ลบเหลี่ยมรัก / ( เหลี่ยมร้าย บำเรอรัก )
เพราะเกมแมวยักษ์(เสือ)วิ่งไล่จับหนูนา มีคนเล่นตุกติกผิดกติกา แม่หนูเลยถูกพ่อเสือลากเข้าป่า...และตกล่องปล่องชิ้นกลายเป็นเมียเสือไม่รู้ตัว!!!
............
“ ฮักน้องบ่อ้าย” ดวงหน้างามพลันแดงระเรื่อ หัวใจกระตุกไหว พอหลุดปากออกไปก็อยากจะตะปบคำพูดนั้นกลับคืน เฮ้อ...เสียเหลี่ยมเขาแล้วไหมละลูกจันทร์ !
ชายหนุ่มยิ้มนัยน์ตาพราวระยับ ท่าทางเจ้าเล่ห์ยียวน แต่ก็หล่อเหลากระชากใจ ก่อนจะตอบหล่อนเสียงดังว่า “ สุด ๆ ” ทองภูมิเชยคางหญิงสาวด้วยสัมผัสแห่งรัก เขาจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม เนิ่นนานและอ้อยอิ่งด้วยความรักซึ่งอัดแน่นล้นใจ...
........
ห้าปีก่อน ทองภูมิ หรือ ’ทิกเกอร์’ ถูกพิพากษาให้เป็น ไอ้บ้ากาม จากข้อกล่าวหาของ ลินจันทร์ ซึ่งอ้างว่า เขาแอบถ้ำมองดูหล่อนอาบน้ำ เรื่องนี้ได้กลายเป็นรอยแค้นแรกพบฝังใจทิกเกอร์ตลอดมา และไม่น่าเชื่อว่าเหตุการณ์เล็ก ๆ ครั้งนั้นส่งผลให้ลูกครึ่งหนุ่มเลือดร้อนผู้หมอนหมิ่นถูกคลุมถุงชนแต่งงานกับ อรอินทร์ สาวสวยประจำหมู่บ้านซึ่งกำลังตั้งท้องกับ หรรษพล เพื่อนรักซึ่งกำลังมีอนาคตไกล และการช่วยเพื่อนทำให้ทองภูมิต้องตัดใจจากหนึ่งฤทัย ครูสาวซึ่งน้องหรรษพลด้วย
ทว่าหลังจากคลอดลูกชาย น้องขนุน ไม่ทันข้ามปี อรอินทร์ก็ย้อนกลับไปคบกับ หรรษพล การผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ระหว่างเพื่อนจึงขาดสะบั้นลง ทั้งที่ทองภูมิยอมเสียเกรียติรับผิดชอบเป็นพ่อในท้องให้อรอินทร์แต่สุดท้าย หรรษพลเองก็กลืนคำพูดตนเอง พาอรอินทร์หนีตามกันไป ....
............
“ ฮักน้องบ่อ้าย” ดวงหน้างามพลันแดงระเรื่อ หัวใจกระตุกไหว พอหลุดปากออกไปก็อยากจะตะปบคำพูดนั้นกลับคืน เฮ้อ...เสียเหลี่ยมเขาแล้วไหมละลูกจันทร์ !
ชายหนุ่มยิ้มนัยน์ตาพราวระยับ ท่าทางเจ้าเล่ห์ยียวน แต่ก็หล่อเหลากระชากใจ ก่อนจะตอบหล่อนเสียงดังว่า “ สุด ๆ ” ทองภูมิเชยคางหญิงสาวด้วยสัมผัสแห่งรัก เขาจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่ม เนิ่นนานและอ้อยอิ่งด้วยความรักซึ่งอัดแน่นล้นใจ...
........
ห้าปีก่อน ทองภูมิ หรือ ’ทิกเกอร์’ ถูกพิพากษาให้เป็น ไอ้บ้ากาม จากข้อกล่าวหาของ ลินจันทร์ ซึ่งอ้างว่า เขาแอบถ้ำมองดูหล่อนอาบน้ำ เรื่องนี้ได้กลายเป็นรอยแค้นแรกพบฝังใจทิกเกอร์ตลอดมา และไม่น่าเชื่อว่าเหตุการณ์เล็ก ๆ ครั้งนั้นส่งผลให้ลูกครึ่งหนุ่มเลือดร้อนผู้หมอนหมิ่นถูกคลุมถุงชนแต่งงานกับ อรอินทร์ สาวสวยประจำหมู่บ้านซึ่งกำลังตั้งท้องกับ หรรษพล เพื่อนรักซึ่งกำลังมีอนาคตไกล และการช่วยเพื่อนทำให้ทองภูมิต้องตัดใจจากหนึ่งฤทัย ครูสาวซึ่งน้องหรรษพลด้วย
ทว่าหลังจากคลอดลูกชาย น้องขนุน ไม่ทันข้ามปี อรอินทร์ก็ย้อนกลับไปคบกับ หรรษพล การผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ระหว่างเพื่อนจึงขาดสะบั้นลง ทั้งที่ทองภูมิยอมเสียเกรียติรับผิดชอบเป็นพ่อในท้องให้อรอินทร์แต่สุดท้าย หรรษพลเองก็กลืนคำพูดตนเอง พาอรอินทร์หนีตามกันไป ....
Tags: http://writer.dek-d.com/o-iambear/story/view.php?id=715808
ตอน: บทนำ
บทนำ
เย็นย่ำแล้วหากลินจันทร์นักศึกษาสาวชาวกรุงยังไม่ได้อาบน้ำเสียที พอตัวมีกลิ่นเข้าหน่อย หน้าตาซึ่งเคยแต้มรอยยิ้มสวยเก๋เลยบูดบึ้งตามไปด้วย
ร่างงามกระแทกส้นเท้าลงพื้นดินอย่างไม่กลัวเจ็บ หล่อนหวังให้ถึงลานซีเมนต์ที่ตั้งของเครื่องสูบน้ำบาดาลเร็วไว ในขณะซึ่งเดินไปนั้น ริมฝีปากบางสีสดก็ขยับไหวไม่หยุด ลินจันท์บ่นกระปอดกระแปดระบายอารมณ์กรุ่น ๆซึ่งค้างใจตั้งแต่ช่วงบ่าย เกลียดนักพวกมือไม่พาย แต่ชอบเอาเท้าราน้ำโดยเฉพาะพวกนั้นเป็น
เพศผู้หล่อนยิ่งยอมมิได้
แล้วจะไม่ให้หล่อนเดือดจัดได้อย่างไร ในเมื่อเพื่อนผู้ชายหน้ามึนทั้งหลายต่างลงความเห็นว่าลินจันทร์เป็นแม่หญิงงามจอมเหวี่ยง ฉายานางมารเสียงแปดหลอด ดีแต่ชี้นิ้วออกคำสั่ง แหกปากกรี๊ด ในยามที่ไม่ได้อะไรดั่งใจ แหม ๆ มันแน่อยู่แล้วย่ะ ลินจันทร์เป็นคนจำพวก ‘มีของ’ มักคิดแตกต่างใครเขา ประเภทความมั่นใจเต็มร้อย ไม่สวย ไม่เริ่ด ทำไม่ได้นะคะ
ดังนั้นเรื่องพื้น ๆ จึงไม่มีในพจนานุกรมหล่อน ครั้นเป็นเยี่ยงนี้ ใคร ๆ เลยทำอะไรขัดหู ขัดตาไปเสียหมด แต่จนแล้วจนรอดนางมารซึ่งชอบจิกหัวใช้คนเขาทำตามใจตน ก็กุมอำนาจในมือได้ไม่นาน สุดท้ายหล่อนกลายเป็นแค่นางกรี๊ด ถูกผู้ชายทั้งแก๊งลงโทษ หิ้วปีกจับโยนเข้าไปในห้องครัว นั่งหน้าดำหน้าเตาไฟ
มันคือกรรมของคนสวย ที่ไม่ได้เกิดมาโง่!
ใช่ ลินจันทร์ สวยครบสูตร สวยไม่พอยังฉลาดเป็นกรดอีก ดังนั้นหล่อนจึงไม่สามารถนั่งแอ๊บแบ๊ว หว่านเสน่ห์เรียกความสนใจให้ผู้ชายอย่างเดียว ผลจากความสามารถล้นเหลือจึงทำให้ร่างงามต้องเหนียวเหนอะไปทั่ว หล่อนร้อนอบอ้าว ผมยาวสลวยมีกลิ่นเหม็นควันไฟคลุ้ง ส่วนเสื้อผ้าไม่ต้องพูดถึงล้วนอบอวลไปด้วยสารพัดกลิ่น และที่ทำให้พะอืดพะอมที่สุดก็คือน้ำปลาร้าซึ่งฟุ้งอยู่ในตัว
ลินจันทร์นึกถึงงานในครัว หล่อนวิ่งวุ่นช่วยงานยายสมหวังผู้เป็นแม่ครัวขาแทบเคล็ด ตั้งแต่ช่วยพัดถ่านในเตาไฟจนลุกพรึบ! ใส่น้ำในหม้อนึ่งข้าวเหนียวซึ่งคนใช้ก็ไม่ยักจะถามว่าหล่อนทำเป็นหรือไม่ แต่ที่หนักสุด เห็นจะไปการช่วยจับนั่น หยิบนี้คอยเป็นลูกมือแม่ครัวปากกรรไกรนั่นเอง
ช่วงแรกก็แค่หยิบฉวยของใกล้มือ หากความซวยมาเยือนหล่อน ในตอนที่ต้องตามหาน้ำปลาร้าใส่อ่อมกบนั่นแหละ ครั้นเจอไหปลาร้าตัวต้นเหตุ หญิงสาวก็หยิบโหย่ง กรีดกรายเป็นผู้ดีตีนแดง ทั้งที่ความจริงหล่อนมิได้ใกล้เคียงสักนิด งานนี้เลยสมใจนึกไหปลาร้าพลันหล่นจากมือ แตกเพล้ง ซ้ำร้ายมันยังอาบขาคนงามเต็มรัก
ลินจันทร์อยากกรี๊ดสุดเสียง แต่ก็เกรงใจหนึ่งฤทัยอยู่มาก จึงได้ทำได้แค่แสดงอาการเดือดพองามกระนั้นทั้งคนและหมาที่อยู่ใกล้รัศมีหล่อน ก็ต่างเอือมระอาหญิงสามไปตาม ๆ กัน
นี่ละลินจันทร์ตัวจริงเสียงจริง บทหล่อนโกรธขึ้นมา หน้าจะงอเป็นจวัก ดวงตาตาพร่าพราย หูอื้อ ใครก็เข้าหน้าไม่ติด “เอื้อยบอกให้รออีกแป๊บเดียวก็ไม่ฟัง ป่านนี้ก็ได้อาบน้ำแล้ว ไม่ต้องเดินไกล ดูสิลูกจันทร์หน้าตูมแบบนี้หมดสวยกันพอดี อีกหน่อย หนุ่ม ๆ คงหนีหมด ไหนยิ้มให้เอื้อยเบิ่งซิ” หนึ่งฤทัยพูดภาษาถิ่นเย้าหล่อนให้หายโกรธ เธอนึกขำวงหน้าเง้างอ ของลินจันทร์ หล่อนงามนัก แต่ยามโกรธนั้นกลับไม่ต่างจากนางสิงห์
“ไม่ไหวหรอกพี่แหม่ม ให้แข่งกันอาบน้ำในห้องน้ำแคบ ๆ แบบนั้น อึ๋ยแค่คิดก็ขนลุก” ลินจันทร์แสดงอาการแขยง ที่เห็นเพื่อนสาวหลายนาง แย่งกันเข้าไปอาบน้ำกึ่งห้องส้วม ซึ่งหนุ่ม ๆ ช่วยกันหิ้วน้ำไปจนเต็มตุ่ม แต่สำหรับลินจันทร์หล่อนโปรดปรานการอาบน้ำในห้องน้ำซึ่งเป็นสัดส่วนมากกว่า
“ตายละพี่เอาลูกสาว เขามาลำบากหรือเปล่าเนี่ย” หนึ่งฤทัยเอ่ยแกมประชด เธอเหนื่อยใจกับวีรกรรมของนักศึกษารุ่นน้องคนสวย
“ไม่หรอกพี่แหม่ม ลูกจันทร์แค่ไม่ชอบอาบน้ำรวมกับใคร มันเขินน่ะ” หล่อนว่าพลางค้อนไปทางห้องน้ำ ดูสิแต่ละคนใจดำเหลือเกิน ไม่ยอมออกมาอาบน้ำเป็นเพื่อนหล่อน ดีนะที่พวกผู้ชาย ทยอยกันอาบน้ำไปหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นหากต้องมาอาบพร้อมกัน หญิงสาวขอสักแห้งดีเสียกว่า ไม่มีวันเสียละ ที่จะให้พวกผู้ชายแอบดู ตูม ๆ ขนาดบิ๊กไซส์ของหล่อน
แล้วคิดไปคิดมา หล่อนก็เคืองเขาไปทั่วอีกจนได้ ชิ! เดี๋ยวเถอะให้แม่อาบน้ำเสร็จก่อนเหอะ จะด่าเรียงคิวทีละคนให้ดู นักศึกษาสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใคร ๆก็รู้ว่าหล่อน ไม่มีความเป็นแม่ศรีเรือนเอาเสียเลย หากพวกเขายังยัดเหยียดงานก้นครัวให้ สุดท้ายลินจันทร์เกือบทำไฟไหม้บ้าน แถมหล่อนยังเปลี่ยนห้องครัวเป็นสมรภูมิรบไปโดยปริยาย
“ใจเย็นนา...ลูกจันทร์ พังของมากี่อย่างละวันนี้ เอื้อยบอกไม่ฟัง ตอนแรกคอยช่วยจัดหนังสือออกจากกล่องน่ะดีแล้ว ป่านนี้ได้นอนเล่นพักเองแรงพร้อมเพื่อน ๆ สบายใจเฉิบ” หนึ่งฤทัยปรารภ
ลินจันทร์เป็นคนรั้นเกินใคร คบกันมาหลายปี หากเธอยังเห็นลินจันทร์คงความมั่นใจเต็มเปี่ยม หล่อนชอบเอาชนะทุกสิ่ง แกร่งเกินหญิง จนน่าหวั่นใจ อย่างนี้ผู้ชายหน้าไหนจะกล้าเข้าใกล้นางสิงห์ ยกเว้นก็แต่ผู้ชายพันธุ์เดียวกับหล่อนเท่านั้นแหละ
ก่อนหน้านี้หนึ่งฤทัย เป็นรุ่นพี่ในสถาบัน ฯ ซึ่งลินจันทร์กำลังศึกษาอยู่ ถึงจบออกมาหลายปีแล้ว หากทั้งคู่ยังติดต่อกันตลอด การเดินทางไกลของลินจันทร์กับเพื่อนในคณะครั้งนี้ เพื่อสร้างห้องสมุดให้แก่หมู่บ้าน ‘หนองใสดินงาม’ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของหนึ่งฤทัย
โครงการนี้ลินจันทร์เป็นคนนำเสนอ กระทั่งชมรมหาทุนมาได้ก้อนหนึ่งจากผู้ใหญ่ใจดีชาวต่างชาติ และเป็นโครงการร่วมกับบริษัทแฟนหนุ่มของลินจันทร์ และหลังจากระดมความคิดในกลุ่ม ทุกคนก็เห็นพ้องต้องกันว่าจะเลือกพื้นที่ทางภาคอีสาน ด้วยเห็นว่ามีขนบธรรมเนียมจารีตอันยาวนานให้ได้ศึกษา อีกทั้งเด็กที่นี่ยังด้อยโอกาสอยู่มาก ดังนั้นการเริ่มต้นโครงการห้องสมุดอนุรักษ์พลังงานและสนามเด็กเล่นจึงเริ่มสร้างที่บ้านหนองใสดินงามซึ่งถือเป็นห้องสมุดต้นแบบ
“เรื่องทั้งหมดเนี่ย มาจากพวกผู้ชายต่างหาก พี่แหม่มให้ท้ายพวกมันดีนัก ดูแต่ละคนสิ แทนที่จะใช้มือทำงาน กลับใช้ปากแกว่งหาเสี้ยน น่าตบไหมละ” ลินจันทร์พูดแล้วของขึ้น แค้นใจเพื่อนผู้ชายในชมรมซึ่งยกโขยงมาหลายสิบชีวิต หากตั้งใจทำงานแค่ไม่กี่คน ที่เหลือก็เย้ว ๆ มาให้เต็มคันรถเท่านั้น เปลืองข้าว เปลืองน้ำ โดยใช่เหตุ หากหล่อนกล้าพอ แม่จะจับตอนให้เสียทุก(ตัว)คน
แต่เอาเข้าจริง หล่อนก็รู้เต็มอก ทุกคนล้วนอยากมาเที่ยวงานบุญผะเหวด เพราะได้ข้อมูลจากหนึ่งฤทัยว่าเทศกาลบุญเดือนสี่ ทั้งลี้ลับ มีความสนุกสนานจากพิธีกรรมซึ่งเชื่อมโยงกับพุทธศาสนา นอกจากนั้นยังมีอาหารแปลกพิสดารให้ได้ลิ้มรส ที่สำคัญช่วงกลางคืนนั้นแสนคึกครื้น มหรสพครบเครื่อง ทั้งหนังกลางแปลง ดนตรีสด การละเล่นชวนตื่นตาตื่นใจสำหรับเด็กมหาวิทยาลัย ที่นานครั้งจะได้เปิดหูเปิดตา
ดังนั้นบรรดาคุณชายทั้งหลาย จึงอยากมาเที่ยวมากกว่าตั้งใจกันสร้างห้องสมุดให้ชุมชน ครั้นเห็นอย่างนี้ ลินจันทร์ซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีโครงการ ก็เนื้อเต้น หล่อนออกโรงไล่ต้อนพวกเขาให้เร่งมือช่วยชาวบ้าน หากแทนที่จะได้ความร่วมมือ พวกนั้นกับแขวะหล่อนพาลหยุดทำงานเสียดื้อ ๆ ต่างหาข้ออ้างทิ้งงานด้วยอยากไปเสริมหล่อเที่ยวงานวัด
ครั้นเห็นงานเจียนจะพังครืน ลินจันทร์ก็ระเบิดลง หล่อนแว้ดใส่ไม่ไว้หน้า รีบต้อนทุกคนให้ทำหน้าที่ตนเอง หากเหล่าผู้ชายต่างเห็นหล่อนสติแตก บ้าอำนาจ จึงพากันอุ้มลินจันทร์เข้าไปเป็นนางก้นครัว ยุติอาการยุ่งไม่เข้าเรื่องเสีย
“ลูกจันทร์อย่าใส่ใจสิ พวกนั้นมีแต่ลิงทโมน เอ็ดไปก็เหนื่อยเปล่า เขาเอาหนังสือ เอาของมา ให้ แล้วไหนจะเงินบริจาคอีก ได้ขนาดนี้ ชาวบ้านก็ปลื้มใจกันมาก เรื่องออกแรงให้เป็นหน้าที่พวกเอื้อยเถอะ ลูกจันทร์อย่าห่วงเลย ” เธอว่าพลางกวาดตามองรอบตัว แปลกใจนัก พอถึงลานน้ำบาดาลเธอกลับไม่ได้ยินเสียงใคร ทั้งที่เมื่อครู่เห็นเงาแวบ ๆ หรือว่าจะตาฝาดน้า บางทีอาจจะเป็นรุ่นน้องนักศึกษาผู้ชายก็ได้
“ เอ...ลูกจันทร์เห็นใครอยู่ตรงนี้ไหมเอื้อยเห็นหลังไว ๆ ” เธอชะเง้อชะแง้หา ลานเครื่องสูบน้ำ ตั้งอยู่ในรอบรั้วบ้านหญิงสาวก็จริง หากบ้านใกล้เรือนเคียงละแวกนี้ต่างแวะเวียนมาใช้ไม่ขาด ด้วยบ้านหนึ่งฤทัยเป็นเรือนใหญ่ มีเครือญาติหลายสาย คุณพ่อเธอรับราชการเป็นครูใหญ่ซึ่งทุกคนให้ความเคารพนับถือ
“ไม่มีใครก็ดี ลูกจันทร์จะได้อาบคนเดียว ไม่ต้องมีคนแย่ง” ร่างแบบางทำท่า เก้ ๆ กัง ๆ ตรงเครื่องสูบน้ำแบบคันโยก
แล้วนี่ ไหนละน้ำ หล่อนเห็นแต่เครื่องสูบเก่าคร่ำคร่าที่มีด้ามเหล็กเสียบ ลินจันทร์ทำหน้าเหยเก อยากอาบน้ำเต็มแก่ หากไม่รู้ว่าจะโยกน้ำอย่างไร หญิงสาวเคยเห็นแต่ในโทรทัศน์ แต่ใช้การยังไงหล่อน มิทราบ
“เอ้า ไป ไป อย่ามาขืนขวาง ของโบราณใช้ไม่เป็นละซี เดี๋ยวเอื้อยโยกน้ำให้อาบเอง จะได้ไม่เสียเวลา งานในครัวยังเหลืออีกตั้งหลายอย่าง ฝีมือลูกจันทร์ทั้งนั้นที่เพิ่มงานให้เอื้อย ต้องหัวหมุน”
หนึ่งฤทัยดันหลังลินจันทร์ให้เดินหน้า ครั้นเห็นหล่อนตั้งท่าอาบน้ำทั้งที่สวมเสื้อผ้า เธอก็รีบยกมือห้ามบอกให้เปลี่ยนเป็นผ้าถุงก่อน “หยุดเลย อย่าดื้อ มานี่เดี๋ยวเอื้อยจะเปลี่ยนให้”
หนึ่งฤทัยสวมผ้าถุงผ่านศีรษะหญิงสาว ปล้ำกันอยู่ประเดี๋ยวลินจันทร์ก็ต้องประหลาดใจ ร่างหล่อนเบาหวิว เย็นวาบจนตัวสั่น แต่ก่อนที่หนึ่งฤทัยจะช่วยปลดตะขอบรา หล่อนก็ร้องว้าย อิดออดขอสวมเสื้อชั้นในไว้ดีกว่า ด้วยเกรงการนุ่งกระโจมอกจะทำให้ผ้าถุงหลุดลุ่ย เดี๋ยวได้โป๊กันพอดี
“ไม่เอาหรอกพี่แหม่ม เขินจะแย่ ลูกจันทร์ไม่เคยนุ่งผ้าถุงอาบน้ำสักที ให้แก้ผ้าอาบว่าไปอย่าง” หล่อนเอ่ยทะลึ่งทะเล้น พลอยให้อีกฝ่ายอดตีต้นแขนรุ่นน้องคนงามไม่ได้
จากนั้นหนึ่งฤทัยบอกให้ลินจันทร์นั่งลงที่ตั่งไม้ หล่อนก็ว่าง่ายตามนั้น ถึงไม่คุ้นการอาบน้ำในที่โล่ง แต่พอจะเดาออกว่าต้องทำยังไง ลินจันทร์วางขันน้ำ กล่องสบู่ พร้อมชำระคราบไคล ซึ่งกรำแดดและฝุ่นมาตลอดวัน รวมถึงกลิ่นอาหารในครัวซึ่งชวนให้เวียนหัวเป็นที่สุด
“ถึงเวลานางซิน แปลงโฉมละ พี่แหม่มจ๋า โยกน้ำให้ลูกจันทร์ที ” หล่อนอ้อน ดวงหน้างามหันไปมองพี่สาวซึ่งส่ายศีรษะ พยายามกลั้นยิ้มเอาไว้
“เอื้อยเห็นลูกจันทร์ตั้งแต่เข้ามาปีแรกเป็นยังไง มาเจอกันตอนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน เออ...แล้วนี่ยังมีคนมาขายขนมจีบเป็นพรวน เหมือนเดิมไหม หรือว่าปันใจให้รุ่นพี่คนนั้นแล้ว” หนึ่งฤทัยรู้ว่า ลินจันทร์ชอบพอกับรุ่นพี่ต่างคณะซึ่งมีฐานะดีมากคนหนึ่ง หล่อ รวย เข้าขั้นเฟอร์เฟกต์ เป็นหนุ่มในฝันของสาว ๆ และเขายังเป็นคนออกแบบห้องสมุดแนวอนุรักษ์พลังงานหลังนี้ด้วย
“คนสวย ยังไม่ยอมหยุดที่ใครหรอกพี่แหม่ม คบกันไปก่อน แน่ใจเมื่อไหร่ ลูกจันทร์จะบอกพี่เป็นคนแรกเลย” หล่อนหัวเราะคิก ดวงหน้างามแดงระเรื่อ แล้วคนงามก็เลี่ยงอาการเขิน ด้วยการหันไปตักน้ำจากถังสังกะสีใบเขื่องราดลงตัว
น้ำบาดาลเย็นชื้นใจเหลือเกิน ยามนี้ความเหนื่อยล้าหายเป็นปลิดทิ้ง หล่อนจึงจ้วงน้ำจากถัง อาบน้ำขันต่อขันโดยไม่สนใจฟอกสบู่เสียที “เห็นไหม อาบแบบนี้สะอาดกว่ากันตั้งเยอะ ใส่เสื้ออาบน้ำจะไปเกลี้ยงอะไร้” หนึ่งฤทัยบอก พลางเอะใจพิกล เธอมั่นใจว่าเห็นร่างใครบางคนแถวนี้จริง ๆ หรือว่าจะมีคนแอบดูพวกเธออยู่ ?
นักศึกษาสาวขยับผ้าถุงอย่างขัดเขิน ก่อนจะถูสบู่ตามส่วนเว้าส่วนโค้ง สาวสมัยใหม่ท่าทางเปรี้ยวจี๊ดอย่างหล่อน มักทำอะไรแตกต่างจากคนอื่นเสมอ แต่บทจะอายเป็นสาวน้อย ก็เรียกเสียงหัวเราะได้หลายกระบุง
“โอ๊ย นุ่งผ้าถุงแล้วอาบยากจะตาย นี่ถ้าไม่กลัวคนอื่นเห็นลูกจันทร์จะแก้ผ้าอาบให้ดู” หล่อนไม่เอ่ยเปล่ายัง ปลดตะขอบราออกเสียด้วย ครั้นพอเทน้ำรดตัวผ้าถุงสีเข้มยิ่งแนบเนื้ออวดสัดส่วนเย้ายวนใจ และมันช่างล่อเสือ ล่อตะเข้ยิ่งนัก จนหนึ่งฤทัยนึกหวั่นภัยที่มองไม่เห็น
“ รีบอาบเถอะ อาบน้ำเย็น ๆ เดี๋ยวได้ไม่สบายกันพอดี ” หนึ่งฤทัยเหลียวหน้าแลหลัง กระทั่งหางตาเห็นร่างเด็กจิ๋ว สาวใช้ในบ้านวิ่งกระหืดกระหอบมา เธอก็ขมวดคิ้วมุ่น หวั่นใจว่าต้องเกิดเรื่องในครัวแน่ ๆ
“ลูกจันทร์ยังไม่สระผมเลย ขอสระผมก่อนนะพี่แหม่ม หัวยุ่งเป็นหัวสิงโต เดี๋ยวไปเที่ยวงานวัดอายคนอื่นแย่” ลินจันทร์รวบผมเปียกน้ำ หล่อนเทแชมพูลงบนฝ่ามือ ขยี้ผมยาวสลวย ริมฝีปากสีสดเผยอขึ้นลินจันทร์ผิวปากเลียนเสียงนก เสียงกาเรื่อยเปื่อย
ไม่นานนักร่างอวบหนาของเด็กจิ๋วก็วิ่งมาหยุดที่หนึ่งฤทัย แล้วดึงแขนให้ตามไปยังห้องครัว
“ข้าวเหนียวมีกลิ่นไหม้หมดทั้งสองหวดเลยเอื้อยแหม่ม นังลูกจันทร์มันเล่นใส่น้ำเท่าเหยี่ยวมด ยายสมหวังด่าหนูชุดใหญ่ บอกใช้งานบ่เบิ่งคน แล้วไผ่จะรู้ เห็นมันทำท่าเก่งไปทุกอย่าง ที่แท้ก็ ขี้โม้ ขี้คุย ถุย! อีงามแต่หนังหน้า เห็จหยังก็บ่ได้เรื่อง อีสวยบ่เสร็จ! ” เด็กจิ๋วพลาดพิงไปถึงคนงาม เคืองไม่หายที่ถูกแม่ครัวเอ็ดตะโร เพราะฝีมือลินจันทร์
หนึ่งฤทัยวางมือจากคันโยกเหล็กทันที เธอทอดถอนใจ หากไม่ทันจะร้องบอกลินจันทร์ อีกเสียงก็ไล่ตามมา “พี่แหม่ม ไปคนลาบอีปูที ไม่รู้ใครมันมือบอนแกล้งใส่น้ำปลาไปทั้งขวด เค็มจนไส้จะขาด ” หนึ่งฤทัยหันไปมอง คนที่ถูกกล่าวหาว่า ‘มือบอน’ ซึ่งกำลังสบายใจกับการอาบน้ำ เธอคราวเสียงแผ่ว ลมแทบจับดูเอาสิ ไล่จากงานสร้างห้องสมุดกลางแจ้งหวิดทะเลาะผู้ชาย พอเข้าครัวคาดสายตาหน่อยเดียว หล่อนก็ก่อเรื่องใหญ่โต
หนึ่งฤทัยสูดลมหายใจลึก เธออดกลั้นไม่ต่อว่าลินจันทร์ ได้แต่บอกให้หล่อนรีบอาบน้ำ แล้วตามขึ้นไปบนเรือน หากลินจันทร์ก็อือ ออ ทำเป็นไม่ใส่ใจ ด้วยแค่ได้ยินคนพวกนั้นพูดถึงตน หล่อนก็เซ็งจับจิต
เป็นไงละ อยากให้ช่วยงานในครัวดีนัก เจอไม้นี้เข้า คงเข็ดกันไปอีกนาน
ในขณะที่ลินจันทร์ปล่อยใจกับการนวดผมหอมอย่างสุขใจนั้น จู่ ๆ แชมพูก็ไหลเข้าตา คราวนี้เสียงผิวปากเลยเปลี่ยนเป็นการร้องครางโอดโอย
หญิงสาวแสบตายื่นมือสะเปะสะปะ หากไม่เจอขันน้ำ จึงผุดลุกผุดนั่ง ควานหาอยู่สองสามครั้ง กระทั่งลื่นชนกับถังน้ำเข้า จนมันคว่ำไม่เป็นท่า ลินจันทร์ฝืนลืมตาขึ้นมอง น้ำจากถังไม่เหลือแล้วตาก็แสบจัด
หล่อนตัดสินใจลุกขึ้นไปโยกน้ำด้วยตัวเอง ครั้นจับก้านโยกเพื่อที่จะสูบน้ำได้ก็ปลุกปล้ำกันอยู่นานหากด้วยไม่เคยชินจึงทำท่อนเหล็กซึ่งเสียบอยู่กับเครื่องสูบน้ำหลุดออก
เคว้ง ! มันกลิ้งไปไหนหล่อนก็จนปัญญาไล่ตาม
“ กรี๊ด...ใครก็ได้ ช่วยด้วย ช่วยด้วย! ”
หญิงสาวกุมหน้าตนเอง มะงุมมะงาหรา เดินตาบอดป่ายแปะไปมั่ว หล่อนต้องใจจะเช็ดหน้ากลับผ้าขนหนู แต่ดันหาผ้าขนหนูซึ่งแขวนไว้ตรงราวไม้ไผ่ไม่เจอ หล่อนครางฮื่อ ๆ แสบตาไม่เท่าไหร่ หากเจ็บใจตนเองมากกว่า ครั้นขยับตัวไปอีกก้าวหล่อนก็ถูกมืออุ่น ๆ ช่วยประคองไปนั่งที่ตั่งไม้
อึดใจเดียว เสียงจากเครื่องสูบน้ำพลันทำงาน หล่อนใจชื้น สงสัยพี่แหม่มกลับมาแล้ว!
ลินจันทร์คนงามรอดตายเสียที !
“ลูกจันทร์แสบตาจะแย่ ขอผ้าขนหนูหน่อยสิพี่แหม่ม” หญิงสาวรีบล้างหน้าล้างตา ครั้นอาการทุเลาจึงหันไปหาร่างซึ่งอยู่ด้านหลัง
วาบนั้นหล่อนตกใจ อึ้งไปชั่วขณะ คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับเป็นชายหนุ่มร่างสูง ไม่ใช่พี่แหม่ม!
ลินจันทร์มองปราดเดียวก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้ดื่มหนักมาไม่น้อย เขาเกือบจะทรงตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ และหากจะเรียกว่าเมาแอ๋ ก็คงไม่ผิดเพี้ยนไปจากนี้ กระนั้นเขาก็ยังดูดีมิหยอกด้วยความสูงสักร้อยแปดสิบเศษ ดวงหน้าภายใต้แสงสุดท้ายของวันคร้ามแดดเล็กน้อย นายคนนี้ท่าจะมีเชื้อลูกครึ่ง ด้วยผิวพรรณ และไรขนสีทองอ่อน ๆ ซึ่งขึ้นตั้งแต่แผงหน้าอก แล้วไล่หลุบต่ำหายไปในร่มผ้า ชวนให้หวามใจไม่น้อย
พอลินจันทร์มองต่ำลงอีกนิด หล่อนก็รู้สึกกระดากอาย เขาช่างแต่งตัวชวนให้ใจสั่นเหลือเกิน
ชายหนุ่มเปลือยแผงอกกว้าง อวดหน้าท้องแบนราบตัดกับผ้าข้าวม้าเก่าซีดผืนเล็กหวิดหลุด กองไปอยู่ที่พื้น เขาคือใคร !?! แวบแรกหล่อนตกใจ จึงไม่ทันระวังตัว หากเมื่อสมองจับต้นชนปลายได้ ลินจันทร์ก็กรี๊ดลั่น อยู่ ๆ ต้องมาเจอคนแปลกหน้าในสภาพกึ่งเปลือย
จากนั้นความรู้สึกที่สองก็วิ่งชนปัง! หล่อนเย็นวาบ ขนลุกซู่ ช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผ้าถุงซึ่งกระโจมอกไว้หลุดจากเนินอกอวบอิ่ม เนื้อสาวขาวผ่องเผยให้เขาเห็นเต็มตา หน้าอกอวบใหญ่เย้ายวนเขาเหลือหลาย และหากหูหล่อนไม่ได้ฝาด หญิงสาวคาดว่าได้ยินเสียงชายหนุ่มกลืนน้ำลายดังเอื๊อก!
“ไอ้บ้า แกไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ...ช่วยด้วย! ” หล่อนอายแทบจะแทรกแผ่นดิน เกิดมาไม่เคยอวดทรวดทรงต่อหน้าชายหนุ่มคนไหน แล้วด้วยความคิดชั่ววูบแท้ ๆ หล่อนถึงปลดตะขอบราออก และมันก็โชคร้ายด้วยต้องมาตกเป็นเป้าสายตาให้ ผู้ชายหื่นกระหายจาบจ้วงด้วยสายตา
ครั้นคิดได้ดังนั้น อะไรที่อยู่ใกล้มือหล่อนก็เขวี้ยงใส่เขาไม่ยัง ทั้งขัน ทั้งแชมพูสระผม จนไปถึงถังน้ำซึ่งมีน้ำอยู่ค่อนครึ่ง โครม! มันชั่งสาแก่ใจนัก เขาเปียกมะลอกมะแลกไม่ต่างจากหล่อน เป็นยังไงละ อายบ้างไหม! ที่ต้องมายืนเป็นหมาตกน้ำให้คนอื่นจ้องตาเป็นมันแบบนี้!
เขายอมรับว่าแอบตามนักศึกษาชาวกรุงตั้งแต่เห็นหน้าเมื่อตอนกลางวัน แต่ก็รู้ว่าตัวเองนั้นต่ำต้อย เป็นคนหมอนหมิ่น จึงได้แต่แอบมองอยู่ห่าง ๆ ไม่คิดเด็ดดอกฟ้ามาเชยชม กระทั่งได้ตั้งวงสังสรรค์ร่ำสาโทกับเพื่อนในหมู่บ้าน และด้วยแรงยุบวกเขาเลือดในกายที่พุ่งพล่าน เขาก็อยากจะฝากรักบอกถึงแม่สาวชาวกรุงหน้าใสปากแดงสักคำ
และด้วยความบังเอิญเมื่อเขาออกมาตั้งใจโยกน้ำขึ้นบ้าน ชายหนุ่มก็ได้เจอหล่อนในภาพที่ทำให้วาบหวามใจ แม่นักศึกษาชาวกรุงมนสภาพกึ่งเปลือยงามหยาดเยิ้มเป็นที่สุด ดวงหน้าสวยจัดผิวขาวผ่อง ทั้งทรวดทรงก็มีส่วนเว้าส่วนโค้งรัญจวนใจ เขาร้อนวาบในอกทั้งที่ไม่อยากคิดเป็นอื่น หากไม่อาจละสายตาได้ หล่อนช่างมีจริตเหลือร้าย
เขาหน้าแดงซ่าน ความเป็นชายแสดงอาการซุกซนตามวัย กระนั้นยังข่มใจ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินหล่อนแม้แต่น้อย
“เดี๋ยวเธอ ฟังฉันก่อนสิ” อาการซึ่งค้างมาจากสาโทรสเยี่ยมดีกรีแรง แทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง ชายหนุ่มยื่นผ้าขนหนูให้หล่อน หากวินาทีนี้ ลินจันทร์ไม่สน ทั้งอาย ทั้งเสียความมั่นใจ ไอ้บ้ากาม ตั้งใจจะข่มเหงหล่อน นี่คงเห็นว่าเปลี่ยวไร้สายตาคน เลยคิดมิดีมิร้ายใช่ไหม!
“ฉันขอโทษ ได้ยินเธอร้องเลยเข้ามาช่วย” ดวงหน้าคมเข้ม เคียดขึง
ให้ตายเถอะผู้ร้ายปากแข็งหาคำแก้ต่างให้ตน โกหกหน้าด้าน ๆ หล่อนไม่เชื่อสักนิด หน็อยแน่ริจะโกหก ดูดวงตาสีเทาเข้มคู่นั่นสิ พราวระยับเหลือเกิน นี่คงเห็นหน้าอกหน้าใจหล่อนเต็มตา ไหนจะทรวดทรงองค์เอวหล่อนอีก
ลินจันทร์อยากกลายร่างเป็น นางงูเก็งกองใช้สายตาสาปให้ เขากลายเป็นหินให้รู้แล้วรู้รอดไป ค่าที่เขาบังอาจล่วงเกินหล่อน ด้วยสายตา อันหื่นกระหาย!
ใจนั้นคิดแค้นเขาอยู่แท้ ๆ หากในความจริง ลินจันทร์อยากจะร้องไห้ หล่อนพยายามฝืนกลั้นไว้
ขายหน้าไม่พอ จะมาเสียน้ำตาให้คนบ้านนอกที่หวังเอาเปรียบหล่อน ไม่มีทางเสียละ หญิงสาวหวงเนื้อหวงตัวแค่ไหน ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตรู้ดี หากยามต้องเสีย มันช่างง่ายดายจนหล่อนแค้นใจตัวเอง ผู้ชายคนนี้ถือดียังไงถึงมายืนจ้องหล่อน ตาแทบถลน คนผีทะเล!
อึดใจจากนั้นหนึ่งฤทัยวิ่งเข้ามาพร้อมเด็กจิ๋ว และน้องในชมรมสามสี่คน ทุกคนตระหนกเพียงประเดี๋ยวก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะขื่น ๆ ออกมา หากพอเจอสายตาเขียวปั้ดของลินจันทร์ สาว ๆ ก็หน้าเจื่อนไปตามกัน
“อ้าว อ้ายทิกมาอาบน้ำบ่ ว่าแล้วเชียวแหม่มเห็นหลังไว ๆ ” หนึ่งฤทัยรีบหาข้อแก้ต่างให้ชายหนุ่ม แต่ในใจก็เกิดอารมณ์กรุ่น ๆ ดวงหน้าสวยจึงแดงก่ำ
หนึ่งฤทัยมองร่างสูงใหญ่ของ อ้ายทิกเกอร์หรือ ทองภูมิ ผู้ชายที่พ่อเธอรับอุปการะเลี้ยงดูด้วยความประหวั่นจิต ยิ่งหันไปมองแม่สาวผิวขาวผ่องอีกคนก็ยิ่งร้อนใจ ยามนี้ลินนจันทร์กำลังกุมหน้าอกตนไว้อย่างเสียขวัญ หน้าอกขาวผ่องเผยออกมาครึ่งค่อนเต้า
พอเห็นปฏิกิริยาจากทั้งคู่ เธอก็ร้อนใจ หนึ่งฤทัยเชื่อในความเป็นลูกผู้ชายของทิกเกอร์อยู่มากทว่าภาพที่เห็น ชวนให้คิดเป็นอื่นไม่ได้ พี่ทิกเกอร์ของเธอนุ่งผ้าข้าวม้าเปียกลู่ มันแนบเนื้อจนเห็นบางสิ่งที่หนึ่งฤทัยเองยอมรับว่าเธออายจนหน้าแดง “ไอ้บ้าเนี่ยมันมาแอบดูลูกจันทร์อาบน้ำ มัน มัน เห็นนมลูกจันทร์ด้วย!” หล่อนโพล่งตอบ คนที่ได้ฟังตกอกตกใจหน้าเหวอไปตาม ๆ กัน
ดวงหน้าคนงามซีดเผือดเนื้อตัวสั่นก่อนจะวิ่งไปหลบที่หลังหนึ่งฤทัยหากยังไม่หยุดต่อว่าเขา
“แหม่ม ฟังอ้ายก่อน อ้ายกำลังมาอาบน้ำพอดี ได้ยินเสียงน้องเขาร้องขอให้ช่วย ก็เลยเข้ามาดู”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม แสดงความบริสุทธิ์ใจ หากคำกล่าวหาจากลินจันทร์ นั้นร้ายแรงจนเขารู้สึกเสียเกียรติ ยิ่งเจอสายตาซึ่งมองมาเจือความเหยียดหยาม ศักดิ์ศรีความเป็นชายจึงเหมือนจะถดถอย
ทองภูมิหน้าแดงก่ำแค้นใจแม่นักศึกษาสาวชาวกรุงเต็มกลืน หล่อนงามสารพัดพิษ สมตัว
“ตาย ตาย อย่างนี้ต้องเสียไหม* ลูกจันทร์แกจะเอาเรื่องอ้ายทิกบ่ แล้วแน่ใจนะว่าอ้ายเขาเห็นแค่นม! บ่ได้เห็น ...เห็นน้องสาวแกนำ!”เด็กจิ๋วมองลินจันทร์อย่างดูถูก แกมชิงชัง แก้ผ้าต่อหน้าพี่ทิกเกอร์บุญหัวมันเท่าเท่าไหร่แล้ว หากเป็นคนอื่นป่านนี้ นังหน้าสวยคงถูกลงแขกยับ !
ดวงหน้าซึ่งซีดเผือดลินจันทร์ ค่อย ๆ แต้มสีแดงเรื่อ ตอนแรกโกรธจัด หากตอนนี้อับอายมากกว่า ด้วยกลัวเรื่องราวใหญ่โต จนเข้าหูแฟนหนุ่มซึ่งคบหากันอยู่ หากเขารู้หล่อนจะเอาหน้าไปไว้ไหน
“เอาละ อ้ายยอมรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น เดี๋ยวตอนค่ำจะพาผู้ใหญ่ไปขอขมา” ทองภูมิพูด สีหน้าสีตาไม่สบายใจ ดวงตาสีเทาเข้มมองหล่อนแวบหนึ่ง หากลินจันทร์ไม่ใส่ใจ ริมฝีปากหล่อนบิดโค้งลง เกลียดเขาจับจิต
เชอะ! คิดจะขอขมาอย่างนั้นเหรอ ผู้ชายบ้านนอกอย่างแกจะมีปัญญาอะไร! ลินจันทร์ค้าน
นี่เขาคงอยู่กระต๊อบ จนติดดิน ไร้การศึกษา วัน ๆ อยู่กับ วัว ควาย ทำไร่ ทำนา แค่คิดหล่อนก็เห็นภาพความทุกข์ยาก ลอยอยู่ในหัว
“เรื่องมันจะใหญ่โตไปเฉย ๆ นะอ้ายทิก เอางี้ลูกจันทร์ เอื้อยว่าเราไปคุยกันบนเฮือนดีไหม อย่าให้ถึงผู้ใหญ่เลย เอื้อยขอแล้วกัน ” หนึ่งฤทัยเอ่ยพร้อมกับบีบจมูกตนเอง ด้วยได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมาจากทองภูมิ ครั้นมองดวงหน้าคร้ามแดดอีกครั้ง เธอก็ถอนทอดใจเขาดื่มมาหนักจนควบคุมตัวเองไม่ได้นี่เองถึงได้เกิดเรื่องไม่งามขึ้น พอรู้ว่าอ้ายทิกเกอร์ก็ผิดไม่น้อย หนึ่งฤทัยจึงโอบไหล่คนงามแน่น กระนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงความดื้อรั้นและไม่ยอมคนของลินจันทร์
“เห็นแก่หน้าพี่แหม่ม ลูกจันทร์จะไม่เอาเรื่องไอ้ถ้ำมองคนนี้ก็ได้ แต่ลูกจันทร์ขออย่างหนึ่งได้ไหม” ดวงหน้างามยังคงเดือดปุด ๆ ดวงตาแดงก่ำ หล่อนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วตอบโต้เขาด้วยสายตารังเกียจชัดแจ้ง
“ แก! จำเอาไว้ให้ดี อย่าเสนอหน้า มาให้ฉันเห็นอีก ไอ้...ไอ้ฝรั่งขี้นก!”หล่อนชี้ไปที่ดวงหน้าคร้ามแดด
คำพูดลินจันทร์เหมือนตบลงบนหน้าทองภูมิเปรี้ยงใหญ่ เลือดในกายหนุ่มลูกครึ่งอเมริกันลาวเดือดพล่าน เขาจ้องหล่อนตาไม่กะพริบ ชายหนุ่มให้สัญญาว่าจะจดจำผู้หญิง ใจร้ายคนนี้ไปจนวันตาย!
สักวันเถอะ...หล่อนต้องน้ำตาตกใน จากน้ำมือเสือร้ายที่ชื่อ ทองภูมิ
เย็นย่ำแล้วหากลินจันทร์นักศึกษาสาวชาวกรุงยังไม่ได้อาบน้ำเสียที พอตัวมีกลิ่นเข้าหน่อย หน้าตาซึ่งเคยแต้มรอยยิ้มสวยเก๋เลยบูดบึ้งตามไปด้วย
ร่างงามกระแทกส้นเท้าลงพื้นดินอย่างไม่กลัวเจ็บ หล่อนหวังให้ถึงลานซีเมนต์ที่ตั้งของเครื่องสูบน้ำบาดาลเร็วไว ในขณะซึ่งเดินไปนั้น ริมฝีปากบางสีสดก็ขยับไหวไม่หยุด ลินจันท์บ่นกระปอดกระแปดระบายอารมณ์กรุ่น ๆซึ่งค้างใจตั้งแต่ช่วงบ่าย เกลียดนักพวกมือไม่พาย แต่ชอบเอาเท้าราน้ำโดยเฉพาะพวกนั้นเป็น
เพศผู้หล่อนยิ่งยอมมิได้
แล้วจะไม่ให้หล่อนเดือดจัดได้อย่างไร ในเมื่อเพื่อนผู้ชายหน้ามึนทั้งหลายต่างลงความเห็นว่าลินจันทร์เป็นแม่หญิงงามจอมเหวี่ยง ฉายานางมารเสียงแปดหลอด ดีแต่ชี้นิ้วออกคำสั่ง แหกปากกรี๊ด ในยามที่ไม่ได้อะไรดั่งใจ แหม ๆ มันแน่อยู่แล้วย่ะ ลินจันทร์เป็นคนจำพวก ‘มีของ’ มักคิดแตกต่างใครเขา ประเภทความมั่นใจเต็มร้อย ไม่สวย ไม่เริ่ด ทำไม่ได้นะคะ
ดังนั้นเรื่องพื้น ๆ จึงไม่มีในพจนานุกรมหล่อน ครั้นเป็นเยี่ยงนี้ ใคร ๆ เลยทำอะไรขัดหู ขัดตาไปเสียหมด แต่จนแล้วจนรอดนางมารซึ่งชอบจิกหัวใช้คนเขาทำตามใจตน ก็กุมอำนาจในมือได้ไม่นาน สุดท้ายหล่อนกลายเป็นแค่นางกรี๊ด ถูกผู้ชายทั้งแก๊งลงโทษ หิ้วปีกจับโยนเข้าไปในห้องครัว นั่งหน้าดำหน้าเตาไฟ
มันคือกรรมของคนสวย ที่ไม่ได้เกิดมาโง่!
ใช่ ลินจันทร์ สวยครบสูตร สวยไม่พอยังฉลาดเป็นกรดอีก ดังนั้นหล่อนจึงไม่สามารถนั่งแอ๊บแบ๊ว หว่านเสน่ห์เรียกความสนใจให้ผู้ชายอย่างเดียว ผลจากความสามารถล้นเหลือจึงทำให้ร่างงามต้องเหนียวเหนอะไปทั่ว หล่อนร้อนอบอ้าว ผมยาวสลวยมีกลิ่นเหม็นควันไฟคลุ้ง ส่วนเสื้อผ้าไม่ต้องพูดถึงล้วนอบอวลไปด้วยสารพัดกลิ่น และที่ทำให้พะอืดพะอมที่สุดก็คือน้ำปลาร้าซึ่งฟุ้งอยู่ในตัว
ลินจันทร์นึกถึงงานในครัว หล่อนวิ่งวุ่นช่วยงานยายสมหวังผู้เป็นแม่ครัวขาแทบเคล็ด ตั้งแต่ช่วยพัดถ่านในเตาไฟจนลุกพรึบ! ใส่น้ำในหม้อนึ่งข้าวเหนียวซึ่งคนใช้ก็ไม่ยักจะถามว่าหล่อนทำเป็นหรือไม่ แต่ที่หนักสุด เห็นจะไปการช่วยจับนั่น หยิบนี้คอยเป็นลูกมือแม่ครัวปากกรรไกรนั่นเอง
ช่วงแรกก็แค่หยิบฉวยของใกล้มือ หากความซวยมาเยือนหล่อน ในตอนที่ต้องตามหาน้ำปลาร้าใส่อ่อมกบนั่นแหละ ครั้นเจอไหปลาร้าตัวต้นเหตุ หญิงสาวก็หยิบโหย่ง กรีดกรายเป็นผู้ดีตีนแดง ทั้งที่ความจริงหล่อนมิได้ใกล้เคียงสักนิด งานนี้เลยสมใจนึกไหปลาร้าพลันหล่นจากมือ แตกเพล้ง ซ้ำร้ายมันยังอาบขาคนงามเต็มรัก
ลินจันทร์อยากกรี๊ดสุดเสียง แต่ก็เกรงใจหนึ่งฤทัยอยู่มาก จึงได้ทำได้แค่แสดงอาการเดือดพองามกระนั้นทั้งคนและหมาที่อยู่ใกล้รัศมีหล่อน ก็ต่างเอือมระอาหญิงสามไปตาม ๆ กัน
นี่ละลินจันทร์ตัวจริงเสียงจริง บทหล่อนโกรธขึ้นมา หน้าจะงอเป็นจวัก ดวงตาตาพร่าพราย หูอื้อ ใครก็เข้าหน้าไม่ติด “เอื้อยบอกให้รออีกแป๊บเดียวก็ไม่ฟัง ป่านนี้ก็ได้อาบน้ำแล้ว ไม่ต้องเดินไกล ดูสิลูกจันทร์หน้าตูมแบบนี้หมดสวยกันพอดี อีกหน่อย หนุ่ม ๆ คงหนีหมด ไหนยิ้มให้เอื้อยเบิ่งซิ” หนึ่งฤทัยพูดภาษาถิ่นเย้าหล่อนให้หายโกรธ เธอนึกขำวงหน้าเง้างอ ของลินจันทร์ หล่อนงามนัก แต่ยามโกรธนั้นกลับไม่ต่างจากนางสิงห์
“ไม่ไหวหรอกพี่แหม่ม ให้แข่งกันอาบน้ำในห้องน้ำแคบ ๆ แบบนั้น อึ๋ยแค่คิดก็ขนลุก” ลินจันทร์แสดงอาการแขยง ที่เห็นเพื่อนสาวหลายนาง แย่งกันเข้าไปอาบน้ำกึ่งห้องส้วม ซึ่งหนุ่ม ๆ ช่วยกันหิ้วน้ำไปจนเต็มตุ่ม แต่สำหรับลินจันทร์หล่อนโปรดปรานการอาบน้ำในห้องน้ำซึ่งเป็นสัดส่วนมากกว่า
“ตายละพี่เอาลูกสาว เขามาลำบากหรือเปล่าเนี่ย” หนึ่งฤทัยเอ่ยแกมประชด เธอเหนื่อยใจกับวีรกรรมของนักศึกษารุ่นน้องคนสวย
“ไม่หรอกพี่แหม่ม ลูกจันทร์แค่ไม่ชอบอาบน้ำรวมกับใคร มันเขินน่ะ” หล่อนว่าพลางค้อนไปทางห้องน้ำ ดูสิแต่ละคนใจดำเหลือเกิน ไม่ยอมออกมาอาบน้ำเป็นเพื่อนหล่อน ดีนะที่พวกผู้ชาย ทยอยกันอาบน้ำไปหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นหากต้องมาอาบพร้อมกัน หญิงสาวขอสักแห้งดีเสียกว่า ไม่มีวันเสียละ ที่จะให้พวกผู้ชายแอบดู ตูม ๆ ขนาดบิ๊กไซส์ของหล่อน
แล้วคิดไปคิดมา หล่อนก็เคืองเขาไปทั่วอีกจนได้ ชิ! เดี๋ยวเถอะให้แม่อาบน้ำเสร็จก่อนเหอะ จะด่าเรียงคิวทีละคนให้ดู นักศึกษาสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใคร ๆก็รู้ว่าหล่อน ไม่มีความเป็นแม่ศรีเรือนเอาเสียเลย หากพวกเขายังยัดเหยียดงานก้นครัวให้ สุดท้ายลินจันทร์เกือบทำไฟไหม้บ้าน แถมหล่อนยังเปลี่ยนห้องครัวเป็นสมรภูมิรบไปโดยปริยาย
“ใจเย็นนา...ลูกจันทร์ พังของมากี่อย่างละวันนี้ เอื้อยบอกไม่ฟัง ตอนแรกคอยช่วยจัดหนังสือออกจากกล่องน่ะดีแล้ว ป่านนี้ได้นอนเล่นพักเองแรงพร้อมเพื่อน ๆ สบายใจเฉิบ” หนึ่งฤทัยปรารภ
ลินจันทร์เป็นคนรั้นเกินใคร คบกันมาหลายปี หากเธอยังเห็นลินจันทร์คงความมั่นใจเต็มเปี่ยม หล่อนชอบเอาชนะทุกสิ่ง แกร่งเกินหญิง จนน่าหวั่นใจ อย่างนี้ผู้ชายหน้าไหนจะกล้าเข้าใกล้นางสิงห์ ยกเว้นก็แต่ผู้ชายพันธุ์เดียวกับหล่อนเท่านั้นแหละ
ก่อนหน้านี้หนึ่งฤทัย เป็นรุ่นพี่ในสถาบัน ฯ ซึ่งลินจันทร์กำลังศึกษาอยู่ ถึงจบออกมาหลายปีแล้ว หากทั้งคู่ยังติดต่อกันตลอด การเดินทางไกลของลินจันทร์กับเพื่อนในคณะครั้งนี้ เพื่อสร้างห้องสมุดให้แก่หมู่บ้าน ‘หนองใสดินงาม’ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของหนึ่งฤทัย
โครงการนี้ลินจันทร์เป็นคนนำเสนอ กระทั่งชมรมหาทุนมาได้ก้อนหนึ่งจากผู้ใหญ่ใจดีชาวต่างชาติ และเป็นโครงการร่วมกับบริษัทแฟนหนุ่มของลินจันทร์ และหลังจากระดมความคิดในกลุ่ม ทุกคนก็เห็นพ้องต้องกันว่าจะเลือกพื้นที่ทางภาคอีสาน ด้วยเห็นว่ามีขนบธรรมเนียมจารีตอันยาวนานให้ได้ศึกษา อีกทั้งเด็กที่นี่ยังด้อยโอกาสอยู่มาก ดังนั้นการเริ่มต้นโครงการห้องสมุดอนุรักษ์พลังงานและสนามเด็กเล่นจึงเริ่มสร้างที่บ้านหนองใสดินงามซึ่งถือเป็นห้องสมุดต้นแบบ
“เรื่องทั้งหมดเนี่ย มาจากพวกผู้ชายต่างหาก พี่แหม่มให้ท้ายพวกมันดีนัก ดูแต่ละคนสิ แทนที่จะใช้มือทำงาน กลับใช้ปากแกว่งหาเสี้ยน น่าตบไหมละ” ลินจันทร์พูดแล้วของขึ้น แค้นใจเพื่อนผู้ชายในชมรมซึ่งยกโขยงมาหลายสิบชีวิต หากตั้งใจทำงานแค่ไม่กี่คน ที่เหลือก็เย้ว ๆ มาให้เต็มคันรถเท่านั้น เปลืองข้าว เปลืองน้ำ โดยใช่เหตุ หากหล่อนกล้าพอ แม่จะจับตอนให้เสียทุก(ตัว)คน
แต่เอาเข้าจริง หล่อนก็รู้เต็มอก ทุกคนล้วนอยากมาเที่ยวงานบุญผะเหวด เพราะได้ข้อมูลจากหนึ่งฤทัยว่าเทศกาลบุญเดือนสี่ ทั้งลี้ลับ มีความสนุกสนานจากพิธีกรรมซึ่งเชื่อมโยงกับพุทธศาสนา นอกจากนั้นยังมีอาหารแปลกพิสดารให้ได้ลิ้มรส ที่สำคัญช่วงกลางคืนนั้นแสนคึกครื้น มหรสพครบเครื่อง ทั้งหนังกลางแปลง ดนตรีสด การละเล่นชวนตื่นตาตื่นใจสำหรับเด็กมหาวิทยาลัย ที่นานครั้งจะได้เปิดหูเปิดตา
ดังนั้นบรรดาคุณชายทั้งหลาย จึงอยากมาเที่ยวมากกว่าตั้งใจกันสร้างห้องสมุดให้ชุมชน ครั้นเห็นอย่างนี้ ลินจันทร์ซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีโครงการ ก็เนื้อเต้น หล่อนออกโรงไล่ต้อนพวกเขาให้เร่งมือช่วยชาวบ้าน หากแทนที่จะได้ความร่วมมือ พวกนั้นกับแขวะหล่อนพาลหยุดทำงานเสียดื้อ ๆ ต่างหาข้ออ้างทิ้งงานด้วยอยากไปเสริมหล่อเที่ยวงานวัด
ครั้นเห็นงานเจียนจะพังครืน ลินจันทร์ก็ระเบิดลง หล่อนแว้ดใส่ไม่ไว้หน้า รีบต้อนทุกคนให้ทำหน้าที่ตนเอง หากเหล่าผู้ชายต่างเห็นหล่อนสติแตก บ้าอำนาจ จึงพากันอุ้มลินจันทร์เข้าไปเป็นนางก้นครัว ยุติอาการยุ่งไม่เข้าเรื่องเสีย
“ลูกจันทร์อย่าใส่ใจสิ พวกนั้นมีแต่ลิงทโมน เอ็ดไปก็เหนื่อยเปล่า เขาเอาหนังสือ เอาของมา ให้ แล้วไหนจะเงินบริจาคอีก ได้ขนาดนี้ ชาวบ้านก็ปลื้มใจกันมาก เรื่องออกแรงให้เป็นหน้าที่พวกเอื้อยเถอะ ลูกจันทร์อย่าห่วงเลย ” เธอว่าพลางกวาดตามองรอบตัว แปลกใจนัก พอถึงลานน้ำบาดาลเธอกลับไม่ได้ยินเสียงใคร ทั้งที่เมื่อครู่เห็นเงาแวบ ๆ หรือว่าจะตาฝาดน้า บางทีอาจจะเป็นรุ่นน้องนักศึกษาผู้ชายก็ได้
“ เอ...ลูกจันทร์เห็นใครอยู่ตรงนี้ไหมเอื้อยเห็นหลังไว ๆ ” เธอชะเง้อชะแง้หา ลานเครื่องสูบน้ำ ตั้งอยู่ในรอบรั้วบ้านหญิงสาวก็จริง หากบ้านใกล้เรือนเคียงละแวกนี้ต่างแวะเวียนมาใช้ไม่ขาด ด้วยบ้านหนึ่งฤทัยเป็นเรือนใหญ่ มีเครือญาติหลายสาย คุณพ่อเธอรับราชการเป็นครูใหญ่ซึ่งทุกคนให้ความเคารพนับถือ
“ไม่มีใครก็ดี ลูกจันทร์จะได้อาบคนเดียว ไม่ต้องมีคนแย่ง” ร่างแบบางทำท่า เก้ ๆ กัง ๆ ตรงเครื่องสูบน้ำแบบคันโยก
แล้วนี่ ไหนละน้ำ หล่อนเห็นแต่เครื่องสูบเก่าคร่ำคร่าที่มีด้ามเหล็กเสียบ ลินจันทร์ทำหน้าเหยเก อยากอาบน้ำเต็มแก่ หากไม่รู้ว่าจะโยกน้ำอย่างไร หญิงสาวเคยเห็นแต่ในโทรทัศน์ แต่ใช้การยังไงหล่อน มิทราบ
“เอ้า ไป ไป อย่ามาขืนขวาง ของโบราณใช้ไม่เป็นละซี เดี๋ยวเอื้อยโยกน้ำให้อาบเอง จะได้ไม่เสียเวลา งานในครัวยังเหลืออีกตั้งหลายอย่าง ฝีมือลูกจันทร์ทั้งนั้นที่เพิ่มงานให้เอื้อย ต้องหัวหมุน”
หนึ่งฤทัยดันหลังลินจันทร์ให้เดินหน้า ครั้นเห็นหล่อนตั้งท่าอาบน้ำทั้งที่สวมเสื้อผ้า เธอก็รีบยกมือห้ามบอกให้เปลี่ยนเป็นผ้าถุงก่อน “หยุดเลย อย่าดื้อ มานี่เดี๋ยวเอื้อยจะเปลี่ยนให้”
หนึ่งฤทัยสวมผ้าถุงผ่านศีรษะหญิงสาว ปล้ำกันอยู่ประเดี๋ยวลินจันทร์ก็ต้องประหลาดใจ ร่างหล่อนเบาหวิว เย็นวาบจนตัวสั่น แต่ก่อนที่หนึ่งฤทัยจะช่วยปลดตะขอบรา หล่อนก็ร้องว้าย อิดออดขอสวมเสื้อชั้นในไว้ดีกว่า ด้วยเกรงการนุ่งกระโจมอกจะทำให้ผ้าถุงหลุดลุ่ย เดี๋ยวได้โป๊กันพอดี
“ไม่เอาหรอกพี่แหม่ม เขินจะแย่ ลูกจันทร์ไม่เคยนุ่งผ้าถุงอาบน้ำสักที ให้แก้ผ้าอาบว่าไปอย่าง” หล่อนเอ่ยทะลึ่งทะเล้น พลอยให้อีกฝ่ายอดตีต้นแขนรุ่นน้องคนงามไม่ได้
จากนั้นหนึ่งฤทัยบอกให้ลินจันทร์นั่งลงที่ตั่งไม้ หล่อนก็ว่าง่ายตามนั้น ถึงไม่คุ้นการอาบน้ำในที่โล่ง แต่พอจะเดาออกว่าต้องทำยังไง ลินจันทร์วางขันน้ำ กล่องสบู่ พร้อมชำระคราบไคล ซึ่งกรำแดดและฝุ่นมาตลอดวัน รวมถึงกลิ่นอาหารในครัวซึ่งชวนให้เวียนหัวเป็นที่สุด
“ถึงเวลานางซิน แปลงโฉมละ พี่แหม่มจ๋า โยกน้ำให้ลูกจันทร์ที ” หล่อนอ้อน ดวงหน้างามหันไปมองพี่สาวซึ่งส่ายศีรษะ พยายามกลั้นยิ้มเอาไว้
“เอื้อยเห็นลูกจันทร์ตั้งแต่เข้ามาปีแรกเป็นยังไง มาเจอกันตอนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน เออ...แล้วนี่ยังมีคนมาขายขนมจีบเป็นพรวน เหมือนเดิมไหม หรือว่าปันใจให้รุ่นพี่คนนั้นแล้ว” หนึ่งฤทัยรู้ว่า ลินจันทร์ชอบพอกับรุ่นพี่ต่างคณะซึ่งมีฐานะดีมากคนหนึ่ง หล่อ รวย เข้าขั้นเฟอร์เฟกต์ เป็นหนุ่มในฝันของสาว ๆ และเขายังเป็นคนออกแบบห้องสมุดแนวอนุรักษ์พลังงานหลังนี้ด้วย
“คนสวย ยังไม่ยอมหยุดที่ใครหรอกพี่แหม่ม คบกันไปก่อน แน่ใจเมื่อไหร่ ลูกจันทร์จะบอกพี่เป็นคนแรกเลย” หล่อนหัวเราะคิก ดวงหน้างามแดงระเรื่อ แล้วคนงามก็เลี่ยงอาการเขิน ด้วยการหันไปตักน้ำจากถังสังกะสีใบเขื่องราดลงตัว
น้ำบาดาลเย็นชื้นใจเหลือเกิน ยามนี้ความเหนื่อยล้าหายเป็นปลิดทิ้ง หล่อนจึงจ้วงน้ำจากถัง อาบน้ำขันต่อขันโดยไม่สนใจฟอกสบู่เสียที “เห็นไหม อาบแบบนี้สะอาดกว่ากันตั้งเยอะ ใส่เสื้ออาบน้ำจะไปเกลี้ยงอะไร้” หนึ่งฤทัยบอก พลางเอะใจพิกล เธอมั่นใจว่าเห็นร่างใครบางคนแถวนี้จริง ๆ หรือว่าจะมีคนแอบดูพวกเธออยู่ ?
นักศึกษาสาวขยับผ้าถุงอย่างขัดเขิน ก่อนจะถูสบู่ตามส่วนเว้าส่วนโค้ง สาวสมัยใหม่ท่าทางเปรี้ยวจี๊ดอย่างหล่อน มักทำอะไรแตกต่างจากคนอื่นเสมอ แต่บทจะอายเป็นสาวน้อย ก็เรียกเสียงหัวเราะได้หลายกระบุง
“โอ๊ย นุ่งผ้าถุงแล้วอาบยากจะตาย นี่ถ้าไม่กลัวคนอื่นเห็นลูกจันทร์จะแก้ผ้าอาบให้ดู” หล่อนไม่เอ่ยเปล่ายัง ปลดตะขอบราออกเสียด้วย ครั้นพอเทน้ำรดตัวผ้าถุงสีเข้มยิ่งแนบเนื้ออวดสัดส่วนเย้ายวนใจ และมันช่างล่อเสือ ล่อตะเข้ยิ่งนัก จนหนึ่งฤทัยนึกหวั่นภัยที่มองไม่เห็น
“ รีบอาบเถอะ อาบน้ำเย็น ๆ เดี๋ยวได้ไม่สบายกันพอดี ” หนึ่งฤทัยเหลียวหน้าแลหลัง กระทั่งหางตาเห็นร่างเด็กจิ๋ว สาวใช้ในบ้านวิ่งกระหืดกระหอบมา เธอก็ขมวดคิ้วมุ่น หวั่นใจว่าต้องเกิดเรื่องในครัวแน่ ๆ
“ลูกจันทร์ยังไม่สระผมเลย ขอสระผมก่อนนะพี่แหม่ม หัวยุ่งเป็นหัวสิงโต เดี๋ยวไปเที่ยวงานวัดอายคนอื่นแย่” ลินจันทร์รวบผมเปียกน้ำ หล่อนเทแชมพูลงบนฝ่ามือ ขยี้ผมยาวสลวย ริมฝีปากสีสดเผยอขึ้นลินจันทร์ผิวปากเลียนเสียงนก เสียงกาเรื่อยเปื่อย
ไม่นานนักร่างอวบหนาของเด็กจิ๋วก็วิ่งมาหยุดที่หนึ่งฤทัย แล้วดึงแขนให้ตามไปยังห้องครัว
“ข้าวเหนียวมีกลิ่นไหม้หมดทั้งสองหวดเลยเอื้อยแหม่ม นังลูกจันทร์มันเล่นใส่น้ำเท่าเหยี่ยวมด ยายสมหวังด่าหนูชุดใหญ่ บอกใช้งานบ่เบิ่งคน แล้วไผ่จะรู้ เห็นมันทำท่าเก่งไปทุกอย่าง ที่แท้ก็ ขี้โม้ ขี้คุย ถุย! อีงามแต่หนังหน้า เห็จหยังก็บ่ได้เรื่อง อีสวยบ่เสร็จ! ” เด็กจิ๋วพลาดพิงไปถึงคนงาม เคืองไม่หายที่ถูกแม่ครัวเอ็ดตะโร เพราะฝีมือลินจันทร์
หนึ่งฤทัยวางมือจากคันโยกเหล็กทันที เธอทอดถอนใจ หากไม่ทันจะร้องบอกลินจันทร์ อีกเสียงก็ไล่ตามมา “พี่แหม่ม ไปคนลาบอีปูที ไม่รู้ใครมันมือบอนแกล้งใส่น้ำปลาไปทั้งขวด เค็มจนไส้จะขาด ” หนึ่งฤทัยหันไปมอง คนที่ถูกกล่าวหาว่า ‘มือบอน’ ซึ่งกำลังสบายใจกับการอาบน้ำ เธอคราวเสียงแผ่ว ลมแทบจับดูเอาสิ ไล่จากงานสร้างห้องสมุดกลางแจ้งหวิดทะเลาะผู้ชาย พอเข้าครัวคาดสายตาหน่อยเดียว หล่อนก็ก่อเรื่องใหญ่โต
หนึ่งฤทัยสูดลมหายใจลึก เธออดกลั้นไม่ต่อว่าลินจันทร์ ได้แต่บอกให้หล่อนรีบอาบน้ำ แล้วตามขึ้นไปบนเรือน หากลินจันทร์ก็อือ ออ ทำเป็นไม่ใส่ใจ ด้วยแค่ได้ยินคนพวกนั้นพูดถึงตน หล่อนก็เซ็งจับจิต
เป็นไงละ อยากให้ช่วยงานในครัวดีนัก เจอไม้นี้เข้า คงเข็ดกันไปอีกนาน
ในขณะที่ลินจันทร์ปล่อยใจกับการนวดผมหอมอย่างสุขใจนั้น จู่ ๆ แชมพูก็ไหลเข้าตา คราวนี้เสียงผิวปากเลยเปลี่ยนเป็นการร้องครางโอดโอย
หญิงสาวแสบตายื่นมือสะเปะสะปะ หากไม่เจอขันน้ำ จึงผุดลุกผุดนั่ง ควานหาอยู่สองสามครั้ง กระทั่งลื่นชนกับถังน้ำเข้า จนมันคว่ำไม่เป็นท่า ลินจันทร์ฝืนลืมตาขึ้นมอง น้ำจากถังไม่เหลือแล้วตาก็แสบจัด
หล่อนตัดสินใจลุกขึ้นไปโยกน้ำด้วยตัวเอง ครั้นจับก้านโยกเพื่อที่จะสูบน้ำได้ก็ปลุกปล้ำกันอยู่นานหากด้วยไม่เคยชินจึงทำท่อนเหล็กซึ่งเสียบอยู่กับเครื่องสูบน้ำหลุดออก
เคว้ง ! มันกลิ้งไปไหนหล่อนก็จนปัญญาไล่ตาม
“ กรี๊ด...ใครก็ได้ ช่วยด้วย ช่วยด้วย! ”
หญิงสาวกุมหน้าตนเอง มะงุมมะงาหรา เดินตาบอดป่ายแปะไปมั่ว หล่อนต้องใจจะเช็ดหน้ากลับผ้าขนหนู แต่ดันหาผ้าขนหนูซึ่งแขวนไว้ตรงราวไม้ไผ่ไม่เจอ หล่อนครางฮื่อ ๆ แสบตาไม่เท่าไหร่ หากเจ็บใจตนเองมากกว่า ครั้นขยับตัวไปอีกก้าวหล่อนก็ถูกมืออุ่น ๆ ช่วยประคองไปนั่งที่ตั่งไม้
อึดใจเดียว เสียงจากเครื่องสูบน้ำพลันทำงาน หล่อนใจชื้น สงสัยพี่แหม่มกลับมาแล้ว!
ลินจันทร์คนงามรอดตายเสียที !
“ลูกจันทร์แสบตาจะแย่ ขอผ้าขนหนูหน่อยสิพี่แหม่ม” หญิงสาวรีบล้างหน้าล้างตา ครั้นอาการทุเลาจึงหันไปหาร่างซึ่งอยู่ด้านหลัง
วาบนั้นหล่อนตกใจ อึ้งไปชั่วขณะ คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับเป็นชายหนุ่มร่างสูง ไม่ใช่พี่แหม่ม!
ลินจันทร์มองปราดเดียวก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้ดื่มหนักมาไม่น้อย เขาเกือบจะทรงตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ และหากจะเรียกว่าเมาแอ๋ ก็คงไม่ผิดเพี้ยนไปจากนี้ กระนั้นเขาก็ยังดูดีมิหยอกด้วยความสูงสักร้อยแปดสิบเศษ ดวงหน้าภายใต้แสงสุดท้ายของวันคร้ามแดดเล็กน้อย นายคนนี้ท่าจะมีเชื้อลูกครึ่ง ด้วยผิวพรรณ และไรขนสีทองอ่อน ๆ ซึ่งขึ้นตั้งแต่แผงหน้าอก แล้วไล่หลุบต่ำหายไปในร่มผ้า ชวนให้หวามใจไม่น้อย
พอลินจันทร์มองต่ำลงอีกนิด หล่อนก็รู้สึกกระดากอาย เขาช่างแต่งตัวชวนให้ใจสั่นเหลือเกิน
ชายหนุ่มเปลือยแผงอกกว้าง อวดหน้าท้องแบนราบตัดกับผ้าข้าวม้าเก่าซีดผืนเล็กหวิดหลุด กองไปอยู่ที่พื้น เขาคือใคร !?! แวบแรกหล่อนตกใจ จึงไม่ทันระวังตัว หากเมื่อสมองจับต้นชนปลายได้ ลินจันทร์ก็กรี๊ดลั่น อยู่ ๆ ต้องมาเจอคนแปลกหน้าในสภาพกึ่งเปลือย
จากนั้นความรู้สึกที่สองก็วิ่งชนปัง! หล่อนเย็นวาบ ขนลุกซู่ ช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผ้าถุงซึ่งกระโจมอกไว้หลุดจากเนินอกอวบอิ่ม เนื้อสาวขาวผ่องเผยให้เขาเห็นเต็มตา หน้าอกอวบใหญ่เย้ายวนเขาเหลือหลาย และหากหูหล่อนไม่ได้ฝาด หญิงสาวคาดว่าได้ยินเสียงชายหนุ่มกลืนน้ำลายดังเอื๊อก!
“ไอ้บ้า แกไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ...ช่วยด้วย! ” หล่อนอายแทบจะแทรกแผ่นดิน เกิดมาไม่เคยอวดทรวดทรงต่อหน้าชายหนุ่มคนไหน แล้วด้วยความคิดชั่ววูบแท้ ๆ หล่อนถึงปลดตะขอบราออก และมันก็โชคร้ายด้วยต้องมาตกเป็นเป้าสายตาให้ ผู้ชายหื่นกระหายจาบจ้วงด้วยสายตา
ครั้นคิดได้ดังนั้น อะไรที่อยู่ใกล้มือหล่อนก็เขวี้ยงใส่เขาไม่ยัง ทั้งขัน ทั้งแชมพูสระผม จนไปถึงถังน้ำซึ่งมีน้ำอยู่ค่อนครึ่ง โครม! มันชั่งสาแก่ใจนัก เขาเปียกมะลอกมะแลกไม่ต่างจากหล่อน เป็นยังไงละ อายบ้างไหม! ที่ต้องมายืนเป็นหมาตกน้ำให้คนอื่นจ้องตาเป็นมันแบบนี้!
เขายอมรับว่าแอบตามนักศึกษาชาวกรุงตั้งแต่เห็นหน้าเมื่อตอนกลางวัน แต่ก็รู้ว่าตัวเองนั้นต่ำต้อย เป็นคนหมอนหมิ่น จึงได้แต่แอบมองอยู่ห่าง ๆ ไม่คิดเด็ดดอกฟ้ามาเชยชม กระทั่งได้ตั้งวงสังสรรค์ร่ำสาโทกับเพื่อนในหมู่บ้าน และด้วยแรงยุบวกเขาเลือดในกายที่พุ่งพล่าน เขาก็อยากจะฝากรักบอกถึงแม่สาวชาวกรุงหน้าใสปากแดงสักคำ
และด้วยความบังเอิญเมื่อเขาออกมาตั้งใจโยกน้ำขึ้นบ้าน ชายหนุ่มก็ได้เจอหล่อนในภาพที่ทำให้วาบหวามใจ แม่นักศึกษาชาวกรุงมนสภาพกึ่งเปลือยงามหยาดเยิ้มเป็นที่สุด ดวงหน้าสวยจัดผิวขาวผ่อง ทั้งทรวดทรงก็มีส่วนเว้าส่วนโค้งรัญจวนใจ เขาร้อนวาบในอกทั้งที่ไม่อยากคิดเป็นอื่น หากไม่อาจละสายตาได้ หล่อนช่างมีจริตเหลือร้าย
เขาหน้าแดงซ่าน ความเป็นชายแสดงอาการซุกซนตามวัย กระนั้นยังข่มใจ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินหล่อนแม้แต่น้อย
“เดี๋ยวเธอ ฟังฉันก่อนสิ” อาการซึ่งค้างมาจากสาโทรสเยี่ยมดีกรีแรง แทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง ชายหนุ่มยื่นผ้าขนหนูให้หล่อน หากวินาทีนี้ ลินจันทร์ไม่สน ทั้งอาย ทั้งเสียความมั่นใจ ไอ้บ้ากาม ตั้งใจจะข่มเหงหล่อน นี่คงเห็นว่าเปลี่ยวไร้สายตาคน เลยคิดมิดีมิร้ายใช่ไหม!
“ฉันขอโทษ ได้ยินเธอร้องเลยเข้ามาช่วย” ดวงหน้าคมเข้ม เคียดขึง
ให้ตายเถอะผู้ร้ายปากแข็งหาคำแก้ต่างให้ตน โกหกหน้าด้าน ๆ หล่อนไม่เชื่อสักนิด หน็อยแน่ริจะโกหก ดูดวงตาสีเทาเข้มคู่นั่นสิ พราวระยับเหลือเกิน นี่คงเห็นหน้าอกหน้าใจหล่อนเต็มตา ไหนจะทรวดทรงองค์เอวหล่อนอีก
ลินจันทร์อยากกลายร่างเป็น นางงูเก็งกองใช้สายตาสาปให้ เขากลายเป็นหินให้รู้แล้วรู้รอดไป ค่าที่เขาบังอาจล่วงเกินหล่อน ด้วยสายตา อันหื่นกระหาย!
ใจนั้นคิดแค้นเขาอยู่แท้ ๆ หากในความจริง ลินจันทร์อยากจะร้องไห้ หล่อนพยายามฝืนกลั้นไว้
ขายหน้าไม่พอ จะมาเสียน้ำตาให้คนบ้านนอกที่หวังเอาเปรียบหล่อน ไม่มีทางเสียละ หญิงสาวหวงเนื้อหวงตัวแค่ไหน ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตรู้ดี หากยามต้องเสีย มันช่างง่ายดายจนหล่อนแค้นใจตัวเอง ผู้ชายคนนี้ถือดียังไงถึงมายืนจ้องหล่อน ตาแทบถลน คนผีทะเล!
อึดใจจากนั้นหนึ่งฤทัยวิ่งเข้ามาพร้อมเด็กจิ๋ว และน้องในชมรมสามสี่คน ทุกคนตระหนกเพียงประเดี๋ยวก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะขื่น ๆ ออกมา หากพอเจอสายตาเขียวปั้ดของลินจันทร์ สาว ๆ ก็หน้าเจื่อนไปตามกัน
“อ้าว อ้ายทิกมาอาบน้ำบ่ ว่าแล้วเชียวแหม่มเห็นหลังไว ๆ ” หนึ่งฤทัยรีบหาข้อแก้ต่างให้ชายหนุ่ม แต่ในใจก็เกิดอารมณ์กรุ่น ๆ ดวงหน้าสวยจึงแดงก่ำ
หนึ่งฤทัยมองร่างสูงใหญ่ของ อ้ายทิกเกอร์หรือ ทองภูมิ ผู้ชายที่พ่อเธอรับอุปการะเลี้ยงดูด้วยความประหวั่นจิต ยิ่งหันไปมองแม่สาวผิวขาวผ่องอีกคนก็ยิ่งร้อนใจ ยามนี้ลินนจันทร์กำลังกุมหน้าอกตนไว้อย่างเสียขวัญ หน้าอกขาวผ่องเผยออกมาครึ่งค่อนเต้า
พอเห็นปฏิกิริยาจากทั้งคู่ เธอก็ร้อนใจ หนึ่งฤทัยเชื่อในความเป็นลูกผู้ชายของทิกเกอร์อยู่มากทว่าภาพที่เห็น ชวนให้คิดเป็นอื่นไม่ได้ พี่ทิกเกอร์ของเธอนุ่งผ้าข้าวม้าเปียกลู่ มันแนบเนื้อจนเห็นบางสิ่งที่หนึ่งฤทัยเองยอมรับว่าเธออายจนหน้าแดง “ไอ้บ้าเนี่ยมันมาแอบดูลูกจันทร์อาบน้ำ มัน มัน เห็นนมลูกจันทร์ด้วย!” หล่อนโพล่งตอบ คนที่ได้ฟังตกอกตกใจหน้าเหวอไปตาม ๆ กัน
ดวงหน้าคนงามซีดเผือดเนื้อตัวสั่นก่อนจะวิ่งไปหลบที่หลังหนึ่งฤทัยหากยังไม่หยุดต่อว่าเขา
“แหม่ม ฟังอ้ายก่อน อ้ายกำลังมาอาบน้ำพอดี ได้ยินเสียงน้องเขาร้องขอให้ช่วย ก็เลยเข้ามาดู”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม แสดงความบริสุทธิ์ใจ หากคำกล่าวหาจากลินจันทร์ นั้นร้ายแรงจนเขารู้สึกเสียเกียรติ ยิ่งเจอสายตาซึ่งมองมาเจือความเหยียดหยาม ศักดิ์ศรีความเป็นชายจึงเหมือนจะถดถอย
ทองภูมิหน้าแดงก่ำแค้นใจแม่นักศึกษาสาวชาวกรุงเต็มกลืน หล่อนงามสารพัดพิษ สมตัว
“ตาย ตาย อย่างนี้ต้องเสียไหม* ลูกจันทร์แกจะเอาเรื่องอ้ายทิกบ่ แล้วแน่ใจนะว่าอ้ายเขาเห็นแค่นม! บ่ได้เห็น ...เห็นน้องสาวแกนำ!”เด็กจิ๋วมองลินจันทร์อย่างดูถูก แกมชิงชัง แก้ผ้าต่อหน้าพี่ทิกเกอร์บุญหัวมันเท่าเท่าไหร่แล้ว หากเป็นคนอื่นป่านนี้ นังหน้าสวยคงถูกลงแขกยับ !
ดวงหน้าซึ่งซีดเผือดลินจันทร์ ค่อย ๆ แต้มสีแดงเรื่อ ตอนแรกโกรธจัด หากตอนนี้อับอายมากกว่า ด้วยกลัวเรื่องราวใหญ่โต จนเข้าหูแฟนหนุ่มซึ่งคบหากันอยู่ หากเขารู้หล่อนจะเอาหน้าไปไว้ไหน
“เอาละ อ้ายยอมรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น เดี๋ยวตอนค่ำจะพาผู้ใหญ่ไปขอขมา” ทองภูมิพูด สีหน้าสีตาไม่สบายใจ ดวงตาสีเทาเข้มมองหล่อนแวบหนึ่ง หากลินจันทร์ไม่ใส่ใจ ริมฝีปากหล่อนบิดโค้งลง เกลียดเขาจับจิต
เชอะ! คิดจะขอขมาอย่างนั้นเหรอ ผู้ชายบ้านนอกอย่างแกจะมีปัญญาอะไร! ลินจันทร์ค้าน
นี่เขาคงอยู่กระต๊อบ จนติดดิน ไร้การศึกษา วัน ๆ อยู่กับ วัว ควาย ทำไร่ ทำนา แค่คิดหล่อนก็เห็นภาพความทุกข์ยาก ลอยอยู่ในหัว
“เรื่องมันจะใหญ่โตไปเฉย ๆ นะอ้ายทิก เอางี้ลูกจันทร์ เอื้อยว่าเราไปคุยกันบนเฮือนดีไหม อย่าให้ถึงผู้ใหญ่เลย เอื้อยขอแล้วกัน ” หนึ่งฤทัยเอ่ยพร้อมกับบีบจมูกตนเอง ด้วยได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมาจากทองภูมิ ครั้นมองดวงหน้าคร้ามแดดอีกครั้ง เธอก็ถอนทอดใจเขาดื่มมาหนักจนควบคุมตัวเองไม่ได้นี่เองถึงได้เกิดเรื่องไม่งามขึ้น พอรู้ว่าอ้ายทิกเกอร์ก็ผิดไม่น้อย หนึ่งฤทัยจึงโอบไหล่คนงามแน่น กระนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงความดื้อรั้นและไม่ยอมคนของลินจันทร์
“เห็นแก่หน้าพี่แหม่ม ลูกจันทร์จะไม่เอาเรื่องไอ้ถ้ำมองคนนี้ก็ได้ แต่ลูกจันทร์ขออย่างหนึ่งได้ไหม” ดวงหน้างามยังคงเดือดปุด ๆ ดวงตาแดงก่ำ หล่อนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วตอบโต้เขาด้วยสายตารังเกียจชัดแจ้ง
“ แก! จำเอาไว้ให้ดี อย่าเสนอหน้า มาให้ฉันเห็นอีก ไอ้...ไอ้ฝรั่งขี้นก!”หล่อนชี้ไปที่ดวงหน้าคร้ามแดด
คำพูดลินจันทร์เหมือนตบลงบนหน้าทองภูมิเปรี้ยงใหญ่ เลือดในกายหนุ่มลูกครึ่งอเมริกันลาวเดือดพล่าน เขาจ้องหล่อนตาไม่กะพริบ ชายหนุ่มให้สัญญาว่าจะจดจำผู้หญิง ใจร้ายคนนี้ไปจนวันตาย!
สักวันเถอะ...หล่อนต้องน้ำตาตกใน จากน้ำมือเสือร้ายที่ชื่อ ทองภูมิ
เขมปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ก.ค. 2554, 21:14:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ก.ค. 2554, 00:28:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1767
| บทที่ ๑ ลูกเสือ ลูกจระเข้ >> |
เขมปัณณ์ 8 ก.ค. 2554, 21:35:55 น.
เรื่อง นี้กลับมาลงใหม่นะครับ ไปทำการบ้านมา น้อมรับทุกข้อคิดเห็นครับ
ขอบคุณทุกท่านไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย
เรื่อง นี้กลับมาลงใหม่นะครับ ไปทำการบ้านมา น้อมรับทุกข้อคิดเห็นครับ
ขอบคุณทุกท่านไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย
ปลาวาฬสีน้ำเงิน 8 ก.ค. 2554, 21:42:32 น.
งง อ่ะ ตกลงว่าหนึ่งฤทัย ชื่อเอื้อย หรือว่าแหม่ม กันแน่ อ่านแล้วสับสน พยายามอ่านหลายรอบแล้วเนี่ย
งง อ่ะ ตกลงว่าหนึ่งฤทัย ชื่อเอื้อย หรือว่าแหม่ม กันแน่ อ่านแล้วสับสน พยายามอ่านหลายรอบแล้วเนี่ย
เขมปัณณ์ 8 ก.ค. 2554, 21:48:05 น.
ขอบคุณ คุณ ปลาวาฬสีน้ำเงิน ครับ
ผมเกือบ พลาดแล้ว " เอื้อย " ใช้ แทนตัวเอง น่ะครับ
เอื้อยที่ หนึ่งฤทัย(แหม่ม) พูดนั้น เรียกแทนตัวเองครับ ความหมายคือ พี่ครับ
ขอบคุณ คุณ ปลาวาฬสีน้ำเงิน ครับ
ผมเกือบ พลาดแล้ว " เอื้อย " ใช้ แทนตัวเอง น่ะครับ
เอื้อยที่ หนึ่งฤทัย(แหม่ม) พูดนั้น เรียกแทนตัวเองครับ ความหมายคือ พี่ครับ