The Universe story series Hexagon T.
เอก อนุทวีสกุล เด็กหนุ่มอัจฉริยะของโลกมนุษย์ผู้ที่ได้รับเลือกแบบไม่ทันได้ตั้งตัวให้เข้าร่วมกับหน่วยพิเศษเฉพาะกิจโดยมีภารกิจหลักคือการตามขุมพลังอันเป็นต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่งก่อนที่ใครจะได้ไปครอบครอง งานนี้ เขาและเพื่อนต่างดาวอีกห้าคนที่มีความสามารถในระดับสูงจะท่องไปในพหุภพอันกว้างใหญ่และเผชิญกับอันตรายทุกรูปแบบ การเดินทางได้เริ่มขึ้ันแล้ว
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ป้อมปราการ HEXAGON
“โอย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”เสียงโอดครวนด้วยความปวดที่มาจากการกระแทกเข้าที่หลัง เขากำลังทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากที่เขาก้าวเข้าไปในช่องมิติที่อยู่ๆก็เกิดขึ้นมาทำให้เขาเดินทางด้วยความเร็วหลายเท่าของความเร็วแสงและมาส่งเขาที่นี่ ในห้องๆหนึ่ง ภายในห้องทำจากหินมีเก้าอี้ และโต๊ะไม้ มีไฟ ส่องแสงสีส้ม ห้อยอยู่บนเพดาน ดูเหมือนจะเป็นห้องพักเสียด้วยเพราะยังมี เตียง ตู้ คอมพิวเตอร์ และเครื่องใช้ อยู่ในห้องแห่งนี้
“สวัสดีชาวดาว อีราทอร์” เสียงจากคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา เขาคนนั้นดูเหมือนมนุษย์แต่ผิวพรรณกลับเป็นสีเทา นิ้วก็เรียวยาวกว่าปรกติกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร เหมือนจะบอกกับเด็กหนุ่มว่าเขามาดี
“ถ้านี่ไม่ใช่ความฝัน คุณก็คงจะเป็นมนุษย์ต่างดาว ใช่มั้ย”เด็กหนุ่มจ้องพินิจดู และลุกขึ้น ปัดฝุ่นทั่วตัวของเขา
“เข้าใจง่ายดีนะครับ ถูกต้องแล้ว ข้าคือชาวดาว เกรย์ นาม พาเทียส ผู้นำท่านมาที่นี่”เขากล่าวแนะนำตนเอง
“ที่นี่ที่ไหน แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไมหล่ะ ทดลองเหมือนในหนังหรอ”เด็กหนุ่มถามคำถามกับพาเทียส เขาดูไม่ลุกลี้ลุกลน ไม่หวาดกลัว ไม่ตกใจ เขาเชื่ออยู่แล้วว่าในห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่จะต้องมีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่แล้ว เพียงแต่วันนี้เขาได้พบกับมนุษย์ต่างดาวตัวเป็นๆเสียที
“ที่นี่คือศูนย์ทำงานใหญ่ HEXAGON องค์กรณ์ดูแลความเรียบร้อยระดับพหุภพ ห่างจากเอกภพเจ้าราว ล้านล้านล้านล้านปีแสง ตั้งอยู่ในช่วงอวกาศว่างเปล่า ส่วนเรื่องที่พาเจ้ามาที่นี่เพราะเจ้าจะเป็นตัวแทนแห่งอาณาจัก อีราทอร์ เพื่อทำภารกิจที่ในรอบ ล้านปีจะมีหนึ่งครั้ง” พาเทียสตอบ
“อีราทอร์นี่โลกใช่มั้ย”เขาถามเพื่อความแน่ใจ
“ถูกต้อง”
“แล้วนี่คุณพูดกับผมได้ยังไงใช้ภาษาผมได้หรอ หรือคุยผ่านโทรจิตแบบในหนังหล่ะ”
“ถ้าจะให้เล่าความเป็นมาของ อีราทอร์ ข้าว่าเรานั่งคุยกันดีกว่านะ” พาเทียสนั่งที่เก้าอี้ เอเองก็นั่งด้วยทั้งสองนั่งตรงข้ามกัน เอนั่งพร้อมฟังอย่างใจจดใจจ่อ เหมือนเด็กอยากฟังนิทานเรื่องใหม่
“เอาหล่ะ”พาเทียสเริ่มพูด “ในครั้งที่อวกาศได้ถือกำเนิด มีเอกภพดั้งเดิมอยู่ 6เอกภพ ในแต่ละเอกภพ ก็จะมีดาวเคราะห์หนึ่งดวงที่ถือกำเนิดในช่วงระยะแรกของเอกภพ และดาวเคราะห์ทั้งหกนั้นทั่วทุกสิ่งมีชีวิตเรียกว่า HEZAGONOLIA PLANET ทั้งหกดวงล้วนเป็นเผ่าพันธ์เครือเดียวกัน รูปร่างลักษณะไม่ต่างกันมากนัก และทั้งหกก็ติดต่อกันด้วยนะ”
“เดี๋ยวนะ ถ้าติดต่อกันตลอดทำไมเราไม่รู้หล่ะ ผมหมายถึง คนทั่วไปของโลกก็ไม่เห็นรู้เลย” เอแย้งขึ้นมา
“เรื่องนี้ข้าก็ไม่ทราบว่า เหล่าผู้นำของเจ้าจะปิดบังทำไมก็ไม่รู้ แต่หากดูจากร่องรอยในอดีตแล้ว เจ้าก็น่าจะรู้ดี ทั้งยานขนส่ง ที่พวกเจ้าเห็นและบันทึก สิ่งปลูกสร้าง สัญลักษณ์ต่างๆ นั่นเป็นตัวบ่งชี้ว่า ดาวของเจ้าก็ได้ติดต่อกับ ดาวอีก ห้าดวงเช่นเดียวกัน”
“เพราะอย่างนี้เลยรู้รากศัพท์ของภาษาเราสินะ” เอถาม และพาเทียสก็พยักหน้า เป็นนัยว่าเขาเข้าใจถูกต้องแล้ว
“แล้วทำไมถึงเลือกผม”เอถามอีกรอบ
“เพราะเจ้าพิเศษกว่า ชาวอีโรทอร์ คนอื่นๆยังไงหล่ะ ผู้นำประเทศเจ้าจึงได้ให้เจ้าเป็นตัวแทนแห่งอีโรทอร์”
“พิเศษ ยังไง ผมก็แค่เด็กธรรมดาคนนึง” คิ้วของเอชนกันด้วยความแปลกใจถึกเขาจะเข้ามหาวิทยาลัยในอายุ 13ปี แต่คนอื่นๆในโลกก็ยังมีอีกมาก
“เธอเป็นลูกครึ่ง” พาเทียสพูด
“ลูกครึ่งหรอ ครึ่งอะไร” คิ้วของเอยิ่งชนกันเขาไม่เข้าใจชีวิตนี้เขาอยู่กับแม่ แม่บอกว่าพ่อของเขาเสียไปตั้งแต่ยังเด็กแต่บัตรประชาชนของเขาก็ยืนยันได้ว่าเขาไม่ใช่ลูกครึ่ง การที่ได้ยิน พาเทียสพูดทำให้เขาสับสนอย่างมาก เพราะอะไร ทำไมเหล่าผู้นำของโลกถึงได้ปิดบังเรื่องของนอกโลกไว้ เขาเป็นคนพิเศษอย่างไร แล้วเรื่องที่เป็นลูกครึ่งอีก ตอนนี้เขางงไปหมด
“เจ้ามีเชื้อสายของเผ่าพันธ์อันยิ่งใหญ่ ทางเราไม่รู้หน้าตา ไม่รู้ที่อยู่ รู้เพียง ดีเอ็นเอ ซึ่งมันตรงกับสายเลือดของเธอ” พาเทียสพูด
“ความฉลาด ความแข็งแรง ว่องไว คือหนึ่งในสิ่งที่เธอได้รับมา”
“งั้นแล้ว เลือกผมมาทำอะไร”
“เจ้ามาเพื่อ...” ไม่ทันได้พูดจบเสียงกริ่งก็ดังมาจากลำโพงด้านข้าง
“ดูเหมือนว่าได้เวลารายงานตัวแล้ว”พาเทียสพูด
“ผมยังไม่รู้อะไรเลยนะ”เอรีบพูด
“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง ตามข้ามา เดี๋ยวเจ้าก็ รู้เอง เจ้าจะได้เจอกับอีกห้าผู้ถูกเลือกแบบเธอด้วย” พาเทียสเดินนำ ทั้งคู่เดินออกจากห้อง เมื่อมาถึงระเบียง เอก็ถึงกับอ้ง ดวงตาเบิกกว้างตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ด้านบน และด้านข้างของตัวสำนักงาน สามารถมองเห็นความสวยงามของเอกภพข้างนอกได้ ตัวอาคารที่กว้างสุดลูกหูลูกตามีมนุษย์ต่างดาวมากมายหลายสายพันธ์ เดินไปมา ตามทางเดินประกอบด้วย ร้านอาหาร ร้านขายของ ดูเหมือนส่วนนี้จะเป็นส่วนพักผ่อนของที่นี่ ทั้งคู่เดินลงมาและตรงไปยังลิฟท์ใสเมื่อทั้งคู่เข้าไปลิฟท์ก็ทำการเคลื่อนที่ไปยังจุดหมายด้วยความเร็วปานกลาง มองออกไปจากตัวลิฟท์ก็สามารถเห็นวิวภายนองได้เช่นกัน
“ที่นี่สุดยอดไปเลย สวย ใหญ่ เจ๋งสุดๆ” เอพูดด้วยความตื่นเต้น
และแล้วก็ถึงที่ ในห้องนี้มีเครื่องคอมพิวเตอร์มากมาย ตรงกลางมีคนยืนอยู่ ห้าคนซึ่งก็คือตัวแทนอีกห้าคนนั่นเอง
“เอาหล่ะไปยืนรายงานตัวทางนั้นนะ”พาเทียสกล่าวก่อนจะออกจากห้องนี้ไป
เอเดินตรงไป สายตาจากผู้ถูกเลือกอีกห้าคนมองเขา เป็นมิตรบ้าง ไม่เป็นมิตรบ้างสำหรับบางคน
และแล้วก็ปรากฏหน้าจอใหญ่ต่อหน้าทั้งหก และมีใบหน้าของลุงคนหนึ่ง มีเครา ใส่ชุดสีแดงมียศคล้ายยศทหาร
“ฉันคือ นายพล เรียนาโว เป็นหัวหน้าใหญ่ของที่นี่ ทุกคนคงรู้แล้วว่ามาที่นี่ทำไม” สิ้นเสียงนายพล เอก็รีบตะโกนบอก “ผมไม่รู้ครับ” ทำเอาทุกสายตามองไปยังเขา
“ชาวอีโรทอร์ ไม่แปลกที่ไม่รู้ ดีมากที่ถาม” นายพลเอนหลังนั่งเก้าอี้ก่อนจะพูดต่อ
“เป็นประจำทุกๆล้านปี ที่ทั้งหกอาณาจักรจะต้องส่งเด็กหนุ่มสาวหนึ่งคนให้กับองค์กรเพื่อช่วยเหลือ และ ที่สำคัญคือ การหาสื่งนั้น” นายพลพูด
“แล้วไอ้สิ่งนั้นคืออะไร” เอถามด้วยความสงสัย
“อันที่จริงมันคือ.....” นายพลต่อเสียงสร้างความกดดัน และ ความตื่นเต้นให้เอ อย่างมาก
“อันที่จริงเราก็ไม่รู้เหมือนกัน” นายพลยักไหล่
“ว่าไงนะ”เอตะโกนเสียงดังสีหน้า งงๆเล็กน้อย
“นี่คุณจะบอกว่า ทุกๆล้านปีมีอะไรไม่รู้ แล้วให้เอาเด็กไปหามันเนี่ยนะ” เอว่า
“จะพูดอย่างนั้นก็ได้นะ” นายพลตอบแบบไม่รู้สึกรู้สา
“บางตำนานว่า มันคือ ดาบบ้างหล่ะ แผนที่บ้างหล่ะ อาหารบ้างหล่ะ แต่ที่มีตำนานมากสุด คืออัญมณี ซึ่งเราเรียกมันว่า THE UNIVERSE GEMเรารู้แค่ว่ามันมีพลังมหาศาล เป็นขุมพลังแห่งความเป็นมาของทุกสิ่ง”
“ก็พอเข้าใจแล้ว เริ่มเมื่อไหร่หล่ะ” เอเข้าประเด็น เขารู้สึกว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ ต้องมีอะไรสนุกๆแน่ๆ ตอนนี้เขาเนื้อตัวสั่นด้วยความตื้นเต้น
“พวกเธอต้องเริ่มฝึกกันก่อน เพราะสิ่งนั้นมันยังไม่มา มันต้องรออีกหลายเดือนอวกาศเลย”
“อะไรนะ” เสียงหลงของผู้ถูกเลือกห้าคนร้องออกมาพร้อมกัน พวกเขาคิดว่าได้เวลาแล้วหน่วยงานเลยตามหาพวกเธอ ความตื้นเต้นที่เก็บไว้หายไปในชั่วพริบตา มีเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วแต่ไม่บอกใคร “คาร่า” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อใด้เห็นหน้าอีกห้าคนที่ช๊อกไปในเวลาเดียวกัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า เราต้องฝึกกันก่อนสิก่อนจะไป มันไม่ใช่อะไรที่ง่ายเลยในการได้มา ตอนนี้ได้เวลาเที่ยงแล้ว ไปทานอาหารได้แล้วหล่ะ เด็กๆ” เมื่อพูดจบ หน้าจอก็หายวับไป อาการอึ้งช็อกของทั้งห้าก็เริ่มหายไปบ้างแล้ว ดูเหมืนเอจะได้สติก่อน เขาคิดว่าการทานอาหารร่วมกันน่าจะทำให้เขารู้จักพวกเขามากขึ้น
“เราไปกินข้าวด้วยกันนะคะ”
ไม่ทันที่เอจะพูดขึ้น เสียงใสๆไร้เดียงสาของเด็กหญิงตัวน้อยๆน่ารัก แห่งฟาร์ฟอนเจีย เอเซกุดก็ได้ชิงบทพระเอกของเอไปแล้ว
“อืมก็ดีเหมือนกัน รู้จักกันไว้ก็ดีนะ” หนุ่มหล่อแห่งอาณาจักร”โฮพีเทีย”สนับสนุน
“อืมดูเหมือนจะไม่ค่อยหยิ่งแฮะ” เอพูดกับตนเองในใจ ในหนังหรือนิยายส่วนมากถ้าเป็นแบบนี้ทุกคนก็จะอยู่ในโลกส่วนตัวสูง หรือไม่ก็หยิ่ง นี่ยิ่งอยู่กันคนละเอกภพด้วยแต่ทุกคนก็ยิ้มให้กันและกัน
“นายหล่ะ ตัวแทนแห่งอีราทอร์ ไปกับเราด้วยสิ คงออกอวกาศครั้งแรกสินะ” เสียงชวนจากหนุ่ม โฮพีเทียอีกคั้ง
“แหมไม่ไปก็แย่สิ” เอตอบกลับและยิ้มตอบ ทั้งหกคน หกสายพันธ์ เดินออกจากห้องไป
“มันจะต้องสนุกแน่ๆ”
......................................
ณ อวกาศ ที่มีเพียงความมืด มันเป็นระบบสุริยะที่ห่างไกลมากห่างจากที่อื่นมากมาก” DEAD SIDE SOLAR SYSTEM” คือชื่อของมัน ตอนนี้ในที่นี้รอบๆมีเพียงเศษซากของหิน มีแสงจากดาวฤกษ์ที่ใกล้มอดเต็มทีออกมานิดๆฉายให้เห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ภายใต้เสื้อคลุมสีดำซีด ใบหน้าสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีแดง เผ่าพันธ์ เดดอาไลฟ์ เจ้าแห่งองค์กรณ์ที่คอยหาสิ่งทรงพลังแห่งจักรวาล เพื่อให้เผ่าพันธ์ตนเองมีอำนาจอีกครัง
“พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว”เสียงแหบแห้งจากหนึ่งในนั้นกล่าวขึ้น
“ต้องรายงานให้ท่าน....”ยังไม่ทันพูดจบเจ้าของชื่อก็ปรากฏขึ้น
“ข้ารู้แล้ว”เสียงของเขาแม้แหบแห้งแต่ก็แฝงไปด้วยความน่ากลัวและอำนาจ “ กานเดีย เดอ เดดไซด์” หัวหน้าองกรณ์ เขามีรูปร่างที่บึกบึน ดวงตาสีแดงเลือด ผิวสีเทาแห้งติดกะโหลก เขาเดินออกมาจากความมืด
“สิ่งๆนั้น มันกำลังปรากฏตัวในรอบล้านปี แต่มีสิ่งที่ต้องเตรียมก่อนก่อนจะไปถึงตัวมันซึ่งข้าว่า ไอ้เจ้าพวกนั้นต้องเตรียมวางแผนแล้วแน่นอน” เขากล่าว
“มันคืออะไรหรือขอรับ”หนึ่งในกลุ่มถาม
“ HEXAGON PLATTINUM”
“สวัสดีชาวดาว อีราทอร์” เสียงจากคนที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา เขาคนนั้นดูเหมือนมนุษย์แต่ผิวพรรณกลับเป็นสีเทา นิ้วก็เรียวยาวกว่าปรกติกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร เหมือนจะบอกกับเด็กหนุ่มว่าเขามาดี
“ถ้านี่ไม่ใช่ความฝัน คุณก็คงจะเป็นมนุษย์ต่างดาว ใช่มั้ย”เด็กหนุ่มจ้องพินิจดู และลุกขึ้น ปัดฝุ่นทั่วตัวของเขา
“เข้าใจง่ายดีนะครับ ถูกต้องแล้ว ข้าคือชาวดาว เกรย์ นาม พาเทียส ผู้นำท่านมาที่นี่”เขากล่าวแนะนำตนเอง
“ที่นี่ที่ไหน แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไมหล่ะ ทดลองเหมือนในหนังหรอ”เด็กหนุ่มถามคำถามกับพาเทียส เขาดูไม่ลุกลี้ลุกลน ไม่หวาดกลัว ไม่ตกใจ เขาเชื่ออยู่แล้วว่าในห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่จะต้องมีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่แล้ว เพียงแต่วันนี้เขาได้พบกับมนุษย์ต่างดาวตัวเป็นๆเสียที
“ที่นี่คือศูนย์ทำงานใหญ่ HEXAGON องค์กรณ์ดูแลความเรียบร้อยระดับพหุภพ ห่างจากเอกภพเจ้าราว ล้านล้านล้านล้านปีแสง ตั้งอยู่ในช่วงอวกาศว่างเปล่า ส่วนเรื่องที่พาเจ้ามาที่นี่เพราะเจ้าจะเป็นตัวแทนแห่งอาณาจัก อีราทอร์ เพื่อทำภารกิจที่ในรอบ ล้านปีจะมีหนึ่งครั้ง” พาเทียสตอบ
“อีราทอร์นี่โลกใช่มั้ย”เขาถามเพื่อความแน่ใจ
“ถูกต้อง”
“แล้วนี่คุณพูดกับผมได้ยังไงใช้ภาษาผมได้หรอ หรือคุยผ่านโทรจิตแบบในหนังหล่ะ”
“ถ้าจะให้เล่าความเป็นมาของ อีราทอร์ ข้าว่าเรานั่งคุยกันดีกว่านะ” พาเทียสนั่งที่เก้าอี้ เอเองก็นั่งด้วยทั้งสองนั่งตรงข้ามกัน เอนั่งพร้อมฟังอย่างใจจดใจจ่อ เหมือนเด็กอยากฟังนิทานเรื่องใหม่
“เอาหล่ะ”พาเทียสเริ่มพูด “ในครั้งที่อวกาศได้ถือกำเนิด มีเอกภพดั้งเดิมอยู่ 6เอกภพ ในแต่ละเอกภพ ก็จะมีดาวเคราะห์หนึ่งดวงที่ถือกำเนิดในช่วงระยะแรกของเอกภพ และดาวเคราะห์ทั้งหกนั้นทั่วทุกสิ่งมีชีวิตเรียกว่า HEZAGONOLIA PLANET ทั้งหกดวงล้วนเป็นเผ่าพันธ์เครือเดียวกัน รูปร่างลักษณะไม่ต่างกันมากนัก และทั้งหกก็ติดต่อกันด้วยนะ”
“เดี๋ยวนะ ถ้าติดต่อกันตลอดทำไมเราไม่รู้หล่ะ ผมหมายถึง คนทั่วไปของโลกก็ไม่เห็นรู้เลย” เอแย้งขึ้นมา
“เรื่องนี้ข้าก็ไม่ทราบว่า เหล่าผู้นำของเจ้าจะปิดบังทำไมก็ไม่รู้ แต่หากดูจากร่องรอยในอดีตแล้ว เจ้าก็น่าจะรู้ดี ทั้งยานขนส่ง ที่พวกเจ้าเห็นและบันทึก สิ่งปลูกสร้าง สัญลักษณ์ต่างๆ นั่นเป็นตัวบ่งชี้ว่า ดาวของเจ้าก็ได้ติดต่อกับ ดาวอีก ห้าดวงเช่นเดียวกัน”
“เพราะอย่างนี้เลยรู้รากศัพท์ของภาษาเราสินะ” เอถาม และพาเทียสก็พยักหน้า เป็นนัยว่าเขาเข้าใจถูกต้องแล้ว
“แล้วทำไมถึงเลือกผม”เอถามอีกรอบ
“เพราะเจ้าพิเศษกว่า ชาวอีโรทอร์ คนอื่นๆยังไงหล่ะ ผู้นำประเทศเจ้าจึงได้ให้เจ้าเป็นตัวแทนแห่งอีโรทอร์”
“พิเศษ ยังไง ผมก็แค่เด็กธรรมดาคนนึง” คิ้วของเอชนกันด้วยความแปลกใจถึกเขาจะเข้ามหาวิทยาลัยในอายุ 13ปี แต่คนอื่นๆในโลกก็ยังมีอีกมาก
“เธอเป็นลูกครึ่ง” พาเทียสพูด
“ลูกครึ่งหรอ ครึ่งอะไร” คิ้วของเอยิ่งชนกันเขาไม่เข้าใจชีวิตนี้เขาอยู่กับแม่ แม่บอกว่าพ่อของเขาเสียไปตั้งแต่ยังเด็กแต่บัตรประชาชนของเขาก็ยืนยันได้ว่าเขาไม่ใช่ลูกครึ่ง การที่ได้ยิน พาเทียสพูดทำให้เขาสับสนอย่างมาก เพราะอะไร ทำไมเหล่าผู้นำของโลกถึงได้ปิดบังเรื่องของนอกโลกไว้ เขาเป็นคนพิเศษอย่างไร แล้วเรื่องที่เป็นลูกครึ่งอีก ตอนนี้เขางงไปหมด
“เจ้ามีเชื้อสายของเผ่าพันธ์อันยิ่งใหญ่ ทางเราไม่รู้หน้าตา ไม่รู้ที่อยู่ รู้เพียง ดีเอ็นเอ ซึ่งมันตรงกับสายเลือดของเธอ” พาเทียสพูด
“ความฉลาด ความแข็งแรง ว่องไว คือหนึ่งในสิ่งที่เธอได้รับมา”
“งั้นแล้ว เลือกผมมาทำอะไร”
“เจ้ามาเพื่อ...” ไม่ทันได้พูดจบเสียงกริ่งก็ดังมาจากลำโพงด้านข้าง
“ดูเหมือนว่าได้เวลารายงานตัวแล้ว”พาเทียสพูด
“ผมยังไม่รู้อะไรเลยนะ”เอรีบพูด
“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง ตามข้ามา เดี๋ยวเจ้าก็ รู้เอง เจ้าจะได้เจอกับอีกห้าผู้ถูกเลือกแบบเธอด้วย” พาเทียสเดินนำ ทั้งคู่เดินออกจากห้อง เมื่อมาถึงระเบียง เอก็ถึงกับอ้ง ดวงตาเบิกกว้างตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า ด้านบน และด้านข้างของตัวสำนักงาน สามารถมองเห็นความสวยงามของเอกภพข้างนอกได้ ตัวอาคารที่กว้างสุดลูกหูลูกตามีมนุษย์ต่างดาวมากมายหลายสายพันธ์ เดินไปมา ตามทางเดินประกอบด้วย ร้านอาหาร ร้านขายของ ดูเหมือนส่วนนี้จะเป็นส่วนพักผ่อนของที่นี่ ทั้งคู่เดินลงมาและตรงไปยังลิฟท์ใสเมื่อทั้งคู่เข้าไปลิฟท์ก็ทำการเคลื่อนที่ไปยังจุดหมายด้วยความเร็วปานกลาง มองออกไปจากตัวลิฟท์ก็สามารถเห็นวิวภายนองได้เช่นกัน
“ที่นี่สุดยอดไปเลย สวย ใหญ่ เจ๋งสุดๆ” เอพูดด้วยความตื่นเต้น
และแล้วก็ถึงที่ ในห้องนี้มีเครื่องคอมพิวเตอร์มากมาย ตรงกลางมีคนยืนอยู่ ห้าคนซึ่งก็คือตัวแทนอีกห้าคนนั่นเอง
“เอาหล่ะไปยืนรายงานตัวทางนั้นนะ”พาเทียสกล่าวก่อนจะออกจากห้องนี้ไป
เอเดินตรงไป สายตาจากผู้ถูกเลือกอีกห้าคนมองเขา เป็นมิตรบ้าง ไม่เป็นมิตรบ้างสำหรับบางคน
และแล้วก็ปรากฏหน้าจอใหญ่ต่อหน้าทั้งหก และมีใบหน้าของลุงคนหนึ่ง มีเครา ใส่ชุดสีแดงมียศคล้ายยศทหาร
“ฉันคือ นายพล เรียนาโว เป็นหัวหน้าใหญ่ของที่นี่ ทุกคนคงรู้แล้วว่ามาที่นี่ทำไม” สิ้นเสียงนายพล เอก็รีบตะโกนบอก “ผมไม่รู้ครับ” ทำเอาทุกสายตามองไปยังเขา
“ชาวอีโรทอร์ ไม่แปลกที่ไม่รู้ ดีมากที่ถาม” นายพลเอนหลังนั่งเก้าอี้ก่อนจะพูดต่อ
“เป็นประจำทุกๆล้านปี ที่ทั้งหกอาณาจักรจะต้องส่งเด็กหนุ่มสาวหนึ่งคนให้กับองค์กรเพื่อช่วยเหลือ และ ที่สำคัญคือ การหาสื่งนั้น” นายพลพูด
“แล้วไอ้สิ่งนั้นคืออะไร” เอถามด้วยความสงสัย
“อันที่จริงมันคือ.....” นายพลต่อเสียงสร้างความกดดัน และ ความตื่นเต้นให้เอ อย่างมาก
“อันที่จริงเราก็ไม่รู้เหมือนกัน” นายพลยักไหล่
“ว่าไงนะ”เอตะโกนเสียงดังสีหน้า งงๆเล็กน้อย
“นี่คุณจะบอกว่า ทุกๆล้านปีมีอะไรไม่รู้ แล้วให้เอาเด็กไปหามันเนี่ยนะ” เอว่า
“จะพูดอย่างนั้นก็ได้นะ” นายพลตอบแบบไม่รู้สึกรู้สา
“บางตำนานว่า มันคือ ดาบบ้างหล่ะ แผนที่บ้างหล่ะ อาหารบ้างหล่ะ แต่ที่มีตำนานมากสุด คืออัญมณี ซึ่งเราเรียกมันว่า THE UNIVERSE GEMเรารู้แค่ว่ามันมีพลังมหาศาล เป็นขุมพลังแห่งความเป็นมาของทุกสิ่ง”
“ก็พอเข้าใจแล้ว เริ่มเมื่อไหร่หล่ะ” เอเข้าประเด็น เขารู้สึกว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ ต้องมีอะไรสนุกๆแน่ๆ ตอนนี้เขาเนื้อตัวสั่นด้วยความตื้นเต้น
“พวกเธอต้องเริ่มฝึกกันก่อน เพราะสิ่งนั้นมันยังไม่มา มันต้องรออีกหลายเดือนอวกาศเลย”
“อะไรนะ” เสียงหลงของผู้ถูกเลือกห้าคนร้องออกมาพร้อมกัน พวกเขาคิดว่าได้เวลาแล้วหน่วยงานเลยตามหาพวกเธอ ความตื้นเต้นที่เก็บไว้หายไปในชั่วพริบตา มีเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้วแต่ไม่บอกใคร “คาร่า” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อใด้เห็นหน้าอีกห้าคนที่ช๊อกไปในเวลาเดียวกัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า เราต้องฝึกกันก่อนสิก่อนจะไป มันไม่ใช่อะไรที่ง่ายเลยในการได้มา ตอนนี้ได้เวลาเที่ยงแล้ว ไปทานอาหารได้แล้วหล่ะ เด็กๆ” เมื่อพูดจบ หน้าจอก็หายวับไป อาการอึ้งช็อกของทั้งห้าก็เริ่มหายไปบ้างแล้ว ดูเหมืนเอจะได้สติก่อน เขาคิดว่าการทานอาหารร่วมกันน่าจะทำให้เขารู้จักพวกเขามากขึ้น
“เราไปกินข้าวด้วยกันนะคะ”
ไม่ทันที่เอจะพูดขึ้น เสียงใสๆไร้เดียงสาของเด็กหญิงตัวน้อยๆน่ารัก แห่งฟาร์ฟอนเจีย เอเซกุดก็ได้ชิงบทพระเอกของเอไปแล้ว
“อืมก็ดีเหมือนกัน รู้จักกันไว้ก็ดีนะ” หนุ่มหล่อแห่งอาณาจักร”โฮพีเทีย”สนับสนุน
“อืมดูเหมือนจะไม่ค่อยหยิ่งแฮะ” เอพูดกับตนเองในใจ ในหนังหรือนิยายส่วนมากถ้าเป็นแบบนี้ทุกคนก็จะอยู่ในโลกส่วนตัวสูง หรือไม่ก็หยิ่ง นี่ยิ่งอยู่กันคนละเอกภพด้วยแต่ทุกคนก็ยิ้มให้กันและกัน
“นายหล่ะ ตัวแทนแห่งอีราทอร์ ไปกับเราด้วยสิ คงออกอวกาศครั้งแรกสินะ” เสียงชวนจากหนุ่ม โฮพีเทียอีกคั้ง
“แหมไม่ไปก็แย่สิ” เอตอบกลับและยิ้มตอบ ทั้งหกคน หกสายพันธ์ เดินออกจากห้องไป
“มันจะต้องสนุกแน่ๆ”
......................................
ณ อวกาศ ที่มีเพียงความมืด มันเป็นระบบสุริยะที่ห่างไกลมากห่างจากที่อื่นมากมาก” DEAD SIDE SOLAR SYSTEM” คือชื่อของมัน ตอนนี้ในที่นี้รอบๆมีเพียงเศษซากของหิน มีแสงจากดาวฤกษ์ที่ใกล้มอดเต็มทีออกมานิดๆฉายให้เห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ภายใต้เสื้อคลุมสีดำซีด ใบหน้าสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีแดง เผ่าพันธ์ เดดอาไลฟ์ เจ้าแห่งองค์กรณ์ที่คอยหาสิ่งทรงพลังแห่งจักรวาล เพื่อให้เผ่าพันธ์ตนเองมีอำนาจอีกครัง
“พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว”เสียงแหบแห้งจากหนึ่งในนั้นกล่าวขึ้น
“ต้องรายงานให้ท่าน....”ยังไม่ทันพูดจบเจ้าของชื่อก็ปรากฏขึ้น
“ข้ารู้แล้ว”เสียงของเขาแม้แหบแห้งแต่ก็แฝงไปด้วยความน่ากลัวและอำนาจ “ กานเดีย เดอ เดดไซด์” หัวหน้าองกรณ์ เขามีรูปร่างที่บึกบึน ดวงตาสีแดงเลือด ผิวสีเทาแห้งติดกะโหลก เขาเดินออกมาจากความมืด
“สิ่งๆนั้น มันกำลังปรากฏตัวในรอบล้านปี แต่มีสิ่งที่ต้องเตรียมก่อนก่อนจะไปถึงตัวมันซึ่งข้าว่า ไอ้เจ้าพวกนั้นต้องเตรียมวางแผนแล้วแน่นอน” เขากล่าว
“มันคืออะไรหรือขอรับ”หนึ่งในกลุ่มถาม
“ HEXAGON PLATTINUM”
CHXWritter เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 พ.ย. 2557, 23:01:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 พ.ย. 2557, 23:01:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 767
| << อาณาจักรทั้ง6 |