กรุ่นกลิ่นหอม...ของความรัก (YURI)
ฉันไม่ใช่แค่คนที่รักเธอ
และเธอก็ไม่ใช่แค่คนที่รักฉัน
แต่ระหว่างสองเรา คือ...คนที่รักกัน

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: เกริ่น

เกริ่น

ไข่มุกเอนหลังพิงเก้าอี้ เธอปล่อยอารมณ์ไปกับแสงแดดยามเช้าที่อบอุ่น สายลมเอื่อยๆ พัดพาเอาความเย็นสบายมากระทบผิวขาวเนียน ดวงตากลมโตหลับพริ้ม แก้มชมพูระเรื่ออย่างคนที่สุขภาพดี เธอวางหนังสือเล่มหนาพอประมาณไว้บนโต๊ะข้างเก้าอี้ ร่างเล็กอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาว กางเกงขาสั้นแบบสบาย

เสียงเพลงแนวอินดี้ให้ความรู้สึกหวาน เศร้า และซึ้ง จากบทเพลงหนึ่งเล่นสู่อีกบทเพลงหนึ่ง

“สบายจริงนะจ้ะอากิ” เสียงหวานใสดังมาจากด้านหลัง ก่อนร่างสูงโปร่งจะเดินเข้าใกล้ เธอชะโงกหน้าผ่านด้านหลังของไข่มุก ก่อนจะใช้สองมือโอบรอบคอของไข่มุก เอาไว้

ไข่มุกเงยหน้าขึ้น ใบหน้ารูปไข่ของคนที่คุ้นเคยเด่นชัดอยู่ในดวงตากลมโตของเธอ เธอชอบมองนัยน์ตารูปแขกของคนตรงหน้า ชอบมองริมฝีปากบางได้รูปสีชมพูของน้ำค้าง หรืออาจจะเรียกได้ว่าเธอชอบทุกอย่างที่หลอมรวมกันเป็นน้ำค้าง

น้ำค้างอ้อมมายืนอยู่ตรงหน้าของไข่มุก ร่างสูงโปร่งในชัดเสื้อสายเดี่ยวสีดำ กางเกงขาสั้น เธอปล่อยผมยาวสยายดู บวกกับผิวสีน้ำผึ้งที่ทำให้เธอดูเซ็กซี่และน่าหลงใหลมากขึ้น

“พี่น้ำ...” ไข่มุก เรียกชื่อน้ำค้าง ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะถูกประกบด้วยริมฝีปากของอีกคนหนึ่ง ความรู้สึกเบาบางแต่ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั่วร่าง กลิ่นสบู่จางๆ จากร่างของน้ำค้างโชยเข้าจมูกของเธอ ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ความเย้ายวนใจจากร่างสูงโปร่งนั้นมากขึ้น

“แกล้งเค้าอีกแล้ว” เสียงแหลมเล็กพูดในเชิงต่อว่าคนตรงหน้า แต่ก็เป็นเพียงทีเล่นทีจริงเท่านั้น เธอหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายที่ถูกน้ำค้างแกล้งหยอกเล่นแบบนี้ เธอลุกขึ้นนั่งตัวตรง วางมือไว้ระหว่างขาทั้งสองที่กางออก

น้ำค้างยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นคนตัวเล็กตรงหน้ากำลังเขินอายจากการกระทำของเธอ ก่อนจะเอียงคอแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ อมยิ้มขันกับท่าทางของไข่มุก

“ไม่ต้องแอบหัวเราะเค้าเลย” น้ำเสียงกระเง้ากระงอดแบบเด็กๆ ของไข่มุก บวกกับดวงตากลมโตที่กลอกกลิ้งไปมายิ่งทำให้เธอดูน่ารักใสๆ

สัมผัสแผ่วเบาเมื่อสักครู่ยังไม่จางหายไป น้ำค้างแตะปลายนิ้วชี้ที่ริมฝีปากของเธอ ก่อนจะส่งสายตาเชิญชวนให้กับไข่มุก เธอเลื่อนหน้าเข้าไป จากนั้นจึงกระซิบเบาๆ “น่ารักจังเลยนะจ้ะ”

“บ้า...” ไข่มุกครางออกมาเบาๆ สัมผัสแผ่วเบาของลมหายใจจากน้ำค้างยิ่งทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหว คนตรงหน้าชอบแกล้งให้เธอปั่นป่วนในหัวใจอยู่เป็นประจำ แต่เธอก็ชอบที่ถูกกระทำเช่นนี้ เธออยากได้ยินเสียง อยากถูกสัมผัส และโอบกอดไปด้วยความรู้สึกของน้ำค้างทุกวินาที

“น่ารักก็รักเค้าเยอะๆ สิ” ไข่มุกส่งสายตายั่วยวนให้กับน้ำค้างบ้าง เธอยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มชัดเจนทั้งสองข้าง

น้ำค้างยิ้ม แววตากรุ้มกริ่มเมื่อได้ยินคำพูดของไข่มุก เธอค่อยก้มไปจูบที่หน้าผากของคนตัวเล็ก จากนั้นจึงเลื่อนลงมาที่เปลือกตา น้ำค้างวางมือซ้ายไว้ที่บ่าของไข่มุก และไล้มือขวาไปมาที่แก้มนวลเนียนนั้นด้วยความรู้สึกรักอย่างท่วมท้น

“เอ...ถ้าให้รักเยอะๆ แล้วคนตรงหน้านี้พอจะรักเค้าตอบบ้างหรือเปล่าน้า”

“บ้า...”

“คำก็บ้า สองคำก็บ้า เห็นเค้าบ้าแล้วอยากให้เค้ารักอีกเหรอจ้ะ”

ไข่มุกยื่นมือของเธอไปวางทาบบนแก้มทั้งสองข้างของน้ำค้าง สัมผัสอ่อนโยนและแผ่วเบาด้วยความรู้สึกหลายอย่างระคนกันทั้งรักทั้งห่วงคนตรงหน้า และเธอก็รู้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ต่างกันเลยในความรู้สึก

ในบ้านหลังนี้ เธออยู่ร่วมกันกับน้ำค้างด้วยคำว่าพี่สาวและน้องสาว ทว่าความรู้สึกนั้นไม่ได้เป็นอย่างคำแทนตัวของเธอและน้ำค้างแต่อย่างไร

พ่อของเธอแต่งงานใหม่กับแม่ของน้ำค้างเมื่อสิบหกปีก่อน ในตอนนั้นเธออายุได้เพียงห้าปี และน้ำค้างอายุได้สิบสองปีแล้ว ทั้งน้ำค้างและแม่รักและเอ็นดูเธอมาก เช่นเดียวกับที่พ่อของเธอก็รักน้ำค้างราวกับเป็นลูกที่มาจากสายเลือดเดียวกัน

แม่ของไข่มุกเป็นชาวญี่ปุ่นและเลิกรากับพ่อของเธอไปแต่งงานใหม่แล้ว เธอไม่เคยเจอหน้าแม่ แต่เคยเห็นรูปถ่ายที่พ่อเคยให้ดู ซึ่งเธอนั้นแทบจะเหมือนแม่มาก ผิดเพียงแค่ได้รับผมหยักศกจากผู้เป็นพ่อมา

สำหรับน้ำค้างแล้วพ่อของเธอเป็นนายแพทย์ทางด้านศัลยกรรมที่เก่งมาก ทว่าเสียชีวิตเมื่อเธออายุได้เพียงแค่ห้าปีจากอุบัติเหตุ แม่บอกเธอเสมอว่าพ่อรักเธอมาก ซึ่งเธอพอจะจำอ้อมแขนแสนอบอุ่นนั้นได้อยู่บ้างแม้เลือนรางในความทรงจำ

ในเวลานี้ไข่มุกเพิ่งจะเรียนจบและกำลังจะเริ่มทำงานในตำแหน่งมัณฑนากรคนใหม่ในบริษัทของผู้เป็นแม่ สำหรับน้ำค้างนั้นเป็นจิตแพทย์ น้ำค้างสวยและเรียนเก่งมาก เป็นที่รักของทุกคนในบ้าน รวมถึงเป็นที่รักของเธอมาก

ความรู้สึกของน้ำค้างเริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย จากความรักและเอ็นดูของเธอที่มีต่อไข่มุกเมื่อแรกเจอ แปรเปลี่ยนเป็นความรักที่มากกว่านั้น เธอก้าวผ่านเส้นบางๆ ระหว่างความเป็นพี่น้องไปทีละน้อย เพียงแต่เหมือนมีบางอย่างติดค้างอยู่ในใจของเธอที่ทำให้รู้สึกไม่แน่ใจ

เช่นเดียวกับไข่มุกที่ไม่อาจจะหยุดความรักที่ก่อตัวในหัวใจของเธอ เธอหลงรักพี่สาวคนละสายเลือด เธอหลงใหลในตัวของน้ำค้าง และผูกยึดเอาไว้ด้วยคำสัญญาของน้ำค้างที่เคยให้ไว้กับเธอว่าจะดูแลเธอ...ตลอดไป

“อากิชอบตาของพี่น้ำจังเลย” ไข่มุกจ้องเข้าไปในดวงตาของน้ำค้าง “เซ็กซี่...”
“แค่ตาเหรอจ้ะที่เซ็กซี่” น้ำค้างพูดพลางค่อยไล้มือของเธอไปมาที่แขนของไข่มุก ก่อนจะเลื่อนมือมาวางบนต้นขาของคนตรงหน้า เธอค่อยใช้นิ้ววนไปมาที่ต้นขาของไข่มุก อยากทะนุถนอมคนตรงหน้าให้มากที่สุดเท่าที่สองมือของเธอจะทำได้

“อ่า...” ไข่มุกครางเบาๆ เธอรู้สึกถึงน้ำเสียงสั่นพร่าของคนตรงหน้า ลมหายใจที่รุนแรงมากขึ้น กลิ่นหอมจางๆ จากร่างของน้ำค้างยิ่งทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วนเพิ่มขึ้น

เธออยากรั้งร่างตรงหน้ามากอด อยากสัมผัสกับสิ่งที่อยู่ภายใต้เสื้อสายเดี่ยวสีดำของน้ำค้าง ทว่าสิ่งนี้เป็นเพียงความต้องการที่เธอไม่อาจจะทำได้

แม้น้ำค้างจะกอดหรือจูบเธอ แต่ไม่เคยล่วงเกินเธอไปมากกว่านี้ ทว่าในหัวใจของเธอกลับร่ำร้องอยากได้ความอบอุ่นจากเรือนร่างของคนตรงหน้า อยากให้น้ำค้างสัมผัสเธอให้มากกว่านี้ แต่เธอไม่กล้าที่จะพูดหรือเรียกร้องอะไรออกมา

บางครั้งเธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่น้ำค้างทำกับเธอเป็นความต้องการที่แท้จริง เป็นความรู้สึกที่ตรงกันจริงหรือไม่ หรือน้ำค้างเพียงแค่เห็นใจกับความรู้สึกของเธอ...เพียงเท่านั้น

ไข่มุกรู้ตัวดีว่าเธอรักน้ำค้าง ว่าเธอต้องการน้ำค้างมากแค่ไหน ด้วยรูปร่างหน้าตาแบบเธอมีผู้ชายมาหลงชอบหลายต่อหลายคน แต่สิ่งที่เธอให้ตอบแทนความรู้สึกเหล่านั้นก็เพียงแค่เพื่อน หรือพี่เท่านั้น เธอไม่เคยรู้สึกรักคนเหล่านั้นอย่างที่เธอรักน้ำค้างได้เลย

“ชอบแกล้งเค้าจริงนะพี่น้ำ”

“แล้วชอบให้แกล้งหรือเปล่าจ้ะ”

“บ้า....”

“ว้า...สงสัยพี่จะบ้าจริงแล้วล่ะ เอ...แล้วจะมีใครมาหลงรักจิตแพทย์บ้าๆ คนนี้บ้างน้า”

“เค้าไง” ไข่มุกตอบออกไปอย่างรวดเร็ว

“เค้าไหนเอ่ย”

“เค้าคนนี้ไง สำหรับพี่น้ำนะให้อากิหลงรักคนเดียวพอแล้ว อากิไม่ยอมให้ใครมารักพี่น้ำหรอก” น้ำเสียงของไข่มุกแสดงชัดเจนอย่างที่เธอพูด เธอหวงน้ำค้าง ทว่าเธอรู้สึกอึ้งไปเมื่อเห็นแววตาของคนตรงหน้า เพียงพริบตาเดียวที่น้ำค้างแสดงความกังวลออกมา และเป็นจังหวะเดียวกับที่เธอเห็นพอดี

“พี่น้ำเป็นของอากิอยู่แล้วนี่จ้ะ” น้ำค้างตอบเสียงหวานใส ก่อนจะลูบผมของไข่มุกด้วยความรู้สึกอ่อนโยน “เป็นของอากิมาตลอดไม่ว่าเมื่อก่อน ตอนนี้หรือตลอดไป” เธอพูดพร้อมกับค่อยก้มหน้าลงไปจูบที่หน้าผากของไข่มุกเบาๆ

ไข่มุกโอบร่างของน้ำค้างเอาไว้ เธอซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของคนตรงหน้า ได้ยินเสียงหัวใจของน้ำค้างที่เต้นเป็นจังหวะ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นเมื่อสักครู่ แววตาของน้ำค้างที่แสดงชัดถึงความกังวลกับคำพูดของเธอ กับความรู้สึกของเธอ สิ่งนั้นทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวกับอนาคตข้างหน้า

คำมั่นสัญญาที่น้ำค้างมอบให้ เหมือนเป็นสิ่งที่คนเห็นแก่ตัวอย่างเธอเรียกร้องเอาไว้เสียมากมาย

“อากิรักพี่น้ำนะคะ” เสียงพูดแผ่วเบา เธอไม่รู้ว่าน้ำค้างจะได้ยินคำพูดนี้บ้างไหม ความรู้สึกของเธอส่งผ่านถึงหัวใจของคนตรงหน้าได้มากสักเท่าไร

“เหม็นตัวจังเลย อากิไปอาบน้ำดีกว่า” เพราะกลัวตัวเองจะเผลอร้องไห้ออกมา ไข่มุกจึงเลือกใช้เรื่องอาบน้ำมาเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้ผละจากน้ำค้างไปอย่างไม่น่าเกลียด ในช่วงระยะหลังมานี้ เธอรู้สึกว่าน้ำค้างดูเป็นกังวลมากกว่าเมื่อก่อน ราวกับกำลังซ่อนอะไรเอาไว้ภายในใจ

“เหม็นเหรอ ไหนลองดมดูหน่อยสิ” น้ำค้างแกล้งเลื่อนหน้าลง ก่อนจะไซร้ไปมาที่ซอกคอของไข่มุก “ให้พี่ช่วยอาบน้ำให้ไหมจ้ะ”

“ถ้าอากิบอกว่าได้ พี่น้ำจะช่วยอาบน้ำให้อากิจริงเหรอคะ” ไข่มุกลุกขึ้นยืน เธอมองหน้าน้ำค้างด้วยแววตาจริงจัง “เค้าล้อเล่นนะ ไม่ต้องทำท่าตกใจแบบนั้นก็ได้พี่น้ำ อากิไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”

ไข่มุกแกล้งหัวเราะขันกับท่าทางของน้ำค้างซึ่งดูชะงักไปเล็กน้อยที่ถูกเธอรับคำท้า ก่อนจะรีบเลี่ยงเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็ก ซึ่งสร้างไว้อยู่ภายในอาณาเขตเดียวกับบ้านหลังใหญ่ซึ่งพ่อกับแม่พักอยู่

ไข่มุกพยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล ไม่อยากให้น้ำค้างเห็นเธอร้องไห้ ไม่อยากให้เห็นว่าเธอขี้แงเหมือนเด็กๆ ทว่าเหนือสิ่งใดเธอกลัวความจริงบางอย่าง

น้ำค้างทำได้เพียงมองตามแผ่นหลังเล็กของไข่มุก เธออยากเดินเข้าไปและรั้งร่างเล็กนั้นมากอดเอาไว้แน่น กลิ่นกายของไข่มุกยังติดตรึงอยู่ในความรู้สึก คำพูดเชิญชวนเมื่อสักครู่บวกกับแววตาจริงจัง ทำให้เธอรู้สึกว่าไข่มุกกำลังโตขึ้นและความรู้สึกต่างๆ เริ่มถูกผลักดันเพิ่มมากขึ้น เธอพยายามเตือนตัวเองให้อดทนไว้ ถ้าเธอก้าวข้ามผ่านเส้นกั้นนั้นไป เธอจะไม่อาจหันหลังกลับมาได้อีก...ต่อไป

...........................................................................

เธอปล่อยให้สายน้ำจากฝักบัวไหลผ่านร่าง ความเย็นของมันทำให้จิตใจที่ร้อนรุ่มของเธอค่อยอ่อนลง เพราะให้น้ำตาไหลผ่านไปพร้อมสายน้ำ ไข่มุกใช้มือปิดปากเอาไว้ไม่อยากให้เสียงร้องไห้ดังออกมา ร่างเล็กทรุดนั่งลงกับพื้นห้องน้ำ

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ร่างสูงโปร่งของน้ำค้างเดินเข้ามา ความรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นร่างเล็กตรงหน้านั่งร้องไห้อยู่ท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัว คนที่เธอห่วงแสนมากมาย กำลังเสียใจเพราะการกระทำของเธอ

ไข่มุกเงยหน้าขึ้นมอง “พี่น้ำ...” เธอครางออกมาเบาๆ เหมือนหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ ไข่มุกกระพริบตาถี่ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้คิดถึงน้ำค้างมากจนตาฝาดไป
น้ำค้างค่อยทรุดลงนั่งข้างไข่มุก ในเวลานี้สายน้ำไหลกระทบทั้งร่างของไข่มุกและเธอจนเปียกปอนไปหมด เธอยื่นมือไปปัดเอาปอยผมที่เลื่อนปิดหน้าของไข่มุกขึ้น ก่อนจะค่อยเลื่อนมือมาที่แก้มนวลเนียนนั้น

หากจะกล่าวโทษต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น น้ำค้างก็นึกอยากจะให้มันไหลเวียนไปอย่างที่หัวใจของเธอปรารถนา ความรู้สึกที่อัดแน่นถูกกะเทาะจนเปิดออกมาแล้ว

เธอรั้งร่างเล็กของไข่มุกเข้ามา ก่อนจะประกบปากของเธอเข้ากับริมฝีปากเล็กสีชมพูของคนตรงหน้า รุนแรงกว่าทุกครั้งที่เธอเคยทำ กลิ่นกายหอมหวานซึ่งปราศจากอาภรณ์ใด ห่อหุ้มเอาไว้ของไข่มุกนั้นสร้างความรัญจวนให้เธอ ความต้องการที่พุ่งพล่านจนเลือดในกายของเธอร้อนรุ่มไปหมด ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถูกกดทิ้งไปจนหมด

“พี่รักอากินะ” เมื่อริมฝีปากของไข่มุกถูกปล่อยให้เป็นอิสระ น้ำค้างเลื่อนมือของเธอมาแตะเอาไว้แทน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า เธอมองคนตรงหน้าด้วยความรักและต้องการ ต้องการครอบครองทุกสิ่งทุกอย่างในร่างนั้น

ไข่มุกยื่นมือของเธอไปตรงหน้า เธอสัมผัสใบหน้าของน้ำค้าง ลูบไปมาเบาๆ ราวกับจะขอความมั่นใจในสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเธอไม่ได้ฝันหรือเพียงแค่จินตนาการไปเอง ก่อนจะใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากของน้ำค้างเช่นเดียวกับที่น้ำค้างกำลังทำกับเธอ

“พี่น้ำ...” ไข่มุกครางออกมาเบาๆ อีกครั้ง ภาพตรงหน้าไม่ใช่เพียงแค่ความฝัน เธอโผเข้ากอดร่างของน้ำค้างไว้แน่น กลัวว่าถ้าไม่ทำเช่นนี้ร่างของน้ำค้างจะจางหายไปได้

“อากิรักพี่น้ำ รักและต้องการพี่น้ำ” เธอร่ำร้องถึงสิ่งที่อยู่ภายในหัวใจ สิ่งที่เธอปรารถนาที่จะได้สัมผัสจากคนตรงหน้ามาตลอด และไม่เคยกล้าที่จะพูดออกไป เพราะกลัวว่าสิ่งที่ตอบกลับมาจากน้ำค้างจะทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น

น้ำค้างประกบปากเธอกับไข่มุกอีกครั้ง สัมผัสที่รุ่มร้อนและเต็มไปด้วยความอยาก เสียงของลมหายใจที่แรงขึ้น พร้อมสัมผัสลึกล้ำที่เพิ่มขึ้นทีละน้อย

…………………………………………..



ลิลลี่สีเลือด
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2554, 21:50:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ค. 2554, 21:50:22 น.

จำนวนการเข้าชม : 1426





   เพราะ ( เพาะ) รัก >>
Auuuu 10 ก.ค. 2554, 01:55:29 น.
เริ่มรู้สึกดราม่า 9_9


เขมปัณณ์ 10 ก.ค. 2554, 07:11:37 น.
มาเป็นกำลังใจ ให้คนแต่ง ครับ


ลิลลี่สีเลือด 10 ก.ค. 2554, 09:24:33 น.
ขอบคุณมากนะคะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account