นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 1
นางร้าย อ้อนรัก
ตอนที่ 1
ห้าโมงเศษเวลาหลังเลิกงาน หญิงชายวัยทำงานตลอดจนนิสิตนักศึกษาหรือประชาชนทั่วไปแข่งขันกันขึ้นรถเมล์เพื่อต้องการไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด บนรถเมล์ยูโรปรับอากาศมุ่งหน้าไปทางเคหะธนบุรี ผู้โดยสารชายคนหนึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อสีขาวแขนยาวผูกไทต์สีน้ำเงินกับกางเกงสแลคสีดำดูเหมือนพนักงานบริษัทเอกชนขณะส่งเงินให้กับกระเป๋ารถเมล์ตาชั้นเดียวที่บอกลักษณะว่ามีเชื้อสายจีนผสมโตขึ้นเป็นสองเท่าในทันทีมือขาวๆที่กำลังยื่นธนบัตรสีเขียวสองใบสั่นขึ้นอย่างประหลาด
“สะ สะๆๆสวย”
“ไม่ทราบว่าคุณจะลงป้ายไหนคะ”พนักงานเก็บเงินส่งยิ้มหวานให้
“เคหะธนครับ”
เขารับเงินทอนแต่สายตาไม่ได้มองเงินทอนแต่จับจ้องอยู่ที่หน้าเรียวรูปไข่ตาโตหวานรับกับคิ้วเรียวโค้งจมูกโด่งรับกับปากกระจับดูจิ้มลิ้มน่ารักที่สุด ร่างสูงระหงแม้จะอยู่ในชุดพนักงานเก็บค่าโดยสารเสื้อสีขาวกับกระโปรงสีน้ำเงินทำให้เธอดูเหมือนพริตตี้ที่แอบหยิบชุดพนักงานเก็บค่าโดยสารมาใส่
เขาขยี้ตา “กระเป๋ารถเมล์จริงๆเหรอนี่ หรือว่ารายการไหนจับดารามาปลอมตัวเป็นกระเป๋ารถเมล์” เขาตบหน้าตัวเองเบาๆ แต่พนักงานสาวก็เดินไปเก็บเงินผู้โดยสารอีกหลายคนจนเกือบจะถึงท้ายรถอยู่แล้ว
เขามองผู้โดยสารคนอื่นไม่ต่างจากเขาปกติชายหนุ่มทั้งหลายจะมองแต่นักเรียน นิสิต นักศึกษาสาวที่เดินขึ้นรถเมล์มาแต่ทว่าวันนี้ชายหนุ่มทั้งคันรถเลือกที่จะมองกระเป๋ารถเมล์สาวสวยเป็นตาเดียวกัน
สักพักหนึ่งเสียงผู้โดยสารหญิงร้องเอะอะโวยวายขึ้น จากนั้นก็มีเสียงตุบตับดังขึ้นชายวัยห้าสิบเศษล้มคว่ำไปกองที่พื้นโดยมีกระเป๋ารถเมล์สาวนั่งทับอยู่บนหลังเขา ร่างสูงระหงของพันธิตราหรือกระท้อนสาวน้อยวัยสะคราญนั่งทับเขาเอาไว้จากนั้นรวบแขนของสองข้างของชายแก่เอามาไคว้ไว้ที่หลัง
“ลุงก็อายุมากแล้วนะน่าจะเข้าวัดเข้าวามากกว่าจะมาทำแบบนี้ น้องเขาเห็นไอ้หนอนน้อยของลุงคงฝันร้ายไปอีกนาน”
รถเมล์จอดสนิทพนักงานขับรถวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้โดยสารภายในรถ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอหนูกระท้อน”
“ก็ตาลุงคนนี้สิคะ โรคจิต” กระท้อนเน้นเสียง “โชว์ของลับให้น้องนักเรียนพยาบาลดู” กระท้อนชี้ไปที่นักเรียนพยาบาลคนหนึ่งที่ปิดหน้าปิดตาร้องไห้เพราะได้เห็นของที่ไม่น่าจะเห็นเข้า
“อีกแล้ว เบื่อจริงไอ้พวกโรคจิตเมื่อไหร่มันจะหมดสักที ดีล่ะจับมันส่งตำรวจไปเลย” จากนั้นพนักงานขับรถก็หาเชือกเส้นใหญ่มามัดมือตาเฒ่าโรคจิตก่อนจะส่งให้ตำรวจ
+++++++++++++++++++
“โอ๊ย! เหนื่อยจังเลยค่ะแม่ขา หิวๆๆๆๆไส้จะขาดแล้วมีอะไรกินบ้างคะ” เสียงเจื้อยแจ้วมาก่อนตัวอย่างนี้เสมอเป็นเรื่องปกติของกระท้อนและเป็นความเคยชินของคุณยุวดี
“เป็นยังไงล่ะทำวิทยานิพนธ์เรื่องอะไรก็ไม่ทำ ดีสมน้ำหน้า” คนเป็นแม่ไม่เห็นด้วยที่กระท้อนไปสมัครเป็นกระเป๋ารถเมล์
“แหม..คุณแม่ขากรณีศึกษาชีวิตกระเป๋ารถเมล์หญิง หนูว่าไม่ค่อยมีใครเขาทำกันดีนี่คะ”
“จ้ะ...แม่ชอบของแปลก แล้วมันต้องลงลึกให้รู้ชัดรู้จริงถึงขนาดต้องลงทุนไปเป็นกระเป๋ารถเมล์เองเชียวเหรอ”
“แน่นอนค่ะแม่ขา เราต้องคลุกคลีกับพวกเขาถึงจะได้ข้อมูลที่แท้จริง” กระท้อนกำลังศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสตรีศึกษาจากมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังของประเทศ
“ดีนะยัยกระท้อนที่เราไม่ได้ทำวิทยานิพนธ์ เกี่ยวกับชีวิตสาวไซด์ไลน์หรือไม่ก็หญิงขายบริการ ”
“ที่จริงตอนแรกหนูก็คิดจะทำค่ะแม่ แต่ว่าเพื่อนสิคะชิงตัดหน้าไปก่อน” กระท้อนหัวเราะอารมณ์ดีทำหน้าแอบเสียดายขณะหยิบขนมปุยฝ้ายฝีมือแม่ส่งเข้าปาก
“แม่จะหัวใจวาย แล้วเพื่อนแกไม่ต้องลงไปหาข้อมูลเชิงลึกเข้าไปอยู่ในสถานบริการด้วยเหรอ”
กระท้อนพยักหน้า
“อะไรกัน มันต้องทำถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ”คนเป็นแม่เสียงสูงทำตาโต
“น้ำค่ะแม่น้ำหนูขอน้ำ..แค่กๆๆ” ขนมปุยฝ้ายติดคอกระท้อนเพราะรีบร้อนกินไปหน่อย
คุณยุวดีรีบหยิบขวดน้ำให้ลูกสาว กระท้อนกระดกขึ้นทันทีโดยไม่ทันได้เทใส่แก้ว
“ตายแล้ว...ยัยกระท้อนกินอะไรมูมมามแบบนี้”
กระท้อนวางขวดน้ำลงพร้อมขนมในมืออีกข้าง “ติดคอเกือบตาย”
“ก็ใครใช้ให้อัดมันเข้าไปล่ะ แทนที่จะค่อยๆกินดีๆแบบชาวบ้านเขา”
“ก็วันนี้หนูพกเงินไปไม่ถึงร้อย แทบจะกลับมาไม่ถึงบ้าน หิวไส้แทบขาด”
“ทำไมล่ะลูกลืมกระเป๋าสตางค์เหรอ ทำไมไม่โทรมาให้คุณพ่อขับรถเอาไปให้”
“เปล่าค่ะแม่ หนูไม่ได้ลืมหนูแค่อยากรู้ว่าเงินจำนวนแค่นี้พวกเขาใช้กันพอได้อย่างไรในแต่ละวัน”
“แล้วพอไหมล่ะ”
“พวกเขาคงพอแต่สำหรับหนูมันไม่พอ ชีวิตพวกเขาลำบากมาเลยนะคะเชื่อไหมปลาทูเค็มตัวนึงเขาก็ล้อมวงกินข้าวกันได้ตั้งสองสามคน”
“ถ้าเป็นลูกปลาตัวเดียวกินคนเดียวก็แทบไม่พอแล้วใช่ไหม”
“โธ่ แม่ก็ตอนนี้หนูไม่ได้กินจุเหมือนตอนเด็กสักหน่อย ดูสิคะออกจะผอมเพรียวอย่างกับนางแบบ” กระท้อนยืนขึ้นหมุนตัวแล้วทำทีโพสท่ายังกับนางแบบ
คุณยุวดีมองไปส่ายหน้าไป “คุยกับลูกแล้วแม่ปวดหัว เดี๋ยวแม่จะไปตักแกงมาให้แต่เราไปอาบน้ำก่อนเถอะเนื้อตัวมอมแมมเหลือเกิน”
“กินก่อนไม่ได้เหรอคะ หนูหิว” กระท้อนอ้อนเสียงหวาน
“อาบน้ำก่อน” คุณยุวดีทำเสียงดุ
“กินก่อนเถอะค่ะ” กระท้อนต่อรอง
“ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องกิน”
“อาบก็อาบ อาบแล้วค่อยกินก็ได้” กระท้อนหยิบกระเป๋าสะพายและวิ่งตึงๆขึ้นไปบนบ้าน
“ยัยลูกคนนี้วิ่งยังกระม้าดีดกระโหลก” คุณยุวดีมองตามร่างบางและหัวเราะเบาๆ กระท้อนเปลี่ยนไปมากจากเด็กอ้วนจ้ำม่ำสุดแสนจะกินเก่ง โตขึ้นมาเป็นสาวสวยรูปร่างโปร่งบางเหมือนพี่สาวถึงจะยังกินเก่งอยู่แต่กระท้อนกลับไม่อ้วน
“จะมีใครมาขอไหมลูกสาวคนนี้”
กระท้อนเป็นคนสวยมากในสายตาคนเป็นแม่แต่ความแสบซ่าร้ายกาจของกระท้อนต่างหากที่คุณยุวดีกลัวว่าลูกสาวจะไม่มีใครมาแจกขนมจีบ ซึ่งที่จริงแล้วคนเป็นแม่ไม่รู้ว่าหากกระท้อนแจกบัตรคิวคงมีหนุ่มเป็นร้อยรายที่รอรับบัตรคิวเพียงแต่ว่ากระท้อนไม่ให้ความสนิทกับผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษน้องจากนาวี ++++++++++++++++++++++++++
“อะไรกันครับพี่นรินพายไข่หายตัวไปเหรอครับ”
“ใช่แล้วพี่ให้คนออกตามหาแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม เจอ ตอนนี้พี่กลุ้มใจมากไม่รู้พายไข่จะเป็นยังไงบ้างพี่ไม่น่าไปขัดใจแกเลย” นรินปวดหัวเมื่อรู้ว่าน้องสาวคนเล็กหายไปแต่ตัวเขาเองก็อยู่ที่เมืองนอกเพื่อติดต่อธุระกิจนัดสำคัญทำให้ยังไม่สามารถเดินทางกลับมาได้
“ไม่หรอกครับพี่ พายไข่ติดนิสัยเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กมันไม่ใช่ความผิดของพี่นริน”
“แล้วจะทำยังไงกันดี”
“ผมจะไปตามพายไข่เองครับ”
“แล้วงานของนายล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับพี่นรินไม่ต้องห่วง ยังไงเรื่องพายไข่ก็เป็นเรื่องสำคัญกว่า”
“ขอบใจนายมากนะเคน ถ้าเสร็จงานที่เมืองนอกแล้วพี่จะรีบเดินทางกลับ”
“ครับพี่ได้เรื่องอย่างไรผมจะแจ้งข่าวให้ทราบเป็นระยะๆ”
เคน นราธร ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปีเขาเป็นน้องชายของนรินและเป็นพี่ชายของพายไข่ปัจจุบันเขาทำงานหลายด้านไม่ว่าจะเป็นการแบ่งเวลาเปิดแกลอรี่ที่เขารัก งานศิลปะที่เขาได้เรียนมาและรักมันมาก หรือแม้เป็นผู้บริหาโรงงานผลไม้กระป๋องแปรรูปที่จังหวัดจันทบุรีซึ่งพี่ชายได้ขยายโรงงานไปตั้งที่นั่นและส่งนราธรไปดูแลไม่มีใครอยากจะเชื่อว่าพ่อหนุ่มศิลปินจะมีความสามารถในการบริหารโรงงานให้มีผลกำไรอย่างต่อเนื่องแต่เขาก็ทำมันได้
++++++++++++++++++++++
หญิงสาวสวยแต่งตัวเหมือนสาวเกาหลีกำลังยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งด้วยท่าทางเครียด
“ไม่นะคะนาวา พายไข่ไม่กลับพายไข่จะอยู่กับคุณที่นี่”
“ไม่ได้นะครับอย่าดื้อสิครับพายไข่”
นาวาไม่คิดว่าการที่เขาพลาดท่าให้พายไข่เพียงครั้งเดียวจะนำมาซึ่งเรื่องราวชวนปวดหัว
“พายไข่ คุณก็รู้ว่าตอนนี้ผมยังไม่พร้อม”
“ไม่พร้อมหรือว่าจะไม่รับผิดชอบค่ะ”
“ขอเวลาให้ผมหน่อยได้ไหม”
“ไม่ได้ค่ะ พายไข่จะย้ายมาอยู่ที่คอนโดของคุณวันนี้และเดี๋ยวนี้” หญิงสาวดันร่างของนาวีที่ยืนขวางประตูจากนั้นแทรกร่างเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว”
“พายไข่! ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ”
นาวีรู้จักกับพายไข่เพราะเธอเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อน ในงานปาร์ตี้ที่ถูกจัดขึ้นที่ผับแห่งหนึ่งพายไข่ชอบนาวีตั้งแต่แรกเห็นคืนนั้นนาวีเมามากพายไข่อาสาขับรถไปส่งเขาพยายามบ่ายเบี่ยงแต่พายไข่อ้างว่าเธอจะผ่านไปทางนั้นพอดีนาวีจำอะไรไม่ได้ว่าต่อจากนั้นเกิดอะไรขึ้น แต่รุ่งเช้าพายไข่ก็นอนอยู่บนเตียงของเขา
เสียงเอะอะทำให้กระท้อนแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องเพื่อนสนิท วันนี้นาวีบอกว่าจะไปช่วยกระท้อนลงภาคสนามแจกแบบสอบถาม
เมื่อสาวหุ่นบางหน้าสวยในชุดกางเกงยีนตัวเก่งกับเสื้อกล้ามรัดรูปโชว์หุ่นหยุดยืนตรงหน้าห้องของเพื่อนชายคนสนิท
“นาวีเกิดอะไรขึ้นเหรอ” กระท้อนถามไปแต่ไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องแม้ว่าประตูจะเปิดอยู่เป็นเพราะเธอได้ยินเสียงผู้หญิงดังออกมา
“แย่แล้วกระท้อนมาแล้วด้วยสิจะทำไงดี” นาวีมีสีหน้าเครียดเขาแอบรักเพื่อนของตัวเองมานานถึงไม่ยอมคบหากับผู้หญิงคนไหน หวังว่าสักวันจะได้สารภาพความจริงกับกระท้อน แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อพายไข่เข้ามาแทรกในชีวิตของเขา
“เสียงผู้หญิงที่ไหนคะ” พายไข่ถาม เธอดูวางอำนาจ
“เพื่อนของผมเอง”
“ผู้หญิงเนี่ยนะอย่ามาหลอกพายไข่เลย ขอดูหน้านังหน้าด้านหน่อยสิบุกมาหาผู้ชายถึงห้อง ไร้ยางอาย”
“คุณกำลังว่าตัวเอง หรือว่าเพื่อนผม” นาวีย้อนถามเขาไม่ชอบนิสัยเอาแต่ใจของพายไข่สักนิด ไม่ชอบอะไรในตัวเธอเลยยกเว้นหน้าตาที่สะสวยที่คงปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงสวย แต่หากไม่เกิดเรื่องคืนนั้นเขาจะไม่ข้องเกี่ยวกับผู้หญิงขี้วีนคนนี้เด็ดขาด
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นาวียกมือขึ้นอุดหู และมองพายไข่อย่างสมเพชกับท่าทางเต้นเร่าๆอย่างกับเด็กสามขวบ
“เกิดอะไรขึ้น” กระท้อนวิ่งเข้าไปในห้องเพราะได้ยินเสียงกรี๊ด
“เฮ้ย ยัยพายไข่เน่า!” กระท้อนตกใจเมื่อเข้ามาในห้องนาวีพบกับยัยพายไข่คู่อริของเธอยัยคนนี้เป็นน้องสาวของพี่นรินมีบ้านอยู่ที่กาญจนบุรี พี่ชายของเธอเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่และมีไร่สับปะรดติดกับไร่ของพี่เขยเธอ
“ยัยกระท้อนยักษ์ เธอมาทำอะไรที่นี่” พายไข่ก็ตกใจที่เธอพบกระท้อนที่นี่ สาเหตุที่พายไข่เรียกกระท้อนว่ากระท้อนยักษ์เพราะตั้งแต่เด็กเธอมักเห็นกระท้อนไปที่ไร่รับอรุณบ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงปิดเทอมและยัยกระท้อนคนนี้วันๆก็จะหาเก็บนั่นเก็บนี่ส่งเข้าปากเสมอ พายไข่ไม่ชอบกระท้อนมาตั้งแต่เด็กเคยปะทะคารมกันบ่อยๆ จนตอนโตเจอกันทีไรก็เหมือนน้ำมันกับเชื้อเพลิง
“รู้จักกันด้วยเหรอครับ”นาวีมองสองสาวสลับกัน
“ใช่” ทั้งสองสาวตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“แกมาทำอะไรห้องแฟนฉันนังกระท้อนยักษ์”พายไข่จีบปากจีบคอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“แฟน! แน่ใจเหรอนาวีที่นายจะเอายัยไข่เน่ามาทำแฟน”
กระท้อนรู้กิตติศัพท์ความเละเทะของยัยพายไข่เป็นอย่างดี แม่นี่ไม่ได้ทำตัวให้สมเป็นคุณหนูลูกผู้ดีอย่างหน้าตาหรือชาติตระกูล
“ไม่มันไม่ใช่อย่างนั้นกระท้อน ผมกับเธอไม่ใช่...” จะปฏิเสธนาวีก็พูดไม่เต็มปากเพราะดันไปมีอะไรกับเธอเข้า
“ไม่ใช่แฟนแต่ฉันเป็นเมียนาวีเข้าใจไว้เสียด้วย” พายไข่ทำหน้าเย่อหยิ่งเหมือนที่เคยทำทุกครั้งเมื่อพบกระท้อน
“นาวีถ้าเธอได้ยัยพายไข่เน่าเป็นเมียรับรองชาตินี้ซวยทั้งชาติ” กระท้อนไหวไหล่
“จะมากไปแล้วนะอีนังกระท้อนยักษ์ อยากชิมรสมือฉันอีกใช่ไหม” พายไข่เงื้อมือจะตบกระท้อน
“อย่าครับ อย่าทำแบบนี้ในห้องของผม”นาวีจับแขนพายไข่เอาไว้
“อย่าบอกนะว่าเธอหนีออกจากบ้านมาอยู่กับผู้ชาย” กระท้อนปรายตามองกระเป๋าเดินทางของพายไข่
“แล้วเรื่องอะไรของเธอ”พายไข่โต้กลับ
“พี่นรินรู้ไหมเนี่ยว่าน้องสาวหนีตามผู้ชาย” กระท้อนโต้
“แล้วจะมาสะเออะอะไรกับเรื่องของฉัน”
“ขอตัวเดี๋ยว” กระท้อนลากแขนนาวีออกมานอกห้อง
“นาวีบอกมาสิเธอไปรู้จักกับยัยพายไข่เน่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ยัยนี้แสบสุดๆ ” เป็นเพราะกระท้อนรู้ไส้รู้พุงพายไข่ดีจึงไม่อยากให้เพื่อนรักต้องตกหลุมพรางมีบางอย่างที่กระท้อนคิดว่าไม่ชอบมาพากล
นาวีจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กระท้อนฟังและปรึกษาว่าควรจะทำยังไงดี
“แย่แล้ว ถ้าเป็นแบบที่นาวีบอกเรา นายโดนยัยนี่จับแล้วล่ะ”
“หมายความว่ายังไงกระท้อนเราก็ไม่ได้รวยอะไรทำไมพายไข่ต้องทำแบบนั้น”
“ก็ยัยนั่นตั้งท้องอ่อนๆอยู่นะสิ” กระท้อนรีบปิดปากแต่ไม่ทันแล้วเรื่องนี้เธอรู้จากพี่พลอยตอนไปเยี่ยมเมื่อเดือนที่แล้ว
“หมายความว่า” นาวีเริ่มคิดคืนนั้นทำไมเขาจำอะไรไม่ได้เลยบางทีอาจจะจริง
“เราควรจะทำยังไงดี” นาวีขอคำปรึกษา
“ไม่รัก ไม่ชอบ ใช่ไหม”
“แน่นอนเจอกันแค่ครั้งเดียวเท่านั้นจากนั้นพายไข่ก็จิกเราไม่ปล่อย ใครจะไปรักลงอีกอย่างเรามีคนที่เราชอบอยู่แล้ว” นาวีสื่อบางอย่างมาที่กระท้อนแต่กระท้อนไม่ได้รับรู้เลย
“เออดี....เอาอย่างนี้นังพายไข่มันร้ายนักไปมั่วกับใครแล้วหาพ่อไม่ได้ จะมาโบ้ยกันชัดๆ”
กระท้อนลากนาวีเข้าไปในห้องจากนั้นก็ตรงไปที่กระเป๋าเดินทางของพายไข่
“แกจะทำอะไรนังกระท้อน” พายไข่แหวใส่
“จับไปโยนทิ้ง”
“ไม่ได้นะฉันจะอยู่ที่นี่”
“จะอยู่ได้ไงในเมื่อฉัน แฟนของนาวีไม่ยอมให้แกอยู่”
“แฟน! อะไรกัน”
“นังพายไข่ ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลยนะที่มาแอบงาบแฟนฉัน แต่ครั้งเดียวฉันคิดว่าทำทาน”
กระท้อนชี้ไปที่ประตู “รู้จักไหมนั่นอะไร”
“ประตู”
“จะเดินออกไปดีๆ หรือว่าจะให้ฉันโยนเธออกไป”
“ไม่นะ ไม่นาวีขาช่วยพายไข่ด้วย” พายไข่พยายามออดอ้อนขอความสงสาร เพราะนาวีดูเป็นไก่อ่อนในบรรดาผู้ชายทั้งหมดที่เธอเคยพบมันไม่ยากที่จะให้เขากลายเป็นพ่อของลูกเธอหากนังกระท้อนยักษ์ไม่มายุ่ง
“เอ่อ...”นาวีไม่รู้จะทำยังไงเขายังยืนนงงๆ
“นาวีคุณจะเลือกใครระหว่ากระท้อนกับนางพายไข่เน่า” กระท้อนหันมาขยิบตาให้กับเพื่อน
“ผมเหรอ เอ่อ..ผมต้องเลือกคุณอยู่แล้วกระท้อน”
“ดีล่ะ ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมออกไปได้แล้วมานี่” กระท้อนดึงพายไข่ให้ออกไปจากห้อง “ถ้าฉันไม่เห็นว่าเธอท้องฉันจะจับเธอโยนออกไปวันหลังอย่าใช้วิธีสกปรกกับแฟนฉันอีก” กระท้อนปิดประตูดังปัง แต่ก็ยังได้ยินเสียงพายไข่กรี๊ดลั่นและทุบประตู
กระท้อนพิงประตูหอบแห่กๆ “เจอยัยนี่ทีไหร่เหนื่อยทุกที”
นาวียิ้มเขาดีใจคิดเข้าข้างตัวเองว่าส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะกระท้อนมีใจให้เขาก็ได้เธอคงจะหึงหวงเขาอยู่ลึกๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 1
ห้าโมงเศษเวลาหลังเลิกงาน หญิงชายวัยทำงานตลอดจนนิสิตนักศึกษาหรือประชาชนทั่วไปแข่งขันกันขึ้นรถเมล์เพื่อต้องการไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด บนรถเมล์ยูโรปรับอากาศมุ่งหน้าไปทางเคหะธนบุรี ผู้โดยสารชายคนหนึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อสีขาวแขนยาวผูกไทต์สีน้ำเงินกับกางเกงสแลคสีดำดูเหมือนพนักงานบริษัทเอกชนขณะส่งเงินให้กับกระเป๋ารถเมล์ตาชั้นเดียวที่บอกลักษณะว่ามีเชื้อสายจีนผสมโตขึ้นเป็นสองเท่าในทันทีมือขาวๆที่กำลังยื่นธนบัตรสีเขียวสองใบสั่นขึ้นอย่างประหลาด
“สะ สะๆๆสวย”
“ไม่ทราบว่าคุณจะลงป้ายไหนคะ”พนักงานเก็บเงินส่งยิ้มหวานให้
“เคหะธนครับ”
เขารับเงินทอนแต่สายตาไม่ได้มองเงินทอนแต่จับจ้องอยู่ที่หน้าเรียวรูปไข่ตาโตหวานรับกับคิ้วเรียวโค้งจมูกโด่งรับกับปากกระจับดูจิ้มลิ้มน่ารักที่สุด ร่างสูงระหงแม้จะอยู่ในชุดพนักงานเก็บค่าโดยสารเสื้อสีขาวกับกระโปรงสีน้ำเงินทำให้เธอดูเหมือนพริตตี้ที่แอบหยิบชุดพนักงานเก็บค่าโดยสารมาใส่
เขาขยี้ตา “กระเป๋ารถเมล์จริงๆเหรอนี่ หรือว่ารายการไหนจับดารามาปลอมตัวเป็นกระเป๋ารถเมล์” เขาตบหน้าตัวเองเบาๆ แต่พนักงานสาวก็เดินไปเก็บเงินผู้โดยสารอีกหลายคนจนเกือบจะถึงท้ายรถอยู่แล้ว
เขามองผู้โดยสารคนอื่นไม่ต่างจากเขาปกติชายหนุ่มทั้งหลายจะมองแต่นักเรียน นิสิต นักศึกษาสาวที่เดินขึ้นรถเมล์มาแต่ทว่าวันนี้ชายหนุ่มทั้งคันรถเลือกที่จะมองกระเป๋ารถเมล์สาวสวยเป็นตาเดียวกัน
สักพักหนึ่งเสียงผู้โดยสารหญิงร้องเอะอะโวยวายขึ้น จากนั้นก็มีเสียงตุบตับดังขึ้นชายวัยห้าสิบเศษล้มคว่ำไปกองที่พื้นโดยมีกระเป๋ารถเมล์สาวนั่งทับอยู่บนหลังเขา ร่างสูงระหงของพันธิตราหรือกระท้อนสาวน้อยวัยสะคราญนั่งทับเขาเอาไว้จากนั้นรวบแขนของสองข้างของชายแก่เอามาไคว้ไว้ที่หลัง
“ลุงก็อายุมากแล้วนะน่าจะเข้าวัดเข้าวามากกว่าจะมาทำแบบนี้ น้องเขาเห็นไอ้หนอนน้อยของลุงคงฝันร้ายไปอีกนาน”
รถเมล์จอดสนิทพนักงานขับรถวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้โดยสารภายในรถ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอหนูกระท้อน”
“ก็ตาลุงคนนี้สิคะ โรคจิต” กระท้อนเน้นเสียง “โชว์ของลับให้น้องนักเรียนพยาบาลดู” กระท้อนชี้ไปที่นักเรียนพยาบาลคนหนึ่งที่ปิดหน้าปิดตาร้องไห้เพราะได้เห็นของที่ไม่น่าจะเห็นเข้า
“อีกแล้ว เบื่อจริงไอ้พวกโรคจิตเมื่อไหร่มันจะหมดสักที ดีล่ะจับมันส่งตำรวจไปเลย” จากนั้นพนักงานขับรถก็หาเชือกเส้นใหญ่มามัดมือตาเฒ่าโรคจิตก่อนจะส่งให้ตำรวจ
+++++++++++++++++++
“โอ๊ย! เหนื่อยจังเลยค่ะแม่ขา หิวๆๆๆๆไส้จะขาดแล้วมีอะไรกินบ้างคะ” เสียงเจื้อยแจ้วมาก่อนตัวอย่างนี้เสมอเป็นเรื่องปกติของกระท้อนและเป็นความเคยชินของคุณยุวดี
“เป็นยังไงล่ะทำวิทยานิพนธ์เรื่องอะไรก็ไม่ทำ ดีสมน้ำหน้า” คนเป็นแม่ไม่เห็นด้วยที่กระท้อนไปสมัครเป็นกระเป๋ารถเมล์
“แหม..คุณแม่ขากรณีศึกษาชีวิตกระเป๋ารถเมล์หญิง หนูว่าไม่ค่อยมีใครเขาทำกันดีนี่คะ”
“จ้ะ...แม่ชอบของแปลก แล้วมันต้องลงลึกให้รู้ชัดรู้จริงถึงขนาดต้องลงทุนไปเป็นกระเป๋ารถเมล์เองเชียวเหรอ”
“แน่นอนค่ะแม่ขา เราต้องคลุกคลีกับพวกเขาถึงจะได้ข้อมูลที่แท้จริง” กระท้อนกำลังศึกษาหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสตรีศึกษาจากมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังของประเทศ
“ดีนะยัยกระท้อนที่เราไม่ได้ทำวิทยานิพนธ์ เกี่ยวกับชีวิตสาวไซด์ไลน์หรือไม่ก็หญิงขายบริการ ”
“ที่จริงตอนแรกหนูก็คิดจะทำค่ะแม่ แต่ว่าเพื่อนสิคะชิงตัดหน้าไปก่อน” กระท้อนหัวเราะอารมณ์ดีทำหน้าแอบเสียดายขณะหยิบขนมปุยฝ้ายฝีมือแม่ส่งเข้าปาก
“แม่จะหัวใจวาย แล้วเพื่อนแกไม่ต้องลงไปหาข้อมูลเชิงลึกเข้าไปอยู่ในสถานบริการด้วยเหรอ”
กระท้อนพยักหน้า
“อะไรกัน มันต้องทำถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ”คนเป็นแม่เสียงสูงทำตาโต
“น้ำค่ะแม่น้ำหนูขอน้ำ..แค่กๆๆ” ขนมปุยฝ้ายติดคอกระท้อนเพราะรีบร้อนกินไปหน่อย
คุณยุวดีรีบหยิบขวดน้ำให้ลูกสาว กระท้อนกระดกขึ้นทันทีโดยไม่ทันได้เทใส่แก้ว
“ตายแล้ว...ยัยกระท้อนกินอะไรมูมมามแบบนี้”
กระท้อนวางขวดน้ำลงพร้อมขนมในมืออีกข้าง “ติดคอเกือบตาย”
“ก็ใครใช้ให้อัดมันเข้าไปล่ะ แทนที่จะค่อยๆกินดีๆแบบชาวบ้านเขา”
“ก็วันนี้หนูพกเงินไปไม่ถึงร้อย แทบจะกลับมาไม่ถึงบ้าน หิวไส้แทบขาด”
“ทำไมล่ะลูกลืมกระเป๋าสตางค์เหรอ ทำไมไม่โทรมาให้คุณพ่อขับรถเอาไปให้”
“เปล่าค่ะแม่ หนูไม่ได้ลืมหนูแค่อยากรู้ว่าเงินจำนวนแค่นี้พวกเขาใช้กันพอได้อย่างไรในแต่ละวัน”
“แล้วพอไหมล่ะ”
“พวกเขาคงพอแต่สำหรับหนูมันไม่พอ ชีวิตพวกเขาลำบากมาเลยนะคะเชื่อไหมปลาทูเค็มตัวนึงเขาก็ล้อมวงกินข้าวกันได้ตั้งสองสามคน”
“ถ้าเป็นลูกปลาตัวเดียวกินคนเดียวก็แทบไม่พอแล้วใช่ไหม”
“โธ่ แม่ก็ตอนนี้หนูไม่ได้กินจุเหมือนตอนเด็กสักหน่อย ดูสิคะออกจะผอมเพรียวอย่างกับนางแบบ” กระท้อนยืนขึ้นหมุนตัวแล้วทำทีโพสท่ายังกับนางแบบ
คุณยุวดีมองไปส่ายหน้าไป “คุยกับลูกแล้วแม่ปวดหัว เดี๋ยวแม่จะไปตักแกงมาให้แต่เราไปอาบน้ำก่อนเถอะเนื้อตัวมอมแมมเหลือเกิน”
“กินก่อนไม่ได้เหรอคะ หนูหิว” กระท้อนอ้อนเสียงหวาน
“อาบน้ำก่อน” คุณยุวดีทำเสียงดุ
“กินก่อนเถอะค่ะ” กระท้อนต่อรอง
“ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องกิน”
“อาบก็อาบ อาบแล้วค่อยกินก็ได้” กระท้อนหยิบกระเป๋าสะพายและวิ่งตึงๆขึ้นไปบนบ้าน
“ยัยลูกคนนี้วิ่งยังกระม้าดีดกระโหลก” คุณยุวดีมองตามร่างบางและหัวเราะเบาๆ กระท้อนเปลี่ยนไปมากจากเด็กอ้วนจ้ำม่ำสุดแสนจะกินเก่ง โตขึ้นมาเป็นสาวสวยรูปร่างโปร่งบางเหมือนพี่สาวถึงจะยังกินเก่งอยู่แต่กระท้อนกลับไม่อ้วน
“จะมีใครมาขอไหมลูกสาวคนนี้”
กระท้อนเป็นคนสวยมากในสายตาคนเป็นแม่แต่ความแสบซ่าร้ายกาจของกระท้อนต่างหากที่คุณยุวดีกลัวว่าลูกสาวจะไม่มีใครมาแจกขนมจีบ ซึ่งที่จริงแล้วคนเป็นแม่ไม่รู้ว่าหากกระท้อนแจกบัตรคิวคงมีหนุ่มเป็นร้อยรายที่รอรับบัตรคิวเพียงแต่ว่ากระท้อนไม่ให้ความสนิทกับผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษน้องจากนาวี ++++++++++++++++++++++++++
“อะไรกันครับพี่นรินพายไข่หายตัวไปเหรอครับ”
“ใช่แล้วพี่ให้คนออกตามหาแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม เจอ ตอนนี้พี่กลุ้มใจมากไม่รู้พายไข่จะเป็นยังไงบ้างพี่ไม่น่าไปขัดใจแกเลย” นรินปวดหัวเมื่อรู้ว่าน้องสาวคนเล็กหายไปแต่ตัวเขาเองก็อยู่ที่เมืองนอกเพื่อติดต่อธุระกิจนัดสำคัญทำให้ยังไม่สามารถเดินทางกลับมาได้
“ไม่หรอกครับพี่ พายไข่ติดนิสัยเอาแต่ใจมาตั้งแต่เด็กมันไม่ใช่ความผิดของพี่นริน”
“แล้วจะทำยังไงกันดี”
“ผมจะไปตามพายไข่เองครับ”
“แล้วงานของนายล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับพี่นรินไม่ต้องห่วง ยังไงเรื่องพายไข่ก็เป็นเรื่องสำคัญกว่า”
“ขอบใจนายมากนะเคน ถ้าเสร็จงานที่เมืองนอกแล้วพี่จะรีบเดินทางกลับ”
“ครับพี่ได้เรื่องอย่างไรผมจะแจ้งข่าวให้ทราบเป็นระยะๆ”
เคน นราธร ชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปีเขาเป็นน้องชายของนรินและเป็นพี่ชายของพายไข่ปัจจุบันเขาทำงานหลายด้านไม่ว่าจะเป็นการแบ่งเวลาเปิดแกลอรี่ที่เขารัก งานศิลปะที่เขาได้เรียนมาและรักมันมาก หรือแม้เป็นผู้บริหาโรงงานผลไม้กระป๋องแปรรูปที่จังหวัดจันทบุรีซึ่งพี่ชายได้ขยายโรงงานไปตั้งที่นั่นและส่งนราธรไปดูแลไม่มีใครอยากจะเชื่อว่าพ่อหนุ่มศิลปินจะมีความสามารถในการบริหารโรงงานให้มีผลกำไรอย่างต่อเนื่องแต่เขาก็ทำมันได้
++++++++++++++++++++++
หญิงสาวสวยแต่งตัวเหมือนสาวเกาหลีกำลังยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งด้วยท่าทางเครียด
“ไม่นะคะนาวา พายไข่ไม่กลับพายไข่จะอยู่กับคุณที่นี่”
“ไม่ได้นะครับอย่าดื้อสิครับพายไข่”
นาวาไม่คิดว่าการที่เขาพลาดท่าให้พายไข่เพียงครั้งเดียวจะนำมาซึ่งเรื่องราวชวนปวดหัว
“พายไข่ คุณก็รู้ว่าตอนนี้ผมยังไม่พร้อม”
“ไม่พร้อมหรือว่าจะไม่รับผิดชอบค่ะ”
“ขอเวลาให้ผมหน่อยได้ไหม”
“ไม่ได้ค่ะ พายไข่จะย้ายมาอยู่ที่คอนโดของคุณวันนี้และเดี๋ยวนี้” หญิงสาวดันร่างของนาวีที่ยืนขวางประตูจากนั้นแทรกร่างเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว”
“พายไข่! ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ”
นาวีรู้จักกับพายไข่เพราะเธอเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อน ในงานปาร์ตี้ที่ถูกจัดขึ้นที่ผับแห่งหนึ่งพายไข่ชอบนาวีตั้งแต่แรกเห็นคืนนั้นนาวีเมามากพายไข่อาสาขับรถไปส่งเขาพยายามบ่ายเบี่ยงแต่พายไข่อ้างว่าเธอจะผ่านไปทางนั้นพอดีนาวีจำอะไรไม่ได้ว่าต่อจากนั้นเกิดอะไรขึ้น แต่รุ่งเช้าพายไข่ก็นอนอยู่บนเตียงของเขา
เสียงเอะอะทำให้กระท้อนแปลกใจเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องเพื่อนสนิท วันนี้นาวีบอกว่าจะไปช่วยกระท้อนลงภาคสนามแจกแบบสอบถาม
เมื่อสาวหุ่นบางหน้าสวยในชุดกางเกงยีนตัวเก่งกับเสื้อกล้ามรัดรูปโชว์หุ่นหยุดยืนตรงหน้าห้องของเพื่อนชายคนสนิท
“นาวีเกิดอะไรขึ้นเหรอ” กระท้อนถามไปแต่ไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องแม้ว่าประตูจะเปิดอยู่เป็นเพราะเธอได้ยินเสียงผู้หญิงดังออกมา
“แย่แล้วกระท้อนมาแล้วด้วยสิจะทำไงดี” นาวีมีสีหน้าเครียดเขาแอบรักเพื่อนของตัวเองมานานถึงไม่ยอมคบหากับผู้หญิงคนไหน หวังว่าสักวันจะได้สารภาพความจริงกับกระท้อน แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อพายไข่เข้ามาแทรกในชีวิตของเขา
“เสียงผู้หญิงที่ไหนคะ” พายไข่ถาม เธอดูวางอำนาจ
“เพื่อนของผมเอง”
“ผู้หญิงเนี่ยนะอย่ามาหลอกพายไข่เลย ขอดูหน้านังหน้าด้านหน่อยสิบุกมาหาผู้ชายถึงห้อง ไร้ยางอาย”
“คุณกำลังว่าตัวเอง หรือว่าเพื่อนผม” นาวีย้อนถามเขาไม่ชอบนิสัยเอาแต่ใจของพายไข่สักนิด ไม่ชอบอะไรในตัวเธอเลยยกเว้นหน้าตาที่สะสวยที่คงปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้ชายทุกคนชอบผู้หญิงสวย แต่หากไม่เกิดเรื่องคืนนั้นเขาจะไม่ข้องเกี่ยวกับผู้หญิงขี้วีนคนนี้เด็ดขาด
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นาวียกมือขึ้นอุดหู และมองพายไข่อย่างสมเพชกับท่าทางเต้นเร่าๆอย่างกับเด็กสามขวบ
“เกิดอะไรขึ้น” กระท้อนวิ่งเข้าไปในห้องเพราะได้ยินเสียงกรี๊ด
“เฮ้ย ยัยพายไข่เน่า!” กระท้อนตกใจเมื่อเข้ามาในห้องนาวีพบกับยัยพายไข่คู่อริของเธอยัยคนนี้เป็นน้องสาวของพี่นรินมีบ้านอยู่ที่กาญจนบุรี พี่ชายของเธอเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่และมีไร่สับปะรดติดกับไร่ของพี่เขยเธอ
“ยัยกระท้อนยักษ์ เธอมาทำอะไรที่นี่” พายไข่ก็ตกใจที่เธอพบกระท้อนที่นี่ สาเหตุที่พายไข่เรียกกระท้อนว่ากระท้อนยักษ์เพราะตั้งแต่เด็กเธอมักเห็นกระท้อนไปที่ไร่รับอรุณบ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงปิดเทอมและยัยกระท้อนคนนี้วันๆก็จะหาเก็บนั่นเก็บนี่ส่งเข้าปากเสมอ พายไข่ไม่ชอบกระท้อนมาตั้งแต่เด็กเคยปะทะคารมกันบ่อยๆ จนตอนโตเจอกันทีไรก็เหมือนน้ำมันกับเชื้อเพลิง
“รู้จักกันด้วยเหรอครับ”นาวีมองสองสาวสลับกัน
“ใช่” ทั้งสองสาวตอบเป็นเสียงเดียวกัน
“แกมาทำอะไรห้องแฟนฉันนังกระท้อนยักษ์”พายไข่จีบปากจีบคอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“แฟน! แน่ใจเหรอนาวีที่นายจะเอายัยไข่เน่ามาทำแฟน”
กระท้อนรู้กิตติศัพท์ความเละเทะของยัยพายไข่เป็นอย่างดี แม่นี่ไม่ได้ทำตัวให้สมเป็นคุณหนูลูกผู้ดีอย่างหน้าตาหรือชาติตระกูล
“ไม่มันไม่ใช่อย่างนั้นกระท้อน ผมกับเธอไม่ใช่...” จะปฏิเสธนาวีก็พูดไม่เต็มปากเพราะดันไปมีอะไรกับเธอเข้า
“ไม่ใช่แฟนแต่ฉันเป็นเมียนาวีเข้าใจไว้เสียด้วย” พายไข่ทำหน้าเย่อหยิ่งเหมือนที่เคยทำทุกครั้งเมื่อพบกระท้อน
“นาวีถ้าเธอได้ยัยพายไข่เน่าเป็นเมียรับรองชาตินี้ซวยทั้งชาติ” กระท้อนไหวไหล่
“จะมากไปแล้วนะอีนังกระท้อนยักษ์ อยากชิมรสมือฉันอีกใช่ไหม” พายไข่เงื้อมือจะตบกระท้อน
“อย่าครับ อย่าทำแบบนี้ในห้องของผม”นาวีจับแขนพายไข่เอาไว้
“อย่าบอกนะว่าเธอหนีออกจากบ้านมาอยู่กับผู้ชาย” กระท้อนปรายตามองกระเป๋าเดินทางของพายไข่
“แล้วเรื่องอะไรของเธอ”พายไข่โต้กลับ
“พี่นรินรู้ไหมเนี่ยว่าน้องสาวหนีตามผู้ชาย” กระท้อนโต้
“แล้วจะมาสะเออะอะไรกับเรื่องของฉัน”
“ขอตัวเดี๋ยว” กระท้อนลากแขนนาวีออกมานอกห้อง
“นาวีบอกมาสิเธอไปรู้จักกับยัยพายไข่เน่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ยัยนี้แสบสุดๆ ” เป็นเพราะกระท้อนรู้ไส้รู้พุงพายไข่ดีจึงไม่อยากให้เพื่อนรักต้องตกหลุมพรางมีบางอย่างที่กระท้อนคิดว่าไม่ชอบมาพากล
นาวีจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กระท้อนฟังและปรึกษาว่าควรจะทำยังไงดี
“แย่แล้ว ถ้าเป็นแบบที่นาวีบอกเรา นายโดนยัยนี่จับแล้วล่ะ”
“หมายความว่ายังไงกระท้อนเราก็ไม่ได้รวยอะไรทำไมพายไข่ต้องทำแบบนั้น”
“ก็ยัยนั่นตั้งท้องอ่อนๆอยู่นะสิ” กระท้อนรีบปิดปากแต่ไม่ทันแล้วเรื่องนี้เธอรู้จากพี่พลอยตอนไปเยี่ยมเมื่อเดือนที่แล้ว
“หมายความว่า” นาวีเริ่มคิดคืนนั้นทำไมเขาจำอะไรไม่ได้เลยบางทีอาจจะจริง
“เราควรจะทำยังไงดี” นาวีขอคำปรึกษา
“ไม่รัก ไม่ชอบ ใช่ไหม”
“แน่นอนเจอกันแค่ครั้งเดียวเท่านั้นจากนั้นพายไข่ก็จิกเราไม่ปล่อย ใครจะไปรักลงอีกอย่างเรามีคนที่เราชอบอยู่แล้ว” นาวีสื่อบางอย่างมาที่กระท้อนแต่กระท้อนไม่ได้รับรู้เลย
“เออดี....เอาอย่างนี้นังพายไข่มันร้ายนักไปมั่วกับใครแล้วหาพ่อไม่ได้ จะมาโบ้ยกันชัดๆ”
กระท้อนลากนาวีเข้าไปในห้องจากนั้นก็ตรงไปที่กระเป๋าเดินทางของพายไข่
“แกจะทำอะไรนังกระท้อน” พายไข่แหวใส่
“จับไปโยนทิ้ง”
“ไม่ได้นะฉันจะอยู่ที่นี่”
“จะอยู่ได้ไงในเมื่อฉัน แฟนของนาวีไม่ยอมให้แกอยู่”
“แฟน! อะไรกัน”
“นังพายไข่ ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลยนะที่มาแอบงาบแฟนฉัน แต่ครั้งเดียวฉันคิดว่าทำทาน”
กระท้อนชี้ไปที่ประตู “รู้จักไหมนั่นอะไร”
“ประตู”
“จะเดินออกไปดีๆ หรือว่าจะให้ฉันโยนเธออกไป”
“ไม่นะ ไม่นาวีขาช่วยพายไข่ด้วย” พายไข่พยายามออดอ้อนขอความสงสาร เพราะนาวีดูเป็นไก่อ่อนในบรรดาผู้ชายทั้งหมดที่เธอเคยพบมันไม่ยากที่จะให้เขากลายเป็นพ่อของลูกเธอหากนังกระท้อนยักษ์ไม่มายุ่ง
“เอ่อ...”นาวีไม่รู้จะทำยังไงเขายังยืนนงงๆ
“นาวีคุณจะเลือกใครระหว่ากระท้อนกับนางพายไข่เน่า” กระท้อนหันมาขยิบตาให้กับเพื่อน
“ผมเหรอ เอ่อ..ผมต้องเลือกคุณอยู่แล้วกระท้อน”
“ดีล่ะ ได้ยินชัดแล้วใช่ไหมออกไปได้แล้วมานี่” กระท้อนดึงพายไข่ให้ออกไปจากห้อง “ถ้าฉันไม่เห็นว่าเธอท้องฉันจะจับเธอโยนออกไปวันหลังอย่าใช้วิธีสกปรกกับแฟนฉันอีก” กระท้อนปิดประตูดังปัง แต่ก็ยังได้ยินเสียงพายไข่กรี๊ดลั่นและทุบประตู
กระท้อนพิงประตูหอบแห่กๆ “เจอยัยนี่ทีไหร่เหนื่อยทุกที”
นาวียิ้มเขาดีใจคิดเข้าข้างตัวเองว่าส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะกระท้อนมีใจให้เขาก็ได้เธอคงจะหึงหวงเขาอยู่ลึกๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 มิ.ย. 2554, 13:23:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 มิ.ย. 2554, 13:51:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 7352
| ตอนที่ 2 >> |
XaWarZd 28 มิ.ย. 2554, 13:30:13 น.
โหยกระท้อนโตแล้ว แสบซะ
โหยกระท้อนโตแล้ว แสบซะ
saralun 28 มิ.ย. 2554, 13:41:13 น.
กระท้านเอ๊ย!!! โตขึ้นมาแล้วแสบจริง ๆ
กระท้านเอ๊ย!!! โตขึ้นมาแล้วแสบจริง ๆ
อัปสรา 28 มิ.ย. 2554, 14:27:56 น.
ท่าทางกระท้อนจะมีแฟนๆจำได้ดีนะคะ ตอนนี้เธอไม่ได้อ้วนกลมแล้วด้วย
ท่าทางกระท้อนจะมีแฟนๆจำได้ดีนะคะ ตอนนี้เธอไม่ได้อ้วนกลมแล้วด้วย
kaero 28 มิ.ย. 2554, 14:28:39 น.
แหม เรื่องนี้ยัยกระท้อนยักษ์หนมชั้น (เฮ้ยไม่ใช่ยัยกระท้อนคนจ๋วย) เป็นนางเอกหรือเนี่ยยยยยย คงแสบถึงทรวงน่าดู รออ่านความแสบซ่าของหล่อน
แหม เรื่องนี้ยัยกระท้อนยักษ์หนมชั้น (เฮ้ยไม่ใช่ยัยกระท้อนคนจ๋วย) เป็นนางเอกหรือเนี่ยยยยยย คงแสบถึงทรวงน่าดู รออ่านความแสบซ่าของหล่อน
anOO 28 มิ.ย. 2554, 14:45:02 น.
ยัยกระท้อนมาแล้วๆๆๆๆๆๆ สมกับการรอคอย
ยัยกระท้อนมาแล้วๆๆๆๆๆๆ สมกับการรอคอย
angle101 28 มิ.ย. 2554, 15:08:57 น.
55+ กระท้อนแรกๆก้อไม่แน่ใจว่ากระท้อนเดียวกันป่าววววววว
55+ กระท้อนแรกๆก้อไม่แน่ใจว่ากระท้อนเดียวกันป่าววววววว
maplezaa 28 มิ.ย. 2554, 20:04:33 น.
กระท้อนเลิศค๊าาาาา
กระท้อนเลิศค๊าาาาา
อัปสรา 28 มิ.ย. 2554, 20:10:20 น.
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจกระท้อนกัน
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจกระท้อนกัน
ann 28 มิ.ย. 2554, 20:15:42 น.
ยัยกระท้อนมาแว้ววววว
ยัยกระท้อนมาแว้ววววว
หมู้หมู 28 มิ.ย. 2554, 22:42:58 น.
กระท้อน ได้ใจ 55
กระท้อน ได้ใจ 55
yayee62 28 มิ.ย. 2554, 22:47:31 น.
เย้ๆๆๆ หนูกระท้อนโตเป็นสาวแล้วฮ่า
เย้ๆๆๆ หนูกระท้อนโตเป็นสาวแล้วฮ่า
ปูสีน้ำเงิน 28 มิ.ย. 2554, 23:38:53 น.
โอ้โห...แร้งส์ ได้ใจจริงๆ
โอ้โห...แร้งส์ ได้ใจจริงๆ
อัปสรา 29 มิ.ย. 2554, 08:12:09 น.
คนที่เคยว่าน้องกระท้อนหวานเป็นขนมชั้นเดินได้ในวัยย์เด็กค่ะ
แต่อัปสราเปลี่ยนชื่อเขา เพราะเรื่องของพลอยที่จบไปอัปสราแก้ใหม่เยอะมากๆ ค่ะ เพราะเขียนไปลงไปไอ้ตอนที่แก้ก็ไม่ได้เอามาลงให้อ่าน ตอนจบก็แก้ไขใหม่ค่ะอ่านไปอ่านมารู้สึกสลดหดหู่ค่ะ
คนที่เคยว่าน้องกระท้อนหวานเป็นขนมชั้นเดินได้ในวัยย์เด็กค่ะ
แต่อัปสราเปลี่ยนชื่อเขา เพราะเรื่องของพลอยที่จบไปอัปสราแก้ใหม่เยอะมากๆ ค่ะ เพราะเขียนไปลงไปไอ้ตอนที่แก้ก็ไม่ได้เอามาลงให้อ่าน ตอนจบก็แก้ไขใหม่ค่ะอ่านไปอ่านมารู้สึกสลดหดหู่ค่ะ
ยุพากร 29 มิ.ย. 2554, 15:09:40 น.
ว้าว ๆ เผลอเดี๋ยวเดียว คุณอัปสราลงเรื่องใหม่อีกแล้ว สุดยอดเลยค่ะ สู้ สู้ นะคะ (พายไข่ชื่อน่ารักจังค่ะ)
ว้าว ๆ เผลอเดี๋ยวเดียว คุณอัปสราลงเรื่องใหม่อีกแล้ว สุดยอดเลยค่ะ สู้ สู้ นะคะ (พายไข่ชื่อน่ารักจังค่ะ)
อัปสรา 29 มิ.ย. 2554, 15:17:54 น.
ขอบคุณค่ะคุณยุพากรที่แวะมาทักทายกัน ก็เขียนไปลงไปเรื่อยๆค่ะ วันไหนคิดไม่ออกก็ไม่ได้เขียนแต่ต้องเอาไปขัดเกลาอีกเยอะ
ขอบคุณค่ะคุณยุพากรที่แวะมาทักทายกัน ก็เขียนไปลงไปเรื่อยๆค่ะ วันไหนคิดไม่ออกก็ไม่ได้เขียนแต่ต้องเอาไปขัดเกลาอีกเยอะ
nunoi 29 มิ.ย. 2554, 19:05:44 น.
กระท้อนแรงจริง
กระท้อนแรงจริง
Pat 1 ก.ค. 2554, 20:43:55 น.
ก็ว่าชื่อคุ้นๆ กระท้อนนั้นเอง อิอิ ท่าจะเอาเรื่องแฮะ
ก็ว่าชื่อคุ้นๆ กระท้อนนั้นเอง อิอิ ท่าจะเอาเรื่องแฮะ
kaze 14 ก.ค. 2554, 17:25:29 น.
หนูกระท้อนหวานนั่นเอ๊งงงง (>___<)
หนูกระท้อนหวานนั่นเอ๊งงงง (>___<)
plalawan 21 ก.ค. 2554, 09:27:19 น.
กระท้อนยักษ์ โตแล้วหรอเนี่ย อิอิ สวยด้วยนะเนี่ย อิอิ ตามมาที่เวบนี้ด้วนะคะ
กระท้อนยักษ์ โตแล้วหรอเนี่ย อิอิ สวยด้วยนะเนี่ย อิอิ ตามมาที่เวบนี้ด้วนะคะ
omelet 7 ส.ค. 2554, 11:50:40 น.
ชอบกระท้อนงะ มันดี ฮี่ๆๆ
ปล. แอบเสียดาย เห็นพูดถึงเรื่องก่อนๆที่มีกระท้อนกัน ไม่รู้เรื่องกับเค้าเลย..
ชอบกระท้อนงะ มันดี ฮี่ๆๆ
ปล. แอบเสียดาย เห็นพูดถึงเรื่องก่อนๆที่มีกระท้อนกัน ไม่รู้เรื่องกับเค้าเลย..
nuchababluesky 25 ส.ค. 2554, 18:34:37 น.
ชื่อ กระท้อนกับพายไข่ น่ารักทั้งสองชื่อเลยค่ัะ
กระท้อนแสบเนอะ...แต่พายไข่ดูเธอจะแสบซ่าส์กว่าเยอะ
เอ่อ พายไข่เธอทำไม่ถูกนะที่จะมาจับนาวีอ่ะ
นาวีชอบกระท้อน แต่กระท้อนจะชอบเขารึเปล่า? รอลุ้นดีกว่า
ปล. เรื่องนี้เป็นภาคต่อเหรอค่ะ? แล้วเรื่องก่อนหน้านี้ยังมีลงอยู่รึเปล่า? จะได้ตามไปอ่านค่ะ เพิ่งมาอ่านเว็บสิรินดาวันแรกค่ะ
ชื่อ กระท้อนกับพายไข่ น่ารักทั้งสองชื่อเลยค่ัะ
กระท้อนแสบเนอะ...แต่พายไข่ดูเธอจะแสบซ่าส์กว่าเยอะ
เอ่อ พายไข่เธอทำไม่ถูกนะที่จะมาจับนาวีอ่ะ
นาวีชอบกระท้อน แต่กระท้อนจะชอบเขารึเปล่า? รอลุ้นดีกว่า
ปล. เรื่องนี้เป็นภาคต่อเหรอค่ะ? แล้วเรื่องก่อนหน้านี้ยังมีลงอยู่รึเปล่า? จะได้ตามไปอ่านค่ะ เพิ่งมาอ่านเว็บสิรินดาวันแรกค่ะ