บ่วงสวาทนางฟ้า
เพราะถูกคนรักหักหลัง โดมินิก จึงหันหลังให้ความรัก และตั้งปณิธานจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับหนุ่มวัย 35 อย่างเขา เมื่อถูกมารดายัดเยียด นภัสรดา สาวแสนหวานสวยน่ารักเหมือนนางฟ้า สาวน้อยอ่อนวัยกว่า ถึง 15 ปีให้มาเป็นคู่หมาย
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
โดยมีข้อตกลงว่า หากสามเดือนนี้เขากับเธอไม่รักกัน ทั้งสองจะเป็นอิสระจากข้อผูกพันนี้ทันที
มันคงง่าย หากเธอจะไม่สวย น่ารัก เย้ายวน จนเขาต้องใจหวั่นไหว และที่สำคัญ เธอดันเรียกเขาว่า 'คุณลุง'
แต่... ตาลุงแก่อายุมากในความคิดของสาวน้อย ดันหล่อล่ำ เร้าใจจนทำให้ใจสาวเต้นแรง เขาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรแต่ดันมีฉายาว่าอสูรน้ำแข็ง ท้าทายให้เธอหาเรื่องปั่นป่วนเขาเล่น
จากที่คิดจะอยู่เฉยๆ โดมินิกกลับต้องปั่นป่วนกับเสน่ห์เดียงสาของนางฟ้าจอมดื้อ ชวนให้อสูรหนุ่มอย่างเขาอยากปราบพยศยายตัวแสบให้สิ้นฤทธิ์ กลายเป็นทาสสวาทของเขาให้จงได้
เขาจะพิสูจน์ให้ยายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมรู้สำนึกว่าเขาไม่ได้แก่ และฟิตปั๋งจนสาวน้อยอย่างเธอต้องยอมศิโรราบ...
งานนี้อสูรจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ หรือนางฟ้าจะตกอยู่ในบ่วงสวาทของอสูรกันแน่!
Tags: ซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ /ผการุ้ง
ตอน: ตอนที่ 1. ตาลุงแก่ กับยายเด็กน้อย 100%
ตอนที่ 1. ตาลุงแก่กับยายเด็กน้อย
พิธีแต่งงานแบบเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่บริเวณลานกว้างหน้าบ้านขอผู้เฒ่าการ์ซู มีแขกมาร่วมงานมากมาย ทั้งคนบนเกาะทั้งญาติและเพื่อนฝูงของบ่าวสาว ญาติของเจ้าสาวพร้อมกับเดินทางมาร่วมงานด้วยเครื่องบินเจทส่วนตัว งานแต่งงานครั้งนี้ฝ่ายเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเจ้าของเกาะล้อมรัก เกาะสวยติดอันดับสิบเกาะที่เหมาะแก่การฮันนีมูนได้เตรียมการต้อนรับญาติของเจ้าสาวเป็นอย่างดี โดยจัดที่พักเป็นวิลล่าส่วนตัวให้ครอบครัวกอนซาเลสได้พักแยกต่างหากจากกลุ่มนักท่องเที่ยวทั่วไป
บรรยากาศก่อนพิธีแต่งงานดูชื่นมื่นทุกฝ่าย แต่คนเดียวในกลุ่มที่ยิ้มไม่ออกก็คือโดมินิก กอนซาเลส พี่ชายของเจ้าสาว เมื่อการเดินทางมาร่วมงานแต่งของน้องสาวครั้งนี้ มีคู่หมายที่มารดาขอร้องแกมบังคับให้เขาหมั้นหมายกับเธอตามมาด้วย หลังจากเสร็จงานแต่งของมิเชล รายต่อไปที่ต้องถูกจับคลุมถุงชนคือตัวเขานั่นเอง ชายหนุ่มอยากหัวเราะขำตัวเองที่เป็นคนสมัยใหม่ แต่หนีไม่พ้นการถูกคลุมถุงชน แต่สถานะการณ์แบบนี้เขาคงขำไม่ออก
ชายหนุ่มปรายตามองสาวน้อยวัย19ปี 9เดือน นามว่านภัสรดา หรือน้องฟ้า คู่หมายที่มารดาจับคู่ให้โดยเขาไม่เต็มใจ เจ้าหล่อนอ่อนวัยกว่าเขานับ15ปี เจ้าหล่อนแทบจะเป็ฯลูกสาวของเขาได้ โดมินิกถอนหายใจแรงเมื่อนึกถึงอนาคตอันมืดมนของตัวเองขึ้นมา เขาอายุ35แล้วแต่ถูกจับแต่งงานกับเด็กอายุไม่ถึง20คนนี้ ท่าทางของน้องนางฟ้าคนสวยดูนุ่มนิ่มหัวอ่อน อาจจะแถมปัญญาอ่อนมาด้วยเมื่อเจ้าตัวยอมหมั้นหมายกับผู้ชายแก่กว่าเกินหนึ่งรอบอย่างเขา
ตั้งแต่เจอกันตอนขึ้นเครื่อง เขากับเธอก็ไม่ได้พูดจากันสักคำ สาวน้อยหลบตาเขาทำหน้าตาบ้องแบ้วชวนขนลุก โดมินิกนึกภาพตัวเองเป็นเจ้าบ่าวและสาวน้อยจอมแบ้วเป็นเจ้าสาวไม่ออก ไม่รู้มารดาคิดอะไรอยู่ถึงได้หาผู้หญิงแบบนี้มาให้เขา
“ตาดอมแกก็อายุมากแล้วไม่กี่ปีจะปาไปสี่สิบแล้ว รีบผลิตหลานมาให้แม่อุ้มสักคนสองคนเถอะ ดูอย่างตาเอริกกับตาโอลิเวอร์เพื่อนแกสิ มีลูกกันโตจนวิ่งได้แล้ว แกจะครองโสดไปจนแก่ตายไม่ยอมมีหลานให้แม่อุ้มหรือไง” มารดาสุดที่รักบ่นกรอกหูเขาทุกครั้งทีเห็นหน้า
“คุณแม่ครับ ชาตินี้ผมจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก ผมไม่อยากกลายเป็นไอ้โง่ให้ผู้หญิงที่ไหนปั่นหัวอีก แม่อยากอุ้มหลานก็รอลูกยายมิเชลเถอะครับ สเปิร์มของผมมันคงฝ่อไปหมดแล้ว”
เขาตอบท่านแบบนี้ทุกครั้ง โดมินิกเลิกสนใจผู้หญิงทุกคนบนโลกหลังจากถูกคนรัก หักหลังอย่างเจ็บแสบเมื่อหกปีก่อน ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขากลายเป็นคนโง่เง่า หลอกลวงจนเขาแทบเสียผู้เสียคน และเกือบทำให้เขาหมดลมหายใจเพราะอุบัติเหตุที่เธอร่วมกับชู้รักตัดสายเบรกรถของเขาจนทำให้เขารถคว่ำบาดเจ็บสาหัส ก่อนจะหนีหายไปพร้อมข้อมูลและแบบร่างรถบิ๊กไบค์คันพิเศษ ซึ่งเขาได้ทุ่มเทมันสมองออกแบบและคิดค้นระบบประหยัดน้ำมันออกมาอย่างยากเย็น และนำข้อมูลของเขาไปขายให้บริษัทคู่แข่ง โชคดีมีสองพี่น้องตระกูลเมดิสันมาช่วยเหลือไว้ ทำให้สามารถฟ้องร้องบริษัทที่รับซื้อข้อมูลของบริษัทเขาไป อีกฝ่ายยุติการสร้างและขอให้เขาถอนฟ้องพร้อมชดใช้ค่าเสียหายให้ โดมินิกตั้งใจฟื้นฟูบริษัทจนสามารถกลับมายืนหยัดในแถวหน้าของวงการรถบิ๊กไบค์ได้อีกครั้ง หกปีที่ผ่านมาโดมินิกไม่คบหากับผู้หญิงคนไหน เขาทำแต่งานไม่เคยให้ความสนใจผู้หญิงจนบิดามารดาเป็นห่วง นำมาสู่การจับคู่ให้เขาซึ่งโดมินิกก็จัดการผู้หญิงที่มารดานำมาแนะนำให้ จนหนีกระเจิงไปหมด รายล่าสุดถึงกับตั้งฉายาให้เขาว่าอสูรน้ำแข็ง และกลายเป็นฉายาที่สาวๆ พากันขยาดจนไม่กล้าเข้าใกล้
“พี่ดอมพิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้นแล้วนะ มายืนบื้ออะไรตรงนี้ ขยับมารวมกลุ่มกับพวกเราสิ”
ไอรีนน้องสาวแสนสวยของสองหนุ่มเมดิสัน เดินมาเรียกเขาให้ไปรวมกลุ่มกับบรรดาครอบครัวของเขาและเธอ ที่พากันมาร่วมงานแต่งงานของมิเชล ไอรีนแต่งงานมีลูกชายหนึ่งคนแต่ยังสวยสะดุดตาไม่เปลี่ยนเหมือนตอนยังโสด น่าเสียดายที่ตอนนั้นเขาไม่จีบเธอปล่อยให้เธอหมั้นหมายกับฟิลลิป เพื่อนในกลุ่มอีกคนแต่คนไม่ใช่เนื้อคู่ กันสุดท้ายสามีตัวจริงของหญิงสาวก็เป็นคนที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน เขาลอบยิ้มเมื่อหันไปสบตาดุแกมหวงของสามีไอรีนที่ยืนรออยู่พร้อมลูกชาย อยากแกล้งกระตุกต่อมหึงอีกฝ่ายเล่นแต่ก็หยุดความคิดแผลงๆ นั้นไว้ เพราะมันไม่เกิดประโยชน์อะไร นอกจากสร้างความบาดหมางใจให้กัน
“ถ้าไม่ให้ไอรีนไปตาม แกคงยืนทำมิวสิคอยู่ตรงนั้นไม่มาสักทีสินะตาดอม”
มารดาจอมเฮี๊ยบของเขาดุลูกชายทันทีที่เดินเข้าไปถึง ดุเสร็จก็ดึงแขนพามายืนข้างๆ ว่าที่คู่หมั้นสาวน้อยวัยละอ่อน
“มายืนตรงนี้เป็นเพื่อนน้อง อะไรกันตั้งแต่มาถึงหลบหน้าหลบตาน้อง ไม่ทำหน้าที่สุภาพบุรุษเลย อย่าให้แม่เห็นอีกนะว่าแกแอบหลบไปไหนอีก”
มารดาคาดโทษก่อนจะขยับไปรวมกลุ่มกับบิดามารดาของเจ้าบ่าว พากันพูดคุยถึงพิธีแต่งงานที่กำลังจะเริ่มขึ้นอย่างเบิกบานใจ ทิ้งลูกชายให้ยืนเป็นเสาหินอยู่กับสาวน้อยหน้าใส โดมินิกจำใจยอมยืนอยู่ตรงนั้นมองพิธีแต่งงานที่กำลังเริ่มขึ้น
พิธีแต่งงานเริ่มขึ้นโดยมีผู้เฒ่าการ์ซูตาของเจ้าบ่าวประกอบพิธีให้เหมือนคู่แต่งงานคู่อื่นๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวใส่ชุดขาวยืนอยู่ในวงกลมของตน เมื่อทำปฏิญาณกันด้วยเลือดแล้ว เจ้าบ่าวก็อุ้มเจ้าสาวมายืนในวงกลมตรงหน้าผู้ทำพิธี เพื่อรับขนมผูกรักมาป้อนให้เจ้าสาว และโอกาสนี้เจ้าบ่าวจอมหื่นไม่พลาดที่จะป้อนขนมผสมจูบให้เจ้าสาวจนตัวอ่อนระทวย เรียกเสียงโห่ฮาจากผู้ร่วมงานดังลั่นลานพิธี โดมินิกหัวเราะขำน้องสาวที่หน้าแดงก่ำอย่างเอ็นดู เขาก้มลงมองสาวน้อยว่าที่คู่หมั้นแล้วยกคิ้วสูง เมื่อไม่เห็นร่างเล็กๆ ของเธอยืนอยู่ตรงที่เดิม กวาดสายตามองไปรอบก็เห็นร่างบางแอบเดินหลบออกจากงานไปตามางเดินกลับที่พัก จึงปลีกตัวเดินตามออกไป จนเดินมาทันที่หน้าวิลล่า เจ้าตัวเห็นว่าเขาเดินตามมาก็หมุนตัวเดินไปยืนกอดอกที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าวิลล่า
“ชื่อฟ้าใช่ไหมเรา”
โดมินิกก้มลงไปมองสาวน้อยไซส์มินิซึ่งตัวสูงแค่อก เขาทักทายเจ้าหล่อนตามมารยาท ไม่ให้รู้สึกว่าเขาหมางเมิน
ใบหน้าอ่อนใสใต้เงาแว่นอันโตเหมือนเด็กเนิร์สคงแก่เรียนเงยหน้าขึ้นสบตาเขา แววตาของเธอไร้รอยเขินอาย แต่เต็มไปด้วยประกายวาวจ้าอย่างคนสู้คน ผิดจากเมื่อครู่ยามอยู่ต่อหน้ามารดาของเขาเป็นคนละคน
“ลุง ชื่อดอมใช่ไหม หรือจะให้หนูเรียกลุงโดมินิก” น้ำเสียงใสๆ เอ่ยตอบมาด้วยคำพูดที่ทำเอาคนได้ยิน ถึงกับนิ่งงันไปชั่วครู่
ลุง... ลุง... ลุง!!!
โดมินิกยืนเซ่ออ้าปากค้างกับสรรพนามเรียกขานจากสาวน้อยตรงหน้า เจ้าหล่อนเรียกเขาว่าลุง
“เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ”
เขาถามซ้ำ หวังว่าตัวเองจะหูฝาด หรือหูอื้อจนฟังผิด และคำตอบของสาวน้อยทำให้คนมองโลกในแง่ดี แทบชักกระตุกน้ำลายฟูมปาก
“แก่ไม่พอ หูยังตึงอีก หนูเรียกลุงค่ะ ไม่ได้เรียกพี่” เธอตอบหน้าตาย ดวงตากลมใสใต้แว่นจ้องหน้าเขาแป๋วยืนยันว่าตัวเองพูดอะไรออกไป
โดมินิกตาลุบวาบ รีบเถียง “ฉันแค่อายุมากกว่าเธอ แค่...”
“สิบห้าปี...”
เจ้าหล่อนพูดต่อประโยค ตอกย้ำความห่างวัยให้ชัดเจน พลางถอนหายใจแรงๆ
“เห้อ... แก่แล้วยอมรับเหอะลุง อย่าพยายามแถ”
“ยายตัวแสบ บังอาจเรียกฉันว่าลุงเหรอ!” โดมินิกคำรามในคอ
ใบหน้าหล่อเหลาของชายวัย35 แดงก่ำราวกับถูกมือเปื้อนพริกลูบหน้าด้วยแรงโทสะ มันทั้งโมโหทั้งยอกอกแสลงใจกับคำเรียกขานนั้น
“ก็แก่แล้ว จะให้เรียกว่าพี่หรือไง”
ปากอิ่มสีแดงราวผลเชอร์รี่สุกเบะออกเล็กน้อย เหยียดสายตาเข้าใส่หนุ่มมากวัยกว่า ไม่เหลือคราบสาวน้อยแสนหวานนุ่มนิ่มก่อนหน้า หรือทุกสิ่งที่เห็นคือมายาลวง
โดมินิกกำหมัดแน่น นี่มารดาของเขาโดนฝ่ายผู้หญิงย้อมแมวหลอกขายลูกสาวให้หรือไร !
“เห็นฉันแก่ แล้วมาเสนอตัวอยากแต่งงานกับฉันทำไม” เขาย้อนถาม
ใบหน้ารูปไข่สวมแว่นตากลมโตสะบัดเมินหนี “ใครว่าเต็มใจล่ะ หนูโดนบังคับต่างหาก ลุงอย่าหลงตัวเองมากไปเลย ใครเขาจะอยากแต่งกับคนแก่อย่างลุง ชิ” เธอสะบัดเสียงใส่ แสบไปถึงขั้วหัวใจคนฟัง
นภัสรดาปรายตามองหน้าแดงก่ำของคู่หมายต่างวัย แล้วลอบยิ้มขำ ขี้โมโหไม่ใช่เล่น แบบนี้ต้องยั่วให้หัวปั่น ดวงตากลมสวยเปล่งประกายวาววับเมื่อหาเรื่อง จี้จุดเจ็บคนตัวโตได้ถูกจุด เขามองเมินไม่สนใจเธอตั้งแต่เห็นหน้า ทำตัวเป็นผู้ชายเย็นชาสมฉายาอสูรน้ำแข็ง จากประวัติที่ได้รู้มา พบว่าสาวๆ ที่คุณมาเรียมารดาของชายหนุ่มนำมาแนะนำให้ลูกชาย ต่างถูกเขาปฏิเสธไม่ไว้หน้า โดมินิกไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย ตั้งแต่อกหักรักคุดเมื่อหกปีก่อน หลังจากหายจากอาการบาดเจ็บ เขาก็ถูกนำตัวไปบำบัดและเลิกสนใจผู้หญิงมาตั้งแต่บัดนั้น
“คิดเหรอว่าฉันอยากแต่งกับเด็กอย่างเธอ” เขาโต้กลับ
นภัสรดาหันมามองคนพูด “ไม่อยากแต่งก็ดีแล้ว แต่ลุงต้องหมั้นกับหนูให้ครบสามเดือนก่อน แล้วค่อยถอนหมั้น” เธอมีข้อต่อรอง
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย” เขาจ้องหน้าคนพูดเขม็ง ไม่เข้าใจว่าสาวน้อยมาต่อรองอะไรแบบนี้ ทั้งๆ ที่แสดงออกว่าไม่ต้องการแต่งงานกับเขา
“ก็แม่ของลุงเขายื่นข้อเสนอให้พ่อกับแม่หนูแบบนี้นี่ ถ้าไม่ยอมเขาจะไม่ช่วยเรื่องหนี้สินของบริษัทพ่อหนู” ใบหน้าอ่อนใสมีรอยหม่นเมื่อพูดถึงความจำเป็นของตัวเอง
“แต่งนิยายหลอกคนแก่ เอ๊ย หลอกผู้ใหญ่อย่างฉันหรือไง ใครจะเชื่อ” โดมินิกส่ายหน้า ไม่ยอมเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
พลอตนางเอกยอมแต่งงานกับพระเอกเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ฝ่ายพ่อแม่พระเอกช่วยเลหือครอบครัว มันเป็นพลอตคลาสสิกในนิยายน้ำเน่าที่มิเชลน้องสาวของเขาชอบอ่าน ไม่นึกว่าสาวน้อยจะเอามาอ้างให้เขาเชื่อ
“อยากให้มันเป็นนิยายอยู่หรอก แต่มันเป็นเรื่องจริงนี่” เจ้าตัวเบะปาก สีหน้าระทมใจ “หนูไม่อยากเป็นนางเอกหรอกนะ พระเอกก็แก่กว่าแบบนี้ ใครอยากจะแต่งด้วย”
เจ้าหล่อนตอกย้ำเป็นรอบที่สอง ทำเอาคนฟังความอดทนขาดผึง
“ฉันยังไม่แก่ หยุดเรียกฉันว่าแก่ได้ไหมยายเด็กบ้า!”
นภัสรดาหัวเราะเสียงใส “นี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ออ หนูลืมบอกนะว่า แม่ลุงเขาบอกพ่อแม่หนูด้วย ว่าลุงเสื่อมสมรรถภาพทางเพศด้วย” เธอบอกข้อมูลใหม่ให้เขาฟัง
โดมินิกเบิกตากว้าง สะดุ้งตกใจกับสิ่งที่สาวน้อยพูด
“อะไรนะ ฉันเนี่ยนะเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ” เขาชี้หน้าตัวเอง มึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน
ศีรษะได้รูปของคนสวมแว่นพยักรับ “จริงแท้แน่นอน ก็หนุแอบได้ยินผู้ใหญ่เขาคุยกันแบบนี้จริงๆ” เธอยืนยัน
“เฮ้ย! หูเพี้ยนหรือเปล่า ไปแอบฟังอะไรมาผิดๆ ถูก มากล่าวหากันแบบนี้ฉันเสียหายนะ”
ใครได้ยินเข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผู้ชายวัยฉกรรจ์อายุแค่สามสิบห้าอย่างเขาเนี่ยนะ เป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ แม่เขาไปให้ข้อมูลอะไรแบบนั้นได้ยังไง มันใส่ร้ายลูกชายชัดๆ ถึงเขาจะเลิกสนใจผู้หญิงเพราะถูกหักอกจนไม่มีความเชื่อใจให้หญิงใด แต่กิจกรรมทางเพศเขาไม่เคยละเลิกมัน แต่หากินแบบชั่วครั้งคราวจากสาวไซด์ไลน์พอหายอยากไม่ผูกพัน เจ้าน้องชายของเขายังคงใช้งานได้ดีไม่มีเสื่อมถอย
“ก็แม่ลุงบอกว่า ลูกชายของท่านไม่สนใจผู้หญิงมาหกปีแล้ว ไร้อารมณ์กับเพศตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ซึ่งอาการแบบนี้มันบ่งชี้ว่าเป็นอาการของผู้ชายวัยทอง เสื่อมสมรรถภาพทางเพศชัดๆ”
มือน้อยขยับแว่นสายตาให้กระชับ ปั้นหน้าเป็นนักวิชาการ วิเคราะห์สาเหตุของอาการผิดปกติของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างจริงจัง พร้อมกับส่ายหน้าไปมา ส่งสายตาสมเพชเวทนามาให้ เล่นเอาโดมินิกตาลุกวาบด้วยความโกรธ
“ฉันไม่เป็นวัยทอง แล้วก็ไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ โว้ย!”
เขาตวาดเสียงดังด้วยแรงโทสะ ร่างหนาปราดเข้ามาหมายจับร่างบางเขย่าให้หายแค้น แต่สาวน้อยกระโดดหลบฉากทัน
“ไม่ได้เป็นวัยทอง แต่เป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศใช่ปะ” นภัสรดายังตอกย้ำไม่เลิก
“ยายเด็กบ้า พูดแบบนี้อยากลองดีใช่ไหม”
โดมินิกหมดสิ้นความอดทน เขาไล่ตามตะครุบยายเด็กปากเสียหมายจะจับมาหักคอจิ้มน้ำพริกเสียให้เข็ด แต่อีกฝ่ายก็ไวเหลือใจวิ่งหนีเขารอบต้นไม้ใหญ่ ต้องวิ่งไล่ตามกันรอบต้นไม้อยู่หลายรอบ แต่ฟ้าไม่เข้าข้างคนปากไวดลให้เจ้าตัวสะดุดขาตัวเองล้มลงเปิดโอกาสให้คนตามจับรวบตัวได้โดยง่าย
“ยายเด็กตัวร้าย ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ” เขาจับไล่มน ยกร่างเล็กจนตัวลอยจากพื้นไปกดไว้ที่โคนต้นไม้ ยื่นหน้าไปจนชิดจ้องหน้าขู่เสียงเข้ม
“ขอโทษอะไร หนูพูดความจริงนี่”
นภัสรดาส่ายหน้าไม่ยอมขอโทษ ดวงตาใต้แว่นหนามองสบตาคมดุไม่ยอมแพ้ง่าย แม้จะถูกเขาจับล็อกไว้จนดิ้นไม่หลุดแบบนี้ก็ตาม
“มันไม่ใช่ความจริง เข้าใจเสียใหม่ว่าฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอกล่าวหา” เขาตะคอกใส่หน้า
“โอเคๆ หนูไม่ว่าลุงเป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศแล้ว ปล่อยหนูเถอะ” เสียงเล็กๆ เว้าวอน ยอมจำนน แต่ไม่ทำให้คนได้ยินพอใจสักนิด เมื่อสรรพนามเรียกขานยังคงเป็นคำว่า ‘ลุง’
“ฉันไม่ได้เป็นลุงเธอ” ร่างหนาสั่นไปทั้งตัวด้วยควงามโมโห
ยายเด็กบ้านี่ มาเรียกเขาว่าลุงได้ยังไง เขาแก่กว่าพ่อของเธอตรงไหน
“ไม่ ไม่เรียกแล้วค่ะ คุณพี่ เอ่อ... คุณพี่คะปล่อยหนูเถอะค่ะ หนูเจ็บ” นภัสรดาปั้นเสียงหวาน อ้อนวอนคนขี้โมโหอีกหน
“ตอแหลไม่เนียนเลยนะยายเด็กบ้า”
โดมินิกส่ายหน้า ระอาเอือม ยายเด็กนี่โกหกไม่เนียนเลย เรียกเขาว่าพี่ เสียงจริงใจมาก... เขาคงมีเขางอกอีกหนหากเชื่อว่าเธอเรียกเขาจากใจจริง ดวงตาคมหรี่มองใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้า ดวงตากลมสวยแม้จะมีแว่นตาอันโตบดบังใบหน้า ก็ไม่ทำให้ลดความสะดุดตาลง จมูกโด่งเชิดนิดบ่งบอกว่าเป็นคนดื้อรั้นพอตัว ริมฝีปากอิ่มสีแดงสดเผยอนิดๆ ชวนให้คนมองรู้สึกร้อนวูบวาบ จนต้องลดสายตาลงไปมองลำคอเรียวระหงมองเลยไปยังทรวงอวบอิ่มซึ่งเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันไม่เล็กสมตัวเลย แต่อวบใหญ่เกินตัวด้วยซ้ำ ยิ่งยามนี้อยู่แนบชิดจนอกนุ่มเบียดแนบแผงอกหนาของเขา ทำให้รู้ว่าขนาดของมันไม่ธรรมดาเลย โดมินิกลกืนน้ำลายฝืดคอเมื่อสายตาซอกแซกของตัวเองดันมองลอดผ่านช่องว่างของชุดเดรสแบบเกาะอกไปเห็นความขาวผุดผ่องที่ล้นทะลักออกมาจนเห็นเนินเนื้อสล้าง ยิ่งเจ้าของบิดตัวส่ายไปมาก็ยิ่งเสียดสีกับร่างหนาจนรู้สึกร้อนผ่าววูบวาบขึ้นมา อาการแบบนี้มันเป็นอาการของหนุ่มวัยทองหรือไง
“ก็ไม่ให้เรียกลุง หนูก็เรียกพี่แล้วไง จะเอาอะไรอีก” ริมฝีปากอิ่มขยับโต้เถียง ร่างบางบิดตัวดิ้นหนี
คนที่จ้องมองกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อรู้สึกว่ายิ่งมองยายเด็กนี่ก็ยิ่งน่ากิน เขาละมืออกจากไหล่ข้างหนึ่ง หยิบแว่นหนาออกจากดวงหน้าสวย
“ไม่ใส่แว่นมองเห็นหรือเปล่า” เขาถามเสียงเบา ดวงตาคมมองใบหน้าอ่อนใสอย่างพินิจ
“มองเห็นคะ...”
นภัสรดากะพริบตาปริบงุนงงว่าเขามาไม้ไหน เมื่อกี้ทำท่าอย่างกับจะหักคอเธอทิ้ง ตอนนี้มาพูดเสียงอ่อนเสียงเย็น
“แล้วใส่ทำไม” มือหนาหย่อนแว่นตาลงกระเป๋าเสื้อ แล้วทามือประคองแก้มนวลไว้
“คุณแม่บอกให้ใส่ จะได้ไม่มีคนมาจีบเพราะมันทำให้ขี้เหร่ค่ะ” นภัสรดาตอบคำถามเสียงแผ่ว รู้สึกแก้มร้อนผ่าวเมื่ออยู่ในอุ้งมือหนา
“ขี้เหร่จริงๆ นั่นแหละ”
ริมฝีปากหยักแย้มกว้าง ราวกับขบขันคำตอบนั้น ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสาวน้อยนิ่ง แบบที่ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนมาก่อนในรอบหกปี คิ้วดกหนายกขึ้นเล็กน้อยเมื่อภาพบางอย่างวาบผ่านเข้ามาในหัว ก่อนจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็วจนจำไม่ได้ มีเพียงความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ เหมือนคล้ายว่าเขาเคยสัมผัสใบหน้างามนี้มาก่อน แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเขาเพิ่งเคยพบเธอครั้งแรก โดมินิกเขม้นมองใบหน้าของนภัสรดา ดวงตาคมอ่อนแสงลงขณะค่อยก้มลงไปแตะริมฝีปากบนเรียวปากอิ่มสีแดงระเรื่อนั้น
“อ๊ะ ยะ อย่า...” เสียงร้องหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงมา
๐๐๐๐๐๐๐๐๐
อัพแล้วจ้า ตอนแรกของนิยาย บ่วงสวาทนางฟ้า เรื่องที่ 3 ในซีรีส์เสน่หาเริงไฟ
ฝากลุงดอมกับหนูฟ้าไว้ในอ้อมใจของนักอ่านด้วยนะคะ
เรื่องนี้อัพให้อ่านเป็นตัวอย่าง เพียง 50% นะคะ แจ้งให้ทราบก่อนเพราจะมีการจัดพิมพ์เป็นเล่มจำหน่ายค่ะ ไม่สามารถอัพจนจบได้
ใครรอซื้ออยู่ รออีกนิดนะคะ จะเปิดจองในวันที่ 15 เดือนสิงหาคมค่ะ
ตอนนี้ ผการุ้ง เปิดจองเรื่อ งพ่ายรักเทพบุตรมารอยู่นะคะ
จัดพิมพ์จำนวนจำกัด ไม่มีวางขายตามร้านหนังสือทั่วไป สั่งโดยตรงได้ที่ผการุ้งเท่านั้น
สนใจสั่งจองได้ ที่ อีเมล p_pakarug@hotmail.co.th ค่ะ
แวะไปอ่านตัวอย่างได้ที http://www.hongsamut.com/readniyai.php?niyaiid=6515
สำหรับ คนชอบอ่านอีบุ๊คส์ ตอนนี้ อีบุ๊ค ซาตานผลาญรักมีพร้อมให้โหลดทุกเวปแล้วนะคะ แวะไปโหลดกันได้ค่ะ
ใครรอโหลดจากเวปเมพ พร้อมให้โหลดได้แล้วนะคะ
ที่ลิ้งก์นี้
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM0NDg0IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTQ4NTUiO30
(รบกวนช่วยกดโหลดผ่านลิ้งก์นี้ด้วยจ้า)
เวป Ebooks.in.th
ตามลิ้งนี้จ้า
http://www.ebooks.in.th/ebook/25959/ซาตานผลาญรัก_(เต็ม)/
เวป Hytexts.
http://www.hytexts.com/ebook/book/B002975
ขอบคุณสำหรับทุกยอดโหลดนะคะ
ผการุ้ง
พิธีแต่งงานแบบเรียบง่ายถูกจัดขึ้นที่บริเวณลานกว้างหน้าบ้านขอผู้เฒ่าการ์ซู มีแขกมาร่วมงานมากมาย ทั้งคนบนเกาะทั้งญาติและเพื่อนฝูงของบ่าวสาว ญาติของเจ้าสาวพร้อมกับเดินทางมาร่วมงานด้วยเครื่องบินเจทส่วนตัว งานแต่งงานครั้งนี้ฝ่ายเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเจ้าของเกาะล้อมรัก เกาะสวยติดอันดับสิบเกาะที่เหมาะแก่การฮันนีมูนได้เตรียมการต้อนรับญาติของเจ้าสาวเป็นอย่างดี โดยจัดที่พักเป็นวิลล่าส่วนตัวให้ครอบครัวกอนซาเลสได้พักแยกต่างหากจากกลุ่มนักท่องเที่ยวทั่วไป
บรรยากาศก่อนพิธีแต่งงานดูชื่นมื่นทุกฝ่าย แต่คนเดียวในกลุ่มที่ยิ้มไม่ออกก็คือโดมินิก กอนซาเลส พี่ชายของเจ้าสาว เมื่อการเดินทางมาร่วมงานแต่งของน้องสาวครั้งนี้ มีคู่หมายที่มารดาขอร้องแกมบังคับให้เขาหมั้นหมายกับเธอตามมาด้วย หลังจากเสร็จงานแต่งของมิเชล รายต่อไปที่ต้องถูกจับคลุมถุงชนคือตัวเขานั่นเอง ชายหนุ่มอยากหัวเราะขำตัวเองที่เป็นคนสมัยใหม่ แต่หนีไม่พ้นการถูกคลุมถุงชน แต่สถานะการณ์แบบนี้เขาคงขำไม่ออก
ชายหนุ่มปรายตามองสาวน้อยวัย19ปี 9เดือน นามว่านภัสรดา หรือน้องฟ้า คู่หมายที่มารดาจับคู่ให้โดยเขาไม่เต็มใจ เจ้าหล่อนอ่อนวัยกว่าเขานับ15ปี เจ้าหล่อนแทบจะเป็ฯลูกสาวของเขาได้ โดมินิกถอนหายใจแรงเมื่อนึกถึงอนาคตอันมืดมนของตัวเองขึ้นมา เขาอายุ35แล้วแต่ถูกจับแต่งงานกับเด็กอายุไม่ถึง20คนนี้ ท่าทางของน้องนางฟ้าคนสวยดูนุ่มนิ่มหัวอ่อน อาจจะแถมปัญญาอ่อนมาด้วยเมื่อเจ้าตัวยอมหมั้นหมายกับผู้ชายแก่กว่าเกินหนึ่งรอบอย่างเขา
ตั้งแต่เจอกันตอนขึ้นเครื่อง เขากับเธอก็ไม่ได้พูดจากันสักคำ สาวน้อยหลบตาเขาทำหน้าตาบ้องแบ้วชวนขนลุก โดมินิกนึกภาพตัวเองเป็นเจ้าบ่าวและสาวน้อยจอมแบ้วเป็นเจ้าสาวไม่ออก ไม่รู้มารดาคิดอะไรอยู่ถึงได้หาผู้หญิงแบบนี้มาให้เขา
“ตาดอมแกก็อายุมากแล้วไม่กี่ปีจะปาไปสี่สิบแล้ว รีบผลิตหลานมาให้แม่อุ้มสักคนสองคนเถอะ ดูอย่างตาเอริกกับตาโอลิเวอร์เพื่อนแกสิ มีลูกกันโตจนวิ่งได้แล้ว แกจะครองโสดไปจนแก่ตายไม่ยอมมีหลานให้แม่อุ้มหรือไง” มารดาสุดที่รักบ่นกรอกหูเขาทุกครั้งทีเห็นหน้า
“คุณแม่ครับ ชาตินี้ผมจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก ผมไม่อยากกลายเป็นไอ้โง่ให้ผู้หญิงที่ไหนปั่นหัวอีก แม่อยากอุ้มหลานก็รอลูกยายมิเชลเถอะครับ สเปิร์มของผมมันคงฝ่อไปหมดแล้ว”
เขาตอบท่านแบบนี้ทุกครั้ง โดมินิกเลิกสนใจผู้หญิงทุกคนบนโลกหลังจากถูกคนรัก หักหลังอย่างเจ็บแสบเมื่อหกปีก่อน ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขากลายเป็นคนโง่เง่า หลอกลวงจนเขาแทบเสียผู้เสียคน และเกือบทำให้เขาหมดลมหายใจเพราะอุบัติเหตุที่เธอร่วมกับชู้รักตัดสายเบรกรถของเขาจนทำให้เขารถคว่ำบาดเจ็บสาหัส ก่อนจะหนีหายไปพร้อมข้อมูลและแบบร่างรถบิ๊กไบค์คันพิเศษ ซึ่งเขาได้ทุ่มเทมันสมองออกแบบและคิดค้นระบบประหยัดน้ำมันออกมาอย่างยากเย็น และนำข้อมูลของเขาไปขายให้บริษัทคู่แข่ง โชคดีมีสองพี่น้องตระกูลเมดิสันมาช่วยเหลือไว้ ทำให้สามารถฟ้องร้องบริษัทที่รับซื้อข้อมูลของบริษัทเขาไป อีกฝ่ายยุติการสร้างและขอให้เขาถอนฟ้องพร้อมชดใช้ค่าเสียหายให้ โดมินิกตั้งใจฟื้นฟูบริษัทจนสามารถกลับมายืนหยัดในแถวหน้าของวงการรถบิ๊กไบค์ได้อีกครั้ง หกปีที่ผ่านมาโดมินิกไม่คบหากับผู้หญิงคนไหน เขาทำแต่งานไม่เคยให้ความสนใจผู้หญิงจนบิดามารดาเป็นห่วง นำมาสู่การจับคู่ให้เขาซึ่งโดมินิกก็จัดการผู้หญิงที่มารดานำมาแนะนำให้ จนหนีกระเจิงไปหมด รายล่าสุดถึงกับตั้งฉายาให้เขาว่าอสูรน้ำแข็ง และกลายเป็นฉายาที่สาวๆ พากันขยาดจนไม่กล้าเข้าใกล้
“พี่ดอมพิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้นแล้วนะ มายืนบื้ออะไรตรงนี้ ขยับมารวมกลุ่มกับพวกเราสิ”
ไอรีนน้องสาวแสนสวยของสองหนุ่มเมดิสัน เดินมาเรียกเขาให้ไปรวมกลุ่มกับบรรดาครอบครัวของเขาและเธอ ที่พากันมาร่วมงานแต่งงานของมิเชล ไอรีนแต่งงานมีลูกชายหนึ่งคนแต่ยังสวยสะดุดตาไม่เปลี่ยนเหมือนตอนยังโสด น่าเสียดายที่ตอนนั้นเขาไม่จีบเธอปล่อยให้เธอหมั้นหมายกับฟิลลิป เพื่อนในกลุ่มอีกคนแต่คนไม่ใช่เนื้อคู่ กันสุดท้ายสามีตัวจริงของหญิงสาวก็เป็นคนที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน เขาลอบยิ้มเมื่อหันไปสบตาดุแกมหวงของสามีไอรีนที่ยืนรออยู่พร้อมลูกชาย อยากแกล้งกระตุกต่อมหึงอีกฝ่ายเล่นแต่ก็หยุดความคิดแผลงๆ นั้นไว้ เพราะมันไม่เกิดประโยชน์อะไร นอกจากสร้างความบาดหมางใจให้กัน
“ถ้าไม่ให้ไอรีนไปตาม แกคงยืนทำมิวสิคอยู่ตรงนั้นไม่มาสักทีสินะตาดอม”
มารดาจอมเฮี๊ยบของเขาดุลูกชายทันทีที่เดินเข้าไปถึง ดุเสร็จก็ดึงแขนพามายืนข้างๆ ว่าที่คู่หมั้นสาวน้อยวัยละอ่อน
“มายืนตรงนี้เป็นเพื่อนน้อง อะไรกันตั้งแต่มาถึงหลบหน้าหลบตาน้อง ไม่ทำหน้าที่สุภาพบุรุษเลย อย่าให้แม่เห็นอีกนะว่าแกแอบหลบไปไหนอีก”
มารดาคาดโทษก่อนจะขยับไปรวมกลุ่มกับบิดามารดาของเจ้าบ่าว พากันพูดคุยถึงพิธีแต่งงานที่กำลังจะเริ่มขึ้นอย่างเบิกบานใจ ทิ้งลูกชายให้ยืนเป็นเสาหินอยู่กับสาวน้อยหน้าใส โดมินิกจำใจยอมยืนอยู่ตรงนั้นมองพิธีแต่งงานที่กำลังเริ่มขึ้น
พิธีแต่งงานเริ่มขึ้นโดยมีผู้เฒ่าการ์ซูตาของเจ้าบ่าวประกอบพิธีให้เหมือนคู่แต่งงานคู่อื่นๆ เจ้าบ่าวเจ้าสาวใส่ชุดขาวยืนอยู่ในวงกลมของตน เมื่อทำปฏิญาณกันด้วยเลือดแล้ว เจ้าบ่าวก็อุ้มเจ้าสาวมายืนในวงกลมตรงหน้าผู้ทำพิธี เพื่อรับขนมผูกรักมาป้อนให้เจ้าสาว และโอกาสนี้เจ้าบ่าวจอมหื่นไม่พลาดที่จะป้อนขนมผสมจูบให้เจ้าสาวจนตัวอ่อนระทวย เรียกเสียงโห่ฮาจากผู้ร่วมงานดังลั่นลานพิธี โดมินิกหัวเราะขำน้องสาวที่หน้าแดงก่ำอย่างเอ็นดู เขาก้มลงมองสาวน้อยว่าที่คู่หมั้นแล้วยกคิ้วสูง เมื่อไม่เห็นร่างเล็กๆ ของเธอยืนอยู่ตรงที่เดิม กวาดสายตามองไปรอบก็เห็นร่างบางแอบเดินหลบออกจากงานไปตามางเดินกลับที่พัก จึงปลีกตัวเดินตามออกไป จนเดินมาทันที่หน้าวิลล่า เจ้าตัวเห็นว่าเขาเดินตามมาก็หมุนตัวเดินไปยืนกอดอกที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าวิลล่า
“ชื่อฟ้าใช่ไหมเรา”
โดมินิกก้มลงไปมองสาวน้อยไซส์มินิซึ่งตัวสูงแค่อก เขาทักทายเจ้าหล่อนตามมารยาท ไม่ให้รู้สึกว่าเขาหมางเมิน
ใบหน้าอ่อนใสใต้เงาแว่นอันโตเหมือนเด็กเนิร์สคงแก่เรียนเงยหน้าขึ้นสบตาเขา แววตาของเธอไร้รอยเขินอาย แต่เต็มไปด้วยประกายวาวจ้าอย่างคนสู้คน ผิดจากเมื่อครู่ยามอยู่ต่อหน้ามารดาของเขาเป็นคนละคน
“ลุง ชื่อดอมใช่ไหม หรือจะให้หนูเรียกลุงโดมินิก” น้ำเสียงใสๆ เอ่ยตอบมาด้วยคำพูดที่ทำเอาคนได้ยิน ถึงกับนิ่งงันไปชั่วครู่
ลุง... ลุง... ลุง!!!
โดมินิกยืนเซ่ออ้าปากค้างกับสรรพนามเรียกขานจากสาวน้อยตรงหน้า เจ้าหล่อนเรียกเขาว่าลุง
“เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ”
เขาถามซ้ำ หวังว่าตัวเองจะหูฝาด หรือหูอื้อจนฟังผิด และคำตอบของสาวน้อยทำให้คนมองโลกในแง่ดี แทบชักกระตุกน้ำลายฟูมปาก
“แก่ไม่พอ หูยังตึงอีก หนูเรียกลุงค่ะ ไม่ได้เรียกพี่” เธอตอบหน้าตาย ดวงตากลมใสใต้แว่นจ้องหน้าเขาแป๋วยืนยันว่าตัวเองพูดอะไรออกไป
โดมินิกตาลุบวาบ รีบเถียง “ฉันแค่อายุมากกว่าเธอ แค่...”
“สิบห้าปี...”
เจ้าหล่อนพูดต่อประโยค ตอกย้ำความห่างวัยให้ชัดเจน พลางถอนหายใจแรงๆ
“เห้อ... แก่แล้วยอมรับเหอะลุง อย่าพยายามแถ”
“ยายตัวแสบ บังอาจเรียกฉันว่าลุงเหรอ!” โดมินิกคำรามในคอ
ใบหน้าหล่อเหลาของชายวัย35 แดงก่ำราวกับถูกมือเปื้อนพริกลูบหน้าด้วยแรงโทสะ มันทั้งโมโหทั้งยอกอกแสลงใจกับคำเรียกขานนั้น
“ก็แก่แล้ว จะให้เรียกว่าพี่หรือไง”
ปากอิ่มสีแดงราวผลเชอร์รี่สุกเบะออกเล็กน้อย เหยียดสายตาเข้าใส่หนุ่มมากวัยกว่า ไม่เหลือคราบสาวน้อยแสนหวานนุ่มนิ่มก่อนหน้า หรือทุกสิ่งที่เห็นคือมายาลวง
โดมินิกกำหมัดแน่น นี่มารดาของเขาโดนฝ่ายผู้หญิงย้อมแมวหลอกขายลูกสาวให้หรือไร !
“เห็นฉันแก่ แล้วมาเสนอตัวอยากแต่งงานกับฉันทำไม” เขาย้อนถาม
ใบหน้ารูปไข่สวมแว่นตากลมโตสะบัดเมินหนี “ใครว่าเต็มใจล่ะ หนูโดนบังคับต่างหาก ลุงอย่าหลงตัวเองมากไปเลย ใครเขาจะอยากแต่งกับคนแก่อย่างลุง ชิ” เธอสะบัดเสียงใส่ แสบไปถึงขั้วหัวใจคนฟัง
นภัสรดาปรายตามองหน้าแดงก่ำของคู่หมายต่างวัย แล้วลอบยิ้มขำ ขี้โมโหไม่ใช่เล่น แบบนี้ต้องยั่วให้หัวปั่น ดวงตากลมสวยเปล่งประกายวาววับเมื่อหาเรื่อง จี้จุดเจ็บคนตัวโตได้ถูกจุด เขามองเมินไม่สนใจเธอตั้งแต่เห็นหน้า ทำตัวเป็นผู้ชายเย็นชาสมฉายาอสูรน้ำแข็ง จากประวัติที่ได้รู้มา พบว่าสาวๆ ที่คุณมาเรียมารดาของชายหนุ่มนำมาแนะนำให้ลูกชาย ต่างถูกเขาปฏิเสธไม่ไว้หน้า โดมินิกไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย ตั้งแต่อกหักรักคุดเมื่อหกปีก่อน หลังจากหายจากอาการบาดเจ็บ เขาก็ถูกนำตัวไปบำบัดและเลิกสนใจผู้หญิงมาตั้งแต่บัดนั้น
“คิดเหรอว่าฉันอยากแต่งกับเด็กอย่างเธอ” เขาโต้กลับ
นภัสรดาหันมามองคนพูด “ไม่อยากแต่งก็ดีแล้ว แต่ลุงต้องหมั้นกับหนูให้ครบสามเดือนก่อน แล้วค่อยถอนหมั้น” เธอมีข้อต่อรอง
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย” เขาจ้องหน้าคนพูดเขม็ง ไม่เข้าใจว่าสาวน้อยมาต่อรองอะไรแบบนี้ ทั้งๆ ที่แสดงออกว่าไม่ต้องการแต่งงานกับเขา
“ก็แม่ของลุงเขายื่นข้อเสนอให้พ่อกับแม่หนูแบบนี้นี่ ถ้าไม่ยอมเขาจะไม่ช่วยเรื่องหนี้สินของบริษัทพ่อหนู” ใบหน้าอ่อนใสมีรอยหม่นเมื่อพูดถึงความจำเป็นของตัวเอง
“แต่งนิยายหลอกคนแก่ เอ๊ย หลอกผู้ใหญ่อย่างฉันหรือไง ใครจะเชื่อ” โดมินิกส่ายหน้า ไม่ยอมเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
พลอตนางเอกยอมแต่งงานกับพระเอกเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ฝ่ายพ่อแม่พระเอกช่วยเลหือครอบครัว มันเป็นพลอตคลาสสิกในนิยายน้ำเน่าที่มิเชลน้องสาวของเขาชอบอ่าน ไม่นึกว่าสาวน้อยจะเอามาอ้างให้เขาเชื่อ
“อยากให้มันเป็นนิยายอยู่หรอก แต่มันเป็นเรื่องจริงนี่” เจ้าตัวเบะปาก สีหน้าระทมใจ “หนูไม่อยากเป็นนางเอกหรอกนะ พระเอกก็แก่กว่าแบบนี้ ใครอยากจะแต่งด้วย”
เจ้าหล่อนตอกย้ำเป็นรอบที่สอง ทำเอาคนฟังความอดทนขาดผึง
“ฉันยังไม่แก่ หยุดเรียกฉันว่าแก่ได้ไหมยายเด็กบ้า!”
นภัสรดาหัวเราะเสียงใส “นี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ออ หนูลืมบอกนะว่า แม่ลุงเขาบอกพ่อแม่หนูด้วย ว่าลุงเสื่อมสมรรถภาพทางเพศด้วย” เธอบอกข้อมูลใหม่ให้เขาฟัง
โดมินิกเบิกตากว้าง สะดุ้งตกใจกับสิ่งที่สาวน้อยพูด
“อะไรนะ ฉันเนี่ยนะเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ” เขาชี้หน้าตัวเอง มึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน
ศีรษะได้รูปของคนสวมแว่นพยักรับ “จริงแท้แน่นอน ก็หนุแอบได้ยินผู้ใหญ่เขาคุยกันแบบนี้จริงๆ” เธอยืนยัน
“เฮ้ย! หูเพี้ยนหรือเปล่า ไปแอบฟังอะไรมาผิดๆ ถูก มากล่าวหากันแบบนี้ฉันเสียหายนะ”
ใครได้ยินเข้า เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผู้ชายวัยฉกรรจ์อายุแค่สามสิบห้าอย่างเขาเนี่ยนะ เป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ แม่เขาไปให้ข้อมูลอะไรแบบนั้นได้ยังไง มันใส่ร้ายลูกชายชัดๆ ถึงเขาจะเลิกสนใจผู้หญิงเพราะถูกหักอกจนไม่มีความเชื่อใจให้หญิงใด แต่กิจกรรมทางเพศเขาไม่เคยละเลิกมัน แต่หากินแบบชั่วครั้งคราวจากสาวไซด์ไลน์พอหายอยากไม่ผูกพัน เจ้าน้องชายของเขายังคงใช้งานได้ดีไม่มีเสื่อมถอย
“ก็แม่ลุงบอกว่า ลูกชายของท่านไม่สนใจผู้หญิงมาหกปีแล้ว ไร้อารมณ์กับเพศตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ซึ่งอาการแบบนี้มันบ่งชี้ว่าเป็นอาการของผู้ชายวัยทอง เสื่อมสมรรถภาพทางเพศชัดๆ”
มือน้อยขยับแว่นสายตาให้กระชับ ปั้นหน้าเป็นนักวิชาการ วิเคราะห์สาเหตุของอาการผิดปกติของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างจริงจัง พร้อมกับส่ายหน้าไปมา ส่งสายตาสมเพชเวทนามาให้ เล่นเอาโดมินิกตาลุกวาบด้วยความโกรธ
“ฉันไม่เป็นวัยทอง แล้วก็ไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ โว้ย!”
เขาตวาดเสียงดังด้วยแรงโทสะ ร่างหนาปราดเข้ามาหมายจับร่างบางเขย่าให้หายแค้น แต่สาวน้อยกระโดดหลบฉากทัน
“ไม่ได้เป็นวัยทอง แต่เป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศใช่ปะ” นภัสรดายังตอกย้ำไม่เลิก
“ยายเด็กบ้า พูดแบบนี้อยากลองดีใช่ไหม”
โดมินิกหมดสิ้นความอดทน เขาไล่ตามตะครุบยายเด็กปากเสียหมายจะจับมาหักคอจิ้มน้ำพริกเสียให้เข็ด แต่อีกฝ่ายก็ไวเหลือใจวิ่งหนีเขารอบต้นไม้ใหญ่ ต้องวิ่งไล่ตามกันรอบต้นไม้อยู่หลายรอบ แต่ฟ้าไม่เข้าข้างคนปากไวดลให้เจ้าตัวสะดุดขาตัวเองล้มลงเปิดโอกาสให้คนตามจับรวบตัวได้โดยง่าย
“ยายเด็กตัวร้าย ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ” เขาจับไล่มน ยกร่างเล็กจนตัวลอยจากพื้นไปกดไว้ที่โคนต้นไม้ ยื่นหน้าไปจนชิดจ้องหน้าขู่เสียงเข้ม
“ขอโทษอะไร หนูพูดความจริงนี่”
นภัสรดาส่ายหน้าไม่ยอมขอโทษ ดวงตาใต้แว่นหนามองสบตาคมดุไม่ยอมแพ้ง่าย แม้จะถูกเขาจับล็อกไว้จนดิ้นไม่หลุดแบบนี้ก็ตาม
“มันไม่ใช่ความจริง เข้าใจเสียใหม่ว่าฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอกล่าวหา” เขาตะคอกใส่หน้า
“โอเคๆ หนูไม่ว่าลุงเป็นโรคเสื่อมสมรรถภาพทางเพศแล้ว ปล่อยหนูเถอะ” เสียงเล็กๆ เว้าวอน ยอมจำนน แต่ไม่ทำให้คนได้ยินพอใจสักนิด เมื่อสรรพนามเรียกขานยังคงเป็นคำว่า ‘ลุง’
“ฉันไม่ได้เป็นลุงเธอ” ร่างหนาสั่นไปทั้งตัวด้วยควงามโมโห
ยายเด็กบ้านี่ มาเรียกเขาว่าลุงได้ยังไง เขาแก่กว่าพ่อของเธอตรงไหน
“ไม่ ไม่เรียกแล้วค่ะ คุณพี่ เอ่อ... คุณพี่คะปล่อยหนูเถอะค่ะ หนูเจ็บ” นภัสรดาปั้นเสียงหวาน อ้อนวอนคนขี้โมโหอีกหน
“ตอแหลไม่เนียนเลยนะยายเด็กบ้า”
โดมินิกส่ายหน้า ระอาเอือม ยายเด็กนี่โกหกไม่เนียนเลย เรียกเขาว่าพี่ เสียงจริงใจมาก... เขาคงมีเขางอกอีกหนหากเชื่อว่าเธอเรียกเขาจากใจจริง ดวงตาคมหรี่มองใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้า ดวงตากลมสวยแม้จะมีแว่นตาอันโตบดบังใบหน้า ก็ไม่ทำให้ลดความสะดุดตาลง จมูกโด่งเชิดนิดบ่งบอกว่าเป็นคนดื้อรั้นพอตัว ริมฝีปากอิ่มสีแดงสดเผยอนิดๆ ชวนให้คนมองรู้สึกร้อนวูบวาบ จนต้องลดสายตาลงไปมองลำคอเรียวระหงมองเลยไปยังทรวงอวบอิ่มซึ่งเขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันไม่เล็กสมตัวเลย แต่อวบใหญ่เกินตัวด้วยซ้ำ ยิ่งยามนี้อยู่แนบชิดจนอกนุ่มเบียดแนบแผงอกหนาของเขา ทำให้รู้ว่าขนาดของมันไม่ธรรมดาเลย โดมินิกลกืนน้ำลายฝืดคอเมื่อสายตาซอกแซกของตัวเองดันมองลอดผ่านช่องว่างของชุดเดรสแบบเกาะอกไปเห็นความขาวผุดผ่องที่ล้นทะลักออกมาจนเห็นเนินเนื้อสล้าง ยิ่งเจ้าของบิดตัวส่ายไปมาก็ยิ่งเสียดสีกับร่างหนาจนรู้สึกร้อนผ่าววูบวาบขึ้นมา อาการแบบนี้มันเป็นอาการของหนุ่มวัยทองหรือไง
“ก็ไม่ให้เรียกลุง หนูก็เรียกพี่แล้วไง จะเอาอะไรอีก” ริมฝีปากอิ่มขยับโต้เถียง ร่างบางบิดตัวดิ้นหนี
คนที่จ้องมองกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อรู้สึกว่ายิ่งมองยายเด็กนี่ก็ยิ่งน่ากิน เขาละมืออกจากไหล่ข้างหนึ่ง หยิบแว่นหนาออกจากดวงหน้าสวย
“ไม่ใส่แว่นมองเห็นหรือเปล่า” เขาถามเสียงเบา ดวงตาคมมองใบหน้าอ่อนใสอย่างพินิจ
“มองเห็นคะ...”
นภัสรดากะพริบตาปริบงุนงงว่าเขามาไม้ไหน เมื่อกี้ทำท่าอย่างกับจะหักคอเธอทิ้ง ตอนนี้มาพูดเสียงอ่อนเสียงเย็น
“แล้วใส่ทำไม” มือหนาหย่อนแว่นตาลงกระเป๋าเสื้อ แล้วทามือประคองแก้มนวลไว้
“คุณแม่บอกให้ใส่ จะได้ไม่มีคนมาจีบเพราะมันทำให้ขี้เหร่ค่ะ” นภัสรดาตอบคำถามเสียงแผ่ว รู้สึกแก้มร้อนผ่าวเมื่ออยู่ในอุ้งมือหนา
“ขี้เหร่จริงๆ นั่นแหละ”
ริมฝีปากหยักแย้มกว้าง ราวกับขบขันคำตอบนั้น ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสาวน้อยนิ่ง แบบที่ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนมาก่อนในรอบหกปี คิ้วดกหนายกขึ้นเล็กน้อยเมื่อภาพบางอย่างวาบผ่านเข้ามาในหัว ก่อนจะเลือนหายไปอย่างรวดเร็วจนจำไม่ได้ มีเพียงความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ เหมือนคล้ายว่าเขาเคยสัมผัสใบหน้างามนี้มาก่อน แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเขาเพิ่งเคยพบเธอครั้งแรก โดมินิกเขม้นมองใบหน้าของนภัสรดา ดวงตาคมอ่อนแสงลงขณะค่อยก้มลงไปแตะริมฝีปากบนเรียวปากอิ่มสีแดงระเรื่อนั้น
“อ๊ะ ยะ อย่า...” เสียงร้องหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงมา
๐๐๐๐๐๐๐๐๐
อัพแล้วจ้า ตอนแรกของนิยาย บ่วงสวาทนางฟ้า เรื่องที่ 3 ในซีรีส์เสน่หาเริงไฟ
ฝากลุงดอมกับหนูฟ้าไว้ในอ้อมใจของนักอ่านด้วยนะคะ
เรื่องนี้อัพให้อ่านเป็นตัวอย่าง เพียง 50% นะคะ แจ้งให้ทราบก่อนเพราจะมีการจัดพิมพ์เป็นเล่มจำหน่ายค่ะ ไม่สามารถอัพจนจบได้
ใครรอซื้ออยู่ รออีกนิดนะคะ จะเปิดจองในวันที่ 15 เดือนสิงหาคมค่ะ
ตอนนี้ ผการุ้ง เปิดจองเรื่อ งพ่ายรักเทพบุตรมารอยู่นะคะ
จัดพิมพ์จำนวนจำกัด ไม่มีวางขายตามร้านหนังสือทั่วไป สั่งโดยตรงได้ที่ผการุ้งเท่านั้น
สนใจสั่งจองได้ ที่ อีเมล p_pakarug@hotmail.co.th ค่ะ
แวะไปอ่านตัวอย่างได้ที http://www.hongsamut.com/readniyai.php?niyaiid=6515
สำหรับ คนชอบอ่านอีบุ๊คส์ ตอนนี้ อีบุ๊ค ซาตานผลาญรักมีพร้อมให้โหลดทุกเวปแล้วนะคะ แวะไปโหลดกันได้ค่ะ
ใครรอโหลดจากเวปเมพ พร้อมให้โหลดได้แล้วนะคะ
ที่ลิ้งก์นี้
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjM0NDg0IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTQ4NTUiO30
(รบกวนช่วยกดโหลดผ่านลิ้งก์นี้ด้วยจ้า)
เวป Ebooks.in.th
ตามลิ้งนี้จ้า
http://www.ebooks.in.th/ebook/25959/ซาตานผลาญรัก_(เต็ม)/
เวป Hytexts.
http://www.hytexts.com/ebook/book/B002975
ขอบคุณสำหรับทุกยอดโหลดนะคะ
ผการุ้ง
รวิญาดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2557, 09:57:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ค. 2557, 09:57:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 15401
| ตอนที่ 2. ไม่ได้รัก แค่... ติดใจ 80% >> |