เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: รักกันที่หัวใจ
ปิ่นตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์สดใสเพราะคิดว่าลินินคงไปเฝ้าญารินทร์ที่โรงพยาบาลแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อรู้ว่าวาริชเก็บของไปนอนกับลินินที่โรงพยาบาล
"ทำไงดี" ปิ่นเดินวนไปวนมาเสริมเดินผ่านมาจึงแอบฟัง
"รู้แล้ว!!" ปิ่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาใครคนหนึ่ง
ที่โรงพยาบาล
ลินินนั่งปอกผลไม้ส่วนญารินทร์ก็เล่นกับลูก
"จะมองอะไรนักหนาคะพี่ริช" ญารินทร์แซวพี่ชายที่มองลินิน
"พี่ไม่ได้มองสักอะไรสักหน่อย" วาริชปฎิเสธ
"ขออนุญาตนะครับ..เสี่ยส้งหุ้นส่วนรายใหม่จะคุยกับนายครับ"
"ลินินฉันฝากรินกับหลานแป๊ปนึงนะเดี๋ยวฉันมา"
"คุณไปเถอะค่ะ" ลินินยิ้มวาริชออกไปสักพักพยาบาลสาวคนหนึ่งก็เข้ามา
"คุณลินินใช่ไหมคะ"พยายาลสาวทักลินิน
"ค่ะ..มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"มีคนฝากจดหมายมาให้น่ะค่ะ"พยาบาลสาวพูดพลางยื่นจดหมายสีขาวให้ลินินก่อนเดินออกไปลินินแกะจดหมายอ่าน
(ลินินออกมาพบฉันหน่อยสิอย่าบอกรินนะฉันไม่อยากให้รินเป็นห่วงฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอมารอฉันที่หน้าโรงพยาบาลนะ....วาริช)
"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณนิน" ญารินทร์มองลินิน
"เปล่าหรอกค่ะเขาส่งผิดคนเดี๋ยวนินมานะคะ"ลินินลุกขึ้นเดินมาออกจากก่อนจะมารอหน้าโรงพยาบาลสักพักก็มีรถตู้คันหนึ่งแล่นมาจอดกลุ่มชายหน้าตาน่ากลัวเดินออกมาแล้วตรงเข้าจับมือลินิน
"ปล่อยนะช่วยด้วย!!!!!!" ลินินร้องแต่ก็โจรก็ยาสลบมาโปะหน้าลินินก่อนจะอุ้มขึ้นรถตู้ออกไปพลันรถวาริชก็แล่นเข้ามาพร้อมกับเสียงโทรศัพทร์ของวาริช
"มีอะไรเสริม" วาริชรับสาย
"อะไรนะ!!!!" วาริชตะเบ็งเสียงเมื่อรู้ว่าลินินถูกจับตัวไป
★☆★☆★☆★
ภายในรถตู้
"นังนี่สวยใช้ย่อยเลยนะพี่" ชายคนขับรถพูด
"ต้องขอบใจยัยปิ่นที่นึกถึงเพื่อนสลัมๆคนนี้" เทิดหรือหัวหน้ากลุ่มพูดสักพักรถก็ถึงโรงแรมม่านรูด
"เดี๋ยวเอ็งไปจ่ายเงินนะข้าขอไปสนุกกับสาวสวยคนนี้ก่อน" เทิดพูดก่อนจะอุ้มลินินเข้าห้องเสริมที่แอบตามมายืนมองเหตุการ์ณก่อนจะวิ่งหยิบปืนที่รถเทิดวางลินินลงบนเตียง
"แกจะทำอะไร" ลินินที่เริ่มรู้ตัวพูดเธอพยายามขยับตัวแต่ก็ขยับไม่ได้
"ก็พาน้องสาวขึ้นสวรรค์ไงจ๊ะ" เทิดปลดกระดุมก่อนที่จะค่อยเอาหน้าเข้ามาใกล้ลินินหญิงสาวน้ำตาไหลด้วยความกลัว
ปัง!!!!!!!!วาริชถีบประตูเข้ามา
"แกเป็นใครวะ" เทิดหันมองวาริช
"ก็มัจจุราชที่จะมาฆ่าแกไงไอ้ชั่ว!!" วาริชดึงเทิดขึ้นมาก่อนจะใช้กำปั้นต่อยเข้าที่หน้าเทิดจนเซลูกน้องเทิดจะเข้ามาช่วยแต่พอเห็นลูกน้องวาริชแต่ละคนที่มีปืนก็ไม่กล้า
"มึ_บังอาจมากนะที่คิดจะทำระยำกับผู้หญิงของ_"วาริชต่อยเข้าที่หน้าของเทิดอย่างไม่ยั้งเทิดควักมีดออกมาแต่ก็ถูกวาริชบิดข้อมือ
"ปล่อยผมเถอะผมกลัวแล้ว"เทิดยกมือไหว้ขอชีวิตลินินนอนดูเหตุการ์ณที่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังปกป้องเธอลินินน้ำตาไหลกับสิ่งที่วาริชทำเพื่อปกป้องเธอและแสดงว่าเขารักเธอลินินหลับตาลงเพราะฤทธิ์ยายังไม่หมดแต่เธอก็หลับอย่างสบายใจเพราะมีวาริชอยู่เธอก็รู้ว่าถ้ามีผู้ชายคนนี้อยู่เธอจะปลอดภัย
"มือนี้ใช้ไหมที่มึ_จะถอดเสื้อเมีย_"วาริชจับมือขวาของเทิดก่อนจะบิดอย่างแรงจนเสียงดังก๊อบวาริชเลื่อนสายตาลงมา
"และไอ้นี่ใช่ไหมที่มึ_จะใช้กับเมีย_"วาริชตะเบ็งเสียงเทิดมองอย่างหวาดกลัวสาธิตกับเสริมมองหน้ากันอย่างสยองก่อนที่จะ
"อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
★☆★☆★☆★
ลินินปรือตาขึ้นก็เห็นว่าเธออยู่ในอ้อมกอดวาริช
"คุณ..."ลินินขยับตัวลุกขึ้น
"อย่าขยับมากสิเผื่อยายังไม่หมดฤทธิ์ถ้าคุณใช้แรงมากๆอาจจะฟลุบลงนะ"วาริชมองเธอด้วยสายตาเป็นห่วง
"ขอบคุณนะคะที่คุณช่วยฉัน"
"ตราบใดที่คุณยังเป็นคนของผม..ผมก็ต้องปกป้องคุณสิ"
"เหมือนคุณรินแล้วก็คุณสกุณน่ะเหรอคะ"
"ไม่...คุณพิเศษกว่านั้น" วาริชส่ายหน้าลินินยิ้มก่อนจะเห็นมือขวาของวาริชถูกผ้าพันอยู่
"คุณเป็นอะไรคะ" ลินินกุมมือวาริชขึ้นมาดู
"สงสัยจะต่อยมากไปหน่อยแผลแค่เล็กๆไม่เป็นอะไรหรอก"
"รู้ได้ยังไงฉันไม่เชื่อฉันจะทำแผลให้คุณเอง" ลินินจแกะแต่วาริชกลับกุมมือเธอ
"ผมดีใจนะที่คุณเป็นห่วงผม..ถึงแม้ว่าผมอาจจะคิดไปเอง" วาริชส่งสายตาอบอุ่นให้ลินิน
"คุณไม่ได้คิดไปเองหรอกค่ะฉัน....เป็นห่วงคุณจริงๆ" ลินินตอบวาริชจูบที่มือเธอ
"แล้วคราวหลังอย่าไว้ใจใครอีกนะ" วาริชเปลี่ยนโหมดมาดุลินิน
"รวมถึงคุณด้วยหรือเปล่าคะ"ลินินยิ้มเขินๆวาริชค่อยๆเอาหน้ามากระซิบข้างหูลินิน
"พูดแบบนี้...ตรงนี้เลยดีไหม" วาริชพูดลินินผลักเขา
"เจ็บแค่นี้ไม่เข็ดเหรอคะ" ลินินเข้าโหมดดุบ้างก่อนที่ทั้งคู่จะยิ้มให้กัน
"ทำไงดี" ปิ่นเดินวนไปวนมาเสริมเดินผ่านมาจึงแอบฟัง
"รู้แล้ว!!" ปิ่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะโทรหาใครคนหนึ่ง
ที่โรงพยาบาล
ลินินนั่งปอกผลไม้ส่วนญารินทร์ก็เล่นกับลูก
"จะมองอะไรนักหนาคะพี่ริช" ญารินทร์แซวพี่ชายที่มองลินิน
"พี่ไม่ได้มองสักอะไรสักหน่อย" วาริชปฎิเสธ
"ขออนุญาตนะครับ..เสี่ยส้งหุ้นส่วนรายใหม่จะคุยกับนายครับ"
"ลินินฉันฝากรินกับหลานแป๊ปนึงนะเดี๋ยวฉันมา"
"คุณไปเถอะค่ะ" ลินินยิ้มวาริชออกไปสักพักพยาบาลสาวคนหนึ่งก็เข้ามา
"คุณลินินใช่ไหมคะ"พยายาลสาวทักลินิน
"ค่ะ..มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"มีคนฝากจดหมายมาให้น่ะค่ะ"พยาบาลสาวพูดพลางยื่นจดหมายสีขาวให้ลินินก่อนเดินออกไปลินินแกะจดหมายอ่าน
(ลินินออกมาพบฉันหน่อยสิอย่าบอกรินนะฉันไม่อยากให้รินเป็นห่วงฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอมารอฉันที่หน้าโรงพยาบาลนะ....วาริช)
"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณนิน" ญารินทร์มองลินิน
"เปล่าหรอกค่ะเขาส่งผิดคนเดี๋ยวนินมานะคะ"ลินินลุกขึ้นเดินมาออกจากก่อนจะมารอหน้าโรงพยาบาลสักพักก็มีรถตู้คันหนึ่งแล่นมาจอดกลุ่มชายหน้าตาน่ากลัวเดินออกมาแล้วตรงเข้าจับมือลินิน
"ปล่อยนะช่วยด้วย!!!!!!" ลินินร้องแต่ก็โจรก็ยาสลบมาโปะหน้าลินินก่อนจะอุ้มขึ้นรถตู้ออกไปพลันรถวาริชก็แล่นเข้ามาพร้อมกับเสียงโทรศัพทร์ของวาริช
"มีอะไรเสริม" วาริชรับสาย
"อะไรนะ!!!!" วาริชตะเบ็งเสียงเมื่อรู้ว่าลินินถูกจับตัวไป
★☆★☆★☆★
ภายในรถตู้
"นังนี่สวยใช้ย่อยเลยนะพี่" ชายคนขับรถพูด
"ต้องขอบใจยัยปิ่นที่นึกถึงเพื่อนสลัมๆคนนี้" เทิดหรือหัวหน้ากลุ่มพูดสักพักรถก็ถึงโรงแรมม่านรูด
"เดี๋ยวเอ็งไปจ่ายเงินนะข้าขอไปสนุกกับสาวสวยคนนี้ก่อน" เทิดพูดก่อนจะอุ้มลินินเข้าห้องเสริมที่แอบตามมายืนมองเหตุการ์ณก่อนจะวิ่งหยิบปืนที่รถเทิดวางลินินลงบนเตียง
"แกจะทำอะไร" ลินินที่เริ่มรู้ตัวพูดเธอพยายามขยับตัวแต่ก็ขยับไม่ได้
"ก็พาน้องสาวขึ้นสวรรค์ไงจ๊ะ" เทิดปลดกระดุมก่อนที่จะค่อยเอาหน้าเข้ามาใกล้ลินินหญิงสาวน้ำตาไหลด้วยความกลัว
ปัง!!!!!!!!วาริชถีบประตูเข้ามา
"แกเป็นใครวะ" เทิดหันมองวาริช
"ก็มัจจุราชที่จะมาฆ่าแกไงไอ้ชั่ว!!" วาริชดึงเทิดขึ้นมาก่อนจะใช้กำปั้นต่อยเข้าที่หน้าเทิดจนเซลูกน้องเทิดจะเข้ามาช่วยแต่พอเห็นลูกน้องวาริชแต่ละคนที่มีปืนก็ไม่กล้า
"มึ_บังอาจมากนะที่คิดจะทำระยำกับผู้หญิงของ_"วาริชต่อยเข้าที่หน้าของเทิดอย่างไม่ยั้งเทิดควักมีดออกมาแต่ก็ถูกวาริชบิดข้อมือ
"ปล่อยผมเถอะผมกลัวแล้ว"เทิดยกมือไหว้ขอชีวิตลินินนอนดูเหตุการ์ณที่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังปกป้องเธอลินินน้ำตาไหลกับสิ่งที่วาริชทำเพื่อปกป้องเธอและแสดงว่าเขารักเธอลินินหลับตาลงเพราะฤทธิ์ยายังไม่หมดแต่เธอก็หลับอย่างสบายใจเพราะมีวาริชอยู่เธอก็รู้ว่าถ้ามีผู้ชายคนนี้อยู่เธอจะปลอดภัย
"มือนี้ใช้ไหมที่มึ_จะถอดเสื้อเมีย_"วาริชจับมือขวาของเทิดก่อนจะบิดอย่างแรงจนเสียงดังก๊อบวาริชเลื่อนสายตาลงมา
"และไอ้นี่ใช่ไหมที่มึ_จะใช้กับเมีย_"วาริชตะเบ็งเสียงเทิดมองอย่างหวาดกลัวสาธิตกับเสริมมองหน้ากันอย่างสยองก่อนที่จะ
"อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
★☆★☆★☆★
ลินินปรือตาขึ้นก็เห็นว่าเธออยู่ในอ้อมกอดวาริช
"คุณ..."ลินินขยับตัวลุกขึ้น
"อย่าขยับมากสิเผื่อยายังไม่หมดฤทธิ์ถ้าคุณใช้แรงมากๆอาจจะฟลุบลงนะ"วาริชมองเธอด้วยสายตาเป็นห่วง
"ขอบคุณนะคะที่คุณช่วยฉัน"
"ตราบใดที่คุณยังเป็นคนของผม..ผมก็ต้องปกป้องคุณสิ"
"เหมือนคุณรินแล้วก็คุณสกุณน่ะเหรอคะ"
"ไม่...คุณพิเศษกว่านั้น" วาริชส่ายหน้าลินินยิ้มก่อนจะเห็นมือขวาของวาริชถูกผ้าพันอยู่
"คุณเป็นอะไรคะ" ลินินกุมมือวาริชขึ้นมาดู
"สงสัยจะต่อยมากไปหน่อยแผลแค่เล็กๆไม่เป็นอะไรหรอก"
"รู้ได้ยังไงฉันไม่เชื่อฉันจะทำแผลให้คุณเอง" ลินินจแกะแต่วาริชกลับกุมมือเธอ
"ผมดีใจนะที่คุณเป็นห่วงผม..ถึงแม้ว่าผมอาจจะคิดไปเอง" วาริชส่งสายตาอบอุ่นให้ลินิน
"คุณไม่ได้คิดไปเองหรอกค่ะฉัน....เป็นห่วงคุณจริงๆ" ลินินตอบวาริชจูบที่มือเธอ
"แล้วคราวหลังอย่าไว้ใจใครอีกนะ" วาริชเปลี่ยนโหมดมาดุลินิน
"รวมถึงคุณด้วยหรือเปล่าคะ"ลินินยิ้มเขินๆวาริชค่อยๆเอาหน้ามากระซิบข้างหูลินิน
"พูดแบบนี้...ตรงนี้เลยดีไหม" วาริชพูดลินินผลักเขา
"เจ็บแค่นี้ไม่เข็ดเหรอคะ" ลินินเข้าโหมดดุบ้างก่อนที่ทั้งคู่จะยิ้มให้กัน
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มี.ค. 2558, 17:44:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 มี.ค. 2558, 17:50:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 808
| << โซ่คล้องใจ |