เหลี่ยมร้ายลายพยัคฆ์
เหลี่ยมร้ายลายพยัคฆ์
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
(ลิขสิทธิ์งานเขียนเรื่องนี้เป็นของสนพ. Touch publishing)
อลิส..นักโจรกรรมสาวพราวเสน่ห์หวังช่วงชิงไดมอนด์เฟอร์เซีย แต่เหตุการณ์กลับพลิกผันนำเธอสู่ทะเลทราย ดินแดนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งรัก
เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วนเท่านั้น!!
หมายเหตุ...
งานเขียนเรื่องนี้เดิมทีชื่อพยัคฆ์สาวเจ้าหัวใจชีค
ปัจจุบันต้นฉบับได้รับการปรับเปลี่ยนเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง
ประพันธ์โดย...กันต์ระพี
(ลิขสิทธิ์งานเขียนเรื่องนี้เป็นของสนพ. Touch publishing)
อลิส..นักโจรกรรมสาวพราวเสน่ห์หวังช่วงชิงไดมอนด์เฟอร์เซีย แต่เหตุการณ์กลับพลิกผันนำเธอสู่ทะเลทราย ดินแดนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งรัก
เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วนเท่านั้น!!
หมายเหตุ...
งานเขียนเรื่องนี้เดิมทีชื่อพยัคฆ์สาวเจ้าหัวใจชีค
ปัจจุบันต้นฉบับได้รับการปรับเปลี่ยนเพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 1
ประตูคฤหาสน์รีวิลล์เปิดกว้างต้อนรับกายในตอนสายๆ ของวัน โปรแกรมเมอร์ฝีมือดีผู้นี้เป็นหนึ่งในทีมพริตตี้วันเดอร์ ซึ่งอลิสโทรไปร้องขอให้สืบเสาะหาข้อมูลของชีคลาซิสเมื่อวันก่อน
“ไม่อยากจะเชื่อเลย อีตาชีคนี่อายุสามสิบอัพแล้วเหรอ ดูยังไงก็ไม่น่าจะถึงสามสิบ แต่ก็อย่างว่า...เขาเป็นเจ้าคนนายคน วันๆ คงไม่ได้ทำอะไร นอกจากชี้นิ้วสั่งอย่างเดียว” อลิสวิพากษ์วิจารณ์ พลางวางภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของกษัตริย์หนุ่มแห่งซาร์รียาร์กลงบนโต๊ะ ครั้นหยิบซองเอกสารมาเปิดอ่านแล้วเห็นข้อมูลที่กายหามาให้ก็ทำตาโต
“โอ้โห! หมอนี่รวยไม่ใช่เล่นเลยแฮะ เขาถือหุ้นเกินกว่าครึ่งแทบทุกบริษัทฯ ที่มีรายชื่ออยู่ในนี้เลย”
“อืม...ก็อย่างที่คุณเห็นนั่นแหละ และผมก็ยังรู้มาอีกด้วยว่าตอนนี้ชีคลาซิสพักอยู่ในโรงแรมระดับห้าดาว แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่าเขาเหมาโรงแรมยกชั้นอย่างไม่มีกำหนดกลับ”
“งั้นก็แสดงว่าไม่ได้มาพักผ่อนอย่างที่เป็นข่าว แต่คงมาเมืองไทยเพื่อทำอะไรบางอย่าง ถ้าฉันเดาไม่ผิด อีตาชีคนี่คงไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน เขาถึงไม่ระบุวันกลับที่แน่นอน”
“ผมก็คิดว่าอย่างนั้น แต่ทางที่ดี...คุณอย่าเข้าไปยุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า เพราะเราก็ไม่รู้ว่าชีคลาซิสมีจุดประสงค์อะไรกันแน่” กายเตือนด้วยนึกเป็นห่วง
“เขาจะมีจุดประสงค์อะไร...ฉันไม่สนหรอก ฉันรู้แต่ว่าจะต้องเอาไดมอนด์เฟอร์เซียมาคืนเจ้าของให้ได้”
“มันคงไม่ง่ายอย่างที่คุณคิดหรอก”
“ไม่เอาน่ากาย งานยากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้ว เรื่องขโมยเครื่องเพชรน่ะเหรอ...เด็กๆ น่ะ” อลิสไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ไม่ใส่ใจในคำทัดทาน แต่กายก็ยังไม่ละความพยายาม
“แต่คุณก็ไม่ควรประมาท เท่าที่ผมทราบมาชีคลาซิโอไม่ใช่หมูในอวย เขาเก่งเรื่องธุรกิจและยังฉลาดเป็นกรด ที่สำคัญเขาเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ด้วย”
“นายก็เลยคิดว่าฉันจะจัดการอีตาชีคหน้าหล่อนั่นไม่ได้อย่างงั้นสิ” อลิสตวัดสายตาค้อน นึกไม่พอใจเพื่อนร่วมงาน เขาไม่ควรเห็นคนอื่นดีกว่าหล่อน ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนสนิทและเจ้านายของเขา
“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมก็แค่เตือนด้วยความหวังดี”
“งั้นก็แล้วไป อย่าให้ฉันรู้ก็แล้วกันว่านายคิดจะแปรพักตร์”
“ไม่มีวันที่ผมจะทรยศคุณหรือคนในตระกูลรีวิลล์” กายยืนกรานแน่นหนัก เขาจริงจังในเรื่องนี้ เพราะบิดามารดาของอลิสเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่แก่เด็กกำพร้าอย่างเขา และบุญคุณที่ท่วมหัวนี้เองก็ทำให้กายไม่กล้าเอ่ยความนัยกับอลิส ด้วยสำนึกในบุญคุณของท่านและเกรงว่าความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกันจะสูญสลาย หากหล่อนคิดกับเขาแค่เพื่อนสนิท
“ทำไมต้องซีเรียสด้วยนะ ฉันก็พูดไปอย่างนั้นเอง ยังไงก็ช่วยโทรบอกเป็นไทให้เตรียมเครื่องร่อนให้ฉันด้วย หนึ่งนาฬิกาทุกอย่างต้องพร้อม” อลิสปิดการสนทนาด้วยการรวบรวมเอกสารบนโต๊ะแล้วลุกเดินขึ้นไปบนชั้นสองของตัวคฤหาสน์ ปล่อยให้กายส่งสายตามองไล่หลังพลางถอนหายใจออกมา...
ช่วงเวลาเดียวกัน ชีคลาซิสดำเนินออกจากห้องที่ประทับมายังส่วนหน้าของโรงแรมเพื่อประทับรถยนต์พระที่นั่งที่ทางสถานทูตจัดเตรียมไว้ ด้วยมีพระประสงค์จะเสด็จไปพบท่านหญิงปลายฟ้า หนึ่งในพระขนิษฐาต่างมารดาที่ถือกำเนิดจากพระสนมชาวไทยนามฟ้ามาศ ตามที่ได้รับการแจ้งข่าวจากนักสืบเอกชนที่ทรงว่าจ้าง
แม้การเสด็จมาเยือนเมืองไทยจะมีจุดประสงค์หลัก คือการส่งคืนสร้อยเพชรล้ำค่าให้กับพระสนมฟ้ามาศและท่านหญิงปลายฟ้า แต่จุดประสงค์รองลงมาก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ด้วยมีพระประสงค์จะเชื้อเชิญทั้งสองให้เดินทางกลับซาร์รียาร์ก เพื่อไปสักการะดวงพระวิญญาณขององค์อัสซาร์พระบิดาผู้ล่วงลับ
ไม่นานนักรถยนต์พระที่นั่งก็มาถึงที่หมาย ชีคลาซิสก้าวพระบาทลงมาประทับยืนทอดพระเนตรบ้านไม้สองชั้นกลางเก่ากลางใหม่อยู่ครู่หนึ่งจึงดำเนินไปกดกริ่ง ภายในพระราชหฤทัยเต้นระทึกด้วยยินดีเป็นยิ่งนัก อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะได้พบหน้าพระสนมฟ้ามาศ ซึ่งเคยเลี้ยงดูพระองค์เมื่อครั้งยังทรงพระเยาว์
“มาหาใครเหรอคะ?”
ชีคลาซิสหลุดจากภวังค์ พลางหันมองเจ้าของเสียงในชุดกระโปรงสีครีมที่วิ่งมาเปิดประตูแล้วสื่อสารออกมาเป็นภาษาไทย ซึ่งเป็นผลพลอยได้มาจากการทำธุรกิจค้าขายกับคนไทยมานานหลายปี
“ไม่ทราบว่าที่นี่ใช่บ้านคุณฟ้ามาศหรือเปล่าครับ”
“ค่ะ มาหาคุณแม่เหรอคะ?”
ชีคหนุ่มเผยยิ้มกว้าง ไม่จำเป็นต้องคาดเดา เขาก็ทราบว่าผู้หญิงที่ยืนตรงหน้าคือน้องสาวต่างมารดาจากคำพูดของหล่อน ถึงกระนั้นก็เลือกที่จะสอบถามเพื่อความมั่นใจ
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่อปลายฟ้าหรือเปล่า?”
หญิงสาวได้ยินคำถามนั้นก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมุ่น นึกฉงน หล่อนไม่เคยรู้จัก หรือพูดคุยกับชายแปลกหน้าผู้นี้มาก่อน แล้วเขาทราบชื่อหล่อนได้อย่างไร ทว่ายังไม่ทันได้ซักถาม เสียงหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“ฟ้า...ใครมาเหรอลูก”
ชีคลาซิสหันมองเจ้าของเสียง แม้ระยะเวลาจะผ่านไปเกือบยี่สิบปี แต่ความงามของสตรีที่ครั้งหนึ่งเคยดำรงตำแหน่งพระสนมขององค์อัสซาร์ก็หาได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด ทว่ากลับยิ่งสง่างามสมวัย แม้เวลานี้รูปร่างหน้าตาจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกาลเวลา
“คือคุณคนนี้เขา...” ปลายฟ้าพูดได้แค่นั้นก็หน้าเสีย ต้องรีบรุดเข้าประคองมารดาที่เดินเข้ามาสมทบ ตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นนางยืนหน้าซีดทำท่าเหมือนจะเป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตา
“แม่! แม่คะ...แม่เป็นอะไรหรือเปล่า”
“แค่เวียนหัวนิดหน่อยน่ะลูก แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว” ฟ้ามาศแตะมือบุตรสาวแล้วฝืนยิ้ม ทั้งที่ใจคอไม่ดี เมื่อเห็นบุรุษรูปงามที่มาเยือนยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน
“แต่ฟ้าว่าเข้าไปนั่งพักข้างในก่อนดีกว่าค่ะ...ฟ้าจะพาไป”
“ไม่ต้องหรอกลูก แม่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็แค่โรคคนแก่น่ะ ฟ้าเข้าไปในบ้านก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่คุยธุระกับคุณคนนี้เสร็จแล้วจะตามไป”
“แต่...”
“ไปสิลูก”
“ก็ได้ค่ะ” แม้ปลายฟ้าจะเป็นห่วงมารดา แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
ทันทีที่คล้อยหลังบุตรสาว ฟ้ามาศก็ย่อตัวลงถอนสายบัวด้วยท่วงท่างดงามย่างคนที่ได้รับการอบรม พร้อมทั้งโค้งศีรษะลงเล็กน้อย ทำความเคารพกษัตริย์หนุ่มตามขนบธรรมเนียมประเพณีของชาวซาร์รียาร์ก โดยไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนระโหยโรยแรงตามสังขารที่ร่วงโรยอย่างที่กล่าวกับบุตรสาว
“ฝ่าบาทเสด็จมาที่นี่มีกิจอันใดให้หม่อมฉันรับใช้หรือเพคะ”
ชีคลาซิสละสายพระเนตรจากร่างบางที่เดินหายเข้าไปในตัวบ้านมาหยุดที่อดีตพระสนมของพระบิดา แม้จะพึงพอพระทัยที่อีกฝ่ายอ่อนน้อมถ่อมตนและให้เกียรติพระองค์อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ถึงกระนั้นก็เลือกที่จะรับสั่งถามแทนคำตอบ
“นั่นคงเป็นท่านหญิงปลายฟ้าสินะ”
“เพคะ...” ฟ้ามาศบอกเสียงเบาพลางหลุบสายตาลงต่ำ เป็นกังวล ด้วยเกรงว่าผู้ทรงอำนาจที่ประทับยืนอยู่ตรงหน้าจะมาพรากบุตรสาวไปจากตน
“ถ้าฝ่าบาทแค่เสด็จมาเยี่ยมเพราะผ่านทางมา ไม่มีกิจอันใดก็ขอเชิญเสด็จกลับไปเถอะเพคะ หม่อมฉันต้องขอพระราชทานอภัยที่ไม่สามารถให้การต้อนรับพระองค์ได้” ฟ้ามาศปิดบทสนทนาด้วยการดึงประตูปิด ทว่าผู้มาเยือนกลับจับขอบประตูไว้
“เดี๋ยวสิ! ทำไมถึงได้ตัดรอนกันเช่นนี้ หรือว่าชิงชังเราจนไม่อยากเห็นหน้า”
“หามิได้เพคะ หม่อมฉันแค่อยากยุติเรื่องทั้งหมด ไม่ต้องการให้ปลายฟ้ามารับรู้เรื่องในอดีต”
“ทำไมกัน...พระสนมจะปิดกั้นเพื่ออะไร ทั้งที่น้องสาวเรามีสิทธิ์จะรู้ชาติกำเนิดของตัวเอง”
“จะมีประโยชน์อะไรล่ะเพคะ ถ้ารู้แล้วต้องเจ็บปวดใจกับอดีต ก็อย่ารู้เสียเลยจะดีกว่า อย่างน้อยการอยู่กับปัจจุบันก็ยังมีความสุขกว่า”
“การที่พระสนมคิดเองโดยไม่ถามเจ้าตัวสักคำ จะไม่เป็นการเห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ”
“เพคะ หม่อมฉันยอมรับว่าเห็นแก่ตัว เพราะไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องในอดีต ฝ่าบาทเองก็ควรจะปล่อยวางเช่นกัน อย่าได้นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาอีกเลย”
“เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก เพราะที่เราดั้นด้นมาเมืองไทยก็เพื่อจะตามหาและพาพระสนมกับท่านหญิงปลายฟ้ากลับซาร์รียาร์ก”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น...หม่อมฉันก็ต้องขอพระราชทานอภัยที่ต้องกราบทูลฝ่าบาทว่าพระองค์คงต้องพบกับความผิดหวังแล้วล่ะเพคะ เพราะที่นี่ไม่มีพระสนมฟ้ามาศหรือว่าท่านหญิงปลายฟ้า จะมีก็แต่หม่อมฉันกับลูกที่เป็นสามัญชน ทรงทราบเช่นนี้แล้วก็เสด็จกลับไปเถอะเพคะ อย่าเสียเวลาอันมีค่ากับที่นี่เลย”
ชีคลาซิสทรงถอนพระปัสสาสะ เหนื่อยหน่ายพระทัย ไม่รู้จะหาคำพูดใดมาโต้แย้ง ด้วยทรงทราบดีว่าเรื่องถือดีไม่มีใครเกินพระสนมฟ้ามาศ แม้นางจะจัดว่าเป็นผู้หญิงที่มีกิริยาอ่อนช้อย ยามเอื้อนเอ่ยวจีก็ไพเราะเสนาะหูจนเป็นที่โปรดปราน แต่ยามดื้อรั้น แม้แต่คำน้อยก็ยังตัดรอนอย่างเชือดเฉือน องค์อัสซาร์ผู้เป็นพระบิดายังล่าถอย แล้วพระองค์เป็นใครเล่าที่จะไม่ถอยกลับไปตั้งหลักใหม่
ชีคลาซิสจำต้องปล่อยพระหัตถ์จากบานประตูแล้วดำเนินกลับไปที่รถ ในจังหวะนั้นเองรถสปอร์ตคันหรูก็มาจอดเทียบที่หน้าบ้าน แรกทีเดียวพระองค์ก็ไม่ได้ใส่พระทัยอะไรมากนัก จนกระทั่งปลายฟ้าวิ่งออกมาต้อนรับชายผู้มาเยือนที่ก้าวลงจากรถพร้อมดอกไม้ช่อโต
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน?
ชีคลาซิสนึกฉงน ท่าทางที่ทั้งสองเดินจูงมือกันเข้าไปในบ้านอย่างสนิทสนม บ่งบอกว่าคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ครั้นจะสอบถามคนละแวกนี้ก็ใช่ที่ เห็นทีคงต้องส่งคนไปสืบประวัติชายผู้นี้ให้แน่ชัด...
“ไม่อยากจะเชื่อเลย อีตาชีคนี่อายุสามสิบอัพแล้วเหรอ ดูยังไงก็ไม่น่าจะถึงสามสิบ แต่ก็อย่างว่า...เขาเป็นเจ้าคนนายคน วันๆ คงไม่ได้ทำอะไร นอกจากชี้นิ้วสั่งอย่างเดียว” อลิสวิพากษ์วิจารณ์ พลางวางภาพพระบรมฉายาลักษณ์ของกษัตริย์หนุ่มแห่งซาร์รียาร์กลงบนโต๊ะ ครั้นหยิบซองเอกสารมาเปิดอ่านแล้วเห็นข้อมูลที่กายหามาให้ก็ทำตาโต
“โอ้โห! หมอนี่รวยไม่ใช่เล่นเลยแฮะ เขาถือหุ้นเกินกว่าครึ่งแทบทุกบริษัทฯ ที่มีรายชื่ออยู่ในนี้เลย”
“อืม...ก็อย่างที่คุณเห็นนั่นแหละ และผมก็ยังรู้มาอีกด้วยว่าตอนนี้ชีคลาซิสพักอยู่ในโรงแรมระดับห้าดาว แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่าเขาเหมาโรงแรมยกชั้นอย่างไม่มีกำหนดกลับ”
“งั้นก็แสดงว่าไม่ได้มาพักผ่อนอย่างที่เป็นข่าว แต่คงมาเมืองไทยเพื่อทำอะไรบางอย่าง ถ้าฉันเดาไม่ผิด อีตาชีคนี่คงไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน เขาถึงไม่ระบุวันกลับที่แน่นอน”
“ผมก็คิดว่าอย่างนั้น แต่ทางที่ดี...คุณอย่าเข้าไปยุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า เพราะเราก็ไม่รู้ว่าชีคลาซิสมีจุดประสงค์อะไรกันแน่” กายเตือนด้วยนึกเป็นห่วง
“เขาจะมีจุดประสงค์อะไร...ฉันไม่สนหรอก ฉันรู้แต่ว่าจะต้องเอาไดมอนด์เฟอร์เซียมาคืนเจ้าของให้ได้”
“มันคงไม่ง่ายอย่างที่คุณคิดหรอก”
“ไม่เอาน่ากาย งานยากกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้ว เรื่องขโมยเครื่องเพชรน่ะเหรอ...เด็กๆ น่ะ” อลิสไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ไม่ใส่ใจในคำทัดทาน แต่กายก็ยังไม่ละความพยายาม
“แต่คุณก็ไม่ควรประมาท เท่าที่ผมทราบมาชีคลาซิโอไม่ใช่หมูในอวย เขาเก่งเรื่องธุรกิจและยังฉลาดเป็นกรด ที่สำคัญเขาเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ด้วย”
“นายก็เลยคิดว่าฉันจะจัดการอีตาชีคหน้าหล่อนั่นไม่ได้อย่างงั้นสิ” อลิสตวัดสายตาค้อน นึกไม่พอใจเพื่อนร่วมงาน เขาไม่ควรเห็นคนอื่นดีกว่าหล่อน ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนสนิทและเจ้านายของเขา
“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมก็แค่เตือนด้วยความหวังดี”
“งั้นก็แล้วไป อย่าให้ฉันรู้ก็แล้วกันว่านายคิดจะแปรพักตร์”
“ไม่มีวันที่ผมจะทรยศคุณหรือคนในตระกูลรีวิลล์” กายยืนกรานแน่นหนัก เขาจริงจังในเรื่องนี้ เพราะบิดามารดาของอลิสเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่แก่เด็กกำพร้าอย่างเขา และบุญคุณที่ท่วมหัวนี้เองก็ทำให้กายไม่กล้าเอ่ยความนัยกับอลิส ด้วยสำนึกในบุญคุณของท่านและเกรงว่าความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกันจะสูญสลาย หากหล่อนคิดกับเขาแค่เพื่อนสนิท
“ทำไมต้องซีเรียสด้วยนะ ฉันก็พูดไปอย่างนั้นเอง ยังไงก็ช่วยโทรบอกเป็นไทให้เตรียมเครื่องร่อนให้ฉันด้วย หนึ่งนาฬิกาทุกอย่างต้องพร้อม” อลิสปิดการสนทนาด้วยการรวบรวมเอกสารบนโต๊ะแล้วลุกเดินขึ้นไปบนชั้นสองของตัวคฤหาสน์ ปล่อยให้กายส่งสายตามองไล่หลังพลางถอนหายใจออกมา...
ช่วงเวลาเดียวกัน ชีคลาซิสดำเนินออกจากห้องที่ประทับมายังส่วนหน้าของโรงแรมเพื่อประทับรถยนต์พระที่นั่งที่ทางสถานทูตจัดเตรียมไว้ ด้วยมีพระประสงค์จะเสด็จไปพบท่านหญิงปลายฟ้า หนึ่งในพระขนิษฐาต่างมารดาที่ถือกำเนิดจากพระสนมชาวไทยนามฟ้ามาศ ตามที่ได้รับการแจ้งข่าวจากนักสืบเอกชนที่ทรงว่าจ้าง
แม้การเสด็จมาเยือนเมืองไทยจะมีจุดประสงค์หลัก คือการส่งคืนสร้อยเพชรล้ำค่าให้กับพระสนมฟ้ามาศและท่านหญิงปลายฟ้า แต่จุดประสงค์รองลงมาก็สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ด้วยมีพระประสงค์จะเชื้อเชิญทั้งสองให้เดินทางกลับซาร์รียาร์ก เพื่อไปสักการะดวงพระวิญญาณขององค์อัสซาร์พระบิดาผู้ล่วงลับ
ไม่นานนักรถยนต์พระที่นั่งก็มาถึงที่หมาย ชีคลาซิสก้าวพระบาทลงมาประทับยืนทอดพระเนตรบ้านไม้สองชั้นกลางเก่ากลางใหม่อยู่ครู่หนึ่งจึงดำเนินไปกดกริ่ง ภายในพระราชหฤทัยเต้นระทึกด้วยยินดีเป็นยิ่งนัก อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะได้พบหน้าพระสนมฟ้ามาศ ซึ่งเคยเลี้ยงดูพระองค์เมื่อครั้งยังทรงพระเยาว์
“มาหาใครเหรอคะ?”
ชีคลาซิสหลุดจากภวังค์ พลางหันมองเจ้าของเสียงในชุดกระโปรงสีครีมที่วิ่งมาเปิดประตูแล้วสื่อสารออกมาเป็นภาษาไทย ซึ่งเป็นผลพลอยได้มาจากการทำธุรกิจค้าขายกับคนไทยมานานหลายปี
“ไม่ทราบว่าที่นี่ใช่บ้านคุณฟ้ามาศหรือเปล่าครับ”
“ค่ะ มาหาคุณแม่เหรอคะ?”
ชีคหนุ่มเผยยิ้มกว้าง ไม่จำเป็นต้องคาดเดา เขาก็ทราบว่าผู้หญิงที่ยืนตรงหน้าคือน้องสาวต่างมารดาจากคำพูดของหล่อน ถึงกระนั้นก็เลือกที่จะสอบถามเพื่อความมั่นใจ
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่อปลายฟ้าหรือเปล่า?”
หญิงสาวได้ยินคำถามนั้นก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมุ่น นึกฉงน หล่อนไม่เคยรู้จัก หรือพูดคุยกับชายแปลกหน้าผู้นี้มาก่อน แล้วเขาทราบชื่อหล่อนได้อย่างไร ทว่ายังไม่ทันได้ซักถาม เสียงหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“ฟ้า...ใครมาเหรอลูก”
ชีคลาซิสหันมองเจ้าของเสียง แม้ระยะเวลาจะผ่านไปเกือบยี่สิบปี แต่ความงามของสตรีที่ครั้งหนึ่งเคยดำรงตำแหน่งพระสนมขององค์อัสซาร์ก็หาได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด ทว่ากลับยิ่งสง่างามสมวัย แม้เวลานี้รูปร่างหน้าตาจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างตามกาลเวลา
“คือคุณคนนี้เขา...” ปลายฟ้าพูดได้แค่นั้นก็หน้าเสีย ต้องรีบรุดเข้าประคองมารดาที่เดินเข้ามาสมทบ ตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นนางยืนหน้าซีดทำท่าเหมือนจะเป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตา
“แม่! แม่คะ...แม่เป็นอะไรหรือเปล่า”
“แค่เวียนหัวนิดหน่อยน่ะลูก แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว” ฟ้ามาศแตะมือบุตรสาวแล้วฝืนยิ้ม ทั้งที่ใจคอไม่ดี เมื่อเห็นบุรุษรูปงามที่มาเยือนยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน
“แต่ฟ้าว่าเข้าไปนั่งพักข้างในก่อนดีกว่าค่ะ...ฟ้าจะพาไป”
“ไม่ต้องหรอกลูก แม่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็แค่โรคคนแก่น่ะ ฟ้าเข้าไปในบ้านก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่คุยธุระกับคุณคนนี้เสร็จแล้วจะตามไป”
“แต่...”
“ไปสิลูก”
“ก็ได้ค่ะ” แม้ปลายฟ้าจะเป็นห่วงมารดา แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี
ทันทีที่คล้อยหลังบุตรสาว ฟ้ามาศก็ย่อตัวลงถอนสายบัวด้วยท่วงท่างดงามย่างคนที่ได้รับการอบรม พร้อมทั้งโค้งศีรษะลงเล็กน้อย ทำความเคารพกษัตริย์หนุ่มตามขนบธรรมเนียมประเพณีของชาวซาร์รียาร์ก โดยไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนระโหยโรยแรงตามสังขารที่ร่วงโรยอย่างที่กล่าวกับบุตรสาว
“ฝ่าบาทเสด็จมาที่นี่มีกิจอันใดให้หม่อมฉันรับใช้หรือเพคะ”
ชีคลาซิสละสายพระเนตรจากร่างบางที่เดินหายเข้าไปในตัวบ้านมาหยุดที่อดีตพระสนมของพระบิดา แม้จะพึงพอพระทัยที่อีกฝ่ายอ่อนน้อมถ่อมตนและให้เกียรติพระองค์อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ถึงกระนั้นก็เลือกที่จะรับสั่งถามแทนคำตอบ
“นั่นคงเป็นท่านหญิงปลายฟ้าสินะ”
“เพคะ...” ฟ้ามาศบอกเสียงเบาพลางหลุบสายตาลงต่ำ เป็นกังวล ด้วยเกรงว่าผู้ทรงอำนาจที่ประทับยืนอยู่ตรงหน้าจะมาพรากบุตรสาวไปจากตน
“ถ้าฝ่าบาทแค่เสด็จมาเยี่ยมเพราะผ่านทางมา ไม่มีกิจอันใดก็ขอเชิญเสด็จกลับไปเถอะเพคะ หม่อมฉันต้องขอพระราชทานอภัยที่ไม่สามารถให้การต้อนรับพระองค์ได้” ฟ้ามาศปิดบทสนทนาด้วยการดึงประตูปิด ทว่าผู้มาเยือนกลับจับขอบประตูไว้
“เดี๋ยวสิ! ทำไมถึงได้ตัดรอนกันเช่นนี้ หรือว่าชิงชังเราจนไม่อยากเห็นหน้า”
“หามิได้เพคะ หม่อมฉันแค่อยากยุติเรื่องทั้งหมด ไม่ต้องการให้ปลายฟ้ามารับรู้เรื่องในอดีต”
“ทำไมกัน...พระสนมจะปิดกั้นเพื่ออะไร ทั้งที่น้องสาวเรามีสิทธิ์จะรู้ชาติกำเนิดของตัวเอง”
“จะมีประโยชน์อะไรล่ะเพคะ ถ้ารู้แล้วต้องเจ็บปวดใจกับอดีต ก็อย่ารู้เสียเลยจะดีกว่า อย่างน้อยการอยู่กับปัจจุบันก็ยังมีความสุขกว่า”
“การที่พระสนมคิดเองโดยไม่ถามเจ้าตัวสักคำ จะไม่เป็นการเห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ”
“เพคะ หม่อมฉันยอมรับว่าเห็นแก่ตัว เพราะไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องในอดีต ฝ่าบาทเองก็ควรจะปล่อยวางเช่นกัน อย่าได้นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาอีกเลย”
“เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก เพราะที่เราดั้นด้นมาเมืองไทยก็เพื่อจะตามหาและพาพระสนมกับท่านหญิงปลายฟ้ากลับซาร์รียาร์ก”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น...หม่อมฉันก็ต้องขอพระราชทานอภัยที่ต้องกราบทูลฝ่าบาทว่าพระองค์คงต้องพบกับความผิดหวังแล้วล่ะเพคะ เพราะที่นี่ไม่มีพระสนมฟ้ามาศหรือว่าท่านหญิงปลายฟ้า จะมีก็แต่หม่อมฉันกับลูกที่เป็นสามัญชน ทรงทราบเช่นนี้แล้วก็เสด็จกลับไปเถอะเพคะ อย่าเสียเวลาอันมีค่ากับที่นี่เลย”
ชีคลาซิสทรงถอนพระปัสสาสะ เหนื่อยหน่ายพระทัย ไม่รู้จะหาคำพูดใดมาโต้แย้ง ด้วยทรงทราบดีว่าเรื่องถือดีไม่มีใครเกินพระสนมฟ้ามาศ แม้นางจะจัดว่าเป็นผู้หญิงที่มีกิริยาอ่อนช้อย ยามเอื้อนเอ่ยวจีก็ไพเราะเสนาะหูจนเป็นที่โปรดปราน แต่ยามดื้อรั้น แม้แต่คำน้อยก็ยังตัดรอนอย่างเชือดเฉือน องค์อัสซาร์ผู้เป็นพระบิดายังล่าถอย แล้วพระองค์เป็นใครเล่าที่จะไม่ถอยกลับไปตั้งหลักใหม่
ชีคลาซิสจำต้องปล่อยพระหัตถ์จากบานประตูแล้วดำเนินกลับไปที่รถ ในจังหวะนั้นเองรถสปอร์ตคันหรูก็มาจอดเทียบที่หน้าบ้าน แรกทีเดียวพระองค์ก็ไม่ได้ใส่พระทัยอะไรมากนัก จนกระทั่งปลายฟ้าวิ่งออกมาต้อนรับชายผู้มาเยือนที่ก้าวลงจากรถพร้อมดอกไม้ช่อโต
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน?
ชีคลาซิสนึกฉงน ท่าทางที่ทั้งสองเดินจูงมือกันเข้าไปในบ้านอย่างสนิทสนม บ่งบอกว่าคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี ครั้นจะสอบถามคนละแวกนี้ก็ใช่ที่ เห็นทีคงต้องส่งคนไปสืบประวัติชายผู้นี้ให้แน่ชัด...
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ส.ค. 2557, 14:33:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ส.ค. 2557, 14:33:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 1314
| << บทนำ... | ตอนที่ 2 >> |
แว่นใส 7 ส.ค. 2557, 17:50:53 น.
หวงน้องสาวอะดิ
หวงน้องสาวอะดิ
kaelek 7 ส.ค. 2557, 22:49:01 น.
พี่ชายนางเอกชัวร์.. หวงน้องอ่ะดิ
พี่ชายนางเอกชัวร์.. หวงน้องอ่ะดิ