ปิ๊งรัก...หัวใจหลอน
สายรุ้งสาวหน้าหวานและเพื่อนสนิท ลิลลี่มีความฝันที่จะ ทำร้านจัดดอกไม้ เช่นเดียวกับกรีนที วินและไตรรัตน์ที่มีความฝันที่จะเป็นเป็นช่างไม้ ทั้งคู่เริ่มต้นกิจการและจัดพลัดจับผลูได้มาเช่าตึกเปิดกิจการอยู่ตึกข้างกัน และมีเรื่องให้ต้องเขม่นกันตลอดเวลา ในความไม่ชอบก็มีเหตุให้แอบปิ๊งปั๊งกันบ้างเป็นบางจังหวะ ต่อมาทั้งคู่เกิดประสพทุกข์ลาภ ได้งานใหญ่แต่กลับเป็นงานที่ทำให้ซวยถึงขั้นถูกฟ้อง คือกลุ่มนางเอกได้จัดงานวิวาห์เจ้าสัว ที่อยากทำเซอร์ไพร์เจ้าสาวด้วยการจัดพิธีวิวาห์ท่ามกลางสวนดอกไม้ แต่เจ้าสาวดันแพ้เกสรดอกไม้ตาย ส่วนกลุ่มพระเอกได้งานทำชุดโต๊ะสุดอลังการงานแซยิดเตี่ยของเสี่ยใหญ่ ที่ต้องทำหัวมังกรให้ใหญ่ ๆๆๆๆๆๆมาก เพื่อเสริมบารมี และมันก็ใหญ่เกินจนหัวมังกรล่วงมาทับอาเตี่ยพิการ ถูกฟ้องเช่นกัน งานจัดดอกไม้กับงานไม้เล็ก ๆจึงไม่สามารถใช้หนี้ของพวกเขาที่ถูกฟ้องได้ มีเหตุให้ทั้งสองกลุ่มต้องร่วมมือทำบริษัท รับจัดงานศพ HAPPY DEATH ซึ่งมีสโลแกนว่า " ร้องไห้ เสียให้พอ ที่เหลือขอให้เป็นหน้าที่เรา" เรื่องวุ่น ๆจึงเริ่มต้นขึ้น เมื่อนางเอกของเราเป็นคนกลัวผีสุด ๆ แต่ต้องรับหน้าที่จัดดอกไม้หน้าศพ ส่วนพระเอกของเราเป็นโรคประจำตัวแพ้เกสรดอกกุหลาบ แต่มีเซ็นต์เห็นผี เรื่องจะลงเอยอย่างไร เมื่อคู่กัดต้องมาทำงานร่วมกัน ท่ามกลางวิญญาณเฮี้ยนของเจ้าภาพแต่ละงาน และอาการหลอนผีกับแพ้เกสรดอกไม้ ของคู่พระนางที่ดูยังไง ๆ ก็ไม่น่าจะไปกันรอด.................
Tags: กรีนที
ตอน: เรื่องวุ่นวาย ในคฤหาสคุณนายมดแดง
เช้าวันต่อมา หนุ่ม ๆ แต่งชุดเอี้ยมช่างไม้ สีน้ำเงิน เสื้อแขนยาวลายสก็อต ปักชื่อร้าน อุปกรณ์พร้อม กะว่าจะออกเดินทางด้วยรถโค้ช แต่นึกขึ้นได้ว่าบ้านคุณนายมดแดงอยู่ไม่ไกล จึงเดินเท้าเป็นขบวนไปยังท้ายซอย ส่วนสาว ๆ วันนี้ทั้งคู่แต่งชุดในตีมโมฮีเบียน สไตล์ย้อนยุค โทนสีฟ้าพาสเทล น่ารักเก๋ไก๋ หอบหิ้วดอกไม้ช่อใหญ่ ซึ่งส่วนมากเป็นพวก เบญจมาศ ยิปโซ กล้วยไม้ เยอบีร่า และลิลลี่สีขาว ใส่รถตู้คันเล็ก ๆ ขับออกไปโดยใช้เส้นทางคนละเส้นกับพวกหนุ่ม ๆ แต่ทั้ง 5 คนกลับมาถึงบ้านคุณนายมดแดงพร้อมกัน เมื่อสองสาวลงจากรถเพื่อจะมากดกริ่ง หนุ่มๆก็พากันหัวเราะคิก กับลุคการแต่งตัว ของพวกหล่อน
“ นี่คุณ ถามจริง ๆเหอะ ปรึกษาเจ้าที่ก่อนออกจากบ้านรึยัง ถึงได้ทรงชุดนี้ออกมา 5555 ” วินไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ เริ่มเปิดฉากตอแยแม่สาวข้างห้อง
ลิลลี่มองชุดของตัวเองอีกที แล้วหันไปมองสายรุ้ง เห็นเพื่อนพยักหน้ามั่นใจในความสวย ก็เชิ่ดใส่
“ FASHION NISTA GURU อย่างพวกฉัน คนอย่างนาย นาย แล้วก็นายไม่มีวันเข้าใจหรอก” ลิลลี่ชี้นิ้วไปที่หนุ่มๆ แต่ละคน สายรุ้งมองตามเห็นกรีนทีแต่งชุดช่างไม้ใส่เอี้ยมเหมือนเด็กอนุบาลก็ขำ กรีนทีเริ่มประหม่า ไม่มั่นใจ หันไปกระซิปกระซาบกับไตรรัตน์ “ กูบอกมึงแล้ว ว่าให้ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์ก็พอ แต่มึงก็ยังดึงดันให้พวกกูใส่เอี้ยมอนุบาลหมีน้อย”
ไตรรัตน์ยิ้มแหยๆ “ กูว่าน่าเอ็นดูดีออก ลูกค้าจะได้เมตตาไงมึง”
“ขำอะไรน่ะคุณ ขำมากไปไหม” กรีนที ถาม
“ ก็ไม่มากเท่าไร แต่ฉันเคยใส่ชุดนี้ตอนอยู่อนุบาล 2 “ สายรุ้งตอบไปขำไป
เมื่อเสียงหัวเราะเริ่มดัง เจ้าหมาพุดเดิ้ล กับปอม ๆ ที่คุณนายมดแดงเลี้ยงไว้ก็กรูกันออกมากว่า 10 ตัวรุมเห่า สามหนุ่ม ทำเอาสาว ๆ หัวเราะไม่หยุด
“ ไงล่ะคุณ....ชุดเนี้ยะ ได้ใจน้องหมาไปเต็ม ๆเลย “ ลิลลี่ตะโกนแซวแข่งกับเสียงน้องหมา
“ เอะอะเอ็ดตะโรอะไรกันเด็ก ๆ “ เสียงคุณนายมดแดง ใส่ชุดคลุมเดินกรุยกรายออกมาจากสระว่ายน้ำข้างบ้าน พอเห็น 3 หนุ่มเข้าก็กรี๊ดดดบ้านแทบแตก
“ อร๊ายยยย ผู้ชายยยยย อะ อะ เข้ามาก่อนค่ะ เข้ามาก่อน” แล้วกุลีกุจอ เปิดประตูบ้านเชื้อเชิญหนุ่ม ๆเข้าไปทันที
“ อร๊ายยย นังชะนี เอ้ย!! สาว ๆเข้ามา ๆ “ คุณนายมดแดง ชักชวนแบบเสียไม่ได้ตามมารยาทเจ้าของบ้าน
“ณเดช หมาก บอย ปกรณ์ มาช่วยรับแขกหน่อยเร้ว” สิ้นเสียงสั่งของคุณนายมดแดง สามหนุ่ม DARK MAN AND HANDSOME กล้ามเป็นมัด ๆ ก็เดินมาช่วยหนุ่ม ๆสาว ๆถือของเข้าไปข้างใน โดยมีคุณนายมดแดง ประกบวินควงแขนเดินนวยนารถตามเข้าไปด้วย
“ เจกันอยู่ตรงทางขึ้นบันได โต๊ะรับแขก แล้วก็โต๊ะอาหาร อ้อ แล้วก็จัดไว้ 1 ช่อสำหรับวางบนหัวนอนฉันด้วย เอาช่อที่หอมที่สุดนะยะ” คุณนายมดแดงชี้นิ้วไปทางห้องด้านหลัง สองสาว แอบแลบลิ้น เบ้ปากให้พวกหนุ่ม ๆ แล้วหอบดอกไม้ไปตามที่ DARK MAN AND HANDSOME นายหนึ่งนำทาง
“ เอ่อ “ กรีนทีอ้าปากจะเริ่มเรื่องงาน แต่ถูกคุณนายมดแดงเอานิ้วมาเตะที่ริมฝีปากเสียก่อน
“ มิ๊ค่ะ... มิ๊เอ...า มิ๊พูดเรื่องงานนะคะ “ คุณนายมดแดงล็อคแขนกรีนทีไว้ แล้วปลดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นชุดว่ายน้ำวาบหวิวลายเสือ
" เรามาเล่นจ้ำจี้ มะเขือเปาะแปะ ออกกำลังกายในน้ำกันก่อนดีกว่า" คุณนายมดแดง กรีดนิ้วจิ้มไปที่ซิฟแพคของกรีนที ทำเอาเขาขนลุกไปทั้งตัว หันรีหันขวางในใจก็คิดแผนให้รอด จากอาการหิวผู้ชายของคุณนายไฮโซ พอหันไปเห็นหน้าไตรรัตน์ ก็นึกอะไรออกมาได้
" นี่เลยครับ" กรีนทีเอื้อมมือไปกระตุกแขนไตรรัตน์ อย่างแรง จนไตรรัตน์เซถลาเข้ามาใกล้
" ไอ้ที่แหละครับถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับพี่ เอ่อ.. คือ มันเป็นนักว่ายน้ำทีมโรงเรียนและได้เหรียญทองสองปีซ้อน" กรีนทีอวดสรรพคุณเพื่อน ไตรรัตน์ทำหน้างง คิดไม่ออกว่าเคยว่ายน้ำและได้เหรียญทองตอนไหน แต่ไม่ทันแล้วเพราะคุณนายมดแดงผละจากกรีนที ปรี่เข้ามาหาไตรรัตน์ เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อ ขยำซิฟแพค จนไตรรัตน์สะดุ้งโหยง
" จริงเหรอคะพ่อหนุ่ม ไหนให้เจ๊ดูสิ กล้ามนักกีฬาน่ะ มันจะอวบอัด น่าฟักสักแค่ไหน" ไตรรัตน์มองกรีนทีอย่างแค้น
" ไอ้กรีน มึง..เอากูแล้วไหมล่ะ" หันไปหาตัวช่วย " ไอ้วิน"
" เมื่อวานกูสละชีพเพื่อชาติไปแล้ว รอบนี้ตามึง คิดเสียว่า มันเป็นหน้าที่่ กูกับไอ้กรีนจะไปดูสถานที่ ดีไซน์ชิ้นงาน ตามบายนะเพื่อน" วินโบกมือกอดคอกรีนทีเดินจากไป ทิ้งให้ไตรรัตน์ถูกคุณนายมด ลากถูลู่ถูกังลงสระน้ำ
เสียงไตรรัตน์โหวกเหวกโวยวาย ทั้งสองหันไปอีกทีเห็นคุณนายมดแดงกำลังเกาะหลังไตรรัตน์ ปลุกปล้ำกันอยู่ในสระน้ำ
" มึงว่ามันจะรอดไหม" กรีนทีถามขึ้นมาลอยๆ
แต่วินตอบแบบมั่นใจ " กูว่า.... ไม่....ว่ะ"
แล้วทั้งสองก็พากันหัวเราะ
สองหนุ่มแยกกันไปทำงาน โดยวินแยกไปวัดความกว้างของห้องรับประทานอาหาร เพื่อดีไซน์โต๊ะกินข้าวใหม่ให้คุณนายมดแดง ส่วนกรีนทีแยกก็สำรวจห้องรับแขกเพื่อดีไซนืเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหม่ที่สอดรับกับบรรยากาศห้อง ซึ่งนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองได้เจอกับสองสาว ที่แยกกันมาจัดแจกันที่ห้องรับแขกและห้องรับประทานอาหาร
เมื่อวินเดินมาเจอลิลลี่ เขาก็สวมวิญญาณพี่ป๊อด โมเดรินดอก แหกปากร้องเพลงบุษบา
“บุษบาเกิดมากับความสดใส
โลกของเธอนั้นมีดอกไม้ในหัวใจ
วันทั้งวันชื่นชมชอบร้อยมาลัย
โลกสดใสไปด้วยมาลัยของเธอ
ดอกไม้นานาพรรณ
สีสันมากมายกันไป
กลิ่นหอมรัญจวนใจ
ประดับไว้ให้โลกนี้สวยงาม
บรรจงร้อยเป็นมาลัย สนุกสุขใจหนักหนา
เป็นประจำทุกวันเวลา ไม่เคยเหนื่อยล้ากับมาลัย”
“โอ้ยยยยย!!! หยุด!!! ฉันบอกให้หยุด+++ รำคาญ!!!! หนวกหู !!!! เมื่อไหร่นายจะหายไปจากโลกนี้สักทีนะ ฉันไม่มีสมาธิในการจัดดอกไม้แล้วรู้ไหม” ลิลลี่ ทนฟังไม่ได้เพราเสียงวินบาดโสทประสาทอย่างแรง
“ถ้าไม่มีผม คุณจะเหงานะครับคนสวย” วินยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาใกล้ ลิลลี่มือไวฟาดด้วยกิ่งดอกไม้ที่มีหนาม
“ โอ้ย!! คุณ ผมเจ็บนะ” วินร้องเลือดซิปที่แก้ม
ลิลลี่เห็นวินเลือดซิปก็ตกใจ รู้สึกว่าตัวเองทำรุนแรงเกินไปแต่ก็แกล้งต่อว่ากลบเกลื่อนความรู้สึกผิด
“ ใครใช้ให้คุณมากวนประสาทฉันก่อนล่ะ ไป ๆ ไปเลย มาทางไหนกลับไปทางนั้น อย่ามาวุ่นวาย ขอร้อง วันนี้สงบศึก ฉันมีงานต้องรีบทำ”
“คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ จะให้ผมไปไหนล่ะคุณ เขาก็จ้างผมให้มาดีไซน์โต๊ะที่ห้องนี้เหมือนกัน” วินโอดครวญ นั่งซับเลือด อยุ่มุมโต๊ะ ตรงข้ามลิลลี่ ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าหล่อนเท่าไร
“ งั้นคุณก็ทำงานของคุณ ฉันก็ทำงานของฉัน ต่างคนต่างทำงาน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างหายใจ โอเค” ลิลลี่ใช้เสียงสูงเป็นเชิงถาม วินพยักหน้า แต่ไม่วายหยอกล้อหญิงสาว
“ แล้วถ้าผมอยากหายใจร่วมกับคุณล่ะ” เท่านั้นแหละลิลลี่ก็ขว้างก้านดอกไม้ใส่หน้า จนทิ่มเข้าไปในหนังตา วินแกล้งร้องเสียงหลง
“โอ้ยย!! คุณ ตาผม... ตาผม บอดแน่คราวนี้” ลิลลี่ตกใจวิ่งไปดูใกล้ ๆ
“ คุณ เป็นไรมากรึเปล่า ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วไงว่าให้ต่างคนต่างทำงาน คุณก็ยังมายั่วประสาทฉันอยู่ได้”
วินได้ทีเอามือกุมดวงตาไว้ ลิลลี่พยายามแกะออก
“ ไหนขอฉันดูสิ ขอดูหน่อย นี่คุณอย่าเอาแต่ปิดตาสิ ให้ฉันดูแผลก่อน จะได้รู้ว่าเป็นอะไรมากไหม” แล้วทั้งคู่ก็ยื้อกันจนตกเก้าอี้ไปทั้งคู่ โดยมีลิลลี่ทับอยู่บนตัววิน ทั้งสองประสานสายตากัน วินจ้องมองไปในดวงตาเรียวคู่นั้นสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน และอบอุ่นภายใต้ความเกรี้ยวกราดของหญิงสาว ส่วนลิลลี่แรก ๆก็จ้องตาวินเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้มีบาดแผลตรงไหน สักพักพอเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกจ้องอยู่ก็เขิน ตัวร้อนผ่าว หน้าแดงก่ำ วินเอามือแตะหน้าผาก
“ ไม่สบายรึเปล่าคุณ จู่ ๆก็หน้าแดง หรือว่า....คุณเขินผม” ลิลลี่โมโหกลบเกลื่อน ยันตัวลุกขึ้นแล้วผลักวินให้ล้มลงไปกองอยู่ที่เดิม
“ คุณหลอกฉัน ตาคุณไม่ได้เป็นอะไร มารยา ตายซะได้ก็ดี” แล้วลิลลี่ก็เดินไปจัดดอกไม้ตามเดิม
วินแอบยิ้ม ยันตัวลุกขึ้น “ โห คุณ รู้ได้ยังไงว่าผมไม่ได้เป็นอะไร นี่ถ้าผมหลบไม่ทัน มีหวังหน้าแหก แก้วตาแตกกระจาย ผู้หญิงอะไร ดุชะมัด” วินพึมพำ ลุกขึ้น เดินไปวัดมุมต่าง ๆรอบห้อง พร้อม ๆกับแอบมองลิลลี่เป็นระยะ ๆ ลิลลี่จัดดอกไม้ไป เขินไป เมื่อรู้ว่าวินแอบมอง แต่เก๊กหน้าบึ้งไว้ และพยายามนึกถึงภาพอุบาทว์เกย์กรุ๊ปที่ตัวเองเคยเห็น แต่ภาพเหล่านั้นก็ถูกแทนที่ด้วย ภาพของสายตาคมที่ประสานกันเมื่อสักครู่
ที่ห้องรับแขก กรีนทีค่อย ๆก้าวเท้าเข้าไป ด้วยกลัวว่าสาวน้อยตากลมตรงหน้าจะเสียมสมาธิกับการจัดดอกไม้ เมื่อถึงทางเดินตรงหน้าต่างกรีนทีก็ต้องหยุดสาวเท้าเหมือนต้องมนต์สะกด เพราะแสงแดดอ่อน ๆที่ส่องกระทบหน้าต่างลงมาที่วงหน้าของสาวน้อยขับผิวขาวของสายรุ้งให้โดดเด่นยิ่งกว่าเดิม และท่วงทีที่เธอใส่ใจ หยิบดอกไม้ทีละดอกอย่างทะนุถนอม บรรจงจัดใส่แจกัน ช่างเป็นภาพที่ชวนมองยิ่งนัก ผู้หญิงกับดอกไม้ ความอ่อนหวานอันแสนอ่อนโยน ที่ผู้ชายทั้งโลกถวิลหา
สายรุ้งรู้สึกว่ามีคนเดินมาจึงวางดอกไม้ลงแล้วหันมามอง พอเห็นว่าเป็นกรีนทีก็ตกใจเล็กน้อย “ คุณ”
“ ขอโทษครับ คือ ผมไม่ได้ตั้งใจจะมารบกวนให้คุณเสียสมาธิ แต่ แต่ผมต้องมาวัดไซน์ เพื่อดีไซน์เฟอร์นิเจอร์ในห้องนี้เหมือนกัน” กรีนทีออกตัว
สายรุ้งพยักหน้า เป็นเชิงรับรู้ “ เชิญค่ะ ตามสบาย” แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาจัดดอกไม้ต่อ
กรีนทีทำเป็นวัดโน่น วัดนี่และจดลงในสมุดบันทึก หากแต่ความจริงแล้วเขาไม่ค่อยมีสมาธิในการดีไซน์เท่าไร เพราะภาพสาวน้อยแสนอ่อนหวาน ที่อยู่ข้าง ๆยังติดตาตรึงใจ จนทำให้เขาคิดหาวิธีที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับเจ้าหล่อนให้มากกว่าการเป็นเพื่อนข้างบ้านที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
“ นี่คุณ ถามจริง ๆเหอะ ปรึกษาเจ้าที่ก่อนออกจากบ้านรึยัง ถึงได้ทรงชุดนี้ออกมา 5555 ” วินไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ เริ่มเปิดฉากตอแยแม่สาวข้างห้อง
ลิลลี่มองชุดของตัวเองอีกที แล้วหันไปมองสายรุ้ง เห็นเพื่อนพยักหน้ามั่นใจในความสวย ก็เชิ่ดใส่
“ FASHION NISTA GURU อย่างพวกฉัน คนอย่างนาย นาย แล้วก็นายไม่มีวันเข้าใจหรอก” ลิลลี่ชี้นิ้วไปที่หนุ่มๆ แต่ละคน สายรุ้งมองตามเห็นกรีนทีแต่งชุดช่างไม้ใส่เอี้ยมเหมือนเด็กอนุบาลก็ขำ กรีนทีเริ่มประหม่า ไม่มั่นใจ หันไปกระซิปกระซาบกับไตรรัตน์ “ กูบอกมึงแล้ว ว่าให้ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์ก็พอ แต่มึงก็ยังดึงดันให้พวกกูใส่เอี้ยมอนุบาลหมีน้อย”
ไตรรัตน์ยิ้มแหยๆ “ กูว่าน่าเอ็นดูดีออก ลูกค้าจะได้เมตตาไงมึง”
“ขำอะไรน่ะคุณ ขำมากไปไหม” กรีนที ถาม
“ ก็ไม่มากเท่าไร แต่ฉันเคยใส่ชุดนี้ตอนอยู่อนุบาล 2 “ สายรุ้งตอบไปขำไป
เมื่อเสียงหัวเราะเริ่มดัง เจ้าหมาพุดเดิ้ล กับปอม ๆ ที่คุณนายมดแดงเลี้ยงไว้ก็กรูกันออกมากว่า 10 ตัวรุมเห่า สามหนุ่ม ทำเอาสาว ๆ หัวเราะไม่หยุด
“ ไงล่ะคุณ....ชุดเนี้ยะ ได้ใจน้องหมาไปเต็ม ๆเลย “ ลิลลี่ตะโกนแซวแข่งกับเสียงน้องหมา
“ เอะอะเอ็ดตะโรอะไรกันเด็ก ๆ “ เสียงคุณนายมดแดง ใส่ชุดคลุมเดินกรุยกรายออกมาจากสระว่ายน้ำข้างบ้าน พอเห็น 3 หนุ่มเข้าก็กรี๊ดดดบ้านแทบแตก
“ อร๊ายยยย ผู้ชายยยยย อะ อะ เข้ามาก่อนค่ะ เข้ามาก่อน” แล้วกุลีกุจอ เปิดประตูบ้านเชื้อเชิญหนุ่ม ๆเข้าไปทันที
“ อร๊ายยย นังชะนี เอ้ย!! สาว ๆเข้ามา ๆ “ คุณนายมดแดง ชักชวนแบบเสียไม่ได้ตามมารยาทเจ้าของบ้าน
“ณเดช หมาก บอย ปกรณ์ มาช่วยรับแขกหน่อยเร้ว” สิ้นเสียงสั่งของคุณนายมดแดง สามหนุ่ม DARK MAN AND HANDSOME กล้ามเป็นมัด ๆ ก็เดินมาช่วยหนุ่ม ๆสาว ๆถือของเข้าไปข้างใน โดยมีคุณนายมดแดง ประกบวินควงแขนเดินนวยนารถตามเข้าไปด้วย
“ เจกันอยู่ตรงทางขึ้นบันได โต๊ะรับแขก แล้วก็โต๊ะอาหาร อ้อ แล้วก็จัดไว้ 1 ช่อสำหรับวางบนหัวนอนฉันด้วย เอาช่อที่หอมที่สุดนะยะ” คุณนายมดแดงชี้นิ้วไปทางห้องด้านหลัง สองสาว แอบแลบลิ้น เบ้ปากให้พวกหนุ่ม ๆ แล้วหอบดอกไม้ไปตามที่ DARK MAN AND HANDSOME นายหนึ่งนำทาง
“ เอ่อ “ กรีนทีอ้าปากจะเริ่มเรื่องงาน แต่ถูกคุณนายมดแดงเอานิ้วมาเตะที่ริมฝีปากเสียก่อน
“ มิ๊ค่ะ... มิ๊เอ...า มิ๊พูดเรื่องงานนะคะ “ คุณนายมดแดงล็อคแขนกรีนทีไว้ แล้วปลดเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นชุดว่ายน้ำวาบหวิวลายเสือ
" เรามาเล่นจ้ำจี้ มะเขือเปาะแปะ ออกกำลังกายในน้ำกันก่อนดีกว่า" คุณนายมดแดง กรีดนิ้วจิ้มไปที่ซิฟแพคของกรีนที ทำเอาเขาขนลุกไปทั้งตัว หันรีหันขวางในใจก็คิดแผนให้รอด จากอาการหิวผู้ชายของคุณนายไฮโซ พอหันไปเห็นหน้าไตรรัตน์ ก็นึกอะไรออกมาได้
" นี่เลยครับ" กรีนทีเอื้อมมือไปกระตุกแขนไตรรัตน์ อย่างแรง จนไตรรัตน์เซถลาเข้ามาใกล้
" ไอ้ที่แหละครับถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับพี่ เอ่อ.. คือ มันเป็นนักว่ายน้ำทีมโรงเรียนและได้เหรียญทองสองปีซ้อน" กรีนทีอวดสรรพคุณเพื่อน ไตรรัตน์ทำหน้างง คิดไม่ออกว่าเคยว่ายน้ำและได้เหรียญทองตอนไหน แต่ไม่ทันแล้วเพราะคุณนายมดแดงผละจากกรีนที ปรี่เข้ามาหาไตรรัตน์ เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อ ขยำซิฟแพค จนไตรรัตน์สะดุ้งโหยง
" จริงเหรอคะพ่อหนุ่ม ไหนให้เจ๊ดูสิ กล้ามนักกีฬาน่ะ มันจะอวบอัด น่าฟักสักแค่ไหน" ไตรรัตน์มองกรีนทีอย่างแค้น
" ไอ้กรีน มึง..เอากูแล้วไหมล่ะ" หันไปหาตัวช่วย " ไอ้วิน"
" เมื่อวานกูสละชีพเพื่อชาติไปแล้ว รอบนี้ตามึง คิดเสียว่า มันเป็นหน้าที่่ กูกับไอ้กรีนจะไปดูสถานที่ ดีไซน์ชิ้นงาน ตามบายนะเพื่อน" วินโบกมือกอดคอกรีนทีเดินจากไป ทิ้งให้ไตรรัตน์ถูกคุณนายมด ลากถูลู่ถูกังลงสระน้ำ
เสียงไตรรัตน์โหวกเหวกโวยวาย ทั้งสองหันไปอีกทีเห็นคุณนายมดแดงกำลังเกาะหลังไตรรัตน์ ปลุกปล้ำกันอยู่ในสระน้ำ
" มึงว่ามันจะรอดไหม" กรีนทีถามขึ้นมาลอยๆ
แต่วินตอบแบบมั่นใจ " กูว่า.... ไม่....ว่ะ"
แล้วทั้งสองก็พากันหัวเราะ
สองหนุ่มแยกกันไปทำงาน โดยวินแยกไปวัดความกว้างของห้องรับประทานอาหาร เพื่อดีไซน์โต๊ะกินข้าวใหม่ให้คุณนายมดแดง ส่วนกรีนทีแยกก็สำรวจห้องรับแขกเพื่อดีไซนืเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหม่ที่สอดรับกับบรรยากาศห้อง ซึ่งนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองได้เจอกับสองสาว ที่แยกกันมาจัดแจกันที่ห้องรับแขกและห้องรับประทานอาหาร
เมื่อวินเดินมาเจอลิลลี่ เขาก็สวมวิญญาณพี่ป๊อด โมเดรินดอก แหกปากร้องเพลงบุษบา
“บุษบาเกิดมากับความสดใส
โลกของเธอนั้นมีดอกไม้ในหัวใจ
วันทั้งวันชื่นชมชอบร้อยมาลัย
โลกสดใสไปด้วยมาลัยของเธอ
ดอกไม้นานาพรรณ
สีสันมากมายกันไป
กลิ่นหอมรัญจวนใจ
ประดับไว้ให้โลกนี้สวยงาม
บรรจงร้อยเป็นมาลัย สนุกสุขใจหนักหนา
เป็นประจำทุกวันเวลา ไม่เคยเหนื่อยล้ากับมาลัย”
“โอ้ยยยยย!!! หยุด!!! ฉันบอกให้หยุด+++ รำคาญ!!!! หนวกหู !!!! เมื่อไหร่นายจะหายไปจากโลกนี้สักทีนะ ฉันไม่มีสมาธิในการจัดดอกไม้แล้วรู้ไหม” ลิลลี่ ทนฟังไม่ได้เพราเสียงวินบาดโสทประสาทอย่างแรง
“ถ้าไม่มีผม คุณจะเหงานะครับคนสวย” วินยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาใกล้ ลิลลี่มือไวฟาดด้วยกิ่งดอกไม้ที่มีหนาม
“ โอ้ย!! คุณ ผมเจ็บนะ” วินร้องเลือดซิปที่แก้ม
ลิลลี่เห็นวินเลือดซิปก็ตกใจ รู้สึกว่าตัวเองทำรุนแรงเกินไปแต่ก็แกล้งต่อว่ากลบเกลื่อนความรู้สึกผิด
“ ใครใช้ให้คุณมากวนประสาทฉันก่อนล่ะ ไป ๆ ไปเลย มาทางไหนกลับไปทางนั้น อย่ามาวุ่นวาย ขอร้อง วันนี้สงบศึก ฉันมีงานต้องรีบทำ”
“คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ จะให้ผมไปไหนล่ะคุณ เขาก็จ้างผมให้มาดีไซน์โต๊ะที่ห้องนี้เหมือนกัน” วินโอดครวญ นั่งซับเลือด อยุ่มุมโต๊ะ ตรงข้ามลิลลี่ ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้าหล่อนเท่าไร
“ งั้นคุณก็ทำงานของคุณ ฉันก็ทำงานของฉัน ต่างคนต่างทำงาน ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างหายใจ โอเค” ลิลลี่ใช้เสียงสูงเป็นเชิงถาม วินพยักหน้า แต่ไม่วายหยอกล้อหญิงสาว
“ แล้วถ้าผมอยากหายใจร่วมกับคุณล่ะ” เท่านั้นแหละลิลลี่ก็ขว้างก้านดอกไม้ใส่หน้า จนทิ่มเข้าไปในหนังตา วินแกล้งร้องเสียงหลง
“โอ้ยย!! คุณ ตาผม... ตาผม บอดแน่คราวนี้” ลิลลี่ตกใจวิ่งไปดูใกล้ ๆ
“ คุณ เป็นไรมากรึเปล่า ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วไงว่าให้ต่างคนต่างทำงาน คุณก็ยังมายั่วประสาทฉันอยู่ได้”
วินได้ทีเอามือกุมดวงตาไว้ ลิลลี่พยายามแกะออก
“ ไหนขอฉันดูสิ ขอดูหน่อย นี่คุณอย่าเอาแต่ปิดตาสิ ให้ฉันดูแผลก่อน จะได้รู้ว่าเป็นอะไรมากไหม” แล้วทั้งคู่ก็ยื้อกันจนตกเก้าอี้ไปทั้งคู่ โดยมีลิลลี่ทับอยู่บนตัววิน ทั้งสองประสานสายตากัน วินจ้องมองไปในดวงตาเรียวคู่นั้นสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน และอบอุ่นภายใต้ความเกรี้ยวกราดของหญิงสาว ส่วนลิลลี่แรก ๆก็จ้องตาวินเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้มีบาดแผลตรงไหน สักพักพอเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกจ้องอยู่ก็เขิน ตัวร้อนผ่าว หน้าแดงก่ำ วินเอามือแตะหน้าผาก
“ ไม่สบายรึเปล่าคุณ จู่ ๆก็หน้าแดง หรือว่า....คุณเขินผม” ลิลลี่โมโหกลบเกลื่อน ยันตัวลุกขึ้นแล้วผลักวินให้ล้มลงไปกองอยู่ที่เดิม
“ คุณหลอกฉัน ตาคุณไม่ได้เป็นอะไร มารยา ตายซะได้ก็ดี” แล้วลิลลี่ก็เดินไปจัดดอกไม้ตามเดิม
วินแอบยิ้ม ยันตัวลุกขึ้น “ โห คุณ รู้ได้ยังไงว่าผมไม่ได้เป็นอะไร นี่ถ้าผมหลบไม่ทัน มีหวังหน้าแหก แก้วตาแตกกระจาย ผู้หญิงอะไร ดุชะมัด” วินพึมพำ ลุกขึ้น เดินไปวัดมุมต่าง ๆรอบห้อง พร้อม ๆกับแอบมองลิลลี่เป็นระยะ ๆ ลิลลี่จัดดอกไม้ไป เขินไป เมื่อรู้ว่าวินแอบมอง แต่เก๊กหน้าบึ้งไว้ และพยายามนึกถึงภาพอุบาทว์เกย์กรุ๊ปที่ตัวเองเคยเห็น แต่ภาพเหล่านั้นก็ถูกแทนที่ด้วย ภาพของสายตาคมที่ประสานกันเมื่อสักครู่
ที่ห้องรับแขก กรีนทีค่อย ๆก้าวเท้าเข้าไป ด้วยกลัวว่าสาวน้อยตากลมตรงหน้าจะเสียมสมาธิกับการจัดดอกไม้ เมื่อถึงทางเดินตรงหน้าต่างกรีนทีก็ต้องหยุดสาวเท้าเหมือนต้องมนต์สะกด เพราะแสงแดดอ่อน ๆที่ส่องกระทบหน้าต่างลงมาที่วงหน้าของสาวน้อยขับผิวขาวของสายรุ้งให้โดดเด่นยิ่งกว่าเดิม และท่วงทีที่เธอใส่ใจ หยิบดอกไม้ทีละดอกอย่างทะนุถนอม บรรจงจัดใส่แจกัน ช่างเป็นภาพที่ชวนมองยิ่งนัก ผู้หญิงกับดอกไม้ ความอ่อนหวานอันแสนอ่อนโยน ที่ผู้ชายทั้งโลกถวิลหา
สายรุ้งรู้สึกว่ามีคนเดินมาจึงวางดอกไม้ลงแล้วหันมามอง พอเห็นว่าเป็นกรีนทีก็ตกใจเล็กน้อย “ คุณ”
“ ขอโทษครับ คือ ผมไม่ได้ตั้งใจจะมารบกวนให้คุณเสียสมาธิ แต่ แต่ผมต้องมาวัดไซน์ เพื่อดีไซน์เฟอร์นิเจอร์ในห้องนี้เหมือนกัน” กรีนทีออกตัว
สายรุ้งพยักหน้า เป็นเชิงรับรู้ “ เชิญค่ะ ตามสบาย” แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาจัดดอกไม้ต่อ
กรีนทีทำเป็นวัดโน่น วัดนี่และจดลงในสมุดบันทึก หากแต่ความจริงแล้วเขาไม่ค่อยมีสมาธิในการดีไซน์เท่าไร เพราะภาพสาวน้อยแสนอ่อนหวาน ที่อยู่ข้าง ๆยังติดตาตรึงใจ จนทำให้เขาคิดหาวิธีที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับเจ้าหล่อนให้มากกว่าการเป็นเพื่อนข้างบ้านที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
สนธยา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ม.ค. 2558, 01:16:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ม.ค. 2558, 01:16:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 714
| << ลูกค้าคนสำคัญ |