ตะวันบนพื้นน้ำ
เขาเปรียบดังตะวันสาดแสงลงบนพื้นน้ำ
แผดเผากระจายไอร้อนบ่อนทำร้าย
ตะวันไม่เคยเห็นค่าพื้นน้ำแม้แต่หยดเดียว
.......................................................
ขอเมนสักนิดน๊า
แผดเผากระจายไอร้อนบ่อนทำร้าย
ตะวันไม่เคยเห็นค่าพื้นน้ำแม้แต่หยดเดียว
.......................................................
ขอเมนสักนิดน๊า
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 12 ข้าเล่นได้คนเดียว
ล๊อกเกอร์สีเงินวางติดผนังบริการพิเศษสำหรับเหล่านักเรียนของโรงเรียนอันเก่าแก่ มีมาหลายรุ่นหลายสมัยบางคนใช้เก็บของและบางคนใช้เป็นที่สารภาพความในใจแทนสื่อกลางของคนสองคน
"แอ๊ด" หญิงสาวหยิบซองจดหมายภายในล๊อกเกอร์ดูด้วยความแปลกใจก่อนแกะเปิดผนึกกาวออกดูเนื้อหาภายใน
พลัน!!! ใบมีดหักครึ่งหลายชิ้นล่วงกราวบาดเข้าเนื้อเป็นทางยาวเลือดแดงสาดกระจายเปื้อนบนมือขาวเรียกความเจ็บปวดมุ่งตรงเข้าจู่โจมอย่างไม่คาดคิด
"ออกห่างนากิมซะ" จดหมายลายกระดาษสมุดเรียนเขียนด้วยตัวหนังสือสีดำ
ส่งภาษาถ่ายทอดข่มขู่
………………………………………………………………………………………………….
ตะวันยามเย็นทอดแสงอ่อนลงจนจางหายไปในที่สุดเงาสีดำทอดตามทางลาดยาวบนพื้นคอนกรีตปรากฎเป็นร่างของหญิงสาวในสภาพไม่ปกตินัก อาการสั่นและหนาวเข้าจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวขนกายลุกชันและขาสองข้างไร้เรี่ยวแรง
เรือนแหวนบนนิ้วชี้เริ่มออกฤทธิ์นรกเยือกแข็ง !!!ซึ่งเปรียบได้กับ
คำสั่งกักบริเวณของอสูรหนุ่ม (ถ้าเจ้าไม่ขึ้นรถก่อนมืดเจ้าจะได้เห็นนรก!!!)
"ทำไมไม่รอ" มือบางถูกกุมกระชับดึงรั้งเข้าหาตัว
"ปล่อย" แรงน้อยนิดพยายามบิดออกจากมือหนา
"กลับ" ร่างบางถูกลากไปยังพาหนะสีดำสนิทกลมกลืมไปกับความมืดยามค่ำคืน
"เลิกยุ่งกับฉันซักที" ตวาดห้วนอยากหนีไปให้พ้นจากอมนุษย์ตรงหน้าเหลือเกิน
แววตาสีน้ำตาลแดงแปรเปลี่ยนเป็นมรกตลุกติดไฟ แรงบีบแน่น และรุนแรง
ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนเบาะนุ่ม รถคันงามออกตัวเร็วแรงตามแรงอารมณ์ของคนขับ
ทางกลับไม่ใช่หอ หนทางออกนอกตัวเมืองขึ้นเรื่อยๆ
ร่างบอบบางถูกโยนลงท้องน้ำสีเข้มความเค็มเปียกแฉะทั่วลิ้นเพราะไม่ทันตั้งตัว
สำลักน้ำทะเลอึกใหญ่เข้าเต็มรัก บาดแผลบนนิ้วยิ่งกระตุ้นความเจ็บแสบบวกกับอากาศยามมืด
ยิ่งพาขนกายลุกชัน เป็นการ ทรมานดีๆนี่เอง
G1CNEK.jpg [779x225px] ฝากรูป
"หัวเย็นลงไหม" กระชากแขนและตะคอกถามดวงตาวาบวับเขียวสว่างเรืองรอง
สะท้อนแวววาวบนพื้นน้ำดำสนิท
"ปล่อย" แรงคลายมือไม่กระดิกสักนิดเดียว
"ฉันจะกลับหอ" แรงอารมณ์ของหญิงสาวรุนแรงไม่แพ้กัน
"อ้าว เมื่อกี้ไม่อยากกลับไม่ใช่หรอครับ" ยิ้มเยาะกวาดสายตาลากเยาะเย้ยจากหัวจรดเท้า
อาการนั้นทำให้แววตาเขียวสว่างพบสิ่งผิดปกติ
"เจ้าเป็นอะไร" มือหนาจับต้นแขนทั้งสองข้างลากเข้าหาตัวแรงกระแทกปะทะบนรอยบาด
ร่างบางสะดุ้ง เจ็บ แสบพยายามชักมือหนี
ดวงตาสีมรกตจ้องเพ่งเล็งมือบางถูกยกชูขึ้นก่อนเปล่งเสียงสบถสองสามคำ
"โดนอะไรมา" หันหน้าหนีหลีกเลี่ยงคำตอบฝ่ายคนถามฉุนจัด
แผลสดถูกกดจนแสบแทบน้ำตาเล็ดแค่น้ำทะเลก็แสบจะแย่อยู่แล้วยังต้องเจอ
กับแรงมือจากชายหนุ่มอีก แน่นอนความเจ็บปวดยิ่งเพิ่มขึ้นกว่าเดิม
"ปล่อย"สะบัดหนี แต่ไร้ผล
"เจ็บ" แรงกดไม่คลายลง
"สาม ใครทำเจ้า" คลายแรงและ น้ำเสียงเริ่มปลอมประโลม
"ไม่มี" โกหกคำโต
"อย่ามาโกหก" แววตาจับจ้องบีบคั้น
"รอยแผลจากของมีคมชัดๆ อย่าบอกนะว่าเจ้ากรีดนิ้วตัวเองเล่น" เริ่มประชดประชัน
"ใช่ สนุกดีออก" กวนประสาทไม่แพ้กัน
"สาม" สะเทือนเลื่อนลั่นทีเดียว
"จดหมายมีดโกน" คำสารภาพ
"เจ็บไหม" มือบางถูกกุม ชายหนุ่มกัดปากล่างมุมขวาเรียกเลือดสีดำสนิทก่อนใช้ปากประกบลงบนรอยบาดแนบลึก
รอยแผลและความเจ็บเลือนหาย เรียกความร้อนวาบบนแก้มสาวขึ้นมาแทนที่
เพียงไม่นานนิ้วเรียวไร้รอยบาดเลือดสีแดงแห้งเหือดจนลับหาย........นิ้วขวากลับมา
ขาวนวลดังเดิม
"ขอบคุณ" ชักแขนกลับใบหน้าร้อนชู่
ไม่นานนัก มือบางจึงถูกลากขึ้นพาหนะสีดำสนิทที่มีบรรยากาศเย็นเฉียบ
เยือกเย็นพอๆกับน้ำเสียงของปีศาจหนุ่ม
"จดหมายอยู่ไหน"
พาหนะสีดำสนิทจอดเทียบตรงหน้าหอพัก มือซ้ายละจากพวงมาลัยบีบมือคนข้างเคียง สัมผัสก่อกวนความรู้สึกแปลกปลอมเข้าปะทะก่อนหลบเร้น
ก่อนกลับลงสู่ที่มืด....ลึกลงในใจของอสูรหนุ่ม
"สาม" กดกระชับแน่นทั้งไม่ยอมปลดล๊อกเปิดประตู
PDGzpD.jpg [370x219px] ฝากรูป
"ล็อกเกอร์ที่โรงเรียน" หากไม่ตอบมือขวาคงต้องบอบช้ำ
"พรุ่งนี้อยู่หอ ไม่ต้องไปโรงเรียน" คำบัญชาก่อนคนสั่งลับหาย
"ทำไม" คนสั่งไม่รอรับการตอบรับ ทำได้เพียงปฏิบัติตาม
อีกครั้งเตียงสีขาวอีกฝั่งไร้ผู้ใช้งาน
……………………………………………………………………………………………………
"นากิม" เสียงหวานไพเราะลอยเรื่อยมาเคลียหู
"เวร่า ข้าไม่ว่าง" มือหนาโบกปัดความว่างเปล่าข้างกาย สายตาคนธรรมดาคงเห็นเพียง
ความว่างเปล่าแต่จริงแท้ นั้นร่างในชุดชมพูนุ่มละมุนถูกสะบัดปัดออกห่าง
"ท่านจะไปที่ใด" มือบางเกาะแขนเหนี่ยวรั้ง
ไม่มีการสะบัดหนี แต่กระนั้น
คนเกาะต้องรีบปล่อยแขนหนาอย่างฉับพลันด้วยควันสีดำสนิทพุ่งกระจายโอบล้อมบนข้อมือบางอย่างไม่ทันตั้งตัว ไอร้อนแผ่กระจายลวกผิวเนื้อจนแทบสุกประกอบกับแววตาสีมรกต
มองจ้องกดดันยิ่งทำให้ต้องรีบปล่อยแขนหนาเร็วขึ้น
"นากิม เรื่องของเหยื่อ เหตุใดต้องยุ่งเกี่ยว" คนหลังพยายามรั้งร่างสูง
"หาใช่เรื่องของเจ้าเวร่า หุบปาก" ฟังแล้วดุจเสียงตะคอกผิดเสียแล้วน้ำเสียงเรียบเรื่อย
ไร้อารมณ์ ราวกับคุยเรื่องสัพเพเหระธรรมดาหาใช่คำสั่งประหัตประหารอย่างที่เป็นอยู่
"ท่านดุข้าเพราะมัน" ร่างของหญิงสาวสลายหายไปกับสามลมยามค่ำคืนพร้อมกับความน้อยใจที่อสูรตรงหน้าไม่สนแม้แต่นิดเดียว
"เหยื่อ ใช่มันเป็นเพียงแค่ เหยื่อ" ทวนคำ แววตาครุ่นคิด
.............................................................
ก๊อกๆๆ
ประตูบานขาวเปิดกว้าง
"พี่นากิม มาได้ไงค่ะ" หญิงสาวผมยาวมองคนตรงหน้าด้วยความชื่นชม
ชายหนุ่มตอบรับการเรียกอย่างสนิทสนมด้วยรอยยิ้ม
"ใจสั่งมา" ร่างหนาหายลับเข้าหลังบานประตู
"เหล้านะค่ะ" แขนบางถูกยึด มือหนากุมรอบข้อมือจนมิด
"กุ๊กไก่ พี่ว่านะใบมีดยังน้อยไป ต้องเล่นให้หนักกว่านี้สิครับ
แอบถ่ายก็แจ๋ว รุมโทรมก็ดี " คนฟังหน้าซีดลงเรื่อยๆ
"ดีไหมครับ" รอยยิ้มพิมพ์ใจ ในช่วงเวลาอันไม่เหมาะสม
"พี่นากิม" พยายามดิ้นรน
"ครับ" ใบหน้าไร้เดียงสาส่วนเหยื่อมือสั่นจนตรอก
"พี่นากิม" มือไขว้คว้าหาหลักยึด
"ไก่ครับ กรุณาอย่าเสนอหน้ามาให้ผมเห็นคุณอีกเป็นครั้งที่สอง!!!"
"ตกลง รุมโทรมดีไหมครับ อยากลองพี่จะหามาสนองให้ "
มือหนาตบแแก้มเหยื่อราวเย้าเอ็นดูเสียเต็มประดา ส่งยิ้มลาชวนขนลุกก่อนปากประกบแนบสนิท เหยื่อทรุดกองหน้าประตูแววตาหวาดกลัวราวสัตว์บาดเจ็บ
แสงไฟทางตามทางสาดฉายใบหน้าด้านข้างของขายหนุ่ม บึ้งตึงและขรึมเครียด
"ฮึ้ย" เสียงสบทของร่างหนา ไม่สบอารมณ์อย่างสุดขีด
"เหยื่อของข้า ข้าเล่นได้คนเดียว!!!" รอยยิ้มอำมหิตผุดขึ้นบนริมฝีปาก
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
เช้าวันรุ่งขึ้นที่บอร์ดสีครีมติดป้ายแดงสด ข่าวใหญ่เด่นหราพาดโจ่งแจ้ง
ภาพถ่ายโพลารอยด์ฉากหวานดูดดื่มปากประกบปาก ประกอบกับคำบรรยายด้านล่าง
เป็นหลักฐานอันแน่นหนา
+รักร้อน ของหนุ่ม น กับ นาวสาว ก
………………………………………………………………………………………………………….
ป้ายหน้าห้องน้ำหญิงแขวนคล่องกับลูกบิด
<ทำความสะอาด>
"ด้าน กล้าแย่งแฟนชาวบ้าน" ร่างในเสื้อขาวเปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้า
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสะท้อน
"นากิม เป็นของฉัน" แรงดึงกระชากเส้นผมเป็นการส่งท้าย การทำร้ายครั้งสุดท้าย
ก่อนประตูบานหนาจะถูกกระชากเปิดกระแทกผนังและปิดสนิท
"เจ็บไหม" เสียงปลอมประโลมเคลียข้างหู
พี่นากิมเข้ามาทางไหนในเมื่อประตูถูกปิดสนิท !!! ความคิดทำให้คนคิดตื่นตระหนก
"พี่จะช่วยให้หายเจ็บ"
zVEtoy.jpg [301x65px] ฝากรูป
บทรักเร่งร้อนในเวลาจำกัดกระดุมเม็ดสุดท้ายเข้าล็อก ซิบกางเกงรูดติดดังเก่า
ผละจากร่างเปลือยเปล่าบนพื้นใส่คำพูดตอกย้ำ
"จืดชืด"
ป้ายทำความสะอาดถูกถอดออกพร้อมกับการสลายหายไปของร่างชายหนุ่ม!!!
.......................................................
ฝีเท้าเดินวนรอบห้องหาทางออก
คิดๆก็น่าเจ็บใจนัก.............
รุ่งเช้ารีบลุกขึ้นแต่งตัวหวังไปโรงเรียนหากเพียงเอื้อมมือจับลูกบิด พลังขุมใหญ่ซัดกระแทก
จนกระเด็นกลับเข้ามาจนมุมตรงกลางห้อง ประตูออกไม่ได้ไม่ง้อ หน้าต่างสองบานเป็นหนทางต่อไปแต่เพียงมือแตะกระแสไฟฟ้าขนาดอ่อนแล่นเข้าสู่ผิวหนังสร้างอาการสะดุ้ง
เจ็บชาไปพักใหญ่ ท้ายสุดเตียงกลับเป็นที่พึ่งสุดท้าย
ร่างบางบางนั่งจุ้มปุกคิดหาหนทางหลุดพ้นจากอาคมของชายหนุ่ม
น่าตลกนักในสิ่งที่หญิงสาวไม่คิดไม่ทันความเจ้าเล่ห์ของผู้ลงอาคม ประตู หน้าตาไม่มีกลิ่นไอของอาคมแม้สักนิด ชายหนุ่มวางอาคมไว้ในที่เปิดเผยที่สุด และเห็นชัดอย่างที่สุด
กลิ่นไอของอาคมกระจายโอบล้อมร่างของคนบนเตียงจนมิด
"เด็กดี อยู่ไหน" เสียงนำทางมาก่อนตัว
จะให้ตอบอยู่นี่หรือไงตาบ้าเอ๊ย เคืองอยู่ภายใน
"ขังฉันทำไม" เอาเรื่อง
"อยากทำ" ดูคุณท่านเขาตอบ
"หิว กินข้าวกัน" กวนเสร็จเปลี่ยนเรื่องซะงั้น
"ไป" ร่างบางในชุดนักเรียนถูกลากพาลงข้างล่าง
บนโต๊ะม้าหินอ่อนข้าวผัดสองจานถูกเสริฟลงตรงหน้าของลูกค้า
ฝ่ายชาย กินอย่างไม่ลืมหูลืมตาส่วนฝ่ายหญิงยังนิ่งเงียบ
"กินก่อน ค่อยพูดกัน" จบคำของชายหนุ่มข้าวบนจานจึงพร่องลงบางส่วน
ไม่กล้าขัดใจจำได้ดีถึงผลที่จะตามมาหากคนตรงหน้ามีโทสะ
และยิ่งไม่ใช่คนความเสียหายอาจถึงขนาดย่อยยับ
"ไอ้ปีศาจไม่รักษาสัญญา มาล่ามฉันทำไม" เสร็จจากการหม่ำ
ร่างบางถูกส่งกลับมาที่เตียง โซ่เหล็กล่ามขาติดกับปลายเตียงการเคลื่อนที่ไปได้ไม่ไกลนัก
“ข้าขี้เกียจวางอาคม มันเปลือง” คำตอบไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี
"ไหนว่าจะพูดกัน ปีศาจบ้า"
"ใครบ้านะสาม อยู่ห้องเป็นเด็กดีอย่าเกเร" แก้มใสถูกล่วงเกินสัมผัสแผ่วเบา
"ใครบ้า" ตัวตนหายลับทิ้งไว้เพียงเสียงยั่วเย้า
ปีศาจหนุ่มทิ้งหญิงสาวไว้ในห้องเพียงคนเดียวอีกครา
**************************12
ลายหมึก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ก.ค. 2557, 22:23:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ก.ค. 2557, 22:23:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 1221
| << ตอนที่ 11 ไฟ | ตอนที่ 13 น่าสงสัย >> |