เงารักเงาใจ
เมื่อ...
เขาและเธอต้องใช้ชีวิตคู่โดยปราศจากความรัก
และ…
เขา ชายหนุ่มผู้ที่เคยพึงพอใจผู้หญิงอีกคนแต่กลับ
ต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน
ส่วน…
เธอ หญิงสาวผู้ชอกช้ำจากความรัก
และใช้การแต่งงานกับผู้ชายอีกคนเพื่อตัดใจจากคนรักเก่า
แต่…
จะเป็นเช่นไรเมื่อคนที่เขาพยายามลืมกลับจำ
และ...คนที่เป็นรักแรกของเธอต้องการจะรื้อฟื้น
เรามาช่วยกันลุ้นกับพวกเขาสองคนว่า
จะสามารถฟันฝ่า อุปสรรคไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ใน นิยายรักดราม่า
เงารักเงาใจ
(เปลี่ยนชื่อจากสุดรักจากใจ)
เขาและเธอต้องใช้ชีวิตคู่โดยปราศจากความรัก
และ…
เขา ชายหนุ่มผู้ที่เคยพึงพอใจผู้หญิงอีกคนแต่กลับ
ต้องแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน
ส่วน…
เธอ หญิงสาวผู้ชอกช้ำจากความรัก
และใช้การแต่งงานกับผู้ชายอีกคนเพื่อตัดใจจากคนรักเก่า
แต่…
จะเป็นเช่นไรเมื่อคนที่เขาพยายามลืมกลับจำ
และ...คนที่เป็นรักแรกของเธอต้องการจะรื้อฟื้น
เรามาช่วยกันลุ้นกับพวกเขาสองคนว่า
จะสามารถฟันฝ่า อุปสรรคไปได้ตลอดรอดฝั่งหรือไม่
ใน นิยายรักดราม่า
เงารักเงาใจ
(เปลี่ยนชื่อจากสุดรักจากใจ)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: เงารักเงาใจ ตอนที่ 4 25 เปอร์เซ็นต์
ตอนที่ 4
หลังจากที่ได้รู้ความลับอยู่ข้อหนึ่งว่า ผู้ชายที่สุปรางวดีคิดว่าเนี๊ยบสุดๆ นั้น ไม่เคยได้นอนหลับอย่างสนิทสักครั้งหากไม่ได้รับการกอดที่แสนอบอุ่นหรือจะพูดตรงๆ ก็คือ ผู้ชายที่ดูดีอย่างภาคดนัยขาดหมอนข้างไม่ได้ ปากอิ่มเผลอยิ้มออกมาทั้งที่ดวงตายังหลับปี๋ ยังรู้สึกอบอุ่นอยู่เลยแต่แล้วร่างเล็กก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอกับภาคดนัยนอนกอดกัน
ใช่ เธอนอนกับเขา...
ดวงตากลมโตก้มสำรวจตัวเองอย่างรีบร้อนแล้วผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเสื้อผ้าของเธอยังอยู่ครบ นิ้วเรียวยกขึ้นมาเสยผมที่พันยุ่งเหยิงให้เข้าที่ ขณะที่ใช้สายตามองโดยรอบไม่พบร่างของภาคดนัย ใบหน้าหวานบ่งบอกถึงอาการแปลกใจเล็กน้อย แต่ทุกอย่างก็คลี่คลายลงเมื่อสุปรางวดีหันไปเห็นกระดาษโน้ตแปะไว้ที่กระจกเครื่องแป้ง ร่างเล็กลุกขึ้นเดินไปหา หยิบมันขึ้นมาอ่านถึงรู้ว่าภาคดนัยออกไปทำงานแล้ว หญิงสาวอ่านจนถึงประโยคตอนท้าย
ขอบคุณสำหรับอ้อมกอดแสนอบอุ่น คุณทำให้ผมได้รู้ว่าบนโลกใบนี้ยังมีผู้หญิงอีกคนที่ยินดีจะมอบอ้อมกอดให้ต่อไปนี้ผมคงไม่ต้องทรมานกับการนอนไม่หลับอีกแล้ว
สุปรางวดียิ้มหวาน ในมือยังถือโน้ตแผ่นเล็กอยู่
ที่ห้องรับแขก เพชรกล้านั่งตัวตรงสีหน้าเรียบเฉยหลังจากที่เพิ่งอ่านเอกสารตรงหน้าจบ ฝ่ายประภัสสรก็นั่งรอให้ลูกเขยเอ่ยบางอย่างออกมาแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ยินเพชรกล้าพูดอะไรสักคำ นอกจากหน้าตาเฉยชาแน่นิ่ง ฝ่ายธิดารัตน์เหลียวหน้ามองทางสามีแวบหนึ่งก่อนจะเป็นฝ่ายถามมารดา
“แม่ค่ะ ทำไมเราต้องทำแบบนั้นด้วย โครงการนี้เท่าที่หนูจำได้ เมื่อปีที่แล้วโรงงานเครื่องเพชรของพี่ดนัยได้รับเกียรติให้เป็นคนจัดงานนี้ ปีนี้ทำไมเราถึงต้องแย่งประมูลมาด้วยล่ะคะ” เพราะธิดารัตน์ไม่เข้าใจในสิ่งที่มารดาของเธอกำลังทำอยู่ มันเท่ากับการหักหน้าภาคดนัย ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่เข้าใจอีกว่าทำไมมารดาของเธอถึงต้องทำอย่างนั้น
“ก็เพราะว่าปีนี้แม่ไม่อยากไปงานเลี้ยงที่ตระกูลมัน เป็นคนจัดอีกนะสิ บอกตรงๆ นะว่าแม่เกลียดคนตระกูลนี้ทั้งตระกูล ตอนที่พ่อของมันอยู่ ก็คอยสร้างความอัปยศทำให้วงการไฮโซของเราเสื่อมเสีย พอตายไปก็ทิ้งลูกชายให้เป็นภาระสังคมไม่รู้จักจบจักสิ้น ส่วนป้าของมันก็ร้ายไม่เบา ลงทุนให้หลานชายแต่งงานกับลูกสาวคุณบวรเพื่อหวังผลประโยชน์ คุณบวรนี่ก็โง่แสนโง่ที่ยกลูกสาวให้” ประภัสสรกล่าวน้ำเสียงดูเหยียดหยาม
คำพูดของมารดาทำให้ธิดารัตน์ต้องปรายตามองเพชรกล้า รู้ว่าที่มารดาพูดกระทบกับเขาโดยตรงในเมื่อผู้หญิงที่ภาคดนัยแต่งงานนั้นคือ สุปรางวดี ใบหน้าหวานเจื่อนลงไปนิดเมื่อเห็นสีหน้าเข้มจัดของเพชรกล้า แม้เขาจะนั่งเงียบ แต่ในใจของเขาเธอย่อมรู้ว่าเขากำลังคิดถึงสิ่งที่มารดาเล่ามา และนอกเหนือไปจากนั้นคำพูดที่มารดากล่าวหาภาคดนัยและคนในตระกูลของภาคดนัยให้เสียๆ หายๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องจริงเพราะเธอเชื่อ จากสายตาของตัวเองว่าภาคดนัยเป็นคนดีคนหนึ่ง
“แม่ก็พูดเกินไป พี่ดนัยไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร พี่ดนัยเป็นคนดีมากค่ะ” ธิดารัตน์ค้าน จนทำให้ประภัสสรไม่พอใจ
“เลิกเทิดทูนมันซะทีได้ไหม ยัยดา นี่ถ้าแม่กับพ่อไม่ห้ามแกคบกับมัน ป่านนี้แกก็คงได้มันเป็นผัวแล้ว”
ธิดารัตน์เม้มปาก มือสองข้างกำแน่นแล้วสายตาหวานก็เหลียวมองมาที่คนที่นั่งอยู่ข้างๆ สีหน้าของเพชรกล้าแน่นิ่งจนเธอเดาไม่ออกว่าเขากำลังคิดหรือรู้สึกยังไงกับคำพูดที่ออกมาจากปากของมารดาเธอเมื่อสักครู่
“เชื้อย่อมไม่ทิ้งแถว พ่อมันเลวยังไง ลูกมันก็ต้องเลวอย่างนั้น” ประภัสสรว่าซ้ำเติม ในใจเกลียดคนตระกูลนั้นเข้ากระดูกดำ
เพชรกล้าลุกขึ้นขวับ มองสองแม่ลูกที่กำลังถกเถียงเรื่องของภาคดนัยซึ่งมันไม่ค่อยถูกหูของเขานัก ใบหน้าคมยังปั้นหน้าขรึม เอ่ยเสียงหนาๆ
“เรื่องการประมูลคุณประภัสสรไม่ต้องห่วง ผมมั่นใจว่าผมจะได้งานนี้เพราะผมรู้จักกับเจ้าของโครงงานนี้เป็นการส่วนตัว ผมเชื่อว่าระหว่างผมที่เป็นเพื่อนกับฝ่ายโน้นที่เป็นแค่คนทำงาน ผมมีสิทธิ์ได้งานนี้มากกว่า”
“ดี ถ้างานนี้เธอได้ มันก็จะทำให้ธุรกิจของครอบครัวเธอฟื้นตัวเร็วขึ้น ฉันหวังว่ามันจะไม่มีอะไรผิดพลาดนะ” ประภัสสรเอ่ย รู้สึกพึงพอใจกับคำตอบของเพชรกล้า หากทุกอย่างดำเนินการอย่างที่วาดไว้ เชื่อเหลือเกินว่าธุรกิจสิริชาติกุล จะฟื้นตัวขึ้นมาแซงหน้าธุรกิจของอภิมหาบวรทรัพย์ได้แน่นอน รอยยิ้มของประภัสสรหุบลงเมื่อความคิดหนึ่งผุดเข้ามา เอ่ยปากถามเสียงขุ่น
“จริงสิ ตั้งแต่เธอสองคนแต่งงานมา แม่ยังไม่เห็นพวกเธอจะไปฮันนี่มูนที่ไหนเลย”
ธิดารัตน์นิ่งเงียบ เพชรกล้าเป็นคนตอบน้ำเสียงดูเรียบเรื่อย
“เรายังไม่มีเวลาครับ”
“งั้นก็รอให้เสร็จงานนี้ก็แล้วกัน” ประภัสสรว่า แม้ในใจกำลังระแคะระคายถึงความผิดปกติบางอย่าง แต่นางไม่อยากคิดให้ปวดหัวเพราะการให้ธิดารัตน์แต่งงานกับเพชรกล้า ก็เพื่อเลี่ยงไม่ให้ภาคดนัยยุ่งเกี่ยวกับธิดารัตน์อีก หากมันจะมีปัญหาอื่นตามหลังมา นางก็เชื่อว่าจะจัดการมันได้
ที่บ้านอภิมหาบวรทรัพย์ สุปรางวดีในชุดธรรมดาแต่ดูดีเดินลงมาจากห้องนอนมองหาร่างของพิศสมัยก่อนจะพบว่า นางกำลังจัดดอกไม้อยู่ที่ห้องโถงใหญ่ของบ้าน ร่างเล็กไม่รีรอเดินเข้ามาหาก่อนจะนั่งลงข้างๆ นาง เอ่ยปากถามเสียงสดใส
“นี่ปรางค์ไม่คิดเลยนะคะว่าคุณป้าจะจัดดอกไม้เอง”
พิศสมัยเงยหน้าขึ้นมาเพราะเสียงสดใสของสุปรางวดี ก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ ปากก็อธิบายไปว่า “ทั้งหมดที่มันวางอยู่ในบ้านนี้ก็เป็นฝีมือป้าทั้งนั้นละจ๊ะ”
สุปรางวดีทำตาโต
“ปรางค์อยากจัดให้ได้แบบนี้บ้างจัง คุณป้าจะใจดีสอนปรางค์หน่อยได้ไหมคะ” สุปรางวดีเอ่ยยิ้มๆ มองหน้าพิศสมัยที่กำลังยิ้มให้เธอเช่นกัน
ขณะที่โรงแรมในเครืออภิมหาบวรทรัพย์ ถูกใช้เป็นสถานที่จัดการประชุมใหญ่ มีนักธุรกิจหุ้นส่วนใหญ่เข้ามาหารือกันยกทีม ภาคดนัยสีหน้าแน่นิ่งบนเก้าอี้ตำแหน่งท่านประธานใหญ่ เมื่อฟังการสรุปรายงานจากผู้รับผิดชอบงานโครงการงานกุศล จากการได้รับข้อมูลถึงแนวโน้มการจัดงานกุศลครั้งยิ่งใหญ่ว่า บริษัทกำลังจะแพ้ประมูลให้กับบริษัทเพชรไทยแท้ซึ่งเป็นบริษัทที่เคยล้มละลายของเพชรกล้า ถึงแม้จะรู้ว่ามีธนาคารของชัยชนะวัตรอยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้ก็ตาม
การประชุมสิ้นสุดลงโดยมีข้อสรุปกลับไป ไม่ว่าปีนี้อภิมหาบวรทรัพย์จะได้เป็นตัวแทนในการจัดงานกุศลนั่นหรือเปล่า แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการยอมรับและสนับสนุนให้การจัดงานเลี้ยง เพื่อการกุศลในครั้งนี้ดำเนินไปได้ด้วยดี เพื่อประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าจะแค่เรื่องบาดหมางของทั้งสองบริษัท
“นี่เรา แพ้การประมูลให้ฝ่ายโน้นอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหมครับบอส” สกลถามขึ้นหลังจากที่การประชุมเสร็จสิ้นแล้วเขาก็ตามหลังเจ้านายหนุ่มมาคุยต่อในห้องทำงาน
“ถึงยังไม่เป็นมติแต่ผมคิดว่าเราเสียรู้ฝ่ายโน้นแล้ว เราพลาดที่มองข้ามคนที่เคยล้มอย่างสิริชาติสกุล มาคิดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร สู้เก็บแรงเก็บความคิดสำหรับทำงานชิ้นต่อไปไม่ดีกว่าหรือ เพราะถึงครั้งนี้เราจะเสียหายอยู่บ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นบทเรียนราคาแพงที่เราไม่ควรจะประมาทอีก”
สกลพยักหน้า ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทั้งสองหยุดการสนทนาแล้วหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน ไม่นานประตูนั้นก็เปิดออกและปรากฏร่างของวิวัฒน์ที่เดินเข้ามา วิวัฒน์ถือแฟ้มหนึ่งใบมาด้วยพลางทำหน้าแปลกๆ เมื่อถูกทั้งเจ้านายและผู้ร่วมงานมองกันไม่วางตา
“เออ นี่ผมเข้ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าครับ”
“อ้อ เปล่า คุณมาก็ดีแล้ว เพราะผมอยากรู้ว่าแบบที่ผมให้คุณไปจัดการต่อนั้น คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว” ภาคดนัยถาม เห็นวิวัฒน์ยื่นแฟ้มมาให้
“นี่ครับ ผมได้ออกแบบตามตัวอย่างที่บอสส่งมาให้ผมทางไลน์ เชิญบอสตรวจดูก่อน ถ้าบอสโอเคแล้วผมจะได้ดำเนินการผลิตทันที” วิวัฒน์กล่าวเสียงเรียบ
ภาคดนัยรับแฟ้มมาเปิดดู ใช้สายตาตรวจดูอย่างละเอียด ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปลายทางก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ ลงมือเซ็นอนุมัติทันทีก่อนจะยื่นแฟ้มส่งคืนให้วิวัฒน์ ไม่ลืมเอ่ยชม
“ที่คุณออกแบบมาถูกใจผมมาก ผมชอบ ยังไงคุณวิวัฒน์ก็จัดการตามนั้นได้เลย”
“ครับ งั้นผมขอตัวกลับไปทำงานต่อนะครับ” วิวัฒน์เอ่ยยิ้มๆ ก่อนออกไม่ลืมหันมาพูดกับสกล ผู้ร่วมงาน “นี่คุณสกล คุณก็กลับไปทำงานได้แล้วนะ อย่ามัวแต่เอาเรื่องน่าปวดหัวมาให้บอสกลุ้มใจ” เอ่ยจบก็เดินออกจากห้องทำงาน
สกลส่ายหน้าให้ผู้ร่วมงาน ก่อนจะหันหน้ามาถามเจ้านายหนุ่มด้วยความอยากรู้ เพราะแฟ้มเมื่อสักครู่ที่วิวัฒน์เอามาให้เจ้านายของเขาดู มีลายของเครื่องประดับชิ้นใหม่ซึ่งดูแวบเดียวก็รู้ว่ามันมีคุณค่าและต้องใช้วัตถุดิบราคาค่อนข้างแพง
“เครื่องประดับที่บอสสั่งคุณวิวัฒน์ออกแบบให้ ผมอยากรู้ว่าใครกันนะที่จะได้เป็นเจ้าของ”
ภาคดนัยขมวดคิ้ว “คุณอยากรู้ไปทำไม”
“ก็มันคือส่วนหนึ่งในหน้าที่ของผม เลขาทุกคนต้องสอดรู้สอดเห็นในเรื่องของเจ้านาย ต้องรู้ด้วยว่าเจ้านายตัวเอง ทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร และก็ต้องช่วยแก้ปัญหาให้เจ้านายทุกกรณี ผมว่าถูกไหมครับบอส” สกลว่ายิ้มๆ
กรงแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ค. 2557, 04:18:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ค. 2557, 04:18:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 1258
| << เงารักเงาใจ ตอนที่ 4 ตัวอย่าง |
Zephyr 7 ก.ค. 2557, 13:25:36 น.
ชักสงสารดนัย เฮ้อออ คนละคนกันนะ พ่อลูกน่ะ
ชักสงสารดนัย เฮ้อออ คนละคนกันนะ พ่อลูกน่ะ