แรกรักสิเน่หา
เขาผู้เห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่นชั่วคราว แต่เมื่อได้มาเจอกับเธอที่สวยสะดุดตาครั้งแรกนึกอยากได้ครอบครอง จึงพามากักขังในกรงทองมิให้เห็นเดือนเห็นตะวัน
Tags: เสน่หา แรกรัก ซึ้งกินใจ รัก
ตอน: 1
แรกรักสิเน่หา
1
“กรุ๊ปทัวร์ของกี้มาทางนี้เลยค่ะ” เสียงใสๆ ของหญิงสาวร่างระหงนางหนึ่งดังขึ้นในสนามบินแห่งชาติฮ่องกง
“หนูกี้...พี่กี้...น้องกี้...ขอป้า...ขอลุง...ขอหนู...ขอพี่เข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่ง” เสียงลูกทัวร์หลายเพศหลายวัยดังระงมก่อนพากันวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“เร็วๆ นะคะเดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทัน” ไกด์สาวคนสวยยิ้มละไมนึกขำลูกทัวร์ที่มีเพียงสิบชีวิต แต่เหมือนพากันมาไม่ต่ำกว่ายี่สิบหรือสามสิบ นับแต่ทุกคนมารวมตัวกันมีปัญหาทุกนาที แต่ไกด์อย่างเธอสามารถแก้ไขขจัดอุปสรรคให้ผ่านไปด้วยดีเพราะทำอาชีพนี้ไม่ต่ำกว่าห้าปี
“พี่กี้เดี๋ยวผมไปเช็คที่นั่งก่อนครับ” ผู้ช่วยคนเก่งพูดขึ้นก่อนแยกตัวออกไป
กีรณาไกด์สาวจึงลงนั่งไม่ไกลจากบริเวณนั้น ถอดหมวกผ้าสีชมพูออกจับผมดำขลับยาวสลวยปัดไปข้างหลังอวดดวงหน้าเรียวสวย คิ้วเข้มได้รูปย่นเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกะพริบทำเอาขนตายาวเป็นแพพลิ้วราวกับปีกนกน่ามองยิ่งนัก จมูกแดงเล็กน้อยหายใจเข้าถี่ไม่ต่างจากนวลแก้มเนียน ส่วนริมฝีปากอิ่มเอิบเผยอเล็กน้อยสูดหายใจเข้าช้าๆ บอกถึงอาการเหนื่อยได้ดี ต้นเหตุมาจาอารามเร่งรีบต้อนลูกทัวร์มาที่สนามบินก่อนจะตกเครื่อง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพาลูกทัวร์มาเที่ยวประเทศแถบเอเชีย โดยเฉพาะฮ่องกงนี้มาบ่อยครั้งราวกับเป็นบ้านเกิดไม่ปาน นับแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยตั้งความหวังจะทำยึดอาชีพนี้เลี้ยงตัวเอง เพราะชอบการเดินทางท่องเที่ยวโลกสวยงามกว้างใหญ่ใบนี้
ครั้นมีโอกาสทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมไม่พลาดที่จะหางานในบริษัททัวร์ ตามคำแนะนำของอาจารย์ สั่งสมประสบการณ์มากระทั่งเรียนจบ บริษัททัวร์ที่ร่วมงานมาสี่ปีเต็มรับเข้าทำงานดั่งใจปรารถนา กับลูกทัวร์พบเจอมาหลายหลากรูปแบบทั้งดีมากและดีพอใช้ พวกเรื่องมากและมากเรื่อง จุกจิกจู้จี้มีให้เห็นเช่นกัน แต่เธอรับมือได้ทุกคน
สำหรับกรุ๊ปทัวร์กรุ๊ปนี้เป็นญาติพี่น้องกันทั้งนั้น มีตั้งแต่คุณลุงคุณป้าคุณน้าคุณอาและลูกหลานถึงบางคนมากเรื่องสักหน่อย แต่ทุกคนน่ารักเป็นกันเองกลบเรื่องที่ว่ายากหมดสิ้น
“ขอโทษครับ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้นตรงหน้า หญิงสาวที่กำลังสบายอารมณ์ตกใจสะดุ้งผุดลุก แล้วต้องตกใจเป็นครั้งที่สองเพราะดวงหน้าอยู่ใกล้เจ้าของเสียงเกินกว่าเหตุ
“สวยจริงๆ ตัวก็หอม สวยแบบนี้หอมอย่างนี้ราคาเท่าไหร่”
“อะไรราคาเท่าไหร่” กีรณาถอยห่างพร้อมถามอย่างสงสัย
“ค่าตัวของคุณไง” ชายแปลกหน้ายิ้มหวาน ดวงตามันวาวจับจ้องดวงหน้าสวยไม่วาง เห็นไกลๆ รู้ว่าสวยสะดุดตาชวนให้มองทันทีแต่เมื่อได้เข้ามาดูใกล้เช่นนี้ บอกได้คำเดียวว่าไม่ปล่อยให้หลุดมือ
กีรณาถึงกับช็อกที่ถูกเข้าใจผิด และวินาทีนั้นต่อยเข้าไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลา
“ไอ้บ้ากามรู้ไว้เสียด้วยว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว!” กระทำการอันหาญกล้าก่อนชิงหนี
ชายแปลกหน้ายืนกุมปากร้องครวญเบาๆ เจ็บแสนเจ็บแต่ไม่โกรธ กลับถูกใจ “ไม่เคยเจอใครสวยและหมัดหนักอย่างนี้มาก่อน”
“เจอแล้วก็เจ็บตัวแบบนี้ไงครับคุณราฮิม”
ราฮิมตวัดสายตาจ้องบอดี้การ์ดและเลขาส่วนตัว “อยากถูกต่อยเหมือนกันไหมติณ”
“ไม่เอาหรอกครับ” ติณณ์ยิ้มน้อยๆ พลางส่ายหน้าแล้วถอยห่างออกไปก้าวหนึ่ง
เกรงกลัวหมัดใหญ่และหนักของผู้เป็นนาย
“อย่าไปบอกใครว่าฉันถูกผู้หญิงต่อย ถ้าใครรู้ละน่าดู”
“ช้าไปแล้วมั้งครับ” ติณณ์ผายมือไปทางด้านหลัง ให้เห็นว่าขณะนี้มีผู้คนเมียงมองอย่างสนใจ
ราฮิมมองตาขวางก่อนเลี่ยงหลบไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้บอดี้การ์ดส่วนตัวตกเป็นเป้าสายตาเพียงลำพัง ติณณ์หัวเราะเบาๆ ก่อนสั่งให้ลูกน้องติดตามผู้เป็นนาย
เจ้านายคนนี้รูปร่างหน้าตาเป็นที่หมายปองของทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งหลาย ใบหน้าคมเข้มดวงตาสีเข้มผิดกับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่งสันและริมฝีปากบางได้รูปสวยกว่าผู้หญิงบางคน เพราะได้ส่วนผสมหลายชาติอย่างลงตัว บิดาของเจ้านายเป็นลูกครึ่งอังกฤษและชาติอาหรับพบรักกับมารดาเจ้านาย สาวไทยที่ทั้งสาวและน่ารักแถมใจดีจึงเป็นที่รักของสามีและลูกชายเพียงคนเดียว
ดังนั้นเจ้านายจึงมีเชื้อผสมที่เอาแต่ส่วนดีๆ มาทั้งสิ้น ยกเว้นนิสัยรักสนุกเห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่น เจ้านายมีผู้หญิงสวยเซ็กซี่มีเสน่ห์ข้างกายไม่เว้นแต่ละวัน หากไม่คิดจริงจังกับใครสักคน ด้วยเหตุผลที่ว่า ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาหวังในทรัพย์สินเงินทองจึงไม่ควรค่ากับความรักและความจริงใจของเจ้านาย ซึ่งเท่าที่เห็นทุกคนเป็นเช่นนั้น แต่ละคนเข้ามาแล้วจากไปพร้อมเงินค่าตอบแทน
ส่วนเธอคนเมื่อครู่สวยถูกใจเจ้านายตั้งแต่แรกเห็น จับจ้องตาแทบไม่กะพริบ ทั้งที่ข้างกายยังมีผู้หญิงอีกคน ต่อมแพ้ความสวยและอยากได้เธอจึงบอกปัดอีกคน แล้วตามติดเธอผู้นั้นก่อนเข้าไปแสดงเจตจำนงของตน ผลลัพธ์จึงออกมาอย่างที่เห็น
“ท่าทางคุณราฮิมจะเจอของยากเสียแล้ว” ติณณ์หัวเราะก่อนก้าวตามไป
******
“พี่กี้เป็นอะไรหรือครับ”
“ทำไมเหรอเบียร์” กีรณาเหลียวมองหน้าตาค่อนไปทางบึ้งตึง
“ดูหน้าพี่กี้เข้า ทำเหมือนโกรธใครมา หรือว่าไม่พอใจลูกทัวร์กรุ๊ปนี้” ผู้ช่วยหัวเราะ
ไกด์สาวรุ่นพี่ทำตาดุ “อย่าพูดเสียงดังเดี๋ยวตกงาน จะว่าไปพวกเขาน่ารักออก ไอ้ที่โกรธอยู่เนี่ยเพราะผู้ชายเฮงซวยคนนั้น...” แค่เอ่ยถึงความโกรธก็แล่นพล่าน
“ตอนที่พี่รอลูกทัวร์มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาหาถามพี่ว่าเท่าไหร่ มันเห็นเราเป็นผู้หญิงขายตัว พี่โมโหมากเลยต่อยหน้าไปทีหนึ่ง ผู้ชายอะไรตาต่ำดูไม่ออกเลยหรือว่าใครขายไม่ขายตัว”
“นั่นซิครับ สงสัยจะบ้ากามเห็นผู้หญิงทุกคนขายตัวไปหมด” ผู้ช่วยโมโหแทน “ว่าแต่เป็นคนชาติไหนหรือครับ”
“ไม่รู้ไม่ได้สังเกตหน้าตาเสียด้วย เพราะมัวแต่โมโห จำได้เลาๆ ว่าตัวสูงใหญ่เหมือนพวกฝรั่ง สงสัยจะใช่แหละ แต่ขออย่าให้เจอกันอีกเลย สาธุๆ” ขอบนบานศาลกล่าวอย่าได้เจอกับผู้ชายบ้ากามเช่นนั้นอีกเลย ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ไม่น่ารู้จักอย่างยิ่ง
“คิดถึงเรื่องนี้แล้วอยากระบาย ขอเข้าห้องน้ำหน่อย”
“ฮ่าฮ่า เอาออกให้หมดนะพี่กี้”
“โอเค”
กีรณาหัวเราะและยิ้มได้แต่เมื่อออกจากห้องน้ำ กลับหัวเราะไม่ออกเพราะบุคคลที่พูดถึงกับผู้ช่วยมาอยู่ตรงหน้าแถมที่แห่งนี้ไม่ใช่พื้นดิน แต่อยู่บนเครื่องบิน ซึ่งหมายความว่าเขาขึ้นเครื่องลำเดียวกัน
“สวัสดีครับคนสวย”
ราฮิมมองคนตรงหน้าด้วยสายตามันวาว ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบเธออีกครั้ง ขณะนั่งบนชั้นหนึ่งเรียบร้อยบอดี้การ์ดคนเก่งตามมาทีหลังแอบกระซิบว่า ‘เธอที่ต่อยหน้าคุณราฮิมขึ้นเครื่องลำนี้ด้วย สงสัยจะเป็นไกด์พาเที่ยวเห็นพูดคุยกับคนหมู่มาก เธออยู่ที่ชั้นประหยัดครับ’ แค่ได้ยินหัวใจก็เต้นแรงอยากพบหน้าเหลือเกิน อดทนรอจนเครื่องทะยานขึ้นฟ้าไร้อุปสรรคจึงมาให้เห็นกับตา
“ไอ้ผู้ชายบ้ากาม!” กีรณาคำรามในลำคอ คำขอไม่เป็นผล แค่เห็นความโกรธก็แล่นลิ่วขึ้นหัว “หลีกไป!”
“พูดไม่เพราะไม่น่าฟัง หน้าตาสวยต้องพูดให้เพราะแล้วผู้ชายทุกคนจะหลงรัก” เขายังมีแก่ใจตักเตือนราวกับญาติผู้ใหญ่ไม่ปาน
“ไม่จำเป็นต้องพูดเพราะกับผู้ชายบ้ากามอย่างคุณ บอกให้หลีกไป ไม่งั้นฉันจะร้องโวยวายว่าคุณปล้ำฉัน” ยื่นไม้นี้ไปหวังให้เขากลัวแล้วหลีกทาง แต่เขายังทำเฉยแถมยิ้มไม่หุบ
“บอกแล้วว่าผมไม่ได้บ้ากาม แค่ชอบนอนกับผู้หญิงเท่านั้น”
“ยี้ พวกบ้ากาม พวกมักมากในกาม น่าขยะแขยงที่สุด!” พูดจบเบี่ยงตัวไปทางอื่น แต่ถูกเขาใช้มือทั้งสองข้างกันไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนไปทางใด
“อยากถูกต่อยหน้าอีกใช่ไหม!”
“อยากครับ แต่ไม่ใช่มือขอเป็นริมฝีปากอิ่มๆ ของคุณ ต่อยที่ปากผมได้เต็มที่” ราฮิมไม่พูดเปล่าทำปากยื่นไว้รอพร้อมสรรพ ท่าทางยียวนกวนโมโหหญิงสาวไม่ใช่น้อย
“ฉันจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย จะหลีกไปดีๆ หรือหลีกทั้งน้ำตา”
“ดุจริงๆ ดุแล้วสวยผมชอบ”
“อีตาบ้า!” กีรณาเหลืออด “ช่วย...!”
เพียงแค่เอ่ยปากมันถูกปิดแนบแน่นแล้วจุมพิตร้อนของเขา เจ้าของตกใจเกินกว่าจะทำอะไรได้ จูบแรกในชีวิตสัมผัสที่ไม่เคยรับรู้จากผู้ชายคนใดแล้วหวังให้จูบแรกนี้เป็นชายที่รักจริงและมอบหัวใจให้ ทว่าผิดคาดเขาชายบ้ากามแปลกหน้ากลับได้จูบนี้ไป
“หวานเหลือเกิน หวานจน...” ราฮิมไม่อาจระรานได้อีกต่อไป
เพราะเจ้าของริมฝีปากหวานล้ำออกแรงผลักสุดกำลัง แล้วต่อยเข้าที่หน้าเขาเต็มแรง ราฮิมหน้าหงายจนไม่ทันได้รั้งเธอที่หนีหาย ความเจ็บนั้นทำเอาพูดไม่ออกเพราะถูกจุดเดิมกลบความหวานเมื่อครู่หมดสิ้น ยอมรับว่าโกรธนิดๆ ที่หล่อนทำร้ายร่างกาย ใครรู้คงหัวเราะเยาะ
“เจ็บตัวอีกแล้ว” ติณณ์ตามมาเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ และเป็นไปตามที่คิดไว้ เธอผู้นั้นไม่ยอมและยังกระทำเช่นเดิม
ราฮิมนึกฉุน “เธอทำฉันเจ็บ ผู้หญิงอะไรหมัดหนักชะมัด แต่ปากหวานจริงๆ ไม่เคยเห็นใครหวานเท่านี้มาก่อน”
“จริงหรือครับ ผมเคยได้ยินคุณราฮิมพูดแบบนี้กับทุกคน...”
“ทำเป็นรู้ดี นายไม่เคยจูบผู้หญิงสักครั้ง ไม่รู้หรอกว่าแต่ละคนหวานไม่เหมือนกัน นายมันเหมือนพวกหุ่นยนต์ไม่รู้สึกอะไรเมื่อเจอผู้หญิงสวยๆ” ผู้เป็นนายค่อนขอด
ลูกน้องไม่ถือสากลับหัวเราะแล้วพูดอย่างเอาใจ “ผมจะตามเธอให้ คิดว่าไม่ยากเพราะเธอเป็นคนไทย”
“ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง นายเก่งที่รู้ใจฉัน”
“แต่เธอคงไม่รู้ว่าหน้าตาเหมือนลูกครึ่งฝรั่งผสมอาหรับแบบคุณราฮิมจะถือสัญชาติไทย มีชาติไทยผสม ถ้ารู้หล่อนต้องรีบหนีขืนช้าถูกจับไปขังในกรงทอง คราวนี้ให้หนีเท่าไหร่ไม่พ้นคุณราฮิมสุดหล่อและรวยไปได้”
“ถูกต้อง” ราฮิมยิ้มย่องในใจ
รอก่อนคนสวย อีกไม่นานผมจะจูบให้หนำใจ แล้วคุณหมดโอกาสต่อยหน้าผม
กว่าหลายชั่วโมงราฮิมเดินทางมาถึงบ้านหลังงามกว้างใหญ่ราวคฤหาสน์ บ้านที่อาศัยเพียงลำพังนับแต่ดูแลตัวเองได้จึงแยกออกมา บิดามารดาที่อยู่แดนไกลไม่ว่าสักคำ ส่วนปู่เป็นชาวอาหรับขนานแท้แต่งงานกับย่าสาวผมทอง ผู้หญิงที่ปู่รักนักหนาและมีพ่อเป็นลูกคนเดียว ทว่าปู่มีภรรยาได้ถึงสี่คนจึงมีลูกชายลูกสาวหลายคน แต่ท่านรักลูกทุกคนเท่ากัน ไม่ลำเอียงนับเป็นข้อดีที่เขาเคารพนับถือ
ครั้นพ่อเติบใหญ่ท่านให้ช่วยดูแลกิจการของบ้าน แต่พ่อกลับเลือกใช้ชีวิตยังประเทศบ้านเกิดของย่า ซึ่งที่แห่งนั้นนำพาท่านไปพบกับแม่หญิงสาวชาวไทยผู้อ่อนหวานน่าทะนุถนอม
ทั้งสองแต่งงานและมีเขาลูกชายคนเดียว เมื่อโตขึ้นเอ่ยปากขอพวกท่านมาใช้ชีวิตยังบ้านเกิดของมารดา เช่นที่บิดาเคยทำมาก่อน และผลักดันตัวเองเข้าสู่วงการอสังหาริมทรัพย์ โดยได้รับความช่วยเหลือทางด้านการเงินจากปู่จวบจนปัจจุบัน คอนโดหรูหลายแห่งในกรุงเทพมหานครเป็นของเขา งานประสบความสำเร็จด้วยดีแต่เรื่องความรักเหมือนสวรรค์กลั้นแกล้ง นับห้าปีไม่เคยพบใครสักคนที่จะเดินเคียงข้าง เฉกเช่นเดียวกับมารดาที่อยู่ข้างบิดาทั้งยามทุกข์และยามสุข ทุกคนที่พบไม่คิดสิ่งใดนอกจากเงินตัวเดียว
เช่นเดียวกับเธอผู้นี้ เธอที่ทั้งสวยเซ็กซี่ดีกรีนางแบบมืออาชีพ หล่อนรอคอยการกลับมาของเขาและเมื่อได้พบเยื้องย่างราวกับเดินบนแค็ทวอล์กพร้อมยิ้มยั่วยวน
“ราฮิมขารินคิดถึงที่สุด” รินลดาโอบรอบคอจุมพิตปลายคางแล้วเลื่อนไปยังริมฝีปากสวย จูบหนักหน่วงมอบความซาบซ่านที่เขาและเธอรับรู้เพียงสองคน
“รินคิดถึง อยากจูบอยากกอดคุณ” เสียงเธอแหบพร่าปลุกเร้าอารมณ์ในกายชายหนุ่มได้ดี
แต่ว่าเขาปฏิเสธ “พอก่อนครับริน ผมเหนื่อยอยากพัก”
“งั้นคุณอยู่เฉยๆ เดี๋ยวรินจะทำให้หายเหนื่อยเองค่ะ”
“ไม่ครับ รินกลับไปก่อนดีกว่า”
“ไม่เอาค่ะ รินคิดถึงคุณใจจะขาด...” รินลดาพูดพลางลูบหลังกว้างไล้ลงต่ำไปยังสะโพกบน คลึงเล่นอย่างย่ามใจแล้ววกมาด้านหน้าสัมผัสบางสิ่งที่ทำเอาชายหนุ่มร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว หญิงสาวยิ้มอย่างพึงพอใจ
“เชื่อรินนะเดี๋ยวคุณก็จะหายเหนื่อย”
สิ้นเสียงของเธอ จูบอันร้อนแรงโลมไล้ไปทั่วดวงหน้าคมเข้ม เธอโหยหาเขาไม่น้อยโดยเฉพาะรสสัมผัสร้อนรุ่มทำเธอคลั่งไคล้ราวกับว่ามันคือสารเสพติดขนานใหญ่ หากวันใดไม่ได้ลิ้มลองใจจะขาดตายเสียให้ได้ เพียงสามวันที่ไม่พบหน้าหัวใจร่ำร้องเรียกหาทุกลมหายใจเข้าออก เฝ้ารอการกลับมาของเขาทุกวินาที
การกระทำนี้กระตุ้นแรงปรารถนาในกายเจ้าของบ้านได้ดี ราฮิมมิอาจท้านทนได้จึงรั้งสะโพกผายเบียดชิดกลางความตื่นตัวเต็มที่บ่งบอกให้รู้ว่า พร้อมปลดปล่อยมันเดี๋ยวนี้และคงไม่น้อยกว่าฝ่ายหญิง เพราะร่างหล่อนสะท้านไหวร้องครวญคราง เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาไม่ปล่อยให้เสียเวลาอุ้มหล่อนโดยริมฝีปากยังไม่ยอมห่างจากกัน มุ่งตรงสู่ห้องรับรองที่เตรียมไว้สำหรับรองรับผู้หญิงที่เป็นได้แค่เพียงคู่นอน ถึงแม้เธอหวังได้เป็นมากกว่านี้แต่เขาไม่สามารถให้ได้
ถึงห้องไม่นานเสียงครางดังกระเส่าทั่วห้อง หญิงสาวผู้เร่าร้อนกำลังพาตัวเองและชายหนุ่มไปพบกับความสุขที่รออยู่เบื้องหน้า ร่างบอบบางหากเต็มไปด้วยเนื้อหนังมังสาอยู่เหนือร่างใหญ่เคลื่อนไหวตามแรงปรารถนา ผู้อยู่ใต้ร่างหลับตาพริ้มปล่อยให้เธอทำหน้าที่ขับเคลื่อนไฟสวาทด้วยตนเอง
ความรู้สึกในช่วงเวลาอันเสียวซ่านจู่ๆ ดวงหน้าเนียนสวยมีเสน่ห์ของไกด์สาวคนนั้นลอยเด่นในห้วงคำนึง ‘ไอ้ผู้ชายบ้ากาม!’ คำต่อว่าด้วยน้ำเสียงเขียวๆ นี้จดจำขึ้นใจ รวมถึงหมัดหนักๆ ของผู้หญิงตัวเล็กสร้างความแปลกใจให้ทุกครั้งที่คิดถึง แต่สิ่งหนึ่งที่ตราตรึงในหัวใจคือกลิ่นกายหอมกรุ่น แล้วรสสัมผัสจากริมฝีปากที่เขาล่วงล้ำเข้าไปลิ้มลองความหวานกระตุ้นการเต้นของหัวใจได้มากโข และนึกอยากลองลิ้มลองอีกสักหน ถ้าเปลี่ยนจากเธอคนนี้เป็นเธอคนนั้น ช่วงเวลาแห่งความสุขนี้จะเป็นเช่นไรหนอ
แต่แล้วความคิดมีอันสะดุดลงกลับสู่โลกแห่งความจริงเมื่อเธอนำพาไปถึงจุดหมายปลายทาง ราฮิมหลับตาพริ้มเรี่ยวแรงยังมีอักโขแต่ไม่คิดทำสิ่งใด ผิดกับรินลดาลงนอนเคียงข้าง แต่ไม่หยุดเสน่หาผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้าย ลูบไล้เรือนร่างสมส่วนตั้งใจจุดประกายไฟพิศวาสให้ลุกขึ้นอีกหน
“มีความสุขไหมคะ”
“อืม...แต่ผมพอแล้ว”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ครับ รินก็รู้ว่าผมพูดคำไหนคำนั้น ถ้ารินจะอยู่ต่อผมอนุญาต ส่วนของฝากไปถามจากติณ ตอนนี้ผมขอตัว” พูดจบกลับไปยังห้องนอนส่วนตัวที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เหยียบย่างเข้ามาสักคน แม้แต่เธอเมื่อครู่
ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาเป็นเพียงคู่นอนคู่กินคู่เที่ยว พวกเธอเหล่านั้นยอมรับข้อนี้ของเขาได้ดี ถึงมีเธอหลายคนหวังจะเป็นมากกว่าที่ให้แต่ไม่มีใครทำสำเร็จสักคน รวมถึงเธอผู้ที่สวยและเซ็กซี่ที่ใครเห็นบอกว่าเหมาะสมกับเขาทุกประการ แต่เขาไม่เห็นด้วย เพราะเธอไม่มอบหัวใจให้ใครจริง เธอหลงใหลเพียงรูปลักษณ์ภายนอกและทรัพย์สินเงินทองที่เขามี มันช่วยเนรมิตสิ่งที่เธอต้องการได้ทุกอย่าง ถึงตนเองมีมากพอแต่ยังอยากมีไม่รู้จักจบสิ้น
“คุณราฮิมครับ” เสียงของบอดี้การ์ดประจำตัวดังขึ้นหน้าห้องน้ำ แล้วมองเข้าไปยังด้านใน เห็นผู้เป็นนายนอนแช่น้ำอุ่นอย่างสบายอารมณ์
“นายเอาของฝากให้รินแล้วหรือยัง”
“ให้แล้วครับ เธอฝากขอบคุณแต่ดูท่าทางไม่พอใจเท่าไหร่”
“ผู้หญิงไม่รู้จักพอ” ราฮิมต่อว่า
“เหมาะสมกับผู้ชายไม่รู้จักพอ”
ผู้เป็นนายตวัดสายตาจ้องด้วยเข้าใจดีว่าลูกน้องหมายถึงผู้ใด ถึงเป็นความจริงหากรับฟังไม่ได้ แม้โกรธแต่ไม่ถือสาหาความเพราะลูกน้องพูดไปด้วยความหวังดี
“ผมขอโทษ” ติณณ์ยอมรับผิด “แต่ผมห่วงคุณราฮิม”
“ขอบใจ ว่าแต่เรื่องที่ให้ทำได้เรื่องไหม”
“ได้ครับ...”
ผู้เป็นนายผุดลุกจากอ่างน้ำในสภาพเปลือยเปล่า ทำเอาลูกน้องต้องส่ายหน้า “แค่ได้ยินเรื่องผู้หญิงคุณราฮิมกล้าโป๊ต่อหน้าผม คุณไม่อายแต่ผมอายและอุจาดตา แล้วคุณทำให้ผมเห็นหลายครั้งเข้า ไม่แน่นะครับผมอาจเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชายด้วยกัน”
“อย่าพูดเรื่องน่าขยะแขยงได้ไหม ให้ยังไงฉันสนใจผู้หญิงและเกลียดพวกสองเพศ” ราฮิมว่าแล้วลงนั่งที่เดิม “บอกมาเร็วๆ ว่าเธอคนนั้นเป็นใครมาจากไหน”
“เธอเป็นใครมาจากไหนยังไม่รู้ครับขอเวลาอีกนิด ที่รู้คือที่ทำงานและบ้านของเธอ”
“งั้นรีบบอกมา ไม่แน่ว่าคืนนี้ฉันอาจไปหาเธอ”
“ไปให้เธอต่อยหรือครับ” ติณณ์หัวเราะเบาๆ “รีบอาบแล้วค่อยมาฟังดีกว่าครับ ผมรอได้” จากนั้นปิดประตูไม่สนใจเสียงสบถที่ดังเล็ดลอดออกมา ท่าทางหัวเสียเพราะถูกปล่อยให้รอ
“เมื่อไรจะเลิกบ้าผู้หญิงสักทีไม่รู้” ลูกน้องได้แต่บ่นพำอย่างระอา
**************************
สวัสดีค่ะนักอ่านเว็บนี้
หายหน้าหายตาไปนานแสนนาน
ช่วงเวลาที่หายไปเขียนนิยายจบไปหนึ่งเรื่องค่ะ แต่ไม่ได้ลงให้อ่านกัน
ซึ่งเรื่องนี้จะลงให้อ่าน แต่ไม่จบจึงยังไม่ลง
และเมื่อได้เขียนเรื่องใหม่ขึ้นมา เลยนำมาให้อ่านค่ะ หวังว่าจะยังจำกันได้
ฝากผลงานเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมใจด้วยค่ะ
นิตย์
1
“กรุ๊ปทัวร์ของกี้มาทางนี้เลยค่ะ” เสียงใสๆ ของหญิงสาวร่างระหงนางหนึ่งดังขึ้นในสนามบินแห่งชาติฮ่องกง
“หนูกี้...พี่กี้...น้องกี้...ขอป้า...ขอลุง...ขอหนู...ขอพี่เข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่ง” เสียงลูกทัวร์หลายเพศหลายวัยดังระงมก่อนพากันวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“เร็วๆ นะคะเดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทัน” ไกด์สาวคนสวยยิ้มละไมนึกขำลูกทัวร์ที่มีเพียงสิบชีวิต แต่เหมือนพากันมาไม่ต่ำกว่ายี่สิบหรือสามสิบ นับแต่ทุกคนมารวมตัวกันมีปัญหาทุกนาที แต่ไกด์อย่างเธอสามารถแก้ไขขจัดอุปสรรคให้ผ่านไปด้วยดีเพราะทำอาชีพนี้ไม่ต่ำกว่าห้าปี
“พี่กี้เดี๋ยวผมไปเช็คที่นั่งก่อนครับ” ผู้ช่วยคนเก่งพูดขึ้นก่อนแยกตัวออกไป
กีรณาไกด์สาวจึงลงนั่งไม่ไกลจากบริเวณนั้น ถอดหมวกผ้าสีชมพูออกจับผมดำขลับยาวสลวยปัดไปข้างหลังอวดดวงหน้าเรียวสวย คิ้วเข้มได้รูปย่นเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกะพริบทำเอาขนตายาวเป็นแพพลิ้วราวกับปีกนกน่ามองยิ่งนัก จมูกแดงเล็กน้อยหายใจเข้าถี่ไม่ต่างจากนวลแก้มเนียน ส่วนริมฝีปากอิ่มเอิบเผยอเล็กน้อยสูดหายใจเข้าช้าๆ บอกถึงอาการเหนื่อยได้ดี ต้นเหตุมาจาอารามเร่งรีบต้อนลูกทัวร์มาที่สนามบินก่อนจะตกเครื่อง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพาลูกทัวร์มาเที่ยวประเทศแถบเอเชีย โดยเฉพาะฮ่องกงนี้มาบ่อยครั้งราวกับเป็นบ้านเกิดไม่ปาน นับแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยตั้งความหวังจะทำยึดอาชีพนี้เลี้ยงตัวเอง เพราะชอบการเดินทางท่องเที่ยวโลกสวยงามกว้างใหญ่ใบนี้
ครั้นมีโอกาสทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมไม่พลาดที่จะหางานในบริษัททัวร์ ตามคำแนะนำของอาจารย์ สั่งสมประสบการณ์มากระทั่งเรียนจบ บริษัททัวร์ที่ร่วมงานมาสี่ปีเต็มรับเข้าทำงานดั่งใจปรารถนา กับลูกทัวร์พบเจอมาหลายหลากรูปแบบทั้งดีมากและดีพอใช้ พวกเรื่องมากและมากเรื่อง จุกจิกจู้จี้มีให้เห็นเช่นกัน แต่เธอรับมือได้ทุกคน
สำหรับกรุ๊ปทัวร์กรุ๊ปนี้เป็นญาติพี่น้องกันทั้งนั้น มีตั้งแต่คุณลุงคุณป้าคุณน้าคุณอาและลูกหลานถึงบางคนมากเรื่องสักหน่อย แต่ทุกคนน่ารักเป็นกันเองกลบเรื่องที่ว่ายากหมดสิ้น
“ขอโทษครับ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้นตรงหน้า หญิงสาวที่กำลังสบายอารมณ์ตกใจสะดุ้งผุดลุก แล้วต้องตกใจเป็นครั้งที่สองเพราะดวงหน้าอยู่ใกล้เจ้าของเสียงเกินกว่าเหตุ
“สวยจริงๆ ตัวก็หอม สวยแบบนี้หอมอย่างนี้ราคาเท่าไหร่”
“อะไรราคาเท่าไหร่” กีรณาถอยห่างพร้อมถามอย่างสงสัย
“ค่าตัวของคุณไง” ชายแปลกหน้ายิ้มหวาน ดวงตามันวาวจับจ้องดวงหน้าสวยไม่วาง เห็นไกลๆ รู้ว่าสวยสะดุดตาชวนให้มองทันทีแต่เมื่อได้เข้ามาดูใกล้เช่นนี้ บอกได้คำเดียวว่าไม่ปล่อยให้หลุดมือ
กีรณาถึงกับช็อกที่ถูกเข้าใจผิด และวินาทีนั้นต่อยเข้าไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลา
“ไอ้บ้ากามรู้ไว้เสียด้วยว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว!” กระทำการอันหาญกล้าก่อนชิงหนี
ชายแปลกหน้ายืนกุมปากร้องครวญเบาๆ เจ็บแสนเจ็บแต่ไม่โกรธ กลับถูกใจ “ไม่เคยเจอใครสวยและหมัดหนักอย่างนี้มาก่อน”
“เจอแล้วก็เจ็บตัวแบบนี้ไงครับคุณราฮิม”
ราฮิมตวัดสายตาจ้องบอดี้การ์ดและเลขาส่วนตัว “อยากถูกต่อยเหมือนกันไหมติณ”
“ไม่เอาหรอกครับ” ติณณ์ยิ้มน้อยๆ พลางส่ายหน้าแล้วถอยห่างออกไปก้าวหนึ่ง
เกรงกลัวหมัดใหญ่และหนักของผู้เป็นนาย
“อย่าไปบอกใครว่าฉันถูกผู้หญิงต่อย ถ้าใครรู้ละน่าดู”
“ช้าไปแล้วมั้งครับ” ติณณ์ผายมือไปทางด้านหลัง ให้เห็นว่าขณะนี้มีผู้คนเมียงมองอย่างสนใจ
ราฮิมมองตาขวางก่อนเลี่ยงหลบไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้บอดี้การ์ดส่วนตัวตกเป็นเป้าสายตาเพียงลำพัง ติณณ์หัวเราะเบาๆ ก่อนสั่งให้ลูกน้องติดตามผู้เป็นนาย
เจ้านายคนนี้รูปร่างหน้าตาเป็นที่หมายปองของทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งหลาย ใบหน้าคมเข้มดวงตาสีเข้มผิดกับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่งสันและริมฝีปากบางได้รูปสวยกว่าผู้หญิงบางคน เพราะได้ส่วนผสมหลายชาติอย่างลงตัว บิดาของเจ้านายเป็นลูกครึ่งอังกฤษและชาติอาหรับพบรักกับมารดาเจ้านาย สาวไทยที่ทั้งสาวและน่ารักแถมใจดีจึงเป็นที่รักของสามีและลูกชายเพียงคนเดียว
ดังนั้นเจ้านายจึงมีเชื้อผสมที่เอาแต่ส่วนดีๆ มาทั้งสิ้น ยกเว้นนิสัยรักสนุกเห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่น เจ้านายมีผู้หญิงสวยเซ็กซี่มีเสน่ห์ข้างกายไม่เว้นแต่ละวัน หากไม่คิดจริงจังกับใครสักคน ด้วยเหตุผลที่ว่า ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาหวังในทรัพย์สินเงินทองจึงไม่ควรค่ากับความรักและความจริงใจของเจ้านาย ซึ่งเท่าที่เห็นทุกคนเป็นเช่นนั้น แต่ละคนเข้ามาแล้วจากไปพร้อมเงินค่าตอบแทน
ส่วนเธอคนเมื่อครู่สวยถูกใจเจ้านายตั้งแต่แรกเห็น จับจ้องตาแทบไม่กะพริบ ทั้งที่ข้างกายยังมีผู้หญิงอีกคน ต่อมแพ้ความสวยและอยากได้เธอจึงบอกปัดอีกคน แล้วตามติดเธอผู้นั้นก่อนเข้าไปแสดงเจตจำนงของตน ผลลัพธ์จึงออกมาอย่างที่เห็น
“ท่าทางคุณราฮิมจะเจอของยากเสียแล้ว” ติณณ์หัวเราะก่อนก้าวตามไป
******
“พี่กี้เป็นอะไรหรือครับ”
“ทำไมเหรอเบียร์” กีรณาเหลียวมองหน้าตาค่อนไปทางบึ้งตึง
“ดูหน้าพี่กี้เข้า ทำเหมือนโกรธใครมา หรือว่าไม่พอใจลูกทัวร์กรุ๊ปนี้” ผู้ช่วยหัวเราะ
ไกด์สาวรุ่นพี่ทำตาดุ “อย่าพูดเสียงดังเดี๋ยวตกงาน จะว่าไปพวกเขาน่ารักออก ไอ้ที่โกรธอยู่เนี่ยเพราะผู้ชายเฮงซวยคนนั้น...” แค่เอ่ยถึงความโกรธก็แล่นพล่าน
“ตอนที่พี่รอลูกทัวร์มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาหาถามพี่ว่าเท่าไหร่ มันเห็นเราเป็นผู้หญิงขายตัว พี่โมโหมากเลยต่อยหน้าไปทีหนึ่ง ผู้ชายอะไรตาต่ำดูไม่ออกเลยหรือว่าใครขายไม่ขายตัว”
“นั่นซิครับ สงสัยจะบ้ากามเห็นผู้หญิงทุกคนขายตัวไปหมด” ผู้ช่วยโมโหแทน “ว่าแต่เป็นคนชาติไหนหรือครับ”
“ไม่รู้ไม่ได้สังเกตหน้าตาเสียด้วย เพราะมัวแต่โมโห จำได้เลาๆ ว่าตัวสูงใหญ่เหมือนพวกฝรั่ง สงสัยจะใช่แหละ แต่ขออย่าให้เจอกันอีกเลย สาธุๆ” ขอบนบานศาลกล่าวอย่าได้เจอกับผู้ชายบ้ากามเช่นนั้นอีกเลย ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นที่ระบายอารมณ์ไม่น่ารู้จักอย่างยิ่ง
“คิดถึงเรื่องนี้แล้วอยากระบาย ขอเข้าห้องน้ำหน่อย”
“ฮ่าฮ่า เอาออกให้หมดนะพี่กี้”
“โอเค”
กีรณาหัวเราะและยิ้มได้แต่เมื่อออกจากห้องน้ำ กลับหัวเราะไม่ออกเพราะบุคคลที่พูดถึงกับผู้ช่วยมาอยู่ตรงหน้าแถมที่แห่งนี้ไม่ใช่พื้นดิน แต่อยู่บนเครื่องบิน ซึ่งหมายความว่าเขาขึ้นเครื่องลำเดียวกัน
“สวัสดีครับคนสวย”
ราฮิมมองคนตรงหน้าด้วยสายตามันวาว ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบเธออีกครั้ง ขณะนั่งบนชั้นหนึ่งเรียบร้อยบอดี้การ์ดคนเก่งตามมาทีหลังแอบกระซิบว่า ‘เธอที่ต่อยหน้าคุณราฮิมขึ้นเครื่องลำนี้ด้วย สงสัยจะเป็นไกด์พาเที่ยวเห็นพูดคุยกับคนหมู่มาก เธออยู่ที่ชั้นประหยัดครับ’ แค่ได้ยินหัวใจก็เต้นแรงอยากพบหน้าเหลือเกิน อดทนรอจนเครื่องทะยานขึ้นฟ้าไร้อุปสรรคจึงมาให้เห็นกับตา
“ไอ้ผู้ชายบ้ากาม!” กีรณาคำรามในลำคอ คำขอไม่เป็นผล แค่เห็นความโกรธก็แล่นลิ่วขึ้นหัว “หลีกไป!”
“พูดไม่เพราะไม่น่าฟัง หน้าตาสวยต้องพูดให้เพราะแล้วผู้ชายทุกคนจะหลงรัก” เขายังมีแก่ใจตักเตือนราวกับญาติผู้ใหญ่ไม่ปาน
“ไม่จำเป็นต้องพูดเพราะกับผู้ชายบ้ากามอย่างคุณ บอกให้หลีกไป ไม่งั้นฉันจะร้องโวยวายว่าคุณปล้ำฉัน” ยื่นไม้นี้ไปหวังให้เขากลัวแล้วหลีกทาง แต่เขายังทำเฉยแถมยิ้มไม่หุบ
“บอกแล้วว่าผมไม่ได้บ้ากาม แค่ชอบนอนกับผู้หญิงเท่านั้น”
“ยี้ พวกบ้ากาม พวกมักมากในกาม น่าขยะแขยงที่สุด!” พูดจบเบี่ยงตัวไปทางอื่น แต่ถูกเขาใช้มือทั้งสองข้างกันไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนไปทางใด
“อยากถูกต่อยหน้าอีกใช่ไหม!”
“อยากครับ แต่ไม่ใช่มือขอเป็นริมฝีปากอิ่มๆ ของคุณ ต่อยที่ปากผมได้เต็มที่” ราฮิมไม่พูดเปล่าทำปากยื่นไว้รอพร้อมสรรพ ท่าทางยียวนกวนโมโหหญิงสาวไม่ใช่น้อย
“ฉันจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย จะหลีกไปดีๆ หรือหลีกทั้งน้ำตา”
“ดุจริงๆ ดุแล้วสวยผมชอบ”
“อีตาบ้า!” กีรณาเหลืออด “ช่วย...!”
เพียงแค่เอ่ยปากมันถูกปิดแนบแน่นแล้วจุมพิตร้อนของเขา เจ้าของตกใจเกินกว่าจะทำอะไรได้ จูบแรกในชีวิตสัมผัสที่ไม่เคยรับรู้จากผู้ชายคนใดแล้วหวังให้จูบแรกนี้เป็นชายที่รักจริงและมอบหัวใจให้ ทว่าผิดคาดเขาชายบ้ากามแปลกหน้ากลับได้จูบนี้ไป
“หวานเหลือเกิน หวานจน...” ราฮิมไม่อาจระรานได้อีกต่อไป
เพราะเจ้าของริมฝีปากหวานล้ำออกแรงผลักสุดกำลัง แล้วต่อยเข้าที่หน้าเขาเต็มแรง ราฮิมหน้าหงายจนไม่ทันได้รั้งเธอที่หนีหาย ความเจ็บนั้นทำเอาพูดไม่ออกเพราะถูกจุดเดิมกลบความหวานเมื่อครู่หมดสิ้น ยอมรับว่าโกรธนิดๆ ที่หล่อนทำร้ายร่างกาย ใครรู้คงหัวเราะเยาะ
“เจ็บตัวอีกแล้ว” ติณณ์ตามมาเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ และเป็นไปตามที่คิดไว้ เธอผู้นั้นไม่ยอมและยังกระทำเช่นเดิม
ราฮิมนึกฉุน “เธอทำฉันเจ็บ ผู้หญิงอะไรหมัดหนักชะมัด แต่ปากหวานจริงๆ ไม่เคยเห็นใครหวานเท่านี้มาก่อน”
“จริงหรือครับ ผมเคยได้ยินคุณราฮิมพูดแบบนี้กับทุกคน...”
“ทำเป็นรู้ดี นายไม่เคยจูบผู้หญิงสักครั้ง ไม่รู้หรอกว่าแต่ละคนหวานไม่เหมือนกัน นายมันเหมือนพวกหุ่นยนต์ไม่รู้สึกอะไรเมื่อเจอผู้หญิงสวยๆ” ผู้เป็นนายค่อนขอด
ลูกน้องไม่ถือสากลับหัวเราะแล้วพูดอย่างเอาใจ “ผมจะตามเธอให้ คิดว่าไม่ยากเพราะเธอเป็นคนไทย”
“ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง นายเก่งที่รู้ใจฉัน”
“แต่เธอคงไม่รู้ว่าหน้าตาเหมือนลูกครึ่งฝรั่งผสมอาหรับแบบคุณราฮิมจะถือสัญชาติไทย มีชาติไทยผสม ถ้ารู้หล่อนต้องรีบหนีขืนช้าถูกจับไปขังในกรงทอง คราวนี้ให้หนีเท่าไหร่ไม่พ้นคุณราฮิมสุดหล่อและรวยไปได้”
“ถูกต้อง” ราฮิมยิ้มย่องในใจ
รอก่อนคนสวย อีกไม่นานผมจะจูบให้หนำใจ แล้วคุณหมดโอกาสต่อยหน้าผม
กว่าหลายชั่วโมงราฮิมเดินทางมาถึงบ้านหลังงามกว้างใหญ่ราวคฤหาสน์ บ้านที่อาศัยเพียงลำพังนับแต่ดูแลตัวเองได้จึงแยกออกมา บิดามารดาที่อยู่แดนไกลไม่ว่าสักคำ ส่วนปู่เป็นชาวอาหรับขนานแท้แต่งงานกับย่าสาวผมทอง ผู้หญิงที่ปู่รักนักหนาและมีพ่อเป็นลูกคนเดียว ทว่าปู่มีภรรยาได้ถึงสี่คนจึงมีลูกชายลูกสาวหลายคน แต่ท่านรักลูกทุกคนเท่ากัน ไม่ลำเอียงนับเป็นข้อดีที่เขาเคารพนับถือ
ครั้นพ่อเติบใหญ่ท่านให้ช่วยดูแลกิจการของบ้าน แต่พ่อกลับเลือกใช้ชีวิตยังประเทศบ้านเกิดของย่า ซึ่งที่แห่งนั้นนำพาท่านไปพบกับแม่หญิงสาวชาวไทยผู้อ่อนหวานน่าทะนุถนอม
ทั้งสองแต่งงานและมีเขาลูกชายคนเดียว เมื่อโตขึ้นเอ่ยปากขอพวกท่านมาใช้ชีวิตยังบ้านเกิดของมารดา เช่นที่บิดาเคยทำมาก่อน และผลักดันตัวเองเข้าสู่วงการอสังหาริมทรัพย์ โดยได้รับความช่วยเหลือทางด้านการเงินจากปู่จวบจนปัจจุบัน คอนโดหรูหลายแห่งในกรุงเทพมหานครเป็นของเขา งานประสบความสำเร็จด้วยดีแต่เรื่องความรักเหมือนสวรรค์กลั้นแกล้ง นับห้าปีไม่เคยพบใครสักคนที่จะเดินเคียงข้าง เฉกเช่นเดียวกับมารดาที่อยู่ข้างบิดาทั้งยามทุกข์และยามสุข ทุกคนที่พบไม่คิดสิ่งใดนอกจากเงินตัวเดียว
เช่นเดียวกับเธอผู้นี้ เธอที่ทั้งสวยเซ็กซี่ดีกรีนางแบบมืออาชีพ หล่อนรอคอยการกลับมาของเขาและเมื่อได้พบเยื้องย่างราวกับเดินบนแค็ทวอล์กพร้อมยิ้มยั่วยวน
“ราฮิมขารินคิดถึงที่สุด” รินลดาโอบรอบคอจุมพิตปลายคางแล้วเลื่อนไปยังริมฝีปากสวย จูบหนักหน่วงมอบความซาบซ่านที่เขาและเธอรับรู้เพียงสองคน
“รินคิดถึง อยากจูบอยากกอดคุณ” เสียงเธอแหบพร่าปลุกเร้าอารมณ์ในกายชายหนุ่มได้ดี
แต่ว่าเขาปฏิเสธ “พอก่อนครับริน ผมเหนื่อยอยากพัก”
“งั้นคุณอยู่เฉยๆ เดี๋ยวรินจะทำให้หายเหนื่อยเองค่ะ”
“ไม่ครับ รินกลับไปก่อนดีกว่า”
“ไม่เอาค่ะ รินคิดถึงคุณใจจะขาด...” รินลดาพูดพลางลูบหลังกว้างไล้ลงต่ำไปยังสะโพกบน คลึงเล่นอย่างย่ามใจแล้ววกมาด้านหน้าสัมผัสบางสิ่งที่ทำเอาชายหนุ่มร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว หญิงสาวยิ้มอย่างพึงพอใจ
“เชื่อรินนะเดี๋ยวคุณก็จะหายเหนื่อย”
สิ้นเสียงของเธอ จูบอันร้อนแรงโลมไล้ไปทั่วดวงหน้าคมเข้ม เธอโหยหาเขาไม่น้อยโดยเฉพาะรสสัมผัสร้อนรุ่มทำเธอคลั่งไคล้ราวกับว่ามันคือสารเสพติดขนานใหญ่ หากวันใดไม่ได้ลิ้มลองใจจะขาดตายเสียให้ได้ เพียงสามวันที่ไม่พบหน้าหัวใจร่ำร้องเรียกหาทุกลมหายใจเข้าออก เฝ้ารอการกลับมาของเขาทุกวินาที
การกระทำนี้กระตุ้นแรงปรารถนาในกายเจ้าของบ้านได้ดี ราฮิมมิอาจท้านทนได้จึงรั้งสะโพกผายเบียดชิดกลางความตื่นตัวเต็มที่บ่งบอกให้รู้ว่า พร้อมปลดปล่อยมันเดี๋ยวนี้และคงไม่น้อยกว่าฝ่ายหญิง เพราะร่างหล่อนสะท้านไหวร้องครวญคราง เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาไม่ปล่อยให้เสียเวลาอุ้มหล่อนโดยริมฝีปากยังไม่ยอมห่างจากกัน มุ่งตรงสู่ห้องรับรองที่เตรียมไว้สำหรับรองรับผู้หญิงที่เป็นได้แค่เพียงคู่นอน ถึงแม้เธอหวังได้เป็นมากกว่านี้แต่เขาไม่สามารถให้ได้
ถึงห้องไม่นานเสียงครางดังกระเส่าทั่วห้อง หญิงสาวผู้เร่าร้อนกำลังพาตัวเองและชายหนุ่มไปพบกับความสุขที่รออยู่เบื้องหน้า ร่างบอบบางหากเต็มไปด้วยเนื้อหนังมังสาอยู่เหนือร่างใหญ่เคลื่อนไหวตามแรงปรารถนา ผู้อยู่ใต้ร่างหลับตาพริ้มปล่อยให้เธอทำหน้าที่ขับเคลื่อนไฟสวาทด้วยตนเอง
ความรู้สึกในช่วงเวลาอันเสียวซ่านจู่ๆ ดวงหน้าเนียนสวยมีเสน่ห์ของไกด์สาวคนนั้นลอยเด่นในห้วงคำนึง ‘ไอ้ผู้ชายบ้ากาม!’ คำต่อว่าด้วยน้ำเสียงเขียวๆ นี้จดจำขึ้นใจ รวมถึงหมัดหนักๆ ของผู้หญิงตัวเล็กสร้างความแปลกใจให้ทุกครั้งที่คิดถึง แต่สิ่งหนึ่งที่ตราตรึงในหัวใจคือกลิ่นกายหอมกรุ่น แล้วรสสัมผัสจากริมฝีปากที่เขาล่วงล้ำเข้าไปลิ้มลองความหวานกระตุ้นการเต้นของหัวใจได้มากโข และนึกอยากลองลิ้มลองอีกสักหน ถ้าเปลี่ยนจากเธอคนนี้เป็นเธอคนนั้น ช่วงเวลาแห่งความสุขนี้จะเป็นเช่นไรหนอ
แต่แล้วความคิดมีอันสะดุดลงกลับสู่โลกแห่งความจริงเมื่อเธอนำพาไปถึงจุดหมายปลายทาง ราฮิมหลับตาพริ้มเรี่ยวแรงยังมีอักโขแต่ไม่คิดทำสิ่งใด ผิดกับรินลดาลงนอนเคียงข้าง แต่ไม่หยุดเสน่หาผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้าย ลูบไล้เรือนร่างสมส่วนตั้งใจจุดประกายไฟพิศวาสให้ลุกขึ้นอีกหน
“มีความสุขไหมคะ”
“อืม...แต่ผมพอแล้ว”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ครับ รินก็รู้ว่าผมพูดคำไหนคำนั้น ถ้ารินจะอยู่ต่อผมอนุญาต ส่วนของฝากไปถามจากติณ ตอนนี้ผมขอตัว” พูดจบกลับไปยังห้องนอนส่วนตัวที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เหยียบย่างเข้ามาสักคน แม้แต่เธอเมื่อครู่
ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาเป็นเพียงคู่นอนคู่กินคู่เที่ยว พวกเธอเหล่านั้นยอมรับข้อนี้ของเขาได้ดี ถึงมีเธอหลายคนหวังจะเป็นมากกว่าที่ให้แต่ไม่มีใครทำสำเร็จสักคน รวมถึงเธอผู้ที่สวยและเซ็กซี่ที่ใครเห็นบอกว่าเหมาะสมกับเขาทุกประการ แต่เขาไม่เห็นด้วย เพราะเธอไม่มอบหัวใจให้ใครจริง เธอหลงใหลเพียงรูปลักษณ์ภายนอกและทรัพย์สินเงินทองที่เขามี มันช่วยเนรมิตสิ่งที่เธอต้องการได้ทุกอย่าง ถึงตนเองมีมากพอแต่ยังอยากมีไม่รู้จักจบสิ้น
“คุณราฮิมครับ” เสียงของบอดี้การ์ดประจำตัวดังขึ้นหน้าห้องน้ำ แล้วมองเข้าไปยังด้านใน เห็นผู้เป็นนายนอนแช่น้ำอุ่นอย่างสบายอารมณ์
“นายเอาของฝากให้รินแล้วหรือยัง”
“ให้แล้วครับ เธอฝากขอบคุณแต่ดูท่าทางไม่พอใจเท่าไหร่”
“ผู้หญิงไม่รู้จักพอ” ราฮิมต่อว่า
“เหมาะสมกับผู้ชายไม่รู้จักพอ”
ผู้เป็นนายตวัดสายตาจ้องด้วยเข้าใจดีว่าลูกน้องหมายถึงผู้ใด ถึงเป็นความจริงหากรับฟังไม่ได้ แม้โกรธแต่ไม่ถือสาหาความเพราะลูกน้องพูดไปด้วยความหวังดี
“ผมขอโทษ” ติณณ์ยอมรับผิด “แต่ผมห่วงคุณราฮิม”
“ขอบใจ ว่าแต่เรื่องที่ให้ทำได้เรื่องไหม”
“ได้ครับ...”
ผู้เป็นนายผุดลุกจากอ่างน้ำในสภาพเปลือยเปล่า ทำเอาลูกน้องต้องส่ายหน้า “แค่ได้ยินเรื่องผู้หญิงคุณราฮิมกล้าโป๊ต่อหน้าผม คุณไม่อายแต่ผมอายและอุจาดตา แล้วคุณทำให้ผมเห็นหลายครั้งเข้า ไม่แน่นะครับผมอาจเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชายด้วยกัน”
“อย่าพูดเรื่องน่าขยะแขยงได้ไหม ให้ยังไงฉันสนใจผู้หญิงและเกลียดพวกสองเพศ” ราฮิมว่าแล้วลงนั่งที่เดิม “บอกมาเร็วๆ ว่าเธอคนนั้นเป็นใครมาจากไหน”
“เธอเป็นใครมาจากไหนยังไม่รู้ครับขอเวลาอีกนิด ที่รู้คือที่ทำงานและบ้านของเธอ”
“งั้นรีบบอกมา ไม่แน่ว่าคืนนี้ฉันอาจไปหาเธอ”
“ไปให้เธอต่อยหรือครับ” ติณณ์หัวเราะเบาๆ “รีบอาบแล้วค่อยมาฟังดีกว่าครับ ผมรอได้” จากนั้นปิดประตูไม่สนใจเสียงสบถที่ดังเล็ดลอดออกมา ท่าทางหัวเสียเพราะถูกปล่อยให้รอ
“เมื่อไรจะเลิกบ้าผู้หญิงสักทีไม่รู้” ลูกน้องได้แต่บ่นพำอย่างระอา
**************************
สวัสดีค่ะนักอ่านเว็บนี้
หายหน้าหายตาไปนานแสนนาน
ช่วงเวลาที่หายไปเขียนนิยายจบไปหนึ่งเรื่องค่ะ แต่ไม่ได้ลงให้อ่านกัน
ซึ่งเรื่องนี้จะลงให้อ่าน แต่ไม่จบจึงยังไม่ลง
และเมื่อได้เขียนเรื่องใหม่ขึ้นมา เลยนำมาให้อ่านค่ะ หวังว่าจะยังจำกันได้
ฝากผลงานเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมใจด้วยค่ะ
นิตย์
นิตย์ระวี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ก.ค. 2554, 22:04:49 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.ค. 2554, 22:05:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 1991
| 2/1 >> |
pattisa 3 ก.ค. 2554, 22:25:58 น.
อยากให้ติณณ์มีคู่จัง จะมีไหมคะ:)
อยากให้ติณณ์มีคู่จัง จะมีไหมคะ:)
หมูอ้วน 4 ก.ค. 2554, 02:42:49 น.
พระเอกเห่มือนพวกบ้ากามจริง ๆ ด้วยอ่ะค่ะ ฮิ...
พระเอกเห่มือนพวกบ้ากามจริง ๆ ด้วยอ่ะค่ะ ฮิ...
kaero 4 ก.ค. 2554, 14:20:44 น.
ดีใจอย่างแรง ได้อ่านนิยายคุณนิตย์ระวีแว๊วววววว สู้ๆๆๆๆนะค่ะ
ดีใจอย่างแรง ได้อ่านนิยายคุณนิตย์ระวีแว๊วววววว สู้ๆๆๆๆนะค่ะ
ปูสีน้ำเงิน 5 ก.ค. 2554, 01:04:29 น.
อย่ามาทำให้ยากแล้วจากไปนะคะ ต้องลงให้จบด้วยล่ะ
อย่ามาทำให้ยากแล้วจากไปนะคะ ต้องลงให้จบด้วยล่ะ
อมลลดาOWOอมรรัตน์ 12 ก.พ. 2555, 00:00:28 น.
ได้ฤกษ์มาอ่านนิยายพี่นิตย์ซะที
เจอกันอีกที จะโดนต่อยอีกไหม สมน้ำหน้าอ่ะ อิอิ
ได้ฤกษ์มาอ่านนิยายพี่นิตย์ซะที
เจอกันอีกที จะโดนต่อยอีกไหม สมน้ำหน้าอ่ะ อิอิ