4 หล่อขอสืบ (ภาคนิยาย) สร้างเป็นละครช่อง 3
เมื่อ 4 หนุ่มนักสืบรูปหล่อซึ่งมีความสามารถแตกต่างกัน
ลงขันเปิดสำนักงานนักสืบร่วมกัน
พวกเขาต้องแบ่งหน้าที่กันไขคดีปริศนาต่าง ๆ
ภายใต้ชื่อสำนักงาน "4 หล่อขอสืบ"
ลงขันเปิดสำนักงานนักสืบร่วมกัน
พวกเขาต้องแบ่งหน้าที่กันไขคดีปริศนาต่าง ๆ
ภายใต้ชื่อสำนักงาน "4 หล่อขอสืบ"
Tags: 4 หล่อขอสืบ,สืบสวน,ธรากร
ตอน: ตอนที่ 1 ปฏิบัติการลับ
สวัสดีปีใหม่นะครับ ชาวเว็บเลิฟ
ผม ธรากร ผู้เขียน เกมดาริกา (เคยนำลงเว็บเลิฟเมื่อปี 2554 ในชื่อ เล่ห์ดาริกา
ปัจจุบัน ตีพิมพ์กับ สำนักพิมพ์อรุณ ในเครืออมรินทร์)
ปีนี้ ฤกษ์งามยามดี ได้นำนิยายเรื่องใหม่ ตอนใหม่ มาลงให้อ่านนะครับ
เรื่องนี้ สร้างเป็นละครช่อง 3 ปิดกล้องเรียบร้อยแล้ว รอออกอากาศ
ผมจึงได้นำฉบับนิยายที่เขียนไว้ มาลงให้ได้อ่านกันนะครับ
(เรื่องนี้ ขายโครงเรื่องไปทำละคร และทำนิยายตามทีหลังครับ)
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------
ม่านสีดำแห่งรัตติกาลโรยตัวลงจากท้องฟ้ามาได้ครู่ใหญ่ แสงดาวพราวระยับไม่อาจสู้แรงแสงไฟยามราตรีของเมืองที่ไม่เคยหลับใหลอย่างกรุงเทพมหานครได้ รถสปอร์ตคันสีแดงขับเร็วจนเกือบเกินกำหนดแล่นไปตามถนนสายหลัก มุ่งสู่งานเลี้ยงฉลองเปิดตัวสถานบันเทิงครบวงจรแห่งใหม่ใจกลางเมือง คนขับเป็นหนุ่มหล่อผิวขาวชาวไทยเชื้อสายจีน แต่ดูออกไปทางเกาหลี – ญี่ปุ่นเสียมากกว่า เขาสวมเชิ้ตแขนยาว ปลดกระดุมบางเม็ดออกพอให้ไม่อึดอัด สูทกับไทแขวนไว้ที่ราวตรงประตูหลัง ใบหน้าที่แท้จริงซ่อนอยู่ใต้แว่นดำ ส่วนตุ๊กตาหน้ารถที่นั่งอยู่เบาะด้านข้างเป็นสาวใสเพิ่งเลยวัยสิบแปดมาได้ไม่กี่วัน หากแววตาเจนโลกคู่นั้นจ้องมองหน้าชายหนุ่มอย่างพร้อมจะกลืนกินโดยไม่ต้องรอให้ถึงที่รโหฐาน
“ทัชคะ ชาเย็นเพลียจังเลย” หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงกระเส่า “เราไม่ต้องไปงานไม่ได้เหรอคะ ชาเย็นไม่อยากไปเจอตาเสี่ยตัณหากลับนั่น”
“ไม่เอาน่า ชา คุณไม่อยากควงผมไปเย้ยเสี่ยนั่นเหรอ” อินทร์ธัชตอบ เพราะรู้แกวว่าถ้าผู้หญิงทำทีระโหยโรยแรงแบบนี้ หล่อนต้องการอะไร “ไหนจะเพื่อนไฮโซที่เคยหัวเราะเยาะตอนถูกตาเสี่ยสลัดทิ้งอีก”
“แต่ชาเย็นง่วงแล้วนี่คะ อยากกลับคอนโด ไปนอนอยู่ข้างๆ คุณ”
“ไปกับผม ไปเชิดใส่เสี่ยนั่นให้สะใจคุณก่อน แล้วเราค่อยไปต่อกันก็ได้” อินทร์ธัชโปรยยิ้มทรงเสน่ห์มัดใจหญิงสาว จนเธอโอนอ่อนยอมตกลงไปร่วมงานด้วยแต่โดยดี เฉกเช่นเมื่อคืนที่ทั้งคู่เพิ่งได้พบหน้ากันเป็นครั้งแรก เพียงชายหนุ่มส่งสายตาหวาน และพูดจาหว่านล้อม สาวเจ้าก็รีบตกปากรับคำยอมไปเป็นคู่ควงในงานเลี้ยงระดับเซเลบิตี้ ไม่ต่างอะไรจากปลาที่พอเขาหย่อนเบ็ดลงไปในน้ำก็งับเหยื่อทันที โดยไม่รู้เลยว่า ตัวเองนั่นแหละที่กำลังตกเป็นเหยื่อ
“นั่นสิคะ คิดแล้วก็เจ็บใจเหมือนกัน เห็นนังนั่นสาวกว่า สวยกว่าไม่ได้ ถึงกับสลัดชาเย็นทิ้ง”
“อะไรกัน ไหนชาว่าชาอายุสิบแปดปี” คาสโนว่าหน้าใสขมวดคิ้ว
“ก็ยายเด็กนั่นเพิ่งจะสิบหกเองไงค่ะ” สาวเจ้าตอบ “แต่อัพนมอัพหน้า อยากดูสาวกว่าวัยจนเหมือนบรรลุนิติภาวะแล้ว”
“จะหกสิบแล้วยังจะนิยมผู้เยาว์นะ” อินทร์ธัชหัวเราะหึในลำคอ “แล้วนี่ คุณตามป่วนเขาแบบนี้ ไม่กลัวโดนเก็บเหรอ”
“เสี่ยไม่กล้าทำอะไรหรอก ในเมื่อหลักฐานความชั่วของมัน อยู่ในกำมือฉัน”
“หลักฐาน... อยู่ที่คุณ?” หนุ่มหล่อให้ความสำคัญกับหญิงสาวเพิ่มขึ้น
“ใช่ค่ะ เมื่อหลายเดือนก่อน เสี่ยพาชาเย็นขึ้นไปชมห้องทำงานใหม่ ระหว่างที่เรากำลังสนุกกันอยู่ มีเพื่อนร่วมธุรกิจของเสี่ยมาหา ชาเย็นได้ยินทั้งสองคุยกันเรื่องการทุจริตในหลายๆ กรณี รวมทั้งการก่อสร้างสถานบันเทิงที่เรากำลังจะไปร่วมงานเปิดตัวนี้ด้วย” สาววัยสิบแปดหมาดๆ หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดอวดให้อินทร์ธัชดู “นี่ไงคะ ชาเย็นถ่ายคลิปทั้งหมดเอาไว้”
ภาพเคลื่อนไหวเสี่ยอนันตชัยกำลังนั่งคุยเรื่องการทุจริตชัดทุกถ้อยคำดังขึ้น อินทร์ธัชยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ในมือน้องชาเย็นมดูอย่างสนอกสนใจ คลิปมีความยาวกว่าสิบนาที ชายหนุ่มแตะเพื่อกรอดูคร่าวว่าในแต่ละช่วงพูดถึงอะไรบ้าง พอรู้ว่ามันคือหลักฐานชิ้นสำคัญ เขาจึงตัดสินใจหักเลี้ยวเข้าข้างทางอย่างกะทันหัน แล้วเบรกเอี๊ยดจนชาเย็นหน้าแทบจะคะมำกระแทกกับคอนโทรลด้านหน้า
“ว้าย! อะไรกันคะ” เด็กสาวตกใจ
“อะไรเปื้อนแก้มคุณน่ะ” เขาทัก
“เหรอคะ” พอหญิงสาวยกมือขึ้นมาจะเช็ด เขารีบห้าม
“อย่า…”
อินทร์ธัชหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่พับไว้เรียบร้อยจากกระเป๋าเชิ้ต แล้วเอื้อมไปเช็ดแก้มให้น้องชาเย็นอย่างอ่อนโยน
“คุณรู้ตัวมั้ยว่า คุณน่ะ น่ารักมาก” หนุ่มเจ้าเสน่ห์มองหล่อนด้วยสายตาหยาดเยิ้ม “ผมชักอดใจไม่ไหว เริ่มไม่อยากไปงานเลี้ยงคืนนี้เหมือนคุณแล้ว อยากอยู่กับคุณตรงนี้ ตอนนี้ ไปนานๆ”
คาสโนว่าวัยละอ่อนโน้มตัวไปจะจูบปากหล่อน จังหวะที่ริมฝีปากของชายหญิงจะสัมผัสกัน น้องชาเย็นก็พลันระโหยโรยแรง เคลิ้มหลับไปทั้งที่หน้ายังพริ้ม
“ออกฤทธิ์ทันใจดีจริงๆ” หนุ่มหล่อมองที่ผ้าเช็ดหน้าซึ่งชโลมยาสลบไว้แล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะด้านหลัง เขาถือวิสาสะแกะสมาร์ทโฟนของหญิงสาวออกมาจากมือ กดเลือกดูคลิปแล้วส่งผ่านโปรแกรมสนทนาเข้ามายังเครื่องของตน
พอเสร็จภารกิจขั้นต้น เขาก็หันไปพูดกับร่างที่หลับใหลนั้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะพาคุณไปส่งที่คอนโดอย่างปลอดภัยเอง”
ตึกสูงสิบชั้นที่เสี่ยอนันตชัยเป็นเจ้าของได้รับการออกแบบให้เป็นรูปโค้งเหมือนอาคารโรงแรมดังที่ลาสเวกัส แต่กลับเด่นตระหง่านอยู่ย่านรัชดา หอไอเฟลและเทพีเสรีภาพขนาดเล็กกว่าแต่ตรงตามสัดส่วนจริงตั้งอยู่ทางด้านหน้า การจัดวางแสงสีจงใจจำลองบรรยากาศของเมืองคนบาปในยามราตรี สถานบันเทิงแห่งนี้ตั้งชื่อตามดัดแปลงจากชื่อจริงของเสี่ยชัยว่า ‘อนันตาลัย’ แม้เหล่าชาวโลกออนไลน์จะจวกว่าไม่เหมาะสม เพราะเหมือนพยายามสร้างบ่อนกาสิโนกลางใจเมือง และทางตำรวจเองก็เข้าไปตรวจสอบหลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็พบว่า ภายในเป็นเพียงสถานบันเทิงครบวงจร ที่ปราศจากบ่อนการพนันเท่านั้น มีเพียงผับ บาร์ ซาวน่า สปา ฟิตเนส สวนสนุกในร่มและสวนน้ำที่ชั้นดาดฟ้า แม้จะรู้ดีว่า มีการเปิดบ่อนขนาดใหญ่อยู่จริงที่ชั้นใต้ดิน แต่ก็ไม่สามารถฝ่าด่านการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนาลงไปตรวจสอบยังชั้นดังกล่าวได้
ป้ายชื่อสถานที่ริมถนนเป็นป้ายสี่เหลี่ยมคางหมู มีดวงไฟระยิบระยับรอบป้าย และเขียนว่า ‘ยินดีต้อนรับสู่ อนันตาลัย’ ไม่ต่างจากป้าย Welcome to Fabulous Las Vegus Nevada และเนื่องจากผู้ก่อตั้งเป็นถึงเจ้าพ่อคนดังผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการนักเลงมากว่าสามสิบปี งานเปิดตัวจึงอุ่นหนาฝาคั่งไปด้วยผู้ทรงอิทธิพล คนในสังคมชั้นสูง รวมทั้งเหล่าดาราทั้งระดับซูเปอร์สตาร์และดาวรุ่งมาแรง แขกเหรื่อต่างรอเข้างานอยู่ที่ลานด้านหน้าซึ่งทำเป็นพื้นยกขึ้น ปูด้วยกระเบื้องเลื่อม ราวระเบียงเป็นเหล็ก ส่วนโต๊ะกระจกกลม เก้าอี้สูงและเครื่องเรือนทุกชิ้นเป็นสีดำขลับซึ่งสั่งนำเข้ามาจากต่างประเทศ เหล่าไฮโซไฮซ้อต่างยืนจิบไวน์ เกทับความสำเร็จของลูกหลาน อวดเครื่องเพชร และทำในทุกสิ่งที่คิดกันไปเองว่าคนที่ดูมีระดับเขาทำกัน
“เชิญทุกท่านเข้างานได้แล้วค่ะ อีกสิบนาทีงานจะเริ่มนะคะ” พนักงานต้อนรับซึ่งสวมชุดแหวกในทุกส่วนที่อยากจะเผยส่งเสียงบอกแขกผู้มีเกียรติ พร้อมผายมือเชิญเข้าไปด้านในห้องโถงกว้างที่มีชุดโต๊ะเก้าอี้แบบเดียวกับตรงระเบียงอยู่นับร้อยชุด หน้าด้านเป็นเวทีขนาดใหญ่ไว้สำหรับจัดแสดงมหรสพต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นมินิคอนเสิร์ต ละครเวที จินตลีลาและอื่นๆ เช่น การแสดงเปิดงานที่ตอนนี้ถูกปิดไว้เป็นความลับ
ห้านาทีแรกหลังประกาศให้ผู้คนเข้าไปในงาน ผู้คนยังบางตาเพราะส่วนใหญ่มักคิดว่า ไม่ได้เร่งรีบอะไร ใกล้ถึงเวลาค่อยเข้าไปก็ได้ จนทีมงานต้องเปิดระบบแสงสีเสียง เพื่อกระตุ้นให้รู้ว่างานใกล้จะเริ่มแล้ว จากนั้นอีกราวสิบห้านาที ท่านผู้มีเกียรติจึงถูกต้อนเข้าไปพื้นที่ด้านในจนเกือบเต็ม
“ยายริน รีบเข้าไปกันเถอะ” หญิงสาวร่างระหงในมือถือกล้องตัวใหญ่พร้อมเก็บภาพทุกส่วนของงานสะกิดบอกนักข่าวสาวเพื่อนรักซึ่งสวยไม่แพ้กัน ทั้งสองห้อยป้ายบัตรสื่อมวลชนของนักข่าวสปายนิวส์
“ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณเจนนี่ต้องส่งเรามาร่วมงานของตาเสี่ยนี่ด้วย” วารินบ่นใส่เพลินตา “คนเขาก็รู้กันทั้งบ้านทั้งเมืองว่าเสี่ยนี่มันเลวแค่ไหน”
“นี่! พูดเบาๆ หน่อยสิ” เพลินตาตีเพื่อนรักเต็มแรง “นี่มันถิ่นเขาเลยนะ อย่าลืมสิว่า พักหลังคนของเสี่ยชัยเข้านอกออกในสำนักข่าวของเรายังกะมาเดินสวนสนาม ฉันว่าเผลอๆ บอกอใหญ่ของเรา อาจมีซัมติงกับตาเสี่ยชัยอยู่ก็เป็นได้”
“มาบอกให้ฉันพูดเบาๆ แต่เธอเม้าท์แรงกว่าฉันอีกนะยะ” วารินว่า
ทันใดเสียงโหวกเหวกดังขึ้น กลุ่มนักข่าวสำนักอื่นกรูกันไปยังรถลีมูซีนที่เพิ่งจอดเทียบพรมแดง การสนทนาของสองสาวจบลงโดยอัตโนมัติ เพราะพวกหล่อนต้องกรูไปแย่งทำข่าวแข่งกับสำนักข่าวอื่นๆ เช่นกัน
ชายคนรับใช้ลงมาจากที่นั่งด้านข้างคนขับแล้วอ้อมไปเปิดประตูหลังสุดยื่นมือให้ร่างระหงจับและก้าวลงมาในชุดสีน้ำเงินของแบรนด์เฟอราดิโน่ เธอไม่ใช่ดารา แต่สวยสง่าราวกับซูเปอร์สตาร์ อย่างชนิดที่ดาราดังอย่างพิมพ์ดาว ปรารถนาหรือบี บุษราซึ่งมาร่วมงานด้วยยังต้องเหลียวมอง
“คุณหนูมิตามาๆ” นักข่าวจากสำนักข่าวบันเทิงพลัสตะโกนเสียงแหลม แสงแฟลชสาดใส่รัวไม่ยั้ง แต่สิ่งที่โดดเด่นกว่าเครื่องแต่งกายจากแบรนด์ดัง เห็นจะเป็นสร้อยมณีสีแดงที่เธอสวมไว้ มันคือ ‘ศิลานิมิตร’ ว่ากันว่าเป็นอัญมณีนำโชคมูลค่าหลายพันล้านซึ่งเสี่ยอนันตชัยมอบให้พ่อของเธอเพื่อร่วมยินดีกับรางวัลคนดีของแผ่นดินที่ได้รับเมื่อปีกลาย คุณหนูมิตา มีชื่อจริงว่า รมิตา เป็นลูกสาวของ ดร. วรวิทย์ อดีตเจ้าพ่อร่วมสำนักกับอนันตชัยที่ภายหลังผันตัวไปอยู่ในเส้นทางสีขาว
“รบกวนทุกท่านเข้างานได้แล้วนะคะ การแสดงจะเริ่มแล้ว” พนักงานคนเดิมซึ่งสวมชุดแหวกพูดใส่ไมโครโฟนอีกครั้ง จนเสียงแจ้งดังไปทั่วบริเวณหน้างาน แต่ที่ทุกคนยอมทำตามแต่โดยดีไม่ใช่เพราะคำขอแกมบังคับของหล่อน หากเป็นเพราะทุกคนเดินตามเหล่าซูเปอร์สตาร์แถวหน้าและคุณหนูมิตาเข้าไปในงานต่างหาก
คุณหนูมิตาเดินตรงไปและนั่งลงตรงที่นั่งสำหรับแขกพิเศษทางฝั่งขวา ซึ่งจัดไว้สำหรับเหล่าเซเลบิตี้เอลิสต์โดยเฉพาะ จากนั้นไม่นาน อนันตชัยและเหล่าลูกน้องต่างเดินออกมาจากประตูด้านข้าง แล้วนั่งลงยังที่นั่งสำหรับแขกพิเศษซึ่งเป็นโซฟาหนังสีดำและโต๊ะไม้ทรงเตี้ยเข้าชุดกันเพื่อชมการแสดงเปิดตัว ซึ่งการแสดงพร้อมจะเริ่มขึ้นทันที เมื่อผู้เป็นนายนั่งประจำที่เรียบร้อย
เสียงดนตรีเพลงเต้นเพลงดังหรี่ลงและแสงสีพลันวูบดับ ดรายไอซ์พวยพุ่งออกมาจากด้านข้างของเวที พร้อมกลุ่มควันสีขาวเริ่มจางหาย ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งปรากฏขึ้น สูทและหมวกทรงสูงสีดำที่สวมใส่บ่งบอกให้รู้ว่า เขาคือนักมายากล ส่วนหน้ากากขนนกสีดำที่บังเครื่องหน้าอยู่ ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มและหูตาแพรวพราวที่เขาใช้บริหารเสน่ห์กับคนดูได้ บุคลิกท่าทางดูทะลึ่งทะเล้น ถือว่าน่ารักและมีเสน่ห์เฉพาะตัวมากเลยทีเดียว
“สวัสดีท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน” อชิระหยิบไพ่เอจโพดำขึ้นมา “ขอเชิญทุกท่านพบการแสดงมายากลจาก ชิชิมารุโชว์”
ดนตรีประกอบเปลี่ยนเป็นเพลงแซมบ้าซึ่งมีจังหวะสนุกสนานยิ่งกว่าเก่า เด็กหนุ่มสะบัดไพ่ในมือ ชั่วพริบตาเดียวไพ่นั้นกลายเป็นนกพิราบ เจ้านกบินด้วยความตื่นตระหนกข้ามกลุ่มคนดูตรงไปยังทางออก ไม่มีเสียงปรบมือใดๆ เพราะทุกคนกำลังตกตะลึงในภาพลวงที่เห็นตรงหน้า สายตาทุกคู่หันกลับไปมองบนเวทีอีกครั้ง คราวนี้อชิระกรีดไพ่สิบใบออกมาเรียงกันบนท่อนแขน รวบกลับแล้วโปรยขึ้นไปเหนือหัว ไพ่ทั้งสิบใบกลายเป็นฝูงนกพิราบ บินแตกฮือไปยังจุดต่างๆ ของห้องโถง อนันตชัยหันหน้ามองเทิดศักดิ์ผู้เป็นมือขวาของเขาแล้วมุ่นคิ้ว เทิดศักดิ์เองก็แปลกใจ จ้องจับผิดอย่างตั้งใจจะหาวิธีตบตาของมายากลชุดนี้ให้ได้
“ฮั่นแน่ ขมวดคิ้วสงสัยล่ะสิครับ” หนุ่มมาดกวนแซวเทิดศักดิ์ สายตาหลายคู่กับมองที่คนสนิทของเสี่ยใหญ่จนเขาขัดเขิน “มีใครอยากร่วมพิสูจน์มายากลชุดนี้มั้ยครับ”
อชิระกวาดตาไปรอบๆ ห้องจัดงาน มีบางส่วนยกมือเสนอตัว อีกหลายคนพยายามจะยกแต่ก็ไม่กล้า ทำทีเป็นเกาหัวบ้าง จับหูบ้าง
“แต่เนื่องด้วยงานนี้ เป็นงานเปิดตัว อนันตาลัย ของท่านอนันตาชัยผู้เป็นที่เคารพรักของทุกท่าน ณ ที่นี้ ผมจึงขออนุญาตเรียนเชิญเสี่ยชัยขึ้นมาเป็นเกียรติและมีส่วนร่วมกับการแสดงชุดนี้หน่อยนะครับ”
เทิดศักดิ์ดูไม่พอใจนักที่นักแสดงกลกิ๊กก๊อกริอาจเชิญเจ้าพ่อคนดังขึ้นไปร่วมบนเวทีโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า เพราะรู้ดีว่านายใหญ่ของตนมีศัตรูเยอะ ไม่ควรจะมีใครเข้าถึงตัวได้โดยง่าย แต่เสียงปรบมือของแขกผู้มีเกียรติกลับบีบให้อนันตชัยจำต้องเลยตามเลยอย่างเสียมิได้
“ไม่เป็นไรหรอกน่า” เสี่ยใหญ่มองตามือขวาอย่างเทิดศักดิ์ก็ดูออกว่าเขาเป็นกังวล จึงตบไหล่คนสนิทแล้วลุกขึ้นยืนอย่างสง่า เจ้าพ่อคนดังหันไปโบกมือทักทายผู้ร่วมงาน เสียงปรบมือและเสียงเฮให้กำลังใจดังขึ้นเกรียวกราว จนกระทั่งร่างท้วมก้าวเหยียบบันไดด้านข้างขึ้นไปแล้วเดินไปตรงกลางเวที เสียงยินดีเหล่านั้นจึงจะเงียบลง
“เห็นท่าทีบอดี้การ์ดของท่านแล้ว ผมต้องกราบขออภัยด้วยนะครับ” อชิระยกมือไหว้อย่างเจียมตัว “ที่อาจจะดูปีนเกลียวไปสักหน่อย กล้าเชิญท่านขึ้นมาบนเวทีแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก” อนันตชัยพูดไปหัวเราะไป “ผมเองก็ใฝ่ฝันจะสัมผัสกับมายากลใกล้ๆ แบบนี้มานานแล้วเหมือนกัน”
“งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอเชิญทุกคนท่านชมโชว์สุดพิเศษ ซึ่งอลังการยิ่งกว่าเมื่อครู่ได้เลยครับ” หนุ่มน้อยนักมายากลยิ้ม เขาดีดนิ้วหนึ่งที เสียงดนตรีประกอบเปลี่ยนเป็นเพลงแนวฮาวาย มายากรเต้นให้เข้ากับจังหวะ พร้อมทั้งส่งสายตาเชื้อเชิญให้อนันตชัยร่วมเต้นด้วยกัน
อชิระหยิบสำรับไพ่ออกมาจากกระเป๋า สับตามจังหวะเพลง แล้วส่งให้เสี่ยใหญ่ตัดครึ่ง ชายหนุ่มชูไพ่ทั้งสองปึกให้ผู้ชมเห็นว่าไม่มีอะไรซ่อนอยู่ จากนั้นจึงใส่ไพ่ทั้งสองกองลงไปในกระเป๋าเสื้อทั้งสองข้างตรงชายด้านล่างของผู้ทรงอิทธิพล
หนุ่มหน้ากากขนนกยิ้ม พอเขาดีดนิ้ว นกพิราบขาวหลายสิบตัวบินออกมาจากกระเป๋าเสื้อทั้งสองตามจำนวนไพ่ที่ใส่ไว้ ทั้งอนันตชัยและผู้ชมทั้งห้องจัดงานต่างตกตะลึง เสียงร้องเฮประหลาดใจและเสียงปรบมือดังขึ้นยิ่งกว่าเก่า ถ้าเป็นการประกวดรายการประเภทก็อตทาเล้นท์ กรรมการทุกคนคงให้ผ่านได้โดยไม่ต้องคิด
“ขอเสียงปรบมือให้กับท่านอนันตชัยอีกครั้งนะครับ” อชิระผายมือให้เกียรติแขกรับเชิญ เขาทำการแสดงกลต่อไปอีกสองสามชุด ทุกคนต่างชมด้วยความเพลิดเพลินโดยไม่รู้ว่า แผนลวงบางอย่างที่เขาจัดฉากขึ้น ได้สำเร็จไปอีกขั้น … เพราะไพ่หนึ่งสำรับซึ่งมีห้าสิบสองใบแล้วกลายเป็นนกพิราบห้าสิบสองตัวนั้น มันมีนกพิราบตัวที่ห้าสิบสามแฝงอยู่ด้วย เจ้านกตัวนั้นบินออกทางช่องลมของห้องจัดแสดง อ้อมตัวอาคารแล้วเข้าไปยังหน้าต่างชั้นสามซึ่งมีชายอีกคนซ่อนอยู่ในห้องเก็บของ
ภายในห้องนั้น ร่างกำยำที่นั่งรออยู่นานจนเกือบเคลิ้มหลับพอได้ยินเสียงนกร้องเขาก็สะดุ้งตื่น ชายหนุ่มซ่อนตัวอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ช่วงเย็น ทีแรกพอรู้ว่าคุณหนูมิตามาร่วมงานด้วย เขาแทบจะขอถอนตัวจากปฏิบัติการลับแล้วออกไปเจอไฮโซสาวตัวจริงเสียงจริงสักครั้งเพราะคลั่งไคล้เจ้าหล่อนมานาน แต่สุดท้ายสติก็ดึงให้หนุ่มล่ำกลับมายังภารกิจที่กำลังร่วมเปิดโปงทรราชแผ่นดินกันอยู่ เขายิ้มให้เจ้านกน้อยแล้วพูดคุยด้วยราวกับมันฟังภาษาคนรู้เรื่อง
“มาแล้วเหรอ”
พิราบขาวร้องตอบไม่เป็นภาษา ชายหนุ่มแบมือให้เจ้านกบินลงมาเกาะที่ฝ่ามือ ทันใดพิราบน้อยก็ระเบิดตัวออกเป็นกลุ่มควัน กลายร่างเป็นโลหะแผ่นสีทองที่ยาวกว่าไพ่ของอชิระเพียงเล็กน้อย
“นักมายากลหรือพ่อมดวะเนี่ย” ต้องชนะเองก็อดแปลกใจกับความสามารถของรุ่นน้องผู้ร่วมภารกิจไม่ได้ “เสกคีย์การ์ดของไอ้เสี่ยนั่นให้เป็นนกได้ มันต้องมีเวทมนตร์แน่ๆ”
หนุ่มหุ่นนักกีฬาแง้มประตูห้องเก็บของที่ใช้ซ่อนตัวออก เขาเห็นพนักงานชายสวมแว่นดูใสซื่อ รูปร่างเล็กกว่าตนนิดหน่อยเดินผ่านมาพอดี ต้องชนะยื่นมือมาออกมากระชากคอเสื้อแล้วลากตัวเข้ามาในห้อง ชกเพียงหมัดเดียวก็สลบทั้งที่ไมได้มีความแค้นอะไรกันมาก่อน หนุ่มหล่อจำเป็นต้องจับเด็กแว่นตรงหน้าเปลื้องชุดพนักงานออก จนเหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเป็นอาภรณ์ จากนั้นจึงถอดสูทสีดำที่ตนสวมอยู่ออกเผยเรือนร่างที่เปี่ยมไปด้วยมัดกล้าม แล้วสวมชุดพนักงานของอนันตาลัยแทน
“คับไปหน่อย แต่ก็โอเค” ต้องชนะในชุดเกือบฟิตเปรี๊ยะหันไปยิ้มให้กับร่างเกือบเปลือยเปล่า “ยืมแป๊บนะไอ้น้อง เดี๋ยวมาคืน”
----------------------------------------------------------------
คำถามร่วมสนุกท้ายตอน
1 ใน '4 หล่อขอสืบ' ที่มีความสามารถด้านมายากล มีชื่อจริงว่าอะไร
ตอบคำถามลงในกล่องแสดงความคิดเห็นด้านล่างได้เลยครับ ผู้ที่ตอบถูก 10 คนแรก จะได้รับคะแนนสะสมคนละ 5 คะแนน
----------------------------------------------------------------
4 หล่อขอสืบ ตอน ศิลานิรมิต มีกำหนดลงให้อ่านดังนี้
ทุกวันอังคาร กับ ศุกร์ เวลา 20.00 น.
อ่านก่อนใคร ที่ www.KornWriter.com
อ่านพร้อมกัน ที่ www.love-stories.net และ http://my.dek-d.com/rtkorn
ผม ธรากร ผู้เขียน เกมดาริกา (เคยนำลงเว็บเลิฟเมื่อปี 2554 ในชื่อ เล่ห์ดาริกา
ปัจจุบัน ตีพิมพ์กับ สำนักพิมพ์อรุณ ในเครืออมรินทร์)
ปีนี้ ฤกษ์งามยามดี ได้นำนิยายเรื่องใหม่ ตอนใหม่ มาลงให้อ่านนะครับ
เรื่องนี้ สร้างเป็นละครช่อง 3 ปิดกล้องเรียบร้อยแล้ว รอออกอากาศ
ผมจึงได้นำฉบับนิยายที่เขียนไว้ มาลงให้ได้อ่านกันนะครับ
(เรื่องนี้ ขายโครงเรื่องไปทำละคร และทำนิยายตามทีหลังครับ)
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------
ม่านสีดำแห่งรัตติกาลโรยตัวลงจากท้องฟ้ามาได้ครู่ใหญ่ แสงดาวพราวระยับไม่อาจสู้แรงแสงไฟยามราตรีของเมืองที่ไม่เคยหลับใหลอย่างกรุงเทพมหานครได้ รถสปอร์ตคันสีแดงขับเร็วจนเกือบเกินกำหนดแล่นไปตามถนนสายหลัก มุ่งสู่งานเลี้ยงฉลองเปิดตัวสถานบันเทิงครบวงจรแห่งใหม่ใจกลางเมือง คนขับเป็นหนุ่มหล่อผิวขาวชาวไทยเชื้อสายจีน แต่ดูออกไปทางเกาหลี – ญี่ปุ่นเสียมากกว่า เขาสวมเชิ้ตแขนยาว ปลดกระดุมบางเม็ดออกพอให้ไม่อึดอัด สูทกับไทแขวนไว้ที่ราวตรงประตูหลัง ใบหน้าที่แท้จริงซ่อนอยู่ใต้แว่นดำ ส่วนตุ๊กตาหน้ารถที่นั่งอยู่เบาะด้านข้างเป็นสาวใสเพิ่งเลยวัยสิบแปดมาได้ไม่กี่วัน หากแววตาเจนโลกคู่นั้นจ้องมองหน้าชายหนุ่มอย่างพร้อมจะกลืนกินโดยไม่ต้องรอให้ถึงที่รโหฐาน
“ทัชคะ ชาเย็นเพลียจังเลย” หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงกระเส่า “เราไม่ต้องไปงานไม่ได้เหรอคะ ชาเย็นไม่อยากไปเจอตาเสี่ยตัณหากลับนั่น”
“ไม่เอาน่า ชา คุณไม่อยากควงผมไปเย้ยเสี่ยนั่นเหรอ” อินทร์ธัชตอบ เพราะรู้แกวว่าถ้าผู้หญิงทำทีระโหยโรยแรงแบบนี้ หล่อนต้องการอะไร “ไหนจะเพื่อนไฮโซที่เคยหัวเราะเยาะตอนถูกตาเสี่ยสลัดทิ้งอีก”
“แต่ชาเย็นง่วงแล้วนี่คะ อยากกลับคอนโด ไปนอนอยู่ข้างๆ คุณ”
“ไปกับผม ไปเชิดใส่เสี่ยนั่นให้สะใจคุณก่อน แล้วเราค่อยไปต่อกันก็ได้” อินทร์ธัชโปรยยิ้มทรงเสน่ห์มัดใจหญิงสาว จนเธอโอนอ่อนยอมตกลงไปร่วมงานด้วยแต่โดยดี เฉกเช่นเมื่อคืนที่ทั้งคู่เพิ่งได้พบหน้ากันเป็นครั้งแรก เพียงชายหนุ่มส่งสายตาหวาน และพูดจาหว่านล้อม สาวเจ้าก็รีบตกปากรับคำยอมไปเป็นคู่ควงในงานเลี้ยงระดับเซเลบิตี้ ไม่ต่างอะไรจากปลาที่พอเขาหย่อนเบ็ดลงไปในน้ำก็งับเหยื่อทันที โดยไม่รู้เลยว่า ตัวเองนั่นแหละที่กำลังตกเป็นเหยื่อ
“นั่นสิคะ คิดแล้วก็เจ็บใจเหมือนกัน เห็นนังนั่นสาวกว่า สวยกว่าไม่ได้ ถึงกับสลัดชาเย็นทิ้ง”
“อะไรกัน ไหนชาว่าชาอายุสิบแปดปี” คาสโนว่าหน้าใสขมวดคิ้ว
“ก็ยายเด็กนั่นเพิ่งจะสิบหกเองไงค่ะ” สาวเจ้าตอบ “แต่อัพนมอัพหน้า อยากดูสาวกว่าวัยจนเหมือนบรรลุนิติภาวะแล้ว”
“จะหกสิบแล้วยังจะนิยมผู้เยาว์นะ” อินทร์ธัชหัวเราะหึในลำคอ “แล้วนี่ คุณตามป่วนเขาแบบนี้ ไม่กลัวโดนเก็บเหรอ”
“เสี่ยไม่กล้าทำอะไรหรอก ในเมื่อหลักฐานความชั่วของมัน อยู่ในกำมือฉัน”
“หลักฐาน... อยู่ที่คุณ?” หนุ่มหล่อให้ความสำคัญกับหญิงสาวเพิ่มขึ้น
“ใช่ค่ะ เมื่อหลายเดือนก่อน เสี่ยพาชาเย็นขึ้นไปชมห้องทำงานใหม่ ระหว่างที่เรากำลังสนุกกันอยู่ มีเพื่อนร่วมธุรกิจของเสี่ยมาหา ชาเย็นได้ยินทั้งสองคุยกันเรื่องการทุจริตในหลายๆ กรณี รวมทั้งการก่อสร้างสถานบันเทิงที่เรากำลังจะไปร่วมงานเปิดตัวนี้ด้วย” สาววัยสิบแปดหมาดๆ หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดอวดให้อินทร์ธัชดู “นี่ไงคะ ชาเย็นถ่ายคลิปทั้งหมดเอาไว้”
ภาพเคลื่อนไหวเสี่ยอนันตชัยกำลังนั่งคุยเรื่องการทุจริตชัดทุกถ้อยคำดังขึ้น อินทร์ธัชยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ในมือน้องชาเย็นมดูอย่างสนอกสนใจ คลิปมีความยาวกว่าสิบนาที ชายหนุ่มแตะเพื่อกรอดูคร่าวว่าในแต่ละช่วงพูดถึงอะไรบ้าง พอรู้ว่ามันคือหลักฐานชิ้นสำคัญ เขาจึงตัดสินใจหักเลี้ยวเข้าข้างทางอย่างกะทันหัน แล้วเบรกเอี๊ยดจนชาเย็นหน้าแทบจะคะมำกระแทกกับคอนโทรลด้านหน้า
“ว้าย! อะไรกันคะ” เด็กสาวตกใจ
“อะไรเปื้อนแก้มคุณน่ะ” เขาทัก
“เหรอคะ” พอหญิงสาวยกมือขึ้นมาจะเช็ด เขารีบห้าม
“อย่า…”
อินทร์ธัชหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่พับไว้เรียบร้อยจากกระเป๋าเชิ้ต แล้วเอื้อมไปเช็ดแก้มให้น้องชาเย็นอย่างอ่อนโยน
“คุณรู้ตัวมั้ยว่า คุณน่ะ น่ารักมาก” หนุ่มเจ้าเสน่ห์มองหล่อนด้วยสายตาหยาดเยิ้ม “ผมชักอดใจไม่ไหว เริ่มไม่อยากไปงานเลี้ยงคืนนี้เหมือนคุณแล้ว อยากอยู่กับคุณตรงนี้ ตอนนี้ ไปนานๆ”
คาสโนว่าวัยละอ่อนโน้มตัวไปจะจูบปากหล่อน จังหวะที่ริมฝีปากของชายหญิงจะสัมผัสกัน น้องชาเย็นก็พลันระโหยโรยแรง เคลิ้มหลับไปทั้งที่หน้ายังพริ้ม
“ออกฤทธิ์ทันใจดีจริงๆ” หนุ่มหล่อมองที่ผ้าเช็ดหน้าซึ่งชโลมยาสลบไว้แล้วโยนมันทิ้งลงถังขยะด้านหลัง เขาถือวิสาสะแกะสมาร์ทโฟนของหญิงสาวออกมาจากมือ กดเลือกดูคลิปแล้วส่งผ่านโปรแกรมสนทนาเข้ามายังเครื่องของตน
พอเสร็จภารกิจขั้นต้น เขาก็หันไปพูดกับร่างที่หลับใหลนั้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะพาคุณไปส่งที่คอนโดอย่างปลอดภัยเอง”
ตึกสูงสิบชั้นที่เสี่ยอนันตชัยเป็นเจ้าของได้รับการออกแบบให้เป็นรูปโค้งเหมือนอาคารโรงแรมดังที่ลาสเวกัส แต่กลับเด่นตระหง่านอยู่ย่านรัชดา หอไอเฟลและเทพีเสรีภาพขนาดเล็กกว่าแต่ตรงตามสัดส่วนจริงตั้งอยู่ทางด้านหน้า การจัดวางแสงสีจงใจจำลองบรรยากาศของเมืองคนบาปในยามราตรี สถานบันเทิงแห่งนี้ตั้งชื่อตามดัดแปลงจากชื่อจริงของเสี่ยชัยว่า ‘อนันตาลัย’ แม้เหล่าชาวโลกออนไลน์จะจวกว่าไม่เหมาะสม เพราะเหมือนพยายามสร้างบ่อนกาสิโนกลางใจเมือง และทางตำรวจเองก็เข้าไปตรวจสอบหลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็พบว่า ภายในเป็นเพียงสถานบันเทิงครบวงจร ที่ปราศจากบ่อนการพนันเท่านั้น มีเพียงผับ บาร์ ซาวน่า สปา ฟิตเนส สวนสนุกในร่มและสวนน้ำที่ชั้นดาดฟ้า แม้จะรู้ดีว่า มีการเปิดบ่อนขนาดใหญ่อยู่จริงที่ชั้นใต้ดิน แต่ก็ไม่สามารถฝ่าด่านการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนาลงไปตรวจสอบยังชั้นดังกล่าวได้
ป้ายชื่อสถานที่ริมถนนเป็นป้ายสี่เหลี่ยมคางหมู มีดวงไฟระยิบระยับรอบป้าย และเขียนว่า ‘ยินดีต้อนรับสู่ อนันตาลัย’ ไม่ต่างจากป้าย Welcome to Fabulous Las Vegus Nevada และเนื่องจากผู้ก่อตั้งเป็นถึงเจ้าพ่อคนดังผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการนักเลงมากว่าสามสิบปี งานเปิดตัวจึงอุ่นหนาฝาคั่งไปด้วยผู้ทรงอิทธิพล คนในสังคมชั้นสูง รวมทั้งเหล่าดาราทั้งระดับซูเปอร์สตาร์และดาวรุ่งมาแรง แขกเหรื่อต่างรอเข้างานอยู่ที่ลานด้านหน้าซึ่งทำเป็นพื้นยกขึ้น ปูด้วยกระเบื้องเลื่อม ราวระเบียงเป็นเหล็ก ส่วนโต๊ะกระจกกลม เก้าอี้สูงและเครื่องเรือนทุกชิ้นเป็นสีดำขลับซึ่งสั่งนำเข้ามาจากต่างประเทศ เหล่าไฮโซไฮซ้อต่างยืนจิบไวน์ เกทับความสำเร็จของลูกหลาน อวดเครื่องเพชร และทำในทุกสิ่งที่คิดกันไปเองว่าคนที่ดูมีระดับเขาทำกัน
“เชิญทุกท่านเข้างานได้แล้วค่ะ อีกสิบนาทีงานจะเริ่มนะคะ” พนักงานต้อนรับซึ่งสวมชุดแหวกในทุกส่วนที่อยากจะเผยส่งเสียงบอกแขกผู้มีเกียรติ พร้อมผายมือเชิญเข้าไปด้านในห้องโถงกว้างที่มีชุดโต๊ะเก้าอี้แบบเดียวกับตรงระเบียงอยู่นับร้อยชุด หน้าด้านเป็นเวทีขนาดใหญ่ไว้สำหรับจัดแสดงมหรสพต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นมินิคอนเสิร์ต ละครเวที จินตลีลาและอื่นๆ เช่น การแสดงเปิดงานที่ตอนนี้ถูกปิดไว้เป็นความลับ
ห้านาทีแรกหลังประกาศให้ผู้คนเข้าไปในงาน ผู้คนยังบางตาเพราะส่วนใหญ่มักคิดว่า ไม่ได้เร่งรีบอะไร ใกล้ถึงเวลาค่อยเข้าไปก็ได้ จนทีมงานต้องเปิดระบบแสงสีเสียง เพื่อกระตุ้นให้รู้ว่างานใกล้จะเริ่มแล้ว จากนั้นอีกราวสิบห้านาที ท่านผู้มีเกียรติจึงถูกต้อนเข้าไปพื้นที่ด้านในจนเกือบเต็ม
“ยายริน รีบเข้าไปกันเถอะ” หญิงสาวร่างระหงในมือถือกล้องตัวใหญ่พร้อมเก็บภาพทุกส่วนของงานสะกิดบอกนักข่าวสาวเพื่อนรักซึ่งสวยไม่แพ้กัน ทั้งสองห้อยป้ายบัตรสื่อมวลชนของนักข่าวสปายนิวส์
“ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณเจนนี่ต้องส่งเรามาร่วมงานของตาเสี่ยนี่ด้วย” วารินบ่นใส่เพลินตา “คนเขาก็รู้กันทั้งบ้านทั้งเมืองว่าเสี่ยนี่มันเลวแค่ไหน”
“นี่! พูดเบาๆ หน่อยสิ” เพลินตาตีเพื่อนรักเต็มแรง “นี่มันถิ่นเขาเลยนะ อย่าลืมสิว่า พักหลังคนของเสี่ยชัยเข้านอกออกในสำนักข่าวของเรายังกะมาเดินสวนสนาม ฉันว่าเผลอๆ บอกอใหญ่ของเรา อาจมีซัมติงกับตาเสี่ยชัยอยู่ก็เป็นได้”
“มาบอกให้ฉันพูดเบาๆ แต่เธอเม้าท์แรงกว่าฉันอีกนะยะ” วารินว่า
ทันใดเสียงโหวกเหวกดังขึ้น กลุ่มนักข่าวสำนักอื่นกรูกันไปยังรถลีมูซีนที่เพิ่งจอดเทียบพรมแดง การสนทนาของสองสาวจบลงโดยอัตโนมัติ เพราะพวกหล่อนต้องกรูไปแย่งทำข่าวแข่งกับสำนักข่าวอื่นๆ เช่นกัน
ชายคนรับใช้ลงมาจากที่นั่งด้านข้างคนขับแล้วอ้อมไปเปิดประตูหลังสุดยื่นมือให้ร่างระหงจับและก้าวลงมาในชุดสีน้ำเงินของแบรนด์เฟอราดิโน่ เธอไม่ใช่ดารา แต่สวยสง่าราวกับซูเปอร์สตาร์ อย่างชนิดที่ดาราดังอย่างพิมพ์ดาว ปรารถนาหรือบี บุษราซึ่งมาร่วมงานด้วยยังต้องเหลียวมอง
“คุณหนูมิตามาๆ” นักข่าวจากสำนักข่าวบันเทิงพลัสตะโกนเสียงแหลม แสงแฟลชสาดใส่รัวไม่ยั้ง แต่สิ่งที่โดดเด่นกว่าเครื่องแต่งกายจากแบรนด์ดัง เห็นจะเป็นสร้อยมณีสีแดงที่เธอสวมไว้ มันคือ ‘ศิลานิมิตร’ ว่ากันว่าเป็นอัญมณีนำโชคมูลค่าหลายพันล้านซึ่งเสี่ยอนันตชัยมอบให้พ่อของเธอเพื่อร่วมยินดีกับรางวัลคนดีของแผ่นดินที่ได้รับเมื่อปีกลาย คุณหนูมิตา มีชื่อจริงว่า รมิตา เป็นลูกสาวของ ดร. วรวิทย์ อดีตเจ้าพ่อร่วมสำนักกับอนันตชัยที่ภายหลังผันตัวไปอยู่ในเส้นทางสีขาว
“รบกวนทุกท่านเข้างานได้แล้วนะคะ การแสดงจะเริ่มแล้ว” พนักงานคนเดิมซึ่งสวมชุดแหวกพูดใส่ไมโครโฟนอีกครั้ง จนเสียงแจ้งดังไปทั่วบริเวณหน้างาน แต่ที่ทุกคนยอมทำตามแต่โดยดีไม่ใช่เพราะคำขอแกมบังคับของหล่อน หากเป็นเพราะทุกคนเดินตามเหล่าซูเปอร์สตาร์แถวหน้าและคุณหนูมิตาเข้าไปในงานต่างหาก
คุณหนูมิตาเดินตรงไปและนั่งลงตรงที่นั่งสำหรับแขกพิเศษทางฝั่งขวา ซึ่งจัดไว้สำหรับเหล่าเซเลบิตี้เอลิสต์โดยเฉพาะ จากนั้นไม่นาน อนันตชัยและเหล่าลูกน้องต่างเดินออกมาจากประตูด้านข้าง แล้วนั่งลงยังที่นั่งสำหรับแขกพิเศษซึ่งเป็นโซฟาหนังสีดำและโต๊ะไม้ทรงเตี้ยเข้าชุดกันเพื่อชมการแสดงเปิดตัว ซึ่งการแสดงพร้อมจะเริ่มขึ้นทันที เมื่อผู้เป็นนายนั่งประจำที่เรียบร้อย
เสียงดนตรีเพลงเต้นเพลงดังหรี่ลงและแสงสีพลันวูบดับ ดรายไอซ์พวยพุ่งออกมาจากด้านข้างของเวที พร้อมกลุ่มควันสีขาวเริ่มจางหาย ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งปรากฏขึ้น สูทและหมวกทรงสูงสีดำที่สวมใส่บ่งบอกให้รู้ว่า เขาคือนักมายากล ส่วนหน้ากากขนนกสีดำที่บังเครื่องหน้าอยู่ ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มและหูตาแพรวพราวที่เขาใช้บริหารเสน่ห์กับคนดูได้ บุคลิกท่าทางดูทะลึ่งทะเล้น ถือว่าน่ารักและมีเสน่ห์เฉพาะตัวมากเลยทีเดียว
“สวัสดีท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน” อชิระหยิบไพ่เอจโพดำขึ้นมา “ขอเชิญทุกท่านพบการแสดงมายากลจาก ชิชิมารุโชว์”
ดนตรีประกอบเปลี่ยนเป็นเพลงแซมบ้าซึ่งมีจังหวะสนุกสนานยิ่งกว่าเก่า เด็กหนุ่มสะบัดไพ่ในมือ ชั่วพริบตาเดียวไพ่นั้นกลายเป็นนกพิราบ เจ้านกบินด้วยความตื่นตระหนกข้ามกลุ่มคนดูตรงไปยังทางออก ไม่มีเสียงปรบมือใดๆ เพราะทุกคนกำลังตกตะลึงในภาพลวงที่เห็นตรงหน้า สายตาทุกคู่หันกลับไปมองบนเวทีอีกครั้ง คราวนี้อชิระกรีดไพ่สิบใบออกมาเรียงกันบนท่อนแขน รวบกลับแล้วโปรยขึ้นไปเหนือหัว ไพ่ทั้งสิบใบกลายเป็นฝูงนกพิราบ บินแตกฮือไปยังจุดต่างๆ ของห้องโถง อนันตชัยหันหน้ามองเทิดศักดิ์ผู้เป็นมือขวาของเขาแล้วมุ่นคิ้ว เทิดศักดิ์เองก็แปลกใจ จ้องจับผิดอย่างตั้งใจจะหาวิธีตบตาของมายากลชุดนี้ให้ได้
“ฮั่นแน่ ขมวดคิ้วสงสัยล่ะสิครับ” หนุ่มมาดกวนแซวเทิดศักดิ์ สายตาหลายคู่กับมองที่คนสนิทของเสี่ยใหญ่จนเขาขัดเขิน “มีใครอยากร่วมพิสูจน์มายากลชุดนี้มั้ยครับ”
อชิระกวาดตาไปรอบๆ ห้องจัดงาน มีบางส่วนยกมือเสนอตัว อีกหลายคนพยายามจะยกแต่ก็ไม่กล้า ทำทีเป็นเกาหัวบ้าง จับหูบ้าง
“แต่เนื่องด้วยงานนี้ เป็นงานเปิดตัว อนันตาลัย ของท่านอนันตาชัยผู้เป็นที่เคารพรักของทุกท่าน ณ ที่นี้ ผมจึงขออนุญาตเรียนเชิญเสี่ยชัยขึ้นมาเป็นเกียรติและมีส่วนร่วมกับการแสดงชุดนี้หน่อยนะครับ”
เทิดศักดิ์ดูไม่พอใจนักที่นักแสดงกลกิ๊กก๊อกริอาจเชิญเจ้าพ่อคนดังขึ้นไปร่วมบนเวทีโดยไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า เพราะรู้ดีว่านายใหญ่ของตนมีศัตรูเยอะ ไม่ควรจะมีใครเข้าถึงตัวได้โดยง่าย แต่เสียงปรบมือของแขกผู้มีเกียรติกลับบีบให้อนันตชัยจำต้องเลยตามเลยอย่างเสียมิได้
“ไม่เป็นไรหรอกน่า” เสี่ยใหญ่มองตามือขวาอย่างเทิดศักดิ์ก็ดูออกว่าเขาเป็นกังวล จึงตบไหล่คนสนิทแล้วลุกขึ้นยืนอย่างสง่า เจ้าพ่อคนดังหันไปโบกมือทักทายผู้ร่วมงาน เสียงปรบมือและเสียงเฮให้กำลังใจดังขึ้นเกรียวกราว จนกระทั่งร่างท้วมก้าวเหยียบบันไดด้านข้างขึ้นไปแล้วเดินไปตรงกลางเวที เสียงยินดีเหล่านั้นจึงจะเงียบลง
“เห็นท่าทีบอดี้การ์ดของท่านแล้ว ผมต้องกราบขออภัยด้วยนะครับ” อชิระยกมือไหว้อย่างเจียมตัว “ที่อาจจะดูปีนเกลียวไปสักหน่อย กล้าเชิญท่านขึ้นมาบนเวทีแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก” อนันตชัยพูดไปหัวเราะไป “ผมเองก็ใฝ่ฝันจะสัมผัสกับมายากลใกล้ๆ แบบนี้มานานแล้วเหมือนกัน”
“งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอเชิญทุกคนท่านชมโชว์สุดพิเศษ ซึ่งอลังการยิ่งกว่าเมื่อครู่ได้เลยครับ” หนุ่มน้อยนักมายากลยิ้ม เขาดีดนิ้วหนึ่งที เสียงดนตรีประกอบเปลี่ยนเป็นเพลงแนวฮาวาย มายากรเต้นให้เข้ากับจังหวะ พร้อมทั้งส่งสายตาเชื้อเชิญให้อนันตชัยร่วมเต้นด้วยกัน
อชิระหยิบสำรับไพ่ออกมาจากกระเป๋า สับตามจังหวะเพลง แล้วส่งให้เสี่ยใหญ่ตัดครึ่ง ชายหนุ่มชูไพ่ทั้งสองปึกให้ผู้ชมเห็นว่าไม่มีอะไรซ่อนอยู่ จากนั้นจึงใส่ไพ่ทั้งสองกองลงไปในกระเป๋าเสื้อทั้งสองข้างตรงชายด้านล่างของผู้ทรงอิทธิพล
หนุ่มหน้ากากขนนกยิ้ม พอเขาดีดนิ้ว นกพิราบขาวหลายสิบตัวบินออกมาจากกระเป๋าเสื้อทั้งสองตามจำนวนไพ่ที่ใส่ไว้ ทั้งอนันตชัยและผู้ชมทั้งห้องจัดงานต่างตกตะลึง เสียงร้องเฮประหลาดใจและเสียงปรบมือดังขึ้นยิ่งกว่าเก่า ถ้าเป็นการประกวดรายการประเภทก็อตทาเล้นท์ กรรมการทุกคนคงให้ผ่านได้โดยไม่ต้องคิด
“ขอเสียงปรบมือให้กับท่านอนันตชัยอีกครั้งนะครับ” อชิระผายมือให้เกียรติแขกรับเชิญ เขาทำการแสดงกลต่อไปอีกสองสามชุด ทุกคนต่างชมด้วยความเพลิดเพลินโดยไม่รู้ว่า แผนลวงบางอย่างที่เขาจัดฉากขึ้น ได้สำเร็จไปอีกขั้น … เพราะไพ่หนึ่งสำรับซึ่งมีห้าสิบสองใบแล้วกลายเป็นนกพิราบห้าสิบสองตัวนั้น มันมีนกพิราบตัวที่ห้าสิบสามแฝงอยู่ด้วย เจ้านกตัวนั้นบินออกทางช่องลมของห้องจัดแสดง อ้อมตัวอาคารแล้วเข้าไปยังหน้าต่างชั้นสามซึ่งมีชายอีกคนซ่อนอยู่ในห้องเก็บของ
ภายในห้องนั้น ร่างกำยำที่นั่งรออยู่นานจนเกือบเคลิ้มหลับพอได้ยินเสียงนกร้องเขาก็สะดุ้งตื่น ชายหนุ่มซ่อนตัวอยู่ที่นี่มาตั้งแต่ช่วงเย็น ทีแรกพอรู้ว่าคุณหนูมิตามาร่วมงานด้วย เขาแทบจะขอถอนตัวจากปฏิบัติการลับแล้วออกไปเจอไฮโซสาวตัวจริงเสียงจริงสักครั้งเพราะคลั่งไคล้เจ้าหล่อนมานาน แต่สุดท้ายสติก็ดึงให้หนุ่มล่ำกลับมายังภารกิจที่กำลังร่วมเปิดโปงทรราชแผ่นดินกันอยู่ เขายิ้มให้เจ้านกน้อยแล้วพูดคุยด้วยราวกับมันฟังภาษาคนรู้เรื่อง
“มาแล้วเหรอ”
พิราบขาวร้องตอบไม่เป็นภาษา ชายหนุ่มแบมือให้เจ้านกบินลงมาเกาะที่ฝ่ามือ ทันใดพิราบน้อยก็ระเบิดตัวออกเป็นกลุ่มควัน กลายร่างเป็นโลหะแผ่นสีทองที่ยาวกว่าไพ่ของอชิระเพียงเล็กน้อย
“นักมายากลหรือพ่อมดวะเนี่ย” ต้องชนะเองก็อดแปลกใจกับความสามารถของรุ่นน้องผู้ร่วมภารกิจไม่ได้ “เสกคีย์การ์ดของไอ้เสี่ยนั่นให้เป็นนกได้ มันต้องมีเวทมนตร์แน่ๆ”
หนุ่มหุ่นนักกีฬาแง้มประตูห้องเก็บของที่ใช้ซ่อนตัวออก เขาเห็นพนักงานชายสวมแว่นดูใสซื่อ รูปร่างเล็กกว่าตนนิดหน่อยเดินผ่านมาพอดี ต้องชนะยื่นมือมาออกมากระชากคอเสื้อแล้วลากตัวเข้ามาในห้อง ชกเพียงหมัดเดียวก็สลบทั้งที่ไมได้มีความแค้นอะไรกันมาก่อน หนุ่มหล่อจำเป็นต้องจับเด็กแว่นตรงหน้าเปลื้องชุดพนักงานออก จนเหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเป็นอาภรณ์ จากนั้นจึงถอดสูทสีดำที่ตนสวมอยู่ออกเผยเรือนร่างที่เปี่ยมไปด้วยมัดกล้าม แล้วสวมชุดพนักงานของอนันตาลัยแทน
“คับไปหน่อย แต่ก็โอเค” ต้องชนะในชุดเกือบฟิตเปรี๊ยะหันไปยิ้มให้กับร่างเกือบเปลือยเปล่า “ยืมแป๊บนะไอ้น้อง เดี๋ยวมาคืน”
----------------------------------------------------------------
คำถามร่วมสนุกท้ายตอน
1 ใน '4 หล่อขอสืบ' ที่มีความสามารถด้านมายากล มีชื่อจริงว่าอะไร
ตอบคำถามลงในกล่องแสดงความคิดเห็นด้านล่างได้เลยครับ ผู้ที่ตอบถูก 10 คนแรก จะได้รับคะแนนสะสมคนละ 5 คะแนน
----------------------------------------------------------------
4 หล่อขอสืบ ตอน ศิลานิรมิต มีกำหนดลงให้อ่านดังนี้
ทุกวันอังคาร กับ ศุกร์ เวลา 20.00 น.
อ่านก่อนใคร ที่ www.KornWriter.com
อ่านพร้อมกัน ที่ www.love-stories.net และ http://my.dek-d.com/rtkorn
ธรากร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ม.ค. 2558, 23:54:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2558, 23:25:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 1684
| ตอนที่ 2 รังโจร >> |
ใบบัวน่ารัก 7 ม.ค. 2558, 07:01:17 น.
จ้า ละครจะมาเมื่อไร แจ้งด้วยนะค้า
จ้า ละครจะมาเมื่อไร แจ้งด้วยนะค้า
ธรากร 7 ม.ค. 2558, 11:06:56 น.
@ใบบัวน่ารัก ขอบคุณมากเลยครับ รอทางค่ายยืนยันอีกทีนะครับ ถ้าทราบเดี๋ยวจะรีบมาแจ้งเลย
@ใบบัวน่ารัก ขอบคุณมากเลยครับ รอทางค่ายยืนยันอีกทีนะครับ ถ้าทราบเดี๋ยวจะรีบมาแจ้งเลย
sunflower 7 ม.ค. 2558, 20:23:06 น.
ชื่อ อชิระ จ้า
ชื่อ อชิระ จ้า
konhin 8 ม.ค. 2558, 05:56:32 น.
สนุกอ่ะ จะแต่งทั้งสี่เรื่อง(ตอน)เลยหรือเปล่าคะ แต่ตอนนี้เป็นของหนุ่มไหน
อ้อ เล่นเกมด้วย "อชิระ" เท่มาก
สนุกอ่ะ จะแต่งทั้งสี่เรื่อง(ตอน)เลยหรือเปล่าคะ แต่ตอนนี้เป็นของหนุ่มไหน
อ้อ เล่นเกมด้วย "อชิระ" เท่มาก
dragon 8 ม.ค. 2558, 09:30:00 น.
ตอบด้วยจ้า คนที่มีความสามารถด้านมายากล ชื่อ อชิระ
ตอบด้วยจ้า คนที่มีความสามารถด้านมายากล ชื่อ อชิระ
ธรากร 8 ม.ค. 2558, 23:17:48 น.
@konhin เบื้องต้น ตอนนี้ จะรวมทั้ง 4 นักสืบ เป็นเรื่องเดียวครับ พยายามกระจายบทบาทให้เท่า ๆ กัน แต่ตัวเดินเรื่องหลักจะเป็น ปาณัสม์ ถ้ามีโอกาสได้ทำตอนต่อ จะดึง 1 ใน 3 หนุ่มที่เหลือขึ้นมาเด่นบ้าง สลับกันครับ ^^
ขอขอบคุณ คุณแว่นใส sunflower konhin และ dragon ที่ติดตามอ่านแล้วร่วมตอบคำถามนะครับ
เดี๋ยวจะประกาศผลคะแนนสะสม ตอนลงตอนที่ 2 ในวันพรุ่งนี้นะครับ
@konhin เบื้องต้น ตอนนี้ จะรวมทั้ง 4 นักสืบ เป็นเรื่องเดียวครับ พยายามกระจายบทบาทให้เท่า ๆ กัน แต่ตัวเดินเรื่องหลักจะเป็น ปาณัสม์ ถ้ามีโอกาสได้ทำตอนต่อ จะดึง 1 ใน 3 หนุ่มที่เหลือขึ้นมาเด่นบ้าง สลับกันครับ ^^
ขอขอบคุณ คุณแว่นใส sunflower konhin และ dragon ที่ติดตามอ่านแล้วร่วมตอบคำถามนะครับ
เดี๋ยวจะประกาศผลคะแนนสะสม ตอนลงตอนที่ 2 ในวันพรุ่งนี้นะครับ