Dear lock down ลิขิตรักให้ลงล็อค (Central)
"พาย"สาวน้อยน่ารัก(มั้ง)ที่เปิดเรียนวันแรกก็เจอเรื่องวุ่นวายจนหน้าลำคาญแต่เรื่องราวกลับตาลปัดอย่างไม่หน้าเชื่อเมื่อเขาคนนั้นคือรักแรกของเธอ
"นาโน"หนุ่มหล่อหน้าตาดีอย่างกับเอาหนุ่มวงดังจากเกาหลีมาปั่นรวมกัน(ก็เว่อร์ไป)เจ้าของโรงเรียนใหญ่เมื่อนาโนกลับมาเพื่อเจอเธอคนนั้น
"นาโน"หนุ่มหล่อหน้าตาดีอย่างกับเอาหนุ่มวงดังจากเกาหลีมาปั่นรวมกัน(ก็เว่อร์ไป)เจ้าของโรงเรียนใหญ่เมื่อนาโนกลับมาเพื่อเจอเธอคนนั้น
Tags: รัก
ตอน: ตอนที่2 ตามสัญญา
"น่ะๆนายมานอนกอดฉันทำไมเนี๊ย...เฮ๊ย!"จู่ๆนาโนก็พลิกตัวมาค่อมฉัน
"ก็บอกแล้วไงล่ะ เธอชอบทำให้ฉันตะบะแตก"
"เกี่ยวอะไรเล่า เลิกแกล้งฉันซะทีเถอะ"
"คบกับฉันมั๊ย..."
"ห๊ะอะไรนะ"
"คบกับฉันมั๊ย.."
"ไม่คบ!!!"
ผัวะ!!~ ~
"=^=หืม ผู้หญิงอะไรมือหนักเป็นบ้า"
"อุบ!...ฮ่าๆๆๆๆ~เป็นปื้ดเลยรอยมือฉัน อะฮ่าๆๆ"
"ขำอะไรอีก!ยัยบ้า!"
"อะฮ่าๆๆๆๆคนไรอะซื้อบื้อที่สุดเลยฮ่ะๆๆๆ"
"ได่ข่าวว่าเธอยังไม่อาบน้ำ"
"จะไปอาบอยู่ฮ่ะๆๆๆ"
"ยังไม่หยุดอีก...ได้...."
"เฮ๊ย!!!อุ้มฉันทำไมเนี๊ยปล่อยฉันนะ"
"พาเธอไปอาบน้ำไงเล่า"
"นายไม่มีสิทธิทำอย่างนี้นะ!!!"
"มีสิ!!"
"ไม่มี!!!ว้าย!!"เขาโยนฉันลงในอ่างอาบน้ำแถมกดตัวฉันไม่ให้ขยับได้อีก
"หายบ้าได้ยัง"
"ไม่หายฟุ๊ย!!!!อุบ!!....อือ.."ให้ตายเถอะเขาประกบริมฝีปากโรมรันเข้าใส่ฉันไม่ยั้งเลย แถมฉันยังขยับไม่ได้ด้วย มือเข้าก็ยังกดตัวฉันไว้ไม่มีทางหนีเลย บ้าจริง!
"....."เขามองฉันก่อนจะปล่อยฉันออก !! แถมหันกลับมายิ้มอีก =^=
"รีบอาบเร็วๆล่ะถ้าช้าล่ะก็ฉันจะจับเธอกดลงในห้องน้ำนี้ล่ะ"
"ไอ้บ้า!!"
"ฮ่ะๆๆๆ"
ผู้หญิงบ้าอะไร หน้าฟัดหน้ากอดหน้าถะนุถนอมเป็นบ้า เห็นแล้วอยากจะเอามาเป็นของตัวเองชมัด เธอคงไม่รู้หรอกว่าผมคืนคนที่อยู่กับเธอเมื่อตอนวัยเด็ก...
"พี่ชาย พี่มาทำอะไรตรงนี้...พี่เป็นอะไรหรอ" เสียงเล็กบางเบาเรียกให้ผมต้องหันไปมอง
"เอ่อ....."
"ว่าไงพี่ชาย...พี่พูดไม่ได้เหรอ"
"พูดได้"
"พูดได้ด้วย...นึกว่าพูดไม่ได้ คิกๆ"
"ใครบอกเธอกัน"
"พี่ชายนั้นล่ะบอก"
"ป่าวพูดสักหน่อย"
"ไปเล่นกัน.."
"...."ผมไม่ได้พูดอะไรมากมายเล่นเป็นเพื่อนกับเธอก็เท่านั้น
"พี่ชาย..ขอขี่หลังหน่อยได้มั๊ย"
"ได้สิ"
"เตรียมตัวรับหนูนะ!"
"อย่าวิ่งมานะ!!อย่าๆ!!ระวัง!!"
"แว้ก!!!!!"
"เป็นอะไรมั๊ย"
"ไม่เป็นไรคะ"
"อุบ.."
"อะไรของพี่น่ะ"
"ป่าวๆฮ่ะๆๆๆ"
"หัวเราะไรกัน!"
"หัวเราะเธอนั้นล่ะ"
"พี่ชายบ้า!!"
"โอเคๆฮ่ะๆๆๆ..."
"คุณหนูครับกลับได้แล้วครับ"
"พี่ชาย...ลุงคนนี้ใครหรอ"เธอพูดพร้อมกับดึงเสื้อผม
"...."ผมเดินออกห่างจากเธอทำให้เธอ ตกใจเพียงเล็กน้อยแล้วก็ซึมมากเสียด้วยสิ
"ไว้...เจอกันนะ.."
"จะกลับมาอีกมั๊ยคะ.."
"กลับมาสิ..กลับมาแน่นอนสัญญา"
"จะรอนะคะ...พี่ชาย..แล้วเจอกันน๊ะ"
แล้วผมก็ไม่ได้ไปที่นั้นอีกเลย ผมได้กลับมาที่นี้อีกครั้งเมื่อสองวันที่แล้วเอง แล้วผมก็เจอเธอ..เธอยังคงเคล้าโครงหน้าเหมือนเดิมแต่เพียงรอยยิ้ม เธอไม่ค่อยสดใสขึ้นเท่านั้น แต่ผมเห็นเธอครั้งแรกก็ดันอยากจะแกล้งเธอเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเหมือนตอนนี้สักหน่อย...
"เสร็จแล้ว..นายก็ไปอาบน้ำได้แล้ว!"
"เห้..อย่าตะหวาดคู่หมั้นเธอสิ"
"คู่บ้าคู่บออะไรอย่ามโนเองดิ บ้าเปล่า หรือว่าตอนเด็กไม่ค่อยกินปลาห๊ะ"
"กินสิแต่ตอนนี้อยากกินอย่าอื่นมากกว่า"
"กินอะไรของนาย!นี้!!ไอ้บ้า!อย่ามาทำสายตาโลมเลียมองตัวฉันแบบนี้นะ!!ไอโรคจิต!!"
"ตอนเด็กไม่เห็นปากร้ายขนาดนี้เลย"
"อะไรของนายห๊ะ"
"ตอนเด็กๆเธอเวลาตกใจน่ะนะมันฮามากเลยรู้มั๊ย"
"พูดบ้าอะไรของนาย..."
"จำฉันไม่ได้จริงๆงั้นหรอ..."
"จำ...อะไร..นายจะพูดอะไรน่ะนาโน.."
"ที่สวนสาธรณะ...มีเด็กผู้คนนึง.."
"นาย..คือ.."
"ร้องไห้ทำไม.."
"นาย..ฮึก..กลับมาแล้วจริงๆ...กลับมาแล้วจริงๆ..ฮีก..โฮก~"
"กลับมาตามสัญญาไงล่ะพาย..ยัยเด็กขี้แย"
"นาโน..ฮือ~" แล้วผมก็เข้าไปกอดเธอเช่นกันเธอกอดตอบผมแล้วปล่อยโฮกออกมาเธอคงจะเสียใจมากเลยล่ะมั้ง
"นาโน..ฮึก..ฉันไปรอนายทุกวัน รอแล้วรอเล่านายก็ไม่มาหลังจากนั้นฉันแวะไปที่นั้นหลังเลิกเรียนทุกวัน..จนถึงตอนนี้..."
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ...ฉันขอโทษนะ..ที่ทำให้เธอคอยนานจนป่านนี้...พรุ่งนี้วันหยุดนินะ..ไปที่นั้นสักหน่อยมั๊ยล่ะ..คงเปลี่ยนไปมากล่ะ..ฉันไม่ได้กลับมานานน่ะ..พาย.."
"......"
"พาย..."
"ZzZz...zz.."
"เอ้า!หลับแล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันพูดอยู่คนเดียว แสบจริงๆเลยเธอเนี๊ย"ผมอุ้มเธอไปนอนบนเตียงให้ตายเถอะยัยนี้ก็ไม่ได้ใส่ชุดนอนด้วยสิมาแบบผ้าขนหนูเพียวๆเลย ว่าแล้วก็จัดแจงห่มผ้าให้ การที่จะละสายตาออกจากร่างเธอนี้มันลำบากเหลือทน
"แล้วเจอกันนะ..พาย.."
"ก็บอกแล้วไงล่ะ เธอชอบทำให้ฉันตะบะแตก"
"เกี่ยวอะไรเล่า เลิกแกล้งฉันซะทีเถอะ"
"คบกับฉันมั๊ย..."
"ห๊ะอะไรนะ"
"คบกับฉันมั๊ย.."
"ไม่คบ!!!"
ผัวะ!!~ ~
"=^=หืม ผู้หญิงอะไรมือหนักเป็นบ้า"
"อุบ!...ฮ่าๆๆๆๆ~เป็นปื้ดเลยรอยมือฉัน อะฮ่าๆๆ"
"ขำอะไรอีก!ยัยบ้า!"
"อะฮ่าๆๆๆๆคนไรอะซื้อบื้อที่สุดเลยฮ่ะๆๆๆ"
"ได่ข่าวว่าเธอยังไม่อาบน้ำ"
"จะไปอาบอยู่ฮ่ะๆๆๆ"
"ยังไม่หยุดอีก...ได้...."
"เฮ๊ย!!!อุ้มฉันทำไมเนี๊ยปล่อยฉันนะ"
"พาเธอไปอาบน้ำไงเล่า"
"นายไม่มีสิทธิทำอย่างนี้นะ!!!"
"มีสิ!!"
"ไม่มี!!!ว้าย!!"เขาโยนฉันลงในอ่างอาบน้ำแถมกดตัวฉันไม่ให้ขยับได้อีก
"หายบ้าได้ยัง"
"ไม่หายฟุ๊ย!!!!อุบ!!....อือ.."ให้ตายเถอะเขาประกบริมฝีปากโรมรันเข้าใส่ฉันไม่ยั้งเลย แถมฉันยังขยับไม่ได้ด้วย มือเข้าก็ยังกดตัวฉันไว้ไม่มีทางหนีเลย บ้าจริง!
"....."เขามองฉันก่อนจะปล่อยฉันออก !! แถมหันกลับมายิ้มอีก =^=
"รีบอาบเร็วๆล่ะถ้าช้าล่ะก็ฉันจะจับเธอกดลงในห้องน้ำนี้ล่ะ"
"ไอ้บ้า!!"
"ฮ่ะๆๆๆ"
ผู้หญิงบ้าอะไร หน้าฟัดหน้ากอดหน้าถะนุถนอมเป็นบ้า เห็นแล้วอยากจะเอามาเป็นของตัวเองชมัด เธอคงไม่รู้หรอกว่าผมคืนคนที่อยู่กับเธอเมื่อตอนวัยเด็ก...
"พี่ชาย พี่มาทำอะไรตรงนี้...พี่เป็นอะไรหรอ" เสียงเล็กบางเบาเรียกให้ผมต้องหันไปมอง
"เอ่อ....."
"ว่าไงพี่ชาย...พี่พูดไม่ได้เหรอ"
"พูดได้"
"พูดได้ด้วย...นึกว่าพูดไม่ได้ คิกๆ"
"ใครบอกเธอกัน"
"พี่ชายนั้นล่ะบอก"
"ป่าวพูดสักหน่อย"
"ไปเล่นกัน.."
"...."ผมไม่ได้พูดอะไรมากมายเล่นเป็นเพื่อนกับเธอก็เท่านั้น
"พี่ชาย..ขอขี่หลังหน่อยได้มั๊ย"
"ได้สิ"
"เตรียมตัวรับหนูนะ!"
"อย่าวิ่งมานะ!!อย่าๆ!!ระวัง!!"
"แว้ก!!!!!"
"เป็นอะไรมั๊ย"
"ไม่เป็นไรคะ"
"อุบ.."
"อะไรของพี่น่ะ"
"ป่าวๆฮ่ะๆๆๆ"
"หัวเราะไรกัน!"
"หัวเราะเธอนั้นล่ะ"
"พี่ชายบ้า!!"
"โอเคๆฮ่ะๆๆๆ..."
"คุณหนูครับกลับได้แล้วครับ"
"พี่ชาย...ลุงคนนี้ใครหรอ"เธอพูดพร้อมกับดึงเสื้อผม
"...."ผมเดินออกห่างจากเธอทำให้เธอ ตกใจเพียงเล็กน้อยแล้วก็ซึมมากเสียด้วยสิ
"ไว้...เจอกันนะ.."
"จะกลับมาอีกมั๊ยคะ.."
"กลับมาสิ..กลับมาแน่นอนสัญญา"
"จะรอนะคะ...พี่ชาย..แล้วเจอกันน๊ะ"
แล้วผมก็ไม่ได้ไปที่นั้นอีกเลย ผมได้กลับมาที่นี้อีกครั้งเมื่อสองวันที่แล้วเอง แล้วผมก็เจอเธอ..เธอยังคงเคล้าโครงหน้าเหมือนเดิมแต่เพียงรอยยิ้ม เธอไม่ค่อยสดใสขึ้นเท่านั้น แต่ผมเห็นเธอครั้งแรกก็ดันอยากจะแกล้งเธอเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรเหมือนตอนนี้สักหน่อย...
"เสร็จแล้ว..นายก็ไปอาบน้ำได้แล้ว!"
"เห้..อย่าตะหวาดคู่หมั้นเธอสิ"
"คู่บ้าคู่บออะไรอย่ามโนเองดิ บ้าเปล่า หรือว่าตอนเด็กไม่ค่อยกินปลาห๊ะ"
"กินสิแต่ตอนนี้อยากกินอย่าอื่นมากกว่า"
"กินอะไรของนาย!นี้!!ไอ้บ้า!อย่ามาทำสายตาโลมเลียมองตัวฉันแบบนี้นะ!!ไอโรคจิต!!"
"ตอนเด็กไม่เห็นปากร้ายขนาดนี้เลย"
"อะไรของนายห๊ะ"
"ตอนเด็กๆเธอเวลาตกใจน่ะนะมันฮามากเลยรู้มั๊ย"
"พูดบ้าอะไรของนาย..."
"จำฉันไม่ได้จริงๆงั้นหรอ..."
"จำ...อะไร..นายจะพูดอะไรน่ะนาโน.."
"ที่สวนสาธรณะ...มีเด็กผู้คนนึง.."
"นาย..คือ.."
"ร้องไห้ทำไม.."
"นาย..ฮึก..กลับมาแล้วจริงๆ...กลับมาแล้วจริงๆ..ฮีก..โฮก~"
"กลับมาตามสัญญาไงล่ะพาย..ยัยเด็กขี้แย"
"นาโน..ฮือ~" แล้วผมก็เข้าไปกอดเธอเช่นกันเธอกอดตอบผมแล้วปล่อยโฮกออกมาเธอคงจะเสียใจมากเลยล่ะมั้ง
"นาโน..ฮึก..ฉันไปรอนายทุกวัน รอแล้วรอเล่านายก็ไม่มาหลังจากนั้นฉันแวะไปที่นั้นหลังเลิกเรียนทุกวัน..จนถึงตอนนี้..."
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ...ฉันขอโทษนะ..ที่ทำให้เธอคอยนานจนป่านนี้...พรุ่งนี้วันหยุดนินะ..ไปที่นั้นสักหน่อยมั๊ยล่ะ..คงเปลี่ยนไปมากล่ะ..ฉันไม่ได้กลับมานานน่ะ..พาย.."
"......"
"พาย..."
"ZzZz...zz.."
"เอ้า!หลับแล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันพูดอยู่คนเดียว แสบจริงๆเลยเธอเนี๊ย"ผมอุ้มเธอไปนอนบนเตียงให้ตายเถอะยัยนี้ก็ไม่ได้ใส่ชุดนอนด้วยสิมาแบบผ้าขนหนูเพียวๆเลย ว่าแล้วก็จัดแจงห่มผ้าให้ การที่จะละสายตาออกจากร่างเธอนี้มันลำบากเหลือทน
"แล้วเจอกันนะ..พาย.."
luxury เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ก.ค. 2557, 16:46:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ก.ค. 2557, 16:53:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 986
| << ตอนที่1 พาย?นาโน? |