สาปคำสัตย์
เรื่องของเด็กผู้หญิง 1 คนถูกคำสัตย์ของพี่สาวตนเองจากอดีตชาติขีดชะตาไว้
สามเรื่องราว จิตที่สื่อถึงโลกอื่น พลังจากสิ่งที่เธอมี และการเป็นนาคีกลับชาติมาเกิดของเธอ
การตามหา หารควบคุมพลัง การช่วยเหลือ ชีวิตเธอจะยุ่งและวุ่นวายขนาดไหน ติดตามได้ใน "สาปคำสัตย์"
สามเรื่องราว จิตที่สื่อถึงโลกอื่น พลังจากสิ่งที่เธอมี และการเป็นนาคีกลับชาติมาเกิดของเธอ
การตามหา หารควบคุมพลัง การช่วยเหลือ ชีวิตเธอจะยุ่งและวุ่นวายขนาดไหน ติดตามได้ใน "สาปคำสัตย์"
Tags: พญานาค
ตอน: อสรพิษ
-2-
สัตว์เลือดเย็นทำร้ายได้แม้กระทั่งมิตร มนุษย์ชาติกำเนิดสูงส่งแต่ใจทรามเย็นเฉียบเยี่ยงใจสัตว์ อสรพิษร้ายยิ่งกว่าสัตว์อื่นใด มนุษย์ร้ายกว่ายิ่งหลายเท่า มิประจักษ์แม้นเพื่อนฝูงครัวเรือน
ฟอร์จูนเนอร์สีขาวที่เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วกลับหยุดชะงัก“อะไรเหรอค่ะม๊า? หยุดรถทำไมค่ะ?” ฉันถามอย่างงุนงง เมื่อรถหยุดชะงักอย่างไม่มีสาเหตุ “งูน่ะจ่ะ หยุดให้เค้าเลื้อยผ่านไปก่อน” งูเหรอ? คำพูดของหมอดูคนนั้นวนเวียนเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้ง ‘เธอเป็นธิดาพญานาค รู้ไหม เขาให้ทุกอย่างกับเธอ เขาให้พลังกับเธอ ทั้งด้านจิตที่สื่อกับโลกอื่น กับทั้งพลังสั่งฟ้าฝน และการทำลาย เขาให้เธอมา...’ ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนั้นออกไปทันที ก่อนที่จะหลับไปอย่างอ่อนเพลีย....
“ยุน ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านแล้วนะลูก” เสียงคุ้นหูพยายามปลุกฉันให้ตื่น ฉันลุกขึ้นมาอย่างงัวเงียพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือ หน้าปัดนาฬิกา casio เรือนสวยของฉันบ่งบอกเวลา 21.36 น. แล้ว “เฮ้อ!!” ฉันถอนหายใจแล้วสะบัดหัวไล่ความคิดทุกอย่างออกไป แล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างหนักใจแต่พยายามปั้นยิ้มไว้เสมอ “ม๊าค่ะ ยุนไปนอนก่อนนะค่ะ ฝันดีค่ะ” ฉันรีบวิ่งขึ้นบรรไดไปอย่างรีบร้อนเพราะกลัวจะโดนซักถามเรื่องที่รีบกลับจากหนองคายกะทันหัน ฉันเปิดประตุห้องเข้าไป พร้อมล็อกห้องอย่างแน่นหนา ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงใหญ่หนานุ่ม ความคิดทุกอย่างที่กำลังจะลืมมันกลับประดังเข้ามาในหัว พร้อมร่างสูงในชุดสีดำมีผ้าคลุมของผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาจากมุมหนึ่งของห้อง เธอดูเย็นชาแต่ข้างในจิตใจมีความเคียดแค้นอะไรบางอย่างที่รุนแรงจนฉันรู้สึกได้ “คุณเป็นใคร? เข้ามาได้ยังไง นี่มันที่ส่วนตัวนะ” ฉันถามออกไปทั้งที่ใจมันยังหวั่นๆอยู่ “เธอฆ่าน้องสาวฉัน เธอฆ่าแบม เธอฆ่าเพื่อนของเธอ เธอมันโหดร้ายที่สุด!!” น้องสาวเหรอ? แบมเป็นน้องสาวของผู้หญิงคนนี้เหรอ? “คุณเป็นพี่สาวของแบม?” ฉันถามผู้หญิงคนนั้นอย่างงุนงงอีกครั้ง หัวคิ้วทั้งสองข้างจดกันอย่างไม่รู้ตัว “ฉันเป็นพี่สาวของแบม คนที่เธอฆ่า รู้ไว้ซะ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ คนธรรมดาอย่างเธอมันเทียบฉันไม่ได้หรอก ไม่สิแค่แบม เธอยังเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำ!!!” ผู้หญิงคนที่อ้างตัวว่าเป็นพี่สาวของแบมชี้หน้าด่าฉันอย่างเกรี้ยวกราด สายตาที่คุ้นเคยมันทำให้ฉันคิดถึงแบมอีกครั้ง “ฉันไม่ได้ฆ่าแบม แบมทำตัวเธอเอง คนที่ทำให้แบมเป็นแบบนี้ คือแบมเอง คือตัวเองไม่ใช่ฉัน!!! คุณมีส่วนร่วมที่ทำให้แบมเป็นแบบนี้ คุณทำลายชีวิตเพื่อนฉัน!!!” เพล้ง!!!!!! กระจกแตกละเอียดอีกครั้ง ลมข้างนอกพัดกรรโชกแรงตามระดับอารมณ์ อุณหภูมิในร่างกายของฉันเริ่มร้อนระอุขึ้น “เก่งเหมือนกันนิ่” ผู้หญิงคนนั้นไม่หวาดกลัวในสิ่งที่เผชิญอยู่แม้แต่น้อย กลับก้าวเข้ามาหาฉันช้าๆ จนทำให้ฉันก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว “เก่ง...แต่ยังเก่งไม่พอ” ร่างของฉันปลิวกระทบกับผนังตามแรงที่โดนเหวี่ยง แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร ฉันได้แต่แสยะยิ้ม และควบคุมร่างกายของผู้หญิงคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง “งั้นลองบินให้ฉันดูหน่อยสิค่ะพี่สาว พี่เก่งไม่ใช่เหรอ” ร่างสูงเดินไปที่ระเบียงตามที่ฉันคิด แม้จะฝืน แต่มันก็คงฝืนไม่ได้ ฉันรู้ข้อนี้ดี “กระโดดลงไปสิค่ะ กระโดดลงไป” ฉันยิ้มอย่างร้ายกาจ บังคับทุกอย่างให้เป็นเหมือนที่ฉันคิด “แล้วฉันจะกลับมา...”ร่างสูงตกลงมาจากชั้นสอง ดิ่งลงพสุธาดังกระหึ่ม แต่เธอกลับไม่เป็นอะไรเลย...ลุกขึ้นมาพร้อมเดินจากไปในเงามืด มันทำให้ฉันหัวเสียที่สุด!!!
ฉันเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน เพื่อจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นและฆ่าเธอซะ!! แต่กลับมีผู้มีพระคุณขวางหน้าไว้
“ยุน จะไปไหนลูก?” หญิงสาวขวางหน้าฉันไว้และกุมมือฉันอย่างเป็นห่วง “หลีกไป ฉันจะออกไป ถอยไปซะ!!” ฉันตะคอกใส่เธออย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาสีดำน้ำตาลของฉัน แน่นอนมันจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด อุณหภูมิภายในแม้จะร้อนระอุ แต่หากได้สัมผัสผิวหนังจะรู้ได้ว่ามันเย็นเฉียบ “จะออกไปไหนลูก ดึกแล้วควรนอนได้แล้วนะ” เธอยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมฉันแต่มันไม่เป็นผลอะไรกับฉันในตอนนี้!!! “ออกไป!!!” ฉันตะคอกใส่เธอ ก่อนจะเหวี่ยงเธอออกไปให้พ้นทาง ไม่รับรู้ว่าเธอจะเจ็บปวดร้าวกายเพียงใด รู้เพียงแค่ว่าฉันต้องหาผู้หญิงชุดดำคนนั้นให้เจอ!!!!!
สัตว์เลือดเย็นทำร้ายได้แม้กระทั่งมิตร มนุษย์ชาติกำเนิดสูงส่งแต่ใจทรามเย็นเฉียบเยี่ยงใจสัตว์ อสรพิษร้ายยิ่งกว่าสัตว์อื่นใด มนุษย์ร้ายกว่ายิ่งหลายเท่า มิประจักษ์แม้นเพื่อนฝูงครัวเรือน
ฟอร์จูนเนอร์สีขาวที่เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วกลับหยุดชะงัก“อะไรเหรอค่ะม๊า? หยุดรถทำไมค่ะ?” ฉันถามอย่างงุนงง เมื่อรถหยุดชะงักอย่างไม่มีสาเหตุ “งูน่ะจ่ะ หยุดให้เค้าเลื้อยผ่านไปก่อน” งูเหรอ? คำพูดของหมอดูคนนั้นวนเวียนเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้ง ‘เธอเป็นธิดาพญานาค รู้ไหม เขาให้ทุกอย่างกับเธอ เขาให้พลังกับเธอ ทั้งด้านจิตที่สื่อกับโลกอื่น กับทั้งพลังสั่งฟ้าฝน และการทำลาย เขาให้เธอมา...’ ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนั้นออกไปทันที ก่อนที่จะหลับไปอย่างอ่อนเพลีย....
“ยุน ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านแล้วนะลูก” เสียงคุ้นหูพยายามปลุกฉันให้ตื่น ฉันลุกขึ้นมาอย่างงัวเงียพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือ หน้าปัดนาฬิกา casio เรือนสวยของฉันบ่งบอกเวลา 21.36 น. แล้ว “เฮ้อ!!” ฉันถอนหายใจแล้วสะบัดหัวไล่ความคิดทุกอย่างออกไป แล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างหนักใจแต่พยายามปั้นยิ้มไว้เสมอ “ม๊าค่ะ ยุนไปนอนก่อนนะค่ะ ฝันดีค่ะ” ฉันรีบวิ่งขึ้นบรรไดไปอย่างรีบร้อนเพราะกลัวจะโดนซักถามเรื่องที่รีบกลับจากหนองคายกะทันหัน ฉันเปิดประตุห้องเข้าไป พร้อมล็อกห้องอย่างแน่นหนา ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงใหญ่หนานุ่ม ความคิดทุกอย่างที่กำลังจะลืมมันกลับประดังเข้ามาในหัว พร้อมร่างสูงในชุดสีดำมีผ้าคลุมของผู้หญิงคนหนึ่ง เดินมาจากมุมหนึ่งของห้อง เธอดูเย็นชาแต่ข้างในจิตใจมีความเคียดแค้นอะไรบางอย่างที่รุนแรงจนฉันรู้สึกได้ “คุณเป็นใคร? เข้ามาได้ยังไง นี่มันที่ส่วนตัวนะ” ฉันถามออกไปทั้งที่ใจมันยังหวั่นๆอยู่ “เธอฆ่าน้องสาวฉัน เธอฆ่าแบม เธอฆ่าเพื่อนของเธอ เธอมันโหดร้ายที่สุด!!” น้องสาวเหรอ? แบมเป็นน้องสาวของผู้หญิงคนนี้เหรอ? “คุณเป็นพี่สาวของแบม?” ฉันถามผู้หญิงคนนั้นอย่างงุนงงอีกครั้ง หัวคิ้วทั้งสองข้างจดกันอย่างไม่รู้ตัว “ฉันเป็นพี่สาวของแบม คนที่เธอฆ่า รู้ไว้ซะ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ คนธรรมดาอย่างเธอมันเทียบฉันไม่ได้หรอก ไม่สิแค่แบม เธอยังเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำ!!!” ผู้หญิงคนที่อ้างตัวว่าเป็นพี่สาวของแบมชี้หน้าด่าฉันอย่างเกรี้ยวกราด สายตาที่คุ้นเคยมันทำให้ฉันคิดถึงแบมอีกครั้ง “ฉันไม่ได้ฆ่าแบม แบมทำตัวเธอเอง คนที่ทำให้แบมเป็นแบบนี้ คือแบมเอง คือตัวเองไม่ใช่ฉัน!!! คุณมีส่วนร่วมที่ทำให้แบมเป็นแบบนี้ คุณทำลายชีวิตเพื่อนฉัน!!!” เพล้ง!!!!!! กระจกแตกละเอียดอีกครั้ง ลมข้างนอกพัดกรรโชกแรงตามระดับอารมณ์ อุณหภูมิในร่างกายของฉันเริ่มร้อนระอุขึ้น “เก่งเหมือนกันนิ่” ผู้หญิงคนนั้นไม่หวาดกลัวในสิ่งที่เผชิญอยู่แม้แต่น้อย กลับก้าวเข้ามาหาฉันช้าๆ จนทำให้ฉันก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว “เก่ง...แต่ยังเก่งไม่พอ” ร่างของฉันปลิวกระทบกับผนังตามแรงที่โดนเหวี่ยง แต่ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร ฉันได้แต่แสยะยิ้ม และควบคุมร่างกายของผู้หญิงคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง “งั้นลองบินให้ฉันดูหน่อยสิค่ะพี่สาว พี่เก่งไม่ใช่เหรอ” ร่างสูงเดินไปที่ระเบียงตามที่ฉันคิด แม้จะฝืน แต่มันก็คงฝืนไม่ได้ ฉันรู้ข้อนี้ดี “กระโดดลงไปสิค่ะ กระโดดลงไป” ฉันยิ้มอย่างร้ายกาจ บังคับทุกอย่างให้เป็นเหมือนที่ฉันคิด “แล้วฉันจะกลับมา...”ร่างสูงตกลงมาจากชั้นสอง ดิ่งลงพสุธาดังกระหึ่ม แต่เธอกลับไม่เป็นอะไรเลย...ลุกขึ้นมาพร้อมเดินจากไปในเงามืด มันทำให้ฉันหัวเสียที่สุด!!!
ฉันเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน เพื่อจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นและฆ่าเธอซะ!! แต่กลับมีผู้มีพระคุณขวางหน้าไว้
“ยุน จะไปไหนลูก?” หญิงสาวขวางหน้าฉันไว้และกุมมือฉันอย่างเป็นห่วง “หลีกไป ฉันจะออกไป ถอยไปซะ!!” ฉันตะคอกใส่เธออย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาสีดำน้ำตาลของฉัน แน่นอนมันจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด อุณหภูมิภายในแม้จะร้อนระอุ แต่หากได้สัมผัสผิวหนังจะรู้ได้ว่ามันเย็นเฉียบ “จะออกไปไหนลูก ดึกแล้วควรนอนได้แล้วนะ” เธอยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมฉันแต่มันไม่เป็นผลอะไรกับฉันในตอนนี้!!! “ออกไป!!!” ฉันตะคอกใส่เธอ ก่อนจะเหวี่ยงเธอออกไปให้พ้นทาง ไม่รับรู้ว่าเธอจะเจ็บปวดร้าวกายเพียงใด รู้เพียงแค่ว่าฉันต้องหาผู้หญิงชุดดำคนนั้นให้เจอ!!!!!
สิริรัตน์นาวดี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 มิ.ย. 2557, 18:29:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 มิ.ย. 2557, 18:29:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 695
| << สิ่งที่กำลังจะเกิด... |