน” กิติเอ่ยทักทายเจ้าของบ้านทั้งสองที่เขานับถือเป็นอย่างมากทันทีที่ได้พบหน้า
“ประธานอะไรกัน กิติผมไม่ได้เป็นประธานบริษัทแล้วนะยกตำแหน่งให้ลูกตั้งนานแล้ว อีกอย่างถ้าผมไม่ได้คุณช่วยไว้คงไม่มีผมในวันนี้เหรอจริงไหม” เจอราฟพูดแล้วยิ้มออกมามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อนขณะที่เจอราฟกำลังขับรถกลับบ้านเจอรถที่กำลังจอดเสียอยู่ข้างทางจึงลงจากรถเพื่อจะไปช่วยแต่เมื่อลงไปกลับมีคนออกมาจากข้างทางพยายามจะเข้ามาทำร้ายแล้วเอาทรัพย์ของเขาไปโชคดีที่กิติขับรถผ่านมาพอดีจึงลงจากรถมาช่วยไว้ได้ทัน ตั้งแต่ตอนนั้นทั้งสองจึงเป็นเพื่อนกันพอดีกับที่กิติทำงานอยู่โรงแรมของเจอราฟในแผนกการเงินพอดีจึงทำให้สนิทกันและไว้ใจกันมากขึ้นไม่นานกิติก็ได้เป็นผู้ควบคุมและตรวจสอบการทำงานฝ่ายต่างๆในโรงแรมดิเอคาร์ดสาขาใหญ่ที่กรุงเทพฯ
“ได้ข่าวว่าลูกสาวคนเล็กของคุณกลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ” กิ่งแก้วยิ่งคำใส่แขกเยือนทันทีเมื่อรู้ตัวว่าไม่สามารถเก็บความอยากรู้ให้แน่ชัดของตนได้อีกแล้ว เป็นเหตุให้คนที่พึ่งจะนั่งลงที่โซฟาตรงหน้าของเธออดฉงนไม่ได้
“ครับกลับถึงมาเมื่อวานนี้…ไม่ทราบว่าท่านรู้ได้อย่างไรครับ” เขารู้สึกแปลกใจไม่น้อยเลยเพราะไม่คิดว่าเรื่องของลูกสาวเขาจะเป็นเรื่องที่ทำให้คุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้หรือจะเรียกให้ถูกว่าคฤหาสน์เพราะว่าที่ ที่เขาอยู่ตอนนี้มันใหญ่กว่าบ้านของเขาหลายเท่าเลยที่เดียวถามถึงเป็นอย่างแรก
“เอาความจริงเลยนะค่ะคุณกิติแก้วจะไม่อ้อมค้อมแล้ว” ไหนๆก็ไหนๆแล้วเธอคิดว่าควรจะต้องผู้อะไรตรงๆเพราะว่าสิ่งที่เธอจะทำต้องการผู้ร่วมขบวนการไม่น้อยและก็ไม่อยากปล่อยโอกาสงามๆที่อยู่ตรงหน้าขณะนี้ให้หลุดลอยไปโดยไรประโยชน์ “แก้วอยากได้หนูลลิตามาเป็นลูกสะใภ้ค่ะ” เธอจึงตัดสินใจเอ่ยมันออกมาทันที
“ครับเมื่อกี้คุณแก้วพูดอะไรนะครับ” กิติถามซ้ำอีกครั้งเขาไม่มั่นใจในสิ่งที่ได้ยินเหมือนกับมันเป็นแค่ความฝันอย่างไรอย่างนั้น
“แก้วอยากได้หนูลลิตาลูกสาวของคุณมาเป็นลูกสะใภ้ค่ะ” ผู้หญิงคนเดียวในห้องเอ่ยขึ้นอีกครั้งโดยไร้ความลังเล เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่เป็นเธอเองถ้าเป็นคนฟังก็คงไม่อาจเชื่อหูของตนเองเป็นแน่
“สงสัยเพราะปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับยัยลิต้าเมื่อคืนผมคงนอนดึก หูเลยฝาดได้ยินอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้” กิติพูดแล้วหัวเราะออกมาอย่างเป็นเรื่องตลก พลางคิดว่าเรื่องที่ตนได้ยินไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนเขาเอ่ยก็เขาช่วงอายุที่ประสามการได้ยินอาจจะบกพร่องก็เป็นได้
“เป็นไปได้สิค่ะ…แก้วชอบหนูลลิตาแกน่ารัก… นิสัยดีแก้วชอบเด็กคนนี้ค่ะ” เธอยืนยังคำพูดเติมอีกครั้งด้วยท่าทางแสนมั่นใจในสิ่งที่ตนเองพูดทำให้คนที่กำลังหัวเราะแก้เก้ออยู่ถึงกับเหงื่อแตกกันเลยทีเดียว
“คุณแก้วจะชอบยัยลิต้าได้อย่างไรครับ…คุณแก้วยังไม่เคยเจอยัยลิต้าเลยสักครั้ง” กิติถามอย่างสงสัยในใจยังเชื่อในสิ่งที่ได้ยินไม่ลงแม้คนพูดจะย้ำอีกครั้งแต่ยังไงสิ่งที่ได้ยินมันก็ทำใจที่จะเชื่ออยากจริงๆ เลยต้องถามถึงต้นเหตุของเหตุการณ์ที่เขาต้องเจออยู่ในตอนนี้
“เคยสิค่ะ…” คุณแก้วบอกก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เกิดให้สามีและกิติฟัง
“เมื่อสองปีก่อนคุณจำได้ไหมค่ะที่รักที่ฉันป่วยจนต้องนอนโรงพยายาบาลอยู่หลายวัน… แล้วตอนจะออกจากโรงพยาบาลฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำให้คุณรอรับยาให้นะค่ะ… ฉันหน้ามืดแต่พอดีหนูลลิตาเข้ามาพยุงฉันไว้แล้วพาไปนั่งพัก แกอยู่เป็นเพื่อนฉันจนฉันดีขึ้นแกถึงเดินไปค่ะ… พอดีฉันเห็นหนูลลิต้าเดินเข้าไปหาคุณกิติพอดีก็เลยรู้ว่าเป็นลูกสาวของคุณกิติ…พอจะเดินเข้าไปทักก็ไม่ไหวหน้ามืดอีกเลยไม่ได้ไปทัก”
กิตินึกถึงเมื่อสองปีก่อนตอนไปตรวจร่างกายประจำปี แล้วลิต้าขอไปเข้าห้องน้ำแต่หายไปนานมากกับมาอีกครั้งเขาก็ตรวจเสียพอดี เขาเลยคิดว่าทั้งสองคงจะเจอกันวันนั้นเป็นแน่ เขาจะทำยังไงดีนะคิดยังไงก็คิดไม่ออก เขาถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความคิดไม่ตก
“ขอนะค่ะ…” เมื่อเห็นว่าที่พ่อตาของลูกชายในอนาคตทำท่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอเลยใช้จังหวะนั้นให้เป็นประโยชน์ทันที
“ขอ…ขออะไรครับคุณแก้ว” กิติพูดอย่างมึนงงเมื่ออยู่ๆผู้หญิงที่ทำให้เขากำลังนั่งคิดหนักอยู่เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“ขอลูกสาวของคุณกิติมาเป็นลูกสะใภ้ฉันเถอะนะค่ะ” คุณแก้วบอกอย่างเว้าวอนและจริงจังจนคนถูกคนอึ้งทวิคูณเข้าไปอีกถึงขนาดนั่งเงียบทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว
“ได้ครับ…” กิติเผลอหลุดปากตอบตกลงเพราะกำลังอยู่ในช่วงที่กำลังงงอยู่เต็มกำลังจึงเอ่ยออกไปอย่างไม่ทันคิด
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยทันทีแม้จะรู้ว่าเป็นคำตอบตอนที่เขากำลังมึนงงไม่ทันตั้งตัว แต่ใครจะสนเรื่องนั้นกันมันเป็นไปตามที่เธอคิดไว้ก็พอแล้วนิ
“ไม่ใช่ๆครับ” กิติรีบปฏิเสธรู้ตัวว่าตนเองหลงกลให้ภรรยาของอดียเจ้านายเก่าเข้าเติมเปา แม้จะรู้แกใจดีว่ามาปฏิเสธเอาตอนนี้มันไม่มีทางที่คนวางแผนจะยุติทุกอย่างแน่
“ไม่ใช่อะไรละค่ะ…ก็คุณตอบตกลงแล้วไง” เธอทำท่าไม่ใส่ใจพร้อมทั้งยืนยังหนักแน่ จนคนตรงหน้ามีสีน้าคิดหนักเข้าไปอีก
“ก็…คุณแก้วใช่ช่วงที่ผมกำลังเผลอนี่ครับ” แม้จะรู้ว่าต่อให้เถียงยังไงก็ไม่มีทางชนะแน่เขาก็พยายามที่จะเถียงต่อไปหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากเจ้านายเก่าที่นั่งอยู่ข้างภรรยาก็ทำเป็นเหมือนจะไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
“แต่คุณกิติยกให้แล้วนี้ค่ะ…คุณยังจะมีปัญหาอะไรอีก” ชนะเห็นๆคนตรงหน้าเริ่มจะทำตัวไม่ถูกแล้ว
“ผมไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ… แต่ยัยลิต้าคงไม่ยอมแน่ครับ” เมื่อเห็นว่ายังไงก็พูดไม่ชนะผู้หญิงที่นั่งอยู่เบื้องหน้าแน่จึงเอ่ยออกมาอย่างจำยอมพลางนึกถึงบุตรสาวที่ยังไม่รู้เรื่อง
“เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาแน่ค่ะ…แค่พวกคุณทำตามแผนแล้วให้ความร่วมมือกับฉันเต็มที่ก็พอ” พูดจบก็อมยิ้มอย่างมีเล่ห์ใน ไม่ว่ายังไงเธอต้องมีลูกสะใภ้ชื่อ ลลิต้า ให้จงได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
“นี่คุณคงคิดแผนนี้มานานแล้วใช่ไหม” เจอราฟบอกหลังจากนั่งเงียบมานานปล่อยให้ภรรยาต้อนเพื่อนตนจน จนมุมแม้จะอยากช่วยมากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าขัดใจภรรยาจึงต้องทำเป็นไม่รับรู้อะไรกับสายตาที่ส่งมาขอความช่วยเหลือที่ถูกส่งมาให้เลย
“ก็ไม่นานเท่าไหร่หรอกค่ะ… แค่ 2 ปีแค่นั้นเอง” พูดเสร็จก็หัวเราะเสียงดัง เวลาสองปีที่ลูกสะใภ้ไปเรียนต่อเมืองนอกเธอไม่เคยปล่อยเวลาที่ผ่านมาให้เสียเปล่าทุกอย่างถูกเตรียมไว้พร้อมรอแค่เวลาเหมาะที่จะลงมือก็เท่านั้น
“2 ปี…” เสียงประสานของเจอราฟและกิติดังขึ้นพร้อมกันเมื่อคุณแก้วพูดจบ
ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวจริงๆ นี้คือสิ่งที่ผู้ชายสองคนที่อยู่ในห้องกำลังคิด
“มีอะไรเหรอมะลิ” เมื่อได้ยินเสียงเธอก็ละจากการพูดคุยกับสามีและหันไปตามเสียงเรียกรู้ทันทีว่าต้องเป็นสาวใช้คนสนิทลูกสาวของแม่นมของลูกชายเธอเป็นแน่
“คุณกิติมาค่ะ…จะให้มะลิเชิญเข้ามาเลยไหมค่ะ” สาวใช้คนสนิทเอ่ยถึงต้นเหตุที่เธอต้องเข้ามารบกวนเวลาของเจ้านานทั้งสองทันทีเพื่อจะได้ไม่ให้แขกที่กำลังรออยู่รอนานจนเกินไปจนกลายเป็นการเสียมารยาที่จะทำให้เจ้านายที่ตนรักและเคารพทั้งสองเสียชื่อเสียงเอาได้
“รีบเชิญเข้ามาเลย” เธอรีบสั่งอย่างเร็วเมื่อรู้ว่าคนที่เธอกำลังรออยู่มาถึงแล้ว
“ค่ะ…” มาลีรับคำเมื่อได้รับคำสั่งที่ดูกระตือรือล้นจากผู้เป็นนาย คิดว่าผู้ที่มาเยือนหน้าจะเป็นแขกคนสำคัญทีเดียวจึงรีบออกไปเชิญแขกท่านนั้นทันที
“สวัดดีครับคุณกิ่งแก้ว ท่านประธาน” กิติเอ่ยทักทายเจ้าของบ้านทั้งสองที่เขานับถือเป็นอย่างมากทันทีที่ได้พบหน้า
“ประธานอะไรกัน กิติผมไม่ได้เป็นประธานบริษัทแล้วนะยกตำแหน่งให้ลูกตั้งนานแล้ว อีกอย่างถ้าผมไม่ได้คุณช่วยไว้คงไม่มีผมในวันนี้เหรอจริงไหม” เจอราฟพูดแล้วยิ้มออกมามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อนขณะที่เจอราฟกำลังขับรถกลับบ้านเจอรถที่กำลังจอดเสียอยู่ข้างทางจึงลงจากรถเพื่อจะไปช่วยแต่เมื่อลงไปกลับมีคนออกมาจากข้างทางพยายามจะเข้ามาทำร้ายแล้วเอาทรัพย์ของเขาไปโชคดีที่กิติขับรถผ่านมาพอดีจึงลงจากรถมาช่วยไว้ได้ทัน ตั้งแต่ตอนนั้นทั้งสองจึงเป็นเพื่อนกันพอดีกับที่กิติทำงานอยู่โรงแรมของเจอราฟในแผนกการเงินพอดีจึงทำให้สนิทกันและไว้ใจกันมากขึ้นไม่นานกิติก็ได้เป็นผู้ควบคุมและตรวจสอบการทำงานฝ่ายต่างๆในโรงแรมดิเอคาร์ดสาขาใหญ่ที่กรุงเทพฯ
“ได้ข่าวว่าลูกสาวคนเล็กของคุณกลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ” กิ่งแก้วยิ่งคำใส่แขกเยือนทันทีเมื่อรู้ตัวว่าไม่สามารถเก็บความอยากรู้ให้แน่ชัดของตนได้อีกแล้ว เป็นเหตุให้คนที่พึ่งจะนั่งลงที่โซฟาตรงหน้าของเธออดฉงนไม่ได้
“ครับกลับถึงมาเมื่อวานนี้…ไม่ทราบว่าท่านรู้ได้อย่างไรครับ” เขารู้สึกแปลกใจไม่น้อยเลยเพราะไม่คิดว่าเรื่องของลูกสาวเขาจะเป็นเรื่องที่ทำให้คุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้หรือจะเรียกให้ถูกว่าคฤหาสน์เพราะว่าที่ ที่เขาอยู่ตอนนี้มันใหญ่กว่าบ้านของเขาหลายเท่าเลยที่เดียวถามถึงเป็นอย่างแรก
“เอาความจริงเลยนะค่ะคุณกิติแก้วจะไม่อ้อมค้อมแล้ว” ไหนๆก็ไหนๆแล้วเธอคิดว่าควรจะต้องผู้อะไรตรงๆเพราะว่าสิ่งที่เธอจะทำต้องการผู้ร่วมขบวนการไม่น้อยและก็ไม่อยากปล่อยโอกาสงามๆที่อยู่ตรงหน้าขณะนี้ให้หลุดลอยไปโดยไรประโยชน์ “แก้วอยากได้หนูลลิตามาเป็นลูกสะใภ้ค่ะ” เธอจึงตัดสินใจเอ่ยมันออกมาทันที
“ครับเมื่อกี้คุณแก้วพูดอะไรนะครับ” กิติถามซ้ำอีกครั้งเขาไม่มั่นใจในสิ่งที่ได้ยินเหมือนกับมันเป็นแค่ความฝันอย่างไรอย่างนั้น
“แก้วอยากได้หนูลลิตาลูกสาวของคุณมาเป็นลูกสะใภ้ค่ะ” ผู้หญิงคนเดียวในห้องเอ่ยขึ้นอีกครั้งโดยไร้ความลังเล เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่เป็นเธอเองถ้าเป็นคนฟังก็คงไม่อาจเชื่อหูของตนเองเป็นแน่
“สงสัยเพราะปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับยัยลิต้าเมื่อคืนผมคงนอนดึก หูเลยฝาดได้ยินอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้” กิติพูดแล้วหัวเราะออกมาอย่างเป็นเรื่องตลก พลางคิดว่าเรื่องที่ตนได้ยินไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนเขาเอ่ยก็เขาช่วงอายุที่ประสามการได้ยินอาจจะบกพร่องก็เป็นได้
“เป็นไปได้สิค่ะ…แก้วชอบหนูลลิตาแกน่ารัก… นิสัยดีแก้วชอบเด็กคนนี้ค่ะ” เธอยืนยังคำพูดเติมอีกครั้งด้วยท่าทางแสนมั่นใจในสิ่งที่ตนเองพูดทำให้คนที่กำลังหัวเราะแก้เก้ออยู่ถึงกับเหงื่อแตกกันเลยทีเดียว
“คุณแก้วจะชอบยัยลิต้าได้อย่างไรครับ…คุณแก้วยังไม่เคยเจอยัยลิต้าเลยสักครั้ง” กิติถามอย่างสงสัยในใจยังเชื่อในสิ่งที่ได้ยินไม่ลงแม้คนพูดจะย้ำอีกครั้งแต่ยังไงสิ่งที่ได้ยินมันก็ทำใจที่จะเชื่ออยากจริงๆ เลยต้องถามถึงต้นเหตุของเหตุการณ์ที่เขาต้องเจออยู่ในตอนนี้
“เคยสิค่ะ…” คุณแก้วบอกก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เกิดให้สามีและกิติฟัง
“เมื่อสองปีก่อนคุณจำได้ไหมค่ะที่รักที่ฉันป่วยจนต้องนอนโรงพยายาบาลอยู่หลายวัน… แล้วตอนจะออกจากโรงพยาบาลฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำให้คุณรอรับยาให้นะค่ะ… ฉันหน้ามืดแต่พอดีหนูลลิตาเข้ามาพยุงฉันไว้แล้วพาไปนั่งพัก แกอยู่เป็นเพื่อนฉันจนฉันดีขึ้นแกถึงเดินไปค่ะ… พอดีฉันเห็นหนูลลิต้าเดินเข้าไปหาคุณกิติพอดีก็เลยรู้ว่าเป็นลูกสาวของคุณกิติ…พอจะเดินเข้าไปทักก็ไม่ไหวหน้ามืดอีกเลยไม่ได้ไปทัก”
กิตินึกถึงเมื่อสองปีก่อนตอนไปตรวจร่างกายประจำปี แล้วลิต้าขอไปเข้าห้องน้ำแต่หายไปนานมากกับมาอีกครั้งเขาก็ตรวจเสียพอดี เขาเลยคิดว่าทั้งสองคงจะเจอกันวันนั้นเป็นแน่ เขาจะทำยังไงดีนะคิดยังไงก็คิดไม่ออก เขาถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความคิดไม่ตก
“ขอนะค่ะ…” เมื่อเห็นว่าที่พ่อตาของลูกชายในอนาคตทำท่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอเลยใช้จังหวะนั้นให้เป็นประโยชน์ทันที
“ขอ…ขออะไรครับคุณแก้ว” กิติพูดอย่างมึนงงเมื่ออยู่ๆผู้หญิงที่ทำให้เขากำลังนั่งคิดหนักอยู่เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“ขอลูกสาวของคุณกิติมาเป็นลูกสะใภ้ฉันเถอะนะค่ะ” คุณแก้วบอกอย่างเว้าวอนและจริงจังจนคนถูกคนอึ้งทวิคูณเข้าไปอีกถึงขนาดนั่งเงียบทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว
“ได้ครับ…” กิติเผลอหลุดปากตอบตกลงเพราะกำลังอยู่ในช่วงที่กำลังงงอยู่เต็มกำลังจึงเอ่ยออกไปอย่างไม่ทันคิด
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยทันทีแม้จะรู้ว่าเป็นคำตอบตอนที่เขากำลังมึนงงไม่ทันตั้งตัว แต่ใครจะสนเรื่องนั้นกันมันเป็นไปตามที่เธอคิดไว้ก็พอแล้วนิ
“ไม่ใช่ๆครับ” กิติรีบปฏิเสธรู้ตัวว่าตนเองหลงกลให้ภรรยาของอดียเจ้านายเก่าเข้าเติมเปา แม้จะรู้แกใจดีว่ามาปฏิเสธเอาตอนนี้มันไม่มีทางที่คนวางแผนจะยุติทุกอย่างแน่
“ไม่ใช่อะไรละค่ะ…ก็คุณตอบตกลงแล้วไง” เธอทำท่าไม่ใส่ใจพร้อมทั้งยืนยังหนักแน่ จนคนตรงหน้ามีสีน้าคิดหนักเข้าไปอีก
“ก็…คุณแก้วใช่ช่วงที่ผมกำลังเผลอนี่ครับ” แม้จะรู้ว่าต่อให้เถียงยังไงก็ไม่มีทางชนะแน่เขาก็พยายามที่จะเถียงต่อไปหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากเจ้านายเก่าที่นั่งอยู่ข้างภรรยาก็ทำเป็นเหมือนจะไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
“แต่คุณกิติยกให้แล้วนี้ค่ะ…คุณยังจะมีปัญหาอะไรอีก” ชนะเห็นๆคนตรงหน้าเริ่มจะทำตัวไม่ถูกแล้ว
“ผมไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ… แต่ยัยลิต้าคงไม่ยอมแน่ครับ” เมื่อเห็นว่ายังไงก็พูดไม่ชนะผู้หญิงที่นั่งอยู่เบื้องหน้าแน่จึงเอ่ยออกมาอย่างจำยอมพลางนึกถึงบุตรสาวที่ยังไม่รู้เรื่อง
“เรื่องนี้ไม่เป็นปัญหาแน่ค่ะ…แค่พวกคุณทำตามแผนแล้วให้ความร่วมมือกับฉันเต็มที่ก็พอ” พูดจบก็อมยิ้มอย่างมีเล่ห์ใน ไม่ว่ายังไงเธอต้องมีลูกสะใภ้ชื่อ ลลิต้า ให้จงได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
“นี่คุณคงคิดแผนนี้มานานแล้วใช่ไหม” เจอราฟบอกหลังจากนั่งเงียบมานานปล่อยให้ภรรยาต้อนเพื่อนตนจน จนมุมแม้จะอยากช่วยมากแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าขัดใจภรรยาจึงต้องทำเป็นไม่รับรู้อะไรกับสายตาที่ส่งมาขอความช่วยเหลือที่ถูกส่งมาให้เลย
“ก็ไม่นานเท่าไหร่หรอกค่ะ… แค่ 2 ปีแค่นั้นเอง” พูดเสร็จก็หัวเราะเสียงดัง เวลาสองปีที่ลูกสะใภ้ไปเรียนต่อเมืองนอกเธอไม่เคยปล่อยเวลาที่ผ่านมาให้เสียเปล่าทุกอย่างถูกเตรียมไว้พร้อมรอแค่เวลาเหมาะที่จะลงมือก็เท่านั้น
“2 ปี…” เสียงประสานของเจอราฟและกิติดังขึ้นพร้อมกันเมื่อคุณแก้วพูดจบ
ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวจริงๆ นี้คือสิ่งที่ผู้ชายสองคนที่อยู่ในห้องกำลังคิด
ม่านพระจันทร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 มิ.ย. 2557, 22:54:07 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2557, 22:54:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 783
| << ตอนที่ 2 สาวหน้าหวาน | ตอนที่ 4 คุณป้าคนสวย (มหาภัย) >> |