เกมร้ายทาสหัวใจซาตาน
ลินิน กำลังจะแต่งงานกับ วิทวัส ชายหนุ่มคนรักของเธอขณะที่ความฝันเธอกำลังจะเป็นจริงผู้ชายที่ชื่อ วาริช ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้พร้อมค้อนที่ทำให้หัวใจแตกสลายเรื่องราวจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
Tags: ความรัก ความแค้น
ตอน: โซ่คล้องใจ
ที่โรงพยาบาล
ญาริญทร์ถูกทำเข้าห้องคลอดโดยมีวาริชและลินินยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
"ใจเย็นๆสิคุณถึงมือหมอแล้วคุณริญไม่เป็นอะไรหรอก" ลินินพูดขึ้นเมื่อเห็นวาริชผุดลุกผุดนั่ง
"ผมเป็นห่วงริญเราสองคนพี่น้องมีกันแค่นี้ถ้าริญเป็นอะไรไปผมคง" วาริชนั่งกุมขมับลินินขยับมาจับมือฉัน
"ฉันเข้าใจ..ฉันเองก็อยู่กับแม่แค่2คนแต่แม่ฉันสอนไว้ว่าเราต้องเข้มแข็งเพื่อคนที่เรารักและอย่าวิตกกังวลกลับเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น" ลินินพูดวาริชมองเธออย่างรู้สึกผิดพลันหมอก็เดินออกมาจากห้อง
"หมอครับน้องผมเป็นยังไงบ้าง" วาริชลุกขึ้นถาม
"ยินดีด้วยครับคุณได้หลานชายส่วนน้องคุณก็ปลอดภัยดี" หมอยิ้มวาริชเองก็เช่นกันเขายิ้มไม่หุบจนญาริญทร์ถูกย้ายไปที่ห้องพักฟื้นวาริชถูกลินินไล่กลับไปเอาของที่บ้านเพราะเธออาสาเฝ้าญารินทร์เอง
"คุณริญ" ลินินลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าญารินทร์ลืมตาขึ้นมา
"ลูกริญละคะ" ญารินทร์ถาม
"ปลอดภัยดีค่ะร่างกายแข็งแรงเดี๋ยวพยาบาลคงพาลูกคุณริญมาค่ะส่วนพี่ชายคุณเขากลับไปเอาของเดี๋ยวก็คงมาแล้ว"
"ผู้หญิงหรือผู้ชายคะคุณนิน"
"ผู้ชายค่ะ" ลินินตอบญารินทร์ยิ้ม
"คุณนินคะ" ญารินทร์เรียกลินิน
"มีอะไรเหรอคะ"
"ที่คุณนินอยากรู้ว่าพ่อของเด็กคือใครริญจะบอกค่ะ" ลินินมองญารินทร์วาริชที่มาถึงหน้าห้องหยุดชะงักรอฟังสิ่งที่น้องสาวจะพูด
"พ่อของลูกริญคือ....คุณวิทวัสค่ะ" ญารินทร์พูดลินินตกใจจนมีดปอกผลไม้ที่อยู่ในมือตกวาริชเองก็ตกใจที่เขาคาดการณ์ถูกว่าวิทวัสเป็นพ่อหลานเขา
"ค่ะ...คือ...นินขอตัวแปปนึงนะคะ" ลินินวิ่งออกจากห้องโดยไม่เห็นวาริชเขามองเธอจะเข้ามาหาน้อง
"พี่ริชคะคุณนินเขา" ญารินทร์จะบอกพี่ชายแต่วาริชจับมือน้อง
"พี่ได้ยินหมดแล้วริญ" วาริชพูดอย่างแผ่วเบาลินินขึ้นมาบนดาดฟ้าก่อนจะทรุดลง
"นี่...นี่พี่วิทหลอกเราเหรอ"ลินินร้องไห้ที่ถูกวิทวัสรักครั้งแรกสวมเขาให้อย่างที่วาริชบอกวาริชเดินขึ้นมาอยู่ข้างหลังลินินเขาจะเอื้อมมือไปจับไหล่เธอแต่ก็เปลี่ยนใจเขานิ่งฟังเสียงลินินร้องไห้ก่อนจะตัดสินใจเดินออกมา
"นี่เธอรักวิทวัสขนาดนี้เลยเหรอ" วาริชพูดขณะเดินออกมาก่อนที่น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมา
ในขณะเดียวกันวิทวัสก็มาเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยพอกดลิฟต์พยาบาลก็วิ่งเข้ามาพร้อมเด็กหน้าตาหน้าเกียจหน้าชังวิทวัสรู้สึกแปลกๆเขาเผลอยิ้มให้เด็กที่เขาไม่รู้จักเขาค่อยๆเลื่อนมือจะจับเด็กคนนั้นแต่ลิฟต์ก็เปิดพอดีพยาบาลคนนั้นจึงออกไป
"บ้าไปแล้วไอ้วิท" วิทวัสส่ายหัวลิฟต์ค่อยๆปิดวิทวัสมองตรงบันไดด้านหน้าก็เห็นลินินเดินลงมาพอดี
"น้องนิน!!!" วิทวัสจะออกแต่ลิฟต์ดันปิดพอดีแล้วไปเปิดที่ชั้น5วิทวัสรีบกดลงชั้น4แต่พอมาถึงก็ไม่เจอลินินแล้ว
"หรือว่าเราจะตาฝาด" วิทวัสพูดกับตัวเองก่อนจะกลับขึ้นชั้น5เหมือนเดิมลินินเดินเข้าห้องมาก็เห็นญารินทร์อุ้มลูกโดยมีวาริชยืนเล่นกับหลานเขาอยู่
"ลินิน" วาริชมองลินิน
"คุณนินคือริญ" ญารินทร์จะอธิบายแต่ลินินพูดแทรกขึ้นมาก่อนว่า
"ไม่เป็นไรค่ะนินเข้าใจ...ขอนินอุ้มลูกคุณริญได้ไหมคะ" ลินินเข้ามาญารินทร์ส่งลูกให้ลินิน
"ตั้งชื่อหรือยังคะ"ลินินถามญารินทร์
"ยังเลยค่ะงั้นริญให้พี่ริชกับคุณนินช่วยตั้งแล้วกันนะคะ"
"ลาวาดีไหม" วาริชพูดขึ้น
"นั่นสิคะนินจะชอบชื่อนี้" ลินินยิ้ม
"ดีค่ะลาวาลูกแม่" ลินินคืนลาวาให้ญารินทร์ก่อนจะมองวาริชเขายิ้มให้เธอซึ่งเธอก็ยิ้มตอบ
ญาริญทร์ถูกทำเข้าห้องคลอดโดยมีวาริชและลินินยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง
"ใจเย็นๆสิคุณถึงมือหมอแล้วคุณริญไม่เป็นอะไรหรอก" ลินินพูดขึ้นเมื่อเห็นวาริชผุดลุกผุดนั่ง
"ผมเป็นห่วงริญเราสองคนพี่น้องมีกันแค่นี้ถ้าริญเป็นอะไรไปผมคง" วาริชนั่งกุมขมับลินินขยับมาจับมือฉัน
"ฉันเข้าใจ..ฉันเองก็อยู่กับแม่แค่2คนแต่แม่ฉันสอนไว้ว่าเราต้องเข้มแข็งเพื่อคนที่เรารักและอย่าวิตกกังวลกลับเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น" ลินินพูดวาริชมองเธออย่างรู้สึกผิดพลันหมอก็เดินออกมาจากห้อง
"หมอครับน้องผมเป็นยังไงบ้าง" วาริชลุกขึ้นถาม
"ยินดีด้วยครับคุณได้หลานชายส่วนน้องคุณก็ปลอดภัยดี" หมอยิ้มวาริชเองก็เช่นกันเขายิ้มไม่หุบจนญาริญทร์ถูกย้ายไปที่ห้องพักฟื้นวาริชถูกลินินไล่กลับไปเอาของที่บ้านเพราะเธออาสาเฝ้าญารินทร์เอง
"คุณริญ" ลินินลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าญารินทร์ลืมตาขึ้นมา
"ลูกริญละคะ" ญารินทร์ถาม
"ปลอดภัยดีค่ะร่างกายแข็งแรงเดี๋ยวพยาบาลคงพาลูกคุณริญมาค่ะส่วนพี่ชายคุณเขากลับไปเอาของเดี๋ยวก็คงมาแล้ว"
"ผู้หญิงหรือผู้ชายคะคุณนิน"
"ผู้ชายค่ะ" ลินินตอบญารินทร์ยิ้ม
"คุณนินคะ" ญารินทร์เรียกลินิน
"มีอะไรเหรอคะ"
"ที่คุณนินอยากรู้ว่าพ่อของเด็กคือใครริญจะบอกค่ะ" ลินินมองญารินทร์วาริชที่มาถึงหน้าห้องหยุดชะงักรอฟังสิ่งที่น้องสาวจะพูด
"พ่อของลูกริญคือ....คุณวิทวัสค่ะ" ญารินทร์พูดลินินตกใจจนมีดปอกผลไม้ที่อยู่ในมือตกวาริชเองก็ตกใจที่เขาคาดการณ์ถูกว่าวิทวัสเป็นพ่อหลานเขา
"ค่ะ...คือ...นินขอตัวแปปนึงนะคะ" ลินินวิ่งออกจากห้องโดยไม่เห็นวาริชเขามองเธอจะเข้ามาหาน้อง
"พี่ริชคะคุณนินเขา" ญารินทร์จะบอกพี่ชายแต่วาริชจับมือน้อง
"พี่ได้ยินหมดแล้วริญ" วาริชพูดอย่างแผ่วเบาลินินขึ้นมาบนดาดฟ้าก่อนจะทรุดลง
"นี่...นี่พี่วิทหลอกเราเหรอ"ลินินร้องไห้ที่ถูกวิทวัสรักครั้งแรกสวมเขาให้อย่างที่วาริชบอกวาริชเดินขึ้นมาอยู่ข้างหลังลินินเขาจะเอื้อมมือไปจับไหล่เธอแต่ก็เปลี่ยนใจเขานิ่งฟังเสียงลินินร้องไห้ก่อนจะตัดสินใจเดินออกมา
"นี่เธอรักวิทวัสขนาดนี้เลยเหรอ" วาริชพูดขณะเดินออกมาก่อนที่น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมา
ในขณะเดียวกันวิทวัสก็มาเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยพอกดลิฟต์พยาบาลก็วิ่งเข้ามาพร้อมเด็กหน้าตาหน้าเกียจหน้าชังวิทวัสรู้สึกแปลกๆเขาเผลอยิ้มให้เด็กที่เขาไม่รู้จักเขาค่อยๆเลื่อนมือจะจับเด็กคนนั้นแต่ลิฟต์ก็เปิดพอดีพยาบาลคนนั้นจึงออกไป
"บ้าไปแล้วไอ้วิท" วิทวัสส่ายหัวลิฟต์ค่อยๆปิดวิทวัสมองตรงบันไดด้านหน้าก็เห็นลินินเดินลงมาพอดี
"น้องนิน!!!" วิทวัสจะออกแต่ลิฟต์ดันปิดพอดีแล้วไปเปิดที่ชั้น5วิทวัสรีบกดลงชั้น4แต่พอมาถึงก็ไม่เจอลินินแล้ว
"หรือว่าเราจะตาฝาด" วิทวัสพูดกับตัวเองก่อนจะกลับขึ้นชั้น5เหมือนเดิมลินินเดินเข้าห้องมาก็เห็นญารินทร์อุ้มลูกโดยมีวาริชยืนเล่นกับหลานเขาอยู่
"ลินิน" วาริชมองลินิน
"คุณนินคือริญ" ญารินทร์จะอธิบายแต่ลินินพูดแทรกขึ้นมาก่อนว่า
"ไม่เป็นไรค่ะนินเข้าใจ...ขอนินอุ้มลูกคุณริญได้ไหมคะ" ลินินเข้ามาญารินทร์ส่งลูกให้ลินิน
"ตั้งชื่อหรือยังคะ"ลินินถามญารินทร์
"ยังเลยค่ะงั้นริญให้พี่ริชกับคุณนินช่วยตั้งแล้วกันนะคะ"
"ลาวาดีไหม" วาริชพูดขึ้น
"นั่นสิคะนินจะชอบชื่อนี้" ลินินยิ้ม
"ดีค่ะลาวาลูกแม่" ลินินคืนลาวาให้ญารินทร์ก่อนจะมองวาริชเขายิ้มให้เธอซึ่งเธอก็ยิ้มตอบ
เวลาที่ผ่านเลยไป เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 มี.ค. 2558, 21:38:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 มี.ค. 2558, 21:43:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 911
| << นางเอกขอร้ายบ้างเถอะ | รักกันที่หัวใจ >> |